Relacja Moje kolei postrzeganie

[Kpt. Nemo]

Znane, nie znane ja się cieszę z każdej znalezionej cechy, ot prosta recepta na szczęście.

Po drugiej stronie torów.

Przechodzimy ostrożnie na drugą stronę, jakoś tak nam gwałtownie ubyło czasu więc idziemy cykając fotki z postanowieniem że tu wrócimy aby to wszystko dokładnie obejrzeć.

Nietypowe zastosowanie słupów betonowych, Polak potrafi, inwencja to potęga.

I jeszcze kilka szyn w następnym płocie.

No dziwadło, sygnalizator ani kolejowy ani uliczny.

Płotów dalszy ciąg.

Dlaczego Panowie tak panicznie reagują na nasz widok, bo mają wszędzie burdel w tym swoim archeo i już.

 

[Kpt. Nemo]

Pierwszy normalny pociąg tego dnia, no nie mijaliśmy jeszcze dwa lub trzy po drodze, ale tak nasz gnał że nie zrobiliśmy zdjęcia.
ET42-028

Wieża ciśnień z oddali.

Kozioł oporowy.

I już prawie biegiem do pociągu, i on odjechał znów prawie pusto, wsiada na pewnym przystanku Pani około czterdziestu lat, dla mnie to siksa, nazwałem ją na nasz użytek Pocahontas bo miała taką quasi indiańską sukienkę i śniadą dzięki nadmiarowi samoopalacza cerę, no ale w zalewie bezkształtnych istot płci odmiennej młodszych i starszych udających młode ta to była perełka.
Ach podróże kształcą i fascynują.

Część druga Gniezno.

No i dotarlim.

Kozioł oporowy jakich w Gnieźnie mnóstwo i wszystkie takie same, lecę bo u nas takich nie ma, i znów darcie ryja stałem bo drugiej stronie na trawie, a pani z nastawni się drze że to teren kolejowy i żeby wypie.....ć cóż mimo że asekurował mnie człowiek z Assassin Creed to odpuściłem, ale cech nie było ani na szynach ani na stalowym podkładzie, zresztą na żadnym z podkładów użytych w kozłach oporowych nie było cechy producenta.

Tu oto stąd się głos dobywał skrzekliwy niemiły dla serca i ucha.

A to miód dla oczu co nie.

Szykowne okiennice w budynku.

Jeszcze dwa koziołki.

Cel naszej wycieczki, tu się pod czujnym okiem dwóch nastawni nie dało przejść przez tory i wejść na teren, choć jak się okaże to było jedyne takie miejsce.

Idziemy w stronę wiaduktu drogowego coby dostać się do parowozowni i obserwujemy co nam w gałkę wpadnie.

I kolejny towarowy, E6ACTab-041 i za nim TEM2-286 chyba, bo nie mogę tego odczytać na sto procent.

Dalszy ciąg nastąpi.

 

[Kpt. Nemo]

Masakra człowiek sobie coś zaplanuje a los ma dla niego niespodziankę, w drodze powrotnej z Kolonii Karnej Ldzań na S14 tryknęły się cztery samochody i ponad godzinę staliśmy w korku, wiem że tęskniliście już jestem, nie zjem, nie wypiję a relację kontynuuję.

Chłodnia w okolicach wiaduktu.

A tak wyglądała w 2018 roku.

Jeszcze jedna cecha.

Garaż chyba dla drezyn lub coś w tym guście.

I koziołek.

Idziemy na wąski tor, mijamy normalny.

Od stacji wąskotorowej szło się na normalną drogą pod wiaduktem, no kiedyś tak dziś już nie.

Na wąskim torze pusto i choć jest porządek, wyczuwam dziwny rozpad, wiem to odczucia są subiektywne.

Jesteśmy czujni zresztą przypomina nam potrzebę tejże stosowny napis.

Tylko my.

Spalone wnętrze jednego z budynków.

Cecha.

Czy to już koniec.

