-
Ten serwis używa "ciasteczek" (cookies). Korzystając z niego, wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. Learn more.
Relacja Opowieści dziwnej treści czyli Piotra i Pawła kolejowe peregrynacje
Mam dwa foldery ze zdjęciami z Częstochowy, w jednym zdjęcia są z 12.06.2010 w drugim z 13.06.2010, te same zdjęcia, nie rozumiem tego, ale nie muszę, ponieważ 12 to była sobota tę datę przyjmuję za właściwą.
Jedziemy we trzech, Jarosław, Andrzej C i ja.
Jak zwykle hałdy.
I taśmociągi na estakadach.
I już Częstochowa stacja PKP, to chyba była jakaś prezentacja tabory lub coś w tym guście, pojechaliśmy przede wszystkim robić pomiary dla Andrzeja, niezbędne do budowy modelu.
Mała prezentacja taboru.
SM42-149
ET22-2024
EP07-376 z naszym maszynistą, prawda że mu pasuje.
Mam nadzieję iż obrońca tajemnic miejsca którego nazwy nie wymieniamy, wybitny spec od afrykańskich trawników, nie usunie mi tego zdjęcia jak Koledze Mikotowi, za zdradę tajemnicy, za publikację wizerunku v-ce.
Gzieś tu na forum Koledzy zastanawiali się jak się łączy wózek motorowy z przyczepką, ano tak, przy pomocy łubka.
I to łubka z Huty Kościuszko z 1988 roku
No to już wiecie.
I to raczej było na tyle jeśli chodzi o "wystawę" obok stał EN57-095 w bardzo dziwnej relacji.
Poszliśmy do budynku na chwilę chyba do toalety, przechodząc zauważyłem najważniejsze pomieszczenie na stacji.
Dziś można je uzupełnić o "pokój żalu" gdzie podróżni, spóźnieni, okradzeni, zdegustowani, zawiedzeni, itp. mogli by się wypłakać z żalu i frustracji, ponieważ wpuściliśmy szaleństwo do naszego domu, wszystko jest możliwe.
Postanowiliśmy iść do "szopy" choć nie wolno, ale kto tam się w kraju rządzonym przez pachołków Berlina przejmuje zakazami
.
Stoi na stacji lokomotywa całkiem nie żywa.
Tkt48-151
Przed nią na słupku z szyny tajemnicza tabliczka, pewnie ważna, ale nie znam jej przeznaczenia ani przekazu jaki ze sobą niesie, jednak na szynie jest cecha, musiała wtedy gdy nie wiedziałem do czego to, zwrócić moją uwagę.
A przed lokomotywownią cuda.
Pług 411-S-30
Trochę naruszona zębem czasu i niemocą właściciela WM15.
CDN
Jedziemy we trzech, Jarosław, Andrzej C i ja.
Jak zwykle hałdy.
I taśmociągi na estakadach.
I już Częstochowa stacja PKP, to chyba była jakaś prezentacja tabory lub coś w tym guście, pojechaliśmy przede wszystkim robić pomiary dla Andrzeja, niezbędne do budowy modelu.
Mała prezentacja taboru.
SM42-149
ET22-2024
EP07-376 z naszym maszynistą, prawda że mu pasuje.
Mam nadzieję iż obrońca tajemnic miejsca którego nazwy nie wymieniamy, wybitny spec od afrykańskich trawników, nie usunie mi tego zdjęcia jak Koledze Mikotowi, za zdradę tajemnicy, za publikację wizerunku v-ce.
Gzieś tu na forum Koledzy zastanawiali się jak się łączy wózek motorowy z przyczepką, ano tak, przy pomocy łubka.
I to łubka z Huty Kościuszko z 1988 roku
No to już wiecie.
I to raczej było na tyle jeśli chodzi o "wystawę" obok stał EN57-095 w bardzo dziwnej relacji.
Poszliśmy do budynku na chwilę chyba do toalety, przechodząc zauważyłem najważniejsze pomieszczenie na stacji.
Dziś można je uzupełnić o "pokój żalu" gdzie podróżni, spóźnieni, okradzeni, zdegustowani, zawiedzeni, itp. mogli by się wypłakać z żalu i frustracji, ponieważ wpuściliśmy szaleństwo do naszego domu, wszystko jest możliwe.
