Relacja Podróże małe i duże

[teigrekty2]

Niestety bliskość płotu otaczającego O5 nie pozwalała na dobre ujęcia.

Opis parowozu ma pomyłkę, nie Mohawk (4-8-2), tylko Northern czyli układ kół 4-8-4.

Parowóz zbudowany przez CB&Q:

Przed trawnikiem stacji stał taki amerykański jacht:

Buick Electra

Co prawda z późniejszej ery niż parowóz, ale czułem się jak na filmie gangsterskim

Po stacji manewrowały DASH9 i czar prysnął:

Za to na byłej lokomotywowni jest taka obrotnica:

Kiedy z jakiegoś powodu nie kopano głębokiego basenu na zwykłą obrotnice, używano takich w stylu mostowym. Bardzo już rzadko spotykany rodzaj, chyba dopiero drugi raz taką widziałem po tej w Los Angeles.

Po wizycie w Sheridan wjechałem z powrotem na I90 i prosto już do Montany nazywanej Big Sky (Duże Niebo). Wpadając na zjazd z autostradą I94 jeszcze przed Billings już wypatrywałem tory. Ten trofiejny strzał tylko dzięki czarnemu dymowi jaki było widać w oddali jeszcze na zjeździe;

Jeszcze na dodatek długim nosem na przód, sto trzydziestka okazała się po tem głównym bochaterem w Billings. Ale za nim pogoniłem za klasyczną lomomotywą, trafiłem jeszcze na samochód jaki znam z filmów, ale nie mam pojęcia co to jest:

Następnie znajdując ulicę jak najbliżej torów i nie znając miasta wypatrywałem co mogło się stać z moim czteroosiowym bochaterem. Lokomotywa po dojechaniu do miasta, zostawiła swój skład na torze bocznym przed główną stacją i udawała się na manewry:

 

[Misiek]

samochód jaki znam z filmów, ale nie mam pojęcia co to jest:

Dodge Charger '73?
"klasyk" 130 o dziwo nie jest Northern Pacific tylko MST&L ale dziób mu obcięli w CN&W (jak innym ichnim GP9 w swoim czasie)

 

[teigrekty2]

Dodge Charger '73

Kurcze a ja akurat Chargera szukałem tylko do 70' roku. Jesteś lepszym Amerykanem ode mnie.

 

[Misiek]

Ale ja się nie znam na samochodach, tak tylko strzeliłem w google + wiki i trafiłem

 

[teigrekty2]

Zwiedzamy stację w Billings, Montana. Tu jeździłem do okoła samochodem, jak i chodziłem. 130 manewrujący po stacji:

Jeszcze jeden rzut okiem na małą lokomotywownię:

Następnie znaleziony taaki klasyk, chyba SW1 na południowej stronie stacji, gdzie są elewatory:

Dalej znalazłem się na zachodniej stronie i następna niespodzianka:

SD40-2 właśnie mi uciekał na wschód i myślałem że to będzie jedyne jego zdjęcie. Zaraz po nim nadjechał nasz bochater:

Również ogólny widok na zachodni wyjazd.

Z powrotem na wschodniej stronie od strony centrum miasta:

Po tem zabrałem się za SD40-2;

 

[Misiek]

No patrz pan
https://www.stjohnsrail.com/restore84 przedwojenny diesel

 

[teigrekty2]

No patrz pan
https://www.stjohnsrail.com/restore84 przedwojenny diesel

Ale jajca, no to jeszcze ostatnie zdjęcie tego SW1:

Domyślam się że zdjęcia na tej stronie z lokomotywą w szopie, to chyba właśnie w tej przed którą stała. Fajne te barwy Burlington route, chociaż mój ulubiony schemat ich diesli to ten "vermilion red", czy jak kto woli chiński czerwony.

 

[teigrekty2]

Nadal w Billings i nasz bochater numer 130 po manewrach na stacji, wciąga gondole które wcześniej przyprowadził na tor postojowy:

Po wyjeździe z miasta drogą numer 3 na północny zachód, napodkałem jeszcze parowóz manewrowy Northern Pacific na cokole:

Niestety bardzo kiepsko eksponowany. Dalej przy drodze już głęboko na preriach stał skład towarowy BNSF i świetna niespodzianka w postaci malowania jednego DASH9 w barwach Santa Fe "Warbonnet":

Oczywiście wykorzystałem sytuacje i obfociłem więcej gdyby ktoś był zainteresowany. Te malowanie szybko znika ze szlaków BNSF. Następnie mały spacerek w miejscowości Broadview, gdzie stało kilka starszych elevatorów;

Na koniec jazda przez południowo centralną Montane. Pogoda była wyśmienita i będąc dosyć wysoko na północy, towarzyszyły mi długie zachody słońca.

