-
Ten serwis używa "ciasteczek" (cookies). Korzystając z niego, wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. Learn more.
Relacja Opowieści dziwnej treści czyli Piotra i Pawła kolejowe peregrynacje
Sponsorem naszej wyprawy jest okowita Saska Pigwowa i jak się okazało na końcu, Huta Kościuszko zwłaszcza rocznik 1950.
Idziesz sobie w taki mroźny poranek, obserwując zawiniętych w ciepłe szale przechodniów, i słońce wstaje, bo nowy dzień wstaje, nowy dzień, i niczego tak nie pragniesz jak tego słońca, aby jak najszybciej swoimi promieniami spaliło czarne skrzydła ptaków "maniakalis, maniakalis" i ujęło Twoją głowę, Twoje serce w swe promienne ręce, choćby przez chwile spokojności zaznał i poczuła jak matka Cię tuliła gdy świat nie był Ci przyjazny.
Bądź pozdrowione słońce, czuwaj nad nami i prowadź nas.
Chyba nam całkiem rozum odebrało, podobnie jak w lutym w Zgorzelcu, zamiast siedzieć z pupą na piecu, wycieczek nam się zachciewa, zgroza.
Chojny, "Byków" ci u nas dostatek, ale i te dwa jako wróżbę dobrego dnia przyjmiemy.
ET22-935 w peronach czeka na swoją kolej.
ET22-2045 na dalekich chojeńskich rubieżach, także czeka na wolną drogę.
Wschód zwanego słońca nad Chojnami.
Mam już bilety, krążę po peronie, zmarznięci odróżni schowani w poczekalni, przez szybę jak dzieci przed sklepem ze słodyczami obserwują czubka snującego się na mrozie, i jest wreszcie on ten pociąg, domem naszym przez godzinę będzie, naszą przystanią, łonem które nas wyda u celu podróży.
SA139-026 ekspres "Opocznianin"
Na Widzewie dosiada się Piotrek i jedziemy, kołysząc się w takt stukotu kół, zerkając na przecudnej urody dziewoję siedzącą w przedsionku, choć miejsc wolnych w bród.
Mijają nas pociągi, osobowe, towarowe i jeden zapomniany, puste oszronione pola, Słotwiny, tu już wkracza, wręcz wpycha się po chamsku nowoczesność, nowe kosteczki na peronie labirynt barierek i nijakość, och wiem trzeba iść z postępem, ale nie wszyscy biegną z nim w tym samym tempie, wrócić tu trzeba i stareńkie szyny obejrzeć w stacji, może i coś się znajdzie.
Mijamy senny Tomaszów, może tak byśmy skoczyli na dzień do Tomaszowa, może, ubieramy się stosownie i po chwili w Jeleniu już byli.
Ach jak cudnie, idziemy w stronę budynku stacyjnego/mieszkalnego, coraz bardziej przygarbionego, smutnego nawet świat o nim zapomina, zasłaniają go ekrany, ogrodzenie wokół domu z szyn jest wykonane, na jednej przy furtce jest cecha, zwykła.
Reszty nie dane było nam obejrzeć bo zostaliśmy zaatakowani przez psa obronnego rasy "kundelek jeleński" tak na oko dwadzieścia centymetrów, narobił hałasu, daliśmy spokój.
Słupek wskaźnikowy oczywiście z szyny.
Wieloletnie pokłady farby i rdzy nie pozwoliły odsłonić całego napisu, już zawsze zabieramy ze sobą szczotkę , ale ta na nic się tu nie zdała.
Na dole dobrze widoczna część cechy.
Semafory kształtowe i mały bonus w postaci SM42-1141 .
Idziemy w stronę początku bocznicy do kopalni piasku kwarcowego Biała Góra, szyny dość współczesne.
Tak wygląda z góry początek naszej bocznicy.
Widać wyraźnie ślad po prawej stronie po bocznicy do bunkra kolejowego usytuowanego niedaleko w lesie, miłośnikom budowli wojennych polecam, robi wrażenie, nam nie starczyło czasu aby iść śladem torów do bunkra, innym razem.
Kozioł oporowy na żeberku ochronnym, bez cech, ale ciekawy ponieważ wszystkie cztery szyny użyte do jego budowy, mają spawy wzdłuż, tak jakby ktoś zespoił inne stopki z innymi główkami, prawdę mówiąc takich nie spotkałem.
Widok na początek naszej podróży i na to co nas czeka.
Idziemy.
Idziesz sobie w taki mroźny poranek, obserwując zawiniętych w ciepłe szale przechodniów, i słońce wstaje, bo nowy dzień wstaje, nowy dzień, i niczego tak nie pragniesz jak tego słońca, aby jak najszybciej swoimi promieniami spaliło czarne skrzydła ptaków "maniakalis, maniakalis" i ujęło Twoją głowę, Twoje serce w swe promienne ręce, choćby przez chwile spokojności zaznał i poczuła jak matka Cię tuliła gdy świat nie był Ci przyjazny.
