Z niemieckojęzycznego hasła dotyczącego wagonów "budowy wojennej" można wyczytać tyle, że by do transportu materiałów wojskowych zaprojektowano i budowano 4 typy wagonów w latach 1942-45. Przy projektowaniu wagonów przyjęto założenie, że w konstrukcji należy oszczędzać stal, powinny być szybkie i tanie w budowanie. W efekcie w konstrukcji wagonów stosowano gorsze gatunki stali, podatne na rdzę i odkształcenia oraz drewno. Poza tym konstrukcja wagonu powinna umożliwiać szybki rozładunek oraz prędkość do 90 km/h. 4 typy wagonów to:
1. Wagony kryte: typ Gmhs (Bremen), nośność 20 ton, rozstaw osi 7 m, długość całkowita 10 m.
2. Wagony kryte o dużej pojemności: Glmhs (Leipzig), nośność 21 ton, rozstaw osi 8 m, długość całkowita 12,7 m. Od 1943 roku na tym podwoziu produkowano wagony MCi-43.
3. Wagony odkryte: typ Ommu (Klagenfurt), nośność 26,5 tony, rozstaw osi 6 m, długość całkowita 10,1 m, wysokość burty 1548 mm, wagony dostosowane do prędkości 65 km/h.
4. Platformy: typ Rmms (Ulm), nośność 24,5 tony, rozstaw osi 8 m, długość całkowita 12 m, wysokość burty 1548 mm, ściany można było składać w celu umożliwienia wjechania pojazdu oraz przejazdu na kolejną platformę.
Generalnie z opisu wynika, że konstrukcje oparte były na istniejących wagonach o konstrukcji spawanej, które uproszczono i "potaniono" aby dostosować do możliwie masowej i taniej produkcji.