-
Ten serwis używa "ciasteczek" (cookies). Korzystając z niego, wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. Learn more.
Łódzkie bocznice.
- Inicjator wątku Kpt. Nemo
- Data rozpoczęcia
- Status
Ale dość gadania, ponieważ pierdołami kapuśniaku się nie okrasi.
Pierwsza odsłona czwartej części, ostatniego odcinka bocznicy Uniontexu.
Doszliśmy do ulicy Przędzalnianej, w której jezdni zachowały się szyny oraz kawałek za przejazdem, mam wrażenie że rogatki nie są oryginalne, jak większość z otoczenia, po rewitalizacji kompleksu Księży Młyn.
Widok z przed lat od strony ul.Przędzalnianej
Nigdy tu nie było torów w bruku.
Które i tak się kończą, na dziedzińcu wyremontowanym ku uciesze autochtonów.
Dochodzimy do płotu, w okolicy którego była kiedyś brama.
Dawniej, tor i wspomniana brama.
Odrobinę się cofamy ponieważ tu już nie ma śladów po torach i odgałęzienia do innej fabryki Scheiblera po drugiej stronie ul.Fabrycznej.
Dziś tam jest Park Żródliska II , jedynym śladem po dawnej świetności jest ta brama i ruiny zabudowań fabrycznych.
Tak to dziś wygląda w środku.
Po drugiej stronie ulicy.
Tuż przy ulicy Fabrycznej mieścił się kompleks magazynów,z upływem czasu przestały spełniać swe zadanie, stały się miejscem romantycznych spotkań miejscowej fauny i floru, część została zburzona część zaadoptowana na jakiś tam Park, jakich w naszym kraju mnóstwo powstało, kilka pozostały w stanie dziewiczym.
Na każdy magazynie była tabliczka z numerem, byc może przypisanym do ulicy Magazynowej biegnącej prostopadle do Fabrycznej, być może tyle ich było, razem z moim synem (miał wtedy około 12 lat) podczas wycieczki rowerowej, dokonaliśmy obywatelskiego zabezpieczenia śladów, bezpowrotnie ginącej historii Łodzi.
Za chwilę dalszy ciąg.
Pierwsza odsłona czwartej części, ostatniego odcinka bocznicy Uniontexu.
Doszliśmy do ulicy Przędzalnianej, w której jezdni zachowały się szyny oraz kawałek za przejazdem, mam wrażenie że rogatki nie są oryginalne, jak większość z otoczenia, po rewitalizacji kompleksu Księży Młyn.
Widok z przed lat od strony ul.Przędzalnianej
Nigdy tu nie było torów w bruku.
Które i tak się kończą, na dziedzińcu wyremontowanym ku uciesze autochtonów.
Dochodzimy do płotu, w okolicy którego była kiedyś brama.
Dawniej, tor i wspomniana brama.
Odrobinę się cofamy ponieważ tu już nie ma śladów po torach i odgałęzienia do innej fabryki Scheiblera po drugiej stronie ul.Fabrycznej.
Dziś tam jest Park Żródliska II , jedynym śladem po dawnej świetności jest ta brama i ruiny zabudowań fabrycznych.
Tak to dziś wygląda w środku.
Po drugiej stronie ulicy.
Tuż przy ulicy Fabrycznej mieścił się kompleks magazynów,z upływem czasu przestały spełniać swe zadanie, stały się miejscem romantycznych spotkań miejscowej fauny i floru, część została zburzona część zaadoptowana na jakiś tam Park, jakich w naszym kraju mnóstwo powstało, kilka pozostały w stanie dziewiczym.
Na każdy magazynie była tabliczka z numerem, byc może przypisanym do ulicy Magazynowej biegnącej prostopadle do Fabrycznej, być może tyle ich było, razem z moim synem (miał wtedy około 12 lat) podczas wycieczki rowerowej, dokonaliśmy obywatelskiego zabezpieczenia śladów, bezpowrotnie ginącej historii Łodzi.
Za chwilę dalszy ciąg.
Dzisiaj na terenie Parku (pewnie technologicznego lub innowacyjnego) w bruku umieszczono nieudolną replikę toru, znikającego za płotem, skrywającym prawdziwe oblicze upadłych fabryk.
Za płotem.
A tak było.
Od ulicy Magazynowej kompleks magazynowy wygląda jako tako.