Postanowiliśmy iść do "szopy" choć nie wolno, ale kto tam się w kraju rządzonym przez pachołków Berlina przejmuje zakazami
.Stoi na stacji lokomotywa całkiem nie żywa.
Tkt48-151
Przed nią na słupku z szyny tajemnicza tabliczka, pewnie ważna, ale nie znam jej przeznaczenia ani przekazu jaki ze sobą niesie, jednak na szynie jest cecha, musiała wtedy gdy nie wiedziałem do czego to, zwrócić moją uwagę.
A przed lokomotywownią cuda.
Pług 411-S-30
Trochę naruszona zębem czasu i niemocą właściciela WM15.
CDN
-
12
-
1
- Pokaż wszystkie
WŻB 10-4512
Odśnieżarka, trochę mi numer zasłoniła poręcz ale to co widać to:
Doczepka jak sądzę do Wm-ki do przewozu butli z gazami technicznymi.
Panorama Częstochowska.
A za płotem ET22-477 zwróćcie uwagę na piękną czcionkę, a za nim Skoda 181 156-0
Na stacji znów EP07-1050
Za nią skrada się EU07-303 jak nasz słynny dywizjon, co faszystom kota popędził.
Nic tu po nas , jedziemy na Stradom.
SM42-911 odegra ta "stonka " niebagatelną rolę w tym dniu.
Spotkaliśmy naszego Kolegę Łukasza, znanego w środowisku TT-manów, Andrzej, nie ten z W-wy, Jarosław też nie z W-wy i wspomniany Łukasz przed budynkiem dworca.
A potem przejechał ET22-546
Potem Łukasz nas zaprosił do izby pamięci.
Za chwilę dalszy ciąg.
Odśnieżarka, trochę mi numer zasłoniła poręcz ale to co widać to:
Doczepka jak sądzę do Wm-ki do przewozu butli z gazami technicznymi.
Panorama Częstochowska.
A za płotem ET22-477 zwróćcie uwagę na piękną czcionkę, a za nim Skoda 181 156-0
Na stacji znów EP07-1050
Za nią skrada się EU07-303 jak nasz słynny dywizjon, co faszystom kota popędził.
Nic tu po nas , jedziemy na Stradom.
SM42-911 odegra ta "stonka " niebagatelną rolę w tym dniu.
Spotkaliśmy naszego Kolegę Łukasza, znanego w środowisku TT-manów, Andrzej, nie ten z W-wy, Jarosław też nie z W-wy i wspomniany Łukasz przed budynkiem dworca.
A potem przejechał ET22-546
Potem Łukasz nas zaprosił do izby pamięci.
Za chwilę dalszy ciąg.
Załączniki
-
2
-
11
- Pokaż wszystkie
Jeszcze zabytkowa lampa.
O, ciekawy widok z okna, Warszawiacy przyjechali.
Wracamy na dwór lub jak to niektórzy wolą na pole, można się przejechać "stonką" super, włazi nas tam ponad miarę, jakie dziwne czasy wszyscy sobie chuchają w uszy, ocierają, tłoczą, w powietrzu feromony, bez masek, jak ładna to ładna jak brzydka to brzydka, minispódniczki, ciepło ludzkich ciał, nie to co dziś, czy wrócą stare dobre czasy.
Jedziemy.
I żeby nie było wątpliwości kto w tej chwili był najważniejszy, oczywiście łodziak, to Jarek prowadzi lokomotywę, na dowód konterfekt jego ręki.
Super zabawa wszyscy zadowoleni, wysiadamy, następna zmiana, niby nic, a jaka frajda.
Teleportujemy się do Gliwic, czemu tam, nie pamiętam, to wada relacji retro, nie o wszystkim ma się o latach pojęcie.
EN?-003
WMB10-163/6441
ET22-665
ET22-2025
Nastawnia GL23
Bezimienny "kibelek".
ET22-478 w tle 411S-34
Czas na nas, teraz okolice kopalni węgla brunatnego.
