Relacja Opowieści dziwnej treści czyli Piotra i Pawła kolejowe peregrynacje

[Maslo]

Bardzo duża cześć podkładów na całej sieci jest w ogole z metalu. Rzadkością były drewniane. Poza tym na całej sieci, w miejscach zatrzymania parowozów na dłuższą chwilę, np. na wodowanie. W takim miejscu jest specjalna wanna do zbierania cieknącego oleju.

 

[michal.guminiak]

BW Wernigerode, 8 marca 2016 r. i stacja na szczycie Brocken w tym samym dniu. Naliczyłem wtedy pięć czynnych powojennych tendrzaków i jedną lokomotywę spalinową BR199, która prowadziła manewry na stacji początkowej Wernigerode.

 

[michal.guminiak]

Jechałem na Brocken w ostatnim wagonie. Podkłady metalowe typu Y przeważają na tej linii.

 

[Maslo]

Zdecydowanie muszę wybrać się tam na foty w zimowej scenerii

 

[Adamzalesie]

Nikt kto mnie zna nie zaryzykowałby stwierdzenia że jestem wrażliwy.
Wpis Pana Andrzeja niczego nie wniósł do wątku poza tym że mnie rozwścieczył, brawo udało mu się mnie zdenerwować mimo iż biorę lekarstwa mocno tłumiące emocje.
Wielokrotnie poprawiałem błędy w watkach kolegów, jako moderator mam taką możliwość, informowałem ich na PW, nie robiłem z tego procesów pokazowych, ale widocznie są tacy którzy muszą błyszczeć.
Po chwilowym załamaniu, dzięki wielu z Was dostrzegłem znów sens w swoim pitoleniu, niestety na krótko, może i jestem przewrażliwiony, może nie, definitywnie kończę z aktywnym udzielaniem się na forum w takiej postaci jak dotychczas.
Mam nadzieję że Mateusz dokończy relację, jeśli nie to nie pozostaje Wam nic innego jak udać się tam osobiście.
Jest jeszcze jedno wyjście, może Pan Andrzej jako wiedzący wszystko, czystą i poprawną polszczyzną przybliży Wam te rejony naszego świata.

Dziękuję wszystkim za dotychczasowe zainteresowanie i bardzo miłe listy.

Pawełku to może skontaktuj się ze swoim krajanem, niejakim człowiekiem motylem, Pawłem Hajncel, może to spowoduje poprawę Ci humoru.
I nie jest to złośliwe, po poczytaniu o gościu , stwierdziłem że inni ................................. .

 

[Maslo]

Taka ciekawostka

https://www.volksstimme.de/lokal/wernigerode/unfall-traktor-kollidiert-mit-schmalspurbahn

W miniony czwartkowy wieczór doszło do kolizji pociągu HSB z traktorem na niestrzeżonym przejeździe w miejscowości Steige. Nikt nie został ranny. Maszynista był trzeźwy

 

[SD]

Paweł, wróć!

 

[Kpt. Nemo]

Z całym szacunkiem Mateusz, takie zakończenie to o kant dupy potłuc, mam nadzieję iż Cię nie obraziłem, skoro wytrzymałeś bardziej "brutalne" powitania to i to Cię tylko umocni.
Jesteśmy winni naszym miłośnikom coś więcej.
A ten którego nazwiska od dziś nie wymieniamy nie jest w stanie nas zatrzymać.

Zaczyna się drugi dzień, taki mamy widok z okna.

Spałem kiepsko, młodzież wszechniemiecka, a raczej nieudane mutacje darły mordy wracając z azjatyckiej knajpy którą też widać na zdjęciu, oraz z bilardowej speluny, cóż nie pojechaliśmy tam odpoczywać.
Idziemy na stację, pogoda dynamiczna, słonko, chmury, gdzieś grzmi, ogólnie widok w stronę gdzie jedziemy nie napawa optymizmem.

Na stacji ruch jak co dzień.
Obserwujemy krzątaninę z tarasu, z ziemi i wiaduktu na który można dotrzeć tylko obchodząc dookoła całą stację i magazyny od drugiej strony.

Widok z oddali.

