Wagony Kolekcja pojazdów innych

[Beobachter]

Dwa ostatnie wagony to dźwig kolejowy oraz towarzyszący mu wagon obsługi. Jak można sądzić po kominku na dachu pomieszczenia załogi także tutaj pracownicy mogli się ogrzać, a może i przygotować coś ciepłego do jedzenia (model nie ma odwzorowania wnętrza, więc nie mogę sprawdzić wyposażenia).

 

[Beobachter]

I ponownie mamy do czynienia z pociągiem MOW (Maintenance Of Way) , ale tym razem pociągiem ratunkowym wysyłanym w drogę aby usunąć skutki wykolejeń (= ponowne ustawianie wykolejonego taboru na torach). Ciężki dźwig kolejowy ma maksymalną nośność nawet do 250 ton, naturalnie dopiero po rozstawieniu podpór. Jako że takie dźwigi („Derrick”) były bardzo rzadko używane, ale ich utrzymanie było na najwyższym poziomie technicznych (aby przypadkiem nie zawiodły, gdy nastąpiła potrzeba ich użycia), służyły przez długi okres czasu. Wprowadzane do użycia zwykle zasilane były maszynami parowymi (stąd komin), w których z czasem opalanie węglem zastępowano paliwem płynnym, a w późniejszym okresie (lata 50-te ubiegłego wieku) stopniowo wymieniano silniki parowe na spalinowe. Dość obszerny artykuł na temat takich maszyn na liniach Union Pacific można znaleźć tu : https://utahrails.net/up/900000-derricks-waite.php

Nasz pociąg, prowadzony przez lokomotywę F40PH , jest już jednym z ostatnich tego rodzaju. Oprócz samego dźwigu i jego tendra jest tu jeszcze tylko wagon „bay window caboose”, w którym załoga przebywa podczas jazdy i może też się ogrzać, czy też przygotować posiłek.

Udało się też sfotografować ten moment, gdy dźwig kończy już pracę wstawiania na tory wagonu wykolejonego na zwrotnicy, czyli sam koniec „katastrofy kolejkowej”.

 

[Beobachter]

Wagony „caboose” (~ brankard) pojawiły się w amerykańskich pociągach towarowych w połowie XIX wieku. Umieszczane na końcu pociągu służyły załodze m.in. do obserwacji tegoż (czy nie przesunął się ładunek, czy nie przegrzewają się łożyska wagonów itd.). Początkowo przebudowywane ze standardowych wagonów platform (lub „box”). Typową konstrukcją celowo budowanych wagonów była zaopatrzona w okna „kopuła” wystająca ponad dach wagonu, co umożliwiało lepszą obserwację pociągu. Gdy jednak zaczęto wprowadzać do eksploatacji wyższe wagony towarowe i obserwacja pociągu była praktycznie niemożliwa, a przynajmniej znacznie utrudniona, wprowadzono „bay window caboose”, czyli wagony z wystającymi na boki miejscami obserwacyjnymi. Takiego rodzaju jest też nasz wagon. W Wiki jest całkiem interesujący artykuł o historii i rodzajach tego typu wagonów : https://en.wikipedia.org/wiki/Caboose

Korzystając z okazji również przykłady innych konstrukcji caboose :

klasyczny z kanciastą „kopułą” wystającą ponad dach wagonu

podobny, lecz bardziej aerodynamicznie ukształtowaną kopułą

i jeszcze taki, w którym kopulę poszerzono, co miało łączyć zalety obydwu wcześniej przedstawionych typów („extended vision caboose”)

 

[Beobachter]

Najważniejszy w tym pociągu jest naturalnie sam dźwig z przynależnym do do niego tendrem, w którym przewożono różne narzędzia oraz materiały pomocnicze. Dla przykładu załączam też zdjęcie oryginalnego dźwigu - nie jest taki sam, ale podobnej klasy wagowej (też 250 ton).
Model to dość prosty produkt firmy Bachmann - bez nadmiernej finezji wykonania, ale umożliwiający regulację podniesienia ramienia dźwigu i podniesienie haka (stricte analogowo).

 

[Beobachter]

Ponieważ wyjąłem już z pudełek lokomotywy EMD E8 , a wśród nich swego czasu prezentowaną w malowaniu kolei Rio Grande A-B-A, to zdecydowałem się pójść o krok dalej i wyjąć również pasujące. Jako że sam pociąg jest jednak relatywnie krótki, prowadzony jest tylko przez jeden człon A - dla sześciu wagonów jest to zupełnie wystarczające wagony . Całość prezentuje się tak :

W widoku z góry łatwiej jest zauważyć, że w skład wchodzą zarówno starsze, sześcioosiowe wagony (heavyweight ), jak i nowsze, lżejsze osadzone na dwuosiowych wózkach.

