Relacja Opowieści dziwnej treści czyli Piotra i Pawła kolejowe peregrynacje

[Kpt. Nemo]

Panie Andrzeju w dalszym ciagu nie moge uzywac polskich znakow, prosze nie usuwac.

Co ramola cieszy, no w sumie *******y, w drodze powrotnej wstapilismy na chwile do Gomunic chcialem zobaczyc budynek d
stacyjny, a tu siurpryza, nie ma nic z wyjatkiem budy dla psa na peronie, tak wygladal kiedys, fotka z netu autor tajemniczy Tomasz 9.05.2020

Zaintrygowal mnie magazyn drogowo-kolejowy bo tak zostal opisany, autorem fotki jest Przemyslaw Wiecek 2011 rok.

Na satelicie sa tory.

W bazie kolejowej na mapie nie ma.

Na starych fotkach zarosniete w zeszly czwartek nawet nie podsypane.

Koziol oporowy i dwie cechy na szynach.

Jedyny solidny budynek w obrebie stacji.

Rozczulil mnie do lez fragment mapy z pewnym punktem.

Wniosek trzeba tam tez pojechac bo jest plac ladunkowy ktorego rampa obwiedziona jest szynami, kto wie co ciekawego tam jest.

 

[Misiek]

Na satelicie sa tory.

Zobacz załącznik 1120590

W bazie kolejowej na mapie nie ma.

Zobacz załącznik 1120592

imperialiści mają tor.

 

[Kpt. Nemo]

imperialiści mają tor.

U nich nawet glina jest lepsza.

 

[Kpt. Nemo]

Dziś leniwie i refleksyjnie, o tym jak zmienia się wszystko nieubłaganie, nieuchronnie, dnia pewnego w ubiegłym tygodniu, czyli czas przeszły, na Chojnach byliśmy na spacerze z Balbisią, stała lokomotywa Claas, cyk i jest fotka i dalej maszerujemy, taki nasz spacer na sześć łap, taki nasz rytuał, i stoi młody człowiek, nie przepadam za młodymi, wiem moje zdanie o nich jest nieobiektywne, ale w zasadzie to ja nikogo nie lubię, mowa o tych dwunożnych, stoi a na statywie Nikon Z6 i armata tak na oko 500 mm, no zamożnych ma rodziców, a może od lat tyra w wakacje, i spełnił swoje marzenia, nie oceniam książki po okładce, zagadałem, no jak mikol z mikolem, cyka fotki współczesnego taboru. Pokazuje mu Classa 66, nie takie go nie interesują.

Nie interesuje, jak to, radocha jak nie wiem co, a tego nie interesuje.
Pogadaliśmy jeszcze chwilę i poszliśmy, zmiana czy na lepsze, och wiem, kolej jaka mnie zafascynowała odchodzi , zastępuje ja plastik fantastik, jak współczesne dziewoje wszystkie takie same bez wyrazu i duszy, wiem nie spodoba się to współczesnym ortodoksom, ale nie zwilża mnie to. Ot trochę mi smutno i nieswojo, coraz częściej dostrzegam iż światy do których kiedyś należałem, które były częścią mnie dziś są mi obce i nie akceptują mnie, może jednak 46 lat temu stojąc obok torów na Dąbrowie , trzeba było zrobić krok w stronę jadącego towaru prowadzonego parowozem. Ileż mniej zmartwień i zgryzot.

Po raz nie wiem który to już idzie w setki, poszliśmy dziś znów, a tu niespodzianka ukradli nam chodnik, ale daliśmy radę, na stacji pusto, poszliśmy dalej i tak prawie dyszka poszła z buta.

 

[daromaro]

"wiem, kolej jaka mnie zafascynowała odchodzi , zastępuje ja plastik fantastik, jak współczesne dziewoje wszystkie takie same bez wyrazu i duszy," to tak jak ze wzornictwem samochodów. Z daleka było widać, że jedzie Sab 9000, Fiat 125p, Fiat 131 Abarth, Syrena 105, Volvo 340, itp... A dzisiaj... kicha... Ja nie rozpoznaje większej połowy z wyglądu.