 

[Misiek]

Oczywiście wykorzystałem sytuacje i obfociłem więcej gdyby ktoś był zainteresowany.

mało pordzewiały, bo większość tych srebrnych to chyba z litości przemalowują, zęby zamaskować rdzę

Następnie mały spacerek w miejscowości Broadview, gdzie stało kilka starszych elevatorów;

Elevators Row! Jak w Saskatchewan I to / tyle, że na dwutorze!

Na koniec jazda przez południowo centralną Montane

Idealny krajobraz dla mało wymagających makiet

p.s. Marek, weź, no bo bohater to przez samo h

 

[teigrekty2]

p.s. Marek, weź, no bo bohater to przez samo h

Oops, no Wiesz, z Polskiego nigdy orłem nie byłem. Może znajdzie się jakiś litościwy forumowy i to poprawi, ja już nie mogę
Apropo krajobrazu dla mało wymagających, szkoda że na makiecie nie idzie odwzorować tego wspaniałego zapachu prerii. W zasadzie cały czas jechałem z otwartymi oknami, wyjątkiem była tylko okazjonalna ulewa. Tu jeszcze kilka widoków z tego "elavator row":

 

[Darth Maul]

Mam wrażenie jak byś te zdjęcia robił specjalnie dla mnie krajobrazy piękne z elewatorami. Dzięki. Szkoda, że nie czuć właśnie tego zapachu bo na pewno jest wyjątkowy i niesamowity.

 

[teigrekty2]

Mam wrażenie jak byś te zdjęcia robił specjalnie dla mnie krajobrazy piękne z elewatorami. Dzięki. Szkoda, że nie czuć właśnie tego zapachu bo na pewno jest wyjątkowy i niesamowity.

Między innymi także dla Ciebie, bo się o elewatory Pytałeś. Z resztą sam zacząłem lubieć rozglądać się za nimi, nigdy nie wiadomo co będzie stało koło nich; bądź na oponach, lub na stalowych kołach

 

[teigrekty2]

Jedziemy dalej i droga numer 3 ewentualnie dochodzi do US12 w miejscowości Lavina, tu przejechałem przez prawie niedostrzegalny nasyp Milwaukee Road (Chicago, Milwaukee, Saint Paul and Pacific Railroad). Mój pierwszy stop na Milwaukee było miasto Harlowton. To tu pociągi ze wschodu ciągnione parowozami, lub spalinowozami, wymienały lokomotywy na elektrowozy. Z dawnej stacji nie zostało wiele. Kolej ze względu na kiepski stan torów zmuszona była do zaprzestania serwisu w roku 1980. Elektryfikacja została oficjalnie skończona wczesnym latem 1974r. Za nim zajechałem na stacje, zatrzymałem się aby obejżeć jeden z najstarszych zachowanych elektrowozów na kolei, oryginalnie dwuczłonowe lokomotywy o układzie osi 2B+B na człon.

Ten egzemplarz po rozłączeniu pełnił rolę lokomotywy przetokowej w Harlowton w zasadzie do końca elektryfikacji, rok budowy lokomotywy 1915. Oryginalnie malowane na czarno lokomotywy, dostały po drugiej wojnie właśnie takie czarno, pomarańczowo, ciemno czerwone malowanie. Pojedyńcze lokomotywy dostały nawet późniejsze czarno ponarańczowe barwy w latach 60-tych, znane większości fanów kolejowych.

Po tem udałem się na teren stacji aby szukać tzw. duchów kolejowych. Stojący do dzisiaj wachlarz jest jedynym mi znanym istniejącym gdzie można było znaleść wszystkie trzy trakcje: parowa, spalinowa, elektryczna. Typowa konstrukcja kolei nie mającej tylu funduszy jak np. Pennsylvania, czy New York Central;

Wydłużenie jednego stanowiska chyba na późniejsze czteroczłonowe giganty elektryczne. Drewniany słup przy budynku to faktycznie jeden z kilku na stacji, na jakich zawieszone były druty sieci trakcyjnej.

