-
Ten serwis używa "ciasteczek" (cookies). Korzystając z niego, wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. Learn more.
Relacja Opowieści dziwnej treści czyli Piotra i Pawła kolejowe peregrynacje
Nie wiem, może to kwestia dość skomplikowanego układu przejazdu składów przez głowicę, a konkretnie przez któregoś z pierwszych anglików po łuku, nie snuję domysłów, spróbuję się dowiedzieć czegoś konkretnego.
Jedno mi przyszło do głowy ale nie wiem, czy to jest jakieś logiczne wytłumaczenie, bardzo blisko torów są tam zabudowania jednorodzinne ... może popiskiwały i przeszkadzały w nocnych igraszkach autochtonom
Jedno mi przyszło do głowy ale nie wiem, czy to jest jakieś logiczne wytłumaczenie, bardzo blisko torów są tam zabudowania jednorodzinne ... może popiskiwały i przeszkadzały w nocnych igraszkach autochtonom
Smarownica jest po to, żeby nie było aż takiego tarcia po rozjazdach, jak skład wjeżdża od strony Widzewa. Potwierdziła się moja pierwsza hipoteza.Dzięki Dominik za pomoc i cenne informacje.
Nagle … Piotruś sięga po telefon … coś tam sprawdza, marszczy czoło …
- No dasz głowę, tam się da dojechać, nie musimy forsować tych bram – ze skupieniem przesuwa palcem po ekranie.
Faktycznie było by dość ciężko od tej strony podejść do znaleziska.
Ostatnie z tej strony spojrzenie na BORUTĘ.
Powrót z BORUTY wydawał się krótszy i mniej uciążliwy, wszak znaliśmy drogę, mało używany sprzęt dawał znać o swej obecności trąc paskami o opalone szyje.
Doszliśmy do kładek nad Łódzką przyspieszając kroku, by nie mijać się na niej z Flirtem.
I wspomniany gość … Ł11370 do Łodzi Widzewa
Piotruś, pionier w takich sytuacjach … spojrzenie karcące … no w takim tempie to My tu świata nie zawojujemy …
Spojrzenie na głowicę zachodnią, widok z toru 301
Zmęczony oczekiwaniem karzełek podający manewry na tor 1
Odstawka na torze 15 … skład techniczny. Piotruś czujny, sprawdza każdą tabliczkę, każdą cechę…
Salonka torowców ...
A za nią żuczek siłaczek, dźwig torowy EDK 300/5 nr 73. Jego obecność nie jest tu zastanawiająca zważając na remont kładek nad Długą.
Chyba nieczynna i dawno zapomniana waga wagonowa na torze 15
Intensyfikujemy krok, wszak czeka na nas wizyta na zapleczu BORUTY …
Tu wjazd na tor 6, po prawej żeberko 8 i odstawczy 10
Krótki rekonesans w pędniach ...
Swoją drogą w Zgierzu karzełków mnóstwo cytrynowa siła… z każdej epoki
Po naszej lewej zostawiamy złomowisko … na zdjęciu akurat hałda odpadów po oddzieleniu złomu
Opróżniony skład Eaos-ów czeka na zestawienie składu
Ciąg dalszy niebawem ...
- No dasz głowę, tam się da dojechać, nie musimy forsować tych bram – ze skupieniem przesuwa palcem po ekranie.
Faktycznie było by dość ciężko od tej strony podejść do znaleziska.
Ostatnie z tej strony spojrzenie na BORUTĘ.
Powrót z BORUTY wydawał się krótszy i mniej uciążliwy, wszak znaliśmy drogę, mało używany sprzęt dawał znać o swej obecności trąc paskami o opalone szyje.
Doszliśmy do kładek nad Łódzką przyspieszając kroku, by nie mijać się na niej z Flirtem.
I wspomniany gość … Ł11370 do Łodzi Widzewa
Piotruś, pionier w takich sytuacjach … spojrzenie karcące … no w takim tempie to My tu świata nie zawojujemy …
Spojrzenie na głowicę zachodnią, widok z toru 301
Zmęczony oczekiwaniem karzełek podający manewry na tor 1
Odstawka na torze 15 … skład techniczny. Piotruś czujny, sprawdza każdą tabliczkę, każdą cechę…
Salonka torowców ...
A za nią żuczek siłaczek, dźwig torowy EDK 300/5 nr 73. Jego obecność nie jest tu zastanawiająca zważając na remont kładek nad Długą.
Chyba nieczynna
i dawno zapomniana waga wagonowa na torze 15
Intensyfikujemy krok, wszak czeka na nas wizyta na zapleczu BORUTY …
Tu wjazd na tor 6, po prawej żeberko 8 i odstawczy 10
Krótki rekonesans w pędniach ...
Swoją drogą w Zgierzu karzełków mnóstwo cytrynowa siła… z każdej epoki
Po naszej lewej zostawiamy złomowisko … na zdjęciu akurat hałda odpadów po oddzieleniu złomu
Opróżniony skład Eaos-ów czeka na zestawienie składu
Ciąg dalszy niebawem ...
