Relacja Opowieści dziwnej treści czyli Piotra i Pawła kolejowe peregrynacje

[Kpt. Nemo]

Pogoda nie była taka zła, gdyby nie mżawka, było chłodno a wtedy dobrze się idzie, tylko ta wilgoć
Z bocznicy terminalu paliwowego wyjechał pociąg, dacie wiarę że dopiero w domu okazało się że SM42-2048 nie była zielona, taką ją zobaczyłem i koniec, a tu taka niespodzianka.

Taki długi skład wyprowadzała.

Dotarłem do miejsca gdzie zaczyna się bocznica.

Od drugiej strony niewiele widać.

Ale już w gruntowej drodze wyraźny ślad.

Mapka jeszcze raz.

P to początek bocznicy, potem widok na widoczne szyny.

Dobrze widoczny jest przebieg bocznicy, niestety w punkcie B jest rozlewisko, nie dąłem rady przejść, myślę obejdę to dziadostwo, do przejazdu i w prawo potem jeszcze raz w prawo, pytam tubylców, no niby tu mieszkają ale o kolei nic nie wiedzą, szlag, tu zrodziła się myśl o porażce, i tak mnie poirytowała że postanowiłem wrócić i iść śladem bocznicy za wszelką cenę.
Ale najpierw skończyły się Koluszki i zaczął Felicjanów.

Wracam wku.....y do żywego jak to się mówi, myślałem że to miejsce gdzie biegło drugie ramię trójkąta, ale to tylko ślad po drodze.

Idę obok płotu ogradzającego "osiedle" zresztą dziurawego rozlewisko okazało się głębokie ale krótkie, schodzę w dół już nie zważam na buty, kilka fotek odnajdywanych fragmentów szyn w zaroślach jakże radosny widok, znak że jestem na dobrej drodze.

Jeszcze jeden kawałek i droga, w drodze gruntowej ani śladu, kopię obok są ale dość głęboko, po drugiej stronie zarośla, to ulica Budowlanych.

Dalej zaczynają wyłazić na powierzchnię.

 

[Kpt. Nemo]

I tak sobie idę tory raz widać lepiej raz gorzej, znalazł się rozjazd, ale na lewo torów nie ma.
Z tego kierunku nadchodzę.

Znalazłem w torach tylko szyny z takimi cechami, muszę na FB zapytać znawców co to oznacza.

Na lewym torze, a raczej po nim pozostały tylko podkłady.

Zbliżam się do skrzyżowania torów z ul.Warszawską w jej poziomie.

A oto ono.

Widok za przejazdem wzdłuż prawego toru, niewiele widać.

Wzdłuż lewego, tu jest podobnie.

Na prawym który zaczyna się powoli wspinać, po kilkunastu metrach tor się odnajduje.

Jeśli się da idę po torach, jeśli nie to schodzę na drogę która biegnie równolegle do torów.
Tor jest w zadziwiająco dobrym stanie, są wszystkie przytwierdzenia, tam gdzie nie ma trawy, nie ma ubytków.

Spojrzenie w tył na całkiem nowy znak.

Tu nie dałem rady, musiałem zejść na dół.

Po lewej na dole widać lekko odchodzący nasyp lewego toru.

Uspokoiłem się, idę i czerpię z tego nieopisaną przyjemność, myślę sobie o tym o czym wczoraj dyskutowaliśmy z Jackiem/Meggido, czy jest coś po drugiej stronie czy też nie, czy śmierć to absolutny koniec, czy też może jeden z etapów, a jeśli tak to czy będąc tam po tej hipotetycznej drugiej stronie mamy tego świadomość, coraz częściej mnie to nurtuje i niepokoi, młodszy już nie będę, mimo wiary w niezniszczalność, jednak będę musiał umrzeć, co potem.

CDN.

 

[mikl]

Co pozostanie po nas, czy tylko ruiny, czy ulotna pamięć i nieotwierające się zdjęcia z twardych dysków, więc jaki to mam sens, to całe nasze egzystowanie, czy ma.


Zobacz załącznik 850132

Piekna stolarka!

 

[Kpt. Nemo]

Obserwuję nasyp poniżej tego po którym idę, to nudne dla Was, dla mnie to cenna wskazówka.