 

[Kpt. Nemo]

Chyba tak.

Zwróćcie uwagę z czego są zrobione wzmocnienia bramy.

Takich cech jest tam najwięcej.

Łubka lub łubek, kto to wie.

Wychodzimy poza teren KD okrążamy pałacyk niby jak wiele, ale jego ogrodzenie a zwłaszcza jeden szczegół przyciąga naszą uwagę.

Docieramy do lokomotywowni, płot nie do sforsowania, kilka zdjęć przez ony płot.

W zakamarkach wejścia do portierni miejscowi żulejros piją wódeczkę chyba i próbują udawać strażników Teksasu, po krótkiej wymianie zdań wyraźnie miękną, idziemy dalej, zabudowań ciąg dalszy.

Na końcu ulicy skup złomu, młody uprzejmy człowiek informuje nas że wszystko jest ogrodzone i nie ma innej drogi jak od torów, czyli nie ma żadnej, wpuszcza nas do środka bo na placu jest koziołek.

A w bramie dwie szyny z taką samą cechą Roechling 1909

A to moja nowa mała pasja tak absolutnie amatorsko i mniej wytrwale niż na szynach na cegłach szukam sygnatur.

Na nic spełzły nasze wysiłki coby nielegalnie dostać się na teren lokomotywowni, wracamy na stację i łapiemy wyjeżdżający spod wiaduktu pociąg sieciowy.

Robi się coraz cieplej, po porannym chłodzie miła odmiana.

 

[Kpt. Nemo]

Muszę ograniczyć liczbę zdjęć, dawno nie pisałem i mnie trochę poniosło, się poprawię, kupujemy bilety, chwilami robi się gorąco, czekamy na nasz pociąg do Wrześni, pomijam naszą wędrówkę po całej stacji bo kogo to zajmie, teraz już syntetycznie o ile się uda.
Jeszcze jedna cecha dla słabo widzących jest to Wendel.

Do czego ta konstrukcja mogła służyć, zapory przeciwczołgowe czy co.

Artefakt za siatką.

Traxx gotowy do jazdy.

Ciekawe mocowanie łubki trzy nity jedna śruba.

Niszczejący magazyn, nas urzekły podpory drewnianych elementów zadaszenia.

Stojaki od zapór.

Szyna w koronie cierniowej.

I teraz absolutnie kolejowo, widoki z peronu, a ruch był spory jak na taki krótki odcinek czasu.

ET22-873

EP07-1003

Jakiś Siemens.

SM42-621

EU07-467

Takie uflegane nowoczesne dziwadło.

I dla przeciwwagi nasz narodowy polski EN57AKW- 1025

Mnóstwo młodych ludzi w pociągu, chyba jadą ze szkół wszelakich, ale nie ma na czym starczego oka zawiesić, wszystkie dziewoje jakby z tej samej tubki i to marnej Jakości wyciśnięte, całe szczęście że na kolejnej stacji wsiada Pocahontas objuczona torbami, no wraca znaczy się z szopingu, będzie radość w domu. Chwila i jesteśmy we Wrześni, tu mamy znów chwilę do pociągu do domciu.

 

[hamulcowy]

Nooo. Po takiej relacji i związanych z nią niedogodnościami, można teraz z czystym sumieniem wypić i zakąsić.

 

[KrotVikinG]

Może kiedyś przyjdzie im na myśl zrobić jakieś święto lokomotywowni z otwartymi drzwiami, tak jak to było w zeszłym roku w Jarocinie

 

[Kpt. Nemo]

Nooo. Po takiej relacji i związanych z nią niedogodnościami, można teraz z czystym sumieniem wypić i zakąsić.

Życzenie naszych czytelników zerkaczy choć relacja skończoną nie jest jeszcze, jest dla nas rozkazem.