Jeszcze wtedy trwała ekspansja, drapieżne pożeranie siedlisk ludzkich w imię ciepła i prądu, nikt nie przypuszczał że za dziesięć lat zaczną się wyczerpywać zasoby węgla i mimo szumnych zapowiedzi nierządu tak naprawdę nikt nie ma pomysłu co z tym zrobić, cały ten region pewnie podzieli los tysięcy PGR-ów pozostawionych samym sobie ze sklepikami sprzedającymi na zeszyt lub "krechę" tanie wino marki "Arizona" chyba że zbudują elektrownię atomową z rosyjskimi bo taniej przestarzałymi reaktorami, bo szwagier, lub inny instruktor narciarstwa je nabędzie na złomie, cale szczęście ja tego nie doczekam, nie chciałbym grać głównej roli w kolejnym filmie pt. "Listy martwego człowieka".
Tymczasem mają rozmach, a sielanka czyli marnotrawienie kasy trwa.
Ja żywy twór.
I na pożegnanie.
O, ciekawy widok z okna, Warszawiacy przyjechali.
Wracamy na dwór lub jak to niektórzy wolą na pole, można się przejechać "stonką" super, włazi nas tam ponad miarę, jakie dziwne czasy wszyscy sobie chuchają w uszy, ocierają, tłoczą, w powietrzu feromony, bez masek, jak ładna to ładna jak brzydka to brzydka, minispódniczki, ciepło ludzkich ciał, nie to co dziś, czy wrócą stare dobre czasy.
Jedziemy.
I żeby nie było wątpliwości kto w tej chwili był najważniejszy, oczywiście łodziak, to Jarek prowadzi lokomotywę, na dowód konterfekt jego ręki.
Super zabawa wszyscy zadowoleni, wysiadamy, następna zmiana, niby nic, a jaka frajda.
Teleportujemy się do Gliwic, czemu tam, nie pamiętam, to wada relacji retro, nie o wszystkim ma się o latach pojęcie.
EN?-003
WMB10-163/6441
ET22-665
ET22-2025
Nastawnia GL23
Bezimienny "kibelek".
ET22-478 w tle 411S-34
Czas na nas, teraz okolice kopalni węgla brunatnego.
Jeszcze wtedy trwała ekspansja, drapieżne pożeranie siedlisk ludzkich w imię ciepła i prądu, nikt nie przypuszczał że za dziesięć lat zaczną się wyczerpywać zasoby węgla i mimo szumnych zapowiedzi nierządu tak naprawdę nikt nie ma pomysłu co z tym zrobić, cały ten region pewnie podzieli los tysięcy PGR-ów pozostawionych samym sobie ze sklepikami sprzedającymi na zeszyt lub "krechę" tanie wino marki "Arizona" chyba że zbudują elektrownię atomową z rosyjskimi bo taniej przestarzałymi reaktorami, bo szwagier, lub inny instruktor narciarstwa je nabędzie na złomie, cale szczęście ja tego nie doczekam, nie chciałbym grać głównej roli w kolejnym filmie pt. "Listy martwego człowieka".
Tymczasem mają rozmach, a sielanka czyli marnotrawienie kasy trwa.
Ja żywy twór.
I na pożegnanie.
-
2
-
10
- Pokaż wszystkie
Chwila w umarłej wiosce.
Bo dłużej nie wolno.
I to koniec, była godzina 20.08 a do domu jeszcze kawałek drogi.
Dziękuję za uwagę, tak jak pisałem to chyba ostatnia relacja, retro, chyba że się coś cudownym zrządzeniem losu odnajdzie, choć raczej nie.
Bo dłużej nie wolno.
I to koniec, była godzina 20.08 a do domu jeszcze kawałek drogi.
Dziękuję za uwagę, tak jak pisałem to chyba ostatnia relacja, retro, chyba że się coś cudownym zrządzeniem losu odnajdzie, choć raczej nie.
-
1
-
12
- Pokaż wszystkie
Świetny wątek, a tempo niesamowicie intensywne. Będzie trzeba go przejrzeć od samego początku.
Ponieważ pochodzę z Milanówka, wątek kolejki WKD jest mi szczególnie bliski, pamiętam jeszcze z dzieciństwa zlikwidowaną stację koło ulicy Długiej i wiem, że była jeszcze jedna prawie w samym centrum miasta.