Na górze znośnie, lawiruję raz po prawej raz po lewej, podkłady śliskie jak lodowisko.

Na pierwszym planie jedno z tych gówien które skutecznie spowalniają marsz.

Na dole tor zaczyna powoli skręcać w lewo.

Dzieło miejscowego Hasiora.

Znów ta sama cecha.

Nasyp skręca w prawo, w oddali widać jakąś budowlę lądową, ponieważ na mapie nie było rzeki, musi być wiadukt.

Jeszcze jest, ale tu się rozstaniemy.

Docieram do wiaduktu, którego konstrukcja jest jednocześnie bramą wjazdową do zakładów naprawczych, nie ma "verboten" więc wchodzę bezczelnie, jak do siebie.

Wszędzie syf, śmieci, butelki części agd, od samego początku, każdy wolny zaciszny zakątek zamieniony zostaje w wysypisko, zastanawiam się czemu, i nagle uff, wiem to na pewno ******, lewacy, Żydzi, lub totalna opozycja, przecież to nie możliwe żeby to jakiś bogobojny walący głową w posadzkę kościółka nacjonalista tak zapaskudzał swój ukochany kraj, nie podobna, no idę dalej uspokojony.

Zaczyna się mnożenie torów.

Sprawdzam każdy zwrotnik, a nuż będzie coś ciekawego, niestety większość wygląda jak wykonana w garażu Zenka M.

Jeszcze jeden.

Niespodzianka, żeberko ochronne, a na jego końcu koziołek.

A o tym co na szynach w koziołku już jutro, zapraszam na dalszy ciąg.

 

[Kpt. Nemo]

Na koźle były wie cechy, jedna Union druga z Huty Kościuszko.

Podwójny ukres.

Mniej więcej taki był układ torowy na terenie zakładów.

Bramy i inne.

Ta to jakaś taka współczesna.

Wszystko jest trochę zaniedbane i opuszczone, choć kompletne.

W kąciku stoi wrak cysterny.

Nie obejrzałem go dokładnie bo stał w sadzawce, a wody to ja już tego dnia miałem po kokardę.
Obok już na "suchym" platforma.

Obejrzałem maźnice, ale jestem pipka bo tylko z jednej strony.

W niebieskiej hali słychać jakieś odgłosy produkcyjne, te obok po prawej i lewej raczej są opuszczone, próbowałem zajrzeć ale za mały jestem.

 

[Kpt. Nemo]

Jeszcze raz platforma.

I wrota w hali po lewej, absolutnie kolejowe.

Kanał rewizyjny pod chmurką.

Wyszli jacyś Panowie, zdziwieni moją obecnością, nie szedłem już dalej, zwrot i kierunek wyjście.

Pewnie to w większości niczyje, ale ogrodzenie jest dalej, obok chyba pętla autobusowa, inaczej ja sobie tego nie tłumaczę, jak to że z Koluszek dojeżdżał tu autobus, w czasach świetności.

Droga do zakładów?

Na wiadukcie zszedłem na dół coby mu zrobić fotkę.

Takich elementów prefabrykowanych nie widziałem jeszcze.

Idę dalej ul.Budowlanych i dochodzę do skrzyżowania dwóch ulic.

Na mapie to punkt A, punkt B to odlewnia do której podążam, gwiazdki to przebieg odnogi bocznicy do odlewni.

Tu w chaszczach biegł kiedyś tor do odlewni.

Budynek strażnicy przejazdowej.

Biedne Koluszki, broniły się z całych sił, a ta wredna pedofilska unia i tak im wcisnęła swoje pieniądze, zgroza.
Można pluć na nich i pobrzękiwać szabelką, ale kasę się bierze i super jeździ rowerkiem.

Dalszy ciąg nastąpi.

 

[Andrzej Harassek]

Biedne Koluszki, broniły się z całych sił, a ta wredna pedofilska unia i tak im wcisnęła swoje pieniądze, zgroza.
Można pluć na nich i pobrzękiwać szabelką, ale kasę się bierze i super jeździ rowerkiem.

