Relacja Opowieści dziwnej treści czyli Piotra i Pawła kolejowe peregrynacje

[Kpt. Nemo]

Kilka stacji podczas ostatniego pobytu, jeszcze oglądane zdawkowo, nieświadomie, wracam po sześciu latach aby je dokładnie obejrzeć, jakby po to by odkupić swoje winy.

Kleszczele, tysiąc zdjęć, ale jeszcze kilka strawicie mam nadzieję, stacja wymarzona na makietę, może kiedyś ktoś zacznie i skończy jej budowę.
Z cyklu znajdź dziesięć szczegółów którymi się zdjęcia różnią.

W roku 2015.

W tym roku.

Zauważyłem wtedy oczywiście schody przy budynku, ale jeszcze nie byłem opętany manią prześladowczą, a teraz znalazłem na nich ciekawe cechy.

I znów w kucki, zdecydowanie wolę bardziej pionową postawę choć preferuję poziomą.
Budynek od strony peronu i jeszcze jeden kawałek szyny.

Magazyn, drewniany, też wdzięczny temat na makietę, rampa obwiedziona szynami.

Ukryty w trawie kozioł oporowy, nitowany, dwie cechy, tajemnicze.

Studnia obok płotu budynku mieszkalnego, przy stacji.

Słupek z kształtownika z Huty Pokój.

Jeszcze jeden magazyn, tym razem murowany.

Przy wjeździe na teren stacji wzdłuż drogi płynie "strumyk" ciekawskich odwiedzających teren stacji, przed wpadnięciem do wspomnianego, chronią barierki, z szyn, jak przystało na teren kolejowy.

To tyle tym czasem, idę z "córeczką" na spacer, jest bidula po zabiegu, jeszcze trochę oszołomiona i zdezorientowana, muszę ją znieść i podrepczemy sobie powolutku, po kolacji postaram się coś wrzucić, bo mam jeszcze kilka zdjęć.

Dziękuję za uwagę.

 

[Kpt. Nemo]

Czeremcha, urokliwe miejsce, było, teraz jest nowe.
Dawniej i dziś.

Zatkało mnie, chyba jedyne w Polsce rondo tylko dla rowerzystów, pomysł iście genialny, prawie jak Polskie Szwalnie z których nie wyszła żadna maseczka a kosztowały ponad 250 baniek, rondo na nasze możliwości, aby pokazać zgniłemu zachodowi finansującemu tę stację telewizyjną na T, że u nas też można jak się kce.
Niefrasobliwość w trwonieniu pieniędzy unijnych, nigdy dopóki będą przyznawane, nie przestanie mnie zadziwiać.
Narodowe Rondo.

Tłok jak w markecie na wyprzedaży.

I dziś już złom, wczoraj ... .

Nie mogłem zejść na dól między tory, kręciło się dwóch smętnych Panów, podejrzliwie śledzących każdy mój krok, a może to tylko obsesja, widok z kładki, idziemy na druga stronę na rampę pod wiatą.

Wygląda mi to na dawną wagę wagonową.

Skrajnik.

W pięknych nowych peronach SA133-009

Mini skansen jak zawsze zamknięty, cykam fotkę przez płot.
SN81-001

Następna stacja Nurzec, jeśli są szyny z cechami to skrzętnie ukryte, ale stacja prezentuje się pięknie, jak już pokazywałem w innym dziale.

W budynku ma siedzibę miejska biblioteka.

I bardzo dobrze sześć lat temu też tu na Podlasiu spotkałem się z podobnym zastosowaniem dawnej ruiny, w Sokołowie.

Kładka przez tory a na jednym z elementów cecha huty Huta Kościuszko.

 

[Misiek]

W roku 2015.

w 2011:

I dziś już złom, wczoraj ... .

Stamtąd stoi semafor u Piotrka w obejściu ;-)
Właśnie w 2011 roku został nawiązany kontakt w celu pozyskania takowego. ;-)
Widać w filmiku na jakiejś tam ku...wizji śniadaniowej., prawie pod koniec
https://pytanienasniadanie.tvp.pl/5...SiYqfYYCYBnRoP0ZGGymKx7gvTVUadwlWdz_hJbBtwL9o

 

[Kpt. Nemo]

Stoję na kładce i se myślę , mogłoby coś przyjechać, no i masz jedzie "stonka" SM42-283

Landszaft.

I szynobus ten com go widział w Hajnówce.
Przyjechał, wysiadła jedna Pani z nadwagą.

I pojechał sobie.

Wracamy do Kleszczeli by udać się do pobliskich Repczycz.
Ale o tym jutro.