Bądź pozdrowione słońce, czuwaj nad nami i prowadź nas.
Chyba nam całkiem rozum odebrało, podobnie jak w lutym w Zgorzelcu, zamiast siedzieć z pupą na piecu, wycieczek nam się zachciewa, zgroza.
Chojny, "Byków" ci u nas dostatek, ale i te dwa jako wróżbę dobrego dnia przyjmiemy.
ET22-935 w peronach czeka na swoją kolej.
ET22-2045 na dalekich chojeńskich rubieżach, także czeka na wolną drogę.
Wschód zwanego słońca nad Chojnami.
Mam już bilety, krążę po peronie, zmarznięci odróżni schowani w poczekalni, przez szybę jak dzieci przed sklepem ze słodyczami obserwują czubka snującego się na mrozie, i jest wreszcie on ten pociąg, domem naszym przez godzinę będzie, naszą przystanią, łonem które nas wyda u celu podróży.
SA139-026 ekspres "Opocznianin"
Na Widzewie dosiada się Piotrek i jedziemy, kołysząc się w takt stukotu kół, zerkając na przecudnej urody dziewoję siedzącą w przedsionku, choć miejsc wolnych w bród.
Mijają nas pociągi, osobowe, towarowe i jeden zapomniany, puste oszronione pola, Słotwiny, tu już wkracza, wręcz wpycha się po chamsku nowoczesność, nowe kosteczki na peronie labirynt barierek i nijakość, och wiem trzeba iść z postępem, ale nie wszyscy biegną z nim w tym samym tempie, wrócić tu trzeba i stareńkie szyny obejrzeć w stacji, może i coś się znajdzie.
Mijamy senny Tomaszów, może tak byśmy skoczyli na dzień do Tomaszowa, może, ubieramy się stosownie i po chwili w Jeleniu już byli.
Ach jak cudnie, idziemy w stronę budynku stacyjnego/mieszkalnego, coraz bardziej przygarbionego, smutnego nawet świat o nim zapomina, zasłaniają go ekrany, ogrodzenie wokół domu z szyn jest wykonane, na jednej przy furtce jest cecha, zwykła.
Reszty nie dane było nam obejrzeć bo zostaliśmy zaatakowani przez psa obronnego rasy "kundelek jeleński" tak na oko dwadzieścia centymetrów, narobił hałasu, daliśmy spokój.
Słupek wskaźnikowy oczywiście z szyny.
Wieloletnie pokłady farby i rdzy nie pozwoliły odsłonić całego napisu, już zawsze zabieramy ze sobą szczotkę , ale ta na nic się tu nie zdała.
Na dole dobrze widoczna część cechy.
Semafory kształtowe i mały bonus w postaci SM42-1141 .
Idziemy w stronę początku bocznicy do kopalni piasku kwarcowego Biała Góra, szyny dość współczesne.
Tak wygląda z góry początek naszej bocznicy.
Widać wyraźnie ślad po prawej stronie po bocznicy do bunkra kolejowego usytuowanego niedaleko w lesie, miłośnikom budowli wojennych polecam, robi wrażenie, nam nie starczyło czasu aby iść śladem torów do bunkra, innym razem.
Kozioł oporowy na żeberku ochronnym, bez cech, ale ciekawy ponieważ wszystkie cztery szyny użyte do jego budowy, mają spawy wzdłuż, tak jakby ktoś zespoił inne stopki z innymi główkami, prawdę mówiąc takich nie spotkałem.
Widok na początek naszej podróży i na to co nas czeka.
Idziemy.
-
5
-
4
- Pokaż wszystkie
Niemłody choć i nie stary łubek.
Mijamy kozioł oporowy od jakiegoś niewidocznego żeberka i rozjazd, Piotrek twierdzi że w dawnych latach było tu odejście na jakiś plac ładunkowy.
Na mijance stoją puste wagony, dobry znak, znaczy ktoś po nie przyjedzie i napełni, a jak napełni to i odwieźć będzie musiał.
Koniec mijanki i niespodzianka, znaczy dla mnie bo Piotrek to już widział, w ogóle był tu już kilka razy, ale z uporem maniaka twierdził że niczego nie pamięta, niespodzianką jest bocznica do magazynów wojskowych.
Na zdjęciu satelitarnym widać odejście bocznicy, oraz budynki magazynów.
Oczywiście na chwile zbaczamy, i znajdujemy kilka szyn, między innymi Huta Królewska 1933, w dwóch egzemplarzach, choć było ich znacznie więcej.
Huta Pokój 1946
Widok na wjazd do magazynów i obiekt inżynieryjny na torze prowadzącym do kopalni, na naszym był taki sam.
Jak widać przed bramą był rozjazd już na terenie lewy tor skręcał gwałtownie w lewo, prawy tor już łagodniej po jakimś czasie też skręcał w lewo.
Brama i widok na prawy tor przez szczelinę w bramie oraz przez płot.
