Relacja Opowieści dziwnej treści czyli Piotra i Pawła kolejowe peregrynacje

[Kpt. Nemo]

Osobna część mojej relacji z Piaseczna, poświęcona cechom na szynach niebawem ukaże się w dziale poświęconym tymże.

A teraz króciutka relacyjka z Włocławka i drogi powrotnej.
Pojechaliśmy korzystając z dobrodziejstwa posiadania w okolicy drogi szybkiego ruchu, zwanej w naszym kraju nie wiedzieć dlaczego autostradą, do Włocławka, na wystawę która opisana jest już szczegółowo, więcej lukru dodawać już nie trzeba bo się chłopakom w głowach poprzewraca.
Kilka zdjęć Piotrka z części samochodowej.

i kolejowej.

Wiem mało, ale ja wcale nie robiłem, poświęcając się towarzyskiemu życiu i to absolutnie na trzeźwo.
Pojechaliśmy dzięki niezmierzonej dobroci Małego
Piotrka i Sysi którzy na zabrali ze sobą nie bacząc na ewentualne niedogodności wynikające z naszego towarzystwa.
A oto i oni.

i ja tego dnia dziwnie napuchnięty, co widać doskonale, a może jestem w pełni.

No tośmy sobie pooglądali, pogadali i pojechaliśmy na tamę bo Sysia jej nie widziała jeszcze w swym krótkim życiu.
Tam ładnie zapozowaliśmy do rodzinnego zdjęcia z podmianką fotografa.

Mare Voclawicum.

I miejsce gdzie Ci źli zabili tego dobrego,tłumnie odwiedzane tego dnia bez wyjątku przez mieszkańców Śląska.

A tak jeśli chodzi o tamę mała przestroga, jeśli będziecie pozwalać grubym babom siadać na gzymsie, to długo się nią nie nacieszycie, już zaczyna pękać.

No to pojechali, do Gostynina.
A tam w peronach Gama 111Db-001, Piotrek chciał ją kupić ale Pan maszynista nie chciał oddać, twierdząc że wcale nie jest taka zła jak o niej mówią.

Pociąg czekał na zwolnienie szlaku a my tymczasem szukaliśmy ciekawych motywów.

 

[Kempol]

Drogi Pawle, byłeś w moim mieście, w mojej dzielnicy, no i prawie że na mojej ulicy, a ja o tym nie wiedziałem.
Musisz przyjechać i zobaczyć "tę posesję" zimną w okresie świątecznym.
Opowieść jak zawsze super.

 

[Kpt. Nemo]

Przyjechał szynobus SA 135-015, a dzieci sobie trzasnęły słit focię.

Wieża ściśnień i druga strona stacji, a tam 311D-08 i WM 15.

A potem przyjechał skład towarowy prowadzony Skodą 182 057-0 i odblokował szlak, co Gama skrzętnie wykorzystała i odjechała.

To my za nią jak za piękną Panią, najsamprzód wlokąc się za jakimś Januszem polskich dróg cyknąłem ją przez szybę, prawie nic nie widać ale tam jest.

Dwa zdjęcia prawie z tego samego miejsca, zrobione chwilę potem jak przez megafon Pani z nastawni nas zrugała cobyśmy jej nie dotykali infrastruktury, czyli słupa o który M Piotrek oparł ręce ze smarkfonem, no normalnie szok można kogoś obsztorcować nie wychodząc z budy, oczywiście w Strzelcach Kujawskich bo o tym nie wspomniałem, że już tam dotarliśmy.

Pan maszynista nam zapipał i nawet pozdrowił, przeważnie są to normalni ludzie, ale zdarzają się smutasy.
Potem sobie wszyscy poszli na grzyby, a ja sobie zostałem i dłubałem w nosie, choć to nieładnie jest, ale to co znalazłem to na infrastrukturę.
i czekałem na pociągi, się doczekałem kolejnej Gamy tym razem elektrycznej 111Ed-004

Tenże stanął na stacji aby szynobus przepuścić SA135-024 do Sierpca.
Minęły się i pojechały.

