-
Ten serwis używa "ciasteczek" (cookies). Korzystając z niego, wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. Learn more.
Łódzkie bocznice.
- Inicjator wątku Kpt. Nemo
- Data rozpoczęcia
- Status
S
Uzupełnię swój wczorajszy post o informację zdobyte dzisiaj, w rozmowie z kolegami którzy pracowali tam wcześniej niż ja sięgam pamięcią.
Bocznica "Srebrna" (taką nosiła nazwę a jak zresetowałem swój dysk pod czachą to przypominam sobie, że na planach tak właśnie była opisana) przestała być użytkowana już w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych. Ostatnie podstawienia wagonów odbywały się tam nie do fabryki domów (nikt mi nie potwierdził, że tam wtedy cokolwiek się tam woziło czy stamtąd zabierało) ale na plac obecnych w tamtych latach PHS-ów czy tego typu państwowych firm handlujących artykułami spożywczymi. Kiedy fizycznie rozebrano tor niestety nie udało mi się ustalić, ale decyzja o likwidacji "anglika" a więc rozjazdu z którego wychodził tor bocznicy zapadła ok. 1992 roku. Fizycznie (jak już napisałem) został zastąpiony zwyczajnym w roku 1996 (lub 1997) bo to pamiętam z początków swojej tam pracy.
Z tego co ustaliłem, ok. 1992 roku ówczesny użytkownik bocznicy (Kopalnia Surowców Mineralnych "Kosmin") nosił się z zamiarem wypowiedzenia umowy użytkowania bocznicy i były bardzo realne plany fizycznej likwidacji toru jak i samej estakady (co jak wiemy w tamtych latach było na porządku dziennym). Ostatecznie firma utrzymała bocznicę ale przez jakiś czas sprowadzała tam inny asortyment: Potem przychodziło tam z Mietkowa, Goświnowic i innych stacji na Dolnym Śląsku sporo tłucznia, żwiru, itp. Obecnie estakadę użytkuje inny podmiot i dalej rozładowuje się kruszywa, ale widocznie potrzeby odbiorców zmalały bo jest tego o wiele mniej. Może wraz z planowaną budową kolejnego odcinka drogi S14 od węzła Lublinek do węzła Emilia bocznica znowu będzie pracować na pełnych obrotach.
To tyle na dziś. Da się pewnie ustalić daty bardziej szczegółowo, ale po latach dziewięćdziesiątych czyli okresie permanentnej pierestrojki na kolei jest to dziś dość utrudnione i czasochłonne.
Niestety... wtedy moja świadomość potrzeby uwieczniania na kliszy tego co bezpowrotnie odchodzi była znikoma.
Bocznica "Srebrna" (taką nosiła nazwę a jak zresetowałem swój dysk pod czachą to przypominam sobie, że na planach tak właśnie była opisana) przestała być użytkowana już w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych. Ostatnie podstawienia wagonów odbywały się tam nie do fabryki domów (nikt mi nie potwierdził, że tam wtedy cokolwiek się tam woziło czy stamtąd zabierało) ale na plac obecnych w tamtych latach PHS-ów czy tego typu państwowych firm handlujących artykułami spożywczymi. Kiedy fizycznie rozebrano tor niestety nie udało mi się ustalić, ale decyzja o likwidacji "anglika" a więc rozjazdu z którego wychodził tor bocznicy zapadła ok. 1992 roku. Fizycznie (jak już napisałem) został zastąpiony zwyczajnym w roku 1996 (lub 1997) bo to pamiętam z początków swojej tam pracy.
Z tego co ustaliłem, ok. 1992 roku ówczesny użytkownik bocznicy (Kopalnia Surowców Mineralnych "Kosmin") nosił się z zamiarem wypowiedzenia umowy użytkowania bocznicy i były bardzo realne plany fizycznej likwidacji toru jak i samej estakady (co jak wiemy w tamtych latach było na porządku dziennym). Ostatecznie firma utrzymała bocznicę ale przez jakiś czas sprowadzała tam inny asortyment: Potem przychodziło tam z Mietkowa, Goświnowic i innych stacji na Dolnym Śląsku sporo tłucznia, żwiru, itp. Obecnie estakadę użytkuje inny podmiot i dalej rozładowuje się kruszywa, ale widocznie potrzeby odbiorców zmalały bo jest tego o wiele mniej. Może wraz z planowaną budową kolejnego odcinka drogi S14 od węzła Lublinek do węzła Emilia bocznica znowu będzie pracować na pełnych obrotach.