Ponieważ pochodzę z Milanówka, wątek kolejki WKD jest mi szczególnie bliski, pamiętam jeszcze z dzieciństwa zlikwidowaną stację koło ulicy Długiej i wiem, że była jeszcze jedna prawie w samym centrum miasta.
Polecam nieskromnie, jest co czytać i oglądać, czy to nie jest lokowanie towaru.
Moja jasnowłosa miłość mieszkała na ul. Inżynierskiej ale numer ulicy miesza mi się z numerem mieszkania/domu, jednak kiedyś spróbuję, są tylko dwie możliwości, pewnie bym jej nie poznał, ma teraz 57 lat, nie widzieliśmy się 44 lata.
Moja jasnowłosa miłość mieszkała na ul. Inżynierskiej ale numer ulicy miesza mi się z numerem mieszkania/domu, jednak kiedyś spróbuję, są tylko dwie możliwości, pewnie bym jej nie poznał, ma teraz 57 lat, nie widzieliśmy się 44 lata.
Pozwolę sobie na wpis bardzo emocjonalny, pamiętacie jak opisywałem wycieczkę do Lutomierska, z Darkiem, na zdjęciu które zaraz Wam pokażę jesteśmy we trzech, ja Darek i Tomek "Tomas" "Tom" "Gruby", człowiek który mnie uratował przed samozagładą, kilka razy pisałem o nim, zawsze mało, ale to nie FB, dziś pozwalam sobie, bo zbliża się 21.02 dzień w którym Tomek zmarł, dziewięć lat temu, po tym jak wezwał pogotowie zamiast zadzwonić do mnie, po tym jak go ze szpitala wypuścili z zapaleniem otrzewnej, nigdy już nie da mi rano ciastek, nigdy nie będziemy razem oglądać filmów, ale takich które coś zostawiają po sobie, nigdy razem nie napijemy się wódki, nie pójdziemy do parku źródliska, nigdy.
W niedzielę będziemy jak co roku, pić wódkę na cmentarzu i ryczeć jak bobry.
To był absolutnie dobry człowiek, nie tak miało to być, wybaczcie ale jestem strasznie rozbity, cała nasza ekipa chodzi jak śnięta.
Nie tak miało to być.
W niedzielę będziemy jak co roku, pić wódkę na cmentarzu i ryczeć jak bobry.
To był absolutnie dobry człowiek, nie tak miało to być, wybaczcie ale jestem strasznie rozbity, cała nasza ekipa chodzi jak śnięta.
Nie tak miało to być.
-
11
-
1
- Pokaż wszystkie
Zapomniałem o wycieczce do Chabówki z Piotrem Barczem, kolegą z PŁ z którym zakładałem klub, on mi pomagał od początku, w papierach, w remoncie zagraconego pomieszczenia, w budowie pierwszych skrzynek, on, nie miernoty od afrykańskich trawników brylujące i obrabiające d*** weteranom tego miejsca, i tak sobie wymyśliliśmy ze pojedziemy do wspomnianej Chabówki, dnia 29.07.2006 roku.
Podróż jak to podróż, na drodze ciągłe korki, nowa nawigacja Piotrka coś jakby nie dawała sobie rady, po raz pierwszy w jakiś mieście objechaliśmy market, dookoła pięć razy bo"po czterystu metrach skręć w lewo" i tak wkoło Macieju, gdy już udało nam się wydostać z tego miasta skierowała nas na skrót, jak wiadomo skróty są najdłuższe, zwykła droga, potem gorsza odrobinę, potem skończył się asfalt, skończyła się szutrówka, leśny dukt i stajemy jak wryci, nad krawędzią wyrobiska jak się wydaje kopalni kruszyw, z dołu ze zdumieniem patrzą na nas robotnicy, my z góry ze zdumieniem patrzymy na nich, zawracamy, Piotrek nie wziął żadnej papierowej mapy, jesteśmy w czarnej .... jedziemy na czuja, ja prowadzę, a to już dowód desperacji.
Robi się mniej płasko.
Ciągle coś grzebią.
Zaczyna się jazda skokami, z niepokojem obserwuję prawie stojące w miejscu samochody zastanawiając się czy w bolidzie
Piotrka wytrzyma sprzęgło, jak sam przyznał to jego pierwszy wyjazd w góry samochodem.
Udało się, pierwszy pociąg tego dnia.