 

[Kpt. Nemo]

Nasz rydwan gorejący co nasze marne zezwłoki przywiódł tu.
EN57AL-1805

Latało takie gówienko nad stacją na zatrważająco niskiej wysokości jak nam się wydawało, Piotrek był zes.... e podekscytowany, na mnie takie cuda wrażenia nie robiom fcale, ale fotkę zrobiłem dla potomnych.

Uwielbiam takie komunikaty stawiane przy przejściu którym wszyscy przechodzą, Września miasto "uprawnionych".

Obok parking i barierka z szyn, na tej długiej nic nie było, może na słupkach, ale były tak zardzewiałem i zamalowane że kto wie.

Było wszystko ok, ale teraz zdjęcia wstawiają mi się z prędkością spaceru Jarka po Nowogrodzkiej, czyżbym przekroczył tajny limit zdjęć.

Pierwszy towar we Wrześni, jako wróżbę zwycięstwa przyjmujemy go.
ET22-954

Koziołek i cecha na jednej z szyn.

Wjazd do zakładów lub magazynów i płot z szyn, miodzio, od strony bramy i z tzw. boku.

Szyny szyny tysiące szyn, piękne i stylowe wystarczy pochylić głowę.
Jakie są każdy jeden widzi.

Nie jest łatwo w zarośniętym płocie i to czasem pod słońce robić zdjęcia zwłaszcza jak się nie umie.

A na terenie tychże cud techniki motoryzacyjnej.

I ta cecha która mnie ucieszyła najbardziej bo mimo iż nasz guru od wszechspraw Stanislaus w 2018 roku takową pokazał , to nie ma jak pierwszy raz znaleźć własnoręcznie.
Teplitz 1883 rok, jak to mówią celebryci jestem spełniony.

 

[Kpt. Nemo]

Może kiedyś przyjdzie im na myśl zrobić jakieś święto lokomotywowni z otwartymi drzwiami, tak jak to było w zeszłym roku w Jarocinie

http://www.parowozowniagniezno.pl/zwiedzanie

 

[michal.guminiak]

Paweł, jeśli mnie wzrok nie myli, to zrobiłeś fotki terenu dawnej stacji wąskotorowej. Tam, gdzie parkuje żuk.

 

[Kpt. Nemo]

Tak tak już kończę, nie będę truł dupy.
Taka cecha na dwóch zdjęciach bo długą jest i nieczęsto spotykaną.
Cammel Shefield Toughened Steel

Dźwig jak widać, z nastawni po przeciwnej stronie torów Pan nam zwrócił uwagę że jesteśmy na terenie kolejowym, ale grzecznie bez darcia papy, tak samo grzecznie przeprosiliśmy i zawróciliśmy, można, pewnie że można tylko ludziem trza być.

I jeszcze dwie cechy a potem kolej, kolej.

Niemce kradną swoje samochody.
T448.P-065

Musi jakiś ekskluzywny ekspress.

I powrót do domu.

Na stacji w peronach WM15A/MB 280

Wieża ściśnień.

I dwa plastik fantastic.

A ta sobie wisi niezmieniona, po prostu trwa na posterunku.

Podjechał nasz pociąg, zatłoczony jak cholera, z daleka i jeszcze dalej, nasze miejsca zajęte, dwie młode siksy w strojach nowojorskich meneli, pazury długalachne i jedyna działająca komórka, tak sobie myślę jak one wycierają d*** lub masturbują się tymi szponami, dziwna moda, cóż nie wyrzucamy ich przez okno bo to się nie otwiera siadamy na ich miejscach, obserwuję współpasażerów, bo lubię, a w takim tłoku pić wódki nie sposób, i w pewnej chwili ogarnia mnie przerażenie, jadę pociągiem z żywymi trupami, każda twarz sina od poświaty ekranu, gdyby teraz padł zasięg to nas dwóch nie trzymających telefonu jak domniemaną przyczynę braku tegoż pewnie by zaje...y na z zemsty i rozpaczy, rozglądam się panicznie czego użyć do obrony, no masakra nic się nie da urwać i wykorzystać jak broń, wszystko solidne, fluktuacja wychodzą i wchodzą młode tłuste zapasione ze szponami i grymasem ala Doda na twarzyczkach wcale nie inteligentnych, aleśmy se wyhodowali następne pokolenia.
Z ulgą wysiadam zostawiając Piotrka samego wśród tej menażerii da sobie radę, wieczór a do domu trzeba dojść, więc idę. Różnica między nami jest nie tylko jedna, ale ta dość znaczącą jest Piotr lubi jeździć pociągami ja natomiast nie, ale mamy tez kilka wspólnych cech, ale nie miejsce ani pora na taką dyskusję, dzięki Piotrze za ten wspólnie spędzony dzień.

