Relacja Opowieści dziwnej treści czyli Piotra i Pawła kolejowe peregrynacje

[Kpt. Nemo]

Piątek pochmurny poranek, odwozimy z małym Piotrkiem Sysię do pracy, wstępujemy do klubu po narzędzia na wszelki wypadek, i mkniemy w stronę autobany po Piotrka.
Należy nam się chwila relaksu, M Piotrek cały tydzień siedział i robił jakieś wyceny inwestycji, ja mam od poniedziałku niezły kierat, chudy odpocznie trochę od domu ukochanego, jedziemy, to właściwie luźna wycieczka.

Sklęczki, a właściwie Stara Wieś, tam Chudy widział rozbudowany system bocznic i zawsze chciał go zobaczyć, to zobaczy.
Zjeżdżamy z autostrady w kierunku Kutna parkujemy po przejechaniu wiaduktu nad linią kolejową parkujemy na parkingu jakiejś firmy i idziemy w stronę torów.

Wiadukt i bocznice odchodzące powyżej od głównej linii, niewyraźny obszar w środku to tereny wojskowe, ale o tym później, na razie idziemy torem który idzie w kierunku lewego rogu na zdjęciu.
Mamy świadomość że nie zobaczymy wszystkiego i nawet nie będziemy wiedzieli co i dokąd zmierza, ale w ten mglisty, chłodny i pochmurny poranek nie ma nic lepszego niż spacer po torach.

Jeszcze kawałek może coś będzie za wzgórzem, może za zakrętem co jakiś czas ślady bocznic których już nie ma.

Wyraźny ślad po torach.

Zakręt i drugi, dochodzimy do celu?.

Tory są "jeżdżone" ale niezbyt często, zakład do którego dotarliśmy to według nas jakaś ciepłownia, kilku Panów snuje się po terenie ale nikt nie zwraca na nas uwagi.

Za bramą wózek torowy.

Wracamy, początkowo padła propozycja marszu drogą prostopadłą do torów, ale drogą to kicha, wracamy torami.
Obrazek dla modelarzy, jakiej wielkości może być szuter na bocznicy, nad podkładem leży kapsel dla porównania.

Kolejny ślad po bocznicy.

I trochę uszkodzony podkład.

Doszliśmy do początku ogrodzenia jednostki wojskowej, oczywiście wszędzie Verboten, idziemy wzdłuż tegoż prostopadle do torów, aby dojść do bocznicy wojskowej, nie widać jej na zdjęciach satelitarnych, tajemnica, z tegoż powodu, gps w smarkfonach chłopaków też odmawia współpracy.

Ale o tym za chwilę.

 

[Kpt. Nemo]

Super tajna jednostka 31 Baza Materiałowa Kutno, no coś takiego, idziemy wzdłuż ogrodzenia, i wychodzimy na teren chyba osiedla wojskowego, garaże domy, i podjazd dla samochodów podobny do tego jaki ostatnio pokazał Kolega Jarząbek z W-wy.

To zamazane obok stadionu/boiska, tam byliśmy.
Wspomniany podjazd.

Oczywiście cały z szyn ale o tym we właściwym miejscu.
Przepust pod torami z kaskadą, wdzięczny motyw modelarski, zastanawialiśmy się czy gdzieś takiego nie wcisnąć na makiecie.
Z jednej i drugiej strony.

I oczywiście tajny wjazd.

Zdjęcie z daleka i zza płotu, wyprzedaż samolotów.

Idziemy, od bramy jednostki do zejścia torów jest całkiem niedaleko.

Słupek hektometrowy z krawężnika, przynajmniej takie ostatnio widziałem na budowie ulicy.

Na kolejnym przejeździe okazuje się że było więcej torów, irytująca jest niewiedza, o ile łatwiej byłoby szukać i zwiedzać coś o czym się coś wie.

Dochodzimy do rozejścia torów w okolicach wiaduktu.

Tor po lewej to tor do ciepłowni, po prawej do olbrzymiej składnicy złomu, do której droga da nam się nieźle we znaki.

I kozioł oporowy przed wiaduktem.

 

[Kpt. Nemo]

Trzecia odnoga bocznic, ale tylko jak się okaże teoretycznie.

Idziemy ta równoległą do drogi. obok toru po którym idziemy za płotem pojawiają się jeszcze dwa co prawda w fatalnym stanie ale kompletne, może dlatego że na terenie jakieś firmy.

