Relacja Opowieści dziwnej treści czyli Piotra i Pawła kolejowe peregrynacje

[Kpt. Nemo]

Jeszcze raz mapka.

Będę się starał iść tym torem skręcającym na gorę w okolice ulicy Dąbrowszczaków, hm nawet nie wiedziałem że tam taka jest.
Na razie wszystko jest płynne.
Nie wiem jakie jest przeznaczenie tych skrzyń przy torach.

Jeszcze razem.

I odbijamy w lewo, kilka zdjęć bez komentarza no bo i co tu mądrego powiedzieć, wszystko znika, szkoda.

Czasami trudno coś zobaczyć do momentu wejścia na szynę.

Już sobie nieźle poharatałem nóżki o te wredne czerwone zarośla, ale nic to.
Słupy trakcyjne najlepszym drogowskazem.

Nie do końca to co jest na mapie pokrywa się z tym co jest w terenie, tu był rozjazd z pewnością.

W tle widać wierzchołek wieży ciśnień.

 

[Kpt. Nemo]

Jak zwykle coś się nie udało podczas dodawania zdjęć.

Na obiektywie była rozmazana kropla wody, zaczęło trochę padać, wybaczcie.
Pojawia się i urywa, tajemniczy tor.

Prawie bym wpadł na ten słup.

Idę po nasypie, w dole fragmenty nieznanej budowli i człon rakiety balistycznej.

Może to był osadnik ścieków, a może nie.
Robi się gęsto, trzeba spojrzeć na to z perspektywy.

Zadziwia mnie mnogość złomu ukrytego w lesie, gdzie są prywatne firmy recyklingowe.

I to w tym miejscu koniec mojej wędrówki, dalej się nie da, oczywiście wrócę i będę szedł torem położonym niżej, mapka pokazuje gdzie mniej więcej dotarłem, gwiazdka górna i gdzie muszę dotrzeć po odwrocie.

Tymczasem dziękuję za uwagę, idę do mojej ukochanej i do naszej córeczki Balbisurki, nie widziałem ich aż dwa dni.
Dalszy ciąg nastąpi, obiecuję.

 

[Jan Bednarczyk]

Na tych zdjęciach widać jak przyroda pochłania wszystko.

 

[Kpt. Nemo]

Na tych zdjęciach widać jak przyroda pochłania wszystko.

To pokazuje jak zbędnym elementem ekosystemu jest człowiek, kilka lat i heja ani śladu "ludziów".

 

[Kpt. Nemo]

Odszedłem lekko na bok aby trafić na druga bocznicę, nic szczególnego ale eksploracja to rzecz święta.
Raz znika, raz się pojawia.

I jak widać biegnie jak strzała do lokomotywowni, dawnej a dziś wagonowni.
Nie idę dalej bo Panowie z obsługi lokomotywy SM31-021 w niewybrednych słowach skomentowali moje nagłe się pojawienie obok wieży ciśnień, cóż zastanawia mnie od dawna jaka jest przyczyna tego dziwnego zjawiska, jakim jest utożsamianie psychiki z wykonywanym zajęciem, robotnik/fizyczny czyli cham i osobnik bez ogłady, tak jest w ponad 90%, nie mogę tego zrozumieć, własnie jako przedstawiciel klasy robotniczej pracującej na swój byt rękoma, tak pomijając moje nieprzeciętne uzdolnienia i ogromną wiedzę a także skromność, to ja też jestem zwykłym robolem. A zachowuję się zupełnie inaczej.
A oto i ona z daleka uchwycona.

Jak się okaże pośrednio, Panowie jeszcze mi zepsują humor, ale o tym we właściwym czasie.

Przed wieżą ciśnień skryte w zaroślach jakieś budynki , pewnie kolejowej proweniencji, wskazany na mapie strzałką oraz dalszy przebieg bocznicy.

W bramie chroniącej ten jakże strategiczny teren słupki z szyn, na jednej szczątkowa cecha.