Zaczyna padać, równie szybko przestaje, dawno temu przejmowałem się takimi pierdołami jak pogoda, wygląd, wygody, tyle czasu zmarnowałem na rzeczy nieistotne, teraz liczy się tylko dobre towarzystwo i przygoda.
Ani jednego "towaru" same nowoczesne pojazdy.

W dali widać parową machinę, być może resztki lokomobili, lub stacjonarny silnik parowy, niestety cztery dni, a właściwie trzy to za mało, nie byliśmy na zamku, nie odwiedziliśmy muzeum lotnictwa, nie zwiedziliśmy porządnie miasta,może następnym razem, może.

Na tym wiadukcie staliśmy, pozdrawiani przez przechodniów, oraz już słabo mówiącą po polsku mieszkankę Kolonii (Polkę) która wraz z mężem, przyjechała fotografować pociągi.

Nasza ulubiona pozycja, znaczy znak.

Do odjazdu pociągu o 11.55 coraz bliżej, a my w polu, szkoda że nie zrobiłem zdjęcia Mateusza na semaforze, "Verboten" ha, jak dla kogo.

 

[Maslo]

"potrzymaj mi piwo"

 

[Kpt. Nemo]

No i nadeszła ta chwila, podjeżdża nasza lokomotywa, a my zasiadamy w "cabrio wagonie" i zastanawiamy się ubrać się w sztormiaki czy nie, czy już dostatecznie mocno pada , a może przestanie.

I jedziemy, mijamy Wernigerode Westerntor tam tez nie byliśmy, a jest tam chyba zaplecze techniczne kolejki.

Potem wjeżdżamy w miasto.

Ciekawe, dym, smród, a jakoś nikt nie zakłada komitetów obrony pranej bielizny, nie rozkręca w nocy szyn, inny świat.

Mijamy starą elektrownię.

I kolejny przystanek.

Kilka zdjęć zielonego, bo taki kolor przeważał w tej okolicy.

Do pociągu raczej nikt nie wsiadał, za to wysiadało mnóstwo podróżnych.

I znów las.

 

[Kpt. Nemo]

Kilka fotek z drogi, potem jakieś krzyżowanie pociągów, oczywiście wypełzamy z wagonu.

Mateusz pilnuje prawidłowego nawadniania.

Kilka chwil i docieramy do Drei Annen Hohne, tu z naszego pociągu przesiadamy się na inny do Brocken.

Wpływ rozrzedzonego powietrza.

Jeden gwóźdź rozumiem, ale siedem.

Dalej w drogę bo już w Schierke ,czeka nas kolejne krzyżowanie.

Przepuszczamy pociąg jadący z góry i mozolnie pniemy się na szczyt.
Czyżby był tu Szyszko.

W każdym bądź razie musiało mocno wiać.

Początek końca naszego pierwszego letniego wjazdu na Brocken, bez aklimatyzacji, tlenu i pośrednich obozów, wygląda złowieszczo.

Kilka mglistych zdjęć.

 

[Kpt. Nemo]

Cysterna z rezerwą wody i rodzinne zdjęcie, jak widać chłopacy wymiękli i się odziali, ja jestem twardy, desant nie wymięka, różnica temperatur około 18 stopni.

Chcieliśmy coś zjeść, ciepłego, jakąś grochóweczkę, żurek, ale tylko kiełbasa w każdej budzie, łyk soku z gumijagód i nasz tropiciel znajduje skrót, cobyśmy całej pętli po torach niepotrzebnie nie robili.

Ciężkie zejście, plątanina jakichś krzewów, tylko trzy razy zaliczyłem nieszkodliwie glebę, nie było źle.
Szliśmy, szliśmy aż doszliśmy.

Kawałek po torach i droga.

Pisałem o odwracaniu krzyży, no i masz , nasi tu są.

Pierwszy pociąg podczas zejścia.

CDN.

 

[Adamzalesie]

Sok z gumijagód nie takie rzeczy potrafi.

 

[Maslo]

No to jeszcze ja uzupełnie fotki powyższe swoimi I mam dowód na to że jednak desant też ma granice wytrzymałości

 

[Kpt. Nemo]

Ledwom się odział a już się rozdziałem, się nie liczy.