Szkody górnicze?

Działo się tu zdrowo.

Za płotem budynek, Piotrek twierdzi że to jednostanowiskowa lokomotywownia, kto wie, wrota duże, tor do nich dochodzi.

Dawne dzieje.

Wjazd do zakładów.

Dalej okazuje się że już nic tam nie wjedzie.

Prywatyzacja kolei po polsku, te glutki poniżej szyny, mało widoczne to brzeszczoty do cięcia stali, ktoś miał samozaparcie.

Brama do skupu złomu.

Musimy iść równolegle do płotu, przecież nie będziemy dzwonić, idziemy bo Piotrek gdzieś znalazł informację że na terenie tego złomu są dwie lokomotywki manewrowe, no jak są to idziemy.
A droga niech ją szlag, albo krzaczory, albo ścięte, nie wiem co gorsze, podarte spodnie, pokaleczone nogi, Piotruś wlazł na jakiś cierń i potem musieliśmy go ze stopy wyciągać, masakra, jak ja nie cierpię takich chaszczy.

No i są.
409 Da-846 i 409 Da-674

W głębi Chudy dostrzega jeszcze trzecią , jesteśmy zaskoczeni, ale cieszymy się mimo iz nie możemy podejść bliżej.

Ta najładniejsza ma dość świeżą rewizję.

 

[Jarząbek]

Za płotem budynek, Piotrek twierdzi że to jednostanowiskowa lokomotywownia, kto wie, wrota duże, tor do nich dochodzi.

Piotr ma rację. Typowa, jednostanowiskowa lokomotywownia dla kolei przemysłowych. Taka sama jest na terenie Zakładów Mięsnych na Żeraniu., a także w jeszcze kilku miejscach na terenie kraju.

 

[Kpt. Nemo]

Dlatego ślepo wierze w to co mówi, dłużej się tym bawi niż ja.

Wracamy, znajdujemy szynę która niejedno przeszła, właściwie to element rozjazdu.

Mkniemy do Kutna aby sprawdzić czy są nasze znaleziska, są, dalej na ulicy Chopina 10 chyba gwałtowne hamowanie są szyny w płotku obok sklepu nasienniczego, jakie w innym dziale.

Po Kutnie Florek, kilka szyn w płocie, właścicielka płotu widząc nas, pyta o powód zainteresowania jej płotem, Chudy osiągnął szczyt bajeranctwa, dość powiedzieć że Pani zaprosiła nas na podwórko cobyśmy mogli sobie obejrzeć dokładnie szynę, warto być uprzejmym i pogodnym, warto.

Teraz relacja pójdzie szybciej bo będzie więcej szyn, ale tu też kilka ciekawych rzeczy było.
Następnym przystankiem są Ostrowy, te normalne i te wąskie.
Smutny widok, bardzo ładny dworzec w agonalnym stanie.
Od strony peronów, od podjazdu i wieża ciśnień.

Sporo szyn zwłaszcza na wąskim torze, ciekawy budynek ze stylową barierka na balkonie.

Trzepak opodal dworca ze słupkami z szyn.

I wreszcie pociąg, ale tylko taki.

Kilka klimatów wąskotorowych na przeciwko stacji była stacja wąskotorowa, dziś jeszcze jest, ale prawie niewidoczna, nie mam zdjecia kożła oporowego, ale jest kilka innych motywów.

Tu musiało trząść.

Szkoda.
Jedziemy w stronę cukrowni, byłej cukrowni, teraz jest na jej terenie skład węgla.

To co zastajemy raczej nie napawa optymizmem.

 

[Kpt. Nemo]

Wszystko znika, przyroda jest bezlitosna, najciekawsze że ubytków w torowisku nie ma zbyt wielu.

Piotrek oglądając pochyły słup z jakże kultową już lampą dostrzegł coś w krzakach, cóż ja ze względu na gabaryty, nie dam rady, padło na Małego Piotrka.

Prawda że jest dzielny.

Sam jeden się ostałem.

Rampa do załadunku taboru wąskotorowego na normalne wagony.

Tor normalny dochodzi do drogi, po lewej w zaroślach wąski.

Na zakończenie wizyty w Ostrowach Cukrowni, szkolno kolejowy akcent.

