-
Ten serwis używa "ciasteczek" (cookies). Korzystając z niego, wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. Learn more.
Relacja Moje kolei postrzeganie
- Inicjator wątku Kpt. Nemo
- Data rozpoczęcia
Hura znów działa, no szok, ale to technika co nie.
W tym miejscu wdrapałem się na wiadukt.
Zobacz załącznik 987697
Na środku nawet widać że tu był tor.
Zobacz załącznik 987696
Zobacz załącznik 987692
Niestety dalej w obu kierunkach zarośla.
Zobacz załącznik 987690
Zobacz załącznik 987691
Zobacz załącznik 987693
Zobacz załącznik 987694
Zobacz załącznik 987695
Schodzę nie dam rady pójść dalej i tak jestem już łaciaty od pokrzyw.
Opodal wiaduktu mały mostek nad ciekiem wodnym, jego konstrukcja i słupków do barierki wykonana jest z szyn, o ile do wody wchodził nie będę, to na powierzchni na dwóch są fragmenty cech.
Zobacz załącznik 987700
Zobacz załącznik 987698
Zobacz załącznik 987699
Teleportujemy się do Ścinawki tylko dwa zdjęcia, stacja jak stacja od podjazdu nic się nie zmieniło, brud i stagnacja jak to w Republice Pislamu "grunt to frunt" czyli na peronach barierki i cuda wianki, nawet porządnego zdjęcia budynku zrobić się nie da, natomiast tory w stronę Nowej Rudy, Tłumaczowa i Radkowa wyremontowane, nie wiem jak daleko bo nie chciało mi się iść aż do wiaduktu, ale wygląda zachęcająco.
Zobacz załącznik 987701
Obok nastawni znajduję mostek, widać kolejowy, napatoczył się kolejarz, przynajmniej tak wyglądał, pytam o niego, no cóż cytuję odpowiedź "Panie to był mostek na linii do Radkowa, a może do Tłumaczowa a kto by to Panie spamiętał, i po co se głowę trudzić" hm, no po prostu mądrość życiowa, rzeczywiście po co, po co się trudzić, można wynająć za kaskę gościa który przejdzie, zobaczy, zrobi fotkę i potem można się chwalić jak Wy w wiadomym dziale, to co ja robię to tylko strata czasu i czasem ryzyko uszczerbku na zdrowiu, kto by tam sobie głowę takimi pierdołami zajmował.
No i co kogo obchodzi jakiś mostek.
Zobacz załącznik 987702
Nic gorszego gdy entuzjazm wypiera triada "z" zmęczenie, zniechęcenia i znudzenie, no chyba że rozwolnienie to bije na głowę wszelkie doznania.
W tym miejscu dziękuję Koledze Kempolowi za kolejne nowe hasło, bo znów ramol coś popitolił
i Koledze Meggido za pośrednictwo, bo nawet wejść na forum nie mogłem.
W tym miejscu wdrapałem się na wiadukt.
Zobacz załącznik 987697
Na środku nawet widać że tu był tor.
Zobacz załącznik 987696
Zobacz załącznik 987692
Niestety dalej w obu kierunkach zarośla.
Zobacz załącznik 987690
Zobacz załącznik 987691
Zobacz załącznik 987693
Zobacz załącznik 987694
Zobacz załącznik 987695
Schodzę nie dam rady pójść dalej i tak jestem już łaciaty od pokrzyw.
Opodal wiaduktu mały mostek nad ciekiem wodnym, jego konstrukcja i słupków do barierki wykonana jest z szyn, o ile do wody wchodził nie będę, to na powierzchni na dwóch są fragmenty cech.