Wyjazd na ulicę Tymienieckiego dawniej, od strony magazynów.
A tak wygląda dziś, z ulicy.
Jeszcze jedne ruiny, widok w stronę ul.Przędzalnianej.
Tor przecina ulicę i znika na terenie ogrodzonym.
W zasadzie na pewnym odcinku eksploracja jest niemożliwa, ze względu na zabudowania i brak jakichkolwiek śladów, może gdy uda mi się kiedyś wejść na tereny zamknięte, znajdę choćby ślad, dziś musimy się zadowolić tym co jest, wspominając to co było.
Ostatnie zdjęcia są z tzw.Pikniku Świętojańskiego, próby reaktywacji linii fabrycznej na potrzeby turystyki, szumne zapowiedzi i postępująca dewastacja, a w końcu fizyczna zagłada.
Impreza cieszyła się bardzo dużym zainteresowaniem, pociągi jeździły cały dzień zapełnione do granic możliwości.
Tu przejeżdżają przez ulicę Tymienieckiego.
Idę wzdłuż ulicy Tymienieckiego, wydaję mi się że znalazłem miejsce gdzie tory zza zabudowań wychodziły na prostą aby pokonać ulicę Kilińskiego.
Przerwa.
[DOUBLEPOST=1463759512][/DOUBLEPOST] Słupki tak, rogatki to już radosna współczesna twórczość.
Za płotem.
A tak było.
Od ulicy Magazynowej kompleks magazynowy wygląda jako tako.
Wyjazd na ulicę Tymienieckiego dawniej, od strony magazynów.
A tak wygląda dziś, z ulicy.
Jeszcze jedne ruiny, widok w stronę ul.Przędzalnianej.
Tor przecina ulicę i znika na terenie ogrodzonym.
W zasadzie na pewnym odcinku eksploracja jest niemożliwa, ze względu na zabudowania i brak jakichkolwiek śladów, może gdy uda mi się kiedyś wejść na tereny zamknięte, znajdę choćby ślad, dziś musimy się zadowolić tym co jest, wspominając to co było.
Ostatnie zdjęcia są z tzw.Pikniku Świętojańskiego, próby reaktywacji linii fabrycznej na potrzeby turystyki, szumne zapowiedzi i postępująca dewastacja, a w końcu fizyczna zagłada.
Impreza cieszyła się bardzo dużym zainteresowaniem, pociągi jeździły cały dzień zapełnione do granic możliwości.
Tu przejeżdżają przez ulicę Tymienieckiego.
Idę wzdłuż ulicy Tymienieckiego, wydaję mi się że znalazłem miejsce gdzie tory zza zabudowań wychodziły na prostą aby pokonać ulicę Kilińskiego.
Przerwa.
[DOUBLEPOST=1463759512][/DOUBLEPOST] Słupki tak, rogatki to już radosna współczesna twórczość.
Kiedyś tory biegły wzdłuż ulicy Tymienieckiego, zdjęcie słabej jakości, takie były materiały, aparaty i nasze umiejętności.
Dziś po nich nie ma śladu, powiększyło się ich kosztem boisko dla piłkarzyków.
Zwróćcie uwagę na rurę po prawej stronie, tam wychodził tor.
A tak dziś wygląda ten przejazd, od strony wjazdu na teren Uniontex-u.
A tak dawniej bywało.
Przejazdy z okazji pikniku.
I absolutna ciekawostka, jedna z dwóch(o tylu wiem) ramp kolejowo-tramwajowych, służących do rozładunku nowych tramwajów.
Nie muszę wspominać że ani po rampie ani bocznicy nie ma śladu, są zdjęcia i pamięć.
Na dziś koniec, trzeba opracować zdjęcia, wejść tam gdzie nie wolno,znaleźć zdjęcia z tamtych lat.
Dziękuję za uwagę.
Dziś po nich nie ma śladu, powiększyło się ich kosztem boisko dla piłkarzyków.
Zwróćcie uwagę na rurę po prawej stronie, tam wychodził tor.
A tak dziś wygląda ten przejazd, od strony wjazdu na teren Uniontex-u.
A tak dawniej bywało.
Przejazdy z okazji pikniku.
I absolutna ciekawostka, jedna z dwóch(o tylu wiem) ramp kolejowo-tramwajowych, służących do rozładunku nowych tramwajów.
Nie muszę wspominać że ani po rampie ani bocznicy nie ma śladu, są zdjęcia i pamięć.