Z drugiej strony ściana murowana i widać na otwartym polu jeszcze kilka wybetonowanych stanowisk:

Basen obrotnicy był zasypany, ale z wystającym miejscami betonowym krawężnikiem można było sobie wyobrazić jak wielka była obrotnica. Na drugiej stronie wieża wodna, a przy niej stalowa konstrukcja do napełniania piasku:

Coraz bardziej interesuje mnie ta kolej właśnie ze względu elektryfikacji przez Góry Skaliste. Z resztą Milwaukee ma rzeszę fanów którzy modelują operacje, a kilku ma nawet modelowaną elektryfikacje wydłużenia do Pacyfiku.

 

[teigrekty2]

Nadal w Harlowton:

Słońce już prawie na horyzoncie a ja jeszcze znalazłem kilka pamiątek po elektryfikacji:

Słupy trakcyjne nie są wykrzywione ze starości, tak je stawiano-odchylone na zewnątrz od osi torów. Tylko w niektórych miejscach pozwolono sobie na slupy stalowe, generalnie na mostach, jak i pojedyńcze na stacjach. Dochodziło to tego że powbijane w ziemię słupy pokryte smołą zaczęły pruchnieć. To też wbijano przy nich te ogromne kanciaste bale do ktőrych przykręcano słupy.

Po wyjechaniu z Harlowton jechałem nadal drogą US12. Przed wyjazdem na zachód przestudiowałem trochę miejsce nasypu Milwaukee, tu satelitarne zdjęcia Google okazały się wspaniałe. Droga nr. 294 kierowała się to wzdłuż nasypu, za tem tędy jechałem. Spotkałem po drodze kilka kompletnych masztów świetlnych jak i podstację elektryczną. Niestety było tu już ciemno i trzeba było znaleść miejsce na nocleg. Zajechałem gdzieś bitą drogą w góry niedaleko US12. Rano jazda znowu na US12 i przystanek na tankowanie i kawóńkę w miejscowości Townsend. Na stacje benzynową zajechał taki klasyk:

Młody lokalny chłopak z którym trochę porozmawiałem. Po tym jak zauważył mój akcent, opowiedziałem skąd jestem i co tu robię, nigdy nie słyszał o Milwaukee Road i zainteresował się tematem-hej może mamy nowego fana kolei. Kolej idąca przez miejscowość to jak się domyślam Northern Pacific, obecnie MRL nie na długo:

Pierwszy widok na pónoc.

Przy iglicy rozjazdu specjalne miejsce na miotłę, chyba dobrze tu śniegiem sypie w zimie:

Następnie dowód przynajmniej dla mnie że jednak Bachmann, czy Plasticville nie robiły nas modelarzy w konia:

Miałem kiedyś podobną szopę z taką rampą Bachmanna. W tej było widać ktoś zrobił sklep ogrodniczy.

Z Townsend kierowałem się drogą US287 w stronę Three Forks. Po drodze chciałem zobaczyć miejscowość Toston i jak się okazało to tu zaczęła się prawdziwa eksploracja/przygoda na Milwaukee Road. Najpierw to co stało na bocznicy w Toston:

 

[Misiek]

Kolej idąca przez miejscowość to jak się domyślam Northern Pacific,

Aha

 

[teigrekty2]

Miejscowość Toston i jeszcze kilka ujęć tego krytego:

Rok budowy wagonu 1972. Droga z Toston w kierunku kanionu z asfaltowej zrobiła się bita. Rzeka towarzysząca to Missouri zaczynająca się gdzieś w Górach skalistych. Za nim zacząłem się wspinać po serpentynach, jechałem koło kanału w którym sfociłem "amerykańskie hipopotamy"

Na zachodzie często przejeżdża się przez otwarte pastwiska, w nocy trzeba uważać, ponieważ bydło lubi sobie spacerować przy drodze. Na tym zdjęciu widok na Rzekę Missouri i tory BNSF (Montana Rail Link) po mojej stronie:

Po wjeździe na górę znalazłem się na drodze która częściowo była na terenie prywatnym. Celem był tzw. "Sixteen mile Canyon" (Szesnasto milowy Kanion) na byłej Milwaukee Road. Droga z góry w stronę kolei była tu trudna, z wystającymi skałami i nie raz głębokimi koleinami które trzeba było omijać. Na jednej skale zacząłem ocierać, po zatrzymaniu samochodu sprawdziłem czy czegoś nie uszkodziłem. Myślę sobie, no trzeba będzie znaleść inny wyjazd.
Patrząc na wschód w głąb Szesnasto milowego kanionu widać jeden z kilku mostów w okolicy:

Tu widok na Milwaukee, a pod miejscem gdzie zdjęto przęsło-BNSF:

Nie mając innej opcji wjechałem na nasyp Milwaukee i mając nadzieje powoli sunąłem na wschód aby dojechać do bitej drogi która jeszcze na górze odchodziła na lewo od mojej. Następny most i widać że sama kolej Milwaukee była solidnie budowana, większe mosty to konstrukcje betonowo stalowe, a ogromne nad dolinami to stalowe kolosy;

Po dojechaniu do tunelu wysiadłem i przeszedłem na drugą stronę aby zobaczyć że teren jest znowu prywatny i usypano przed wjazdem do tunelu wał którego już bym samochodem nie pokonał. Po wycofaniu na polanę, w tył zwrot i jazda z powrotem gdzie wjechałem na nasyp. Wjazd pod górę gdzie czekała na mnie moja skała, łopata i siekiera wyciągnięta z bagażnika i robimy drogę. W czasie pracy usłyszałem pociąg, za tem biegiem na wzgórze:

Długaśny towarowy z dieslami jeszce w środku i długim rzędem wagonów za nimi. Po przejechaniu towarowego, z powrotem do pracy; nasypane kamienie z ziemią w koleiny i najbardziej wystające kanty skały rozbite tyłem siekiery. Udało się, obyło się też bez spotkania z lokalnym gościem który jak było widać przy drodze, używał starych wraków samochodów do praktyki strzelania. Po powrocie już bez przygód do Toston, skręciłen z powrotem na drogę US287 i jechałem w stronę autostrady I90. Plan był taki że US287 dojadę do drogi numer 2 i tą eventualnie do Butte. Po drodze kąpiel i pranie w rzece Jefferson, a na drugiej stronie znowu Milwaukee i tu kilka nadal stojących słupów wraz z ledwo widocznymi przęsłami:

Tor po mojej stronie to chyba znowu Northern Pacific idący także do Butte przez Homestake Pass (Przełęcz Homestake). Na torach znalazłem taką fajną ozdobę:

Za nim trafiłem do Butte, Milwaukee Road przechodziło w tym rejonie także przez przełęcz o nazwie Pipestone (Pipestone Pass). Postanowiłem tu wybrać się na znalezienie tunelu o tej nazwie, trzeba pamiętać że większość z tych miejsc w ogóle nie widziałem. Dawno bo w 2009r. byłem w Butte pierwszy raz, i chociaż czytam już o Milwaukee dobre kilka lat, to dopiero teraz podjąłem się próby fizycznego poznania przebiegu tej kolei. Trapery na nogi, picie do plecaka i po drodze spotkałem się z innym mieszkańcem z Pennsylvanii (!). Tak jak ja kombinował znaleść tunel i około milę od niego, jeden z ogromnych stalowych mostów nad doliną. Oznakowanie ścieżek było tu kiepskie, ale doszliśmy:

Bystre oko dostrzegnie haki przy górze tunelu które podtrzymywały instalacje sieci elektrycznej. W przeciwieństwie do innych transkontynentalnych kolei, Milwaukee zbudowała swoją na początku XX wieku, gdzieś w 1909r. Mając do czynienia z nowszą technologią kolej była nowocześniejsza. Ten tunel gdyby był nadal używany, nie potrzebował by modyfikacji na podwójne pociągi kontenerowe. Wszystkie inne koleje musiały powiększać swoje skrajnie w latach 90-tych i wczesnych 2000 kiedy masowo zaczęły wozić podwójne kontenery na wagonach, szkoda. Następnie most, nieco zmodyfikowany aby piechotą było łatwiej przejść:

Jedyne ślady po elektryfikacji, to wystające z boku stalowe kraty podtrzymujące niegdyś słupy. Po powrocie do samochodu jazda już bez zatrzymania do Butte. Na byłej stacji Northern Pacific (obecnie BNSF) oprucz wagonów, cztery diesle;

Wyglądający na GP35 (faktycznie GP39-3), oraz nowszy kolega SD70MAC, c.d.n.