Regionalny Program Operacyjny faktycznie jest generalnie współfinansowany przez Komisję Europejską, ale nie wiem, czy wszystkie przedsięwzięcia realizowane w ramach RPO takie dofinansowanie ze środków europejskich dostają - może niektóre są w całości finansowane ze środków krajowych? Jeżeli budowa tego szlaku turystycznego była współfinansowana ze środków europejskich, to taka informacja obowiązkowo powinna się znaleźć na tablicy. Tu tego nie widzę, więc albo faktycznie, Koluszki się "obroniły" () i to przedsięwzięcie było wykonane w całości za pieniądze krajowe, albo tablica jest nieprawidłowa.

 

[Kpt. Nemo]

No, to jest ten projekt, oczywiście plus ścieżka rowerowa.

Obok stoi tablica informacyjna o kolei w Koluszkach, tekst i zdjęcia znane z publikacji książkowych, tylko czemu tu stoi, tu nie było kolei Warszawsko Wiedeńskiej, ale niech sobie stoi.

Ten pokazany projekt jest wąskotorowy.
Na jednej z szyn cecha.

Idę wzdłuż dawnego torowiska i dochodzę do bramy wjazdowej na teren odlewni.

Na terenie.

Teraz mam pewność że tu wjeżdżał pociąg.

Już wiem ze nie pójdę dalej do Regien, z dwóch powodów, nie chce mi się, jest zimno i mokro, po drugie są małe szanse na odnalezienie śladu torowiska, ale nie znaczy to ze jak będzie cieplej i bardziej sucho nie wybiorę się ponownie w drogę, tym bardziej że część trasy już znam.
Wracam powolutku bo i gdzie się spieszyć.
Takich słupów energetycznych to ja nie widziałem.

To zdjęcie pokazuje jaka była pogoda i widoczność.
W drodze powrotnej na ścianie wiaduktu znajduję wielce znaczący apel, nie niszczymy swoich prac, ale resztę możemy zamazać.

Idę drogą to co na górze już widziałem.

A do takiego stanu się doprowadziłem, jak wysłałem to zdjęcie ukochanej mojej dostałem odpowiedź "i nawet nie masz niczego na rozgrzewkę" złota kobieta , normalnie skarb.

Bar pod chmurką, zdziwił mnie asortyment, Krupnik, Żubrówka, Soplica i kilka innych, klub alkofanów.

Quasi płot z podkładów betonowych.

Już na terenie tego mikro osiedla które widać w tle, rogata kapliczka, myślę że to skrzydełka a koło ktoś o prostu zagospodarował.

Odczuwam niewielkie oznaki zmęczenia, choć dystans nie był szaleńczy.
Idą wzdłuż toru robię odrobinę krzywe zdjęcia, i tak ten pociąg prowadzony lokomotywą EP07-1047 ma trochę z górki na stację.

ET22-788 jedzie po prostym.

A to nowoczesne lekko pod górkę.

Dadzą radę, ja bym dał.

 

[Kpt. Nemo]

Jeszcze fotka budynku o rodowodzie kolejowym.

I odstawiony w miejscu gdzie przeważnie stoi jakaś lokomotywa M62-005

Wysłałem zdjęcie Jackowi, a on mi na to że tam mogę podejść, no wiem tyle że po wejściu na peron podjechał pociąg do Łodzi, nie zastanawiałem się ani chwili, a ponieważ to było InterRegio zatrzymał się tylko na przystanku Łódź Andrzejów i już byłem na Widzewie, tu kolejna niespodzianka przyjechał pociąg ze Zgierza który za chwilę miał być pociągiem do Łowicza, przez Chojny, żal nie skorzystać.
Taka technika komputery, a kolej jak stała w miejscu tak stoi, w PR na terenie Łodzi Pan kierownik/konduktor opisuje mi miejski bilet, ręcznie chwilę to trwa, nie ma w PR-ach kasowników, są w ŁKA ale ten skasowany bilet, Pani już po chwili poszukiwań w przepastnej torbie dziurkuje mi specjalnymi szczypeczkami, ot technika, przecież ten skasowany jest ważny tylko 40 minut po co jeszcze raz kasować.
Siedem minut i jestem na Chojnach, wybaczcie jakoś zdjęcia woda z pokrywki dostała się na obiektyw, a ponieważ już padało zdrowo nie zauważyłem tego a pociąg z wagonami i lokomotywą na Chojnach to nie taki częsty widok.

