Relacja Opowieści dziwnej treści czyli Piotra i Pawła kolejowe peregrynacje

[Kpt. Nemo]

Przed naszym wyjazdem do Niekłania miało miejsce pewne wydarzenie z którym związany był nasz wyjazd, zaraza odpuściła nasz kraj, wszystko odblokowane maski z twarzy hulaj dusza piekła nie ma.
Gwoli ścisłości dodam oboje jesteśmy już zaszczepieni i w miejscach publicznych, obsesyjnie nosimy maseczki, ot naiwniacy bez wiary w cudowną moc modlitwy i kadzideł.
Jedziemy, ale gdzie, tajemnica, znaczy wszyscy prócz mnie wiedzieli, no to w drogę.

Ruch na S6 nielichy, ale tylko w tamtą stronę, tyle że za kilka dni to będzie nasza strona.

Zgaduję po drodze gdzie możemy jechać, ale nawigacja prowadzi nas tak że wymiękam, śledzę tylko czy nie ma jakiejś stacji w pobliżu, no i zbliżamy się do Szepietowa.
A tu rewolucja od jednego końca do drugiego, tu sobie możecie zobaczyć jak wyglądała stacja dawniej.

https://semaforek.kolej.org.pl/wiki/index.php?title=Szepietowo

A tak w maju wyglądała.

Te same budynki bez płotu.
Niewiadomego przeznaczenia, ale z pewnością kolejowy oraz budynek stacyjny.

Tak wyglądał budynek stacji w 1917 roku, zburzony w 1939.

Niby nie jeżdżą.

A jednak jeżdżą.

Na skwerku w charakterze pomnika 409 Da-39 na szynach, sprawdzam, cech nie ma.

Tatu, tatu chodź po zaczyna padać, zmoknie mi futerko.

No żeby tylko padało, chwilami ocieraczki nie nadążają, taki ci deszcz.

Przestaję zgadywać, oddaję się słodkiej niepewności.
Jak myślicie gdzie jechaliśmy.

 

[MIKOT 1]

Brak torów jest raczej niemożliwy ponieważ jest prowadzony ruch towarowy.

Kiedy ja tam byłem, rok temu, torów za przejazdem kolejowym na ulicy Partyzantów nie było. Za dwa tygodnie będę tam jechał, zobaczę.

 

[Kpt. Nemo]

Nawet jak zobaczyłem tablice z nazwa miejscowości, Hajnówka, to moja wrodzona bystrość nie pozwoliła mi dostrzec celu podróży.
Ale a to jaką miałem niespodziankę, prezent urodzinowy, no wzruszyłem się niesamowicie.

Cisza, spokój, śniadanie na świeżym powietrzu, śpiew ptaków, absolutny brak Karyn i Sebiksów, Brajanków i Dżesik, prawdziwy odpoczynek.
I to wszystko dla mnie, mogłem sobie szukać cech, mogłem łazić po torach, chyba pierwszy raz no nie jak kończyłem pięćdziesiąt lat też była niespodzianka, więc drugi byłem najważniejszy, jednocześnie zakłopotany i oszołomiony.

Kilka fotek ze stacji.

W celach poznawczych jedną noc spędziliśmy w wieży ciśnień.
Resztę naszego pobytu spędziliśmy w salonkach.
Mieszkaliśmy w tej ostatniej.

Początkowo Balbina nie radziła sobie z jakże stylowymi schodami, potem śmigała jak sarenka.

Dziewczyny czekają na mnie.

Biegające szczęście.

Moja opowieść będzie składała się z krótkich epizodów, odwiedziliśmy stację Białowieża Pałac, głównie w poszukiwaniu cech na szynach, tu byłem trochę zawiedziony, mało co widać ale kilka znalazłem, raczej współczesnych.

Wystawa zdjęć, z epoki, dwa z nich z motywem kolejowym.

Ogród utrzymany wzorcowo, cały teren ogrodzony i strzeżony, jest i kasa, statuetki zwierząt z okolic, jak widać Balbinie Ryś nie przypadł do gustu, a może siego po prostu bała.

A wszystkiego strzeże groźny smok Białowieski.

 

[Kpt. Nemo]

Gdziekolwiek nie jesteśmy staramy się zobaczyć jak najwięcej, żelaznym punktem naszych wojaży jest zwiedzanie skansenów, z dwóch powodów, porównujemy sobie ich ofertę, i po prostu to lubimy, no i do skansenów wpuszczają psy, a to jest dla nas bardzo ważne.
Jeden zaliczyliśmy w Białowieży, aby Was nie zanudzać dwie fotki.

Uwielbiam drewniane budownictwo, zwłaszcza cerkwie.

Po wyjściu zobaczyliśmy prawdziwego konia i to w dwóch egzemplarzach.