Grzybiarze z jakimiś psiankami wrócili szczęśliwi z udanych zbiorów, zaczęło kropić, postanowiliśmy podjechać na chwilę do Kutna na miejsce gdzie często nas nęka SOK, dziś chyba Pani z nastawni nie miała tych trzech pijanych przygłupów których ostatnio wysłała w celu wylegitymowania nas i wtedy dopiero patrol SOK ustrzegł nas od potrójnej zbrodni, bo staliśmy dłuższą chwilę nie będąc niepokojeni, a tu SM42-844 no i szynobus z Sierpca, i jeszcze "Sputnik" ET21-( nie mogę odczytać ze zmniejszonego zdjęcia numeru, jak Piotrek wróci z wojaży to uzupełnimy go.)

Euronaft Trzebinia

Elektryczna Gama się przestawiła i pojechała w siną dal.

 

[Kpt. Nemo]

Na stacji pusto jak w portfelu przed wypłatą, perony dalej od budynku wyprute, trwa wielka budowa, ostatnie co udało na się zobaczyć to czekający na odjazd do Sierpca szynobus A135-015 i jakiś pociąg TLK,prowadzony przez EP07-410, nawet pamiętałem jaki, ale mi uciekło z pamięci.
Deszcz pada coraz mocniejszy, ruszamy do domu, po drodze apokalipsa, ocieraczki nie nadążają choć są super automatyczne, całe szczęście mamy sok z gumijagód,po ich spożyciu czas się zatrzymuje i łatwiej znieść powrót do rzeczywistości.

Tradycyjnie dzięki serdeczne Małemu Piotrkowi i Sysi za możliwość odwiedzenia Włocławka, kolegów i innych ciekawych miejsc, Chudemu za cierpliwe znoszenie mojego pieprzenia, dawno powinien mnie udusić.
Do następnego razy, drodzy moi.
[DOUBLEPOST=1506253630,1506253267][/DOUBLEPOST]

Drogi Pawle, byłeś w moim mieście, w mojej dzielnicy, no i prawie że na mojej ulicy, a ja o tym nie wiedziałem.
Musisz przyjechać i zobaczyć "tę posesję" zimną w okresie świątecznym.
Opowieść jak zawsze super.

W przyszłym roku będę na pewno, bo wieżę w to że impreza się odbędzie i znów będzie super, wtedy dam znać i się możemy spotkać.

 

[Jarząbek]

bo wieżę w to że ...

... kiedyś zaczniesz ... wierzyć.

 

[Kpt. Nemo]

Trudno jak się ma prawie 39 gradusów, na tyle słów jedno może się omsknąć.
Ale dzienna straż czuwa.

 

[cyruss]

O kto zacz ów Dobosz, którego kamień czy skałę podziwiał Kapitan w Jaremczy, opisali tu:
http://www.bieszczady.net.pl/?fn_mode=fullnews&fn_id=2418
Gdyby żył nieco później zostałby wyklętym / przeklętym.
Zdarzyło mi się niegdyś, za czasów Sojuza, jechać pociągiem SŻD "na Kaziatyń" z Iwano-Frankowska do Tarnopola. Kapitalny objazd kresów i Karpat. Polecam.

 

[Adam66]

Od tysięcy lat brodaci mądrale zastanawiali się nad sensem życia i przepisem na szczęście. Nawet dziś co poniektórzy koledzy z brodą wątki zakładają zastanawiając się "co potem?"
A okazuje się, że sprawa jest prostsza niż by się mogło wydawać. Wystarczy sok z gumijagód za pazuchą, dobra kompania, cudzy środek transportu wraz z kierowcą, oraz infrastruktura kolejowa w niebrzydkich okolicznościach przyrody. Nie od macochy będzie też aparat fotograficzny a nade wszystko pretekst do wyjazdu, oraz powód do powrotu

 

[Kpt. Nemo]

Slow się rzekło, punciak na stacji,parafrazując stare porzekadło, bo tam przed siódmą spotykamy się z Przemkiem i pędzimy co sił po Piotrka, a potem już prosto do Środy Wlkp.
Jeszcze będąc w Żninie wieczorem napisałem maila do Marcina Krigera szefa bany, czy znajdą się dla nas jeszcze jakieś miejsca, licząc się z tym że może już nie być, dostałem odpowiedź że miejsca będą na nas czekać i z przyjemnością się z nami spotkają.
Skłamał bym gdyby powiedział że nie sprawiło mi to radości, naszym dziewczętom może mniejszą, jeszcze jedna impreza się nie skończyła, a Panowie już na drugą jadą.
Wjeżdżamy na A2 i usiłujemy mknąć, już rano pogoda nie była budująca, a na autostradzie zaczęło lać tak intensywnie, że trochę nam miny zrzedły, oczyma wyobraźni widzieliśmy si,e po pierwszym fotostopie podczas takiej ulewy, choć dawno temu na imprezie w Bieszczadach lało przez trzy dni.
Świat na zewnątrz wyglądał mniej więcej tak.