A Wam dziękuję za uwagę.
Przez cały czas mojej absencji, całe szczęście że nie abstynencji, nie potrafiłem sobie odpowiedzieć czy warto tu pisać, czy też nie, dla tej małej wiernej grupy czytaczy.

 

[Kpt. Nemo]

Paweł, jeśli mnie wzrok nie myli, to zrobiłeś fotki terenu dawnej stacji wąskotorowej. Tam, gdzie parkuje żuk.

Ze wstydem Michał stwierdzam że obaj byliśmy w tym temacie nieprzygotowani mimo posiadania literatury na ten temat, być może jest tak jak mówisz, przed nami jak sadzę jeszcze raz wizyta w Jarocinie Gnieźnie to i o Wrześnię zahaczymy. Ja mam swoje lata i taki kumaty już nie jestem, do Was młodych świat należy, podróżujecie piszcie ja sobie chętnie poczytam.

 

[Andrzej Harassek]

czy warto tu pisać, czy też nie, dla tej małej wiernej grupy czytaczy.

Warto.

 

[Kpt. Nemo]

Warto.

Edward Stachura

CZY WARTO

Zwalić by można się z nóg
Co rusz,
Co krok.

Co noc,
To szloch
I rozpacz.

Ale czy warto?
Może nie warto?
Chyba nie warto...
Raczej nie warto.
Nie, nie - nie warto.

Zginąć by można jak nic:
Do żył
Jest nóż.

Lub w dół
Na bruk
Z wysoka.

Ale czy warto?
Może nie warto?
Chyba nie warto...
Nie, nie - nie warto.

Jechać by można do miast
Lub w las
Na błoń.

Na koń
I goń
Nieboskłon.

Ale czy warto?
Może nie warto?
Ech, chyba warto...
Tak, tak - warto.
Bardzo to warto.
O, tak - to warto.
Jeszcze jak warto!

 

[michal.guminiak]

Gdzieś tam w tle był pewnie budynek dworcowy stacji Września Wąskotorowa (na zdjęciach nie widać go). Co do lokalizacji ciekawych artefaktów, to przyznaję, że dopiero niedawno odkryłem w terenie rzeczywisty przebieg dawnego odgałęzienia buraczanego na kolejce średzkiej prowadzącego z Żabikowa do Jaszkowa.

 

[Kpt. Nemo]

To nawet nie relacja bo tę pokazał Pan Andrzej to kilka zdjęć i odrobinę przemyśleń.
Radom, jedziemy na imprezę modelarską dwóch byłych prezesów i konduktor, skład zacny, miał jechać i trzeci exs prezes, ale mu mama nie pozwoliła jechać z pijakami.
Fabryczna pusta jak portfel przed wypłatą, pięciu ochroniarzy i czterech podróżnych, kupuję bilety, po raz pierwszy mam bilet dla seniora z ulgą 25% w ŁKA ach jak cudownie być ramolem.
Jedziemy i bęc sensacja, Pani Alinie naszej konduktorce lub kierownik pociągu nie dojrzałem bo takie małe literki zepsuła się drukarka, a ludziów jak mrówków nic to że biletomat jest wszystkie chcą od kobiety, ten chwilowy przelotny dotyk rak, zboczeńcy. Próbujemy naprawić ni cholery, jest z nami Przemo Alpinista, ale teraz to konduktor i kandydat na kierownika więc na razie Przemo, telefony, telefony, jest koleżanka ich, ma w domu, podwiezie, to jest to co zanika pomoc bezinteresowna i solidarność zawodowa, uf działa bilety sprzedane, wysiadamy na krótkim postoju Piotrek na fajkę my żeby ochłonąć, Przysucha, ciekawe czy jest stacja Przymokra, kilka stacji na tej linii trzeba będzie odwiedzić bo i trochę torów i koziołów oporowych i jeszcze zaraza zmian na lepsze nie dotarła, ale to samochodem bo pociągów nie ma zbyt wiele żeby se tak jeździć.