Nietaktem byłoby nie wspomnieć o kontaktach z mieszkańcami tej okolicy, w poszukiwaniu szyn, a jest ich tu mnóstwo, zostaliśmy zagadnięci o powód naszego szperania, jak już wytłumaczyliśmy to się okazało że kilka rodzin które tu mieszkają to emerytowani kolejarze, na słuchaniu ciekawych opowieści zeszła nam prawie godzina, a najciekawsze było na końcu "Panie odkręcali My tabliczki ze wszystkiego, Niemce kupowały jak leci" nie dość że nam kraj zrujnowali to jeszcze wywieźli zabytkowe tabliczki, cóż ale chociaż wojnę wygraliśmy.

Następnym punktem programu były Krośniewice, no tu to się można nabawić deprechy że nawet garść psychotropów nie pomoże, jak zwykle syf i bałagan, wraki powoli pochłania przyroda, jedynym śladem życia była brygada tnąca gałęzie na terenie warsztatów i nowa kłódka w bramie.

MBxd2-217 na dwóch transporterach i jego wnętrze.

 

[Kpt. Nemo]

Prawie jak nowy.

Wszechobecny chaos i brud.

Mój wagon.

I taki obrazek bardziej szary niż optymistyczny.

Następne Krzewie Wąskotorowe, jedziemy pokazać stację/przystanek raczej Małemu Piotrkowi, ruch jak zwykle choć nie na torach, ale jest jeden "Byk" ET22-765 i jakiś wagon sieciowy.

Więcej może pokazać Piotrek bo robił zdjęcia innym pociągom.
Tenże dumnie pozuje do zdjęcia.

Ostatni punkt programu sprawdzić w Leśmierzu słupki z szyn w centrum miejscowości
Ale najpierw obiadek w zajeździe Karczma w Miłosnej lub podobnie.
Obiadek pyszny, a dwie Panie mmmmmiodzio choć jedna zdecydowanie zwyciężyła, swą naturalnością, nie farbowanymi włosami, brakiem pazurów do kolan, nie wydętymi wargami, normalna ciepła miła dziewczyna, krążąca po sali jak meteor, współczuliśmy jej tej gonitwy, bo nie łatwo biegać cały czas bez odpoczynku.
Jeszcze tam wrócimy.

Leśmierz i jego słupki, daję fotkę tu ponieważ na ponad trzydzieści słupków na żadnym nie było cechy.
Co prawda potem w innych miejscach kilka znaleźliśmy, ale liczyłem bardzo na te.

Podczas gdy my z Małym Piotrkiem łaziliśmy oglądając słupki, i wzbudzając uśmieszki politowania, Piotrek penetrował okolice sklepu i znalazł kilka ciekawych rzeczy.

I to tyle po chwili już w domu byli.
Było jak zwykle świetnie, mi,o spędzony czas na świeżym powietrzu w miłym towarzystwie, polecam.

 

[newermind]

Kontynuując jakby chronologicznie opowieść Pawła, pokażę to, co przykuło moją uwagę.
Zaczynamy samochodowo i wojskowo.
Za bramą kolejową 31-ej Bazy Materiałowo Technicznej Kutno.

Przed bramą główną.

Drut kolczasty, zasieki - widać, że tu żartów nie ma. Według uzyskanych informacji, magazyny należą do sił powietrznych, stąd zapewne kolekcja samolotów i śmigłowców na jej terenie. Niestety, rozmowa z uzbrojonym wartownikiem przy bramie głównej, rozwiała wszelkie wątpliwości - Żadnych zdjęć z terenu bazy!! Oooopppsss!

 

[Jarząbek]

Coś się znowu pozmieniało? Przecież kilka lat temu min. Sikorski osobiście zdejmował tablicę z zakazem fotografowania.

rozmowa z uzbrojonym wartownikiem przy bramie głównej.

Czy to był żołnierz czy też jakiś ochroniarz bądź wartownik ze straży przemysłowej tzw. kruk.

 

[newermind]

Od czasów Ministra Sikorskiego, to się duuuużo pozmieniało! Niestety.

 

[Kpt. Nemo]

Choć na płocie okalającym jednostkę nie było zakazu fotografowania.

 

[Jarząbek]

Nie tak dawno pojawił się na moście kolejowym w Warszawie, po praskiej stronie, na Golędzinowie. . Wisi dość wysoko i nie można go zdjąć, gdyż obok wisi tabliczka ...- Zakaz wchodzenia.

