Relacja Podróże małe i duże

[Misiek]

Pokaż z boku tego RS sprawdzimy, czy 2 czy 3, bez szukania w google.

Ten K1d ma taką rure pod skosem - pod kabiną. co to jest? Nurtuje mnie to bo mam na modelu Consolidation 2-8-0

 

[michal.guminiak]

Patrząc na te amerykańskie smoki, parowe i spalinowe, zawsze nachodzi mnie pytanie o sposób mocowania szyn do drewnianych podkładów. Na oko jest on zbliżony do tego, który stosowany był na naszych kolejach wąskotorowych.
W 1990 roku byłem na wycieczce szkolnej do krainy wschodniego "brata", docelowo do Uzbecji. Widziałem składy cystern, prowadzone dwoma podwójnymi lokomotywami M62. Pociąg nie miał końca i jechał z dużą prędkością. Szyny mocowane były "na dwa gwoździe" i tor wytrzymywał tak wielkie obciążenia.

 

[teigrekty2]

Pokaż z boku tego RS sprawdzimy, czy 2 czy 3, bez szukania w google.

Ten K1d ma taką rure pod skosem - pod kabiną. co to jest? Nurtuje mnie to bo mam na modelu Consolidation 2-8-0

Te dwie rury idą do inżektora który jak (nie) widać jest w kabinie. Z kabiny wychodzi trzecia rura która jak się domyślam zasila kocioł, ta horyzontalna, zginająca się na ukos w centrum idąca prawie do dymnicy.
Zrobiłem tylko te dwa zdjęcia tego "słyczera" MoPac, ozdobne krzewy z boku skutecznie uniemożliwiały bocznego uchwytu.

 

[teigrekty2]

Patrząc na te amerykańskie smoki, parowe i spalinowe, zawsze nachodzi mnie pytanie o sposób mocowania szyn do drewnianych podkładów. Na oko jest on zbliżony do tego, który stosowany był na naszych kolejach wąskotorowych.
W 1990 roku byłem na wycieczce szkolnej do krainy wschodniego "brata", docelowo do Uzbecji. Widziałem składy cystern, prowadzone dwoma podwójnymi lokomotywami M62. Pociąg nie miał końca i jechał z dużą prędkością. Szyny mocowane były "na dwa gwoździe" i tor wytrzymywał tak wielkie obciążenia.

Ja też się nad tym czasami zastanawiam. Jak widać pracuje, podkłady na kolejach amerykańskich są też gęściej koło siebie. Jednak chodząc po tych drugorzędnych torach i widząc że gwoździe czasem prawie wychodzą z podkładu, tak że z łatwością można wyjąć jedną ręką...

 

[Misiek]

MoPac wg google to RS3

 

[teigrekty2]

Idziemy dalej przez muzeum i jeszcze kilka zdjęć tego olbrzymiego Texasu. Tu filary hali i zieleń ozdobna znowu dawały się we znaki, ponieważ lokomotywa jest tak ogromna.

Następnie parowóz z XIX wieku zbudowany w Nowej Angli-"Daniel Nason":

Z opisu wynika że jest to jedyny zachowany parowóz w stylu Dutch Wagon-z cylindrami pod dymnicą i pomiędzy ostojnicami; popularny styl przed wojną secesyjną. Chociaż parowoz jest na węgiel, był stylistycznie zmieniony na wygląd palącego drewno, z balonowym kominem i małym tendrem. Trochę w tym opisie nagmatwali, bo nie wiadomo kiedy był przebudowany oryginalnie z drewna na węgiel i z jakim tendrem jeździł;

Dalej autobus na tory, Illinois Terminal, czyli następny potworek z tej kolei dojazdowej tak jak elektrowóz C:

Dalej jeden z zaledwie kilku zachowanych maszyn w stylu "Camel back":

Numer 952 to także jeden z chyba zaledwie dwóch maszyn Delaware Lackawanna & Western. Jest to też jeden z niewielu posiadających palenisko typu Wooten, zaprojektowane specjalnie na spalanie antracytu, oraz jego odpadów. Ciasnawo tam było i niestety ciężko było o dobre zdjęcia, a szkoda. Idziemy dalej i spalinowóz który też pokazałem w "Klimatach", piękny E8 Burlington Route do pociągów "Zephyr" z Chicago do San Francisco;