Przysucha.

W stronę Tomaszowa Mazowieckiego.

Gadamy żartujemy konsumujemy czas minął u celu, stacja jak stacja nowoczesna chyba jednak tak utkwiłem w klimatach dawnych że nijak nie akceptuję tego nowego.

Po prawej ciekawy kozioł oporowy, widziało się takie nie raz i nie trzy, ale zrób taki na makiecie to Cię zakraczą.

Poszliśmy z buta do domu kultury Idalin.

Kameralna impreza, mile zaskoczyło mnie przyjęcie tych co mnie znali no i to że mogliśmy wejść przed oficjalnym otwarciem, tu głęboki ukłon w stronę Grzesia Molendy dowódcy tegoż przybytku kultury.
Gdybym był urodziwą dziewoją, lub co gorsza kochającym z innej strony to zakochałbym się na zabój w dwóch Kolegach, Artur i Mateusz to są śliczne chłopaki, żebym choć w części był taki śliczny.

Moi towarzysze podróży po prawej Pituś jak na niego w firmie mówimy i po lewej Przemo, a za nimi Mikołaj syn Marka.

Marek ze stacją Galicyja i ekscentryczny zarozumiały typ, ponoć pomocnik Pani Erwiny.

Ludzi nie a dużo, pogoda nie sprzyja, lepiej kultywować narodowy zwyczaj grilowania i picia szczyn zwanych piwem.

Jak już pokazywałem i dorośli tez mogą się bawić.

A tu Robert Lewandowski polskiego modelarstwa czyli Mateusz udzielający wywiadu.

Od mojej ostatniej bytności w Radomiu minęło 15 lat, klimat spotkań jednak pozostał taki sam, lustro jak wisiało tak wisi tylko ludzie się zmienili.
Pojechałem na tę imprezę z Jackiem Meggido jego "Poldkiem" to były czasy.

Ostrów Wlkp. i Krzysio Młodzikowski a obok Grzesiek z herbatą co to się porobiło z ludźmi.
Jacy młodzi i jakby mniejsi się wydają.

Jeszcze raz Ostrów.

A taki Radom Główny pamiętałem i taki lubię.

I na zakończenie gdzieś na CMK jaki byłem szczupły, jaka czarna broda i ciemne włosy, no szok, tylko piętnaście lat, a tu coraz bliżej dołu lub pieca.

Jak się dożyje za dwa trzy lata się znów pojedzie do Radomia.
Wszystkim których tam spotkałem i z nimi rozmawiałem, dziękuję, spotkanie z Wami jak zwykle jest bezcenne.

Na następną relację sobie poczekacie chwilę, może dłuższą nawet.

 

[Kempol]

Łubka lub łubek, kto to wie.

U nas na produkcji i w katalogu nazywamy to łubek.

 

[Iguanabrat]

https://vm.tiktok.com/ZGJuy5TvH/
Zapewne nie każdy ma Tiktoka ale polecam obejrzeć całość .

Pawle- Warto.

 

[Kpt. Nemo]

Hm, pięknie to wszystko brzmi jak się tego słucha, gorzej jest jak się jest niewyedukowanym matołkiem jak ja i nawet nie bardzo widzi się związku ze sobą.