Zobacz załącznik 987700
Zobacz załącznik 987698
Zobacz załącznik 987699
Teleportujemy się do Ścinawki tylko dwa zdjęcia, stacja jak stacja od podjazdu nic się nie zmieniło, brud i stagnacja jak to w Republice Pislamu "grunt to frunt" czyli na peronach barierki i cuda wianki, nawet porządnego zdjęcia budynku zrobić się nie da, natomiast tory w stronę Nowej Rudy, Tłumaczowa i Radkowa wyremontowane, nie wiem jak daleko bo nie chciało mi się iść aż do wiaduktu, ale wygląda zachęcająco.
Zobacz załącznik 987701
Obok nastawni znajduję mostek, widać kolejowy, napatoczył się kolejarz, przynajmniej tak wyglądał, pytam o niego, no cóż cytuję odpowiedź "Panie to był mostek na linii do Radkowa, a może do Tłumaczowa a kto by to Panie spamiętał, i po co se głowę trudzić" hm, no po prostu mądrość życiowa, rzeczywiście po co, po co się trudzić, można wynająć za kaskę gościa który przejdzie, zobaczy, zrobi fotkę i potem można się chwalić jak Wy w wiadomym dziale, to co ja robię to tylko strata czasu i czasem ryzyko uszczerbku na zdrowiu, kto by tam sobie głowę takimi pierdołami zajmował.
No i co kogo obchodzi jakiś mostek.
Zobacz załącznik 987702
Nic gorszego gdy entuzjazm wypiera triada "z" zmęczenie, zniechęcenia i znudzenie, no chyba że rozwolnienie to bije na głowę wszelkie doznania.
W tym miejscu dziękuję Koledze Kempolowi za kolejne nowe hasło, bo znów ramol coś popitolił
i Koledze Meggido za pośrednictwo, bo nawet wejść na forum nie mogłem.
Gdzie jak gdzie, ale w tym rejonie jest co oglądać, co utrwalać i co komentować.
Ten spotkany przez ciebie "kolejarz" widać też był mocno zmęczony życiem, bo ilekroć mam możliwość szwendania się po Ścinawce to zawsze napatoczy się "tubylec" chętny do pogadania na kolejowe tematy, zresztą na tzw. stacyjkach lokalnych to często chyba taka "świecka tradycja". Rok temu jak z Chorążym łaziliśmy po Lipuszu to po kilku minutach zaczepił nas emerytowany zawiadowca i klarował co ciekawego i gdzie można znaleźć, podobnie miałem na jesieni w Ścinawce gdy robiłem fotki na wiadukcie drogowym od strony Kłodzka, po kilku minutach z domku toromistrza przyszedł do nas maszynista PKP Cargo i ponad godzinę opowiadał o systemie funkcjonowania firmy w tym rejonie, gdzie i kiedy co zmieniono, dowiedziałem się co sądzą lokalsi o tzw. remoncie stacji, itp.
Ten fragment ze zdjęcia to raczej część wiaduktu na Nową Rudę Słupiec, przed wjazdem na który jeszcze rok temu stał lub raczej chylił się ostatni semafor kształtowy w Ścinawce.
Pozdrawiam i życzę więcej optymizmu.
Jak masz problem z publikacją zdjęć zawsze możesz korzystać facebooka, tam wchodzą bez problemu.
No szkoda, że @Kpt. Nemo znowu się zwiesił, chociaż jako jeden z nie licznych, którym chce się chodzić po torach, chyba że za poważnie zadarł z SOK-istami?
@Kpt. Nemo Kiedy możemy się spodziewać kolejnej relacji?
Gdybym dostawał dychę za każde spotkanie z sokistami to nie musiałbym pracować, a jeszcze gdyby mi płacili za to że mnie spisują, to już bajka.
Zazwyczaj mnie puszczają wolno bo wyglądam bardzo poczciwie i jestem łagodny jak baranek.
Dziekuję.