Jak nie patrzeć ma sto dwadzieścia lat, da razy tyle co ja.

Zanim ruszyłem do początku, poszedłem na bezczela do kozła oporowego którego chyba z Piotrkiem nie oglądaliśmy, dwie cechy na szynach, małą rzecz a cieszy.

Huta Bankowa 1947

I Huta Kościuszko 1960

Wracam do punktu rozwidlenia torów, znajduje ślady po innych, czemu nie zainteresowałem się tym zagadnieniem w wieku osiemnastu lat, gdy mój ojciec nabył po znajomości działkę na terenie kolejarskich ogródków działkowych, jakież miałbym zdjęcia, starego kina Kolejarz, starej spalonej lokomotywowni, parowozów tylko wóda i laski, ech matoł do entej potęgi.
Dziś nie sposób tego ogarnąć postępujący stan dewastacji, przemiany, przyroda wszystko to czyni obserwacje niejednoznaczną i obarczoną błędem niewiedzy., tu kiedyś były tory.

Tu skręciłem w lewo tym razem pójdę w prawo, świeżo wyremontowanym torem bez sieci trakcyjnej.

Teraz już wiem jak wygląda napęd rozjazdu w środku, no wiedza to potęga.

Pięknie się idzie cisza, co prawda w oddali słychać przejeżdżające składy towarowe, no ale nie da się być i tu i tu na raz, coś trzeba wybrać.

I tu można znaleźć ślady przeszłości.
Było tu rozjazd.

 

[Kpt. Nemo]

Mijam po drodze szczątki kozła oporowego na jednej z szyn cecha.

Huta Kościuszko, ale czy to rok czy oznaczenie ciężaru szyny, kto wie.

Krążąc wokół mojej trasy znajduję podstawę żurawia wodnego, nic dziwnego w pobliżu jest a raczej był zasiek węglowy.

Espaniolska szyna całkiem nie stara, a już niepotrzebna.

Taborecik.

Mijam budynek "Punktu kontrolnego" nr 22.

I docieram do punktu zaopatrzenia lokomotyw w piasek.

Konkretnie do punktu A.

Z przyzwyczajenia szukam na kształtownikach cech, jedna jest co prawda producent niewyraźny, przy najbliższej mojej tam bytności przetrę szczotką i jeszcze raz obejrzę, za to jest rok, wielu z Was jeszcze nie było na świecie w 1973 roku.

Dzwonek sygnalizacyjny.

Podczas penetracji Olechowa należy być szczególnie ostrożnym, ponieważ teren aż roi się od pułapek na "mikoli".

Idę do punktu B czyli do drugiego miejsca zaopatrzenia w piasek, połączonego z budynkiem w którym chyba następowała obróbka piasku. Nie pamiętam której wieży, ale nasz Kolega Sławek Okrojek zbudował jej model, z blaszek fototrawionych, a jak Sławek coś buduje to to jest arcydzieło.
Oto i on.

I tajemnicza budowla opodal przy torach.

Tajemniczy właz chyba, zdaje mi się że widzę zawiasy, dokąd prowadziło to wejście.

 

[Kpt. Nemo]

Powolutku dochodzę do terenu lokomotywowni, dwie szyny w płocie, chyba ich nie było gdy szukaliśy cech z Piotrkiem, znaczy były tylko nie wyeksponowane, a może pamięć mnie zawodzi.

Słyszysz pociągi, ale ich nie widzisz, czasami między zaroślami coś przemknie, może zdążysz zrobić choć fragment zdjęcia.
ET22-1046

Tu był jakiś budynek, tyle lat łażenia w okolicy i nie pamiętam jaki.

Zjadłem podwieczorek oczywiście na kładce, podjechał pociąg, ciekawe dokąd wiezie to drewno.

Może zdążę dojść pod nastawnię i zobaczę jaki to numer "Byka" ruszam, na drodze spotykam małżeństwo kaczek.

