Relacja Moje kolei postrzeganie

[Kpt. Nemo]

Utknąłem w mieście jak cząstki elementarne w pułapce magnetycznej, masakra, dobrze że choć nie zamknęli jeszcze Olechowa, jest gdzie pojechać.
Dziś jadę tramwajem, za wcześnie wyszedłem z pracy, musiałbym dość długo czekać na pociąg, a jestem nabuzowany jak sam nie wiem co, jadę, dziś towarzyszy mi pewien Pan o imieniu Mike i jego dzwony, pamiętam pierwszy odsłuch taśmy którą kolega zdobył od znajomego z Radia Łódź, raz , drugi i trzeci i tak minęła noc, pora do szkoły, takie dziwne czasy, wspominam je często słuchając tej płyty, słuch odciąłem od świata zewnętrznego, zamykam oczy, tylko kołysanie wagonu przypomina że jeszcze jestem, zastanawiam się kiedy podjąłem decyzję o dobrowolnej alienacji, już nie pamiętam, i nie pamiętam czy jest mi z tym dobrze czy nie, ale chyba już za późno na zmiany, jako jedyny docieram na krańcówkę na Olechowie, jak miło skosili trawę, ale nie uprzątnęli jej, raj dla alergików, cale szczęście nie zapomniałem niebieskiej piguły, migają mi wśród krzaków szutrówki, no nie zawsze się zdąży.

Jak zwykle zaczynam tam gdzie jest pięcioramienna gwiazdka i dziś spacerkiem pójdę w stronę sześcioramiennej.

Uwielbiam takie górnolotne teksty, kiedyś napiszę książkę a będzie się składać tylko z takich "tytułów".

PKP Cargo "rzondzi".

Niepotrzebne już nikomu podkłady.

Uwięzione szyny.

Cztery lata, niezły wyrok.

Zielone wagoniki.

Tym razem szyny na swobodzie, ale tez już nie nowe.

Obok ten sam producent, ale trochę starsze.

Dotarłem do grupy hamulców szynowych zaraz za widoczną w oddali nieczynną już górką rozrządowa, hamulce też nieczynne.

Bardziej z ukosa.

Stąd rozprowadzone były do napędów przewody hydrauliczne, myślę że w budynku widocznym na drugim planie była cała maszyneria napędzająca, pompy zbiorniki i armatura hydrauliczna.

Rząd tablic, białych z obu stron, nie znam ich przeznaczenia ale są z tym miejscem z pewnością związane.

Natomiast przeznaczenia tego czegoś nie znam, mile widziane podpowiedzi.

 

[Kpt. Nemo]

Coś nie działa z wstawianiem zdjęć, wszystko jest ok, a tu bęc i są jakieś tajemnicze znaczki, może ktoś z władz to poprawi.

 

[Kempol]

Wszystko w porządku jest.

 

[Sebastian]

Natomiast przeznaczenia tego czegoś nie znam, mile widziane podpowiedzi.

Zobacz załącznik 905813

Radar prędkości, który służy (w tym przypadku służył) do pomiaru prędkości odprzęgów staczanych z górki rozrządowej.

 

[Andrzej Harassek]

Rząd tablic, białych z obu stron, nie znam ich przeznaczenia ale są z tym miejscem z pewnością związane.

Może były na nich numery torów?

Natomiast przeznaczenia tego czegoś nie znam,

To są radary (a pewnie tylko ich obudowy) do mierzenia prędkości wagonów, co jest potrzebne do automatycznego sterowania siłą działania hamulców torowych.

są jakieś tajemnicze znaczki

Nie wiem, o jakie znaczki chodzi. Jedno zdjęcie nie było zaznaczone do wstawienia w pełnej wielkości. Ponieważ nie wiedziałem, gdzie miało być, wstawiłem je na końcu.

 

[MariuszU]

Coś nie działa z wstawianiem zdjęć, wszystko jest ok, a tu bęc i są jakieś tajemnicze znaczki, może ktoś z władz to poprawi.

Hamulce to raczej torowe. Hamulec szynowy jest podwieszany pod taborem.
Pozdrawiam

 

[Kpt. Nemo]

Doszedłem do "celu" wracam na kładkę.
Wydawałoby się że wszystkie czekają na pocięcie.

Ale zamiast śmierci czeka je nowe życie.

Też bym tak chciał, dostać nowe życie, niestety mnie czeka już tylko śmierć.

