-
Ten serwis używa "ciasteczek" (cookies). Korzystając z niego, wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. Learn more.
Relacja Opowieści dziwnej treści czyli Piotra i Pawła kolejowe peregrynacje
K
Parę słów o przeszłości w takim razie.
Duży obrazek jest tu:
https://dysk.onet.pl/link/XYQmi
Początków tejże kolei należy prawdopodobnie szukać w kształcie frontu wschodniego Wielkiej Wojny w 1916 r. kiedy to powstała kolej dofrontowa z której to przekształcenia powstała późniejsza Kolej Antonowiecka.
W paru miejscach można wyczytać, że pierwsze koleje wąskotorowe w tamtym rejonie powstały już w 1895 r. Nie można wykluczyć takiej możliwości, jednak chwilowo dowodów czy też dobrych poszlak brak.
Można za pewnik przyjąć, że kolej Antonówka/Dąbrowica – Chinocz – Kuchocka Wola/Pohost Zarzeczny wybudowali Rosjanie prawdopodobnie w 1916 r. Długość tychże linii wynosiła około 149km a prześwit typowy dla rosyjskich kolei polowych wynosił 750mm.
Prawdopodobnie w lutym 1918 r. cała kolej (zwana później Antonowiecką) znalazła się w rękach niemieckich i pozostawała w nich do lutego następnego roku. Później czyli w marcu 1919 r. prawdopodobnie weszła pod panowanie wojsk polskich.
Nie jest wykluczone, że oprócz linii Antonówka/Dąbrowica – Chinocz – Kuchocka Wola/Pohost powstało jeszcze trochę linii kolejowych. Na przykład Kuchocka Wola – Lubieszów. Celem wybudowania tejże linii nie było raczej połączenie z siecią późniejszych kolei poleskich bo te miały prześwit, jak większość kolei wybudowanych przez Niemców 600mm. Prawdopodobnie celem był port rzeczny na Stochodzie w Lubieszowie.
Na różnych schematach można zobaczyć, że wybudowano jeszcze inne odcinki i było ich dość sporo ale kto, kiedy i czy w ogóle wybudował to ciężko stwierdzić na dzień dzisiejszy.
Jak napisałem poprzednio w marcu 1919 r. Kolej Antonowiecka znalazła się w rękach polskich, jednakowoż była ona już własnością polską niejako awansem w związku z dekretem
<<baczność>>
Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego
<<spocznij>>
z dnia 7 lutego 1919 r., który to dekret pozwolę sobie zacytować w całości.
Jeszcze tego samego miesiąca Polacy pod naporem Bolszewików musieli się wycofać i Kolej Antonowiecka znowu znalazła się w rękach Rosjan tym razem czerwonych. W czerwcu 1919 r. znowu kolej ta znalazła się w rękach polskich i pozostawała do lipca 1920 r. kiedy to idący na Warszawę Bolszewicy znowu zajęli te tereny. Na powrót w ręce polskie te tereny dostały się we październiku 1920 r. i ten stan utrzymał się do września 1939 r.
Gdy opadł bitewny kurz zaczęto liczyć co kolejowego zostało po trzech wojnach i paru mniejszych ruchawkach.
Nie było to łatwe ale w końcu policzono wszystko i w połowie 1922 r. doliczono się 7322 km zaborczych i okupacyjnych linii wąskotorowych. Z tego ponad 2500 km linii wąskotorowych stało się kolejami użytku publicznego. Około 1100 km linii przekazano Ministerstwu Rolnictwa, około 900 km przekazano Ministerstwu Robót Publicznych, około 350 km wydzierżawiono osobom i przedsiębiorstwom prywatnym. Pozostałe 2400 km linii wąskotorowych rozebrano a materiał i tabor wydzierżawiono.
Jako się rzekło Rosjanie wybudowali w interesującym nas rejonie 149km linii z czego 103 km stało się koleją publiczną. Co się stało z pozostałym odcinkiem czyli Cichowierz – Pohost Zarzeczny ciężko stwierdzić być może została rozebrana być może została wydzierżawiona i stała się prywatna bocznicą. Za tym pierwszym przemawia fakt, że nie ma tej linii na żadnej mapie z międzywojnia, a za tym drugim rozwiązaniem fakt, że po starym pochodzącym jeszcze z 1916 r. przebiegu później (kiedy nie wiem) wybudowano istniejącą do dziś linię Cichowierz – Pohost Zarzeczny.