Panorama na skansen, jeszcze jest spokojnie i pusto.
Kilka fotek w środku.
Jedziemy na stację.
ET21-469
Pt47-112
Już na miejscu parady, nie pamiętam jak się nazywa to miejsce, odrobinę odległe od skansenu.
Ol49-100
"Piękna Helena"
Muzyka, muzyka .....
Znów Ol49-100
CDN.
Podróż jak to podróż, na drodze ciągłe korki, nowa nawigacja Piotrka coś jakby nie dawała sobie rady, po raz pierwszy w jakiś mieście objechaliśmy market, dookoła pięć razy bo"po czterystu metrach skręć w lewo" i tak wkoło Macieju, gdy już udało nam się wydostać z tego miasta skierowała nas na skrót, jak wiadomo skróty są najdłuższe, zwykła droga, potem gorsza odrobinę, potem skończył się asfalt, skończyła się szutrówka, leśny dukt i stajemy jak wryci, nad krawędzią wyrobiska jak się wydaje kopalni kruszyw, z dołu ze zdumieniem patrzą na nas robotnicy, my z góry ze zdumieniem patrzymy na nich, zawracamy, Piotrek nie wziął żadnej papierowej mapy, jesteśmy w czarnej .... jedziemy na czuja, ja prowadzę, a to już dowód desperacji.
Robi się mniej płasko.
Ciągle coś grzebią.
Zaczyna się jazda skokami, z niepokojem obserwuję prawie stojące w miejscu samochody zastanawiając się czy w bolidzie
Piotrka wytrzyma sprzęgło, jak sam przyznał to jego pierwszy wyjazd w góry samochodem.
Udało się, pierwszy pociąg tego dnia.
Panorama na skansen, jeszcze jest spokojnie i pusto.
Kilka fotek w środku.
Jedziemy na stację.
ET21-469
Pt47-112
Już na miejscu parady, nie pamiętam jak się nazywa to miejsce, odrobinę odległe od skansenu.
Ol49-100
"Piękna Helena"
Muzyka, muzyka .....
Znów Ol49-100
CDN.
-
1
-
8
- Pokaż wszystkie
Pt47-112
Muszę przyznać że nigdy nie lubiłem takich imprez, tłumy, każdy ważniejszy od drugiego, zawsze znajdzie się jakiś łoś wcinający się w kadr, psuje to cała radość z przebywania z parowozami, no ale to moje zdanie.
Czeska lub Słowacka 486 007 taka Bondowa trochę.
Okz32-2
556 036
Tr5-65
Ty2-953
Tr12-25
TKh49-1
O będzie mandacik.
Ło matko czym one te zdjęcia robią.
ET21-57
Wróciliśmy na chwilę do "domu", odnalezienie jego tez zajęło nam kilkanaście minut, ulica jakaś tam numer 44, jest 40, jest 42 i potem 48, zawracamy, jedno kółko, drugie, wreszcie pytam autochtonki, co się okazuje, jak budowali to nie było tej ulicy, i numer 44 jest jak gdyby w trzeciej alejce równoległej do tej głównej, no super, trafiliśmy, tu mieszaliśmy, za płotem widać kawałek seicento Piotrka.
Trochę żeśmy się ogarnęli, coś tam zjedliśmy i do skansenu.
Już nie jest tak spokojnie.
Śpiące lokomotywy.
Muszę przyznać że nigdy nie lubiłem takich imprez, tłumy, każdy ważniejszy od drugiego, zawsze znajdzie się jakiś łoś wcinający się w kadr, psuje to cała radość z przebywania z parowozami, no ale to moje zdanie.
Czeska lub Słowacka 486 007 taka Bondowa trochę.
Okz32-2
556 036
Tr5-65
Ty2-953
Tr12-25
TKh49-1
O będzie mandacik.
Ło matko czym one te zdjęcia robią.
ET21-57
Wróciliśmy na chwilę do "domu", odnalezienie jego tez zajęło nam kilkanaście minut, ulica jakaś tam numer 44, jest 40, jest 42 i potem 48, zawracamy, jedno kółko, drugie, wreszcie pytam autochtonki, co się okazuje, jak budowali to nie było tej ulicy, i numer 44 jest jak gdyby w trzeciej alejce równoległej do tej głównej,
no super, trafiliśmy, tu mieszaliśmy, za płotem widać kawałek seicento Piotrka.