Mijamy kozioł oporowy od jakiegoś niewidocznego żeberka i rozjazd, Piotrek twierdzi że w dawnych latach było tu odejście na jakiś plac ładunkowy.
Na mijance stoją puste wagony, dobry znak, znaczy ktoś po nie przyjedzie i napełni, a jak napełni to i odwieźć będzie musiał.
Koniec mijanki i niespodzianka, znaczy dla mnie bo Piotrek to już widział, w ogóle był tu już kilka razy, ale z uporem maniaka twierdził że niczego nie pamięta, niespodzianką jest bocznica do magazynów wojskowych.
Na zdjęciu satelitarnym widać odejście bocznicy, oraz budynki magazynów.
Oczywiście na chwile zbaczamy, i znajdujemy kilka szyn, między innymi Huta Królewska 1933, w dwóch egzemplarzach, choć było ich znacznie więcej.
Huta Pokój 1946
Widok na wjazd do magazynów i obiekt inżynieryjny na torze prowadzącym do kopalni, na naszym był taki sam.
Jak widać przed bramą był rozjazd już na terenie lewy tor skręcał gwałtownie w lewo, prawy tor już łagodniej po jakimś czasie też skręcał w lewo.
Brama i widok na prawy tor przez szczelinę w bramie oraz przez płot.
-
3
-
5
- Pokaż wszystkie
W bramie jeden z dwóch słupów nośnych zrobionych z szyn ma cechę piękną i wyraźną.
FH / Huta Pokój 1933.
Wracamy na bocznice do kopalni, zostawiamy za sobą budkę ?.
Na jednym ze zdjęć satelitarnych widać wyraźnie odgałęzienie toru na prawo w kierunku kopalni, nie udało nam się odnaleźć śladów po torze, choć kilka miejsc być może pasowałoby.
Za płotem magazynu, w lesie wyraźne starotorze, przynajmniej mnie na to wygląda, w stronę od i do magazynów, hmm ciekawe.
Widoczne w oddali to brązowe coś to jednak nie bram, tylko pomalowany płot, według Piotra, dla mnie mogła by to być brama, ale znany jestem z niezbyt sokolego wzroku.
Po powrocie na szlak , zaczyna się tak naprawdę nasz romans ze sponsorem czyli Huta Kościuszko, od tej chwili z wyjątkiem dość współczesnych szyn z Huty Katowice, spotykamy wyłącznie te z Kościuszki rocznik 1950 i to wyłącznie dla kolei bułgarskich.
Nieodebrane zlecenie, nadwyżki.
Lasem idzie się przyjemnie, chwilami nawet robi się ciepło, więc z noga w nogę z pierwszym sponsorem maszerujemy dzielnie.
Coś w temacie jakości ułożenia szyn.
Jeszcze jeden zakręt i znak, co prawda nie verboten, ale trzeba uważać, jak potem się dowiedzieliśmy, roboty strzałowe są od zeszłego roku wstrzymane z powodu jakiegoś tajemniczego wypadku, o którym nikt nie chce mówić.
Ostatnie proste przed plażą.
Ło matko ile piachu, prawie jak na pustyni.
Podobno ta sadzawka ma około dwudziestu metrów głębokości.
Aby dojść na brzeg wyrobiska trzeba pokonać zamarznięty rów z wodą, w powrotnej drodze Piotrek osobiście sprawdza jakość lodu, tak na oko miał jakieś sześć centymetrów grubości, dzielny jest co nie.
CDN.
FH / Huta Pokój 1933.
Wracamy na bocznice do kopalni, zostawiamy za sobą budkę ?.
Na jednym ze zdjęć satelitarnych widać wyraźnie odgałęzienie toru na prawo w kierunku kopalni, nie udało nam się odnaleźć śladów po torze, choć kilka miejsc być może pasowałoby.
Za płotem magazynu, w lesie wyraźne starotorze, przynajmniej mnie na to wygląda, w stronę od i do magazynów, hmm ciekawe.
Widoczne w oddali to brązowe coś to jednak nie bram, tylko pomalowany płot, według Piotra, dla mnie mogła by to być brama, ale znany jestem z niezbyt sokolego wzroku.
Po powrocie na szlak , zaczyna się tak naprawdę nasz romans ze sponsorem czyli Huta Kościuszko, od tej chwili z wyjątkiem dość współczesnych szyn z Huty Katowice, spotykamy wyłącznie te z Kościuszki rocznik 1950 i to wyłącznie dla kolei bułgarskich.
Nieodebrane zlecenie, nadwyżki.
Lasem idzie się przyjemnie, chwilami nawet robi się ciepło, więc z noga w nogę z pierwszym sponsorem maszerujemy dzielnie.
Coś w temacie jakości ułożenia szyn.
Jeszcze jeden zakręt i znak, co prawda nie verboten, ale trzeba uważać, jak potem się dowiedzieliśmy, roboty strzałowe są od zeszłego roku wstrzymane z powodu jakiegoś tajemniczego wypadku, o którym nikt nie chce mówić.
Ostatnie proste przed plażą.