Pozostałe 6km to prawdopodobnie odnoga Cichowierz – Kuchocka Wola – Lubieszów skrócona do Kuchockiej Woli.
Całość trafiła do Dyrekcji Kolei Państwowych w Radomiu (od 1929 r. Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Radomiu). W linii prostej ponad 400 km na zachód.
Pozostałe linie, jeżeli takie jeszcze występowały rozebrano prawdopodobnie w całości.
Ruch pasażerski na Kolei Antonowieckiej nie był jakoś specjalnie intensywny.
Na odcinku Antonówka – Chinocze od lata 1922 do lata 1939 r. (z wyjątkiem zimy 1927 r. kiedy to ruch pasażerski zawieszono na całej sieci Kolei Antonowieckich) była to jedna para pociągów dziennie. Na pozostałych odcinkach czyli Chinocze – Wola Kuchocka i Dąbrowica – Chinocze do zimy 1928 r. nie prowadzono żadnego ruchu pasażerskiego lub odbywał się w razie potrzeby on na zarządzenie. Od lata 1929 r. była to jedna para pociągów kursująca w dni robocze a później na odcinku Chinocze – Wola Kuchocka we wtorki, czwartki i soboty a na odcinku Dąbrowica – Chinocze w poniedziałki, środy i piątki. O ruchu towarowym nie wiem nic, poza tym co pisał Andrzej Tajchert tu:
http://www.fpkw.org/?p=783
czyli ruch towarowy był podstawą działania tejże kolei.
Później (nie wiem kiedy) jak można się zorientować rozebrano odcinek Dąbrowica – Chinocze a odbudowano lub znacjonalizowano odcinek Cichowierz – Pohost Zarzeczny. Jak widać na obrazku ilość stacji, przystanków i ładowni nie odbiega znacząco od tego co istniało do 1939 r.
I to by było na tyle.
Bądźcie zdrowi.
ksiezyc_nad_gieesem
Duży obrazek jest tu:
https://dysk.onet.pl/link/XYQmi
Początków tejże kolei należy prawdopodobnie szukać w kształcie frontu wschodniego Wielkiej Wojny w 1916 r. kiedy to powstała kolej dofrontowa z której to przekształcenia powstała późniejsza Kolej Antonowiecka.
W paru miejscach można wyczytać, że pierwsze koleje wąskotorowe w tamtym rejonie powstały już w 1895 r. Nie można wykluczyć takiej możliwości, jednak chwilowo dowodów czy też dobrych poszlak brak.
Można za pewnik przyjąć, że kolej Antonówka/Dąbrowica – Chinocz – Kuchocka Wola/Pohost Zarzeczny wybudowali Rosjanie prawdopodobnie w 1916 r. Długość tychże linii wynosiła około 149km a prześwit typowy dla rosyjskich kolei polowych wynosił 750mm.
Prawdopodobnie w lutym 1918 r. cała kolej (zwana później Antonowiecką) znalazła się w rękach niemieckich i pozostawała w nich do lutego następnego roku. Później czyli w marcu 1919 r. prawdopodobnie weszła pod panowanie wojsk polskich.
Nie jest wykluczone, że oprócz linii Antonówka/Dąbrowica – Chinocz – Kuchocka Wola/Pohost powstało jeszcze trochę linii kolejowych. Na przykład Kuchocka Wola – Lubieszów. Celem wybudowania tejże linii nie było raczej połączenie z siecią późniejszych kolei poleskich bo te miały prześwit, jak większość kolei wybudowanych przez Niemców 600mm. Prawdopodobnie celem był port rzeczny na Stochodzie w Lubieszowie.
Na różnych schematach można zobaczyć, że wybudowano jeszcze inne odcinki i było ich dość sporo ale kto, kiedy i czy w ogóle wybudował to ciężko stwierdzić na dzień dzisiejszy.
Jak napisałem poprzednio w marcu 1919 r. Kolej Antonowiecka znalazła się w rękach polskich, jednakowoż była ona już własnością polską niejako awansem w związku z dekretem
<<baczność>>
Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego
<<spocznij>>
z dnia 7 lutego 1919 r., który to dekret pozwolę sobie zacytować w całości.
Jeszcze tego samego miesiąca Polacy pod naporem Bolszewików musieli się wycofać i Kolej Antonowiecka znowu znalazła się w rękach Rosjan tym razem czerwonych. W czerwcu 1919 r. znowu kolej ta znalazła się w rękach polskich i pozostawała do lipca 1920 r. kiedy to idący na Warszawę Bolszewicy znowu zajęli te tereny. Na powrót w ręce polskie te tereny dostały się we październiku 1920 r. i ten stan utrzymał się do września 1939 r.