W miejscowości Budy znaleźliśmy prywatny niewielki skansen, cena symboliczna klucz po zwiedzeniu zostawia się w kapliczce.

Podczas zwiedzania takowych popisuję się zazwyczaj przed ukochaną moją erudycją i znajomością akcesoriów wiejskich, raz w Nowym Dworze Gdańskim, tu po raz drugi nie wiedziałem do czego służy to co zobaczyłem, myślę że może chodzi o pomoc w wyciąganiu sagana z pieca, ale głowy nie położę.

Widły na kółkach i bez kółek.

W sieni stały dwie wagi szalkowe.

Tu kilka słów o wytwórcy pierwszej z nich.

http://members.upcpoczta.pl/z.kwiatkowski99/polska.html

Bardzo krótki epizod z normalnotorową częścią Hajnówki.
Na granicy zawału i innych uszkodzeń, przez chaszcze i rów, biegnę aby zrobić zdjęcie ST44-1266

Od naszego ostatniego tu pobytu, zmieniła się odrobinę elewacja budynku dworcowego, zamkniętego z powodu totalnego remontu.

Wszystko jest już nowe, śliczne i ach och.
Nawet okolice odwiedził James Bond SA 108-007

Lokalny bunkier przeciwatomowy, może się przydać jak powstaną elektrownie atomowe w naszym kraju.

I ściana jaką chciałbym mieć.

Ciąg dalszy tej chaotycznej opowieści nastąpi niebawem.

 

[Kpt. Nemo]

Trochę o kolei której nie ma, znaczy tory są i nawet jeżdżą drezyny, czyli fragment linii kolejowej nr 52.

Zaczynamy od strony Hajnówki, Nieznany Bór.

Dojazd od głównej drogi.

Żeberko ochronne i kozioł oporowy bocznicy do JW widok w stronę Białowieży.

Zwrotnik.

Widok w stronę Hajnówki na wiatę i peron.

W głębi widać wiadukt nad linią kolejki wąskotorowej z Hajnówki do Topiła.
I ten sam wiadukt od strony Hajnówki.

Wiadukt kolejowy i drogowy.

Następny przystanek niegdyś stacja Czerlonka.

W stronę Hajnówki

I w stronę Białowieży.

Bardzo długi zarośnięty peron.

Tu gdzieś stał budynek stacji, po lewej stronie drewnianego budynku być może stacyjna toaleta.

A tak wygląda przeniesiony do Hajnówki budynek stacyjny.

 

[Kpt. Nemo]

Czerlonka w czasach znienawidzonej komuny.

Na przejeździe w Czerlonce.

Grudki, co ciekawe znalazłem na różnych mapach różną pisownię tej nazwy, na jednej przez "u" na drugiej przez "ó".

Grudki – przystanek kolejowy na linii kolejowej z Hajnówki do Białowieży; koło wsi Grudki, w bezpośrednim sąsiedztwie przejazdu przez drogę wojewódzką nr 689.
Przystanek został oddany do użytku 10 listopada 1984. Zbudowano go z inicjatywy radnego Gminnej Rady Narodowej Bronisława Poleszuka, przy udziale mieszkańców całej gminy Białowieża. Wartość prac wyniosła ponad 2,3 mln ówczesnych złotych[1].

Widok w stronę Białowieży.

I w stronę Hajnówki.

Słupek.

Tak sobie myślę że gdyby nie ograniczona ilość czasu, można byłoby się pokusić i przejść tę trasę z Hajnówki do Białowieży, jest pomysł, trzeba podumać nad realizacją.

To tyle na dziś, ciąg dalszy nastąpi, niechybnie.
Dziękuję za uwagę.

 

[Kpt. Nemo]

Pora na węższy tor, ale nie ona ta kolej jest najważniejsza, tym bardziej że nie kursuje w tych dniach jeszcze, ale szyny leżą i można je spokojnie oglądać.
Hajnówka.
Z wariatem tak jest zaraża wszystkich i wszyscy szukają cech.

Jest spokój tylko goście z auta w tle robią jakieś porządki i ciągle się kręcą patrząc podejrzliwie na faceta na kolanach oglądającego szyny, no bo jakbym na środku ulicy w W-wie klęczał i się modlił o pomyślność policji, to byłbym absolutnie normalny.

Cisza.

Galeria czy warsztat rzeźbiarza.

I trochę twórczy nieład.

Symbol.

Tam gdzie się dało, sprawdziliśmy szyny, gdzie nie można było wejść nie weszliśmy, rezultaty w miejscu na to przeznaczonym.
Teleportujemy się do Topiła.

Szynosłupek.

Zwierzątko czy ukryta szyna.

Całkiem wielka woda.

Dziwny słupek.

Jak chcesz to idź, będziemy czekać na Ciebie w Hajnówce, ponętna propozycja, gdyby nie to że mam zapalenie jakiegoś mięśnia i ledwo chodzę, ale wrócimy tu, niechybnie, bo tu jest fajnie.