Cały pociąg możemy też zobaczyć od przodu …

jak i - gdy już koło nas przejedzie - od tyłu.

 

[Beobachter]

Zaraz za lokomotywą jedzie wagon bagażowo - pocztowy. Wagony takie były budowane w różnych wersjach i raczej trudno jest znaleźć pierwowzór dokładnie tego. Ponadto wcale nie jest pewne, czy Rivarossi w swoim modelu odwzorowało jakiś konkretny egzemplarz (bo oferował generalnie wagonu heavyweight w różnych malowaniach różnych linii kolejowych).
Dlatego też załączony schemat trzeba traktować jako przykładowy, mający tylko służyć dla lepszej orientacji jak mniej więcej wyglądało wnętrze takich jednostek.
Natomiast wracając do malowania trzeba przyznać, że sama kolorystyka prawie idealnie pasuje do zbliżających się świąt

Model jest relatywnie lekki i nie posiada wyposażenia wnętrza. Natomiast godny uwagi jest „system” pobierania poczty podczas ruchu pociągu zainstalowany przy drzwiach działu pocztowego.

 

[Magic]

@Beobachter, kolega cos powie skąd różnice w rozmieszczeniu pasów? Domyślam się, że środkowe wagony, te właśnie 6 osiowe są z jakiegoś innego zestawu, ale do jakiej lokomotywy one były spasowane pierwotnie?

 

[Beobachter]

@Beobachter, kolega cos powie skąd różnice w rozmieszczeniu pasów? Domyślam się, że środkowe wagony, te właśnie 6 osiowe są z jakiegoś innego zestawu, ale do jakiej lokomotywy one były spasowane pierwotnie?

Ciekawe pytanie …
Sprawdziłem w katalogach.
Zarówno lokomotywa (w tym malowaniu) jak i wagony pojawiły się jako nowość w katalogu 1990.
Nie było oferty zestawu, lecz sugestia przy lokomotywie odnośnie pasujących wagonów w dalszej części katalogu.
W katalogu 1992 są jeszcze wagony, ale generalnie nie ma już lokomotyw EMD E8.

 

[Andrzej Harassek]

Zarówno lokomotywa (w tym malowaniu) jak i wagony pojawiły się jako nowość w katalogu 1990.
Nie było oferty zestawu, lecz sugestia przy lokomotywie odnośnie pasujących wagonów w dalszej części katalogu.

Ale kolega @Magic pytał o ten ostatni wagon 4-osiowy budowy lekkiej - tego modelu nie ma w katalogu Rivarossi. Nawiasem mówiąc, to właśnie ten jeden wagon lepiej pasuje rozmieszczeniem pasów do samych lokomotyw: biały pas kończy się niżej, nad nim jako pierwszy jest czarny pasek, dopiero wyżej jest pasek żółty, a taki schemat malowania mają lokomotywy. W pozostałych wagonach (typu ciężkiego) dolny biały pas jest wyższy, nad nim jako pierwszy pasek żółty i dalej żółte z czarnymi na przemian.

 

[Magic]

@Andrzej Harassek, nie, nie Kolega @Beobachter wspomniał o tych wagonach 6 osiowych jako starszego typu, i jeden, ostatni jest już 4 osiowy. Teoretycznie ten 4 osiowy może i by spasował się z lokomotywą z prezentacji. Moje pytanie właśnie skąd taka różnica w malaturze i co pierwotnie było spasowane z tymi wagonami 6 osiowymi? SP miało skład Daylight z parowozem na czele w barwach, ale Rio Grande chyba nic takiego nie miało i żółte malowanie było targane przez EMD i ALCO serii PA. Wygląda to trochę jakby ALCO miało właśnie nieco szerszy pas srebrny, ale też nie aż na tyle aby spasował się do wagonów 6 osiowych.