Gdy opadł bitewny kurz zaczęto liczyć co kolejowego zostało po trzech wojnach i paru mniejszych ruchawkach.
Nie było to łatwe ale w końcu policzono wszystko i w połowie 1922 r. doliczono się 7322 km zaborczych i okupacyjnych linii wąskotorowych. Z tego ponad 2500 km linii wąskotorowych stało się kolejami użytku publicznego. Około 1100 km linii przekazano Ministerstwu Rolnictwa, około 900 km przekazano Ministerstwu Robót Publicznych, około 350 km wydzierżawiono osobom i przedsiębiorstwom prywatnym. Pozostałe 2400 km linii wąskotorowych rozebrano a materiał i tabor wydzierżawiono.
Jako się rzekło Rosjanie wybudowali w interesującym nas rejonie 149km linii z czego 103 km stało się koleją publiczną. Co się stało z pozostałym odcinkiem czyli Cichowierz – Pohost Zarzeczny ciężko stwierdzić być może została rozebrana być może została wydzierżawiona i stała się prywatna bocznicą. Za tym pierwszym przemawia fakt, że nie ma tej linii na żadnej mapie z międzywojnia, a za tym drugim rozwiązaniem fakt, że po starym pochodzącym jeszcze z 1916 r. przebiegu później (kiedy nie wiem) wybudowano istniejącą do dziś linię Cichowierz – Pohost Zarzeczny.
Pozostałe 6km to prawdopodobnie odnoga Cichowierz – Kuchocka Wola – Lubieszów skrócona do Kuchockiej Woli.
Całość trafiła do Dyrekcji Kolei Państwowych w Radomiu (od 1929 r. Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Radomiu). W linii prostej ponad 400 km na zachód.
Pozostałe linie, jeżeli takie jeszcze występowały rozebrano prawdopodobnie w całości.
Ruch pasażerski na Kolei Antonowieckiej nie był jakoś specjalnie intensywny.
Na odcinku Antonówka – Chinocze od lata 1922 do lata 1939 r. (z wyjątkiem zimy 1927 r. kiedy to ruch pasażerski zawieszono na całej sieci Kolei Antonowieckich) była to jedna para pociągów dziennie. Na pozostałych odcinkach czyli Chinocze – Wola Kuchocka i Dąbrowica – Chinocze do zimy 1928 r. nie prowadzono żadnego ruchu pasażerskiego lub odbywał się w razie potrzeby on na zarządzenie. Od lata 1929 r. była to jedna para pociągów kursująca w dni robocze a później na odcinku Chinocze – Wola Kuchocka we wtorki, czwartki i soboty a na odcinku Dąbrowica – Chinocze w poniedziałki, środy i piątki. O ruchu towarowym nie wiem nic, poza tym co pisał Andrzej Tajchert tu:
http://www.fpkw.org/?p=783
czyli ruch towarowy był podstawą działania tejże kolei.
Później (nie wiem kiedy) jak można się zorientować rozebrano odcinek Dąbrowica – Chinocze a odbudowano lub znacjonalizowano odcinek Cichowierz – Pohost Zarzeczny. Jak widać na obrazku ilość stacji, przystanków i ładowni nie odbiega znacząco od tego co istniało do 1939 r.
I to by było na tyle.
Bądźcie zdrowi.
ksiezyc_nad_gieesem
K
W sumie to mam tam dwa rzuty beretem, więc nie widzę jakichś większych przeciwwskazań.
Schemat jest z jakiegoś artykułu z jakiejś chyba białoruskiej gazety. Artykuł był chyba o czymś innym.
Szczegółów nie pamiętam, ale schemacik jest ładny więc go sobie zachomikowałem.
Bądźcie zdrowi.
ksiezyc_nad_gieesem ...
Schemat jest z jakiegoś artykułu z jakiejś chyba białoruskiej gazety. Artykuł był chyba o czymś innym.
Szczegółów nie pamiętam, ale schemacik jest ładny więc go sobie zachomikowałem.
Bądźcie zdrowi.
ksiezyc_nad_gieesem ...
Dziś trochę klimatów lokalnych.