Przemek oaza spokoju nic sobie z tego nie robił.

Jak zwykle usnąłem, ponieważ tak dział na mnie jazda samochodem, a Piotrek był w swoim drugim żywiole i robił zdjęcia co ciekawszym obiektom pojawiającym się na drodze.

I dotarliśmy do zjazdu, mały postój na sikanko w lesie i już jesteśmy w Środzie, musimy iść do Biedronki ponieważ Piotruś zrobił sobie wypasione śniadanko tylko go nie zabrał, a nasze tez malizną pachniały, wyprowiantowani szybciutko idziemy na stację bo do odjazdu tylko chwila, kilka zdjęć ze stacji.

Spotykamy Michała Guminiaka naszego serdecznego przyjaciela i "ziomala" kilku ludzi znamy z widzenia, sporo nowych, oczywiście dla nas twarzy.
Panorama z okna pociągu.

Pierwszy postój Środa Wąskotorowa, pierwsze zdjęcia.

I moi towarzysze podczas porannego spaceru.

Pogoda zaczyna się klarować, coraz częściej wychodzi słoneczko, potem będzie już tylko lepiej.

 

[michal.guminiak]

Paweł, Piotrek, Przemek!, to były niezapomnianie chwile. A sok z gumijagód - jak ambrozja! Tak, jak mówiłem Wam, odmłodziliście mnie o połowę!

 

[Kpt. Nemo]

Jeszcze Środa Wąskotorowa i siódemka EU07-045.

Do Zaniemyśla jedziemy tendrem do przodu,pierwszy fotostop.

Zejść łatwo, wrócić gorzej.

Pejzaż z betonowym kręgiem.

I dalej na przejeździe.

Motyw z mostkiem i miłośnicy kolei brodzący w oceanie kapusty.

Śnieciska.

Słupia Wielka

I jeszcze jeden przejazd.

[DOUBLEPOST=1509041175][/DOUBLEPOST]

Paweł, Piotrek, Przemek!, to były niezapomnianie chwile. A sok z gumijagód - jak ambrozja! Tak, jak mówiłem Wam, odmłodziliście mnie o połowę!

Ciesze się ze spotkania jak nie wiem co, ale z tym odmładzaniem to musimy uważać, ja to mam z czego, ale Wy smarkacze to może Was cofnąć do przedszkola.

 

[michal.guminiak]

Mnie nie cofnie do pdszkl. (to skrót używany przez mojego zacnego Staruszka wieki temu, jakem co dzień atakował właśnie do pdszkl.). Ten "jeszcze jeden" przejazd, to też Śnieciska, na tzw. górnym przejeździe, z kominem tamecznej gorzelni! Do końca lat 90 działała ... Dawno, dawno temu mój, nieżyjący już, ulubiony wujek ze Śniecisk przewoził specjalne pakunki z Wielkopolski do Łodzi. I ucztowaliśmy, i świętowaliśmy! Kwitł handel wymienny, w zamian szły kurtki z Centralu. I było jak z "Pana Tadeusza" gaudium, czyli - kochajmy się mości panowie!
Paweł, w języku Średzian i okolicznych Wielkopolan (oraz moim!), Środa Wąskotorowa, to po prostu Środa Przeładownia albo krócej Przeładownia. To nazwa z czasów powiatówki, która do końca pekapowskiego życia, a i do dzisiaj, przylgnęła do tej stacji.

 

[Kpt. Nemo]

Dlatego powinieneś pisać, bo wiesz i tam byłeś.

 

[KNG]

z czasów powiatówki

A Środa Przeładownia występuje jeszcze w 1953 r.