-
7
-
5
- Pokaż wszystkie
Jak w czytance dla pierwszoklasisty ja osobiście wolę więcej oglądania niż pisania, więc ostatnia część relacji była bardziej focista niż tekścista. Niemniej jednak pewne etapy powinny… a wręcz powiem wymagają komentarza, nieraz siarczystego, nieraz dopełniającego piękna bądź grozy sytuacji. Uprzedzam, że jest po osiemnastej i pewne widoki nie powinny być oglądane przez osoby zbyt mocno wrażliwe tudzież niepełnoletnie. Wedle zasady co zostało zobaczone, nie zostanie odzobaczone.
Jednakowoż kontynuując… spieszymy ku wizycie na zadupiu przepraszam tyłach BORUTY.
Gnając ku kioskowi mijamy tym razem po naszej lewej stację Zgierz z układem torowym i na chwilę obecną nieco zapomnianymi jej elementami infrastruktury.
Przecudnie powleczona rdzą i już nieco niekompletna skrajnia zachowana jednak w stanie dostatecznie użytecznym, na chwilę obecną nie używana.
Słitfocia dworca opatulonego styropianem czyli wizja PLK na design a’la osiedle tysiąclecia. Może nieco szydzę, jednak makieta Zgierza odwzorowana będzie na rok 2014/2015. Większość makiet odwzorowuje lata PRL-owskie w jej różnorakim klimacie i zaawansowaniu. Zapytany, czemu próbuje odwzorować tak bardzo obecny klimat, że to nieco odstaje od standardów, że puszczamy różne składy… właśnie… dokładnie w sedno… jeśli po makietach z głębokiego PRL-u może mknąć skład IC którego spółka zawiązała się w 2001 roku a na sznurku na podwórzu suszą się gacie datowane na 1974 rok… to w peronach Zgierza anno domini 2014 może, jak to pisał Tuwim, „Stoi na stacji lokomotywa, ciężka ogromna i pot z niej spływa, tłusta oliwa”.
Nieopodal nastawni wykonawczej w krzorach leżą blachownice w wersji niemal puree.
Docieramy do kiosku, papieros w przerwie, kiosk się studzi z drzwiami rozwartymi jak skrzydła motyla. Upał rozpuszcza wszelkie zapędy, jednak ambicje biorą górę nad zdrowym rozsądkiem. Telefon Piotrka niemal dymi pod sprawnie błądzącym palcem, zaraz będziemy mieć plan… niecny plan.
Wsiadamy, ruszamy i przedzieramy się przez nieco pobudzony przez szczyt komunikacyjny Zgierz.
Lewo, prawo, prosto, za zakrętem, ślepa droga i tak… Dokładnie tak. Zawijamy w jakieś trawsko.
- Yhy yhy, nie no spokojnie, idźcie sobie, ja tu posiedzę i popilnuję dobytku - Sysia najwyraźniej zrezygnowana przeciągnięciem ponad ośmiokilometrowego traktu torowego.
Obracam się z aparatem… „Nie no przecież” – obserwuję – „Piotruś już niemal na górze kładki technologicznej.
I tu małe faux pas. Zaje…sta kładka ze schodami w dwupoziomie prowadząca ponad skrajnię kolejową. Mało tego z dodatkową częścią estakady na media typu kable średniego i niskiego napięcia. I Co ? Ani jednego zdjęcia. Obiecuję poprawę bo z Piotrkiem poprzysięgliśmy ponowne natarcie na tereny BORUTY. Na pohybel zakazom.
Włażę nieco nieporadnie po stalowych schodach. „Gdzie On qwa polazł, bo Go nie widzę” – wspinam się z sobie wrodzonym tempem.
Piotr vel Chudy foci szopę, a w niej trzy… uwaga… TRZY spalinówki do jak się okaże półtora i to jeszcze uziemionego wagonu na terenie BORUTY.
Dzięki niezmierzonej wiedzy Piotrka okazuje się ze to widoczne 401Da to z dużym prawdopodobieństwem o numerze 227 bo tam się takowy szwendał. W towarzystwie dwie stonki SM42. Najprawdopodobniej jedną z nich słyszeliśmy jak jej donośny RP1 unosi się wśród okolicznych zabudowań.
Takie są domysły, jako Pan dociekliwy spróbuję się czegoś o tym artefakcie dowiedzieć.
Wybaczcie tak mały materiał w takich rachitycznych dawkowaniach ale jak zwykle przytłoczenie życiem daje się we znaki i wykorzystuję każdy moment na skrojenie choć kawałka relacji.
Cdn jutro…
Jednakowoż kontynuując… spieszymy ku wizycie na zadupiu przepraszam tyłach BORUTY.
Gnając ku kioskowi mijamy tym razem po naszej lewej stację Zgierz z układem torowym i na chwilę obecną nieco zapomnianymi jej elementami infrastruktury.
Przecudnie powleczona rdzą i już nieco niekompletna skrajnia zachowana jednak w stanie dostatecznie użytecznym, na chwilę obecną nie używana.