Trochę żeśmy się ogarnęli, coś tam zjedliśmy i do skansenu.
Już nie jest tak spokojnie.
Śpiące lokomotywy.
-
2
-
11
- Pokaż wszystkie
Troskliwa obsługa.
Wreszcie jakiś "normalna" lokomotywa i bez ludzi wokół.
SM42-664
Pora na odpoczynek, tym bardziej że jutro powrót, cyk i jest jutro, na chwilę wstępujemy do skansenu, wszystko jeszcze uśpione,robimy pa pa i w drogę, pogoda nie rozpieszcza nas.
Mijamy elektrownię Jaworzno.
I nie ma więcej zdjęć, pewnie usnąłem jak to mam w zwyczaju, a raczej jak to na mnie działa jazda samochodem, pod wieczór meldujemy się na moim łosiedlu, żegnamy Piotrek wpisuje swój adres do nawigacji, nie moge wyjść z podziwu, jest już uzależniony, bo do niego podjąłbym się pojechać rowerem z zawiązanymi oczami choć to szmat drogi, coż, to jego nawigacja.
Wtedy byłem szczęśliwy i zadowolony że udało mi się uczestniczyć w takiej imprezie, dziś odczuwam pewien niedosyt, ale to chyba normalne uczucie gdy się ogląda zdjęcia po piętnastu latach, dziś oglądał bym to inaczej, może bardziej świadomie.
Zresztą kto wie jak to z ta świadomością by było.
Dziękuję za uwagę.
-
2
-
11
- Pokaż wszystkie
Bardzo sympatyczne te "retro" relacje... czas bardzo szybko i nieubłaganie biegnie. Brutalnie do przodu... czasami zbyt brutalnie. My, zwykli śmiertelnicy często zapominamy o rzeczach naprawdę ważnych. Radościach, byciu i życiu, z którego powinniśmy czerpać całymi garściami tylko radości, a dajemy przytłoczyć się gierkami, zawiścią i innymi negatywnymi sprawami powodującymi, że te minusy przysłaniają nam wielkie plusy. Widzę, że i ja mógłbym pomyśleć o swoich "retro relacjach"... Twoje wpisy motywują do przemyśleń, czy te wszystkie znajomości, które się skończyły powinny i czy powody ich końca były na tyle istotne, aby faktycznie je zakończyć... w relacjach widać też, że pierwsza dekada XXI wieku była końcem, a zarazem początkiem dzisiejszej korpo-kolei... kurdesz tęskno za tamtym czasem!
Jedno zdjęcie autorstwa Jacka, pokazujące że kiedyś byliśmy jak jedna rodzina, na SH lub warsztaty w Poznaniu czekało się cały rok, to było święto.
LL już z kamerą, to nieśmiałe początki PMM H0 TV, Tomek Szmit dłubie a ja mu przeszkadzam jak zwykle, idylla, potem wszystko spieprzyliśmy, dziś jest jak jest, resztka modelarzy, skłócone środowiska, szkoda.
Może uda mi się odnaleźć inne zdjęcia, będzie relacja, choć żadne opowiadanie nie odda tamtych klimatów, wystawy na targach, warsztatów w szkole na Fredry i noclegów w internacie na Czajczej.
To były Walentynki czyli 14.02.2009 roku.
LL już z kamerą, to nieśmiałe początki PMM H0 TV, Tomek Szmit dłubie a ja mu przeszkadzam jak zwykle, idylla, potem wszystko spieprzyliśmy, dziś jest jak jest, resztka modelarzy, skłócone środowiska, szkoda.
Może uda mi się odnaleźć inne zdjęcia, będzie relacja, choć żadne opowiadanie nie odda tamtych klimatów, wystawy na targach, warsztatów w szkole na Fredry i noclegów w internacie na Czajczej.
To były Walentynki czyli 14.02.2009 roku.
Będzie nudno i niechronologicznie, ale jako dodatek do tego zdjęcia jeszcze kilka, będzie to opowieść o warsztatach modelarskich, trzy edycje, czasy minione, nie wrócą.
Czasami dobrze jest powspominać.