Na dziś koniec, trzeba opracować zdjęcia, wejść tam gdzie nie wolno,znaleźć zdjęcia z tamtych lat.
Dziękuję za uwagę.
Piękne zdjęcia Andrzeju, pamiętam ten gąszcz, walczyliśmy wtedy o to żeby ktoś zabrał ten semafor, zanim się nim zaopiekują złomiarze, całe szczęście pozostał.
Dziękuję bardzo.
Nie mamy zdjęć skrzyżowania torów kolejowych z tramwajowymi na ulicy Kilińskiego, całe szczęście możemy sobie go przypomnieć.
Dziękuję bardzo.
Nie mamy zdjęć skrzyżowania torów kolejowych z tramwajowymi na ulicy Kilińskiego, całe szczęście możemy sobie go przypomnieć.
O, to już prawie końcówka dostaw. Moje wspomnienia dotyczą dostaw pierwszych, w zasadzie to były jeszcze chyba 105NW, w każdym razie miały te ekstraśne szybki w kabinach, przez które lokalni zboczeńcy zaglądali paniom motorniczym pod spódniczki
[DOUBLEPOST=1463770379,1463769736][/DOUBLEPOST]Moja Mama pracowała onegdaj w COBRze na Piotrkowskiej. Ojciec zabierał mnie syrenką ze szkoły i jechaliśmy po Mamę. Niedaleko COBRu było kłębowisko bocznic kolei scheilblerowskiej (dobrze mówię?). Zapamiętałem te okolice z rutyny dnia uczniaka lat 80-tych. Za ten wątek i przedstawiony materiał aktualny i archiwalny należy się Pawłowi i Kolegom złoty medal. Szacunek Koledzy!
Nie wiem, w którym roku robiłeś te ewolucje rowerowe, ale na pewno od roku 1977, do fizycznej likwidacji, nastawnia nie nosiła nazwy "Zarzew". Sprawdziłem również, w Służbowym Rozkładzie z 1981 roku, że na kilometrze 4,27 linii 540, figuruje Posterunek Odgałęźny Dąbrowa i taka nazwa powinna być umieszczona na budynku nastawni.
Ostatnia część historii bocznic Scheiblera, bardzo słabo udokumentowana zdjęciami, trzeba pamiętać że był to zakład produkcyjny gdzie do pewnego czasu był zakaz fotografowania.
Zanim pokonamy ostatni odcinek, kilka zdjęć.
SM42 wyjeżdża z Uniontexu z pustymi węglarkami, foto. Piotr Chorąży
Ten sam skład dojeżdża do ul.Przędzalnianej
I wyjeżdża z bocznicy Wifamy na szlak Widzew Chojny w okolicach u. Przybyszewskiego
Czasami wyjazd z bocznicy służył zupełnie do czego innego, jak w tym przypadku, gdzie odstawiono na jej tor nieuszkodzony wagon z pociągu który się wykoleił na rozjeździe .
Poprzednio dotarliśmy do ulicy Kilińskiego, przekraczamy ją aby znaleźć się przed resztkami zapór i bramy prowadzących do głównego kompleksu Uniontex-u
Za bramą nie ma już śladu szyn, gęste krzaki szczelnie pokryły starotorze, ochroniarze nie chcą nawet rozmawiać, strzegąc miejsca uświęconego wizyta Papierza, jak gdyby to był fort Knox, tymczasem jest to totalna ruina, z roku na rok w gorszym stanie, palma na honorze władz miasta, ale cóż może ja się nie znam, może od kolei są ważniejsze rzeczy.
Idę ulicą Tymienieckiego wzdłuż płotu, w jednym miejscu wydaje mi się że dostrzegam ślady w gruncie mogące być kiedyś torowiskiem.
Dalej jest tylko gorzej, z ulicy niczego dostrzec nie można, a na teren zakładów które tam są nie sposób wejść, ze względu na święto wszystko zamknięte.
Dochodzę do ul.Piotrkowskiej gdzie w okolicach bielnika Kopischa kończyły się tory.
Jesli kogoś interesuje historia łódzkich fabryk może sobie zerknąć do cioci Wikipedi.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Bielnik_Kopischa
Dochodzę do Piotrkowskiej i idę w stronę Milionowej, po około 500-600 m , docieram do ogrodzenia dawnej elektrowni Uniontex-u, widok przez kraty, wyraźnie widzę ślady szyn.