EP07-514

Szkoda ale pamiątka jest.
Stoją wagony, szukam lokomotywy, nie widzę idę więc do domu od tyłu jak to mówię.
Przez mglę nie zauważyłem stojącej pod semaforami ET42-041.

Jestem pod przejazdem, ale widzę światła od strony toru na Olechów, kilka razy się naciąłem bo przyjechał "kibel" ale wracam na dogodniejsze stanowisko.
Cud naszej rodzimej myśli inżynierskiej Gama 111Ed-026

Jak już sobie w aureoli chwały pojechała to za chwilę zamknęły się rogatki i ET42 odjechała na Olechów.

Dwadzieścia minut i jestem w domu, idę z psiurą, potem wielkie pranie i suszenie butów.

Dziękuję za uwagę i uwagi rzeczywiście Panie Andrzeju tablica nic nie mówi o środkach unijnych, zrobiłem jej zdjęcie mechanicznie tego tyle stoi wszędzie że pomyślałem, ba nawet nie myślałem, byłem pewny ze to taka sama jak inne, przepraszam za wprowadzenie w błąd, ale tekst jest jak najbardziej aktualny, traktuje o kołtuństwie i dwulicowości nierządu.

I to tyle na razie.
Rok się kończy czy uda się pojechać w jakieś ciekawe miejsce, nie wiem.

 

[Andrzej Harassek]

przepraszam za wprowadzenie w błąd, ale teks jest jak najbardziej aktualny, traktuje o kołtuństwie i dwulicowości nierządu

Nie ma za co przepraszać, a z tekstem w pełni się zgadzam. Sam jestem ciekaw, jak to z tym projektem było, ale nie aż tak, by przeprowadzić jakieś śledztwo w tej sprawie.

 

[cyruss]

"Takich słupów energetycznych to ja nie widziałem." - epoka słupów kratownicowych powoli odchodzi, zostają głównie w sieciach najwyższych napięć. Teraz LPN wiesza się na slupach betonowych wirowanych, a zasilanie podstacji trakcyjnych na takich właśnie masztach z blachy przywożonych w kawałkach. To na fotce to typowa współczesna dwutorowa, na oko 110 kV. W najwyższym przewodzie (lince odgromowej) jest przeważnie poprowadzony kabel światłowodowy.
Jadąc A4 Tarnów - Kraków na wysokości Biadolin - pomiędzy torami a drogą biegnie czterotorowa linia na takich słupach (sześć poprzeczek / rei), widok prawie jak na port żaglowców. A na wysokości Kokotowa, też między torami a drogą, podobna linia zasilająca podstację trakcyjną, zbudowana kilka lat temu.

 

[Kpt. Nemo]

U mnie na "wsi" tylko kratownicowe, a te skojarzyły mi się z masztami od wiatraków.
Cóż już wiem ze niebawem wrócę do Koluszek i sprawdzę teren zakładów naprawczych z drugiej strony.
Mam spis nieczynnych linii, które warto "przejść" ale są wszystkie daleko od mojego miasteczka i to wyprawa nie na jeden dzień.

I zapomniałem podać piątkowy dystans, razem 13,6 km.

 

[Kpt. Nemo]

Dziś wyrwaliśmy się z synem, z koloni karnej, na chwilę, żeby dokończyć moją wyprawę do Zelowa, będzie wiec drugi i ostatni dodatek do właściwej relacji z 1.11.2021.

Jedziemy od strony Rokitnicy, jak pokazują strzałki, nasz pierwszy cel to most nad rzeką Końską.

W lesie i między zabudowaniami widoczność znośna, na drodze raczej kiepska.

Dojeżdżamy do punktu A, widok na nasyp w stronę Łasku.

I w stronę Zelowa.

Zostawiamy samochód i idziemy drogą obok nasypu, do przejścia mamy jakieś pięćset metrów.

Czasami wchodzę na nasyp, widok na Zelów.

I w stronę Łasku.

Nasyp się podnosi coraz bardziej.

Znów na nasypie, niebawem będzie most, jest tam gdzie to złamane drzewo.

Oto i on.

A to rzeka Końska.

Punkt B, Bachorzyn widok w stronę Łasku.

I w stronę Zelowa.