Ślad po oryginalnej i zastępcza już przyspawana.

Zza nastawni wychylił się "byczek" ET22-1210 z wagonami wypełnionymi nowiusieńkimi Toyotami.

Z drugiej jeszcze nowszy i ładniejszy ET22-1043

Z jeszcze ładniejszymi i nowszymi kombajnami New Holland, widać że idą żniwa.

Uwięziony Vectron.

Już na kładce, w oddali EU07-1523 z platformami.

Idę pod nastawnię, ale po drodze uświadamiam sobie że nie byłem w środku budynku obok ujęcia wody który niedawno pokazywałem, trzeba zajrzeć, musiało tu być coś cennego lub ważnego, podwójna stalowa futryna, drzwi z pewnością już w hucie.

W środku typowy polski bajzel, i wystająca z podłogi rura z kołnierzem, czyżby tu była pompa.

Pod nastawnią.

"Kibelek" wśród zrębków, na przystanku Łódź Olechów Wschód.

Jeszcze jeden "byczek" ET22-678.

I pora wracać, tym razem uwolniony Vectron.

Wracam, może niebawem uda mi się pokazać trochę innej kolei, a może nie.
Dziękuję za uwagę.

 

[Kpt. Nemo]

Hamulce to raczej torowe. Hamulec szynowy jest podwieszany pod taborem.
Pozdrawiam

Racja, dziękuję za zwrócenie uwagi, roztargnienie, podeszły wiek, niechlujstwo, niepotrzebne skreślić.

 

[Kpt. Nemo]

Tatu tatu, psestań pisać te gupoty i siem zajmij mnom.

 

[FENIX]

U mnie ta ta choroba wita nierzadko w domu , koty i psy mają żony rękodzieło na głowie.

 

[Kpt. Nemo]

Pora powoli żegnać się z Olechowem, coraz więcej zmian, pewnie dobrych jak zwykle, potrzebnych to oczywiste, przemyślanych, krótka wycieczka aby przełamać pechowość dzisiejszej daty.
Jak zwykle podróż tramwajem, i spacer, dziś znajduję jak sądzę na początku pozostawione na zatracenie wagony, nic bardziej mylnego jak się okaże.

Wydaje mi się że to wagony przystosowane do przewozu szyn.

Stoją na bocznicy którą ongiś szedłem.

Tyle razy chodziłem tędy i nie zwróciłem uwagi na ten trochę ukryty kozioł oporowy.

Cecha na jednej z szyn.

Wokół stare szyny których do niedawna tu nie było.

Niby nie taka stara, ale.

Droga do kładki do bólu powtarzalna.

SM42-1233 6Dg

Od strony lokomotywowni powoli sunie Gamma 111Ed-024 AlzaCargo

W wielu miejscach w zieleni przemykają pomarańczowe kamizelki i ciężki sprzęt.

Wszystko jasne, modernizowany będzie drugi tor biegnący do stanowisk zaopatrzenia w piasek, do tej pory pokryty rdzą i zarośnięty, pewnie rozbudowuje się kolejny terminal kontenerowy, cóż postęp, nowe podkłady i szyny już czekają.

Widok z kładki na koparkę na szynach dzielnie dźwigającą butle z gazami technicznymi i Panów tnących stare szyny, będzie się działo.

Dziś pusto na stacji, raptem dwa składy bez lokomotyw, wracam, oglądam konstrukcję kładki, no całe szczęście z polskich kształtowników.

W drodze do kładki cyknąłem fotkę stojącego Vectrona, ale marne ujęcie bo są słupy, w powrotnej wlazłem na tory i jeszcze raz go sfotografowałem.

Coś zatrąbiło i ze strony w którą szedłem nadjechał drugi Vectron.

I były już dwa.

 

[Kpt. Nemo]

Na zakończenie ET22-671 pod nastawnią.

I może to byłby koniec gdyby nie moja koleżanka z pracy, którą jak to mawia w porze "lanczu" wychodzi na zewnątrz i zwiedza okolice, i oto ona przybiega do mnie z rewelacyjną wieścią, znalazła tory kolejowe, rzucam tę durną robotę i idę za nią, są rzeczywiście, podczas prezentacji łódzkich bocznic, zwiedziony brakiem śladów po torach w pewnym miejscu, nie poszedłem dalej, ba ten stary durny łeb nawet nie podejrzewał że dalej też coś jest, a jednak.