 

[Kpt. Nemo]

Ło matko wszystko z szyn.

I słupki do płotu.

Sprawdziłem wszystkie.

Wydaje mi się że kiedyś stał w innym miejscu, ale już nie taki młody jestem, pamięć nie ta.

Zbieramy się idę jeszcze zerknąć na chyba jakiś warsztat sądząc z wrót i zawartości którą udało mi się przez wybite okienko podejrzeć.

Wschodnie klimaty, uwielbiam je jako że ze strony mamy pochodzę prawie z tych stron.

W lesie kątem oka dostrzegam pomnik pod zabytkowym dębem, cofamy, robię fotki.

Pędzimy czeka na nas obiad, dziś sarnina w sosie kurkowym.

 

[bstok70]

A czy jest szansa na zdjęcia z wnętrza salonki i wieży ciśnień?

 

[Kpt. Nemo]

Mam z salonki, ale małżonka jest w negliżu więc się nie nadaje za bardzo do publikacji, z wieży chyba nie mam, ale poszukam u Żabci, za to mam z wagonu restauracyjnego.
Specjalnie Michał dla Ciebie, się prawie robi jak na FB.

Nie będę Wam wciskał kitu że tak oto jadaliśmy, wagon w dniu w którym mieliśmy wyjechać miał pojechać do "Miejsca Mocy" i nazad z jakimiś oficjelami, my zakumplowaliśmy się z sympatycznym kelnerem, moim rówieśnikiem i dał nam klucz na chwilę cobyśmy sobie cykneli fotkę.
Posiłki na zewnątrz podawane były z nie mniejsza atencją, były smaczne, a obsługa była kompetentna i fachowa, wymiękłem jak mi Pan nalewał "Carskiej wódki" trzymając butelkę pół metra od kieliszka i nie roniąc nawet kropli tego szlachetnego trunku, wypiłem i chciałem jeszcze raz.

 

[Misiek]

Zobacz załącznik 826171


Zobacz załącznik 826183

Paweł, zrobiłeś dla psa specjalną smycz z dodatkową funkcją taśmy mierniczej?
Z daleka to wygląda na pomiary.

 

[bstok70]

Bardzo dziękuję . A czy chociaż było tam komfortowo, zwłaszcza w salonce? Czy była tam łazienka? Ciekawe też, że tam jeżdżą takim ciężkim taborem. Kiedy przed kilkoma laty próbowałem swoich sił z drezyną typu moja/twoja maszynista drezyny (ja byłem silnikiem) wspominał, że to oni są właścicielami szlaku i że jazdy pociągowe powinny być z nimi uzgadniane i prowadzone po przejściu toromistrza (spróchniałe podkłady) ale może do tego czasu się połączyli i już tworzą jedność? Podlaski PR wtedy już od kilku lat nie decydował się na wjazdy czarterowych szynobusów.
Na samej stacji czynne było wtedy jedno ramię semafora wyjazdowego. Dźwignie do urządzeń srk znajdowały się na zewnątrz budynku stacyjnego. Tarcze zaporowe miały zerwane pędnie. Ciekawe jak tam teraz to wygląda?
Ogromnie zasmucił mnie widok Szepietowa - nikogo przy robotach!! Czuję, że ta modernizacja się nigdy nie zakończy. A Szepietowo zasłużyło na modernizację. I to porządną, a nie wymianę semaforów na świetlne i pozostawienie przestawiania zwrotnic przy gruncie. Kiedyś zimą, jeszcze przed wspomnianą wymianą semaforów kształtowych na świetlne, zamarzły i chyba zerwały się pędnie semafora wyjazdowego w kierunku Białegostoku. Zobaczyłem wtedy, coś, co właściwie nie miało sensu ale widziałem to, więc tak było, no bo przecież dobrze widziałem. Mianowicie: zmarznięta dyżurna ruchu wolała zawisnąć na cięgnie unoszącym ramię semafora wyjazdowego niż iść od nastawni do maszynisty by wydać mu rozkaz. Widać, że było to trudne, bo mimo, że zawisła całym ciężarem, to ramię lekko się bujało (sygnał wątpliwy?). Ale u nas na Podlasiu różne nietypowe rzeczy czasem robimy.

 

[Kpt. Nemo]

Było komfortowo, jest łazienka i toaleta, ten skład nie jeździ, jest tam na zawsze, ponieważ wszystkie przyłącza są zrobione na stałe, jedno zdjęice fragmentu łoża z Balbiną która oddaje się ulubionemu zajęciu czyli podglądaniu koników na łące.

Wieża ciśnień też super, jak dla mnie odrobinę za ciasno i do sypialni drałuje się na pierwsze piętro, na dole hol, toaleta i ubikacja, fajnie ale...