Ło matko ile piachu, prawie jak na pustyni.
Podobno ta sadzawka ma około dwudziestu metrów głębokości.
Aby dojść na brzeg wyrobiska trzeba pokonać zamarznięty rów z wodą, w powrotnej drodze Piotrek osobiście sprawdza jakość lodu, tak na oko miał jakieś sześć centymetrów grubości, dzielny jest co nie.
CDN.
-
4
-
5
- Pokaż wszystkie
Na otwartej przestrzeni jednak zimno.
Drepczemy mijamy jakąś rampę, ślady podkładów.
Praktycznie ostatnia prosta jak to mówią.
Zasypane szyny nie wróżą niczego dobrego, ba gdyby były zasypane tym piaskiem, ale on w dodatku zamarzł.
Wita nas Biała Góra
Ale to nie koniec.
Jak nad Bałtykiem prawie tylko taniej.
Kawałek szlaku i punkt montażu plandek na wagonach.
Po prawej stronie toru, niestety tu niewidoczny punkt ważenia samochodów, na następnym zdjęciu w głebi po lewej punkt zsypu (przeładowanych) i czyszczenia samochodów.
Dochodzimy do rozwidlenia, po prawej tory odstawcze zakończone kozłami, po lewej prawie niewidoczny tor do punktu załadunku i właściwej kopalni.
Tor znika bo jest na górce, droga powirtna to dopiero wyzwanie zwłaszcza z ładownym składem.
Drepczemy mijamy jakąś rampę, ślady podkładów.
Praktycznie ostatnia prosta jak to mówią.
Zasypane szyny nie wróżą niczego dobrego, ba gdyby były zasypane tym piaskiem, ale on w dodatku zamarzł.
Wita nas Biała Góra
Ale to nie koniec.
Jak nad Bałtykiem prawie tylko taniej.
Kawałek szlaku i punkt montażu plandek na wagonach.
Po prawej stronie toru, niestety tu niewidoczny punkt ważenia samochodów, na następnym zdjęciu w głebi po lewej punkt zsypu (przeładowanych) i czyszczenia samochodów.
Dochodzimy do rozwidlenia, po prawej tory odstawcze zakończone kozłami, po lewej prawie niewidoczny tor do punktu załadunku i właściwej kopalni.
Tor znika bo jest na górce, droga powirtna to dopiero wyzwanie zwłaszcza z ładownym składem.
-
6
-
2
- Pokaż wszystkie
Po raz któryś spotykamy znajomą cechę.
Trochę podglądamy załadownię, dziwne, żadnych płotów, strażników.
Tu widać z góry to miejsce.
Mostek nad szlakiem.
Wjazd na teren załadowni.
Widok w stronę załadowni.
Niestety tylko Huta Katowice.
Widok z góry na lokomotywownię dwustanowiskową i zdjęcie z dołu.
Zdjęcia satelitarne kiepskie, nie popisali się imperialistyczni szpiedzy.
"Szopa" zamknięta w środku dwie lokomotywy, źle to wróży, no ale stały puste wagony.
Obok na torze stoi WM15, stareńka z oryginalnymi oznaczeniami PKP, podobno sprawna nie ma tylko akumulatorów.
Trochę podglądamy załadownię, dziwne, żadnych płotów, strażników.
Tu widać z góry to miejsce.
Mostek nad szlakiem.
Wjazd na teren załadowni.
Widok w stronę załadowni.
Niestety tylko Huta Katowice.
Widok z góry na lokomotywownię dwustanowiskową i zdjęcie z dołu.
Zdjęcia satelitarne kiepskie, nie popisali się imperialistyczni szpiedzy.
"Szopa" zamknięta w środku dwie lokomotywy, źle to wróży, no ale stały puste wagony.
Obok na torze stoi WM15, stareńka z oryginalnymi oznaczeniami PKP, podobno sprawna nie ma tylko akumulatorów.
Załączniki
-
3
-
6
- Pokaż wszystkie
I tabliczki WM-ki.
Idziemy już do absolutnego końca torów.
Koniec, kozioł oporowy, miejsca za rozjazdem tylko na lokomotywę.
Tylko ostrzeżenie, nikt nikomu niczego nie zabrania.
Widok z wału.
A po drugiej stronie już Pilica.
Schodzimy a tam przy lokomotywowni jakiś Pan, mówię do Piotrka że teraz to się zacznie, ale nie, po wyjaśnieniu co tu robimy odprężył się i poinformował nas że dziś nie ma tu dozoru, a on za pół godziny jedzie po wagony, naturalnie że musiało paść pytanie czy możemy z nim jechać, możemy, najpierw wjedziemy pod załadunek, potem po wagony.
Czas oczekiwania na wygrzanie lokomotywy, spędziliśmy na interesującej rozmowie, dowiedzieliśmy się wielu ciekawych rzeczy jak choćby ta że do 1982 były w Białej Górze parowozy, jeden to Śląsk, drugi nie udało nam się ustalić.
Wreszcie nadszedł czas odjazdu, kilka fotek jak to się "stonka" z garażu gramoliła.