Tor biegł od zielonego budynku w głębi, którego zresztą kiedyś nie było, znaczy budynku, tam są nikłe ślady w asfalcie, dalej już nie.

Mała mapka dla lepszej wizualizacji, strzałki pokazują skąd i dokąd i gdzie są szyny.

Oto i one, myślę że biorąc pod uwagę że to teren bezpański, nikt się nie obrazi jak trochę pogrzebię w ziemi, może uda mi się znaleźć jakąś cechę, ale to za chwilę, trzeba będzie się do tego zabrać w którąś niedzielę.

Budynek zaadaptowany przed laty na hotel, pamiętam że przed "wielkim pożarem Wifamy" w miejscu gdzie jest teraz ściana był przejazd, a wewnątrz po prawej stronie rampa być może rozładowywano tam wagony, wszystko wskazuje że biegł tędy tor.

Cóż, człowiek myśli że już nic go nie spotka, a tu taka niespodzianka, na jesień jak krzaczory trochę zdechną, trzeba jeszcze raz przejść się po Wifamie, a nuż się coś ukaże.
Jak to mówią młodziaki, te kilka skrawków szyn zrobiło mi dzień.

Dziękuję za uwagę i do następnego, już jutro, bo się wybieram, może się uda ,choć cienko to widzę, ale spróbuję, ale o tym wieczorem.

 

[Kpt. Nemo]

Jutro jak to powiedziała Pani w radioli jest jakiś dzień dobroci dla starszych, tak się zastanawiam czy już się kwalifikuje do tej kategorii, tak czy nie jutro wymagam dowodów miłości i dobroci, w pracy już wiedzą w domu też.
Dzisiejszy projekt był skazany na może nie niepowodzenie, ale z pewnością nie na spektakularny sukces, mimo to męczyło mnie to od dawna i w związku ze schizą panującą w firmie, olałem wszystko i pojechałem sobie na wycieczkę, dodam iż udział w niej proponowałem pewnemu Panu ale nie skorzystał.
7.41 ŁKA ze z Niciarnianej, jestem wcześniej, ponieważ uwielbiam siedzieć na słonku i wygrzewać się, w dzisiejszej podróży towarzyszy mi jak to mawiał mój tatuś, "zapijaczony ćpun" czyli Kurt Cobain i Nirvana, koncert z MTV bez prundu, genialna muzyka, dla mnie innych nie przekonuję.
Siedzę i cykam wbrew sobie fotkę osobowemu plasticzanemu dziwadłu, po co, nie wiem.

Na wprost ławki na szynie cecha, nie chce mi się wstawać, "ściągam ją zoomem" , całe szczęście że to nasza narodowa, a nie imperialistyczna, lub co gorsze sowiecka, w intencji wygnania szatana z tej szyny gdyby była z taką cechą jak wspomniałem pewnie trzeba by było odmówić koronkę lub dwie.

Jedziemy do Koluszków, w pociągu same stare grube baby nie ma na kim oka zawiesić, ale ino mig i jesteśmy na miejscu, na razie pogoda niezdecydowana, tam gdzie zazwyczaj stoi jakaś lokomotywa dziś 6Dg-162

Nieco dalej Skoda Cargounitu 181 031-6

Wzór do naśladowania dla "patyniarzy".

Pora na nieśmiertelną mapkę i określenie celu podróży.

Dodaję zdjęcie a pokazuje się ikonka i numer nic poza tym komu się coś pierdzieli mnie czy Wam.
Nic na to nie poradzę, celem jest bocznica z Koluszek do składów amunicyjnych w Regnach, a raczej tylko jej wspomnienie bo nie mogę nawet znaleźć informacji kiedy została zlikwidowana.

Zanim tam dotrzemy jeszcze jedna fotka osobowego, tym razem ŁKA "Marszałek"

W okolicy gdzie zaczyna się bocznica do zakładów naprawczych wagonów i do JW w Regnach stoi M62-1096

W punkcie A na mapce którą za siódmym razem udało mi się zamieścić zaczynają się dwa tory jeden do wagonowni skręci w prawo drugi biegnie prosto do drogi w której są jeszcze tory, wszystko to możecie obejrzeć w moim poprzednim wątku w relacji z wycieczki do wagonowni, dziś tylko dwie fotki dla przypomnienia.
Rozwidlenie.

A tu znalazłem gwóźdź z 1982 roku z nasycalni w Czeremsze, pokażę go jutro po oczyszczeniu.