Od pewnego czasu zaczyna nas "nosić" ten kto ma to wie o czym mówię, poza tym alarmujące wieści z prasy : http://www.rynek-kolejowy.pl/wiadom...na-inie-lodz-kaliska--zdunska-wola-77709.html oraz inne jak choćby wpis Kolegi "Księżyc nad geesem" "zbliżająca się Wielka Moderna Która Wytnie Wszystko (WMKWW)" pomogły nam podjąć decyzję o wyprawie wzdłuż lokalnego odcinka od Łodzi do Zduńskiej Woli linii nr 14.
Ze względów czasowych, znacznego terenu stacji, oraz siedziby SOK, postanowiliśmy pominąć Kaliską,zaliczymy ją innym razem.
Spotykamy się u mnie w pracy, lub jak kto woli w klubie(tenże jest piętro wyżej) o godzinie (wiadomość dla upierdliwców) 12.15 wczoraj czyli 9.06.2017 roku, w składzie Piotrek Chorąży, Przemek"Alpinista" Adamowski i ja Wasz terenowy reporter.
Pierwszym etapem podróży jest Lublinek, stacja trochę zaniedbana, trochę nie, obecnie coraz częściej pusta jak portfel przed wypłatą, a pamięta się czasy zajętych prawie wszystkich torów, oraz wzmożonego ruchu na bocznicach.
Na początku idziemy w stronę "kultowego" dla na przepustu, choć może wiaduktu,spełnia wszak jego wszelkie cechy, górą pociąg, dołem, hmm niski samochód.
Gwoli ścisłości muszę wspomnieć o przyczynach jego kultowości, dla na takim pozostanie do końca jego dni, ponieważ, Przemek siedział pod nim jako harcerz wraz z kolegami kilkanaście godzin podczas oberwania chmury wiele lat temu, zmarznięty i podtapiany z dala od domu i cywilizacji, Piotrek w pogoni za Pm36 wraz z kolega klubowym Robertem Wolskim sforsowali ten przejazd "maluchem" nieomal trąc dachem o sklepienie, ja natomiast w szczenięcym wieku poznawałem nieudolnie smak dziewczęcych ust zaszyty w zaroślach pod "wiaduktem" ot dawne czasy.
Wracamy na stację zahaczając o teren PKP Energetyki ( o tym kilka słów, w temacie "łódzkie bocznice") słyszymy sygnał, charakterystyczny dla Ełki, no i jest tonąca w morzu maków.
I za chwilę następna.
I coś ciężkiego, wiemy że to"towar" ale nie wiemy jaki, marne zdjęcie(posypią się gromy, ale niech tam) za wolno szliśmy i te drzewa, Pol-Miedź Trans jako żywo.
Dochodzimy do stacji, z zabudowań część jest opustoszała i naruszona zębem czasu, część zmieniła przeznaczenie z kolejowych na mieszkalne, swój dawny charakter zachowała nastawnia połączona ze strażnicą przejazdową.
Te mieszkalne mogą czasami zaskakiwać, aranżacją ogródka.
Z "normalnej" strony.
Te których czas nie oszczędza.
I te jak dawniej, z wyjątkiem koloru.
W tle po prawej Piotrek, a na peronach wskaźniki W4 jak za dawnych lat.
Swoją drogą nie potrafiliśmy odpowiedzieć na pytanie Przemka, do czego jet to ramię na słupku wskaźnika z pierwszego zdjęcia, może nam pomożecie.
Taka sobie panorama w stronę Zduńskiej Woli.
Pamiętam z dawnych lat, kłótnie na forum o szerokość peronu i twierdzących że nie może być mniejszy niż 1500 mm, otóż zapewniam Was że może, stałem na nim podczas mijania się dwóch pociągów, co prawda nie z pełną prędkością i tylko temu że mam mocne zwieracze zawdzięczam że nie stało się nieszczęście.
To jest ta mniejsza płyta chodnikowa,gdyby ktoś miął wątpliwości.
Widok za przejazdem na grupę naprężaczy.
Od pewnego czasu zaczyna nas "nosić" ten kto ma to wie o czym mówię, poza tym alarmujące wieści z prasy : http://www.rynek-kolejowy.pl/wiadom...na-inie-lodz-kaliska--zdunska-wola-77709.html oraz inne jak choćby wpis Kolegi "Księżyc nad geesem" "zbliżająca się Wielka Moderna Która Wytnie Wszystko (WMKWW)" pomogły nam podjąć decyzję o wyprawie wzdłuż lokalnego odcinka od Łodzi do Zduńskiej Woli linii nr 14.