Słitfocia dworca opatulonego styropianem czyli wizja PLK na design a’la osiedle tysiąclecia. Może nieco szydzę, jednak makieta Zgierza odwzorowana będzie na rok 2014/2015. Większość makiet odwzorowuje lata PRL-owskie w jej różnorakim klimacie i zaawansowaniu. Zapytany, czemu próbuje odwzorować tak bardzo obecny klimat, że to nieco odstaje od standardów, że puszczamy różne składy… właśnie… dokładnie w sedno… jeśli po makietach z głębokiego PRL-u może mknąć skład IC którego spółka zawiązała się w 2001 roku a na sznurku na podwórzu suszą się gacie datowane na 1974 rok… to w peronach Zgierza anno domini 2014 może, jak to pisał Tuwim, „Stoi na stacji lokomotywa, ciężka ogromna i pot z niej spływa, tłusta oliwa”.
Nieopodal nastawni wykonawczej w krzorach leżą blachownice w wersji niemal puree.
Docieramy do kiosku, papieros w przerwie, kiosk się studzi z drzwiami rozwartymi jak skrzydła motyla. Upał rozpuszcza wszelkie zapędy, jednak ambicje biorą górę nad zdrowym rozsądkiem. Telefon Piotrka niemal dymi pod sprawnie błądzącym palcem, zaraz będziemy mieć plan… niecny plan.
Wsiadamy, ruszamy i przedzieramy się przez nieco pobudzony przez szczyt komunikacyjny Zgierz.
Lewo, prawo, prosto, za zakrętem, ślepa droga i tak… Dokładnie tak. Zawijamy w jakieś trawsko.
- Yhy yhy, nie no spokojnie, idźcie sobie, ja tu posiedzę i popilnuję dobytku - Sysia najwyraźniej zrezygnowana przeciągnięciem ponad ośmiokilometrowego traktu torowego.
Obracam się z aparatem… „Nie no przecież” – obserwuję – „Piotruś już niemal na górze kładki technologicznej.
I tu małe faux pas. Zaje…sta kładka ze schodami w dwupoziomie prowadząca ponad skrajnię kolejową. Mało tego z dodatkową częścią estakady na media typu kable średniego i niskiego napięcia. I Co ? Ani jednego zdjęcia. Obiecuję poprawę bo z Piotrkiem poprzysięgliśmy ponowne natarcie na tereny BORUTY. Na pohybel zakazom.
Włażę nieco nieporadnie po stalowych schodach. „Gdzie On qwa polazł, bo Go nie widzę” – wspinam się z sobie wrodzonym tempem.
Piotr vel Chudy foci szopę, a w niej trzy… uwaga… TRZY spalinówki do jak się okaże półtora i to jeszcze uziemionego wagonu na terenie BORUTY.
Dzięki niezmierzonej wiedzy Piotrka okazuje się ze to widoczne 401Da to z dużym prawdopodobieństwem o numerze 227 bo tam się takowy szwendał. W towarzystwie dwie stonki SM42. Najprawdopodobniej jedną z nich słyszeliśmy jak jej donośny RP1 unosi się wśród okolicznych zabudowań.
Takie są domysły, jako Pan dociekliwy spróbuję się czegoś o tym artefakcie dowiedzieć.
Wybaczcie tak mały materiał w takich rachitycznych dawkowaniach ale jak zwykle przytłoczenie życiem daje się we znaki i wykorzystuję każdy moment na skrojenie choć kawałka relacji.
Cdn jutro…
Ostatnio edytowane:
-
7
-
4
- Pokaż wszystkie
No to ten… jutro…
Stoimy na kładce, rozglądamy się i focimy znaczy uwieczniamy zapomniane zakątki historii przemysłowej Zgierza.
Z sentymentem rozglądamy się po wybitnie pustych bocznicach Boruty. Widok od strony szopy.
Schodzimy po schodach z drugiej strony kładki, kawałek karkołomnej przeprawy przez zarośla i nagle…
Nagle kończy się płot Boruty i naszym oczom ukazuje się wypatrzone od strony Konstantynowskiej znalezisko. Jeszcze tylko mały zjazd na… ten… po skarpie i mamy w zasięgu ręki i obiektywu…
Nieco draśnięta zębem czasu szutrówka Flls typu 203V
A w jej towarzystwie obrzezana cysterna typu 406r
Kilka głębokich wdechów (tu jeszcze to wykonalne), ochłonęliśmy i postanawiamy iść dalej… być może jeszcze jakąś tajemnicę kryje wijąca się łagodnym łukiem bocznica. Piotruś bacznie obserwuje podkłady, eksploruje teren.
Idziemy wzdłuż bocznicy, coraz mniej daje się we znaki fauna, niepokojąco również wzrasta niemiły zapach.
Niesłychanie ciekawe zjawisko … tory na całej długości naturalnie pordzewiałe, na ostatnim odcinku niemal słychać jak rdza opiekuje się żelastwem, wykwita w całej okazałości swej agresji i siły zniszczenia.