Na koniec parowóz "Daylight" w mało znanej czarno srebrnej barwie:

Większość fanów kolei amerykańskiej zna sławne pomarańczowo czerwone wersje tej maszyny. Po wyjechaniu z St. Louis kierowałem się w południową czėść stanu Illinois, abym zaliczył ponownie Kentucky i jazdę przez Appallachy w stanie West Virginia. Nie wszystko poszło według planu, ponieważ alternator który zamontowałem w Utah zdefektował w Kentucky pod wieczór, a byłem o jeden zjazd za blisko przed sklepem z częściami. Za tem rano na lawetę:

Cztery mile na następny zjazd z autostrady i czekanie na części. Połaziłem za tem po miasteczku o nazwie która wyleciała z głowy. Były tory i meksykańskie jedzenie. Po ponownej naprawie nie było już kłopotów i późno wieczorem dojechałem do domu.
Uff, zajęło opisanie eskapady z Maja, a jutro wyjeżdżam ponownie na dziki zachód, tym razem stany północno-zachodnie: Montana i szukanie śladów po egzotycznej Milwaukee Road...ale z moimi podróżami, no zobaczymy

 

[Darth Maul]

Jak będziesz w tych rejonach to porób zdjęcia Montana Rail Link i przy okazji krajobrazów w okół linii kolejowych. Może jakieś elewatory zbożowe Ci się trafią te klasyczne oczywiście . To udanego wyjazdu i żeby się nic nie popsuło.

 

[teigrekty2]

Jak będziesz w tych rejonach to porób zdjęcia Montana Rail Link i przy okazji krajobrazów w okół linii kolejowych. Może jakieś elewatory zbożowe Ci się trafią te klasyczne oczywiście . To udanego wyjazdu i żeby się nic nie popsuło.

Domyślam się że Wiesz, że Montana Rail Link ma się ku końcowi. Z tego co wyczytałem BNSF chce z powrotem szlak który był do tychczas używany przez Montana Rail Link. Klimaty jasne że będę fotografował, tylko jeszcze nie wiem w jakim stanie skończę, ale Montana na pewno.

 

[Misiek]

Tym bardziej trzaskaj zdjęcia MRL, może trafisz na ich fotogeniczne "locals" - GP35 z kilkoma wagonami. A może nawet GP9, pamiętające Northern Pacific, bo obecna linia MRL była właśnie ich.
BNSF oddał w leasing MRL tę linię zostawiając sobie jako główną linię transkontynentalną równoległy szlak po Great Northern.

W yardach wypatruj cystern 1-dome w swoich barwach, służą im jako zbiornik wody.
http://www.rrpicturearchives.net/rsPicture.aspx?road=MRL&cid=12
Jedną widzę w Butte, MT. Dotrzesz? jest muzeum przy kopalni miedzi, Co ciekawe tamtejsza linia Butte, Anaconda & Pacific (jedna z moich ulubionych nazw) była zelektryfikowana.

No i Whitefish, z stojącym tam pomnikiem NW3

Poprosimy foty na bieżąco

 

[teigrekty2]

Tym bardziej trzaskaj zdjęcia MRL, może trafisz na ich fotogeniczne "locals" - GP35 z kilkoma wagonami. A może nawet GP9, pamiętające Northern Pacific, bo obecna linia MRL była właśnie ich.
BNSF oddał w leasing MRL tę linię zostawiając sobie jako główną linię transkontynentalną równoległy szlak po Great Northern.

W yardach wypatruj cystern 1-dome w swoich barwach, służą im jako zbiornik wody.
http://www.rrpicturearchives.net/rsPicture.aspx?road=MRL&cid=12
Jedną widzę w Butte, MT. Dotrzesz? jest muzeum przy kopalni miedzi, Co ciekawe tamtejsza linia Butte, Anaconda & Pacific (jedna z moich ulubionych nazw) była zelektryfikowana.

No i Whitefish, z stojącym tam pomnikiem NW3

Poprosimy foty na bieżąco

Tak się składa że Butte i Anaconda są moim głównym celem Kiedy byłem tam pierwszy raz w 2009r. nie wiedziałem o tym muzeum, ale w Anakondzie stoi mały elektrowóz który był używany przy nieistniejącej już hucie. W Deer Lodge stoi "Little Joe". Popatrzę za tą cysterną. Dobra, odpalam.
P.S. Teraz nie wiem czy w jakim kolwieg temacie dałem, ale z tamtego roku:

Ten rodzynek stał w Lexington, Nebraska.