Punkt C, przejazd przez drogę której nie ma na tej mapie, Szymek go znalazł na Googlach, jest niedaleko od miejscowości Bachorzyn, w tej okolicy miejscowości czasami nie mają tablicy z nazwą, dziwne trochę, ale może to taki regionalny zwyczaj, dla zmylenia sił wroga.

W stronę Łasku.

W stronę Zelowa.

 

[Kpt. Nemo]

I koniec w punkcie D, parkujemy obok zakładów Pollena Ewa idziemy przez gęsto zarośnięte pole, jednak tubylcy uprzejmie wydeptali nam sieć ścieżek, jest budynek dawnej lokomotywowni, kilka zdjęć.

"Tato nie ma żadnych artefaktów, wyrwijmy chociaż zawiasy na pamiątkę".

Przyroda da sobie bez nas radę.

Jeszcze jedna fotka.

Zdjęcie z fotopolski, kozioł oporowy, niestety zarośla, gęste krzaki, nie pozwoliły nam go znaleźć, nie wiem czy jeszcze jest.

Chociaż teraz po obejrzeniu tego zdjęcia, widzę że w tej okolicy leżała kupa gruzu wszelkiej maści, może poległ w nierównej walce.
Wracamy, wszystko zajęło nam 85 minut.
Kocham mojego syna, choć może nie mówię mu tego zbyt często, kiedyś wybierzemy się na dłuższą wyprawę, może pojada z nami dziewczyny.

Dziękuję za uwagę i do następnego.

Ciekawe czy znajdzie się jakiś oszołom który będzie szukał śladów tego co zostanie po nas.

 

[Kpt. Nemo]

Chciałem Wam pokazać kilka zdjęć komentarz skracając do minimum, no obraz wystarczy, ale tak sobie pomyślałem że to byłoby pójście na łatwiznę, no moi drodzy nie mogę wam tego zrobić, postaram się streszczać, ale czy to tak można.
Zaczęło się od porządków, co jakiś czas ściągam różne pudła z półki i staram się zredukować ich zawartość, najczęściej kończy się na chęci, no bo bilet kolejowy, bilet wstępu, jakaś pocztówka, toż to pamiątki, a jak mnie zabraknie już, to czym to wszystko się stanie, zbędnymi szpargałami, śmieciami, wiec zostaje wszystko tak jak było, no bo sentyment, lub jak mawia mój przyjaciel Maniek "Piro" "człowiek jest jak pieprzony chomik" zbiera obrasta już się dusi, ale co to o to wezmę bo mi się przyda, i podczas tych "porządków" znalazłem zdjęcia Piotrka Chorążego, i on te zdjęcia pozwolił mi udostępnić Wam, za co mu dziękuję, bo nie każdy w ten sposób podchodzi do tego, ale każdą postawę szanować należy.
I mogła by to być podróż w miejsca w naszym mieście stacjonarna, ale pokazanie tychże bez odniesień do dnia obecnego też byłoby tanim efekciarstwem, więc zamiast w święto narodowe zakładać bryczesy(ciekawe jak bym wyglądał, ale ładnemu to we wszystkim ładnie) i brunatną koszulkę polo, a potem lać Żydów, lewaków i pedałów, nie koniecznie w tej kolejności, poszedłem śladem Piotrka zdjęć w garści je trzymając, nie zawsze udało mi się zrobić zdjęcie z tego samego miejsca, ale myślę że byłem blisko.
Jeszcze jedna sprawa, wiem że układam zbyt długie zdania, ale inaczej nie potrafię, miejcie pretensje do Pani Profesor Hunger, mojej polonistki, która była moim pisaniem zachwycona, no i tak zostało.

Podczas okupacji powstaje według znormalizowanego projektu Programy Otto posterunek odstępowy i odgałęźny Abwz Zellgarn przy skrzyżowaniu kolei obwodowej i ul. Napiórkowskiego dzisiaj Przybyszewskiego obsługujący między innymi bocznicę do zakładów chemicznych Zellgarn AG późniejszej Anilany, te informację posiadłem z wspominanej już książki Pana Michała Jerczyńskiego "Koleją przez Łódź".