 

[teigrekty2]

Wieża ciśnień też super, jak dla mnie odrobinę za ciasno i do sypialni drałuje się na pierwsze piętro, na dole hol, toaleta i ubikacja, fajnie ale...

Przypomniał się tu kawał o Gierku jak to samolotem leciał, a w samolocie nie było toalety.

 

[Kpt. Nemo]

A czy jest szansa na zdjęcia z wnętrza salonki i wieży ciśnień?

Przypomniał się tu kawał o Gierku jak to samolotem leciał, a w samolocie nie było toalety.

Miało być toaleta i łazienka.

 

[Andrzej Harassek]

Relacja świetna, jak zawsze u kolegi Pawła, Ale...

Czerlonka w czasach znienawidzonej komuny.

Czy aby na pewno było to jeszcze w czasach komuny? SN81 budowano w latach 1988-90, a widoczny na zdjęciu SN81-006 był ostatnim zbudowanym pojazdem tej serii, więc komuny już chyba wtedy nie było.

 

[Kpt. Nemo]

Iluzoryczna data upadku komunizmu, nie oznacza iż w ciągu jednej chwili zmieniło się postrzeganie i mentalność obywateli tego kraju, jak obserwujemy od kilku lat, niektórzy tkwią głęboko w "komunie" .
Czasami nagina się fakty aby narracja, gładką i płynną była.
Pan Andrzej czujny jak zwykle.

 

[Andrzej Harassek]

Iluzoryczna data upadku komunizmu, nie oznacza iż w ciągu jednej chwili zmieniło się postrzeganie i mentalność obywateli tego kraju, jak obserwujemy od kilku lat, niektórzy tkwią głęboko w "komunie" .

No, trudno odmówić racji temu stwierdzeniu. A co do czujności, to chodziło mi też o to, żeby mniej zorientowani nie pomyśleli, że w czasach prawdziwej komuny jeździły już takie wagony i można było swobodnie robić zdjęcia na kolei - chociaż na takiej stacyjce mogło to być możliwe nawet wtedy.

 

[Kpt. Nemo]

Dziś złamię żelazną zasadę publikacji zdjęć w odpowiednich działach, za co kiedyś dostałem od Jarząbka burę, ale do wątku o cechach nikt prawie nie zagląda, a tu wszystko będzie stanowiło logiczną całość.

Skręcając z drogi Hajnówka Białowieża dojeżdżamy do parkingu położonego opodal torów kolejowych i drepczemy do sławnego miejsca mocy, cała nasza trasa to około 2 km z czego połowa po torach.

Pod drogowskazem, moje dwie wiedźmy.

Tajemnicze znaki.

Prawie jak fontanna Di Trevi tylko bardziej przyziemna, zebrało by się spokojnie na flaszkę, ale strach, a nuż to prawda z tą mocą

Totemy wotywne z inskrypcjami.

Nowszy.

I starszy.

Mam mnóstwo pytań, ale jakoś nikt ich nie chciał wysłuchać, co dopiero odpowiedzieć.

Też wcisnęliśmy grosik na intencję powrotu w to miejsce.

Ja niczego nie czułem, nie zawsze tak jest, moja ukochana odczuwała niepokój i lekki ból głowy, kto wie.
Magiczny głaz, epicentrum mocy.

Zdeformowane drzewa, hm, naprawdę.

Ścieżka którą wychodzi się na tory biegnie obok małego wiaduktu, mostka jak kto chce.

Onże ten na górze.

W oddali widać przejazd obok którego jest parking.

I zaczyna się, to co pokażę może nie jest szczególnie spektakularne, ale dowodzi jakże bogatym w cechy na szynach miejscem jest nawet taki krótki odcinek, a gdyby tak się poświęcić i obejrzeć większy odcinek, kto wie, może kiedyś.

Huta Królewska 1938

Huta Częstochowa 1938 z niecałym napisem chyba widziałem pierwszy raz.

 

[Kpt. Nemo]

Huta Pokój 19?? i na niej prezent od mojego synka, kolejna "breszka" do wyciągania gwoździ, tej nie zgubię bo jest na sznureczku.

Huta Królewska 1938

I taka sama z informacją w którym kierunku mamy iść.

Huta Bankowa z maja 1938 roku.

I znów Bankowa tym razem z kwietnia.

Huta Pokój 1938

To zdjęcie wyszło mi ciut nieostre ale to Huta Kościuszko 1947 jedyna nie z 38 roku

Cechy się powtarzały, ciekawe że nie było żadnych rosyjskich i niemieckich.
Czterdziesty któryś kilometr.

I widok w stronę Białowieży.

W drodze powrotnej wstąpiliśmy do sklepu obok stacji benzynowej, naszego ulubionego.
Ło matko czego tam nie ma.

A obok na słupie Pan Bocian, albo Pani.