Rodzisz się, dorastasz, jesteś pozornie wolny, tak Ci się wydaje, mijają dni, miesiące, lata, umiera coraz więcej Twoich marzeń, stają się niespełnione, nierealne, niemożliwe, i tak jesteś starszy już nie żyjesz dla siebie, dla siebie coraz bardziej umierasz bo spełniasz tylko oczekiwania ale innych nie swoje, coraz bardziej się to pogłębia, rodzina, dzieci, środowisko, ogólnie pojęte normy społeczne, nawet przestajesz to dostrzegać, przyzwyczajenie, dostosowanie, jak zwał tak zwał, już nie jesteś dwudziestolatkiem, ale jeszcze masz siłę i błysk w oku, tylko po co, w jakim celu, i tak znów nadchodzi kolejna zima i pewnego dnia budzisz się i zdajesz sobie sprawę że umarłeś, przedziwny stan nic i nikt cię nie obchodzi, nom bo jak trup i problemy, stajesz przed lustrem i nie ma w nim odbicia, Twoje ręce przechodzą przez otaczający świat jak przez mgłę, Twoje ciało jest niematerialne, w pojęciu ogółu jednak żyjesz, ale co ogół o tym wie skoro nigdy nie umarł i tak snujesz się między żywymi i myślisz czy nie lepszym rozwiązaniem byłoby połączyć te dwie śmierci, mentalną i fizyczną w jedną całość, dylemat nie żyć czy umrzeć.
To krótka relacja z pewnej podróży.
Do administracji, czemu moje konto nie zostało usunięte tak jak prosiłem.
@Kpt. Nemo dajże spokój z usuwaniem konta Zawsze możesz bluzgami zrazić adminów i dostać bana na zawsze. Ale tak poważnie to brakuje relacji "dawnego typu". Ja z @Meggido trzymam kontakt i wypadałoby z Tobą tez pogadać czasem. Kto wie może nawet spotkać w okolicach. Szkoda, że teraz zima, a ja po swoich podróżach śpię całe dnie.
Zawsze możesz bluzgami zrazić adminów i dostać bana na zawsze. Ale tak poważnie to brakuje relacji "dawnego typu". Ja z @Meggido trzymam kontakt i wypadałoby z Tobą tez pogadać czasem. Kto wie może nawet spotkać w okolicach. Szkoda, że teraz zima, a ja po swoich podróżach śpię całe dnie.
Dzisiejsze pro memoria, lat temu dwadzieścia trzy ubzdurałem sobie że założę klub, w moim dzisiejszym przekonaniu byłem człowiekiem stosunkowo młodym i zdeterminowanym, dzielnie pokonywałem piętrzące się przeciwności, pomagał mi w tym Kolega z Politechniki, Piotrek Barcz, nie był modelarzem, może trochę interesował się koleją zwłaszcza okolicami Witoni skąd pochodził, miał wady jak każdy z nas, ale miał więcej zalet, nade wszystko był dobrym człowiekiem, widząc moje starania czasem bezowocne, postanowił mi pomóc, razem znaleźliśmy wymaganą ilość członków założycieli, razem układaliśmy statut, już po rejestracji i pozyskaniu lokalu na wydziale budownictwa PŁ razem odgruzowywaliśmy pomieszczenie gospodarcze, razem je remontowaliśmy, Piotrek został v-ce prezesem, choć nie musiał, płacił składki i zawsze służył mi pomocą i dobrym słowem, dawno się nie widzieliśmy, przeklęty wynalazek telefon komórkowy, tylko czasem pisaliśmy, i dziś dostałem wiadomość że przedwczoraj Piotrek zmarł, kolejna niepowetowana strata, już nigdy nie spotkamy się w jego pracowni na PŁ na trzecim piętrze, nie pogadamy, nie napijemy się razem wódki, już nigdy.
W sierpniu zmarł Ryszard Sadowski,kolejna osoba, choć nie modelarz, zasłużona dla ŁKMK, jeden z prezesów firmy w której pracuje, dzięki niemu klub znalazł przystań po rozwiązaniu umowy przez PŁ i usunięciu nas z pierwszej siedziby.