Dziękuję za uwagę.

 

[Kpt. Nemo]

Już koniec, ale teraz to będą nudy.
Kleszczele, wzdłuż drogi do Repczyc słupy, jak to słupy drewniane, a że drewniane to wzmocnione szynami, i się zaczęło "to Ty idź a my będziemy za Tobą jechać, tylko się nie spiesz" no jasne, idę, a co mam zrobić jak wyganiają.

Dziesiątki słupów, i szyny i prawie na każdej cecha.

I wszystkie takie same, nawet z tego samego miesiąca.
Krupp 1877 i tu zagadka bo nie wiem dla jakiego zarządu, nie bardzo idzie mi rozszyfrowanie tego skrótu, za mało mam jeszcze wiedzy i materiałów.

Musimy skręcić, ale słupy dalej wzdłuż toru sobie stoją i każdy z szynami do towarzystwa, kiedyś wszystkie je obejrzę, może szybciej niż mi się wydaje.

Krzyż na słupku z szyny, ale przeciętej na pół wzdłuż , pewnie z oszczędności, coś tam było ale zupełnie niewidoczne.

Wracamy do Czeremchy na chwilę do sklepu, dostrzegam coś ciekawego w ogródku, to eksperymentalny skład badany przed skierowaniem do obsługi CPK.

Zalew w Repczycach, zawsze tu gwarno, tego dnia pusto, już późno wszyscy na wiadomościach w domach przed swoimi LCD.
To miejsce polecił mi Piotrek, szkoda że Pani która wynajmowała nam kwaterę zrezygnowała z prowadzenia agroturystyki.
Ale widziałem reklamy innych, może jesienią.

Dzień następny, nasz ostatni ww gościnnej Puszczy Białowieskiej, późny wieczór, idziemy na spacer, wykombinowałem sobie że idąc wzdłuż toru wychodzącego ze stacji, gdy po jakimś czasie skręcimy w stronę tegoż to go odnajdziemy, a guzik.

Widok w stronę Białowieży Towarowej z przejazdu.

I w stronę granicy.

Nie da się zejść z drogi, mokradła podchodzą pod samą drogę.

Droga skręca w lewo, czyli teoretycznie w stronę torów.

 

[KNG]

jakiego zarządu

Towarzystwa Brzesko-Grajewskiej Drogi Żelaznej.

Bądźcie zdrowi.

Jarek

 

[Kpt. Nemo]

Dzika jabłoń.

Narewka no to dupa bo dawno powinniśmy przeciąć tor.

Łał jest szyna, ale taka mała.

Mostek za którym kilkadziesiąt metrów dalej urywa się dróżka.

Wracamy do przejazdu, dziewczyny zostają na chwilę ja idę wzdłuż torów.

Dawny ukres.

Jeszcze kawałek, jeszcze go widać.

I koniec.

Gęste zarośla i rozlewisko uniemożliwiają mi przejście, wracam nic na siłę.

Dzień i nasz pobyt się kończą, jutro do domu, a jak się nie chce, łojojoj, jak bardzo.

Nazajutrz odbieramy zamówionego "Marcinka" kto nie wie co to to mu pokażę.

Robiony na zamówienie przez znajomą kelnera z restauracji, jest o niebo lepszy od "kupnego" bo taki też próbowałem, do tego zamówiony chleb z piekarni, sprzedawany od zaplecza taki z brytfanny, około 3 kg, podzieliliśmy się z rodziną i jedliśmy go przez tydzień, zachował świeżość i smak, pycha polecam.

Wielu cech nie znalazł bym gdyby nie pomoc moich dziewczyn, zwłaszcza tej mniejszej specjalnie tresowanej, miesiące wyrzeczeń, poobijane łapki, podrapany nosek, ale "tatu tatu, są literki, dzielna jestem" pewnie że jesteś, słodziaku ty nasz.

A to cerkiew w Białowieży, chcieliśmy zobaczyć jeden z dwóch ikonostasów w Europie z chińskiej porcelany, ale cena poza sezonem gdzie wystarczy zakupić świeczkę na tzw. intencję, jest porażająca i nie to żeby nie było mnie stać, ale nie cierpię takich przegięć.

W drodze zbaczamy na chwilę do Bielska Podlaskiego, oczywiście na stację, która sześć lat temu wyglądała tak.

A teraz jest taka.

Nie przypuszczałem ze to powiem, ale ta nowa bardziej mi się podoba.