 

[Kpt. Nemo]

Dopiero gdy moja ukochana wyraziła chęć obejrzenia zdjęć z naszego wyjazdu i po pierwszym tysiącu odpadła, mówiąc że są trochę nudne, zdałem sobie sprawę że tak jest.
My byliśmy jak małe dzieci które dorwały się do lodów, ale naprawdę wszystko było zielone i ciągle te parowozy, postronnego obserwatora ani to tak nie ekscytuje, ani nie ciekawi.
Zejście było długie, a czy ciekawe, dla nas tak.

W całej okolicy znajdujemy oznaczenia szlaku czarownic, więcej o tym można przeczytać tu:

http://magazynswiat.pl/1060/niemcy-harz-gory-czarownic.html

Czasami jakaś nie młoda szyna.
Union 1899 ?

Parowozy cały czas są atrakcją, turyści zatrzymują się i deseczkami trzaskają focie na FB.
W tle już doskonale widoczny Brocken.

Mostek a właściwie przepust i znów parowóz.

Skończyła się droga, musimy iść po torach, dochodzimy do ciekawego miejsca, gdy spotykają się dwa pociągi, jadący z góry wjeżdża na żeberko i przepuszcza jadący z dołu, po czy zjeżdża i kontynuuje jazdę , posterunek obsługiwany jest przez kierownika pociągu.

Doskonale widoczny ślad współpracy koła z szyną.

Hm.

Parowóz i wiatrołomy.

Stalowe podkłady i znów parowóz tym razem na mostku.

Jeszcze jeden parowóz i szyna najprawdopodobniej po takich kiedyś poruszały się tu pociągi, mizerna trochę.

Przed kolejnym zdjęciem, chłopacy zajmują pozycje.

Widok z góry, mimo iż niewielka okazała sie ta górka trudna do osiągnięcia z powodu grząskiego podłoża, ale czego się nie robi aby błysnąć kiepskim zdjęciem.

Kolejny mostek.

Dalszy ciąg nudziarstwa niebawem.

 

[Maslo]

Podczas schodzenia w dół, widoki były oszałamiające. Niestety nasze aparaty nie potrafią oddać tej głębi przestrzenności. Ale za to było bardzo wesoło.

Ja również znalazłem jakąś szynę małych rozmiarów, bez cech - ale za to oddaloną od toru o kilka metrów, między drzewami. Od tak wetkniętą.

Idziemy, idziemy wciąż tymi schodami, poręczę jakieś niskie, windy co chwila śmigają, to góra to dół. A Przed nami znowu Brocken.

Paweł znalazł odpowiednią podporę dla siebie. Od razu z inicjałem

 

[Harry Potter]

Kurde Panowie, pozazdrościć wypadu...

Pozdrawiam,

 

[Kpt. Nemo]

Dalszy ciąg zejścia do Schierke.

Strumyczek, mały a jaka zabawa.

Kilka fotek z trasy.

Docieramy do celu.

W czasie oczekiwania idę w tory w poszukiwaniu cech na szynach.

Po chwili wjeżdża pociąg z Brocken do Drei Annen Hohne.

Nawadnianie lokomotywy, a my z Mateuszem pilnujemy aby wszystko było porządnie zrobione.

W międzyczasie piwko, pycha, ciemne, słodkie, lepkie i kiełbaska obowiązkowo w sosie curry, tak podają prawie wszędzie.
Piotrek stęka że sobie zamoczył but, bo wlazł w jakieś trzęsawisko.

Ruszamy , w każdym wagonie na stoliku wypalony plan sieci kolei HSB.

Przesiadka w DAH na pociąg do Wernigerode, jeszcze raz dworzec.

 

[Kpt. Nemo]

Już na stacji HSB pomnik , zestaw kołowy na szynach, nie znam takiej cechy, albo zapomniałem.

Trochę jesteśmy zmęczeni, idziemy do domu, krótkie zabiegi upiększające i o 20.46 meldujemy się na starówce, w celu spożycia godziwego posiłku.
Zupa krem ze szparag, mmmmm pycha, takiej jeszcze nie jadłem, sznycel, taki sobie, moja teściowa robi lepsze, ale czymś trzeba bębenek napełnić, krótki spacer urokliwymi uliczkami i idziemy spać, jutro znów gonitwa.

CDN.