Jeszcze kilkanaście minut i docieram do drogi za którą zaczyna się ścieżka rowerowo piesza, choć tablica raczej sugeruje że to rowerowo pociągowa jest.

Korciło mnie aby dojść do tego miejsca po starotorzu lub jego śladzie, ale jak widać po "wylocie" było to dziś niemożliwe.

Budka strażnika przejazdowego pokazywana już, ale cóż to element opowieści, podobnie jak i początek ścieżki rowerowej.

Spory ruch, a ludzie jacyś dziwni, prawie wszyscy pozdrawiają a co niektóry pyta gdzie idę, ale jak to bywa wszyscy nietutejsi, i nikt mi nie potrafi udzielić informacji której potrzebuję.
Za chwile ciąg dalszy, tej dziwnej i nudnej dla ortodoksów relacji.

 

[Kpt. Nemo]

Ta inicjatywa mi się podoba, ten ciągły jazgot w imię estetyki może człowieka przyprawić o mordercze myśli.

Droga jak droga, całkiem niezła w początkowej fazie wędrówki ubzdurałem sobie że tor biegło obok drogi, nic bardziej mylnego, droga biegnie śladem tory ot co, próżno wypatrywałem na poboczu, szutru, szczątków podkładów itp. artefaktów.

Zero śmieci na poboczach, kosze co kilkadziesiąt metrów, czasem ławeczka dla bicyklistów, sporo tablic z edukacyjną treścią poświęconą stacji Koluszki, super, ale wolałbym małą ale informację o torze który tu biegł, o Koluszkach jest dużo materiałów, ale niech tam i to jest potrzebne.

I ta się szło.

Az się doszło do stacji Koluszki, podróż w czasie i przestrzeni, na szczęście nie.

Dziwny słupek.

I "stacja " z drugiej strony że tak powiem od peronów.

Droga wchodzi w las, spotykam Panią która wypięta w moją stronę a jest w szortach zbiera szyszki, no bo chrustu już nie ma, pytam, tak pamięta pociąg, jest ze wsi w okolicy, zlikwidowali chyba w 2015 roku, "ale proszę Pana ten czas tak ucieka że wszystko się zaciera" szanowna Pani święte słowa, nieubłaganym jest upływ czasu i niepamięć, życzę zdrowia i miłego dnia, w drogę.
Po kilkuset metrach w rowie szczątki podkładu, no k...a wreszcie, bo już trochę zagubiony byłem.

Idę, a drogą taką jest, sprawdzam na googlach moje położenie, ale znika zasięg, no to niespodzianka.

Alem się wystraszył, psia mać , czyżby był tu Mikot, uff całe szczęście że las nie należy do stowarzyszenia którego nazwy nie wymieniamy, zaraz by się rozpętała druga "pluszakowa afera" i co by mi zabrali, buty żebym nie chodził, aparat żebym zdjęć nie robił, a figa gamonie, możecie mi naskoczyć.

Monotonia.

Jak w Czechach "Mchowe Jizirko"

Fajnie jest ciepło ale nie za ciepło, trochę wieje ale nie za bardzo, odpoczywamy obaj, odczuwamy świat, przyrodę, siebie, znaczy jeszcze nie śmierdzimy, tylko mentalnie się czujemy.

 

[Kpt. Nemo]

Na końcu tej drogi jest zakręt w prawo wiedzie ścieżka rowerowa, w lewo nie wiem gdzie prowadzi a prosto biegło tor, tyle że to koniec wygodnej wędrówki.

Początek leśnego "odcinka" czyżby pozostałości szutru.

Idzie się ciężko, nie przypomina to leśnego duktu, wygląda tak jakby ktoś nawiózł ziemi lub ją ciężkim sprzętem spulchnił.

Radzą sobie tu dobrze tylko leśne zwierzęta, choć i one odrobinę się zapadają.

Nie daję rady, "poboczem" ze względu na gęste zarośla też, czyli wracam bo poniosłem porażkę, bo ja wiem, takie górnolotne określenia, nie dałem rady i już, wrócę tu zimą może będzie mroźna bez śniegu, a może i nie wrócę.
Ostatnie spojrzenie.

Powrót jest taki sam, trzeba iść nikt nie podwiezie, dla niewtajemniczonych na tle komina odlewni pasą się bioniczne maszyny do produkcji mleka, tak, tak, mleko nie bierze się z półki w Lidlu tylko z cycków tych istot.