Za rok, dwa, lat kilka nikt nie będzie pamiętał że istnieli w historii tego stowarzyszenia tacy ludzie, pozostaną tylko w mojej pamięci, okruchy wspomnień i smutek niesamowity, przytłaczający.
W sierpniu zmarł Ryszard Sadowski,kolejna osoba, choć nie modelarz, zasłużona dla ŁKMK, jeden z prezesów firmy w której pracuje, dzięki niemu klub znalazł przystań po rozwiązaniu umowy przez PŁ i usunięciu nas z pierwszej siedziby.
Za rok, dwa, lat kilka nikt nie będzie pamiętał że istnieli w historii tego stowarzyszenia tacy ludzie, pozostaną tylko w mojej pamięci, okruchy wspomnień i smutek niesamowity, przytłaczający.
Smutne to utracić osoby bliskie albo nawet tylko znajome.
Ale czy tych zmarłych osób inni członkowie stowarzyszenia też nie opłakują i nie będą pamiętali ?
Wydaje mi się że od dłuższego już czasu w melancholię straszną popadłeś. Napisałeś że "choć tematów jest wiele" to "relacji żadnej nie będzie". Pewnie chodziło o relacje z kolejowych wypraw, których prezentowanie dla %*&*^$$^& * forumowiczów wydaje się bezsensowną stratą czasu. A co z modułami wąskotorowymi ? Może jednak coś zdziałać dla SIEBIE trzeba, a w chwili dobroci podzielić się efektami tej pracy na Forum. Mam odczucie jakbyś zatracił wiarę w sens działalności modelarskiej a może tylko tej forumowej. A może wszelkiej działalności, no mam nadzieję że jednak nie.
Ja tam - jako głupek wioskowy - nadal kupuję modele plastikowe, których nie mam żadnych szans do końca życia skleić, łudząc się jednak że mi się to uda. I tych złudzeń nie mam zamiaru się wyzbywać bo wtedy musiałbym rozpalić wieeeelkie ognisko do którego te wszystkie pudła z modelami musiałbym wrzucić i na sam koniec do niego wskoczyć. A tego jednak chciałbym uniknąć, bo kiedyś oparzyłem się i nie było to miłe uczucie więc jednak rozpalać go nie będę.
I tak literacko na koniec będzie w kwestii "życia dla innych". Kilka dni temu z wolnelektury.pl pobrałem na mój czytnik eBook'ów od dwóch lat a może i trzech rozładowany i kilka dni temu naładowany powieść Honoré de Balzac'a pod tytułem Ojciec Goriot. Przeczytałem do dziś jakieś 45% i wydaje mi się że ten właśnie przypadek jest tam - między innymi - pięknie opisany. Nie wiem jak ta opowieść się skończy ale pewnie za kilka dni się dowiem jak doczytam do końca. Polecam tę lekturę.
*niektórych
Ale czy tych zmarłych osób inni członkowie stowarzyszenia też nie opłakują i nie będą pamiętali ?
Wydaje mi się że od dłuższego już czasu w melancholię straszną popadłeś. Napisałeś że "choć tematów jest wiele" to "relacji żadnej nie będzie". Pewnie chodziło o relacje z kolejowych wypraw, których prezentowanie dla %*&*^$$^& * forumowiczów wydaje się bezsensowną stratą czasu. A co z modułami wąskotorowymi ? Może jednak coś zdziałać dla SIEBIE trzeba, a w chwili dobroci podzielić się efektami tej pracy na Forum. Mam odczucie jakbyś zatracił wiarę w sens działalności modelarskiej a może tylko tej forumowej. A może wszelkiej działalności, no mam nadzieję że jednak nie.