 

[Misiek]

Za to lokomotywa wygląda na "przemalowankę". Wg "internetu", DRGW nie posiadała na stanie E8A, miała natomiast PA1, albo F3A

o wagonach można pooglądać tutaj, choć sporo linków do zdjęć już "padło"
http://passcarphotos.rypn.org/Indices/DRGW1.htm

 

[Beobachter]

Ale kolega @Magic pytał o ten ostatni wagon 4-osiowy budowy lekkiej - tego modelu nie ma w katalogu Rivarossi

Odpowiedź na to pytanie wymagała ode mnie trochę dalszych “studiów “.
W posiadanych przeze mnie katalogach Rivarossi takiego wagonu nie znalazłem.
Wprawdzie “smooth side tail car” można znaleźć w katalogu 1975/76, ale tylko innych linii.
Pomocą służy tu portal “Rivarossi Memory”, gdzie można znaleźć odpowiedź:
http://www.rivarossi-memory.it/Riva...th_Side/Carrozze_USA_Smooth_Side.htm#Car_Tail
Tutaj z numerem katalogowym 2621 znajdziemy wyprodukowany w 1976 roku model.
W katalogu Rivarossi nie występuje, albowiem był oferowany tylko w USA za pośrednictwem współpracującej firmy IHC (mój też jest w pudełku IHC). Czy był oferowany w USA w ramach jakiegoś zestawu niestety nie wiem.

Teoretycznie ten 4 osiowy może i by spasował się z lokomotywą z prezentacji.

Jest nieco lepiej, ale dalej nie pasuje …

To wygląda na niedokładność producenta. Być może spowodowaną tym, że w przypadku E8 czarne linie poziome przychodziłyby przez okna (PA miały okna boczne znacznie wyżej). Na zdjęciu oryginału pociągu z PA widać, że srebrne malowanie sięga znacznie wyżej i pasuje do wagonów.

Po tych dywagacjach wrócimy do kolejnego wagonu.
Jest to „chair car”, typowy dla różnych linii kolejowych Ameryki, gdzie w przeciwieństwie do preferowanej w Europie architektury wagonów dzielonych na przedziały takie właśnie rozwiązanie było bardzo popularne.

Również tym razem schemat wagonu trzeba raczej traktować ideowo (pochodzi stąd : http://www.northeast.railfan.net/classic/CARdwgs3.html ).
Model (112 g) był oferowany przez firmę Rivarossi na początku lat 90-tych ubiegłego wieku.
W przeciwieństwie do wcześniej prezentowanego posiada wyposażenie wnętrza.

 

[Magic]

Ja znalazłem takie foto, człon B jak zapewne z EMD, swoją drogą ciekawe jak to ze sobą współpracowało, niestety ile osi ma wagon nie idzie dopatrzeć. Wydaje mi się, że owe wagony właśnie z ALCO PA były spasowane, starsze konstrukcje, a potem weszły EMD i pas się przesunął a i konstrukcja wagonów pewnie poszła w kierunku 4 osiowych. Ale to tylko moja hipoteza. Z drugiej strony pas na członie B też na tej wysokości jest, ale przy zachowaniu innego schematu...

 

[Misiek]

Za tym PA jest też "A", F7A

Jest podobne z innego ujecia ale też z paseczkami

Trudno troche deliberowac nad paseczkami na wagonie, jesli lokomotywa (E8A) jest tutaj fikcją

 

[Beobachter]

Na chwilę opuścimy USA i wrócimy do Europy, aby poznać odpowiadający najnowszym trendom, prototypowy pociąg ekologiczny.
Jak ogólnie wiemy planowany zakaz używania silników spalania wewnętrznego w samochodach zaniepokoił także lobby kolejowe, które przewiduje możliwość podobnych ograniczeń w przypadku lokomotyw. To jest właśnie przyczyną, dla której pewien producent zaoferował kolejom niemieckim lokomotywę z silnikiem spalania zewnętrznego , czyli parowóz. Naturalnie uwzględniono tu wymagania co do ochrony środowiska i redukcji emisji CO2 - w porozumieniu z przedstawicielem naszego krajowego przemysłu zawarto umowę na dostawę w pełni ekologicznego paliwa (tu widoczne w zbiorniku tendra). Pierwszy wagon jest przeznaczony dla pracowników SOK, chroniących zawartość tendra. Tu warto nadmienić, że podczas przeprowadzanych jeszcze w 2020 roku testów długodystansowych na terenie Rosji używano w tym miejscu dwukrotnie większego, czteroosiowego wagonu osobowego, w którym ichniejsi pracownicy służb ochrony kolei sami byli nadzorowani, co i tak nie wpłynęło na nieoczekiwane zmniejszanie zasięgu lokomotywy.