 

[newermind]

Idąc dalej w kierunku składu złomu, pokonaliśmy takie chaszcze! Koledzy niczym rusałki pokonują drogę powrotną.

Przechodząc nieco dalej, pokażę kilka kadrów z Ostrów Cukrowni.
Pozostałość po rampie transporterowej.

Koziołki toru wąskiego od strony normalnego toru.
Pierwszy szczątkowy, pokonany przez naturę.

Kolejny, w nieco lepszej kondycji i do tego z cechą na jednej z szyn. Moim zdaniem KRUPP 1895, ale w świetle ostatnich odkryć ...

 

[Dobrzyn]

A zauważyliście koledzy coś szczególnego w samych Krośniewicach jak i wzdłuż dawnej DK nr 1? Zapaść i marazm, szczególnie widoczny właśnie w Krośniewicach. Nawet te kilka aut jadących DK91 i DK92 pruje obwodnicą a miasteczko umiera

 

[Kpt. Nemo]

Niestety masz rację, postęp nie zawsze przyczynia się do rozwoju, choć teraz jadąc od Łodzi można spokojnie skręcić na stację, a kiedyś to był karkołomny wyczyn.
Sama stacja to ruina, nie powinienem narzekać bo sam niczego nie zrobiłem aby było inaczej, ale też z drugiej strony są aż dwa towarzystwa, kochające tą kolej i one tez niczego konkretnego nie robią przynajmniej nie widać tego, ale jeśli najważniejsze jest udowodnienie drugiej stronie że się bardziej kocha Krośniewicką KD. to tak wychodzi.

 

[Harry Potter]

ale też z drugiej strony są aż dwa towarzystwa, kochające tą kolej i one tez niczego konkretnego nie robią przynajmniej nie widać tego,

...bo z tego co wieść niesie, pałają do siebie miłością narodowo - patriotyczną...
Przy takiej postawie, to nic dziwnego. Zamiast skupić się na kolejce, to skupiają się na sobie i tym jak tym drugim dowalić...

Pozdrawiam,...

 

[Kpt. Nemo]

A tu jeśli chodzi o Krośniewice coś zupełnie nowego i choć może brzmi to fantastycznie, to jakieś szanse powodzenia ma.

http://750mm.pl/index.php?topic=5310.0

 

[Kpt. Nemo]

Piękny chłodny poranek i zapowiedź ciepłego dnia, żeby nie było że spędzamy cały czas przed szklanym bogiem, zarówno tym kłamliwym jak i tym o zwiększonej pojemności, ruszyliśmy z Małym Piotrkiem zwanym dziś po prostu Piotrkiem, z braku tego drugiego większego do Zgierza, w celu uzupełnienia dokumentacji niezbędnej do budowy makiety tej szacownej stacji.

Na początek wylądowaliśmy przy wiadukcie nad ulica Długą.

Piotrek poszedł oswajać z nasza obecnością Pana w nastawni, w czym skutecznie mu przeszkadzał Pimpuś, mały upierdliwy kundelek.
Nastawnia.

Obok budy Pimpusia stoi wrak wagonu przeznaczony na pomieszczenie gospodarcze.

To jakby zasiek o dziś niewiadomym przeznaczeniu tor z niego wychodzący kończy się kozłem oporowym.

Wjazd do zasieku i wyjazd wyglądają tak, już tu chyba nic nie wjedzie.

Łał jedzie pociąg.
ED160-020

I następny ŁKA z Kutna lub Łowicza.

Przechodzimy po moście na druga stronę, już wszyscy są z nami oswojeni i tak będzie aż do końca, trochę głupio bez SOK-u, no ale jak mus to mus.
Idziemy do zabudowań PKP-Energetyka.
To tor idący na prawo.

Wykolejnica i zaraz za zakrętem już brama.

Nic tu po nas, Piotrek nanosi na uprzednio przygotowane rysunki poprawki i położenie urządzeń SRK, ja się snuję usiłując znaleźć jakieś cechy na szynach, kilka jest ale bez szaleństw, o tym w innej relacji w innym miejscu.

Wrażliwa siatka chroni gałąź drzewa przed niechybnym przeznaczeniem na opał.

Kończąca nie jazdę ale jak to mówią przez megafon swój bieg ŁKA z Łodzi, na tle wieży ciśnień.