A wszystko to dokumentował na żywo nasz niezastąpiony Piotruś, także wynalazca metody uwidoczniania cech na szynach, przy pomocy piasku kwarcowego niestety niezastąpioną tylko w przypadku szyn które leżą sobie na boku.
CDN.
Idziemy już do absolutnego końca torów.
Koniec, kozioł oporowy, miejsca za rozjazdem tylko na lokomotywę.
Tylko ostrzeżenie, nikt nikomu niczego nie zabrania.
Widok z wału.
A po drugiej stronie już Pilica.
Schodzimy a tam przy lokomotywowni jakiś Pan, mówię do Piotrka że teraz to się zacznie, ale nie, po wyjaśnieniu co tu robimy odprężył się i poinformował nas że dziś nie ma tu dozoru, a on za pół godziny jedzie po wagony, naturalnie że musiało paść pytanie czy możemy z nim jechać, możemy, najpierw wjedziemy pod załadunek, potem po wagony.
Czas oczekiwania na wygrzanie lokomotywy, spędziliśmy na interesującej rozmowie, dowiedzieliśmy się wielu ciekawych rzeczy jak choćby ta że do 1982 były w Białej Górze parowozy, jeden to Śląsk, drugi nie udało nam się ustalić.
Wreszcie nadszedł czas odjazdu, kilka fotek jak to się "stonka" z garażu gramoliła.
A wszystko to dokumentował na żywo nasz niezastąpiony Piotruś, także wynalazca metody uwidoczniania cech na szynach, przy pomocy piasku kwarcowego
niestety niezastąpioną tylko w przypadku szyn które leżą sobie na boku.
CDN.
-
1
-
6
-
2
- Pokaż wszystkie
I pojechaliśmy, pod estakadę załadowczą, ale nie do końca bo nie dało rady przejechać, Panowie z obsługi postanowili najpierw jechać po wagony, potem walczyć ze zmarzliną.
Po lewej zbiorniki na wodę odfiltrowaną z piasku po procesie obróbczym.
Piasek jak śnieg.
Sopelki na estakadzie.
Dalszą część podróży spędziliśmy na rozmowie, przejechaliśmy z trudem przez miejsce które pokazywałem, raz nawet odrobinę esemka wyjechała z szyny, ale wszystko dobrze się skończyło, szybko pokonaliśmy drogę która nam pieszo zajęła ponad półtorej godziny, serdecznie się pożegnaliśmy, obiecując ponowną wizytę ze zdjęciami które Piotrek robił w 1998 roku, niesamowicie życzliwi i sympatyczni ludzie, oby takich tylko spotykać na swojej drodze.
Odjazd.
Piotrek wraca zza zakrętu, czekam na jego zdjęcia.
Wychodzimy na stację, kilka inspiracji dla prawdziwych modelarzy.
Korpus zwrotnika z cechą być może producenta.
Kozioł oporowy na początku stacji od strony Tomaszowa.
I jakaś cecha, szczątkowa, mnie się wydaje że widzę rosyjską literę "d" przynajmniej jej górę lub rozwleczone "l" a na końcu może miękki znak, no nie wiem, a może to słowo "сталь".
Ponieważ do pociągu powrotnego mamy prawie czterdzieści minut, a na stacji Jeleń, zbyt wielu atrakcji nie ma, korzystając z całkiem znośnej pogody, ruszamy "z buta" do Tomaszowa.
Semafor wjazdowy od strony wspomnianego miasta.
Spotykamy brygadę coś grzebiącą na szynach, krótka rozmowa z szefem starszym sympatycznym Panem, który spytał co projektujemy, wyjaśniamy, co nas tu sprowadza i w drogę, doszliśmy do jakiegoś przejazdu, w samą porę żeby cyknąć fotkę naszego pociągu, okazuje sie ze to ten sam którym tu przyjechaliśmy, mechanik kiwa nam ręką, niesamowite poznał nas.
Po kilkudziesięciu metrach raj dla poszukiwaczy, istne jak się wydawało Eldorado, długi płot z szyn, okalający dużą podstację lub inne elektryczne cuda, wejść na teren się nie da.
A o tym co znaleźlismy a czego nie, może potem lub jutro.
Po lewej zbiorniki na wodę odfiltrowaną z piasku po procesie obróbczym.
Piasek jak śnieg.
Sopelki na estakadzie.
Dalszą część podróży spędziliśmy na rozmowie, przejechaliśmy z trudem przez miejsce które pokazywałem, raz nawet odrobinę esemka wyjechała z szyny, ale wszystko dobrze się skończyło, szybko pokonaliśmy drogę która nam pieszo zajęła ponad półtorej godziny, serdecznie się pożegnaliśmy, obiecując ponowną wizytę ze zdjęciami które Piotrek robił w 1998 roku, niesamowicie życzliwi i sympatyczni ludzie, oby takich tylko spotykać na swojej drodze.
Odjazd.