Przegapiłem rano wjazd do odlewni teraz tez szukam bezskutecznie, czyżby zlikwidowali bramę i jest ciągły płot, nie jest, pokażę go po raz drugi, wchodzę na teren aby sprawdzić czy nie ma szyn, są za to krzaki tak mniej więcej mi do ramion, niczego nie znajduję.

To oczywiście wjazd kolejowy.

Odpoczywam na początku ścieżki chwilę, ale gdy zaczynam zasypiać, wstaję i postanawiam zajrzeć na teren wagonowni. w miejscu gdzie droga która idę przechodzi pod torami, wdrapuję się na górę.

Strzałka żółta kierunek skąd nadchodzę, czerwona w górę do Koluszków, czerwona w dół do wagonowni.
Miałem nadzieję że coś się zmieni, nic poza coraz bujniejszą roślinnością.

Wagony, platforma i cysterna jeszcze stoją.

Tu także jak na Olechowie są pułapki na Mikoli, nawet sprytniej zamaskowane niż tam.

Wracam, prawdę mówiąc jestem odrobinę zmęczony.

Jestem już przy torach, w ostatniej chwili złapałem tę lokomotywę.

Potem pociąg się zatrzymał i mogłem ją sfocić jeszcze raz .

 

[Kpt. Nemo]

W ogródku jednego z domów przy drodze na stację obszczekała mnie mama, zaraz z pomocą przybiegły jej trzy słodziaki.

Jak już mnie obhauhały to dostały po smaczku i byliśmy już kumplami, noszę chrupki dla piesów ze sobą ze względu na naszą "córeczkę".
A na stacji jeszcze jedna Skoda 182 128-9

Gdy oczekiwałem na pociąg do domu, ryzykując uraz kręgów szyjnych przy oglądaniu się na młode i nie tylko dziewczyny snujące się po peronie, na sąsiednim pojawiła się EU07-241.

Jadę urocza Pani konduktor, ach te dziewczyny w ŁKA, mmmm, sprzedała mi bilet i zaległem, ale niespokojna to podróż, dziwne pamiętam moje koleżanki w wieku podróżniczek dzisiejszych, wyglądały jak prawie dzieci, nieśmiałe początki biustu, krzywe nogi, dziś czułem się jak w dzielnicy rozpusty gdzie prezentują swoje wdzięki potencjalne usługodawczynie, nie to żebym nie lubił ale to chyba nie idzie w dobrym kierunku.
Widzew, idę cyknąć lokomotywy będące w rezerwie, na terenie sekcji drogowej coś żółtego.

W rezerwie tylko jedna EP07-1059 ciekawe, nie można było bliżej tego tory z kozłem zrobić, tylko w takim gąszczu słupów, no naprawdę.

Szyna na wjeździe do sekcji.

I nasza ŁKA, tak na zakończenie.

No szok nie dojadę do domu autobusem 75, zmienili trasę, muszę jechać na raty, żonuś sprawdza czy mnie nie obsiadły kleszcze, choć rano się wysmarowałem jak nie wiem co, jem obiad, i powietrze ze mnie ulatuje, nie mam siły, a jutro do korporacji, a w sobotę kto wie może w świat.
Dziękuję za uwagę.

 

[Magic]

@Kpt. Nemo Do jakich rozmiarów zmniejszasz zdjęcia? Bo ja nawet nie mogę powiększyć, ale myślę że byś dał rade wrzucić 2000pix na szerokość na więcej niż 72dpi. Szkoda, że 07 nie udało się złapać z bardziej bliska. Ale za relacje dzięki. Czekam jak zawsze na więcej.
Z pozdrowieniami.
Maciek "Magic"

 

[Kpt. Nemo]

Będę wstawiał większe, obiecywam.

 

[Misiek]

dzień dobroci dla starszych, tak się zastanawiam czy już się kwalifikuje do tej kategorii, tak czy nie jutro wymagam dowodów miłości i dobroci, w pracy już wiedzą w domu też.

Jak ci młodzież ustępuje (albo nie) miejsca w komunikacji to wnioski wyciągnij sam

myślę że byś dał rade wrzucić 2000pix na szerokość

Odnoszę wrażenie, że skrypt forum obcinkowuje do 1920pix po szerokości

 

[Kpt. Nemo]

Nie ustępują, zresztą nie szukam miejsca zazwyczaj.