 

[Kpt. Nemo]

Zamykają przejazd, no to wysiadam, jak zwykle inni obserwują mnie z zaciekawieniem przechodzącym w zdziwienie, co ten gość robi, z tym że pewnie inaczej to jest sformułowane.
No zamknęli i przejechał już pokazywany SA133-009

Jeden malutki postój "kolejowy" w Małkini

Krzywe zdjęcie zza płotu.

I po prawie czterech godzinach korków w W-wie spowodowanych trzema wypadkami, jesteśmy w domu.
Niesamowity prezent urodzinowy, choć tort z Pt47-65 tez miałem.
Dziękuje za uwagę, teraz będę Was nudził tylko cechami szyn z tego wyjazdu, i następnymi relacjami, bo są i takie.

 

[Andrzej Harassek]

ta nowa bardziej mi się podoba

Mnie też.

 

[michal.guminiak]

Białowieża i okolice - piękne i znajome tereny. Dużo wąskiego toru ukrytego jest niedaleko Białowieży. Zachowała się linia dochodząca do Starej Białowieży. Stare słupy telefoniczne, nawet te przydrożne tworzą wyjątkową atmosferę - po prostu zabytki.
Paweł, aby nie zaśmiecać Twojego wątku wstawię kilka moich fotek w "Wąskotorowych klimatach".

 

[Kpt. Nemo]

Upalna niedziela na działce w Kolonii Karnej Ldzań, ponieważ od rana iskrzyło, mój syn zaproponował mała wycieczkę do Łasku, będąc u klienta zauważył na terenie byłej fabryki szyny, z radością pomknęliśmy na miejsce.
Sam fakt że jechałem z Szymkiem napawał mnie radością, nie tracimy kontaktu jak to często bywa, potrafimy rozmawiać, dla mnie to najcenniejsze, reszta to dodatek.

Szerokość toru wskazuje na suwnicę, może zakład prefabrykacji, lub coś związane z rozładunkiem, żywej duszy, nie ma u kogo zasięgnąć języka.

Najciekawsze były szyny wystające z hali produkcyjnej, zamkniętej niestety.

Odkopaliśmy jedną coby przyjrzeć się profilowi.

Tu już niczego nie znaleźliśmy, mimo obejścia całego terenu, postanowiliśmy wstąpić na stację Łask, jak na całej trasie do Zduńskiej Woli rewolucja.
Obok budynku stacyjnego zabudowania z obu stron ogrodzone płotem z siatki na słupkach z szyn, znaleźliśmy dwie cechy w kilkunastu egzemplarzach .

Krupp 1894

G.H.H 1897

W peronach stał skład towarowy podeszliśmy na początek aby cyknąć lokomotywę.
Skoda Cargounit 181 077-9

Potem wstąpiliśmy na chwilę na plac ładunkowy, kozioł oporowy, szyny bez cech.

Za to rampa obwiedziona szynami.

Zarówno kozioł i rampa musiały być odnawiane wielokrotnie, warstwa farby jest tak gruba a zarazem trwała że nie sposób doczyścić tego mimo iż mieliśmy solidną szczotkę, może trzeba wozić opalarkę i baniak z chemicznym czyścidłem, dwie odczytaliśmy.

Ta mniej widoczna to Osnabrueck co do roku nie podejmuję się go określić jednoznacznie, może po oczyszczeniu ponownym.

Druga mimo mazidła w kolorze śniegu jest widoczna nieomal idealnie.

Д.О. czyli Донецкое Общество (Donieckoje Obszcziestwo), huta w Дружкове (Drużkowie) maj 1902 roku.

Opodal stał pociąg którego właściciel mnie zaskoczył, Skanska zawsze kojarzyła mi się z budownictwem, nigdy z koleją, jak widać żyłem w błędzie.

Mimo rewolucji pozostały jeszcze na miejscu da żurawie wodne, ciekawe jak długo, zdjęcie jednego jest odrobinę krzywe, ale robiłem je deseczką syna, nie zabrałem tego dnia aparatu.
Jeden klasyczny z Nowej Soli.

 

[Kpt. Nemo]

Drugi ten krzywy z wytwórni Boop & Reuter z Mannheim.

Na placu sterty szyn po remoncie linii i stacji, cechy tradycyjne, nic ciekawego, może za sto lat, wyłącznie polskie.

Idąc w stronę nastawni znaleźliśmy szynę leżącą w trawie firmy Donawitz prawie nową z roku 2018.

I wróciliśmy, akurat by usłyszeć rzewne opowieści o tych co ciężko pracują gdy inni się po stacjach włóczą.
Ale to temat na inną opowieść i to nie tu.

Dziękuję za uwagę.