Docieramy do końca, witamy się z kozłem. Owady w tę część torowiska już nie dolatują, my staramy się nie oddychać, a zdjęcia robimy ze łzami w oczach, naturalnie nie z powodu wzruszenia. Ruda ciecz wypełniająca rów wzdłuż toru wyraźnie króluje usypiając wszelkie objawy życia.
Ewakuujemy się dość szybko, żeby nie napisać , że sp… znaczy śpieszymy się…
Piotruś jeszcze na odchodne obchodzi zwłoki cysterny, przygląda się, grzebie butem w trawsku… i wygrzebuje tabliczkę, która najprawdopodobniej „wisiała” na wózku. Tradycyjnie zabezpiecza ją skrupulatnie, będzie namacalną częścią historii PKP wyeksponowanej na ścianach modelarni. Dla takich szczegółów m. in. warto pamiętać o Piłsudskiego 143 w Łodzi, o naszej modelarni, naszej odskoczni od problemów codziennych, o naszej oazie i inkubatorze świata w skali 1:87.
Wracamy do kiosku i nasza wyprawa dobiega końca. Pragnę podziękować i Sysi i Piotrkowi za dzień pełen wrażeń. Jak nadmieniłem, obiecaliśmy sobie z Piotrkiem rychły powrót do Zgierza i jego okolic. Mam nadzieję niebawem znów zawitać w doborowym towarzystwie chłonąc klimat bliskiej mi z wielu względów okolicy.
Jeszcze jedno. Tym samym wreszcie uszczęśliwiłem mam nadzieję Piotrka, bo ostatnio powiedział do mnie... "Kończ tą relację, bo cały czas czuję się jak bym nie wrócił jeszcze do domu."
Stoimy na kładce, rozglądamy się i focimy znaczy uwieczniamy zapomniane zakątki historii przemysłowej Zgierza.
Z sentymentem rozglądamy się po wybitnie pustych bocznicach Boruty. Widok od strony szopy.
Schodzimy po schodach z drugiej strony kładki, kawałek karkołomnej przeprawy przez zarośla i nagle…
Nagle kończy się płot Boruty i naszym oczom ukazuje się wypatrzone od strony Konstantynowskiej znalezisko. Jeszcze tylko mały zjazd na… ten… po skarpie i mamy w zasięgu ręki i obiektywu…
Nieco draśnięta zębem czasu szutrówka Flls typu 203V
A w jej towarzystwie obrzezana cysterna typu 406r
Kilka głębokich wdechów (tu jeszcze to wykonalne), ochłonęliśmy i postanawiamy iść dalej… być może jeszcze jakąś tajemnicę kryje wijąca się łagodnym łukiem bocznica. Piotruś bacznie obserwuje podkłady, eksploruje teren.
Idziemy wzdłuż bocznicy, coraz mniej daje się we znaki fauna, niepokojąco również wzrasta niemiły zapach.
Niesłychanie ciekawe zjawisko … tory na całej długości naturalnie pordzewiałe, na ostatnim odcinku niemal słychać jak rdza opiekuje się żelastwem, wykwita w całej okazałości swej agresji i siły zniszczenia.
Docieramy do końca, witamy się z kozłem. Owady w tę część torowiska już nie dolatują, my staramy się nie oddychać, a zdjęcia robimy ze łzami w oczach, naturalnie nie z powodu wzruszenia. Ruda ciecz wypełniająca rów wzdłuż toru wyraźnie króluje usypiając wszelkie objawy życia.
Ewakuujemy się dość szybko, żeby nie napisać , że sp… znaczy śpieszymy się…
Piotruś jeszcze na odchodne obchodzi zwłoki cysterny, przygląda się, grzebie butem w trawsku… i wygrzebuje tabliczkę, która najprawdopodobniej „wisiała” na wózku. Tradycyjnie zabezpiecza ją skrupulatnie, będzie namacalną częścią historii PKP wyeksponowanej na ścianach modelarni. Dla takich szczegółów m. in. warto pamiętać o Piłsudskiego 143 w Łodzi, o naszej modelarni, naszej odskoczni od problemów codziennych, o naszej oazie i inkubatorze świata w skali 1:87.
Wracamy do kiosku i nasza wyprawa dobiega końca. Pragnę podziękować i Sysi i Piotrkowi za dzień pełen wrażeń. Jak nadmieniłem, obiecaliśmy sobie z Piotrkiem rychły powrót do Zgierza i jego okolic. Mam nadzieję niebawem znów zawitać w doborowym towarzystwie chłonąc klimat bliskiej mi z wielu względów okolicy.
Jeszcze jedno. Tym samym wreszcie uszczęśliwiłem mam nadzieję Piotrka, bo ostatnio powiedział do mnie... "Kończ tą relację, bo cały czas czuję się jak bym nie wrócił jeszcze do domu."
Ostatnio edytowane:
-
5
-
9
- Pokaż wszystkie
Dla niektórych niespodzianka, dla innych fakt psujący słoneczny poniedziałek.