Rosyjski plan Łodzi z 1987 roku, strzałką oznaczony budynek gwiazdką zaś tor prowadzący na teren Kombinatu Budowy Maszyn Włókienniczych "Wifama"

Zdjęcia satelitarne na pierwszym doskonale widać budynek nastawni.

Odgałęzienie do Wifamy.

Zdjęcie Piotrka, dalej będę używał określenia oryginał, choć inne też takie są ale trzeba jakoś to usystematyzować, niestety już opuszczonej rudery.

Współczesne.

Widok na Dąbrowę Przemysłową.

Dziś.

Skład węglarek wjeżdża na bocznicę do Wifamy.

Dziś, to te rudawe chaszcze po lewej stronie, w zasadzie nie ma już tu śladu po tej bocznicy, bardziej to było widoczne gdy opisywałem to w wątku o łódzkich bocznicach.

No to mały spacerek na Księży Młyn, konkretnie przejazd na ulicy Przędzalnianej.
Znów mapa, gwiazdka to dwuramienny semafor jeden z dwóch na tej kolei, z tego co wiem, może było ich więcej, literka A to magazyny wzdłuż których biegł tor a także odgałęzienie do tychże.

Tu podobne oznaczenia.

Oryginał.

Dziś jest trochę inaczej, ale miejsce to samo, widać semafor i piętrowy budynek produkcyjno-magazynowy.

Widok po drugiej stronie ulicy na wspomniany budynek.

Kilka zdjęć z fotopolski tego przejazdu.

 

[Kpt. Nemo]

Zapomniałem dodać że zarówno zdjęcia Piotrka jak i moje są już "historyczne" jutro ma się rozpocząć długo odkładana rozbiórka wiaduktu na ul. Przybyszewskiego, miasto będzie sparaliżowane, ale co tam byle by były remie na święta za wydajność.

Jeszcze jedna fotka przejazdu.

Na tym terenie jest fragment toru, na szynach znalazłem dwie cechy, myślę że są to przypadkowe kawałki szyn ściągnięte tu przy renowacji "Stacji Księży Młyn".

Wracam na ul.Przędzalnianą udaję się w kierunku Fabrycznej, jest tu przejazd, tor wchodził na teren fabryki.
Rosyjska mapa literką A oznaczony jest magazyn którego już nie ma, literami Bi C magazyny między którymi Piotr zrobił zdjęcie pociągu, jedno z nielicznych zdjęć tego miejsca, na wagę złota.

Angielska bardzo enigmatyczna, ale coś widać.

I satelitarna.

Oryginał.

Dziś jest tu trudno odnaleźć to miejsce, zbyt dużo się zmieniło, ale może choć trochę mi się udało.

W tle widać magazyn C zasłonięty krzakami na zdjęciu Piotrka, tak mi się wydaje.

Bliżej, ten budynek w głębi dalej od nas to jak mniemam ten z Piotra zdjęcia.

Na terenie jest ślad po torze, taka współczesna atrapa, ale biegnie w zupełnie innym miejscu, kiedyś przechodził przez tę bramę, teraz jest jakieś sześć metrów w lewo od niej.

A to są tabliczki z numerami magazynów, które osobiście, wraz z moim synem, podczas wycieczki rowerowej po Łodzi, bo jak był mniejszy i młodszy to jeździliśmy codziennie, zabezpieczyliśmy przed zniszczeniem.

I na zakończenie ciekawostka z fotopolski, przejazd przez ulicę Tymienieckiego i działająca kolej zakładowa na przełomie lat 60-tych i 70-tych ubiegłego wieku (ło matko jak to brzmi).

Mam nadzieję że zbytnio Was nie zanudziłem, a może nawet komuś się spodoba spacer po Łodzi fabrykanckiej której już prawie nie ma.
Są jeszcze inne zdjęcia Piotra, ale muszę ruszyć cztery litery i zrobić zdjęcia współczesne, cierpliwości.

Dziękuję za uwagę, ciąg dalszy z pewnością nastąpi.

