-
Ten serwis używa "ciasteczek" (cookies). Korzystając z niego, wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. Learn more.
Kolekcja Strażaki Kozaa - podejście drugie
- Inicjator wątku kozaa
- Data rozpoczęcia
Adrian, uszy do góry - ten model da się zrobić całkiem zacnie, a Twoje dotychczasowe dokonania przekonują mnie że warto ci podesłać go ponownie. Tu masz motywatorka w postaci wykonu kolegi Adama Mazura. A co można poprawić już omówiliśmy na PW.
-
4
-
3
- Pokaż wszystkie
Adrian, uszy do góry - ten model da się zrobić całkiem zacnie, a Twoje dotychczasowe dokonania przekonują mnie że warto ci podesłać go ponownie. Tu masz motywatorka w postaci wykonu kolegi Adama Mazura. A co można poprawić już omówiliśmy na PW.
Zobacz załącznik 1047749
Zobacz załącznik 1047749
Niestety czasem oczekiwania rozjeżdżają się z umiejętnościami.
Tym razem drastycznie...
010 - świetny³ : pierwowzór, model i wykonanie
Notabene w Bytomiu były nawet dwa 010 (411S25 i 411S26). 411S25 jeździł jako pierwszowyjazdowy z zestawem hydrauliki siłowej, gdy 411S21 Star 1142/SHL miał awarię. Byłem w wielu JRG, ale tak urobionych 010 jak w Bytomiu (jedna JRG na całe miasto - wówczas jeszcze w starym, ale klimatycznym budynku przy ul. Strażackiej) nigdzie nie widziałem Prawdziwy koń roboczy.
Odnośnie 032 - cóż, nie lubię Lublinów, więc mała strata
Notabene w Bytomiu były nawet dwa 010 (411S25 i 411S26). 411S25 jeździł jako pierwszowyjazdowy z zestawem hydrauliki siłowej, gdy 411S21 Star 1142/SHL miał awarię. Byłem w wielu JRG, ale tak urobionych 010 jak w Bytomiu (jedna JRG na całe miasto - wówczas jeszcze w starym, ale klimatycznym budynku przy ul. Strażackiej) nigdzie nie widziałem
Prawdziwy koń roboczy.Odnośnie 032 - cóż, nie lubię Lublinów, więc mała strata
Dziś prezentuje model samochodu, który był absolutnym pożarniczym topem w latach 70 -prawie 38 ton dobrej klasycznej angielskiej inżynierii – Chubb Pathfinder. Skonstruowany tylko w jednym celu; jak najszybciej dotrzeć do płonącego samolotu i zalać go morzem piany.
Normy bezpieczeństwa tworzone przez ICAO (Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego) dają lotniskowym strażakom 3 minuty na dotarcie do rozbitego w obrębie pasa startowego samolotu i podanie połowy środków gaśniczych. To sprawia, ze każda sekunda jest ważna. Aby spełnić te normy niektóre bardziej rozległe lotniska mają dwie a nawet trzy strażnice LSP. Również samochody muszą spełniać wyśrubowane normy dynamiki i prędkości maksymalnej. W przypadku Pathfindera odpowiadał za to dwusuwowy silnik diesla o mocy 635 KM, który pozwalał na przyśpieszenie do 80 km w 39 sekund (inne źródła 42 sekundy) i osiągnięcie prędkości maksymalnej 114 km/h (inne źródła 100, 105 km/h).
Path zabierał 13,5 tony wody i 1600 l. środka pianotwórczego. Zapas środków gaśniczych mógł być zużyty w nieco ponad dwie minuty dzięki autopompie Godiva o wydajności 7800 l/min i potężnemu działku o tylko nieco mniejszej wydajności. Kierowca zajmował centralne miejsce w samochodzie mając też do dyspozycji joystick do zdalnego kierowania działkiem. Za nim znajdował się wygodny
i przestronny przedział dla 4 strażaków, który umożliwiał ubieranie się w czasie jazdy na stojąco w kombinezony ognioodporne. Na koniec było jeszcze wyjście na podest roboczy działka.
Skonstruowany w pierwszej połowie lat 70 Pathfinder okazał się dokładnie tym czego potrzebowały lotniskowe straże pożarne na całym świecie. Dodatkową nieplanowaną akcją marketingową były wydarzenia na pokazach lotniczych Farnborough w 1974. Prezentowany tam przez firmę Chubb egzemplarz Pathfindera zbudowany dla lotniska w Bostonie spontanicznie i skutecznie włączył się do akcji gaśniczej po tragicznej katastrofie śmigłowca S-67 Black Hawk. Pathfindery trafiły na lotniska na całym świecie; do USA (lotniska w Nowym Jorku, Bostonie i Oakland), Związku Radzieckiego, Sił Powietrznych RPA, Singapuru, Jugosławii i wielu innych nierzadko ciekawych miejsc.
