Relacja Opowieści dziwnej treści czyli Piotra i Pawła kolejowe peregrynacje

[Kpt. Nemo]

Dupa ze mnie nacisnąłem nie to co trzeba.

Po sesji zdjęciowej docieramy do zabudowań lokomotywowni a teraz wagonowni czy tez jak to teraz zwą.
Znajdujemy kilka szyn.
Wokół senna atmosfera, snująca się stonka SM42-803 trochę wraków, czyli jak zawsze, oraz "turbostonka" SM42-1294 z chińskimi kolejowymi kontenerami.

Co mieliśmy znaleźć to znaleźliśmy a czego nie to już i tak się nie uda, bezczelnie idziemy przez środek placu przed halą, jak delegacja z ministerstwa,oczywiście cykamy fotki.

A zza płotu to wygląda tak.

Znów ta sama stonka.

Płot odgradzający też z szyn, brniemy dopóki nas zieloność nie pokona, wracamy druga stroną dostępną dla zwykłych turystów i co widzimy,improwizowany wagon tarowy na wózku od.. kto zgadnie.

Ze smutkiem stwierdzamy że ubywa lokomotyw które stoją w krzakach, może je ktoś kupił, a może poszły do....
Znajdujemy ciekawostkę, prawie stacjonarne stanowisko, do suszenia i załadunku piasku do lokomotyw.
Piec z rusztem pod nim zasobnik, połączony rurą z masztem na którym widać szczątki rury zasypowej.

Opodal szczątki jakiegoś wózka transportowego z jednej i drugiej strony.

Cmentarzysko zapomnianych lokomotyw i ja między nimi.

Piotrek z powodu swych mniejszych gabarytów, znajduje często ukryte lub wymagające głębszego skłony artefakty.

 

[Kpt. Nemo]

i jeszcze jakaś archaiczna drewniana skrzynia z zakładu który pewnie już nie istnieje.

Jeszcze jeden koziołek obok zasieku węglowego.

Zasiek w jedną i druga stronę.

Do niedawna czynne stanowiska napełniania piaskiem lokomotyw, dziś opuszczone.

I znów koziołek, torów coraz mniej, wyprute, zasypane, skradzione.

Czyżby szkody górnicze.

Wracamy, już w tramwaju dochodzimy do wniosku że ciężko będzie nam się rozstać, wysiadamy na skrzyżowaniu marszałków i idziemy przez Park Żródliska na Księży Młyn, w parku spotykamy nową znajomą.

W opuszczonym zakątku parku, uczęszczanym tylko przez miejscowych przedstawicieli fauny i czasami flory, znajdujemy nieznany mi dotąd fragment kolei Scheiblerowskiej, odgałęzienie prowadzące do magazynu gotowych wyrobów.

Gdzieś w zaroślach był rozjazd i do zakładu prowadziły dwie bramy.

Resztki Ziemi Obiecanej

 

[Kpt. Nemo]

Brama wyjazdowa na ulicę Tymienieckiego, już ją pokazywałem, ale jest w coraz gorszym stanie po tej stronie, po przeciwnej jest cacy bo są jakieś biura i zakłady.
W zasadzie to nie bramy tylko zapory, zamykające ulice w czasach świetności Łodzi włókienniczej, jako elementy konstrukcyjne są użyte szyny a na nich coś.

Skoro już jesteśmy tu do mazerujemy do ulicy Kilińskiego, a potem do jej skrzyżowania z ulica 8 Marca, gdzie ą zabudowania dawnego kombinatu Uniontex i jet jeszcze jedna brama wjazdowa dla kolei.
Szczątki cech, ale zawsze.

Robi się ciemno, zaczyna padać deszcz, Piotrek ma tramwaj, ja będę miał za chwilę, "piątka " dla Piotrka to tramwaj w dawnym malowaniu jedyny taki w Łodzi, dla ciekawskich skłąd mam numer boczny 1830 i 1831.

Gwarancją dobrej zabawy jest odpowiednie towarzystwo i nastawienie, oraz pasja którą można z kimś dzielić.
Do następnego razu, może już niedługo.

Teraz po skończeniu tej relacyjki, mam wątpliwości czy dobrze zrobiłem rozbijając opowieść na dwa watki, ale się okaże.

 

[Harry Potter]

To chyba stanowisko do sprawdzania poprawności działania hamulców wagonowych.

Pawle, to stanowisko do stacjonarnej próby szczegółowej hamulca.
Nie mam dawnych instrukcji w posiadaniu, ale w momencie gdy brak było pojazdu trakcyjnego po sformowaniu składu można było dokonać próby szczelności składu pociągu ( gdzie pociąg to skład pociągu sprzęgnięty z czynnym pojazdem trakcyjnym osygnalizowany i gotowy do drogi) i jako taki z racji dołączanego pojazdu miał większe brutto. Tu pojazd trakcyjny mógł być traktowany jako pojazd z ważną próbą szczegółową, więc miałeś dwie ważne karty próby szczegółowej i wystarczyła pewnie próba uproszczona...