Z wywieszonym jęzorem dopadam w ostatniej chwili, ET22-898.

Kilka minut siedzę na kładce, zastanawiając się czy czekać na pociąg ale sporo czasu do jego odjazdu, idę pieszo, zbaczam do tajemniczej hali, byliśmy tu już raz z Piotrem a może i więcej razy, dziś postanawiam przyjrzeć się szynom.

Jakież było moje zdumienie gdy chwilę po zrobieniu tego zdjęcia zza rogu hali wyszło dwóch postawnych Panów w czarnych mundurach, westchnienie ulgi " to miłośnik z aparatem, mówiłem żeby tych baranów nie słuchać" jak się okazuje wiedzeni obywatelskim a wiadomo kto w tym kraju reprezentuje 87 % populacji, Panowie z lokomotywy przez radiolę wezwali służby bo ktoś coś tam i w ogóle.
Ten większy machnął ręką i tyle ich widziałem, jeszcze tu wrócę bo nie obejrzałem szyn, zaczyna znów padać, idę.

Na zamkniętym torze "porzucone" wagony firmy LTC.

W krzakach niby barakowóz, niby wagon, ale otynkowany.

Mała mapka dla dociekliwych.

 

[Kpt. Nemo]

Mapka dla ciekawych.

Strzałka po lewej pokazuje miejsce skąd się dociera na tory.

Strzałka po prawej wskazuje kozioł oporowy.

I cecha na szynie, Trzyniec 1964.

Gwiazdki pokazują tory na które chwilowo wszedłem, a którymi sobie pospaceruję kiedyś w sobotę, bo wtedy czujność zanika.

A tu bonus każdy z Was , no większość słyszało o wiszących ogrodach Semiramidy, choćby przypadkiem, ja znalazłem jeżdżące ogrody Jaro i Mateo, mają uświetniać spotkania z potencjalnymi oszukanymi i łagodzić każde kolejne kłamstwo, pomysł super, tyle że muszą być tory.

Na tym skończyła się moja podróż tego dnia, ale żeby nie marnować miejsca to kilka fotek z poprzednich wizyt na Olechowie.

Jeszcze jedna bocznica po której zostały tylko nikłe ślady na terenie wagonowni.

Jej początek, obok widać wyremontowany tor biegnący obok punktu zaopatrzenia w piasek.

Biegła obok budynku kotłowni, może dowożoną nią węgiel.

Raz na tym torze spotkałem pociąg prowadzony lokomotywą Ls800-2098 zdjęcie z kładki na "wychył".

I sobie pojechał.

Spotkane pociągi jeszcze innego dnia ET22-801

Stojące pod semaforem obok nastawni, EU07-1519 i z drugiej strony ET22-692.

Oraz manewrująca na terenie wagonowni SM42-1121.

Dziękuję za uwagę i do następnego.

 

[Andrzej Px48]

Brat-blizniak co uwielbia szwendać sie po torach i ma indentyczne zapatrywania do pewnej formy nacisku. Tylko dlaczego mieszka w Łodzi?

 

[teigrekty2]

w ciągu 61 lat życia nie wyrzuciłem w lesie jeszcze ani jednego śmiecia, jakiś nienormalny czy nie Polak może, pewnie Żyd albo Mason.

Zobacz załącznik 897653

Polak, polak. Mnie także uczono od młodu-idziesz do lasu, w góry, bierzesz ze sobą z powrotem wszystko z czym przyszedłeś. Miałem inne poczucie o Amerykanach jak byłem tam na wakacjach pierwszy i drugi raz. Kiedy jednak się żyje doszedłem do wniosku że ludzie to ludzie-tacy sami wszędzie.

 

[Kpt. Nemo]

Brat-blizniak co uwielbia szwendać sie po torach i ma indentyczne zapatrywania do pewnej formy nacisku. Tylko dlaczego mieszka w Łodzi?