Dzięki kolegom forumowym, uświadomiłem sobie po co pisałem te moje marne relacje, dziękuję im za to, mogę się odwdzięczyć tylko w jeden sposób, pisząc dalej, jak umiem najlepiej, oraz dzieląc się z drugim Piotrkiem (Lisia M) miejscem na forum.
Na razie wszystko się uspokoiło, ale nigdy nie wiadomo kiedy czarnymi skrzydłami ptak Maniakalis Maniakalis nie przysłoni słońca, gnąc kolana i powalając na ziemię, ale póki co świeci.
Zawsze na początku jest idea, potem przybiera ona materialną postać, tu był pomysł, mój aby "skoczyć" do zakładów "Sodawerke" Stassfurt, udało mi się namówić do tego naszego kolegę klubowego Maslo, ale uświadomił mi że wyprawa tylko do tych zakładów jest marnym pomysłem, bo daleko, i można jeszcze coś zobaczyć, i tak pewnego dnia dostałem od niego plan wycieczki czterodniowej, gdzie pierwotny cel miał być tylko preludium do
kilkudniowego obcowania z parowozami na wąskotorowej kolei HSB https://pl.wikipedia.org/wiki/Harzer_Schmalspurbahnen .
Kilku miesięczne ustalenia i przygotowania zakończyły się na stacji Łódź Widzew gdzie z Piotrkiem 31.05.2018 wsiedliśmy do opóźnionego pociągu do Poznania. podróż jak podróż, opóźnienie zwiększyło się do 35 minut, na moje pytanie (kierowane do Pani która dziurkuje bilety, jako do przedstawiciela jednej ze stron zawierających umowę , potwierdzoną zakupem bilety)o to czy między Krakowem a Łodzią (Wawel) spotkały pociąg jakieś plagi, np. zima, mróz, stustopniowe upały, meteoryt większy od tego z Czelabińska, szarańcza, uchodźcy, może cholera wybuchła wojna, jaką otrzymałem odpowiedź "niech Pan idzie spytać kierownika, jeśli jest Pan taki ciekawy", potem Pani chyba zrozumiała że to zła odpowiedź i próbowała załagodzić tę jakże niemiłą sytuację, ale odpowiedzi nie otrzymałem.
Film z uporem maniaka emitowany na wyświetlaczach, kreujący pkp intercity (celowa pisownia) jako narodowego przewoźnika jest perfidnym kłamstwem i powinno się zabronić jego emisji, ale o tym przy opisie powrotu naszego.
Dojechaliśmy, Mateusz czekał na nas w sklepie stacji, kilkanaście minut wyjeżdżamy z parkingu, wreszcie jedziemy do niego do domu.
Szybka kolacja, kilka słów z jego jak zwykle czarującą żoną i lulu, przed szóstą wyjeżdżamy.
Świt, prowiant, jedno zdjęcie stacji w Czerwonaku, (budynek w trakcie remontu, stacja już po, trochę zbyt sterylnie, ale dobre i to że nie zamienia się w straszącą ruderę) i drżyj kraju na zachód od ziemi naszych.
Zaczyna się pierwszy dzień, będzie długi i obfitujący w atrakcje.
Kraj do którego się udajemy, powinien zmienić nazwę na "Verboten", no chyba że znaczy to witamy, choć chyba nie, prawdę mówiąc niewiele sobie z tych życzeń robimy, co ja nie mogę, potrzymaj mi piwo.
Większą cześć drogi jak zwykle przesypiam, wstępujemy na jakąś stację benzynową, rozbawia mnie do łez dzidzia piernik, tak na oko około pięciu duch, "zrobiona" na "osiemnastkę" z usteczkami tak wydętymi że widziałem oczyma wyobraźni tylko jedno dla nich zastosowanie, z całym szacunkiem dla kobiet, poziom głupoty niektórych jest już niepojmowalny, obok niej "Janusz" grubszy ode mnie (tak tak to możliwe) z dominującą łysiną i dumą na twarzy z powodu posiadania "glonojada".
Ale dość tych socjologicznych obserwacji.
Mijamy stację Dodendorf, uwagę naszą przyciąga ładna nastawnia, mała przerwa, budynek stacji opuszczony, podobny do wielu naszych.
Dalej, po chwili w Srassfurcie , rozpełzamy się po terenie ładowni, podjeżdża ciężarówka, będzie awantura, ale nie dowiadujemy się że dziś jest dzień napraw i ruch jest wstrzymany, hm szkoda.
Kilka zdjęć na stacji.
Szlak w stronę zakładów.
Tabor na stacji.
Mateusz na starej rampie załadowczej.
Cechy na szynach, bardzo często spotykane w okolicy, tu z ładowni.
I z wiaduktu nad normalnotorową linią i odejściem na kolejną ładownię.
Sam wiadukt widok z drogi i z chłopakami na nim.
Czasami nawet coś tu jeździ, zespół trakcyjny 642 113 lub 173.
CDN.
Dzięki kolegom forumowym, uświadomiłem sobie po co pisałem te moje marne relacje, dziękuję im za to, mogę się odwdzięczyć tylko w jeden sposób, pisząc dalej, jak umiem najlepiej, oraz dzieląc się z drugim Piotrkiem (Lisia M) miejscem na forum.