 

[Misiek]

Lejesz miód na nasze serca

Rodzynek też ciekawy, był kiedyś taki.
http://www.rrpicturearchives.net/LocoPicture.aspx?id=130885

Baw się dobrze!

 

[Arekmiz]

Że tak się zapytam: Do czego służą te wszystkie węże/kable widoczne na czole lokomotywy. Bo widać np. 6 węży cienkich i 1 gruby i jakieś kable z wtyczkami. U nas są zazwyczaj 2-4 węże powietrzne i 1 gruby kabel elektrycznego ogrzewania wagonów. Ewentualnie są jakieś gniazda do połączeń przy sterowaniu wielokrotnym. A w USA słyszałem że lokomotywy wielokrotnie są sterowane radiowo (np. jeśli jadzie kilka na początku i kilka na końcu składu jako popychacze)...

 

[teigrekty2]

Że tak się zapytam: Do czego służą te wszystkie węże/kable widoczne na czole lokomotywy. Bo widać np. 6 węży cienkich i 1 gruby i jakieś kable z wtyczkami. U nas są zazwyczaj 2-4 węże powietrzne i 1 gruby kabel elektrycznego ogrzewania wagonów. Ewentualnie są jakieś gniazda do połączeń przy sterowaniu wielokrotnym. A w USA słyszałem że lokomotywy wielokrotnie są sterowane radiowo (np. jeśli jadzie kilka na początku i kilka na końcu składu jako popychacze)...

Wszystkie są do powietrza, ten gruby po środku to głőwny do ładowania. Boczne nie wiem jak za bardzo wytłumaczyć, ale do hamowania samymi wagonami aby nie zbiły się razen na zjazdach. Przed podjazdem maszynista odblokowuje hamowanie wagonőw aby bez ryzyka wyrwania sprzęgów dać gazu pod górę.

 

[teigrekty2]

Tego też nie dawałem, ale z poprzedniego roku SD20 w Gothenburg, Nebraska:

Geepa sfotografowałem także w Nebrasce, w miejscowości Chappel. Wszystko na głównej linii kolejowej Union Pacific gdzie niegdyś sunęły tędy Challengery i Big Boy'e.

 

[teigrekty2]

13 sierpnia rozpoczęła się następna podróż na zachód. Celem była Montana...i gdzie kolwiek mnie by poniosło za tym bez przystanków fotograficznych przejechałem przez Chicago jeszcze za dnia, tylko mały korek:

Widoczny czarny drapacz chmur to Sears Tower. Z Miasta Wiatrów kierowałem się na północny zachód autostradą I90. W stanie Wisconsin po spaniu miałem do wyboru, albo jechać w stronę miast bliźniaczych (Saint Paul/Minneapolis), lub w stronę South Dakota. Wybrałem drogę I90 przez południową Minnesotę i South Dakota. Pierwszy stop na fotografie był zgadywanką, Miasto La Crosse jeszcze w Wisconsin zaraz przed Minnesotą. Wagon Zephyra stał faktycznie w Onalaska:

Na południowej stronie I90 jest stacja towarowa BNSF, GP39-3 wyglądający na GP35 stał zaraz przy drodze;

Oprucz dużej ilości wagonów do zboża jeszcze w pełnych barwach Burlington Northern, było kilka innych dla fanów tej konstrukcji:

Obraz dopełniał caboose:

W Minnesocie na zdjęcia zatrzymałem się w Luverne, takie klasyki stały zaraz przy budynku stacji;

Para GP38-2 oraz GP20 jak się domyślam. Widać te zielone to już jako rezerwa.