Piotrek wraca zza zakrętu, czekam na jego zdjęcia.
Wychodzimy na stację, kilka inspiracji dla prawdziwych modelarzy.
Korpus zwrotnika z cechą być może producenta.
Kozioł oporowy na początku stacji od strony Tomaszowa.
I jakaś cecha, szczątkowa, mnie się wydaje że widzę rosyjską literę "d" przynajmniej jej górę lub rozwleczone "l" a na końcu może miękki znak, no nie wiem, a może to słowo "сталь".
Ponieważ do pociągu powrotnego mamy prawie czterdzieści minut, a na stacji Jeleń, zbyt wielu atrakcji nie ma, korzystając z całkiem znośnej pogody, ruszamy "z buta" do Tomaszowa.
Semafor wjazdowy od strony wspomnianego miasta.
Spotykamy brygadę coś grzebiącą na szynach, krótka rozmowa z szefem starszym sympatycznym Panem, który spytał co projektujemy, wyjaśniamy, co nas tu sprowadza i w drogę, doszliśmy do jakiegoś przejazdu, w samą porę żeby cyknąć fotkę naszego pociągu, okazuje sie ze to ten sam którym tu przyjechaliśmy, mechanik kiwa nam ręką, niesamowite poznał nas.
Po kilkudziesięciu metrach raj dla poszukiwaczy, istne jak się wydawało Eldorado, długi płot z szyn, okalający dużą podstację lub inne elektryczne cuda, wejść na teren się nie da.
A o tym co znaleźlismy a czego nie, może potem lub jutro.
-
6
-
4
- Pokaż wszystkie
Otóż w rzeczonym ogrodzeniu nie znaleźliśmy żadnej innej szyny prócz jakiej..... nie będę wystawiał Waszej cierpliwości na próbę, otóż tak niektórzy zgadli Huta Kościuszko 1950 rok, całe ogrodzenie z wyjątkiem tych bez cech, a wleźliśmy wszędzie, słupek po słupku, a ten najładniejszym się wydawał.
Podczas poszukiwań, uciekła na esemka.
Trochę rozczarowani poszliśmy raz górą raz doliną, ale nie ulękliśmy się.
Już w okolicach Tomaszowa spotkaliśmy SM42-2216 Tabor Dębica, w tle kominy zakładów Wistom.
Doszliśmy do mostów, starszego i trochę mniej starszego.
Zanim przedstawię efekty poszukiwań cech na mostach, odrobina relaksu i oderwania się od kolei , próbka filozofii mostowej, ponieważ miejsce publikacji wynurzeń autora, lub autorów niecodziennym jest, zasługuje na chwilę uwagi, sobotni wieczór wieczorem zadumy i refleksji.
Ta inskrypcja szczególnie mi się spodobała.
Bardziej osobiste wynurzenia.
I takie polskie patriotyczne.
Uniwersalne, aż banalne, ale czy nie warto spróbować.
A teraz moi drodzy patrząc w spieniony nurt Pilicy pomyślcie chwilę o mijającym czasie i prawdziwych wartościach.
Miłego wieczoru, dalszy ciąg jutro.
Podczas poszukiwań, uciekła na esemka.
Trochę rozczarowani poszliśmy raz górą raz doliną, ale nie ulękliśmy się.
Już w okolicach Tomaszowa spotkaliśmy SM42-2216 Tabor Dębica, w tle kominy zakładów Wistom.
Doszliśmy do mostów, starszego i trochę mniej starszego.
Zanim przedstawię efekty poszukiwań cech na mostach, odrobina relaksu i oderwania się od kolei , próbka filozofii mostowej, ponieważ miejsce publikacji wynurzeń autora, lub autorów niecodziennym jest, zasługuje na chwilę uwagi, sobotni wieczór wieczorem zadumy i refleksji.
Ta inskrypcja szczególnie mi się spodobała.
Bardziej osobiste wynurzenia.
I takie polskie patriotyczne.
Uniwersalne, aż banalne, ale czy nie warto spróbować.
A teraz moi drodzy patrząc w spieniony nurt Pilicy pomyślcie chwilę o mijającym czasie i prawdziwych wartościach.
Miłego wieczoru, dalszy ciąg jutro.
-
2
-
3
-
4
- Pokaż wszystkie
Mały wtręt do mostków dwóch w Tomaszowie
Zdjęcie wcale nie inscenizowane, autor Piotrek Ciechociński.
![]()
Zdjęcie wcale nie inscenizowane, autor Piotrek Ciechociński.
-
6
-
1
- Pokaż wszystkie
Szyny na moście, jedna zasada, nowsze na torze jezdnym, starsze i ciekawsze na mostownicach.
Kilka egzemplarzy.
FH "Friedenshütte" -Huta Pokój 1932
Huta Pokój SA 1936.
Huta Częstochowa 1928.
Huta Kościuszko 1946
Azowstal, jak mniemam.
I najciekawsza ponieważ jej nie znam.