Pozdrawiam z MMz

 

[michal.guminiak]

Ten nietypowy wagonik-lorka, to być może wózek od SM30/42?

 

[Meggido]

Ten nietypowy wagonik-lorka, to być może wózek od SM30/42?

A gdzie tam. To rama wozka EU07.

 

[Kpt. Nemo]

Kolega Jarząbek swoimi uwagami o kolei "dziś zauważyłem nie mniej rewelacyjną szynę z kolei jeszcze bliższej Pawłowi, a mianowicie szynę, na której jest sygnatura Л.Ф.Ж. Д.(L.F.Ż.D) co oznacza Лодзинская фабричная железная дорога, czyli Droga Żelazna Fabryczno-Łódzka" oraz "Myślę, że zobaczywszy tą szyneczkę Paweł szybciutko ruszy do Koluszek, Słotwin i przyległości" niejako określił cel naszej najbliższej wycieczki, a ponieważ ostatnio mam sporo pracy i nie miałem takiego porządnego urlopu, postanowiłem sobie zrobić w piątek wolne, oczywiście nie musiałem długo namawiać Piotrka, jedyną niewiadomą była pogoda.
Cała wyprawa podporządkowana jest poszukiwaniom starych szyn i cech na nich, ale nie będę dublował zdjęć, co cenniejsze naszym zdaniem okazy pokażę także w wątku o szynach, jestem leniwy i nie chce mi się tak skakać z wątku na wątek.

Skoro świt maszeruję na Chojny, temperatura całe dwa stopnie, ale widać że będzie słonecznie, dochodzę do przejazdu, zamknięty, coś jedzie, tylko kibelek.

Obok pełny skład słowackich wagonów z drewnem.

Kupuję bilety do Tomaszowa, ponieważ do ostatniej chwili nie określiliśmy celu podróży.
Mam jedenaście minut do odjazdu, gnam co sił w stronę lokomotywy prowadzącej skład z drewnem.
Wstaje słońce i zdjęcie jest po prostu marne.

Kolej jednak może być w pewnym sensie magiczna.

Już z pociągu cykam jedną trzecią podobizny lokomotywy 3E/1-261

Podjeżdża nasz pociąg, wsiadam i jak turecki basza zajmuję cztery miejsca, chwila i wjeżdżamy na Widzew, gdzie dosiada się Piotrek.
Droga mija nam niezwykle szybko, zdążyliśmy ustalić że wysiadamy w Wyknie i dajemy z buta do Słotwin.

Tak wyglądał nasz szynobus SA139-026 , ładny ale w środku strasznie słychać silnik i skrzynię przekładniową, chwilami sprawi wrażenie rozpadającej się młockarni.

Już na miejscu, widok w stronę Tomaszowa i rampa załadowcza.

Rampa jak rampa z jakiś prefabrykatów jako łączników użyto podkładek szynowych

Idziemy do przejazdu, i mamy ją pierwsza szyna to ta o której wspominał Kolega Jarząbek, jesteśmy co najmniej podekscytowani ( w wątku o szynach), sprawdzamy pozostałe.

MSI Teschen 17

?

Kladno 1912

?

Taki ogryzek.

Pierwszy nasz pociąg SA135-019 z Opoczna.

 

[Kpt. Nemo]

Pierwszy towar ET22-1009

I potem Flirt

I EN57-1247 z daleka i bliska.

Doszliśmy do przejazdu, szyn wkopanych nie ma, ale są nie mniej szykowne słupy do Krzyży św.Andrzeja z podrozjezdnic.

Ja się kręcę w pobliżu przejazdu a Piotrek idzie w stronę jakiegoś stawu, gdzie znajduje żeremia bobrów i poetycką informację o tym co to jest.

"Użytek ekologiczny -Mokradła Eminów".

W Piotrku drzemie jednak romantyczna dusza, sobie cyknał taką fotkę.

Mostek.

Czy to nie jest ślad po torowisku, są nawet szczątki szutru, ale dokąd lub skąd.

Ruszamy wzdłuż toru, bo staraliśmy się nie oddalać od niego ale nie iść po torach,nie zawsze było to możliwe.

Turbostonka SM42-1201? z dziwnym składem.

Nadjechał z Opoczna nasz bolid.