 

[Harry Potter]

Pawle, sam.wspominam z lekkim rozżewnieniem jak w Końskich cały PKS czekał na małego Przemka i jego Babcię pokazującą wnuczkowi pociąg ciągnięty parowozem... A teraz?? Ciul, że brak pasażera, godzina odjazdu i walić to...

może jednak 46 lat temu stojąc obok torów na Dąbrowie , trzeba było zrobić krok w stronę jadącego towaru prowadzonego parowozem. Ileż mniej zmartwień i zgryzot

Jako osobnik z dwoma trafieniami
( śmiertelnymi) na koncie, śmiem stwierdzić, że tylko byś wtedy innym problemu narobił... Przepraszam, ale może to lepiej żeś takiego numeru nieodj...ł.

Trzymaj się i do miłego,...

 

[garou]

kolej jaka mnie zafascynowała odchodzi , zastępuje ja plastik fantastik, jak współczesne dziewoje wszystkie takie same bez wyrazu i duszy, wiem nie spodoba się to współczesnym ortodoksom, ale nie zwilża mnie to. Ot trochę mi smutno i nieswojo, coraz częściej dostrzegam iż światy do których kiedyś należałem, które były częścią mnie dziś są mi obce i nie akceptują mnie

W pełni kolegę rozumiem. Sam często jak najdzie mnie nostalgia wybieram się na ulubioną stację, mimo, że ona już nie taka... po modernizacji. Ale wybieram się, bo na niej jest jeszcze kilka reliktów pamietających dawne czasy, reliktów które można zobaczyć, dotknąć... choćby płytka chodnikowa z napisem PKP zapomniana i zatopiona w gruncie za dawnym budynkiem drewnianego dworca, który jeszcze stoi, bo wpisany do rejestru ruin kolejowych.... jak stara wieża wodna ze spalonym dachem przez żądnych wrażeń młokosów.... jak stary słup betonowy z dawną nie działającą oprawą ORZ... ehhh.... nostalgia.
Gdyby była taka możliwość, natychmiast bym się wylogował z tych czasów by przenieść się w te, gdy oprawa ORZ świeciła, gdy wieża wodna miała dach, gdy na dworcu działała kasa, a dwa piece kaflowe ogrzewały hol poczekalni w zimowe wieczory, a po płytce chodnikowej z napisem PKP chodzili podrózni....

 

[Tempest]

Gdyby była taka możliwość, natychmiast bym się wylogował z tych czasów by przenieść się w te, gdy oprawa ORZ świeciła...

Wystarczy tylko ...

Ale ... ostatnio spodobały mi się nawet jakieś współczesne lokomotywy

Może dlatego że ... jak kiedyś poeta napisał ...

 

[Kpt. Nemo]

Wygrzebałem swoje zdjęcia papierowe, teraz trzeba je zeskanować i pokaże Wam naszą pierwszą z Piotrem wycieczkę. Minęło prawie 25 lat, pojechaliśmy dwa dni po rejestracji w sądzie niegdyś naszego klubu.

 

[Kpt. Nemo]

Gdyby była taka możliwość, natychmiast bym się wylogował z tych czasów

Ach i jeszcze mieć aparat cyfrowy, by nic człeka nie ograniczało.
Wędrując po nieczynnych lub zlikwidowanych liniach kolejowych spotykamy nieliczne relikty przeszłości, zaniedbane, zrujnowane, zapomniane, czuję się wtedy jakby na miejscu, może to ze względu na wiek, nie wiem sam, całe otoczenie jakby mnie pochłaniało, na tych nowych pięknych odnowionych według jednego wzorca, bura kostka brukowa i niebieskie barierki, czuje się obco, wręcz odczuwam wrogość miejsca w stosunku do mojej osoby, jakby krzyczało to miejsce " sp.......j " jesteś tu obcy, zużyty, niemodny, nieestetyczny.
Każdy ma swój czas i swoje miejsce, w tych zapomnianych ja odpoczywam w tych współczesnych przebywanie to męczarnia.