To tyle na dziś. Da się pewnie ustalić daty bardziej szczegółowo, ale po latach dziewięćdziesiątych czyli okresie permanentnej pierestrojki na kolei jest to dziś dość utrudnione i czasochłonne.
Niestety... wtedy moja świadomość potrzeby uwieczniania na kliszy tego co bezpowrotnie odchodzi była znikoma.
Zebrałem już materiały do kolejnej relacji, będzie w odcinkach ponieważ trzeba je opracować solidnie, coby Wam kitu nie wciskać.
Dodatkowo znalazłem trochę zdjęć w sieci, autorstwa Pana Marcina Paudyny, który wyraził zgodę na ich publikację, łatwo je odróżnić bo jest na nich coś więcej niż krzaki, tak jak na moich, dziś żałuję że marnotrawiłem czas na budowę kolejnych skrzynek w klubie, kolejne przenosiny i ratowanie klubu, pozwalając żeby to co jeszcze wtedy było, odeszło bezpowrotnie w zapomnienie, cóż czasu się nie cofnie, całe szczęście byli mądrzejsi ode mnie.
Zaczynamy od wiaduktu na ulicy Przybyszewskiego, aby ułatwić Wam wspólną peregrynację zamieszczam skan mojej ulubionej mapki, słaba jakość ale da się prześledzić to co się chce.
Rozgałęzienie zaczyna się zaraz za wiaduktem w stronę Widzewa, w stronę Chojen był tor wyciągowy, który jeszcze pamiętam jako coś tajemniczego ukrytego w krzakach, dziś po jednym i drugim pozostały ledwo widoczne ślady w terenie.
Po lewej odgałęzienie do Wifamy i dalej do Uniontexu na Księży Młyn, ale o tym w następnym odcinku.
Nas interesuje tor biegnący równolegle do łącznicy Chojny-Widzew który sobie musimy wyobrazić.
Tor wyciągowy około roku 2003 i dziś.
Ruszamy, w zasadzie ślady są dość dobrze widoczne, trochę podsypki, gdzieniegdzie resztki podkładów.
W oddali widać przejście przez tory w okolicy ulic Sobolowej i Wiejskiej, my skręcamy lekko w lewo.
Ten odcinek byłej bocznicy nazwałem szlakiem powalonych latarni.
Mimo że natura dzielnie radzi sobie z wyparciem z przestrzeni publicznej resztek świetności kolei, w niektórych miejscach odnosi się wrażenie że podkłady zostały usunięte niedawno.
Spotykam budowlę nieznanego przeznaczenia kiedyś, dziś spełniającą funkcję noclegowni.
Rośliność jest coraz gęstsza, w istnienie starotorza trzeba bardziej wierzyć, niż je widzieć.
Na zdjęciu powyżej,tor biegł miedzy betonowym płotem a stalowym słupem.
Chwila wytchnienia i dalszy ciąg pierwszej części.
Dodatkowo znalazłem trochę zdjęć w sieci, autorstwa Pana Marcina Paudyny, który wyraził zgodę na ich publikację, łatwo je odróżnić bo jest na nich coś więcej niż krzaki, tak jak na moich, dziś żałuję że marnotrawiłem czas na budowę kolejnych skrzynek w klubie, kolejne przenosiny i ratowanie klubu, pozwalając żeby to co jeszcze wtedy było, odeszło bezpowrotnie w zapomnienie, cóż czasu się nie cofnie, całe szczęście byli mądrzejsi ode mnie.
Zaczynamy od wiaduktu na ulicy Przybyszewskiego, aby ułatwić Wam wspólną peregrynację zamieszczam skan mojej ulubionej mapki, słaba jakość ale da się prześledzić to co się chce.
Rozgałęzienie zaczyna się zaraz za wiaduktem w stronę Widzewa, w stronę Chojen był tor wyciągowy, który jeszcze pamiętam jako coś tajemniczego ukrytego w krzakach, dziś po jednym i drugim pozostały ledwo widoczne ślady w terenie.
Po lewej odgałęzienie do Wifamy i dalej do Uniontexu na Księży Młyn, ale o tym w następnym odcinku.