Widać cokolwiek dzięki Piotrkowi, który z uporem maniaka szukał kredopodobnych kamieni i tarł po szynie aby choć trochę uwidocznić cechę, udało mu się.
Wśród nowych przeważają szyny z cechą z Huty Katowice z lat 80-83.
Słońce które zachodzi i świeci praktycznie w obiektyw, w tym wypadku nie pomaga w dokumentacji znalezisk.
Pokonaliśmy most, szybciutko bo z przeciwka jedzie ET22- 2045 poranny znajomy z Chojen, biedaczysko czekał tam cały dzień, albo już robił drugi kurs.
Idziemy po prawej stronie toru w kierunku Tomaszowa, jakieś nieznane budowle, początkowo wzięte przez Piotrka za bunkry, byc może fundamenty jakiejś konstrukcji stalowej, resztki słupów i kozioł oporowy, szyny bez cech, ale stare bo drobniutkie takie, a kozioł nitowany.
Żeberko ochronne.
Sterta cegieł i resztki jakiejś budowli, Piotrek twierdzi że to resztki dawnej parowozowni.
Widok na wieżę ciśnień i dwa "Byki" po prawej ET22-785 stojący na torze którym przyszliśmy, drugi po lewej ET22-1076.
I wieża w całej okazałości.
Kilka egzemplarzy.
FH "Friedenshütte" -Huta Pokój 1932
Huta Pokój SA 1936.
Huta Częstochowa 1928.
Huta Kościuszko 1946
Azowstal, jak mniemam.
I najciekawsza ponieważ jej nie znam.
Widać cokolwiek dzięki Piotrkowi, który z uporem maniaka szukał kredopodobnych kamieni i tarł po szynie aby choć trochę uwidocznić cechę, udało mu się.
Wśród nowych przeważają szyny z cechą z Huty Katowice z lat 80-83.
Słońce które zachodzi i świeci praktycznie w obiektyw, w tym wypadku nie pomaga w dokumentacji znalezisk.
Pokonaliśmy most, szybciutko bo z przeciwka jedzie ET22- 2045 poranny znajomy z Chojen, biedaczysko czekał tam cały dzień, albo już robił drugi kurs.
Idziemy po prawej stronie toru w kierunku Tomaszowa, jakieś nieznane budowle, początkowo wzięte przez Piotrka za bunkry, byc może fundamenty jakiejś konstrukcji stalowej, resztki słupów i kozioł oporowy, szyny bez cech, ale stare bo drobniutkie takie, a kozioł nitowany.
Żeberko ochronne.
Sterta cegieł i resztki jakiejś budowli, Piotrek twierdzi że to resztki dawnej parowozowni.
Widok na wieżę ciśnień i dwa "Byki" po prawej ET22-785 stojący na torze którym przyszliśmy, drugi po lewej ET22-1076.
I wieża w całej okazałości.
-
2
-
4
- Pokaż wszystkie
Po drugiej stronie ulicy zaczyna się stacja, kładka dawno nieczynna.
Zasiek węglowy, punkt przeładunkowy ?
Konstrukcja z szyn i podkładów, solidna niczego się nie da podejrzeć.
Dwa kozły oporowe, bliżej nastawni i dalszy.
A o mnie to już zapomnieli wszyscy.
Między semaforami na ostatnim zdjęciu w głębi widać budynek magazynowy, lub innego przeznaczenia w każdym bądź razie kolejowy, idziemy może coś się znajdzie ciekawego.
Cała rampa obwiedziona szynami ale ktoś pięknie je "obrzucił" zaprawą próbuję grzebać ale to beton na bunkry, swoją obecnością ściągamy pracujących w tym budynku dwóch Panów, młodszych od nas, tylko z zaskoczenia możemy ich wziąć, tym razem po wyjaśnieniu czego szukamy, oni nas zaskakują.
"Panie tu cały budynek jest z szyn" no żesz stoją przy wodzie i pić proszą.
Cała więźba dachowa ze słupami podporowymi jest z szyn, zapraszają nas do środka, to teraz punkt skupu złomu, powiem tak ciemno jak wiecie gdzie, szyny pod sufitem, drabina, lampa, szlifierka ze szczotką i przynajmniej litr dla Panów, wrócimy tam bo innego wyjścia nie ma, może tam być coś naprawdę interesującego.
Teraz marne usiłowania udokumentowania fragmentu konstrukcji.
Huta Królewska 1928 lub 9
GHH 1888 lub 2
? 1924
Nic więcej nie zobaczymy, nawet robiąc zdjęcie w tych ciemnościach z lampą , do końca nie wiadomo czy fotografuje się to co trzeba.
Wychodzimy na plac ładunkowy, gdzie latarnie są umieszczone na kratownicowych masztach wyciętych semaforów, dodatkowo wzmocnione ceownikami na których są cechy producenta.
Dochodzi piętnasta niebawem nadjedzie nasz pociąg, idziemy w stronę dworca, po drodze rampo-kozioł oporowy.
Zasiek węglowy, punkt przeładunkowy ?