Na razie wszystko się uspokoiło, ale nigdy nie wiadomo kiedy czarnymi skrzydłami ptak Maniakalis Maniakalis nie przysłoni słońca, gnąc kolana i powalając na ziemię, ale póki co świeci.
Zawsze na początku jest idea, potem przybiera ona materialną postać, tu był pomysł, mój aby "skoczyć" do zakładów "Sodawerke" Stassfurt, udało mi się namówić do tego naszego kolegę klubowego Maslo, ale uświadomił mi że wyprawa tylko do tych zakładów jest marnym pomysłem, bo daleko, i można jeszcze coś zobaczyć, i tak pewnego dnia dostałem od niego plan wycieczki czterodniowej, gdzie pierwotny cel miał być tylko preludium do
kilkudniowego obcowania z parowozami na wąskotorowej kolei HSB https://pl.wikipedia.org/wiki/Harzer_Schmalspurbahnen .
Kilku miesięczne ustalenia i przygotowania zakończyły się na stacji Łódź Widzew gdzie z Piotrkiem 31.05.2018 wsiedliśmy do opóźnionego pociągu do Poznania. podróż jak podróż, opóźnienie zwiększyło się do 35 minut, na moje pytanie (kierowane do Pani która dziurkuje bilety, jako do przedstawiciela jednej ze stron zawierających umowę , potwierdzoną zakupem bilety)o to czy między Krakowem a Łodzią (Wawel) spotkały pociąg jakieś plagi, np. zima, mróz, stustopniowe upały, meteoryt większy od tego z Czelabińska, szarańcza, uchodźcy, może cholera wybuchła wojna, jaką otrzymałem odpowiedź "niech Pan idzie spytać kierownika, jeśli jest Pan taki ciekawy", potem Pani chyba zrozumiała że to zła odpowiedź i próbowała załagodzić tę jakże niemiłą sytuację, ale odpowiedzi nie otrzymałem.
Film z uporem maniaka emitowany na wyświetlaczach, kreujący pkp intercity (celowa pisownia) jako narodowego przewoźnika jest perfidnym kłamstwem i powinno się zabronić jego emisji, ale o tym przy opisie powrotu naszego.
Dojechaliśmy, Mateusz czekał na nas w sklepie stacji, kilkanaście minut wyjeżdżamy z parkingu, wreszcie jedziemy do niego do domu.
Szybka kolacja, kilka słów z jego jak zwykle czarującą żoną i lulu, przed szóstą wyjeżdżamy.
Świt, prowiant, jedno zdjęcie stacji w Czerwonaku, (budynek w trakcie remontu, stacja już po, trochę zbyt sterylnie, ale dobre i to że nie zamienia się w straszącą ruderę) i drżyj kraju na zachód od ziemi naszych.
Zaczyna się pierwszy dzień, będzie długi i obfitujący w atrakcje.
Kraj do którego się udajemy, powinien zmienić nazwę na "Verboten", no chyba że znaczy to witamy, choć chyba nie, prawdę mówiąc niewiele sobie z tych życzeń robimy, co ja nie mogę, potrzymaj mi piwo.
Większą cześć drogi jak zwykle przesypiam, wstępujemy na jakąś stację benzynową, rozbawia mnie do łez dzidzia piernik, tak na oko około pięciu duch, "zrobiona" na "osiemnastkę" z usteczkami tak wydętymi że widziałem oczyma wyobraźni tylko jedno dla nich zastosowanie, z całym szacunkiem dla kobiet, poziom głupoty niektórych jest już niepojmowalny, obok niej "Janusz" grubszy ode mnie (tak tak to możliwe) z dominującą łysiną i dumą na twarzy z powodu posiadania "glonojada".
Ale dość tych socjologicznych obserwacji.
Mijamy stację Dodendorf, uwagę naszą przyciąga ładna nastawnia, mała przerwa, budynek stacji opuszczony, podobny do wielu naszych.
Dalej, po chwili w Srassfurcie , rozpełzamy się po terenie ładowni, podjeżdża ciężarówka, będzie awantura, ale nie dowiadujemy się że dziś jest dzień napraw i ruch jest wstrzymany, hm szkoda.
Kilka zdjęć na stacji.
Szlak w stronę zakładów.
Tabor na stacji.
Mateusz na starej rampie załadowczej.
Cechy na szynach, bardzo często spotykane w okolicy, tu z ładowni.
I z wiaduktu nad normalnotorową linią i odejściem na kolejną ładownię.
Sam wiadukt widok z drogi i z chłopakami na nim.
Czasami nawet coś tu jeździ, zespół trakcyjny 642 113 lub 173.
CDN.
-
2
-
7
-
3
-
1
- Pokaż wszystkie
Szyneczki - obok znanych ukraińskiej Azowstal (A) i niemieckiej Max Hütte (MHU) znalazłeś szynę ze szwedzkiej huty Domnarvet.