 

[tomekkor]

Będąc w tamtym roku w Łodzi i zwiedzając Książy Młyn wraz z przyległościami odkryłem kilka plenerów z mojego ulubionego filmu "Ziemia Obiecana".
Te magazyny zagrały stację, na którą przyjechał Max z bawełną z Hamburga.
Wycinek ze zdjęcia kolegi @Kpt. Nemo

Sceny z filmu:

Zaś fabryka w tle zagrała np tu:

na wiadukcie tym kiedyś znajdowały się tory bocznicy zakładowej, widocznej na mapie:

wycinek z mapy dostępnej w całości tu: http://www.lib.uni.lodz.pl/wystawy/wystawa_map/#&gid=1&pid=10

 

[Kpt. Nemo]

Na mojej też radzieckiej mapie z 1987 roku tor jeszcze jest zaznaczony.

I tak bez związku z koleją, na terenie między ostatnim budynkiem, a płotem okalającym szpital Jonschera, znalazłem ruiny średniowiecznych umocnień.

Swoją drogą ciekawe czemu ostał się ten ostatni budynek, czemu na lofty nie został zmieniony, by kolejne pokolenie nuworyszy, zaciągając kredyt spłacany do końca życia, mogły chwalić się na FB że mieszkają w loftach obok Szyca niejakiego, choć czy on to ktoś znaczny jest, ale splendor.
A tak stoi i niszczeje, jak wiele fabryk w Litzmanstadt.

Ciekawe czy w środku jest tak jak było dawniej, próbowałem się tam dostać, ale verboten, jak zwykle.
I na zakończenie tego absolutnie nie kolejowego wtrętu, rzeka Jasień, którą wielokrotnie pokazywałem podczas swych wycieczek po moim mieście, leniwie toczy swój nurt po wypłynięciu ze stawu na ul.Przędzalnianej, obok wilii Herbsta.

I kolejowy akcent dodatek do epopei koluszkiańskiej , gwoździe z podkładów na terenie zakładów naprawczych.

 

[Kpt. Nemo]

Wczoraj chciałem się przejechać po cmentarzach łódzkich fabryk, ale deszcz mi pokrzyżował plany, dziś od rana schiza na punkcie sprzątania pało na piwnicę, moim zdaniem skuteczne sprzątanie to takie gdy połowa "skarbów" ląduje w hasioku, prawie nam się udało.
Wyszedłem późno, więc musiałem się sprężać, zaczęło mżyć i za chwilę zacznie robić się ciemno.

Budohurt i bocznica na jego terenie.

Dwa zdjęcia Piotrka i dwa moje.

Trudno je dokładnie odtworzyć ponieważ brama dziś jest w innym miejscu i nie można tak blisko podejść, ale widać z grubsza budynek i wiatę nad rampą.

To wjazd do Budohurtu.

I wyjazd w stronę ulicy Niciarnianej, więcej możecie zobaczyć w wątku "Łódzkie bocznice".

Drugi oryginał Piotr musiał stać między torami a ogrodzeniem składnicy, za wspomnianym wiać ścianę marketu niegdyś Geant dziś Auchan, z tego samego powodu nie mogę zrobić idealnie takiego samego zdjęcia, ale ściana w tle taka sama.

Wracając zauważyłem coś niesamowitego, nasza Hanka w przerwach w budowie skwerków dla żuli i tzw. "elementu" wzięła się za obwodnicę Auchana, zuch kobita, będzie europejsko i po naszemu, nie będzie Niemiec pluł nam w kaszę.

I cały ten optymizm, cała ta radość prysła jak bańka gdy dotarłem na parking marketu, nasunęły mi się dwie myśli którymi podzielę się z Wami pierwsza to ze tak naprawdę całe życie robimy to co nie jest nam potrzebne, zabiegamy w względy kogoś kogo nie lubimy, wchodzimy naszym pracodawcom choć nimi gardzimy nie mniej niż oni nami w tzw. d***, kupujemy rzeczy zbędne omamieni reklamami, bo po cóż nam pięć sosów kupionych tylko dlatego ze pięty był o połowę tańszy, nawet to że jak tu piszę jest absolutnie zbędne, to jest straszne, kręcimy się jak chomik w kółku, ale on nie ma wyjścia, a my sami tam wchodzimy, zgroza.
Druga myśl mało optymistyczna po obejrzeniu tłumów wyrzygiwanych przez trzewia marketu z obładowanymi wózkami na kształt karawan na pustyni, na nic apele i nawoływania o ochronę środowiska, przy tak rozwiniętej potrzebie posiadania zupełnie zbędnych rzeczy lub kupowanych w nadmiarze, a co za tym idzie ciągłej praco i energochłonnej produkcji musimy pewnego dnia zadusić się tym co produkujemy by mieć.