 

[Misiek]

BNSF 2565 - Ex PC 7848 (GP38)
Gdzieś tak w połowie lat 70tych Burlington Northern nabył od PennCentral trochę GP38 (pewnie miało to jakiś związek z powstaniem Conrail)
Pamiętam, bo... szukałem historii do modelu z numerkiem BN 2175 jaki wtedy miałem

bajdełej - ten 2565 miał kiedyś numerek BN 2174

Zielone maszkarony to Ellis and Eastern Company dawno temu były Union Pacific (67) i Milwaukee (57)

 

[teigrekty2]

BNSF 2565 - Ex PC 7848 (GP38)
Gdzieś tak w połowie lat 70tych Burlington Northern nabył od PennCentral trochę GP38 (pewnie miało to jakiś związek z powstaniem Conrail)
Pamiętam, bo... szukałem historii do modelu z numerkiem BN 2175 jaki wtedy miałem

bajdełej - ten 2565 miał kiedyś numerek BN 2174

Zielone maszkarony to Ellis and Eastern Company dawno temu były Union Pacific (67) i Milwaukee (57)

No kurcze, zagmatwana historia z tym GP39-3. Powinienem pamiętać o tych Penn Central GP38 ponieważ moje zainteresowania obejmują właśnie PC.
Z tym GP20 57 to chyba mogę powiedzieć że widziałem Milwaukee na chodzie

 

[Misiek]

Z tym GP20 57 to chyba mogę powiedzieć że widziałem Milwaukee na chodzie

Na dokładkę na dawnej linii CN&W

"Bordowa" 97 to dawny UP 2393, aczkolwiek pierwszym właścicielem było "Cleveland Electric" (pierwsze słyszę)

 

[teigrekty2]

Na dokładkę na dawnej linii CN&W

"Bordowa" 97 to dawny UP 2393, aczkolwiek pierwszym właścicielem było "Cleveland Electric" (pierwsze słyszę)

Cleveland Electric była to faktycznie kolej elektryczna w Cleveland. Kolej całkowicie chyba należała do New York Central i spełniała rolę przeciągania pociągów NYC przez miasto z minimalnym zadymieniem. Mieli nawet potężne elektrowozy z takim samym układem osi jak GG1 Pennsylvanii. Elektrowozy nazwane "P" zostały nawet przeniesione do Hudson Division i doczekały się nawet barw Penn Central, gdzie jeszcze we wczesnych latach 70-tych ciągnęły pociągi Amtrak z i do Grand Central Terminal. Sieć trakcyjna CE jest nadal częściowo używana przez zespoły elektryczne.

 

[teigrekty2]

Jedziemy dalej autostradą I90 i wjazd do Południowej Dakoty. Nawet nie zanotowałem w jakiej miejscowości cyknąłem tą ciężarówkę:

1953 White.
Późnym wieczorem zajechałem do Wyoming który uważam już za stan dzikiego zachodu. Po spaniu na bardzo przyjemnej Rest Area (przystanek z ubikacją i stolikami), postanowiłem udać się na małe zwiedzanie. Wszak po dwóch dniach gonitwy trzeba zwolnić. Celem była "Góra Diabła", czy jak kto woli diabelska góra-Devils Mountain, w północno wschodniej części stanu.

Pasące się bizony miały gdzieś fotografującego.

Ostatnie zdjęcie już na ścierzce z plecakiem. Z Devils Mountain dojechałem boczną drogą z powrotem do Autostrady i miasteczka Moorcroft. Rozpoczynamy kolejowe zwiedzanie zaraz koło obecnej linii BNSF idącej w stronę Powder River Basin, czyli rejonu gdzie Stany wydobywają węgiel.

Zaraz za elewatorem widać kolekcję, czy jak kto woli szrot starych samochodów. Niektórymi wcale bym się nie powstydził:

Taki Mercedes już od dawna chodzi mi po głowie. Jecze ciekawszy jest VW Fastback, amerykańskie jachty dodają interesu.

Trochę współczesnej kolei w mieście Gilette:

Resztę ujęć "Monalisy" dałem w "Klimatach". Z Gilette zostałem nadal na I90 i jazda w stronę Koldyrierów. Amerykanie nigdy nie używają tej nazwy i tylko raz widziałem na mapie ogólnej tak opisane góry zachodnie. Tu raczej obowiązują osobne nazwy poszczególnych pasm górskich. Najczęściej słychać Rocky Mountains-Góry skaliste, ale te w Californi już są nazywane Sierras. Następny stop już głęboko w Wyoming w mieście Sheridan, gdzie przy stacji stał piękny O5

Za tem znalazłem się na byłej linii CB&Q zwanej częściej Burlington Route (Chicago, Burlington and Quincy).