Przypadek, gdyby Mama nie poznała Tatusia lowelasa, urodziłbym się i mieszkał w Jeleniej Górze, tam była moja rodzicielka w szkole, z małej wioski spod Lublina do Jeleniej, no mogła do Szczecina pojechać.

 

[Kpt. Nemo]

Przynudzania dalszy ciąg, od rana pada z przerwami na lanie, z niepokojem wyglądam przez okienko, tak około czternastej wychodzi słonko, przebieram się i w drogę, robi się ciepło i przyjemnie, polarek ląduje w plecaku, słonko grzeje jak kaloryfer, jak zapowiadałem ponownie udałem się tam gdzie byłem ostatnio, tym razem po czternastu minutach i czterech złotych wylądowałem na przystanku Łódź Olechów Wschód.
Na placu ładują nasze narodowe wióry drzewne, gdzie pojadą, na jaką poniewierkę, któż to wie.

Widok z kładki ma zalety ale tez i wady, widać wszystko, ale kiepsko, coś za coś.
Manewrująca na terenie wagonowni SM42-1267 6Dg

Pociąg sieciowy SM42-7753.

Po drugiej stronie ukryta za kontenerami TEM2-019

Na torze do terminalu kontenerowego ET22-073

Co miało pojechać to pojechało, chwilę odczekałem na wszelki wypadek i w drogę.
Na FB taki ich lokalny mądrala, dyskutuje o możliwości chodzenia po terenach kolejowych, cóż nie wiem, ja chodzę, jak to się skończy zobaczymy, ochrona terenów jest odrobinę iluzoryczna, bo jest brama a jakże po siedemnastej zamykana.

Sto metrów dalej już nie ma nawet płotu.

Za to jest nowy kozioł oporowy.

A na jednej z szyn cecha.

No to idziemy.

Tajemnicza hala według ochroniarza który mnie spotkał pod koniec mojej bytności w tym miejscu, była miejscem mycia wagonów osobowych, cóż nie posiadam wiedzy która pozwoliłaby mi to potwierdzić lub zaprzeczyć, na razie przyjmuję tę informację jako jedyną na ten temat.
Dwie szyny w całości, żadnych łączeń, na każdej cecha, taka sama, ten sam rocznik ten sam miesiąc, Huta Pokój czerwiec 1972 rok.

Dziś mi nikt nie przeszkodził.
Widok z trzewi hali.

Obok zamknięte pomieszczenia.

 

[Kpt. Nemo]

Przy wyjściu już nie czynna tablica rozdzielcza, klasyczna jak za dawnych lat, nie te współczesne plasticzane badziewia.

Idę torem którego nie widać, nie jest źle, tylko podkłady po deszczu śliskie, no i ciżemki w mig są mokre, ale co tam, wiedziałem co będzie.

Spojrzenie wstecz.

W zaroślach stary kozioł oporowy, niestety bez cech na szynach, stary bo nitowany.

Trawy już mniej, ale ślisko tak samo.

Okolice zasieku węglowego.

Ło matko, pierwsze jakie widzę na Olechowie normalne zwrotniki, niestety żadnych cech producenta.

Zasiek węglowy i podstawy dźwigów do nawęglania.

Kawałek dalej roślinność pochłania słupy kratownicowe, może nie słupy, a bramki.

Obszedłem zasiek, pokonałem dwie rury, zupełnie niepotrzebnie bo po około dziesięciu metrach zeszły pod ziemię i jest pod wieżą do "napiaszczania" cecha na ceowniku dziś bardziej widoczna, no nie wiem HN może Huta Nowotko czyli Huta Ostrowiec no nie wiem, rok by pasował.

Plan wykonałem w stu procentach, teraz sam przyjemność.
Nie chcieliście mi powiedzieć do czego te skrzynki to se sam zobaczyłem, były z elektryką, ale do czego.

Wracam na drogę obok torowiska i idę znów w stronę kładki, tajemnicza szafka, chyba ma coś wspólnego ze sprawdzaniem hamulców, bo w środku jest zawór firmy Oerlikon.