 

[Kpt. Nemo]

Sobota 3 czerwca 2000 roku, miałem wtedy 39 lat Piotr ponieważ jest młodszy o osiem lat miał 31 lat, byliśmy młodzi, znaczy jesteśmy wciąż ale wtedy młodsi, pełni zapału, nie pamiętam już ale dzień wcześniej lub dwa dostałem pismo z sądu stwierdzające rejestrację ŁKMK , no świat przed nami, wiele lat posiłkowałem się zdjęciami ze strony klubowej w większości Piotra lub moich i relacjami z wycieczek, wszak pamięć nie jest wieczna, niestety wszystko zostało usunięte, podobno na skutek awarii, szkoda że nie było kopii zapasowej, szkoda że tak łatwo pomija się historię jakże ważną w roku w którym przypada dwudziestopięciolecie istnienia klubu.
Trudno zabiorę Was w podróż w trochę chaotyczny sposób, jeszcze nie przejrzałem pozostałych albumów, ale to zrobię i sukcesywnie będę uzupełniał tą opowieść, dopóki Piotr nie wydobrzeje i nie ruszymy znów odkrywać świat, dopóty zanurzymy się w czasy dla niektórych nieznane.
Wybaczcie jakość zdjęć, skaner kiepski a i zdjęcia nie najlepsze, miejcie na uwadze że dopiero rodził się Paweł Radecki jako modelarz i miłośnik kolei, Piotr już był , dlatego ciągle jest moim mentorem, nie było "cyfrówek" ja miałem Zenitha 12 XP, czyli 12 megapikseli rozdzielczości i obsługiwany przez Windows XP każda klatka na wagę złota, przy umiejętnym założeniu negatywu można było trzasnąć 39 zdjęć, szaleństwo, dziś naciskasz guzik i przebierasz na ekranie.
Pojechaliśmy żółtym maluchem Piotrka, samochód nie do zajechania.

Bytom i legendarna już linia tramwajowa nr 38, tak przez szybę w czasie jazdy.

Po drodze jeszcze Pyskowice, Zabrze , chyba Gliwice, ale celem był skansen w Rudach.
Na miejscu szok jeszcze ciepły parowóz, z relacji obsługi wynikało że w piątek jeździł, no kto mógł wiedzieć.

Rozpełzamy się, z rozdziawiona japą chłonę widoki dla mnie całkiem nowe i nieoczywiste.

Prawie nówka.

Wagony 3Aw już nie istnieją.

W szopie i przez okno.

Wyjazd w przeciwną do Stanic stronę.

Wraca pociąg ze Stanic zdjęcie zrobione z wiaduktu kolei piaskowych, poszliśmy torami w jedne i druga stronę tak ze dwa kilometry, jeszcze żądza wędrowania w nas uśpioną była.

Jedziemy nasz pociąg w peronach.

Stanice nie byłem pewny czy to Piotrek ale jednak nie fryzura inna i figura bardziej potężna, a długo na niego mówilim "Chudy" z powodu nienormatywnej postury.

Na razie w tym temacie to wszystko, może Piter ma jakieś fotki, może się jeszcze znajdą u mnie.
Zdjęcia skanował mi kolega, są jakie są, jest pamiątka i są wspomnienia.
25 lat ło matko szmat czasu, trzeba się powoli pakować, chyba.
Do następnego, idziemy z Balbinką przewietrzyć futerko.

 

[Magic]

Warto było znosić godziny ciężkiego biadolenia @Kpt. Nemo
Daj więcej takich wykopalisk

 

[hamulcowy]

Ten "jeszcze ciepły parowóz", dziś powoli zamienia sie w rdzewiejący wrak i chyba małe są szanse, że jeszcze ożyje.

 

[Misiek]

ja miałem Zenitha 12 XP,

A ja nadal mam, od 1988 roku

 

[Harry Potter]

Pawle, dzięki Ci wielkie za tę podróż w czasie...

Pozdr,...

 

[Kpt. Nemo]

A ja nadal mam, od 1988 roku

Ach i u mnie on jest w skrzynce ze skarbami i obiektyw 130 kupiony na giełdzie samochodowej.

 

[FENIX]

Zenith 12XP , to były czasy ......... obskoczyłem nim Fotografię u Janiaka na ŁA.

 

[Kpt. Nemo]

26 marca 2004 roku, krzyżowanie pociągów na stacji Granowo Nowotomyskie.
Ol 49-23

I Pt47-65

I to były pociągi rozkładowe.
Piter pamiętasz.

 

[Kylogram]

I pozwolili na krzyżowanie przy takim peronie

 

[Kpt. Nemo]

I pozwolili na krzyżowanie przy takim peronie

Swego czasu na stacji Lublinek potem Łódź Lublinek peron miał 150 centymetrów niecałe, niesamowite wrażenia jak się stało między dwoma "towarami" mijającymi się. Po remoncie zlikwidowali te niewątpliwie rzadką atrakcje.