Ja tam - jako głupek wioskowy - nadal kupuję modele plastikowe, których nie mam żadnych szans do końca życia skleić, łudząc się jednak że mi się to uda. I tych złudzeń nie mam zamiaru się wyzbywać bo wtedy musiałbym rozpalić wieeeelkie ognisko do którego te wszystkie pudła z modelami musiałbym wrzucić i na sam koniec do niego wskoczyć. A tego jednak chciałbym uniknąć, bo kiedyś oparzyłem się i nie było to miłe uczucie więc jednak rozpalać go nie będę.
I tak literacko na koniec będzie w kwestii "życia dla innych". Kilka dni temu z wolnelektury.pl pobrałem na mój czytnik eBook'ów od dwóch lat a może i trzech rozładowany i kilka dni temu naładowany powieść Honoré de Balzac'a pod tytułem Ojciec Goriot. Przeczytałem do dziś jakieś 45% i wydaje mi się że ten właśnie przypadek jest tam - między innymi - pięknie opisany. Nie wiem jak ta opowieść się skończy ale pewnie za kilka dni się dowiem jak doczytam do końca. Polecam tę lekturę.
*niektórych
Ostatnio edytowane:
O nie. Z czwórki rodzeństwa zostałem tylko ja. Trze osoby z którymi zaczynałem pracę w 1975 roku, żyję tylko ja. I wszystkie te osoby, oraz inne z którymi byłem mniej lub bardziej blisko, a które odeszły wspominam z pewnego rodzaju nostalgią. Taka kolej rzeczy... Na mnie też przyjdzie czas i wiem, że znajdzie się kilka osób, które może zapłaczą... Ale też kilka, którzy coś mi zawdzięczają i będą pamiętać. Uważam, że to co zrobisz w swoim życiu dla innych, będzie w ich pamięci i tego nikt nigdy Ci nie odbierze.
pozdrawiam - Jurek
pozdrawiam - Jurek
Większość przypomina sobie o Twoim istnieniu jeśli czegoś od ciebie potrzebuje, a pamięć jest zawodna, kończymy te dyskusje które do niczego nie prowadzą bo racja jest jak dupa, każdy ma swoją.
Po raz kolejny proszę administrację o zamknięcie tego wątku a może nawet likwidację mojego konta , jak sobie chcecie, umarłym jest wszystko jedno.
Po raz kolejny proszę administrację o zamknięcie tego wątku a może nawet likwidację mojego konta , jak sobie chcecie, umarłym jest wszystko jedno.
@Kpt. Nemo Nie mam pojęcia co Ty tam z administracja przeszedłeś, ale wobec nas, użytkowników nawet pisząc smętnym tonem, byłeś OK, i właśnie takiej osoby, która potrafi w otwarty sposób opowiadać różne rzeczy tu bardzo brakuje.
Święta idą, napisz coś zupełnie inaczej, jakieś wspomnienie z lat minionych z wyprawy gdzieś? Nie wiem. W końcu nikt nie zmusza pisać codziennie. Sam wiesz, że w moim specyficznym przypadku telefon nie bardzo pomaga.
U mnie masz szacunek od zawsze i na zawsze właśnie za otwartość.
Święta idą, napisz coś zupełnie inaczej, jakieś wspomnienie z lat minionych z wyprawy gdzieś? Nie wiem. W końcu nikt nie zmusza pisać codziennie. Sam wiesz, że w moim specyficznym przypadku telefon nie bardzo pomaga.
U mnie masz szacunek od zawsze i na zawsze właśnie za otwartość.
-
3
-
1
- Pokaż wszystkie
Piękna pogoda, wiaterek cudowny i słonko na błękitnym bezkresie, jedno łamie skrzydła drugie pali na popiół wspomniane, czarne skrzydła ptaków "maniakalis, maniakalis" czemu by w tak sprzyjających warunkach nie ruszyć dupy z domu, tym bardziej że pomijając zeszłoroczny urlop, to od maja od Ciechocinka nie byłem na samotnym spacerze, postanowione, ukochana z córeczką udają się do kolonii karnej Ldzań, ja jadę na Łolechów, tak miało być pięknie tyle połączeń a tymczasem żadnego bezpośredniego kolejowego, kit wam w ucho jadę komunikacją, ten fakt ma tylko jeden plus chwila oddechu, muzyki i obserwacji współpasażerów, jak choćby taki nasz siermiężny Marley pióra jak oryginał, słuchawki wielkości miski z której je Balbinka, i ciągłe niczym nie uzasadnione ruchy, jedenaście razy poprawiał nogawkę spodni chyba tylko po to żeby pokazać imponujące dziary, zdejmuje kurtkę, zakłada, no masakra, jakież to teraz dziwne obyczaje w tych tramwajach.