Nas interesuje tor biegnący równolegle do łącznicy Chojny-Widzew który sobie musimy wyobrazić.
Tor wyciągowy około roku 2003 i dziś.
Ruszamy, w zasadzie ślady są dość dobrze widoczne, trochę podsypki, gdzieniegdzie resztki podkładów.
W oddali widać przejście przez tory w okolicy ulic Sobolowej i Wiejskiej, my skręcamy lekko w lewo.
Ten odcinek byłej bocznicy nazwałem szlakiem powalonych latarni.
Mimo że natura dzielnie radzi sobie z wyparciem z przestrzeni publicznej resztek świetności kolei, w niektórych miejscach odnosi się wrażenie że podkłady zostały usunięte niedawno.
Spotykam budowlę nieznanego przeznaczenia kiedyś, dziś spełniającą funkcję noclegowni.
Rośliność jest coraz gęstsza, w istnienie starotorza trzeba bardziej wierzyć, niż je widzieć.
Na zdjęciu powyżej,tor biegł miedzy betonowym płotem a stalowym słupem.
Chwila wytchnienia i dalszy ciąg pierwszej części.
Spotykam dwa fundamenty, wygląda mi to na słupy jakiejś bramy, ale mogę się mylić,spotkany autochton spytany o to, czym prędzej uciekł.
Wzdłuż toru resztki fundamentów podpór dla rurociągu, pamiętam te podpory,widywałem je, jeszcze niedawno podczas wizyt w Parku Widzewskim, z moim zmarłym przyjacielem.
Tak wyglądało to w roku 2003 .
Tu wychodził tor na ulicę Niciarnianą, chyba, jest tak zrośnięte że trudno to jednoznacznie stwierdzić.
Z mojej mapy wynika że tor przecinał ulicę Niciarnianą i wchodził na teren, nieznanego mi zakładu,we współczesnych czasach była tu piekarnia Społem, zanim ją kilka lat temu zamknęli, ani w ulicy ani na terenie zakładu, nie ma żadnych śladów po torze.
Dalej nie ma dziś żadnych śladów, tor wychodził prawie na wprost wieży kondensacyjnej i znikał na terenie zakładów chemicznych Anilana.
W tym tygodniu jeszcze zrobię po pracy (pracuję na terenie Wifamy) zdjęcia miejsc w których mógł być tor.
Wracamy do wiaduktu na ulicy Przybyszewskiego, aby kontynuować w następnej części nasze poszukiwania.
Wzdłuż toru resztki fundamentów podpór dla rurociągu, pamiętam te podpory,widywałem je, jeszcze niedawno podczas wizyt w Parku Widzewskim, z moim zmarłym przyjacielem.
Tak wyglądało to w roku 2003 .
Tu wychodził tor na ulicę Niciarnianą, chyba, jest tak zrośnięte że trudno to jednoznacznie stwierdzić.
Z mojej mapy wynika że tor przecinał ulicę Niciarnianą i wchodził na teren, nieznanego mi zakładu,we współczesnych czasach była tu piekarnia Społem, zanim ją kilka lat temu zamknęli, ani w ulicy ani na terenie zakładu, nie ma żadnych śladów po torze.
Dalej nie ma dziś żadnych śladów, tor wychodził prawie na wprost wieży kondensacyjnej i znikał na terenie zakładów chemicznych Anilana.
W tym tygodniu jeszcze zrobię po pracy (pracuję na terenie Wifamy) zdjęcia miejsc w których mógł być tor.
Wracamy do wiaduktu na ulicy Przybyszewskiego, aby kontynuować w następnej części nasze poszukiwania.
@Paweł R zbliżasz się co raz bardziej do bocznic które były miejscami moich dziecięcych wędrówek.. ech że też wtedy nie miałem zajawki żeby fotografować.. był już w domu Lubitiel 166 fajny pełny obrazek którym zrobiłem mnóstwo fot niestety żadnych kolejowych 
Co do robienia zdjęć, mieszkałem na Dąbrowie, do toru miałem pięć minut turlaniem, a pociągów wtedy na Dąbrowie Przemysłowej, zwłaszcza parowozów zatrzęsienie, ale.....
