-
Ten serwis używa "ciasteczek" (cookies). Korzystając z niego, wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. Learn more.
Kolekcja Strażaki Kozaa - podejście drugie
- Inicjator wątku kozaa
- Data rozpoczęcia
Żebyś nie miał tutaj za ładnych modeli to pokażę swojego 244 
:
Jak będziesz miał coś przeciwko to usunę .
Resztę można zobaczyć u mnie :
https://forum.modelarstwo.info/threads/prlowskie-złomki.46885/page-6#post-1064333
:Jak będziesz miał coś przeciwko to usunę .
Resztę można zobaczyć u mnie :
https://forum.modelarstwo.info/threads/prlowskie-złomki.46885/page-6#post-1064333
Ponieważ ostatnią partię zdjęć modeli do pokazania "w przebłysku geniuszu" skasowałem zanim je wrzuciłem na forum to obraziłem się na aparat (jakby to była jego wina) i była mała przerwa w prezentacjach.
Wczoraj zeszły z warsztatu fajne modele, z aparatem już sobie wszystko wyjaśniliśmy więc jedziemy z koksem.
Dziś na tapecie Jelcz 004. Każdy chyba kiedyś widział. Na przełomie lat 80/90 miało je na wyposażeniu 98% jednostek zawodowych i równie wielka rzesza OSP.
Pierwsze Jelcze 004 wyprodukowano w 1974 roku. Była to konstrukcja przełomowa dla polskich strażaków. Do tej pory używano w Polsce tylko nielicznych ciężkich samochodów gaśniczych pochodzących z importu. Teraz strażacy mieli do dyspozycji krajowy, stosunkowo tani i masowo dostępny pojazd.
Na czym polegała przełomowość 004. Miał do dyspozycji trzy razy większy zapas wody niż najnowszy wtedy standardowy Jelcz 003 na Starze 26. Autopompa miała wydajność 3200 l/min w porównaniu z 800 l/min Jelcza 003 (+ kolejne 800 l/min motopompa). Duża wydajność autopompy umożliwiała walkę z dużymi pożarami.
Jelcz 004 miał też wady. Nadwozie nieco bezsensownie wzorowano na nadwoziu pożarniczym Tatry 138/148. O ile w Tatrze tylny podest ze skrytkami miał sens bo służył do przewozu dwóch strażaków a skrytki dostępne z podestu umożliwiały przygotowanie niezbędnego sprzętu jeszcze w czasie jazdy o tyle skopiowanie go przez inżynierów Jelcza było czystym gwałtem na ergonomii. Zresztą podest ten był często zabudowywany w jednostkach, żeby zwiększyć pojemność skrytek na sprzęt i poprawić jego dostępność.
Inną wadą będącą dla mnie ikoną PRLowskiego bezwładu i jakości projektowania było podwieszenie zbiornika na środek pianotwórczy wewnątrz zbiornika na wodę. Inżynierowie nie przewidzieli, że samochód pożarniczy może też czasem jeździć bez wody. Wtedy zbiornik środka pozbawiony wyporu wody lubił się urywać. Przez niemal 30 lat produkcji 004 nasz potentat produkcji ciężarówek nie był w stanie tej wady usunąć.
Mimo tego samochód był nową jakością i dawał nowe możliwości strażakom. Stanowił drugi rzut niemal każdej jednostki zapewniając zapas wody gaśniczej i umożliwiając intensywne gaszenie większych pożarów. Zabezpieczał zakłady przemysłowe, kolej i niemal wszystkie wojskowe lotniska.
Ostatni Jelcz 004 został wycofany z PSP w 2020 roku. W OSP to nadal częsty widok.
Model przedstawia Jelcza 004 pierwszych serii produkcyjnych. Świadczy o tym importowane działko firmy Rosenbauer. Na pewno był to jeden z pierwszych, być może pierwszy 004 w Łodzi. Czarne zderzaki i nadkola wskazują na okres służby jeszcze w latach 70.
Drugi model to Jelcz 003 na Starze 26P. Moje kolejne podejście do tego tematu gdyż z poprzednich nie byłem do końca zadowolony. Oba modele noszą oznaczenia oddziału VIII łódzkiej straży pożarnej.