Jedna z nielicznych cech w okolicy.

 

[Kpt. Nemo]

Znów idę w stronę kładki, nabiję kilometrów jak głupi, w robocie jak tramwaj i jeszcze tu, ot los człowieczy,
nastawiają Panie tych słupów nijak zdjęcia zrobić, a na drugą stronę nie uchodzi po torach, na nastawni z pewnością snajper tylko czeka na łosia jakiegoś, swoją drogą to byłoby rozwiązanie, mikole, wandale, złodzieje, puf i czerwona chmurka zamiast głowy.
Vectron jak się patrzy.

Dla miłośników "Tamar" jeszcze raz z poziomu gruntu.

Znów na kładce.
DE6400-6498 naplęgło się tych Niemców jak psów.

Drogę do kładki pokonałem wspólnie z Panem ochroniarzem z wagonowni, któren wracał z "patrolu" pogadaliśmy odrobinę, przestrzegł mnie przed sokistami, którzy to poirytowani ciągłymi wezwaniami już nie pouczają tylko walą mandaty, ale teren nie oznaczony "co Pan nie wie że kolejowy" no wiem, ale jakbym nie wiedział to skąd mam się dowiedzieć, dowiedziałem się natomiast że na terenie są schrony około ośmiu sztuk, i żeby zorganizować wycieczkę najlepiej szkolną to pokażą legalnie, no trzeba będzie, myślę że najlepiej z jakiejś żeńskiej szkoły.
Pan zamknął iluzoryczną bramę, ja zrobiłem zdjęcia z kładki i ruszyłem w drogę powrotną.

Beznadziejne te słupy i zdjęcie, ale jest dokument spotkania na szczeblu.

A potem sama.

Jako nagroda za wytrwałość, miłe usposobienie i inteligencję, SM42-1309 6Dg z składem mieszanych wagonów.

Dla miłośników długich wagonów, stojące tak długo w tym miejscu że nikt nie pamięta od kiedy.

Pokonałem tory i idę w stronę krańcówki, słyszę wołanie, Paweł, hono szybciorem bo ci tramawaj da dyla.

No ale nie uciekł, a każden jeden mi stąd pasuje.

Dziękuję za uwagę.
Do następnego, może nie z Olechowa, tęsknię już trochę za Chojnami, ale one się nie umywają do tego miejsca, nawet jak nie ma pociągów to zawsze jest co innego.

 

[robertmuszka]

To ja się pisze na wycieczkę, kij z tą żeńska częścią.
Może uzbieramy jeszcze trochę chętnych.

 

[Kpt. Nemo]

Chętnych to jest od tzw. groma, tylko że z chętnymi nikt nie będzie rozmawiał, trza mieć poparcie.
Ale zobaczymy, następnym razem pójdę do naczelnika.

 

[Kpt. Nemo]

Nieliczne gwoździe z bocznic tych na których byłem, na Olechowie, które udało mi się uchronić od zapomnienia.

 

[Kpt. Nemo]

Dziś krótki wypad po pracy ale nie na Olechów jeno do Koluszek, wsiadam w pociąg z Fabrycznej do Radomska, jaki tłok na pierwszej stacji za "Fabryką" pociąg pełen zombi, z powodu niemania miejsca do siedzenia stojąc miałem doskonały widok na zawartość pociągu, martwe twarze wpatrzone w martwe ekrany, niebieska poświata jeszcze bardziej czyni ich oblicza trupimi, nikt nie patrzy w okno nikt nie rozmawia, wszyscy są w równoległym świecie który specjalnie dla nich stworzono, zgroza, co za czasy, dziś nie słucham muzyki dziś padło na "wyższą kulturę" słucham audiobooka TS.Eliot "Ziemia jałowa" trudny utwór ale piękny, polecam jako zamiennik telewizyjnych mózgojebów. Pociąg chyżo mknie, konduktor sprawdza bilety, chwila i jestem w Koluszkach, wysiadam i widzę uciekającego "Byka" ET22-1110

Na sąsiednim torze stoi SM42-2079 to jej najlepszy widok, od drugiej strony jest gorzej.