Bądźcie zdrowi.

Jarek

 

[Kpt. Nemo]

Zaniemyśl manewry i przygotowania do odjazdu.

Nasi Towarzysze podróży i Towarzyszki też.

Kilka widoczków, może niezbyt chronologicznie, ale za dużo jest zdjęć jak się wybiera z trzech katalogów to się trochę plączą.
Motyw z krzyżem, i przed.

Z mostkiem i z mostkiem inaczej.

Pola i łąki, a nad nami niebo błękitne.

Piknik na stacji Śnieciska, Michał trzyma moją kiełbaskę, znaczy on ją piecze a ja to dokumentuję, w tle po lewej, w niezwykle wysublimowanej pozie nasz naczelny baletmistrz Piotrek, prawda że jest uosobieniem wdzięku.

 

[Kpt. Nemo]

Czekam na podróżnych.

Powrót z kolejnego fotostopu, Pietrek i Michał

A jak się zmęczyliśmy tym ciągłym wychodzeniem z pociągu, to oddawaliśmy się dyskusji, na wszelkie tematy, tu podczas wymiany poglądów Przemek i Michał.

Słupia Wielka, Piotrek zmienia buty w oczekiwaniu na pociąg.

I gdzieś po drodze.

I tak sobie dojechaliśmy do Środy Wąskotorowej.

Po całym dniu z parowozem takie atrakcje.
EP09-1036 i coś pregowanego.

I już Środa Miasto

A teraz kilka pamiątkowych ujęć, będziemy się mizdrzyć jak głupie laski robiące dzióbek.
Fantastic Four Panowie 3P i M

 

[Kpt. Nemo]

I razem z naszymi Kolegami, od prawej Doktor tomek, z lewej jego towarzysz imienia nie pomnę,wybaczy mi z pewnością.

I przygarnęliśmy dziewczę samotne bo luby gdzieś się zapodział.
Pani Ania i My.

Dowiedzieliśmy się od naszych gospodarzy że tego dnia jeszcze robią jeden kurs, dla jakieś oszołomskiej grupy, dla relaksu postanowiliśmy pogonić pociąg samochodem.
O tym w ostatniej odsłonie, zdjęcia bez komentarza, może niewielki, a ilość ograniczona bo nie chcemy nikogo zanudzać.

 

[Kpt. Nemo]

Podczas drugiego pobytu na stacji Zaniemyśl, dane nam było zwiedzić mała izbę tradycji, małe muzeum, w zasadzie nazwa jest nieważna, dzięki uprzejmości Pani Ani ( która o ile dobrze oszołomiony całodziennym przebywaniem na powietrzu, zrozumiałem, mieszka w budynku stacyjnym) i Kierownika pociągu Pana Mateusza, jak się okazał znajomego Piotrka z kilku dawnych wyjazdów.

Przemek patrzy Piotrek snuje opowieść.

Dyskusja przed odjazdem.

Michał z dumą pokazuje nam model wykonany dawno temu, prezentowany w izbie.

I trochę eksponatów.

Już odjeżdżają.

Trzy zdjęcia, reszta jest niebieska albo nieostra, a plenery takie same.

Wracamy do Środy, odprowadzamy Michała na stację, przy okazji oddając pod jego pieczę urocze studentki z Ukrainy, no szkoda że nie jedziemy z nim, ale co tam, jeszcze nie umieramy.
Wszystkim serdecznie dziękuję za wyborne towarzystwo i wspólną zabawę, chłopacy ja wiem, na pewno wrócimy jeszcze do Środy, może szybciej niż myślimy.
Szczególne podziękowania dla Przemka za bezpieczny i szybki powrót do domu.

Kilka słów na inny temat.
Dwa lata temu jedząc obiad w restauracji na skrzyżowaniu w Zbiersku, rozmawialiśmy z Marcinem o remoncie parowozu, ja jako że jetem raczej pesymistą, powątpiewałem w powodzenie jego projektu, jednocześnie część mnie gorąco mu dopingowała.
Minęły dwa lata, jechaliśmy na wycieczkę pociągiem prowadzonym prawdziwym parowozem, jak za dawnych lat, gdyby nie współczesne stroje i otoczenie niestety zmieniające się coraz bardziej, można byłoby uwierzyć że to czasy ubiegłego stulecia, magia, mała rzecz a jaka radość i swoista podróż w czasie.
A wszystko to zasługa Marcina i innych których nie potrafię wymienić z nazwiska, ponieważ ich nie znam (z wyjątkiem Michała)ich ciężkiej pracy i niesamowitego zaangażowania, uporu, konsekwencji, i wszystkiego co sprawiło że można znów w Środzie zobaczyć i dotknąć "żywy" parowóz.