Dwadzieścia sześć lat chodzę już na Olechów, chodzę, jeżdżę, kuśtykam, zataczam się, tyle razy byłem spisywany za to za tamto, idę od krańcówki do torów, mijam drących mordę staruchów w obcisłych lycrowych gatkach na rowerach, plaga, i co widzę na wejściu na teren tablica, no nie zrobiłem jej zdjęcia bo mnie tak zszokowała, nie wolno wchodzić, verboten, tu nigdy takiej nie było, waham się, a idę raz kozie śmierć.
Mam niejasne wrażenie iż jestem z nastawni obserwowany przez lunetę, za chwilę usłyszę ostatni świat i już będzie spokój, cykam zdjątko nowoczesnego gówienka, nawet nie bardzo mnie to wzrusza bo te nowoczesne nie są moimi idolami oj nie są, na pierwszym planie indyjcki wagon pokazywany setki razy.
Pan z nastawni drze się, ale daję mu znać że nie słyszę, bo mam ubytek słuchu i to znaczny, no niektóre słowa słyszę, polej, masz i tym podobne. Ignoruję go i od tej chwili czekam na patrol SOK.
To chyba nasza Gamma.
Jestem już w okolicach lokomotywowni, tak ją będę nazywał choć już nią nie jest.
Hala którą zwiedzałem niegdyś, jeszcze stoi choć wokół powiew zmian.
Przed halą jakoś tak pusto.
Jest wreszcie jakaś normalna lokomotywa ET22-925, tu stoi pod semaforem na następnym już pomyka, na tle cmentarzyska które tez jakby przetrzebione lekko było.
Pislam sprzedał drzewa chinolom to teraz wysyłają zrębki, żeby mogli sobie płyty skleić.
Ten plac był wypełniony do niedawna hen aż po widnokrąg, dziś wieje wiatr.
Mimo zmian stary asfaltowy peron się ostał ku uciesze staruchów.
Mały kutnowski souvenir.
Tu kiedyś stał budynek "dworca".
Tego dworca.
W widoczny numer autobusu wsiadam, a jeździ on raz na godzinę, i powiózł mnie takimi stronami że aż się zacząłem bać bo jakby się zepsuł to zanim bym odnalazł drogę do domu pewnie bym zszedł z wycieńczenia, onże dowiózł mnie do tramwaju a ten na Widzew który powitał mnie tak.
Podobno ma odwiedzić stację prezydent jakiegoś średniej wielkości kraju w Europie, ludność tubylcza przygotowała mu salę bankietową na spotkanie z prasą.
Nie wolno więc zrobię zdjęcie, jak zwykle.
Ełków jak mrówków choć tu i tak mało ich.
Aż się wzruszyłem jeszcze go nie wyrzucili.
Na napisanie pierwszej części tej relacji poświęciłem 56 minut z czego na pisanie jakieś sześć, reszta to czas na oczekiwanie aby się zdjęcia załadowały, nie sadzicie że jest to odrobinę wkur......e.
Dwadzieścia sześć lat chodzę już na Olechów, chodzę, jeżdżę, kuśtykam, zataczam się, tyle razy byłem spisywany za to za tamto, idę od krańcówki do torów, mijam drących mordę staruchów w obcisłych lycrowych gatkach na rowerach, plaga, i co widzę na wejściu na teren tablica, no nie zrobiłem jej zdjęcia bo mnie tak zszokowała, nie wolno wchodzić, verboten, tu nigdy takiej nie było, waham się, a idę raz kozie śmierć.