Ze względów czasowych, znacznego terenu stacji, oraz siedziby SOK, postanowiliśmy pominąć Kaliską,zaliczymy ją innym razem.
Spotykamy się u mnie w pracy, lub jak kto woli w klubie(tenże jest piętro wyżej) o godzinie (wiadomość dla upierdliwców) 12.15 wczoraj czyli 9.06.2017 roku, w składzie Piotrek Chorąży, Przemek"Alpinista" Adamowski i ja Wasz terenowy reporter.
Pierwszym etapem podróży jest Lublinek, stacja trochę zaniedbana, trochę nie, obecnie coraz częściej pusta jak portfel przed wypłatą, a pamięta się czasy zajętych prawie wszystkich torów, oraz wzmożonego ruchu na bocznicach.
Na początku idziemy w stronę "kultowego" dla na przepustu, choć może wiaduktu,spełnia wszak jego wszelkie cechy, górą pociąg, dołem, hmm niski samochód.
Gwoli ścisłości muszę wspomnieć o przyczynach jego kultowości, dla na takim pozostanie do końca jego dni, ponieważ, Przemek siedział pod nim jako harcerz wraz z kolegami kilkanaście godzin podczas oberwania chmury wiele lat temu, zmarznięty i podtapiany z dala od domu i cywilizacji, Piotrek w pogoni za Pm36 wraz z kolega klubowym Robertem Wolskim sforsowali ten przejazd "maluchem" nieomal trąc dachem o sklepienie, ja natomiast w szczenięcym wieku poznawałem nieudolnie smak dziewczęcych ust zaszyty w zaroślach pod "wiaduktem" ot dawne czasy.
Wracamy na stację zahaczając o teren PKP Energetyki ( o tym kilka słów, w temacie "łódzkie bocznice") słyszymy sygnał, charakterystyczny dla Ełki, no i jest tonąca w morzu maków.
I za chwilę następna.
I coś ciężkiego, wiemy że to"towar" ale nie wiemy jaki, marne zdjęcie(posypią się gromy, ale niech tam) za wolno szliśmy i te drzewa, Pol-Miedź Trans jako żywo.
Dochodzimy do stacji, z zabudowań część jest opustoszała i naruszona zębem czasu, część zmieniła przeznaczenie z kolejowych na mieszkalne, swój dawny charakter zachowała nastawnia połączona ze strażnicą przejazdową.
Te mieszkalne mogą czasami zaskakiwać, aranżacją ogródka.
Z "normalnej" strony.
Te których czas nie oszczędza.
I te jak dawniej, z wyjątkiem koloru.
W tle po prawej Piotrek, a na peronach wskaźniki W4 jak za dawnych lat.
Swoją drogą nie potrafiliśmy odpowiedzieć na pytanie Przemka, do czego jet to ramię na słupku wskaźnika z pierwszego zdjęcia, może nam pomożecie.
Taka sobie panorama w stronę Zduńskiej Woli.
Pamiętam z dawnych lat, kłótnie na forum o szerokość peronu i twierdzących że nie może być mniejszy niż 1500 mm, otóż zapewniam Was że może, stałem na nim podczas mijania się dwóch pociągów, co prawda nie z pełną prędkością i tylko temu że mam mocne zwieracze zawdzięczam że nie stało się nieszczęście.
To jest ta mniejsza płyta chodnikowa,gdyby ktoś miął wątpliwości.
Widok za przejazdem na grupę naprężaczy.
Tabliczki z nazwą ulicy i ostrzegawcza, charakterystyczne dla naszych czasów, taka namiastka solidności którą pamiętamy, którą reprezentowały tablice emaliowane solidne,czasem ładne,czasami śmieszne,niestety te czasy nie wrócą, ekonomia i bylejakość zwycięża,na każdym kroku.
Czas ruszać, w stronę Pabianic, jako dalsza zachęta gdzieś wśród lasów na zagubionym przejeździe, pomalowana Skoda"Mikołaj" 181 015-9 z Kolei Czeskich, po morderczym biegu złapana w ostatniej chwili, a czas wykonania zdjęcia 13.41 (to dla purystów i statystyków).
Teraz jak wspomniałem Pabianice, zrewitalizowane, z zewnątrz piękne, w środku też z tym że nie kolejowe, pamiętam jak wyglądało wnętrze budynku stacyjnego kiedyś, kasy z kręciołkami na których Pani podawał bilety i zabierał pieniążki, niby wszystko cacy, anie służy niczemu,no może z wyjątkiem straży miejskiej,co wychodzi na zdrowie samemu budynkowi, bo omijają go graficiarze.