Do Polski na przełomie 1975/1976 roku trafiło 5 fabrycznie nowych egzemplarzy Pathfindera, trzy sztuki trafiły na warszawskie Okęcie zapewniając mu wysoką VIII klasę zabezpieczenia ppoż. według ICAO. Pozostałe egzemplarze przekazano do Poznania i Krakowa. Na koniec lat 70 jeden z Warszawskich Pathów zaliczył wywrotkę. Naprawa u producenta trwała kilka lat prawdopodobnie z braku środków finansowych. Na ten czas do podziału bojowego LSP wróciła Tatra 148.
W tym samym okresie Lotnisko w Krakowie przekazało swojego Pathfindera do Gdańska. Również w Krakowie miejsce Patha zajęła Tatra – to musiało być przykre doświadczenie.
Jednak LSP w Krakowie nie pożegnało Pathfindera na zawsze; w 1988 roku zakupiono używany ale poddany remontowi egzemplarz z lotniska w Bostonie.
Na przełomie lat 80/90 Pathfindery zostały uzupełnione a potem zastąpione przez samochody nowej generacji Barracuda. Dwa egzemplarze sprzedano za granicę do dalszej eksploatacji, pozostałe służyły jeszcze w Polsce na lotniskach mniejszej rangi. Najdłużej w służbie pozostał egzemplarz w Gdańsku. Zdążył się jeszcze załapać na pożar rafinerii Gdańskiej gdzie wykazał się dużą skutecznością.
Zapraszam do oglądania:
Wspólna fotka z mniejszym bratem z Okęcia - Dodge`m Cheetahem. Fajnie pokazuje różnicę w wielkości ale i detalu.
I na koniec dwie lotniskowe legendy pożarnicze. Pathfindera nie trzeba przedstawiać, drugi to MB SK z zabudową firmy Boughton z 1991. Drugo-liniowy samochód w LSP ale po 33 latach nadal w służbie.
Normy bezpieczeństwa tworzone przez ICAO (Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego) dają lotniskowym strażakom 3 minuty na dotarcie do rozbitego w obrębie pasa startowego samolotu i podanie połowy środków gaśniczych. To sprawia, ze każda sekunda jest ważna. Aby spełnić te normy niektóre bardziej rozległe lotniska mają dwie a nawet trzy strażnice LSP. Również samochody muszą spełniać wyśrubowane normy dynamiki i prędkości maksymalnej. W przypadku Pathfindera odpowiadał za to dwusuwowy silnik diesla o mocy 635 KM, który pozwalał na przyśpieszenie do 80 km w 39 sekund (inne źródła 42 sekundy) i osiągnięcie prędkości maksymalnej 114 km/h (inne źródła 100, 105 km/h).
Path zabierał 13,5 tony wody i 1600 l. środka pianotwórczego. Zapas środków gaśniczych mógł być zużyty w nieco ponad dwie minuty dzięki autopompie Godiva o wydajności 7800 l/min i potężnemu działku o tylko nieco mniejszej wydajności. Kierowca zajmował centralne miejsce w samochodzie mając też do dyspozycji joystick do zdalnego kierowania działkiem. Za nim znajdował się wygodny
i przestronny przedział dla 4 strażaków, który umożliwiał ubieranie się w czasie jazdy na stojąco w kombinezony ognioodporne. Na koniec było jeszcze wyjście na podest roboczy działka.
Skonstruowany w pierwszej połowie lat 70 Pathfinder okazał się dokładnie tym czego potrzebowały lotniskowe straże pożarne na całym świecie. Dodatkową nieplanowaną akcją marketingową były wydarzenia na pokazach lotniczych Farnborough w 1974. Prezentowany tam przez firmę Chubb egzemplarz Pathfindera zbudowany dla lotniska w Bostonie spontanicznie i skutecznie włączył się do akcji gaśniczej po tragicznej katastrofie śmigłowca S-67 Black Hawk. Pathfindery trafiły na lotniska na całym świecie; do USA (lotniska w Nowym Jorku, Bostonie i Oakland), Związku Radzieckiego, Sił Powietrznych RPA, Singapuru, Jugosławii i wielu innych nierzadko ciekawych miejsc.