-
3
-
3
- Pokaż wszystkie
Wracamy, a tu na drodze technicznej ślady po dawnym odgałęzieniu torów zakładów sodowych, niestety w terenie nie ma dalszych śladów.
Trochę smutno że nie będzie pociągów elektrycznych, ale nie można mieć wszystkiego, jedziemy.
Następny krótki postój na stacji Hecklingen, budynek znów nieużywany, peron z krawędziami z podkładów.
Krzyż zabezpieczony przed przekręcaniem, nasi miłośnicy kolei będąc na niemieckich przejazdach , nagminnie przywracają"właściwe" położenie tegoż, stąd to zabezpieczenie.
Opodal platformy pod kontenerowe z Czech z roku 1995.
I kilka szyn z płotu, nie uwierzycie jaki miałem tu komfort psychiczny, nikogo nie dziwiło że właziłem w krzaki, na tory robiąc zdjęcia cech, same uśmiechnięte twarze i pozytywne komentarze, tu nie byłem dziwakiem.
? hutte 1879 ST 10 ?
Union 1898
I niby takie same ale trochę inne, a nawet dziwne, dla mnie oczywiście.
Union OH 1879 ST 10 G 1898
Pomykamy dalej już godzina 11 czas na pierwsze spotkanie z parowozami.
Alexisbad 997235-7 obok niego "motorak" 187 019-5 jadący do Harzgerode
Euforia, a to dopiero początek.
Zmiana czoła.
I odjazd w stronę Quedlinburga.
Urokliwa stacyjka Magdesprung.
Trochę smutno że nie będzie pociągów elektrycznych, ale nie można mieć wszystkiego, jedziemy.
Następny krótki postój na stacji Hecklingen, budynek znów nieużywany, peron z krawędziami z podkładów.
Krzyż zabezpieczony przed przekręcaniem, nasi miłośnicy kolei będąc na niemieckich przejazdach , nagminnie przywracają"właściwe" położenie tegoż, stąd to zabezpieczenie.
Opodal platformy pod kontenerowe z Czech z roku 1995.
I kilka szyn z płotu, nie uwierzycie jaki miałem tu komfort psychiczny, nikogo nie dziwiło że właziłem w krzaki, na tory robiąc zdjęcia cech, same uśmiechnięte twarze i pozytywne komentarze, tu nie byłem dziwakiem.
? hutte 1879 ST 10 ?
Union 1898
I niby takie same ale trochę inne, a nawet dziwne, dla mnie oczywiście.
Union OH 1879 ST 10 G 1898
Pomykamy dalej już godzina 11 czas na pierwsze spotkanie z parowozami.
Alexisbad 997235-7 obok niego "motorak" 187 019-5 jadący do Harzgerode
Euforia, a to dopiero początek.
Zmiana czoła.
I odjazd w stronę Quedlinburga.
Urokliwa stacyjka Magdesprung.
Ostatnio edytowane:
-
3
-
7
-
2
- Pokaż wszystkie
Kilka fotek z drogi.
Na wjeździe do Gernrode.
Wjazd na stację.
W peronach.
Jedzie na nawęglanie.
Ukryty pług i koniec nawęglania.
Obrządzanie, prawdziwie zawodowa, każdy wie co robić, żadnego syfu, obok stanowiska pojemnik na popiół i lesz, gorąco pracowac trzeba, trudno jak przyjadą tacy i się gapią.
A ciepło było naprawdę, 29 gradusów.
Kolejny Triebwagen 187 013-8
Obok stary budynek bardzo ładny, być może kolejowy.
Na wjeździe do Gernrode.
Wjazd na stację.
W peronach.
Jedzie na nawęglanie.
Ukryty pług i koniec nawęglania.
Obrządzanie, prawdziwie zawodowa, każdy wie co robić, żadnego syfu, obok stanowiska pojemnik na popiół i lesz, gorąco pracowac trzeba, trudno jak przyjadą tacy i się gapią.
A ciepło było naprawdę, 29 gradusów.
Kolejny Triebwagen 187 013-8
Obok stary budynek bardzo ładny, być może kolejowy.
-
3
-
7
-
2
- Pokaż wszystkie
Powinienem to zrobić na początku, ale jestem dziś zużyty jak kombajn po żniwach, już taki młody nie jestem a muszę dorównywać młodziakom.
Mapka tras kolejowych, będzie Wam łatwiej ogarnąć te wynurzenia.
Mapka tras kolejowych, będzie Wam łatwiej ogarnąć te wynurzenia.
-
3
-
1
- Pokaż wszystkie
Alexisbad , i w drodze do Gernrode gdzie maszyna miała ponad godzinny postój, na obrządzenie, nawodnienie i nawęglenie. Lub w innej kolejności
Załączniki
-
3
-
8
-
2
- Pokaż wszystkie
Jeszcze kilka zdjęć, choć to jeszcze nie koniec dnia.
Gernrode koziołek w zasieku węglowym i podkład stalowy jakich tam pełno, trudniej znaleźć drewniane.
Mateusz sprawdza rozkład a za chwilę pojawia się pociąg.
Następny fotostop.
Krzyżowanie pociągów i koziołek na stacji.