Teleportuje się na skrzyżowanie ulic Kilińskiego i Tymienieckiego.

Oryginał.

Dziś jak wszędzie jest trochę inaczej, ale po chwilowej konsternacji udaje mi się odtworzyć to zdjęcie dzięki rosnącym drzewom.

Te same drzewa obok kontenera PCK uf udało się, idę na samo skrzyżowanie.

Dziś zapory podobnie jak i miejsce po dawnej bocznicy do rozładunku tramwajów jest zasłonięte betonowym płotem.

Zapory po drugiej stronie ulicy i dom obsługi tychże ( jak twierdzą niektórzy) obok tu był wjazd do zjednoczonego imperium Scheiblera i Grohmana znane w moich czasach pod nazwą Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. "Obrońców Pokoju" "Uniontex.

Teraz będzie niemiło i niegrzecznie, na ruinach ciągle wisi coś co przypomina o sytuacji odrobinę absurdalnej.

Czy sama wizyta Pana Karola jako zwierzchnika państwa której okupuje Polskę od bardzo dawna może uświęcić miejsce to czemu nie uświęcają swoją obecnością inni przywódcy narodów pielgrzymujący do tego grajdoła "świętym został Pan Karol na życzenie motłochu dużo później ale niech tam, czemu to uświęcenie nie uchroniło tego miejsca i dwanaście tysięcy robotników naonczas w tym miejscu, od rychłej zagłady miejsca które ich żywiło, a potem sobie myślę czemu żaden górnik nie pojechał do W-wy protestować w związku z likwidacją przemysłu lekkiego żadne stoczniowiec, a pamiętam jak miałem dziewięć lat i mama nie wróciła z pracy bo strajkowali w imię solidarności z robotnikami wybrzeża w roku 1970, to ja Wam powiem dlaczego, bo żaden z nich nie miał interesu w tym, nie była zagrożona jego pensja, dodatki, i **** wie jeszcze co, więc po co ruszać d*** jak się jest pupilkiem klasy rządzącej, to chyba nie w porządku co nie.

 

[Kpt. Nemo]

Idę Kilińskiego w stronę Milionowej coby dojść do ostatniego dziś miejsca o drodze cykam fotki ruin kto wie może za kilka tygodni znikną jak znikają czasem inne zabytki. Czegóż tu miało nie być, chyba tylko domu publicznego a tak to wszystko nawet ten pisur od waginy na Pacu Dąbrowskiego jak wracał od rodziny z Izraela to miał pomysły, na market, na muzeum Pana Karola, itp.itd. nie zliczysz a co zostało uświęcone ruiny, podobno w nocy bije od nich łuna.

Już na Milionowej.

Wyobraźcie sobie wydział tkalni, lub inny gdzie latem, a pracowałem to wiem latem temperatura dochodziła do 50-60 stopni, jakim zbawienie były te które dziś już nikogo nie ochłodzą.

No jak zwykle, ale tym razem nie przecisnę się, za wąsko.

Stare.

I nowe bo cały teren to olbrzymi plac budowy, powstaje Fuzja cokolwiek to znaczy w tym miejscu.

Szukam tego miejsca.

Aby odtworzyć to zdjęcie.

Jeszcze trzy zdjęcia ze strony o fabrykach PRL-u.
Tu pociąg przejeżdża przez ulice Tymienieckiego i kieruje się w stronę "Uniontexu"

Tu widać doskonale skrzyżowanie które Wam pokazałem i przebieg torów na terenie zakładów.

I od drugiej strony, widok na ulicę Milionową chłodni kominowej którą widać dziś już nie ma.

Łaziłem po terenie prawie godzinę, wjazd który jest na zdjęciu Piotrka nie istnieje, myślałem że to było tu, no prawie bo wjazd był trochę bardziej w prawo, po lewej widać elektrownię z kominem do której estakadą pokazaną na zdjęciu lotniczym, z zasieku węglowego transportowano węgiel.

Jeszcze raz to samo z oznaczeniem tego budynku

Elektrownia i komin.