I ta sama wraz z krzyżacką* trafostacją ciut bliżej.

Budynek dworca od strony peronów.

* Geneza powstania tej nazwy, na jakiejś imprezie, pod wpływem oszałamiającego powietrza, na pytanie jednego z uczestników skąd się biorą takie ceglane ładne trafostacje Piotrek Ch. odpowiedział że to zbudowali Krzyżacy, chyba byliśmy w rejonie ich dawnego działania, na co Pan ze śmiertelną powagą rzekł "Patrz Pan jaki zmyślny to naród szkoda tylko że nas podbić chcieli" i tak zostało do dziś.

 

[Kpt. Nemo]

Kilka pociągów stojących i jadących tego dnia.
ET22-994 stojący opodal dworca, po jakimś czasie odczepił się od składu węglarek i podjechał w stronę głowicy wyjazdowej na Łódź i coś tam, pozując pod semaforami.

WM15A-449

EP07-1003 TLK 54110 "Stoczniowiec"

Pociągi ŁKA jak stonka na polu ziemniaków.

I Skoda STK-u 181 050-6

Budynek dworca od strony podjazdu, środek cacko, ale, no właśnie zawsze jakieś ale, brak jakiegokolwiek utrzymania w czystości ubikacji, nie ma mydła, nie ma papieru, ręczników a w umywalce ślady wymiocin, czyli grunt to front, ale też i mała kultura osobista odwiedzających ten przybytek.
Szkoda że nie szanujemy wspólnego dobra.

Wieża ciśnień z bliska stojąca dziś na prywatnej posesji, piękna tablica z nazwą i po drugiej stronie napis malowany.

I wejście na górę do zbiornika.
Tak wiem strop jest wzmacniany szynami, i nawet była cecha, ale o tym później.

Widok na miejsce gdzie do niedawna jeszcze był magazyn , po prawej za skrajnikiem tam gdzie stoją kontenery na złom.

W drodze na drugą stronę stacji spotkaliśmy samotnie stojący słup energetyczny, myślę że przy remoncie stacji i całej linii zostanie usunięty, a szkoda bo to kwała dobrej rzemieślniczej roboty, słup jest nitowany i posadowiony tak aby główne naprężenia od ciężaru linni i od naporu wiatru przenosił w płaszczyźnie przekątnej, mała rzecz a dowodzi rzetelnego podejścia do tematu, na makiecie będzie odtworzony z całą pieczołowitością.

 

[Kpt. Nemo]

Dalszy ciąg będzie Zgierzowo-bocznicowy.

Po stronie na której byliśmy w pobliżu drugiej głowicy odchodzą dwie bocznice, po jeden w drodze ślad jest niewielki, za to widać ją w lesie.

Drugą w drodze widać doskonale, za to nie ma poza nią jej śladu, na zdjęciu brama przez którą chyba wchodził tor na teren jakiegoś przedsiębiorstwa.

Piotrek zajmuje się inwentaryzacja ja idę na drugą stronę przejazdu, aż do toru który prowadzi do zakładów "Boruta" to ten na wprost.

Na tym zdjęciu świetnie widać jak to wygląda.

Tor z lewej strony to połączenie szlaku z bocznicami, każdy wjazd na teren skupu złomu to niezła zabawa, tor w środku to tor do składnicy złomu i niegdyś do magazyny obok niej, ten po prawej rozgałęzia się na dwa, jeden za waga wagonową, drugi przed, czyli z możliwością ważenia, oba kończą się kozłami oporowymi.

Lewy do składnicy kruszywa prawy pod wagę.

Tor za waga w stronę "Boruty czyli od wjazdu i w stronę końca, dziś jest w tym miejscu składnica kruszywa.

Kozioł kończący ten tor, solidny betonowy.

Tor drugi "wagowy" i budynek wagi wagonowej, tez będzie na makiecie co mnie bardzo cieszy.

I jego koniec od strony przejazdu.

Tor środkowy ze zdjęcia z "Bykiem" idąc w stronę przejazdu odgałęzia się, na wjazd do składnicy gdzie jeszcze się rozgałęzi po raz drugi, oraz na tor do byłego magazynu.
Przed przejazdem i za.

To już nieistniejące odejście biegło w stronę potu gdzie była brama, przekraczało drogę i wchodziło na teren nieznanych nam zakładów.