Rozpełzamy się po stacji, budynek od podjazdu i z peronu, śliczny, udało się zachować styl, z wyjątkiem dachu, powinna być dachówka, ale się nie czepiam.
Niegdyś kolejowe, dziś mieszkalne.
Kiedyś był magazynem, przez chwilę siedzibą kasy i mini poczekalnią, a teraz stoi zamknięty.
Wskaźnik W4, durny po stokroć durny
, nie sprawdziłem szyny pełniącej rolę słupka, ale jeszcze się zdąży podjechać.
Widok na nastawnię na wyjeździe w stronę ZD.
Przemo maszeruje po peronie, którego lata świetności już dawno minęły.
To na polskich stacjach, w lokomotywowniach, na osiedlach kolejarskich lubię najbardziej,to prawdziwy symbol kolejarzy,podobnie jak kapliczki na peronach, szkoda że tak szybko znikają.
Rozjazd prowadzący do kilku już nie istniejących bocznic, w oddali widać miejsce po zburzonym magazynie.
I na zakończenie cud miód cuda na kijku.
Czas ruszać, w stronę Pabianic, jako dalsza zachęta gdzieś wśród lasów na zagubionym przejeździe, pomalowana Skoda"Mikołaj" 181 015-9 z Kolei Czeskich, po morderczym biegu złapana w ostatniej chwili, a czas wykonania zdjęcia 13.41 (to dla purystów i statystyków).
Teraz jak wspomniałem Pabianice, zrewitalizowane, z zewnątrz piękne, w środku też z tym że nie kolejowe, pamiętam jak wyglądało wnętrze budynku stacyjnego kiedyś, kasy z kręciołkami na których Pani podawał bilety i zabierał pieniążki, niby wszystko cacy, anie służy niczemu,no może z wyjątkiem straży miejskiej,co wychodzi na zdrowie samemu budynkowi, bo omijają go graficiarze.
Rozpełzamy się po stacji, budynek od podjazdu i z peronu, śliczny, udało się zachować styl, z wyjątkiem dachu, powinna być dachówka, ale się nie czepiam.
Niegdyś kolejowe, dziś mieszkalne.
Kiedyś był magazynem, przez chwilę siedzibą kasy i mini poczekalnią, a teraz stoi zamknięty.
Wskaźnik W4, durny po stokroć durny
, nie sprawdziłem szyny pełniącej rolę słupka, ale jeszcze się zdąży podjechać.
Widok na nastawnię na wyjeździe w stronę ZD.
Przemo maszeruje po peronie, którego lata świetności już dawno minęły.
To na polskich stacjach, w lokomotywowniach, na osiedlach kolejarskich lubię najbardziej,to prawdziwy symbol kolejarzy,podobnie jak kapliczki na peronach, szkoda że tak szybko znikają.
Rozjazd prowadzący do kilku już nie istniejących bocznic, w oddali widać miejsce po zburzonym magazynie.
I na zakończenie cud miód cuda na kijku.
Zapomniałem dodać iż w Pabianicach spotkaliśmy się z naszym kolegą Pękatym Grześkiem (ci co bywają w Poznaniu wiedzą o kogo chodzi) co zapoczątkowało spotkania towarzyskie tego dnia, ale o tym później.
Chechło, cóż mnie tam się zawsze ta nazwa kojarzy z jednym, ale tam już mam co ciekaw e, Chechło I mija się po drodze i tam nie ma przystanku kolejowego, jest w Chechle II ale nazywa się Chechło, ale dosyć tego chechłania.
Nastawnio strażnica.
Przystanek po obu stronach przejazdu,trochę już modernizowany, ale pewnie będzie jeszcze ładniejszy.
A wszystko to na ulicy...
Tym razem sprawdziłem szyno-słupki.
Zdjęcia są obrobione, i z lampą, trudno w takim słońcu jak było wczoraj zrobić zdjęcie słupka pomalowanego na czarno.
Dzyń dzyń, jedzie Dart z Pabianic, jechaliśmy dość szybko i wydawało nam się że go wyprzedziliśmy,usiadłem sobie na ławeczce na peronie jak przystało na starszego zmęczonego człowieka, a tu bęc pociąg zmienił kolor i kształt, ale w końcu to tez pociąg.