Poprzez drzewa widać było nasyp, Piotrek chciał wejść na tor bocznicy do JW1530 w Regnach, ja prowadziłem, i tu przestroga, jeśli ktoś chce- zbłądzić, upaprać się zanurzyć w bagnie, służę swoją osobą jako przewodnik, co wyszło widać, właśnie gdy próbowałem się przedostać przez podmokły teren i nie wywalić się jak worek z cementem, zadzwonił Mateusz "Maslo" Krzykowski.

Jakoś się udało, wleźliśmy na nasyp i tak wygląda tor do jednostki, w jej stronę .

I w stronę Mikołajowa.

 

[Adam66]

Fantastycznie się ogląda Twoje relacje Pawle.

 

[Kpt. Nemo]

Fantastycznie się ogląda Twoje relacje Pawle.

Dziękuję, ja z prawdziwą przyjemnością oglądam to co robisz.

 

[Kpt. Nemo]

I dalszy ciąg, idziemy sobie bocznicą, szyny dość współczesne, ale z czasów komuny, więc kto wie.

Mija nas EN57AL-1825

Po drugiej stronie torów, całkiem nie cywilny domek.

Dochodzimy do miejsca gdzie bocznica ma swój początek, po prawej stronie krawędź peronowa dawnego przystanku Mikołajów.

Tablica i mocowanie współczesna, słupek z uchwytem już nie.

Modelarski motyw, jak wykorzystać odpadowe kawałki szyn z podkładami.

Po drugiej stronie Piotrek wciąga nie w jakieś jadowite zielsko, nie pomne jego nazwiska,bo koziołek jest.

PLIC Kladno 1906 TST SVa

I z drugiej strony drugi, na żeberku ochronnym bocznicy, za przejazdem, pewnie kiedyś nie było przejazdu.

Kladno 1909

BVG Bochum 1894

Po drugiej stronie gdzie kontynuujemy nasza podróż, kolejna krawędź peronowa.

Przez radiolę słyszeliśmy jakieś rozmowy, okazało się że ze szlaku ściągają WM-kę coby pośpieszny mógł przejechać, pojazd zatrzymuje się i groźny Pan pyta nas "A Panowie z jakiej są firmy i dlaczego chodzicie po torach" Piotrek na to My prywatnie, a ja dodałem że szukamy starych szyn, dawno nie widziałem gościa który byłby tak zdziwiony, trzasnął drzwiami i za 600zł i dziesięć punktów przejechali na czerwonym.

No i przyjechały dwa.

CDN.

 

[Kpt. Nemo]

Tor na nasypie droga podmokła idziemy póki co lasem,nastawnia Mikołajów.

Kozioł powiadasz, ale taki zwyczajny.

Wyłazimy z lasu na drugą stronę toru, jest droga ongiś był tu przejazd, dziś po remoncie szlaku, nie można przejechać, a prowadzi ona do ?bazy paliw lub czegoś podobnego.

Po drugiej stronie, wyjazd, żeberko, drzewa i krzaki uniemożliwiają nam dalszą penetrację.

Prawie nieużywany.

Idziemy wzdłuż płotu, do chyba wjazdu, brama otwarta, jak tu nie wejść, ale kręcą się jacyś robotnicy, łypiąc na nas spod oka.

Szyny też nie stare.

Widok przez płot, swoją droga trzeba postarać się o pozwolenie na wejście na ten teren, może być tam coś ciekawego, jak chociażby stara cysterna która stała tyle lat, i nagle zniknęła.

I znów kozioł bez cech, współczesne podkłady.

Takie dwa ogryzki.

Piotrek nie byłby sobą gdyby nie cyknął fotki jakiemuś dźwigowi.

Manewrująca za płotem 401 Da-214, następny zakład do zwiedzenia.

Dochodzimy do tereny Energetyki SM42 ? z okrągłymi zderzakami.

 

[Kpt. Nemo]

Jeszcze wcześniej mija nas dobry znajomy.

Patrzcie jakiego znalazłem grzybka.

Kolejny kozioł i czynności wokół niego.

Kolejny ekspres i niepozorny koziołek.

Słotwiny, po drugiej stronie.

Podobno rzadkość, ja się tam nie znam na tych skrzynkach, ale wierzę Piotrkowi.

Lampa.

Domek jakiejś służby kolejowej, a słupki w ogrodzeniu z szyn oczywiście.

 

[Kpt. Nemo]

Śmietnik i szyny ale bez cech.

A tu w prywatnym gospodarstwie, ktoś sobie szopę zbudował, przypadkiem o kształcie wagonu.

Sprawdzamy rozkład jazdy, pociąg mamy za prawie dwie godziny, postanawiamy iść do Koluszek

Dochodzimy do dużego budynku i szok, plac obok niego jest składowiskiem lub został utwardzony starymi nagrobkami, pytam w prostych żołnierskich słowach o co tu do ****y nędzy chodzi.