Do Polski na przełomie 1975/1976 roku trafiło 5 fabrycznie nowych egzemplarzy Pathfindera, trzy sztuki trafiły na warszawskie Okęcie zapewniając mu wysoką VIII klasę zabezpieczenia ppoż. według ICAO. Pozostałe egzemplarze przekazano do Poznania i Krakowa. Na koniec lat 70 jeden z Warszawskich Pathów zaliczył wywrotkę. Naprawa u producenta trwała kilka lat prawdopodobnie z braku środków finansowych. Na ten czas do podziału bojowego LSP wróciła Tatra 148.
W tym samym okresie Lotnisko w Krakowie przekazało swojego Pathfindera do Gdańska. Również w Krakowie miejsce Patha zajęła Tatra – to musiało być przykre doświadczenie.
Jednak LSP w Krakowie nie pożegnało Pathfindera na zawsze; w 1988 roku zakupiono używany ale poddany remontowi egzemplarz z lotniska w Bostonie.
Na przełomie lat 80/90 Pathfindery zostały uzupełnione a potem zastąpione przez samochody nowej generacji Barracuda. Dwa egzemplarze sprzedano za granicę do dalszej eksploatacji, pozostałe służyły jeszcze w Polsce na lotniskach mniejszej rangi. Najdłużej w służbie pozostał egzemplarz w Gdańsku. Zdążył się jeszcze załapać na pożar rafinerii Gdańskiej gdzie wykazał się dużą skutecznością.
Zapraszam do oglądania:
-
9
-
1
- Pokaż wszystkie
Rewelacyjny model. Sztos
Dodam, że warszawskie Pathfindery brały pośrednio udział w akcjach ratownicznych "Kopernika" 14.03.1980 i "Kościuszki" 09.05.1987 roku, a MB SK #9 14.09.1993 roku przy Airbusie Lufthansy: Foto
Path #4 służył później na lotnisku Szczytno-Szymany, dalej trafił w ręce prywatnego kolekcjonera; Path z Gdańska znajduje się (nadal?) w muzeum w Bytowie (woj. pomorskie); Path z Krakowa jest w Centralnym Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach; Path z Poznania służył później na lotnisku Babimost/Zielona Góra i został zezłomowany. Warszawskie #5 i#6 zostały wyremontowane i po dostarczeniu Barracud sprzedane przez pośrednika prawdopodobnie dla afrykańskiego odbiorcy/odbiorców.
Notabene miałem okazję wraz z kolegą Kozaa wspólnie przejechać się gdańskim Pathem rok przed jego wycofaniem. To było naprawdę fantastyczne wrażenie – dźwięk silnika, wielkość pojazdu i nadal dobra ergonomia jak na projekt z początku lat 1970-tych.
Dodam, że warszawskie Pathfindery brały pośrednio udział w akcjach ratownicznych "Kopernika" 14.03.1980 i "Kościuszki" 09.05.1987 roku, a MB SK #9 14.09.1993 roku przy Airbusie Lufthansy: Foto
Path #4 służył później na lotnisku Szczytno-Szymany, dalej trafił w ręce prywatnego kolekcjonera; Path z Gdańska znajduje się (nadal?) w muzeum w Bytowie (woj. pomorskie); Path z Krakowa jest w Centralnym Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach; Path z Poznania służył później na lotnisku Babimost/Zielona Góra i został zezłomowany. Warszawskie #5 i#6 zostały wyremontowane i po dostarczeniu Barracud sprzedane przez pośrednika prawdopodobnie dla afrykańskiego odbiorcy/odbiorców.
Notabene miałem okazję wraz z kolegą Kozaa wspólnie przejechać się gdańskim Pathem rok przed jego wycofaniem. To było naprawdę fantastyczne wrażenie – dźwięk silnika, wielkość pojazdu i nadal dobra ergonomia jak na projekt z początku lat 1970-tych.
Jeszcze dla maniaków motoryzacji: silnik wolnossący (tylko na pół martwi muszą być wentylowani ) V16 o poj. 18,6 l
https://en.wikipedia.org/wiki/Detroit_Diesel_Series_71
) V16 o poj. 18,6 l https://en.wikipedia.org/wiki/Detroit_Diesel_Series_71
| Autor wątku | Podobne wątki | Forum | Odpowiedzi | Data |
|---|---|---|---|---|
|
Kolekcja Strażaki od Grubego ;) | Pojazdy specjalistyczne | 77 |
Podobne wątki
-
Kolekcja Strażaki od Grubego ;)
- Rozpoczęte przez SECOND MODELS
- Odpowiedzi: 77