Z
@Paweł R dwie bocznice vis a vis parku 3 Maja jedna do Zakładów Drobiarskich i druga do Polmosu i był jeszcze tor do magazynów gdzie powstał Budohurt na ul.Tuwima. Tam stała "porzucona" lokomotywa Sm 03 w której jako dzieciaki z Radiostacji mieliśmy BAZĘ Potem odkryłem krótki tor za wiaduktem na Kopcińskiego odchodzący w lewo ale jeszcze przed bocznica do EC1 I "Królowa" moich bocznic to ta co szła w wykopie przez Park nad Jasieniem na tyłach ul.Zbiorczej w stronę ul.Przędzalnainej o dalej na ul.Tymienieckiego z charakterystycznym semaforem dwustronnym i zaporami.
Potem odkryłem krótki tor za wiaduktem na Kopcińskiego odchodzący w lewo ale jeszcze przed bocznica do EC1 I "Królowa" moich bocznic to ta co szła w wykopie przez Park nad Jasieniem na tyłach ul.Zbiorczej w stronę ul.Przędzalnainej o dalej na ul.Tymienieckiego z charakterystycznym semaforem dwustronnym i zaporami.
Na rogu ulic Konstytucyjnej i marsz. Piłsudskiego (tuż obok USC i w sąsiedztwie zakładów drobiarskich) był kiedyś niewielki budynek, z którego wychodziły ostrym łukiem tory wąskie (najprawdopodobniej "sześćsetka" lub inne maleństwo). Budynek, tabor oraz ładunki przewożone na wagonikach-platformach i wózkach z kłonicami, ogólnie całość, przypominała klasyczny tartak lub fabryczkę płyt paździerzowych. Wagoniki pchano ręcznie. Pamiętacie to Koledzy? Mapy genialne! Szacunek. Przypomiały mi to tej "kolejce" widzewskiej.
Dzięki za sprostowanie. Zapamiętałem ten obiekt z lat 80-tych. Przemysłowe wąskie tory posiadała również stara oczyszczalnia ścieków na Lublinku. Siłę trakcyjną stanowiły pojazdy akumulatorowe-to przy okazji tartaku na Widzewie. Z bocznic miejskich najbardziej utkwiła mi w pamięci ta przecinająca ul. Tuwima. Jeździłem tramwajem linii 24 do szkoły na Retkinię i od pn. do pt. przecinałem 2 x dziennie te tory.
Ostatnio edytowane:
Dziś solidna porcja zdjęć, niestety większość w tonacji zielonej, przyroda jest bezlitosna, ukrywa wszystko skutecznie.
Od wiaduktu na ulicy Przybyszewskiego idziemy śladem bocznicy, odbijając lekko w lewo, co jakiś czas można spotkać szczątki podkładów, resztki szutru, wreszcie spotykam słupek od bramy która niegdyś zamykała tę bocznicę.
Dalej starotorze jest dość dobrze zachowane, mimo że zarośnięte, niestety dochodząc do ulicy Niciarnianej musiałem zejść na bok, nie dałem rady się przebić przez zarośla.
Pod tą rurą przechodził na drugą stronę ulicy tor, tak wygląda to dziś.
A tak dawniej.
W tę ulicę bez nazwy wchodziła bocznica, pamiętam że był tam nie jeden tor, na rogu były rogatki, których zdjęcie gdzieś mam.
Dawniej.
Gdzieś w tym miejscu, jak mniemam odchodziły tory do "wnętrza" Wifamy.
Wjazd do Wifamy też był zabezpieczony zaporami.
Dalej tor biegł prosto, jeszcze do niedawna tu był, stały na nim parowóz zabrany z Widzewa, wagon towarowy i mała lokomotywa spalinowa, ich zdjęcia zamieściłem na forum, ale teraz nie potrafię znaleźć.
Ponieważ układ ogrodzeń zmieniał się na przestrzeni lat, nie jestem w stanie precyzyjnie określić, gdzie przebiegały tory, równolegle do ulicy Przybyszewskiego, odchodziła bocznica do Zakładów Hydrauliki Siłowej, teraz w tym miejscu są salony samochodowe i mnóstwo małych firm, jak na terenach większości dużych łódzkich firm.
Za chwilę dalszy ciąg relacji.
