W sąsiednim wątku wyrażono obawę o ewentualny uszczerbek, jakiego mogłaby doznać moja kolekcja niemieckich modeli, pragnę więc zapewnić, że ma się ona dobrze i powoli, acz systematycznie rośnie. Kolega Jacek pochwalił się kilka dni temu swoim nabytkiem modelu Piko lokomotywy BR118 w wersji 6-osiowej. Ja także w ostatnim czasie nabyłem model takiej maszyny, ale produkcji Gützolda (nr katalogowy 35202). Jest to model lokomotywy 118 270-8 Dyrekcji Berlińskiej (RBD Berlin), stacja Seddin. Ostatnia rewizja 7.11.67. Nawiasem mówiąc, 7 listopada 1967 r. to 50-ta rocznica Wielkiej Rewolucji Październikowej (1917) - ciekawe, czy autor opisu modelu celowo wybrał taką datę? W komunistycznym ZSRR było to najważniejsze święto państwowe, ale nie pamiętam, czy było to też święto w NRD (w PRL był to normalny dzień pracy, choć rocznica oczywiście była obchodzona).
Model jest dość stary i nie razi nadmiarem szczegółów, ale też i oryginał nie ma ich widocznych aż tak bardzo wielu. Mimo swego wieku, model fabrycznie wyposażony jest w 8-pinowe gniazdo dekodera. Co ciekawe, nie jest zaznaczony pin 1, jedynie w instrukcji jest uwagą, że jeżeli po włożeniu dekodera światła nie będą działały, należy odwrócić wtyczkę. W ogóle rozwiązania obwodów elektrycznych są trochę archaiczne. Oświetlenie jest wykonane ze zwykłych LED na długich nóżkach, przy czym jako światła białe zastosowano żółte LEDy. Do ograniczenia prądu płynącego przez diody wykorzystano wielką żarówkę, świecącą we wnętrzu modelu (czego jednak nie widać z zewnątrz). Na płytce jest też dziwna spirala, uformowana ze ścieżki drukowanej. Czy ktoś z kolegów wie, do czego to służy? Czy to pełni rolę dławika przeciwzakłóceniowego?
Model ma świetne właściwości jezdne, mimo, że napęd jest tylko na cztery osie, z których dwie są wyposażone w gumki przyczepnościowe. Lokomotywa napędzana jest silnikiem 5-biegunowym z kołem zamachowym. Model ma standardowe gniazda sprzęgów z kinematyką, przy czym podobnie, jak w modelach Piko, razem ze sprzęgiem wychyla się zgarniacz. A teraz czas na zdjęcia:
. Te "półwózki" miały lekki wychył, co pozwalało na sprawne pokonywanie łuków. Osłony wózków też się wychylają, co sprawia wrażenie, że obracają się całe wózki. I jeszcze to mocowanie wózków na czopach skrętu i zabezpieczonych sprężynowymi zawleczkami, widocznymi na zdjęciu od spodu.