Oba Jelcze dołączą do zestawu modeli z oddziału VIII z przełomu lat 80/90.
Dla przypomnienia:
Wczoraj zeszły z warsztatu fajne modele, z aparatem już sobie wszystko wyjaśniliśmy więc jedziemy z koksem.
Dziś na tapecie Jelcz 004. Każdy chyba kiedyś widział. Na przełomie lat 80/90 miało je na wyposażeniu 98% jednostek zawodowych i równie wielka rzesza OSP.
Pierwsze Jelcze 004 wyprodukowano w 1974 roku. Była to konstrukcja przełomowa dla polskich strażaków. Do tej pory używano w Polsce tylko nielicznych ciężkich samochodów gaśniczych pochodzących z importu. Teraz strażacy mieli do dyspozycji krajowy, stosunkowo tani i masowo dostępny pojazd.
Na czym polegała przełomowość 004. Miał do dyspozycji trzy razy większy zapas wody niż najnowszy wtedy standardowy Jelcz 003 na Starze 26. Autopompa miała wydajność 3200 l/min w porównaniu z 800 l/min Jelcza 003 (+ kolejne 800 l/min motopompa). Duża wydajność autopompy umożliwiała walkę z dużymi pożarami.
Jelcz 004 miał też wady. Nadwozie nieco bezsensownie wzorowano na nadwoziu pożarniczym Tatry 138/148. O ile w Tatrze tylny podest ze skrytkami miał sens bo służył do przewozu dwóch strażaków a skrytki dostępne z podestu umożliwiały przygotowanie niezbędnego sprzętu jeszcze w czasie jazdy o tyle skopiowanie go przez inżynierów Jelcza było czystym gwałtem na ergonomii. Zresztą podest ten był często zabudowywany w jednostkach, żeby zwiększyć pojemność skrytek na sprzęt i poprawić jego dostępność.
Inną wadą będącą dla mnie ikoną PRLowskiego bezwładu i jakości projektowania było podwieszenie zbiornika na środek pianotwórczy wewnątrz zbiornika na wodę. Inżynierowie nie przewidzieli, że samochód pożarniczy może też czasem jeździć bez wody. Wtedy zbiornik środka pozbawiony wyporu wody lubił się urywać. Przez niemal 30 lat produkcji 004 nasz potentat produkcji ciężarówek nie był w stanie tej wady usunąć.
Mimo tego samochód był nową jakością i dawał nowe możliwości strażakom. Stanowił drugi rzut niemal każdej jednostki zapewniając zapas wody gaśniczej i umożliwiając intensywne gaszenie większych pożarów. Zabezpieczał zakłady przemysłowe, kolej i niemal wszystkie wojskowe lotniska.
Ostatni Jelcz 004 został wycofany z PSP w 2020 roku. W OSP to nadal częsty widok.
Model przedstawia Jelcza 004 pierwszych serii produkcyjnych. Świadczy o tym importowane działko firmy Rosenbauer. Na pewno był to jeden z pierwszych, być może pierwszy 004 w Łodzi. Czarne zderzaki i nadkola wskazują na okres służby jeszcze w latach 70.
Drugi model to Jelcz 003 na Starze 26P. Moje kolejne podejście do tego tematu gdyż z poprzednich nie byłem do końca zadowolony. Oba modele noszą oznaczenia oddziału VIII łódzkiej straży pożarnej.
Oba Jelcze dołączą do zestawu modeli z oddziału VIII z przełomu lat 80/90.
Dla przypomnienia:
Załączniki
-
11
-
6
- Pokaż wszystkie
Masakryczne było wysiadanie z Jelcza 004 zastępu (2osoby) poprzez siedzenia kierowcy lub d-cy. W umundurowaniu ,,komandosa" stosowanym w tamtych czasach może nie było by m i takie utrudnione gdyby nie pas z zatrzaśnikiem na którym można było cumować statki żeglugi śródlądowej i prawie metrowej długości toporek przy tym pasie Płachetki od skrytek samoczynnie lubiły się podnosić a skórzane zabespieczenia armatury wodnej które dawno się urwały pozwalały na ,,wylatanie" sprzętu. Itp...