Od wiaduktu na ulicy Przybyszewskiego idziemy śladem bocznicy, odbijając lekko w lewo, co jakiś czas można spotkać szczątki podkładów, resztki szutru, wreszcie spotykam słupek od bramy która niegdyś zamykała tę bocznicę.
Dalej starotorze jest dość dobrze zachowane, mimo że zarośnięte, niestety dochodząc do ulicy Niciarnianej musiałem zejść na bok, nie dałem rady się przebić przez zarośla.
Pod tą rurą przechodził na drugą stronę ulicy tor, tak wygląda to dziś.
A tak dawniej.
W tę ulicę bez nazwy wchodziła bocznica, pamiętam że był tam nie jeden tor, na rogu były rogatki, których zdjęcie gdzieś mam.
Dawniej.
Gdzieś w tym miejscu, jak mniemam odchodziły tory do "wnętrza" Wifamy.
Wjazd do Wifamy też był zabezpieczony zaporami.
Dalej tor biegł prosto, jeszcze do niedawna tu był, stały na nim parowóz zabrany z Widzewa, wagon towarowy i mała lokomotywa spalinowa, ich zdjęcia zamieściłem na forum, ale teraz nie potrafię znaleźć.
Ponieważ układ ogrodzeń zmieniał się na przestrzeni lat, nie jestem w stanie precyzyjnie określić, gdzie przebiegały tory, równolegle do ulicy Przybyszewskiego, odchodziła bocznica do Zakładów Hydrauliki Siłowej, teraz w tym miejscu są salony samochodowe i mnóstwo małych firm, jak na terenach większości dużych łódzkich firm.
Za chwilę dalszy ciąg relacji.
Tak kiedyś wyglądały, już po zamknięciu tory prowadzące w stronę miasta.
A dziś pozostało po nich tylko wspomnienie, idziemy wzdłuż starego szlaku, mijając osadniki i oczyszczalnię Anilany.
Mijamy namiastkę muru berlińskiego, znajdujemy się na rogu ulic Milionowej i uliczki o wdzięcznej nazwie (tak podaje mapa google) Do Folwarku, tu zaczynają się znów "kolejowe" klimaty.
Chwilami nie można odnaleźć śladów po starotorzu, ale poniewierające się podkłady upewniają że, choć kierunek jest słuszny.
Chwilami nie sposób iść, muszę obchodzić gęstwinę bokiem.
A czasami był widoczny doskonale.
Gdzieś była brama, bo w tamtych czasach wszędzie były bramy, nie znalazłem jej śladów, może słabo szukałem,trzeba będzie powrócić na bocznice jesienią, a tak wyglądały jej resztki.
Tor biegł cały czas wzdłuż płotu ogradzającego teren Anilany, zbliżając się do Parku nad Jasieniem, odbijał w lewo.
I znów przerwa technologiczna.
A dziś pozostało po nich tylko wspomnienie, idziemy wzdłuż starego szlaku, mijając osadniki i oczyszczalnię Anilany.
Mijamy namiastkę muru berlińskiego, znajdujemy się na rogu ulic Milionowej i uliczki o wdzięcznej nazwie (tak podaje mapa google) Do Folwarku, tu zaczynają się znów "kolejowe" klimaty.
Chwilami nie można odnaleźć śladów po starotorzu, ale poniewierające się podkłady upewniają że, choć kierunek jest słuszny.
Chwilami nie sposób iść, muszę obchodzić gęstwinę bokiem.
A czasami był widoczny doskonale.
Gdzieś była brama, bo w tamtych czasach wszędzie były bramy, nie znalazłem jej śladów, może słabo szukałem,trzeba będzie powrócić na bocznice jesienią, a tak wyglądały jej resztki.
Tor biegł cały czas wzdłuż płotu ogradzającego teren Anilany, zbliżając się do Parku nad Jasieniem, odbijał w lewo.
I znów przerwa technologiczna.
Zobacz załącznik 388345
Zbliżamy się do zamieszkałych okolic,swoją drogą nie do pozazdroszczenia była sytuacja mieszkańców okolicznych osiedli, Anilana dzielnie przodowała w produkcji ścieków i wyziewów, o mało wyszukanych zapachach.
Wyraźnie widać nasyp bocznicy, widok dzisiejszy.
A tak to wyglądało kilkanaście lat temu, w tle widać budynki Anilany.
Cały czas tor skręcał w lewo idąc od Anilany.