Kolejne wagony doczepiono w związku z wizytą w Polsce w tym szczególnym dniu. Znajdziemy na nich kolejno cysterny z wodą, wielką sikawkę oraz wagon strażaków obsługujących wspomniane wagony.

O znakomitej jakości prezentowanych modeli może świadczyć to, że zarówno w lokomotywie, jak i w wagonach pasażerskich zadbano o obecność załogi.

 

[Beobachter]

Po tej małej wycieczce z 1 kwietnia wracamy do naszego pociągu, a konkretnie do wagonu sypialnego „duplex sleeper”
Wagony tego typu były oferowane przez firmę Pulman i wprowadzono je do eksploatacji w latach 30-tych ubiegłego wieku. Poszczególne przedziały sypialne były lokowane na 1,5 poziomach, dzięki czemu można ich było umieścić więcej w wagonie bez kompromisów w zakresie komfortu podróży (schemat rozwiązania w załączeniu).

Ważący 102 gramy wagon to kolejny produkt firmy Rivarossi, jednak w tej wersji bez wyposażenia wnętrza.

 

[Beobachter]

Kolejny wagon to Pulman, w którym pasażerowie mogli nie tylko komfortowo podróżować, ale na czas nocy zmieniać miejsca siedzące w miejsca do spania. Dodatkowo z części dachowej można było opuszczać do poziomu dodatkowe miejsca leżące. Załączony schemat wagonu obrazuje przykładowe rozwiązanie tego typu wagonu. Dla zainteresowanych więcej informacji o samej formie oraz budowanych przez nią wagonach (język angielski) : http://www.railswest.com/technology/pullman.html

Ważący 124 gramy model był oryginalnie oferowany przez firmę Rivarossi, ale ten konkretny egzemplarz to produkt IHC (po rozstaniu z RR IHC oferowało dalej modele konstruowane na bazie oryginałów ).
Tym razem model posiada wyposażenie wnętrza, a pewne „zubożenie” wobec oryginału jest szczególnie widoczne w zestawach kołowych (plastikowe , a nie metalowe jak w RR).

 

[Beobachter]

Ostatni wagon naszego pociągu to tzw. „tail car”, lub „observation car”. Pod tą drugą nazwą niejednokrotnie określa się jednak też zupełnie inne konstrukcje, posiadające podwyższoną, mocno oszkloną część w środku wagonu (tak jak np. TU.
Warto w tym miejscu zaznaczyć, że tego rodzaju wagony końcowe pociągu były wprawdzie typowe dla kolei USA, ale prawie nieznane w Europie.
W tylnej części wagonu znajdziemy właśnie część „obserwacyjną” wyposażoną w wygodne , pojedyncze fotele, natomiast bliżej przodu mamy równie komfortowe, kilkuosobowe przedziały (niestety nie znalazłem schematu dokładnie takiego jak model wagonu).

Ważący 110 gram model to ponownie kopia Rivarossi . Wprawdzie i tym razem oszczędności widać w wykonaniu zestawów kołowych, ale przynajmniej wyposażenie wnętrza pomaga sobie wyobrazić, jak mogła wyglądać podróż takim wagonem. (Tym razem część zdjęć w załączniku, bo przy umieszczeniu wszystkiego w tekście strona jednak trochę powoli się ładuje …)

 

[Andrzej Harassek]

prawie nieznane w Europie.

"Prawie" nie znaczy jednak, że wcale. Taki wagon miał słynny Henschel-Wegmann-Zug, przeznaczony do jazdy ze specjalnie dla niego zbudowanymi parowozami-tendrzakami BR 61 (zbudowano dwie sztuki, nieco różniące się od siebie). Już w czasie wojny zbudowano piąty wagon, ale w tym czasie skład nie był wykorzystywany w normalnym ruchu pasażerskim. Po wojnie cały 5-wagonowy skład znalazł się na DB i jeździł jako pociąg "Blauer Enzian". I taki właśnie model prezentowaliśmy w wątku o DB.

 

[Beobachter]

"Prawie" nie znaczy jednak, że wcale. Taki wagon miał słynny Henschel-Wegmann-Zug

Słuszna uwaga. Sam parowóz BR 61 był już w „Kolekcjach” prezentowany TU . Przy tej okazji było też kilka zdjęć całego pociągu ze wspomnianym wagonem obserwacyjnym włącznie (choć bez typowej dla tego wątku prezentacji wagonów składu) .