I w drogę.
Fotka z industrialnym klimatem.
Bardzo często padało stwierdzenie " ale zaj....a esa" Daniel byłby .... zadowolony, a było takich dużo.
Po zdjęciu jak zwykle bieg do samochodu.
Taki landszafcik.
Eisfelder Talmuhle (nad a i u kropeczki)
I jedzonko na stacji.
Gernrode koziołek w zasieku węglowym i podkład stalowy jakich tam pełno, trudniej znaleźć drewniane.
Mateusz sprawdza rozkład a za chwilę pojawia się pociąg.
Następny fotostop.
Krzyżowanie pociągów i koziołek na stacji.
I w drogę.
Fotka z industrialnym klimatem.
Bardzo często padało stwierdzenie " ale zaj....a esa" Daniel byłby .... zadowolony, a było takich dużo.
Po zdjęciu jak zwykle bieg do samochodu.
Taki landszafcik.
Eisfelder Talmuhle (nad a i u kropeczki)
I jedzonko na stacji.
-
3
-
6
-
3
- Pokaż wszystkie
A jak jedzono to najlepiej w towarzystwie.
Jeszcze tylko jedna szyna i podkład i dalej w drogę do Nordhausen.
Thyssen 1937 lub 57
CDN.
Jeszcze tylko jedna szyna i podkład i dalej w drogę do Nordhausen.
Thyssen 1937 lub 57
CDN.
-
1
-
2
-
6
- Pokaż wszystkie
Po kolacji, wyruszamy do Nordhausen zobaczyć tramwaje jeżdżące pod drutem w mieście i z napędem spalinowym na trasie kolejki.
W mieście ścigamy się z pociągiem, przypięty pasami po prawej stronie próbuję zrobić zdjęcie przez lewe okno.
Tramwaje jeszcze w mieście.
Zdjęcia zrobione przez płot w zajezdni.
Dworzec Nordhausen i element łączący ściągi słupów nośnych na peronie.
Ukryty na zapleczu dźwig na rampie i koziołek oporowy.
Na drugim szyna z cechą, czyżby polska szyna.
Trafia nam się jeszcze współczesny twór myśli technicznej, robimy zdjęcia i jedziemy do Wernigerode, gdzie mamy noclegi.
Zaczynają nam siadać akumulatory, od rana w drodze i jak te kukułki auto, krzaki, krzaki , auto.
Późnym wieczorem logujemy się na kwaterze, właściciel, niezbyt udana podróbka Salvadora Dali, pokazuje gdzie mamy parking i sklep, zresztą już zamknięty, rzucamy bambetle i idziemy na oparach silnej woli do szopy.
A tam cuda Panie cuda, i taras widokowy z którego te cuda można oglądać bo na teren się nie da "Verboten", pitu pitu, nie wolno to trzeba szybko.
I z tyłu tam gdzie nie wolno.
Zaczyna padać, idziemy trochę okrężną drogą do domu, przez stary rynek.
W mieście ścigamy się z pociągiem, przypięty pasami po prawej stronie próbuję zrobić zdjęcie przez lewe okno.
Tramwaje jeszcze w mieście.
Zdjęcia zrobione przez płot w zajezdni.
Dworzec Nordhausen i element łączący ściągi słupów nośnych na peronie.
Ukryty na zapleczu dźwig na rampie i koziołek oporowy.
Na drugim szyna z cechą, czyżby polska szyna.
Trafia nam się jeszcze współczesny twór myśli technicznej, robimy zdjęcia i jedziemy do Wernigerode, gdzie mamy noclegi.
Zaczynają nam siadać akumulatory, od rana w drodze i jak te kukułki auto, krzaki, krzaki , auto.
Późnym wieczorem logujemy się na kwaterze, właściciel, niezbyt udana podróbka Salvadora Dali, pokazuje gdzie mamy parking i sklep, zresztą już zamknięty, rzucamy bambetle i idziemy na oparach silnej woli do szopy.
A tam cuda Panie cuda, i taras widokowy z którego te cuda można oglądać bo na teren się nie da "Verboten", pitu pitu, nie wolno to trzeba szybko.
I z tyłu tam gdzie nie wolno.
Zaczyna padać, idziemy trochę okrężną drogą do domu, przez stary rynek.
-
2
-
5
-
2
- Pokaż wszystkie
| Autor wątku | Podobne wątki | Forum | Odpowiedzi | Data |
|---|---|---|---|---|
| Relacja Opowieści dziwnej treści... | Wycieczki i podróże koleją i związane z koleją | 3 | ||
| Relacja "Opowieści dziwnej treści, czyli Pawła kolejowe peregrynacje " - pytanie | Wycieczki i podróże koleją i związane z koleją | 6 |
Podobne wątki
-
Relacja Opowieści dziwnej treści...
- Rozpoczęte przez Juras XR4Ti
- Odpowiedzi: 3
-
Relacja "Opowieści dziwnej treści, czyli Pawła kolejowe peregrynacje " - pytanie
- Rozpoczęte przez Hoart
- Odpowiedzi: 6