Najbardziej lubię dyskusje, nie trzeba nic robić tylko udawać mądralę.
Jedni gadają a inni robią, jeszcze inni ograniczają się tylko do podpatrywania, to pochylone kudłate to moje dziecko.
Jacek w swoim żywiole, pokazywał jak się lutuje.
Powstaje dostawka do Lewina.
Po tym jak przeszkadzałem Tomkowi trzeba było pojeść i popić, byliśmy w jakiejś meksykańskiej knajpie, ale nie pamiętam gdzie.
I tylko tyle zachowało się zdjęć, Walentynki hm, pracowite.
Cofamy się w czasie o rok 27.01.2008
Ja minęła droga nie wiem, wszyscy prócz kierowcy byli pewnie zmęczeni ja jak zwykle w samochodzie spałem.
Ale na miejscu, daliśmy z siebie wszystko, zwłaszcza wieczorem w świetlico-jadalni w internacie.
Tu tez niewiele zdjęć się zachowało, ale te które są oddają klimat doskonale.
Grześ, Irek, Piotrek i Michał w procesie tworzenia, moje stanowisko puste, lepiłem płot z elementów kartonowych.
Miszcz pędzla i elektrosadzarki.
Tomek był zawsze i pokazywał wielce ciekawe rzeczy.
Piotr zwany nauczycielem, czyli mistrz i Małgorzata, dogląda Andrzej.
Potem na mieście jeden tramwaj, czemu ten, bo się nawinął.
W drogę, dnia nie starczy by do domu dotrzeć.
EU lub EP numeru dojrzeć się nie da sprzęt kiepskiej jakości był naonczas.
Prąd i ciepło, krwioobieg naszego umęczonego kraju.
Czasami dobrze jest powspominać.
Najbardziej lubię dyskusje, nie trzeba nic robić tylko udawać mądralę.
Jedni gadają a inni robią, jeszcze inni ograniczają się tylko do podpatrywania, to pochylone kudłate to moje dziecko.
Jacek w swoim żywiole, pokazywał jak się lutuje.
Powstaje dostawka do Lewina.
Po tym jak przeszkadzałem Tomkowi trzeba było pojeść i popić, byliśmy w jakiejś meksykańskiej knajpie, ale nie pamiętam gdzie.
I tylko tyle zachowało się zdjęć, Walentynki hm, pracowite.
Cofamy się w czasie o rok 27.01.2008
Ja minęła droga nie wiem, wszyscy prócz kierowcy byli pewnie zmęczeni
ja jak zwykle w samochodzie spałem.Ale na miejscu, daliśmy z siebie wszystko, zwłaszcza wieczorem w świetlico-jadalni w internacie.
Tu tez niewiele zdjęć się zachowało, ale te które są oddają klimat doskonale.
Grześ, Irek, Piotrek i Michał w procesie tworzenia, moje stanowisko puste, lepiłem płot z elementów kartonowych.
Miszcz pędzla i elektrosadzarki.
Tomek był zawsze i pokazywał wielce ciekawe rzeczy.
Piotr zwany nauczycielem, czyli mistrz i Małgorzata, dogląda Andrzej.
Potem na mieście jeden tramwaj, czemu ten, bo się nawinął.
W drogę, dnia nie starczy by do domu dotrzeć.
EU lub EP numeru dojrzeć się nie da sprzęt kiepskiej jakości był naonczas.
Prąd i ciepło, krwioobieg naszego umęczonego kraju.
-
1
-
6
- Pokaż wszystkie
| Autor wątku | Podobne wątki | Forum | Odpowiedzi | Data |
|---|---|---|---|---|
| Relacja Opowieści dziwnej treści... | Wycieczki i podróże koleją i związane z koleją | 3 | ||
| Relacja "Opowieści dziwnej treści, czyli Pawła kolejowe peregrynacje " - pytanie | Wycieczki i podróże koleją i związane z koleją | 6 |
Podobne wątki
-
Relacja Opowieści dziwnej treści...
- Rozpoczęte przez Juras XR4Ti
- Odpowiedzi: 3
-
Relacja "Opowieści dziwnej treści, czyli Pawła kolejowe peregrynacje " - pytanie
- Rozpoczęte przez Hoart
- Odpowiedzi: 6