Modele przepiękne!
Płachetki od skrytek samoczynnie lubiły się podnosić a skórzane zabespieczenia armatury wodnej które dawno się urwały pozwalały na ,,wylatanie" sprzętu. Itp... Modele przepiękne!
Ostatnio modyfikowane przez moderatora:
Bardzo dziękuję za pozytywny odzew.
Miło słyszeć komplementy od utytułowanych modelarzy.
Dzisiaj trochę nostalgicznie.
Pożarnicza super technika na której zaczynałem swoją przygodę ze strażą - Lublin II.
Ta dość charakterystyczna klasa pojazdów wyewoluowała, czy też została odkryta w Polsce w latach 90 kiedy rola strażaków przestała się ograniczać do gaszenia ognia. Wszechobecne wtedy w OSP Stary 244 zwane Colą słabo nadawały się do doposażenia w potrzebny sprzęt. I tu pojawiało się miejsce dla lekkich samochodów gaśniczych .
I tak na naszym Lublinie mieliśmy wysoko ciśnieniową linię szybkiego natarcia ze sporym 500 l. zbiornikiem wody ze stali nierdzewnej umieszczonym w przedziale załogi. W latach 90 uważano, że taka linia powinna być używana do gaszenia pożarów wewnętrznych; mieszkań itp. bo powodowała mniejsze straty z powodu zalania. Czas te założenia zweryfikował ale to już temat na inną opowieść. Mieliśmy agregat prądotwórczy z przenośnym masztem oświetleniowym. Pierwszy zestaw hydrauliczny do rozcinania samochodów. Pierwsze w OSP aparaty do ochrony dróg oddechowych. Stopniowo pojawiały się piły do drewna i żelazobetonu oraz inne narzędzia. Było tam wszystko czego nie dało się upchnąć na Coli.
W moich subiektywnych wspomnieniach Lublin toczył się jak Żuk, wszystko w środku jęczało i skrzypiało jak w Żuku. Pewien koloryt stanowił przedział załogi bez okien ale za to ze wspomnianym już zbiornikiem na wodę. Mimo wspomnianych niedogodności był to bardzo użyteczny i dobrze wyposażony samochód, na który w pewnym okresie nawet zawodowi strażacy spoglądali z zazdrością. Lublin dzięki niewielkiej masie i sporemu jak na tą klasę auta zbiornikowi na wodę świetnie się sprawdzał przy pożarach traw i nieużytków.
Model wyszedł oczywiście z pod ręki Henryka Rotor 72
Kolejne dwa modele, które chcę dziś pokazać to już bardziej ciekawostka.
Nie jestem fanem ani Starów 660 ani Honkerów ale te dwa tak mnie urzekły, że musiałem je mieć.
Star 660 z zabudową gaśniczą POM Zamość to najpewniej pierwszy standardowy terenowy pojazd gaśniczy produkowany dla polskiej straży.
Prosty, żeby nie powiedzieć prymitywny. Na pace zbiornik wody, motopompa, odcinki węży i desant strażaków. Nie mam informacji o skali produkcji tego samochodu ale sądząc po ilości zachowanych zdjęć z epoki musiało być trochę tych Starów. Na pewno niezastąpiony w terenach górskich i przy pożarach lasów.
W służbie można znaleźć jeszcze pojedyncze egzemplarze tego modelu.
Tutaj ciekawy film prezentujący jeden ze znajdujących się wciąż w służbie egzemplarzy:
Ja patrząc na ten model słyszę w głowie szum wielkich opon na szutrowej drodze - sami rozumiecie, że musiałem go mieć
Kolejna ciekawostka to Tarpan Honker w wersji lekkiego samochodu ratownictwa drogowego czy leż lekkiego samochodu rozpoznawczo - ratowniczego ( w różnych okresach jego zadania były różne). Zabudowę w dawnych czasach wykonała firma WISS, zwana wtedy po prostu Wawrzaszek.