Chwała zwycięzcom, bo dla mnie jesteście zwycięzcami.


PS. Dwa towarzystwa, tu ludzie i tu ludzie, w obu marzenia i plany, w obu przeciwności, w obu promyk nadziei, jednym się udaje drugim nie, dlaczego.

Dziękuję wszystkim za uwagę i dowody zainteresowania.
Gorąco zachęcam idźcie w nasze ślady, nie trzeba podróżować daleko, wystarczy mieć oczy i serce otwarte, a potem inni z wypiekami będą czytać Wasze opowieści.

 

[michal.guminiak]

Paweł, pięknie opisałeś spotkanie na wąskim torze, powrót do epoki pary i żywej wąskotorówki.

 

[Kpt. Nemo]

Nazwać nasz wczorajszy wypad, wyprawą to gruba przesada, dlatego wymyśliliśmy nową kategorię wycieczek, na tzw. jedną flaszkę, czyli wystarczająco krótką, aby nie zmęczyć, ale na tyle długą aby coś zobaczyć.
Głównym naszym celem był teren ZNTK Olechów, a właściwie ogrodzenie stawy ppoż. które jak Piotrek opowiadał jest całe z szyn.
Zdjęcia szyn będą tu http://forum.modelarstwo.info/threads/szyneczki-i.37551/page-7#post-663078 aby nie wprowadzać niepotrzebnego chaosu i dublować zdjecia.

Wychodzę z pracy o 12-tej wszak to piąteczek, po spektakularnych sukcesach które od dłuższego czasu są moim udziałem, mogę sobie na to pozwolić, wsiadam w tramwaj linii 10 (kto zna Łódź będzie wiedział) chwila i dosiada się Piter, jedziemy całkiem nową linią na Olechów, wysiadamy przystanek przed krańcówką i maszerujemy przez parking firmy Dell.
Wzbudzamy zainteresowanie jedzących na stołówce pracowników, no ale jak się jet gwiazdą to się tak ma, forsujemy barierę energochłonną na drodze, znaczy Piotrek wskakuje, ja się ledwo wtaczam, cholera stary już jestem i mniej sprawny, zaraz za barierą stara nieczynna linia i czynny semafor, może niezbyt dokładnie widać to na zdjęciu, ale ciągle wyświetla się na nim czerwone światło, a przecież każdy widzi że tu już nic nie pojedzie.

Piotrek szuka cech na szynach, ale nie ma żadnej.

Mój przewodnik bo zna te miejsca jak swoje prowadzi mnie wzdłuż toru, w stronę lokomotywowni dawnej.
Znajdujemy wagon modernizowany w zakładach w Gniewczynie do przewozu gliny.

Niespotykana troska o modelarzy.

Koziołek i pudło wagonu, może mieć tabliczkę, od drugiej strony która wrosłą w nasyp, od widocznej zniknął nawet ślad.

To chyba stanowisko do sprawdzania poprawności działania hamulców wagonowych.

Jest ich więcej na rozległym terenie.
A to staw-basen ppoż ogrodzony siatką rozpięta na szynach, i ja tam w środku musiałem po tym gzymsiku iść, co biorąc pod uwagę moje szczęście mogło się zakończyć co najmniej kąpielą, uff udało się, niestety wyniki nie ucieszyły nas, szyny skorodowane, pomalowane grubą warstwą farby, no ale zobaczymy co się uda wyciągnąć ze zdjęć.

Na całym terenie pełno zdewastowanych opuszczonych pomieszczeń o niewiadomym przeznaczeniu.

Płot z elementów prefabrykowanych, osadzonych w słupkach z szyn.
Kilka z nich na szczęście wypadło, Piotrek przy czyszczeniu szyny, tym razem wzięliśmy szczotkę stalową.