Mam niejasne wrażenie iż jestem z nastawni obserwowany przez lunetę, za chwilę usłyszę ostatni świat i już będzie spokój, cykam zdjątko nowoczesnego gówienka, nawet nie bardzo mnie to wzrusza bo te nowoczesne nie są moimi idolami oj nie są, na pierwszym planie indyjcki wagon pokazywany setki razy.
Pan z nastawni drze się, ale daję mu znać że nie słyszę, bo mam ubytek słuchu i to znaczny, no niektóre słowa słyszę, polej, masz i tym podobne. Ignoruję go i od tej chwili czekam na patrol SOK.
To chyba nasza Gamma.
Jestem już w okolicach lokomotywowni, tak ją będę nazywał choć już nią nie jest.
Hala którą zwiedzałem niegdyś, jeszcze stoi choć wokół powiew zmian.
Przed halą jakoś tak pusto.
Jest wreszcie jakaś normalna lokomotywa ET22-925, tu stoi pod semaforem na następnym już pomyka, na tle cmentarzyska które tez jakby przetrzebione lekko było.
Pislam sprzedał drzewa chinolom to teraz wysyłają zrębki, żeby mogli sobie płyty skleić.
Ten plac był wypełniony do niedawna hen aż po widnokrąg, dziś wieje wiatr.
Mimo zmian stary asfaltowy peron się ostał ku uciesze staruchów.
Mały kutnowski souvenir.
Tu kiedyś stał budynek "dworca".
Tego dworca.
W widoczny numer autobusu wsiadam, a jeździ on raz na godzinę, i powiózł mnie takimi stronami że aż się zacząłem bać bo jakby się zepsuł to zanim bym odnalazł drogę do domu pewnie bym zszedł z wycieńczenia, onże dowiózł mnie do tramwaju a ten na Widzew który powitał mnie tak.
Podobno ma odwiedzić stację prezydent jakiegoś średniej wielkości kraju w Europie, ludność tubylcza przygotowała mu salę bankietową na spotkanie z prasą.
Nie wolno więc zrobię zdjęcie, jak zwykle.
Ełków jak mrówków choć tu i tak mało ich.
Aż się wzruszyłem jeszcze go nie wyrzucili.
Na napisanie pierwszej części tej relacji poświęciłem 56 minut z czego na pisanie jakieś sześć, reszta to czas na oczekiwanie aby się zdjęcia załadowały, nie sadzicie że jest to odrobinę wkur......e.
-
4
-
13
-
1
- Pokaż wszystkie
Nie wolno więc robię zdjęcie jak zwykle.
Takom ełkom pojadem.
Dwie 07-mki stojące na torach postojowych od lewej EP07-505 i EP07-513 fotka przez okno niezbyt wyraźna i czysta.
Pani kierownik pociągu, miniaturowa pociągająca niewiasta, w wieku średnim, jej widok dał mi do myślenia, czego ja się jeszcze spodziewam po kontaktach z kobietami, cóż wesołe jest życie staruszka, tu Cię podnieci biuścik tam nóżka, i chyba tylko tyle albo aż tyle, ale sympatyczna była i śmiała się jak sobie kupiłem bilet z ulga dla seniora. No to jestem na Chojnach, widzę po drugiej stronie placu obok złomowiska szynhy to łamię świadomie przepisy i lezę jak krowa w buraki.
Fragmenty kozłów oporowych jeszcze niektóre nitowane, ciekawe skąd tu się pojawiły.
Na jednej z nich cecha, inne czyściutkie albo są pod tzw. spodem.