Nic więcej nie uda się zobaczyć, płot jest dużo dużo wyższy ode mnie, mogę sobie tylko cyknąć fotkę komina i fragmentu chłodni kominowej.
A to zdjęcie zrobione przez Piotrka Ch w czasach świetności z drugiej strony ulicy, SM42 przywiozła węgiel.
Wzdłuż płotu docieram do ulicy Kilińskiego kończąc ten rozdział peregrynacji śladami łódzkich bocznic.
Na zakończenie zdjęcie znalezione w sieci, zrobione z katedry,w stronę ul.Kilińskiego, widok na cały kompleks zakładów, po dokładnym przyjrzeniu się , widać układ torowy zakładów.
Postaram się dotrzeć wszędzie tam gdzie na razie nie mogłem, aby odnaleźć jak najwięcej śladów minionej epoki, sporo pracy, ale jeszcze nie umieram.
Dalszy ciąg po długim weekendzie.
Zanim pokonamy ostatni odcinek, kilka zdjęć.
SM42 wyjeżdża z Uniontexu z pustymi węglarkami, foto. Piotr Chorąży
Ten sam skład dojeżdża do ul.Przędzalnianej
I wyjeżdża z bocznicy Wifamy na szlak Widzew Chojny w okolicach u. Przybyszewskiego
Czasami wyjazd z bocznicy służył zupełnie do czego innego, jak w tym przypadku, gdzie odstawiono na jej tor nieuszkodzony wagon z pociągu który się wykoleił na rozjeździe .
Poprzednio dotarliśmy do ulicy Kilińskiego, przekraczamy ją aby znaleźć się przed resztkami zapór i bramy prowadzących do głównego kompleksu Uniontex-u
Za bramą nie ma już śladu szyn, gęste krzaki szczelnie pokryły starotorze, ochroniarze nie chcą nawet rozmawiać, strzegąc miejsca uświęconego wizyta Papierza, jak gdyby to był fort Knox, tymczasem jest to totalna ruina, z roku na rok w gorszym stanie, palma na honorze władz miasta, ale cóż może ja się nie znam, może od kolei są ważniejsze rzeczy.
Idę ulicą Tymienieckiego wzdłuż płotu, w jednym miejscu wydaje mi się że dostrzegam ślady w gruncie mogące być kiedyś torowiskiem.
Dalej jest tylko gorzej, z ulicy niczego dostrzec nie można, a na teren zakładów które tam są nie sposób wejść, ze względu na święto wszystko zamknięte.
Dochodzę do ul.Piotrkowskiej gdzie w okolicach bielnika Kopischa kończyły się tory.
Jesli kogoś interesuje historia łódzkich fabryk może sobie zerknąć do cioci Wikipedi.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Bielnik_Kopischa
Dochodzę do Piotrkowskiej i idę w stronę Milionowej, po około 500-600 m , docieram do ogrodzenia dawnej elektrowni Uniontex-u, widok przez kraty, wyraźnie widzę ślady szyn.
Nic więcej nie uda się zobaczyć, płot jest dużo dużo wyższy ode mnie, mogę sobie tylko cyknąć fotkę komina i fragmentu chłodni kominowej.
A to zdjęcie zrobione przez Piotrka Ch w czasach świetności z drugiej strony ulicy, SM42 przywiozła węgiel.
Wzdłuż płotu docieram do ulicy Kilińskiego kończąc ten rozdział peregrynacji śladami łódzkich bocznic.
Na zakończenie zdjęcie znalezione w sieci, zrobione z katedry,w stronę ul.Kilińskiego, widok na cały kompleks zakładów, po dokładnym przyjrzeniu się , widać układ torowy zakładów.
Postaram się dotrzeć wszędzie tam gdzie na razie nie mogłem, aby odnaleźć jak najwięcej śladów minionej epoki, sporo pracy, ale jeszcze nie umieram.
Dalszy ciąg po długim weekendzie.
- Status
| Autor wątku | Podobne wątki | Forum | Odpowiedzi | Data |
|---|---|---|---|---|
| Relacja Sieradzkie bocznice | Wycieczki i podróże koleją i związane z koleją | 50 |
Podobne wątki
-
SRelacja Sieradzkie bocznice
- Rozpoczęte przez Sebastian
- Odpowiedzi: 50