Nieczęsto spotykany w okolicach Łodzi znak drogowy.
Miło było ale się skończyło.
Dobroń, tu się spotkaliśmy pierwszy raz z moją obecna żoną poza zakładem pracy, w którym poznaliśmy się w latach osiemdziesiątych ubiegłego stulecia (jak to staro brzmi)dlatego zawsze traktowałem z sentymentem tę małą stacyjkę a w zasadzie przystanek, jest taka jak jak pluszowy misio, choć lata świetności ma za sobą, siadasz na ławeczce, dziś już nowoczesnej, i jesteś z dala od całego zgiełku, czas spowalnia, robisz się senny, odzywa się sygnał, zamykają rogatki leniwie wtacza się pociąg, na chwilę wszystko budzi się do życia, potem znów zasypia, na starych ławkach latem świetnie się spało, podróżni ściszali głos, ptaki kołysały do snu.
Trafiliśmy na kośbę, ponurzy żniwiarze patrzyli na nas ponuro, nic dziwnego upał jak cholera a koszenie tymi brzęczydłami do relaksujących nie należy, staraliśmy się nie przeszkadzać.
Jak dla mnie urokliwy budynek, przez wiele lat można było wynająć poddasze.
I z drugiej strony.
Wiata rowerowa, w roboczy dzień brak miejsc.
Płyty pokrywające kanał pędniowy,nigdy ich nie dostrzegałem,wzór dla wujka Hugwy.
Tyle razy przechodziłem obok ogrodzenia i ślepy byłem, a ono z wąskotorowych szyn słupki ma urządzone i to tak na oko S14 są, albo jeszcze mniejsze.
Wydaje się że jedno krawędziowy płytowy peron jest, a za nim w polu tez kolejowy budynek.
Chechło, cóż mnie tam się zawsze ta nazwa kojarzy z jednym, ale tam już mam
co ciekaw e, Chechło I mija się po drodze i tam nie ma przystanku kolejowego, jest w Chechle II ale nazywa się Chechło, ale dosyć tego chechłania.Nastawnio strażnica.
Przystanek po obu stronach przejazdu,trochę już modernizowany, ale pewnie będzie jeszcze ładniejszy.
A wszystko to na ulicy...
Tym razem sprawdziłem szyno-słupki.
Zdjęcia są obrobione, i z lampą, trudno w takim słońcu jak było wczoraj zrobić zdjęcie słupka pomalowanego na czarno.
Dzyń dzyń, jedzie Dart z Pabianic, jechaliśmy dość szybko i wydawało nam się że go wyprzedziliśmy,usiadłem sobie na ławeczce na peronie jak przystało na starszego zmęczonego człowieka, a tu bęc pociąg zmienił kolor i kształt, ale w końcu to tez pociąg.
Nieczęsto spotykany w okolicach Łodzi znak drogowy.
Miło było ale się skończyło.
Dobroń, tu się spotkaliśmy pierwszy raz z moją obecna żoną poza zakładem pracy, w którym poznaliśmy się w latach osiemdziesiątych ubiegłego stulecia (jak to staro brzmi)dlatego zawsze traktowałem z sentymentem tę małą stacyjkę a w zasadzie przystanek, jest taka jak jak pluszowy misio, choć lata świetności ma za sobą, siadasz na ławeczce, dziś już nowoczesnej, i jesteś z dala od całego zgiełku, czas spowalnia, robisz się senny, odzywa się sygnał, zamykają rogatki leniwie wtacza się pociąg, na chwilę wszystko budzi się do życia, potem znów zasypia, na starych ławkach latem świetnie się spało, podróżni ściszali głos, ptaki kołysały do snu.
Trafiliśmy na kośbę, ponurzy żniwiarze patrzyli na nas ponuro, nic dziwnego upał jak cholera a koszenie tymi brzęczydłami do relaksujących nie należy, staraliśmy się nie przeszkadzać.
Jak dla mnie urokliwy budynek, przez wiele lat można było wynająć poddasze.
I z drugiej strony.
Wiata rowerowa, w roboczy dzień brak miejsc.
Płyty pokrywające kanał pędniowy,nigdy ich nie dostrzegałem,wzór dla wujka Hugwy.
Tyle razy przechodziłem obok ogrodzenia i ślepy byłem, a ono z wąskotorowych szyn słupki ma urządzone i to tak na oko S14 są, albo jeszcze mniejsze.