Zabudowania ,nie wiemy jaką pełniły rolę, dziś to dom mieszkalny, i kawałek szyny w płocie,znaczy szyna cała.

Idziemy lasem w stronę trzech wiaduktów, potykamy sofę modelarską, lub jak kto woli Przystanek Słotwiny.

Na wiadukcie klimat modelarki słupki pędniowe poza barierami.

Kolejny użytek ekologiczny, dobrze że choć nazwę ma kolejową, Piotrek chyba się we mnie zakochał, ciągle mi robi zdjęcia.

Po drugiej stronie wychodzimy na "miasto" ale o tym w następnym odcinku.

 

[Kpt. Nemo]

Po co myśmy poszli nie wzdłuż torów, bo mokro i Piter chciał sprawdzić czy istnieje jeszcze pewien skup złomu, no i sprawdziliśmy, i mimo zakazów ze strony właściciela, nawet zrobiliśmy kilka fotek.

W głębi stoi milicyjny

Piotr w akcji, nie masz miejsc w które się nie wciśnie.

Idziemy, nie wiadomo czy to już Koluszki czy jeszcze Słotwiny, ładny domek drewniany mimo reklamy.

Dochodzimy po wertepach do Koluszek, znajdujemy się pod wiaduktem drogowym, zapora z szyny i jest, jak dla mnie super, ale ja to się ciesze ze wszystkiego.

Idziemy w stronę stacji, patrząc w kierunku Skierniewic, po prawej stronie jest dość duży obszar bez zabudowań, ogrodzony płotem z siatki na słupkach z szyn.
Jest bardzo zarośnięty, szczotka to mało, potrzebny jet sekator i piła, już postanowiliśmy wrócić tylko do Koluszek i sprawdzić wszystko, bo teraz pobieżnie przejrzeliśmy stronę od stacji.
Cholera życia na to wszystko nie starczy.
Sprawdzamy.

Camell Shefield Touchened Steel 1876 dalej jest podobna z 1877 roku.

.

 

[Adam66]

ładny domek drewniany mimo reklamy

Paweł, cholera, jak mam się domyślić co ten domek ma "od zakrystii"?
Ale piękna forma. Narożny z wejściem na rogu i sklep i pięterko. Na podwórka właźcie To że pies ugryzie, to nic. Poboli i przestanie

 

[Kpt. Nemo]

W chaszczach Piotr hasa.
A szyny czekają.

Dużo szyn z wytwórni Krupp z różnych lat.

Znów z Shefield.

I ostatnia dostępna w płocie.

 

[Adam66]

Tiaaa... o fotkach znów zapomniał

 

[Kpt. Nemo]

Tiaaa... o fotkach znów zapomniał

Już są ,pocisłem nie ten guzik,a następnym razem pójdziemy na podwórko od drugiej strony.

 

[Kpt. Nemo]

Dochodzi ósma godzina naszej eskapady, rano zimno, w południe prawie upał, teraz pod wieczór zaczyna coraz intensywniej padać, idziemy w stronę tzw. osiedla.
EN57-1275 czeka cierpliwie przy peronie.

Kolejarskie dzieło.

I Tamara Majkoltransu TEM2-068

Przy wyjeździe z dawnej lokomotywowni budynek posterunku kontrolnego.

I jeszcze jeden już ostatni koziołek.

Idziemy po bilety, Pani pyta czy może być na jednym blankiecie, po czym drukuje dwa bilety, każdy z inna ceną, tłumaczę Piotrkowi że ma miejsce przy oknie ,więc droższe, ale chyba go nie przekonałem.
Czekamy na szynobus ŁKA a tu ruch jak na defiladzie.
ET22-1126 z "pudernicami".

ET41-031

Znów ET22-656

I na końcu EP08-012

Podjeżdża nasz pociąg, po chwili jesteśmy na Widzewie, idziemy na autobus, ja wsiadam do 69B, Piotrek do 82, po niecałej godzinie już wisimy na telefonie znów dzieląc się wrażeniami.
Jak już piałem, zmarzliśmy, zgrzaliśmy się, znów było zimno, potem mokro, nogi mnie bolą do dziś, odnowiła mi się kontuzja z letniego pobytu z Żabcią nad morzem, ale warto było, żoden tyle nie chodzi i szuka szyn, żoden.
A my głupole owszem.

Dziękuję za uwagę i dowody uwielbienia , zapraszam na następną relację i zachęcam do wyjścia z domu, nawet w niesprzyjającą pogodę, wystarczy mieć odpowiedniego towarzysza, ja mam.

Dzięki Piter.

A zaczęło się w 1999 roku od podróży do Pyskowic, maluchem, żółtym, szmat czasu.