Wychodząc z miejsca gdzie każdy czasem chodzi, a starsi ludzie częściej niż każdy, widzę nadjeżdżający pociąg towarowy prowadzony lokomotywą ET22-1149

Wszyscy odjechali, peron pusty wyprzedza mnie młody chłopak trochę śniady z odrobiną domieszki azjatyckiej urody, coś do mnie mówi, no ale w absolutnie egzotycznym języku, próbujemy się dogadać , on "ja mówić trochę po polsku" w sumie ja też chyba potrafię, po angielsku nie bardzo nam to szło, w końcu dochodzimy do tego że obaj znamy rosyjski, tfu na psa urok, jest Tadżykiem, no to ja że "ruskij szpion" nie kuma, no to po inglese "russian spy" zrozumiał, zaprzecza, jego rodzina ucierpiała sporo z rąk sowietów, on ich nie lubi nikt u nich ich nie lubi, no bo to prawda, czego szuka, ulicy Kolejowej 4, gdyby powiedział że szuka poczty, ale nie, pytamy ludzi, dwa gatunki spotkanych, pierwsi nie są z Koluszek, drudzy są ale nie wiedzą gdzie ona jest, masakra to ulica równoległa do stacji co spostrzegłem na informacji w tunelu, zaprowadziłem go na miejsce, przedstawiliśmy się sobie ale nie powtórzę jego imienia, nikt nie da rady, młody obcokrajowiec i stary dziad szukają ul.Kolejowej, świetny tytuł dla filmu kryminalnego, cieszę się że mogłem mu choć trochę pomóc, na starość się zmieniam trochę, sam się niepokoję tymi zmianami, zawsze byłem złośliwy i wredny, a tu taka zmiana.

Za nastawnią stoi super lokomotywa 111Ed-030 Pol Trans Miedzi, nie dało się zrobić lepszego zdjęcia bo tam się kończy peron, a na tory wiadomo veroboten.

Lecę jeszcze na pierwszy peron żeby cyknąć SM42-2564 Csrgounit.

Idę w stronę przejazdu pokazywałem go przy okazji wizyt z Piotrkiem i samotnych, liczą że po drodze coś się przyturla, no i jest SM42-2524 Wiskolu z cysternami jadąca w stronę bazy paliwowej.

Tak sobie właśnie pojechała.

Za przejazdem jest baza, chyba energetyki, dziś po raz drugi odmówiono mi wejścia na teren w celu zbadania kozłów oporowych, próbowałem wytłumaczyć o co mi chodzi, ale Pan nie był zainteresowany i dawał mi wyraźnie do zrozumienia żebym sp......ł, znaczy żebym mu dupy nie truł, nie to nie szkoda bo nie wyglądają na całkiem nowe, choć są pomalowane.

To jeszcze zrobiłem zdjęcie tych żółtych cudaków.

Tak popatrzyłem na pole, jak pole nic szczególnego, ale jak są chmurki i świeci słońce to jest fajnie i pomyślałem że jest taki spokój, i nikt nawet nie pomyśli że może w każdej chwili jakaś sowiecka ****a przyjść i zniszczyć nam tę sielankę i co wtedy, czy jesteśmy gotowi żeby wyrwać jej serce, czy jesteśmy gotowi oddać swoje życie za to pole, za kraj, no może my staruchy, ale młodzi, wątpię, póki co jest spokój.

A jak już się tak napatrzyłem, pooddychałem tym spokojem, tą sielanką, to przyjechała EP07-376

Powoli wracam bo wiem jako świadomy podróżny o której odjeżdża pociąg powrotny, znajduję zwrotnik z tajemnicza cyfrą 24.

Miałem nie robić zdjęć współczesnego taboru, a niech tam jedno 36EWd-008 ŁKA

I ET22-726 między słupami których tam zatrzęsienie.