Mijam opartych o szczątki kozła oporowego matkę i syna, nawet nie wiedzą że się opierają o kawał historii to ten kozioł w którym są cztery różne szyny z cechami, młody trzyma komórkę oho myślę mikol smarkaty z mamą na łowach i miałem rację, hm może jest jeszcze szansa dla młodych , może nie wszyscy wyrosną na pustaków. Młody oparty o kozioł cyka fotkę ełce.
Wracam do domu, i chciałem Wam pokazać moją rówieśnicę coby porównać jak się oboje trzymamy, ale jakaś lewacka szmata pewnie bez pozwolenia powiesiła swój baner, w którym jedyną pozytywną rzeczą jest wspomnienie o adopcji psa.
Moją spracowaną ręką odsłaniam datę wykonania bramy, oboje już trochę się postarzeliśmy, ale oboje jeszcze się trzymamy.
Ja jestem zadowolony, ani razu nie bolała mnie noga, zrobiłem z buta prawie siedemnaście kilometrów a najważniejsze chwilowo pokonałem demony. Do zobaczenia, niebawem niespodzianka.
Takom ełkom pojadem.
Dwie 07-mki stojące na torach postojowych od lewej EP07-505 i EP07-513 fotka przez okno niezbyt wyraźna i czysta.
Pani kierownik pociągu, miniaturowa pociągająca niewiasta, w wieku średnim, jej widok dał mi do myślenia, czego ja się jeszcze spodziewam po kontaktach z kobietami, cóż wesołe jest życie staruszka, tu Cię podnieci biuścik tam nóżka, i chyba tylko tyle albo aż tyle, ale sympatyczna była i śmiała się jak sobie kupiłem bilet z ulga dla seniora.
No to jestem na Chojnach, widzę po drugiej stronie placu obok złomowiska szynhy to łamię świadomie przepisy i lezę jak krowa w buraki.Fragmenty kozłów oporowych jeszcze niektóre nitowane, ciekawe skąd tu się pojawiły.
Na jednej z nich cecha, inne czyściutkie albo są pod tzw. spodem.
Mijam opartych o szczątki kozła oporowego matkę i syna, nawet nie wiedzą że się opierają o kawał historii to ten kozioł w którym są cztery różne szyny z cechami, młody trzyma komórkę oho myślę mikol smarkaty z mamą na łowach i miałem rację, hm może jest jeszcze szansa dla młodych , może nie wszyscy wyrosną na pustaków. Młody oparty o kozioł cyka fotkę ełce.
Wracam do domu, i chciałem Wam pokazać moją rówieśnicę coby porównać jak się oboje trzymamy, ale jakaś lewacka szmata pewnie bez pozwolenia powiesiła swój baner, w którym jedyną pozytywną rzeczą jest wspomnienie o adopcji psa.
Moją spracowaną ręką odsłaniam datę wykonania bramy, oboje już trochę się postarzeliśmy, ale oboje jeszcze się trzymamy.
Ja jestem zadowolony
, ani razu nie bolała mnie noga, zrobiłem z buta prawie siedemnaście kilometrów a najważniejsze chwilowo pokonałem demony. Do zobaczenia, niebawem niespodzianka.
Ostatnio edytowane:
-
4
-
15
-
1
- Pokaż wszystkie
Podobne wątki
-
Fotografie Takie tam moje foto- Rozpoczęte przez KroppeK84
- Odpowiedzi: 28
-
Pytanie? Ślady po Śląskiej Kolei Górskiej
- Rozpoczęte przez DieselPower
- Odpowiedzi: 9
-
Relacja Urbex - Zakłady Naprawcze Górnośląskiej Kolei Wąskotorowej- Rozpoczęte przez daromaro
- Odpowiedzi: 6
-
Relacja Moje podróże koleją wąsko i normalnotorową- Rozpoczęte przez michal.guminiak
- Odpowiedzi: 45
-
Relacja Moje kolejowe wycieczki w Polsce- Rozpoczęte przez WM-MODEL
- Odpowiedzi: 291