Konstrukcja z szyn i podkładów, solidna niczego się nie da podejrzeć.
Dwa kozły oporowe, bliżej nastawni i dalszy.
A o mnie to już zapomnieli wszyscy.
Między semaforami na ostatnim zdjęciu w głębi widać budynek magazynowy, lub innego przeznaczenia w każdym bądź razie kolejowy, idziemy może coś się znajdzie ciekawego.
Cała rampa obwiedziona szynami
ale ktoś pięknie je "obrzucił" zaprawą próbuję grzebać ale to beton na bunkry, swoją obecnością ściągamy pracujących w tym budynku dwóch Panów, młodszych od nas, tylko z zaskoczenia możemy ich wziąć, tym razem po wyjaśnieniu czego szukamy, oni nas zaskakują."Panie tu cały budynek jest z szyn" no żesz stoją przy wodzie i pić proszą.
Cała więźba dachowa ze słupami podporowymi jest z szyn, zapraszają nas do środka, to teraz punkt skupu złomu, powiem tak ciemno jak wiecie gdzie, szyny pod sufitem, drabina, lampa, szlifierka ze szczotką i przynajmniej litr dla Panów, wrócimy tam bo innego wyjścia nie ma, może tam być coś naprawdę interesującego.
Teraz marne usiłowania udokumentowania fragmentu konstrukcji.
Huta Królewska 1928 lub 9
GHH 1888 lub 2
? 1924
Nic więcej nie zobaczymy, nawet robiąc zdjęcie w tych ciemnościach z lampą , do końca nie wiadomo czy fotografuje się to co trzeba.
Wychodzimy na plac ładunkowy, gdzie latarnie są umieszczone na kratownicowych masztach wyciętych semaforów, dodatkowo wzmocnione ceownikami na których są cechy producenta.
Dochodzi piętnasta niebawem nadjedzie nasz pociąg, idziemy w stronę dworca, po drodze rampo-kozioł oporowy.
-
3
-
2
- Pokaż wszystkie
Doniczka dla Wujka Hugwy.
W ferworze wrzucania zdjęć zapomniałem o jeszcze jednej rzeczy, budynek z punktem skupu był kiedyś budynkiem o niewiadomym przeznaczeniu, ale Piotrek wszedł na pięterko, ja się nie zmieściłem w szczelinie i zrobił zdjęcie wnętrza, to musiało być pomieszczenie socjalne.
Coś czego gimbaza nie zna.
Jeszcze tylko koziołek na końcu peronu.
Oraz SM42-1141 jako zakończenie dnia.
Wsiadamy w "kibelek" i jedziemy do domciu, cicho, spokojnie, w toalecie ciepła woda, mało podróżnych, niebawem będziemy w domu.
Nie wspominam że od mostu na Pilicy już ledwo idę (kolanko się znów popsuło) , zmarzliśmy solidnie( mimo sponsora wycieczki) ale jesteśmy zadowoleni, kolejny magiczny dzień, bo wystarczy się tylko cieszyć drobiazgami.
Piotruś niemęskie buziaki, do następnego jak to mówią.
Dziękuję za uwagę i życzę miłego popołudnia.
W ferworze wrzucania zdjęć zapomniałem o jeszcze jednej rzeczy, budynek z punktem skupu był kiedyś budynkiem o niewiadomym przeznaczeniu, ale Piotrek wszedł na pięterko, ja się nie zmieściłem w szczelinie
i zrobił zdjęcie wnętrza, to musiało być pomieszczenie socjalne.Coś czego gimbaza nie zna.
Jeszcze tylko koziołek na końcu peronu.
Oraz SM42-1141 jako zakończenie dnia.
Wsiadamy w "kibelek" i jedziemy do domciu, cicho, spokojnie, w toalecie ciepła woda, mało podróżnych, niebawem będziemy w domu.
Nie wspominam że od mostu na Pilicy już ledwo idę (kolanko się znów popsuło) , zmarzliśmy solidnie( mimo sponsora wycieczki) ale jesteśmy zadowoleni, kolejny magiczny dzień, bo wystarczy się tylko cieszyć drobiazgami.
Piotruś niemęskie buziaki, do następnego jak to mówią.
Dziękuję za uwagę i życzę miłego popołudnia.
-
6
-
2
- Pokaż wszystkie
| Autor wątku | Podobne wątki | Forum | Odpowiedzi | Data |
|---|---|---|---|---|
| Relacja Opowieści dziwnej treści... | Wycieczki i podróże koleją i związane z koleją | 3 | ||
| Relacja "Opowieści dziwnej treści, czyli Pawła kolejowe peregrynacje " - pytanie | Wycieczki i podróże koleją i związane z koleją | 6 |
Podobne wątki
-
Relacja Opowieści dziwnej treści...
- Rozpoczęte przez Juras XR4Ti
- Odpowiedzi: 3
-
Relacja "Opowieści dziwnej treści, czyli Pawła kolejowe peregrynacje " - pytanie
- Rozpoczęte przez Hoart
- Odpowiedzi: 6