Nasyp obniżał się aby po kilkudziesięciu metrach przejść w wykop, biegnący nieomal równolegle do ulicy Zbiorczej, został zasypany w jednym miejscu, aby możliwe było poprowadzenie drogi z osiedla do parku.
Jak widać tu przekop jest dobrze zachowany.
Nad torem zbudowano kładkę betonową, z której był ładny widok na tor, niestety ze względu na fatalny stan i niebezpieczeństwo zawalenia jest zamknięta, prawdę mówiąc chciałem na nią wejść, ale byłem z synem, popatrzyłem na to dwudziestotrzyletnie dzieciątko, i zrezygnowałem.
W tle widoku z kładki, komin z Anilany.
Z daleka wygląda całkiem krzepko.
Znów przerwa, ale do końca już nie daleko.
Zbliżamy się do zamieszkałych okolic,swoją drogą nie do pozazdroszczenia była sytuacja mieszkańców okolicznych osiedli, Anilana dzielnie przodowała w produkcji ścieków i wyziewów, o mało wyszukanych zapachach.
Wyraźnie widać nasyp bocznicy, widok dzisiejszy.
A tak to wyglądało kilkanaście lat temu, w tle widać budynki Anilany.
Cały czas tor skręcał w lewo idąc od Anilany.
Nasyp obniżał się aby po kilkudziesięciu metrach przejść w wykop, biegnący nieomal równolegle do ulicy Zbiorczej, został zasypany w jednym miejscu, aby możliwe było poprowadzenie drogi z osiedla do parku.
Jak widać tu przekop jest dobrze zachowany.
Nad torem zbudowano kładkę betonową, z której był ładny widok na tor, niestety ze względu na fatalny stan i niebezpieczeństwo zawalenia jest zamknięta, prawdę mówiąc chciałem na nią wejść, ale byłem z synem, popatrzyłem na to dwudziestotrzyletnie dzieciątko, i zrezygnowałem.
W tle widoku z kładki, komin z Anilany.
Z daleka wygląda całkiem krzepko.
Znów przerwa, ale do końca już nie daleko.
Zbliżamy się do ulicy Śmigłego- Rydza, na zboczach obserwujemy tzw.Anomalię Widzewską czyli drzewa które nie chcą rosnąć prosto.
Przed nami wiadukt na wspomnianej ulicy.
Tak to kiedyś wyglądało.
Po drugiej stronie wiaduktu zasypane wejście tworzy ścieżkę rowerową, idziemy na drugą stronę.
2003 rok.
Wzdłuż ogrodzenia biegł tor, za ogrodzeniem była rampa w dzisiejszych magazynach, co było tam dawniej nie wiem, ale się dowiem.
Dziś po obu torach zostały tylko podkłady.
W głębi po lewej widać dobrze zachowaną bramę.
Z ulicy Przędzalnianej do której dotarliśmy wygląda to tak.
A wyglądało.
Na drugiej stronie widać dalszy ciąg toru prowadzącego do, fabryk Karola Scheiblera, magazynów i elektrowni zakładowej.
Ale o tym w następnym odcinku.
Przed nami wiadukt na wspomnianej ulicy.
Tak to kiedyś wyglądało.
Po drugiej stronie wiaduktu zasypane wejście tworzy ścieżkę rowerową, idziemy na drugą stronę.
2003 rok.
Wzdłuż ogrodzenia biegł tor, za ogrodzeniem była rampa w dzisiejszych magazynach, co było tam dawniej nie wiem, ale się dowiem.
Dziś po obu torach zostały tylko podkłady.
W głębi po lewej widać dobrze zachowaną bramę.
Z ulicy Przędzalnianej do której dotarliśmy wygląda to tak.
A wyglądało.
Na drugiej stronie widać dalszy ciąg toru prowadzącego do, fabryk Karola Scheiblera, magazynów i elektrowni zakładowej.
Ale o tym w następnym odcinku.
- Status
| Autor wątku | Podobne wątki | Forum | Odpowiedzi | Data |
|---|---|---|---|---|
| Relacja Sieradzkie bocznice | Wycieczki i podróże koleją i związane z koleją | 50 |
Podobne wątki
-
SRelacja Sieradzkie bocznice
- Rozpoczęte przez Sebastian
- Odpowiedzi: 50