 

[michal.guminiak]

Piękne żurawie wodne,
swojego wątku godne.
Takie tam rymowanki przedurlopowe.

 

[Andrzej Harassek]

Drugi ten krzywy z wytwórni Boop & Reuter z Mannheim.

A ten pierwszy z firmy Krausewerk w Neusalz (Oder), czyli w Nowej Soli nad Odrą.

 

[Kpt. Nemo]

A ten pierwszy z firmy Krausewerk w Neusalz (Oder), czyli w Nowej Soli nad Odrą.

Jeden klasyczny z Nowej Soli.

Przecież pisałem.

 

[Andrzej Harassek]

No fakt, jakoś przeoczyłem. Przepraszam za posądzenie o brak opisu.

 

[Kpt. Nemo]

Po przeczytaniu relacji Kolegi Mikota trochę się zdenerwowałem, od lat się jeździ, chodzi na Olechów a tu taki młokos i od razu znajduje wraki wagonów gdzieś w lesie, ale gdzie, to sobie porozmawialiśmy z Piotrkiem o ich lokalizacji odrobinę, okazało się że są zupełnie poza terenem stacji i lokomotywowni, to wszystko wyjaśnia zawsze skupiałem się tylko i wyłącznie na wspomnianym terenie.
To jedziemy, oczywiście pociągiem, oczywiście z Chojen, ale zanim pojedziemy zrobimy kilka fotek, jako wróżbę udanej wycieczki.

Na początku przyjechała BR323-448

Większość wagonów była bułgarska.

A potem EP07-1029

Z drugiej strony Skoda 181 121-5

I ŁKA w stronę Widzewa.

Jeden przystanek w zasadzie bo wysiadłem na przystanku Łódź Olechów Wiadukt, postanowiłem sobie pospacerować, po kilku minutach marszu wiedziałem że nie zdążę wydostać się z terenu lokomotywowni i znaleźć wagonów, bo obliczyłem że na dojście i lekkie zwiedzanie starczy mi czasu, na więcej nie, nic to jeszcze chyba nie umieram, nie moja wina że rozkład jazdy jest taki a nie inny, pociąg powrotny nie zaczeka, a iść z buta nie mam ochoty, spokojnie idę dalej.
Dawniej gdy działała górka rozrządowa , nie wolno było na nią wchodzić, zresztą po zakończeniu formowania składów w ten sposób tez nie bo zawsze pojawiał się patrol SOK, sobota popołudnie, a niech tam.

Widok w stronę lokomotywowni.

I w przeciwną.

Artefakt.

Drugi tor obok prowizorycznego peronu

Ruszam dalej, z naprzeciwka jedzie gość na rowerze, pozdrawia mnie, odpowiadam, po kilku minutach wraca i znów mówi "dzień dobry", idę w krzaki żeby ...zrobić zdjęcie z oddali Ludmiły która jechała przez Chojny.

Kawałek dalej łapię tylko dach "turbostonki"

Mogliby trochę skosić to trawsko, wracam na drogę a tu mój "przyjaciel" na rowerze.

Wokół wagony i przeważnie niebieskie.

Wypożyczamy wagony a nasze gniją, cóż nowy ład.

W "przesiece" pomyka ŁKA prawie jak jakiś sinkasen na tle japońskiego ogrodu w budowie.

Wraca gostek z rowerem, zatrzymuję go i pytam czy ma kłopoty z pamięcią krótkotrwałą czy może swędzi go nosek, odpowiedź rozwala mi system, Pani z nastawni która mnie dojrzała, cholera sokoli wzrok lub dobra lornetka, wysłała go żeby mnie pilnował cobym czegoś nie ukradł, co ja mogę tu do k...y nędzy ukraść, i czemu on a nie SOK-iści, no patrol Pani powiedział że nie będzie do każdego przechodzącego drogą jechał z interwencją, odpuszczam, nie wygram z idiotami, proszę żeby już mnie nie śledził bo idę na stację na pociąg, a ze dwa przystanki to moja sprawa, chyba zrozumiał bo już się nie pojawił, ale może drony...

To pewnie stąd mnie wypatrzyła sokolica nasza.

 

[Kpt. Nemo]

Słyszę stukanie dobiegam do torów jedzie "bysio" ET22-887

Na bocznych torach widzę dwa składy pod "parą" .

To czerwone i nasz narodowy smok do którego doszedłem bliżej E6ACT-005 druga lokomotywę mi zasłonił, a nie chciałem się tak plątać po torach.

Prowizoryczne miejsce rozładunku tłucznia w tle pociąg prowadzony przez Dragona.