Samochód ciekawy, nietypowy. Wykonany prawdopodobnie tylko w jednym egzemplarzu.
Miło słyszeć komplementy od utytułowanych modelarzy.
Dzisiaj trochę nostalgicznie.
Pożarnicza super technika na której zaczynałem swoją przygodę ze strażą - Lublin II.
Ta dość charakterystyczna klasa pojazdów wyewoluowała, czy też została odkryta w Polsce w latach 90 kiedy rola strażaków przestała się ograniczać do gaszenia ognia. Wszechobecne wtedy w OSP Stary 244 zwane Colą słabo nadawały się do doposażenia w potrzebny sprzęt. I tu pojawiało się miejsce dla lekkich samochodów gaśniczych .
I tak na naszym Lublinie mieliśmy wysoko ciśnieniową linię szybkiego natarcia ze sporym 500 l. zbiornikiem wody ze stali nierdzewnej umieszczonym w przedziale załogi. W latach 90 uważano, że taka linia powinna być używana do gaszenia pożarów wewnętrznych; mieszkań itp. bo powodowała mniejsze straty z powodu zalania. Czas te założenia zweryfikował ale to już temat na inną opowieść. Mieliśmy agregat prądotwórczy z przenośnym masztem oświetleniowym. Pierwszy zestaw hydrauliczny do rozcinania samochodów. Pierwsze w OSP aparaty do ochrony dróg oddechowych. Stopniowo pojawiały się piły do drewna i żelazobetonu oraz inne narzędzia. Było tam wszystko czego nie dało się upchnąć na Coli.
W moich subiektywnych wspomnieniach Lublin toczył się jak Żuk, wszystko w środku jęczało i skrzypiało jak w Żuku. Pewien koloryt stanowił przedział załogi bez okien ale za to ze wspomnianym już zbiornikiem na wodę. Mimo wspomnianych niedogodności był to bardzo użyteczny i dobrze wyposażony samochód, na który w pewnym okresie nawet zawodowi strażacy spoglądali z zazdrością. Lublin dzięki niewielkiej masie i sporemu jak na tą klasę auta zbiornikowi na wodę świetnie się sprawdzał przy pożarach traw i nieużytków.
Model wyszedł oczywiście z pod ręki Henryka Rotor 72
Kolejne dwa modele, które chcę dziś pokazać to już bardziej ciekawostka.
Nie jestem fanem ani Starów 660 ani Honkerów ale te dwa tak mnie urzekły, że musiałem je mieć.
Star 660 z zabudową gaśniczą POM Zamość to najpewniej pierwszy standardowy terenowy pojazd gaśniczy produkowany dla polskiej straży.
Prosty, żeby nie powiedzieć prymitywny. Na pace zbiornik wody, motopompa, odcinki węży i desant strażaków. Nie mam informacji o skali produkcji tego samochodu ale sądząc po ilości zachowanych zdjęć z epoki musiało być trochę tych Starów. Na pewno niezastąpiony w terenach górskich i przy pożarach lasów.
W służbie można znaleźć jeszcze pojedyncze egzemplarze tego modelu.
Tutaj ciekawy film prezentujący jeden ze znajdujących się wciąż w służbie egzemplarzy:
Kolejna ciekawostka to Tarpan Honker w wersji lekkiego samochodu ratownictwa drogowego czy leż lekkiego samochodu rozpoznawczo - ratowniczego ( w różnych okresach jego zadania były różne). Zabudowę w dawnych czasach wykonała firma WISS, zwana wtedy po prostu Wawrzaszek.
Samochód ciekawy, nietypowy. Wykonany prawdopodobnie tylko w jednym egzemplarzu.
Załączniki
-
7
-
2
- Pokaż wszystkie
| Autor wątku | Podobne wątki | Forum | Odpowiedzi | Data |
|---|---|---|---|---|
|
Kolekcja Strażaki od Grubego ;) | Pojazdy specjalistyczne | 77 |
Podobne wątki
-
Kolekcja Strażaki od Grubego ;)
- Rozpoczęte przez SECOND MODELS
- Odpowiedzi: 77