I jako ostatni konterfekt widok na powoli znikające ślady po bocznicy do wagonowni i odlewni, całe szczęście że ją przeszedłem.

Wróciłem na stację, z wywieszonym językiem dobiegłem do pociągu, zupełnie niepotrzebnie bo odjeżdżał za cztery minuty, niezwykle urodziwa Pani sprzedała mi bilet, pytając czy ze zniżką, hm chyba już tak młodo nie wyglądam i tu moja opowieść mogła by się skończyć, gdyby nie to że się nie skończyła, tyle że będą to tylko słowa, dla tych którzy znają okolice. Pociąg wyjechał z Koluszek nie torem którym zwykł wyjeżdżać, jeno tym z lewej strony w stronę Łodzi.
Górna strzałka to przebieg trasy standardowy, pionowa i dolna dzisiejszy, przez Żakowice Południowe.

 

[Kpt. Nemo]

Na stacji Gałkówek większość torów zamknięta, co dziwne w tamtą stronę jechałem normalnie, jedziemy lewym skrajnym torem zdaje się niewłaściwym, nie zatrzymując się na stacji, na następnych dwóch w Justynowie i Bedoniu zatrzymujemy się na od dawna nieużywanych starych peronach, na tych współczesnych stoją zdziwieni podróżni. Po czym pociąg skręca w lewo.

Już wiem że jedziemy na Olechów, no super wysiądę i sobie połażę jeszcze po Olechowie, ale nie mijamy przystanek Łódź Olechów
Wschód i w tzw. "szczerym polu" zmieniamy czoło po czym mkniemy przez Adnrzejów Szosę na Widzew i Niciarnianą gdzie wysiadam.
Gwiazdka zmiana czoła pionowa strzałka kierunek odjazdu.

Mnie się podobało, Pani konduktor zdziwiona że nie pyskowałem jak inni gdy się okazało że nie do końca jest jak zwykle, to mój nowy sposób na życie, znaczy na jego końcówkę, akceptacja stanu zastanego.

I dotarłem do "domu", dziękuję za uwagę.

Zapomniałem dodać czemu Gałkówek w stanie takiej rewolucji znalezionym był, otóż w miejscu przejazdu gdzie rzesze idiotów mimo zamkniętych zapór przejeżdżało go, powodując zagrożenie a niejednokrotnie wypadki, budują tunel, skończą się nagłe najechania pociągów na samochody i dobrze niech każdy wie jak jest dobrze u nas.

 

[teigrekty2]

Dziś krótki wypad po pracy ale nie na Olechów jeno do Koluszek, wsiadam w pociąg z Fabrycznej do Radomska, jaki tłok na pierwszej stacji za "Fabryką" pociąg pełen zombi, z powodu niemania miejsca do siedzenia stojąc miałem doskonały widok na zawartość pociągu, martwe twarze wpatrzone w martwe ekrany, niebieska poświata jeszcze bardziej czyni ich oblicza trupimi, nikt nie patrzy w okno nikt nie rozmawia, wszyscy są w równoległym świecie który specjalnie dla nich stworzono, zgroza, co za czasy, dziś nie słucham muzyki dziś padło na "wyższą kulturę" słucham audiobooka TS.Eliot "Ziemia jałowa" trudny utwór ale piękny, polecam jako zamiennik telewizyjnych mózgojebów.
Też już dawno to zauważyłem, gdyby dali stalowe kraty na oknach to chyba też większość tych zombi nie zauważy.
Wróciłem na stację, z wywieszonym językiem dobiegłem do pociągu, zupełnie niepotrzebnie bo odjeżdżał za cztery minuty, niezwykle urodziwa Pani sprzedała mi bilet, pytając czy ze zniżką, hm chyba już tak młodo nie wyglądam

Ja sam się dopytuję o zniżkę dla seniora, reakcje mam różne; od głupiej miny, do śmiechu, a często taką dostaję szczególnie na kawę