 

[teigrekty2]

Część dalsza spaceru po stacji Northern Pacific w Butte, Montana:

Miasto było nazywane "Najbogatrza Góra Świata". Pod miastem i w okolicy znajdują się bogate złoża miedzi, które są nadal eksploatowane, obecnie jednak metodą odkrywkową. Unikatowe miasto posiada wiele stalowych wież wyciągowych w północnej części;

Szyb "The Steward" 3633 stóp głębokości to jest ponad kilometr. 79 zgonów w czasie działalności kopalni. Na końcu-"Najbardziej produktywna kopalnia w Butte".
Podczas grzebania w internecie i na zdjęciach satelitarnych jeszcze przed wakacjami, znalazłem miejsce gdzie stoi zachowany elektrowóz BA&P (Butte, Anaconda and Pacific), czyli kolei która ekskluzywnie służyła przy transporcie rudy miedzi do procesora w Anakondzie.

Szyb Anselmo; niestety cały teren jest zagrodzony. Jak mi wytłumaczył jeden mieszkaniec podlewający swój ogród w pobliżu, miasto postanowiło pozagradzać szyby aby nie wchodziła na nie młodzierz. Miałem nadzieje że będzie to muzeum, ale jest jak jest:

Zdjęcia robione zza płotu, a lokomotywa ma podczepiony do siebie "booster", chyba pierwsze użycie takiej kombinacji na kontynencie.

Po zobaczeniu elektrowozu zszedłem niżej miasta aby połazić po byłym dworcu Milwaukee Road;

Budynek dworca jest obecnie używany przez lokalne stacje radiowe. Stacja była w stylu czołowym i wszystkie pociągi osobowe które się tu zatrzymywały były obracane na trójkącie.

Jak widać zachowane są tylko wiaty dla pasażerów, wszystkie tory zostały usunięte. Od północy równolegle do terenu stacji dochodzi kilka torów jak się domyślam Great Northern. Te łączą się w jeden tor na zachód i idą miejscem gdzie kiedyś faktycznie była linia główna Milwaukee Road. Stoi tam również jedyna znana mi stalowa bramka po sieci trakcyjnej.

Witamy za tem na unikatowym miejscu gdzie tory byłej Milwaukee Road posiadają nadal konstrukcję sieci trakcyjnej:

Te ostatnie miejsce z bramką jest patrząc na wschód i widoczna jest wieża dworca Milwaukee. Będąc w Butte pierwszy raz w 2009r. nie odważyłem się tu zapuścić, ale tym razem nie przegapiłem momentu, teren należy tu do BNSF. Po bramce postanowiłem od razu zaliczyć dwa wiadukty które stanowiły południowy kąt trójkąta za byłą stacją, ale zdjęcia w następnym wpisie.

 

[Misiek]

No i o takie Butte mi chodziło

Boxcab wygląda na dobrze zakonserwowany?

 

[teigrekty2]

No i o takie Butte mi chodziło

Boxcab wygląda na dobrze zakonserwowany?

Ten elektrowóz wygląda prawie gotowy do jazdy, jak by posmarować tam i tu, naoleić gdzie trzeba i pantograf otworzyć pod siecią, kto wie, chyba by ruszył. Jeszcze kilka zdjęć szybu "The Steward":

Następnie mosty Milwaukee od południowej strony stacji:

Ten bliżej mnie na pierwszym zdjęciu to bezpośredni tor ze wschodu na zachód. Oprucz tego że posiadał parę torów, ma też nadal logo kolei z pełną nazwą: Chicago, Milwaukee, St. Paul and Pacific:

Ponad 40 lat po opuszczeniu tej trasy przez kolej.

Ten jednotorowy wiadukt prowadził bezpośrednio do dworca, który jest widoczny nad wiaduktem pomiędzy słupami. Wyjeżdżając z miasta w stronę upatrzonego miejsca w górach na nocleg, znalazłem jeszcze typowy drewniany słup na sieć trakcyjną przy torach Milwaukee. Jeden z niewielu kawałków Wydłużenia do Pacyfiku który jest nadal używany:

Następnego dnia śniadanie w lesie koło zimnego strumyka i wracamy do Butte (czyt. Biut). Tym razem nie gonił czas, za tem pozwoliłem sobie na dokładniejsze rozpoznanie miasta. Ranne ujęcie dworca Milwaukee Road:

Następnie taki kozioł oporowy przy jednej z głównych ulic miasta:

Jeszcze takiej konstrukcji nie widziałem. Od razu zaciekawiło mnie gdzie te tory idą, bo ani do Milwaukee, ani do Northern Pacific kierunek nie pasuje.

Torem doszedłem do:

Nie miałem pojęcia że Great Northern taki dworzec tu sobie zafundował.

 

[Misiek]

A taką stronkę znasz?
https://livingatlas.arcgis.com/topoexplorer/index.html