W kilku miejscach Olechowa widok zrębków drewnianych jest czymś naturalnym, ta sterta bardzo przyjemnie pachniała, takim sosnowym sciętym drewnem.

Jestem już na kładce widok w stronę drogi szybkiego ruchu, bo trudno to nazwać autostradą.

I w przeciwną.

W ZNTK-u koniec zmiany, sobota skończona robota do domu już czas.
Od lewej SM42-1087 następna SM42-1085 trzecią zasłoniły mi krzaki.

Jaki los spotka ten cały rdzewiejący tabor, remont i chwała czy palnik i zapomnienie.

Schodzę na dół sterta złomu, Piotrek tam wchodzi, ja dziś nie dam rady.

Niech kto pomaluje tak model to go zakraczą "fachowcy".

Tędy sobie już nic chyba nie pojedzie.

Idę powoli na przystanek, w samą porę nadjeżdża mój pociąg.

Kilka minut, w pewnym momencie na sąsiednim torze pojawia się SM42-1271 6Dg

I koniec, Chojny i do domciu, krótka wycieczka, ale nie najgorsza.

 

[Kpt. Nemo]

Sobota skończona robota na tory już czas, trochę się pogoda nie może zdecydować, ale niech tam, Kolega Jacek vel Meggido zabiera mnie na wycieczkę, podjeżdża pod dom jak po panisko jakieś i mkniemy w stronę Karsznic.

Od samego początku jest fajnie.

Skoda 181 003-5

I zaraz podjeżdża druga 181 036-5

A za nimi mnóstwo taboru, ale nie ma jak podejść, zwłaszcza że z nastawni patrzy podejrzliwie na nas Pani.
Jest Dragon i "Bysio" i Gama.

A z przeciwka taki czerwony.

A całkiem przy nas srebrny.

I kozioł oporowy, ale bez cech.

Na żeberku SM42-819

Się rozluźniło widać lepiej 111Ed-015

Jedziemy na stację, a tam ktoś ukradł tor, no szok, podobno przejścia podziemne być mają, niespotykana rzecz.

Adieu Karsznice.

Pomykamy ale z rozsądną prędkością do Szadku.

Rzadko spotykana numeracja peronu.

Kwiatek którego nazwy nie potrafię ustalić, czyli nie wiem co to jest.

Znak geodezyjny.

I panorama w siną dal.

CDN.

 

[Kpt. Nemo]

Trochę pusto było, a Pan z nastawni, burkliwy coś, może go żona rzuciła, albo wróciła po zdradzie, więc sobie usiedliśmy na ławce, bo miło tak sobie posiedzieć i nic nie mówić, nie powiększać gwaru na świecie, dość wydaje się pustych słów, których zadaniem jest zagłuszyć pustkę w sercu i głowie.
Korzystając z ciszy i spokoju postanowiłem obejrzeć rampę, trochę z jednej strony zarośnięta pokrzywami, ale Jacek powiedział że eksploracja wymaga poświęceń, więc wlazłem w te pokrzywy, jak mus to mus.
Z drugiej strony przyroda łaskawszą była.

I przyjechał "Sputnik" 3E/1-75.

Znów cisza idę w stronę dawnej bocznicy, odciętej dziś, tor kończy się kozłem oporowym.

I zaczęły nadjeżdżać pociągi, wiem mogło być ich więcej, ale ja i tak byłem bardzo zadowolony.
Skoda 181 036-5 którą widzieliśmy w Karsznicach

Dragon E6ACTa-012

ET41 -153 ciągnąca na haku ET41-163, zjechała na boczny tor.

WM-ka

I wreszcie od strony Karsznic ET22-094 niski numer.

ET22-900

Przyjechał samochód wysiadło trzech Panów w kamizelkach, mikole, coś się będzie dziać, nie to zmiana do ET41 żartowali że mogą wejść na dach a my im zdjęcie zrobimy, no dobrze mówię tylko tej poręczy na górze się nie trzymajcie, i okazuje się że w Karsznicach ktoś się takiej złapał i już raczej nie będzie, szkoda człowieka.
I pojechali sobie.

I my też pojechaliśmy, przez łąki i pola do Łasku, a tam w peronach z transportem drewna ET22-947

Miał specjalnie ustawione światła żeby nie oślepiać.

I na koniec gdy sprawdzaliśmy cechę na szynie w rampie przemknęła 6Dg-149

I koniec.
Dziękuję Ci Jacku za kilka godzin super relaksu, był mi potrzebny.

A Wam dziękuję za uwagę, więcej wycieczek nie pamiętam, tych nie żałuje, do następnego.