Wydaje się że jedno krawędziowy płytowy peron jest, a za nim w polu tez kolejowy budynek.
Załączniki
Z lat świetności, schodu na peron prowadzące do drogi na tyłach stacji, gdzie parkowały nieliczne Syreny i Warszawy.
W nagrodę za wytrwałość bonus, pociąg i traktor już po wyjeździe.
Rzut beretem od Dobronia które słynie z producenta sikaczy pozwalających za niewielkie pieniądze oddać się rozkosznemu otumanieniu, leży Kolumna, czyli jeden z trzech ważnych lasów na świecie, obok Las Palmas i Las Vega opodal Łodzi leży Las Kolumnas, dziś mówią że jest to dzielnica Łasku, ale nie zawsze tak było a o tym przeczytacie tu:
http://kolumna24.pl/news-ask.kolumna.historia.i.to.jak.si.zmieniaa.na.przestrzeni.lat-204.html
No i ta Kolumna w lesie sobie leży i cicho w spokoju sobie trwa.
A stacja wygląda tak od podjazdu który jednocześnie jest małym rynkiem, i przystankiem autobusowym i z peronu.
w budce zakluczonej na szczycie budynku w latach dawnych, gastronomia była niewielka, i nawet smaczne mało syntetyczne jadło,no ale już nie ma.
W okolicach jeżdżą dziwne autobusy z demobilu, Piotrek rzucał oznaczeniami , ale nie pamiętam ich.
Jeżdżą tez pociągi.
Przemuś nam zniknął, poszedł odwiedzić siostrę, chwała mu za miłość braterską, my się trochę snujemy, po okolicy i sklepach, strzelamy trochę do siebie z aparatów.
Zwróćcie uwagę na płotek przy którym stoi Piotrek, ku zdziwieniu przechodniów obejrzałem go w całości i co znalazłem to pokazuję.
Na peronie w dobrym stanie archaiczny numer peronu.
I nurzająca się w zieloności nazwa stacyji.
Budynek z pewnością kolejowy.
W nagrodę za wytrwałość bonus, pociąg i traktor już po wyjeździe.
Rzut beretem od Dobronia które słynie z producenta sikaczy pozwalających za niewielkie pieniądze oddać się rozkosznemu otumanieniu, leży Kolumna, czyli jeden z trzech ważnych lasów na świecie, obok Las Palmas i Las Vega opodal Łodzi leży Las Kolumnas, dziś mówią że jest to dzielnica Łasku, ale nie zawsze tak było a o tym przeczytacie tu:
http://kolumna24.pl/news-ask.kolumna.historia.i.to.jak.si.zmieniaa.na.przestrzeni.lat-204.html
No i ta Kolumna w lesie sobie leży i cicho w spokoju sobie trwa.
A stacja wygląda tak od podjazdu który jednocześnie jest małym rynkiem, i przystankiem autobusowym i z peronu.
w budce zakluczonej na szczycie budynku w latach dawnych, gastronomia była niewielka, i nawet smaczne mało syntetyczne jadło,no ale już nie ma.
W okolicach jeżdżą dziwne autobusy z demobilu, Piotrek rzucał oznaczeniami , ale nie pamiętam ich.
Jeżdżą tez pociągi.
Przemuś nam zniknął, poszedł odwiedzić siostrę, chwała mu za miłość braterską, my się trochę snujemy, po okolicy i sklepach, strzelamy trochę do siebie z aparatów.
Zwróćcie uwagę na płotek przy którym stoi Piotrek, ku zdziwieniu przechodniów obejrzałem go w całości i co znalazłem to pokazuję.
Na peronie w dobrym stanie archaiczny numer peronu.
I nurzająca się w zieloności nazwa stacyji.
Budynek z pewnością kolejowy.
| Autor wątku | Podobne wątki | Forum | Odpowiedzi | Data |
|---|---|---|---|---|
| Relacja Opowieści dziwnej treści... | Wycieczki i podróże koleją i związane z koleją | 3 | ||
| Relacja "Opowieści dziwnej treści, czyli Pawła kolejowe peregrynacje " - pytanie | Wycieczki i podróże koleją i związane z koleją | 6 |
Podobne wątki
-
Relacja Opowieści dziwnej treści...
- Rozpoczęte przez Juras XR4Ti
- Odpowiedzi: 3
-
Relacja "Opowieści dziwnej treści, czyli Pawła kolejowe peregrynacje " - pytanie
- Rozpoczęte przez Hoart
- Odpowiedzi: 6