Relacja Kolej u mnie

[Kpt. Nemo]

Warto, ale trzeba poświęcić ze dwa lub trzy dni, bo sam szczyt Brocken to nie wszystko. Ale trzeba mieć trochę szczęścia, bo pogada na Brocken jest bardzo kapryśna i często są chmury lub mgła i z widoków nici. Był gdzieś na forum specjalny wątek o tej kolei Harzer Schmalspur Bahnen (HSB).

To prawda.

 

[grek]

Suwałki, dzień pierwszy. IC Hańcza jeszcze przed zmianą czoła przed odjazdem na Litwę. Na czele 111Db-001. Nie czekam na oblot, ale udaję się na linię 51, konkretnie na odcinek tuż przy granicy Suwałk, przy wsi Okuniowiec.

Pociąg wyrusza z kilkuminutowym opóźnieniem, jak zwykle. Często opóźnia go opóźniony Regio, z którym musi się krzyżować. Nawet przy nadrobieniu opóźnienia, w Trakiszkach znów je łapie, gdyż Straż Graniczna sprawdza dokumenty. Nadrobienie w Mockavie również wychodzi na nic, gdyż w drugą stronę SG również kontroluje.

Ruszam z powrotem i dopiero wtedy sobie przypominam, że w Suwałkach znajduje się duży kompleks bocznic do elektrociepłowni, rozlewni gazów i jeszcze czegoś. Nieużywany od kilku lat, aczkolwiek mniej więcej przejezdny i całkowicie kompletny. Warstwa rdzy na szynach jest duża. Wyobrażam sobie, jak by to było być ustawiaczem w takim miejscu.

Spojrzenie w stronę końca punktu zdawczo-odbiorczego. Ostatnie kilkadziesiąt metrów tor biegnie po nasypie, aby skończyć się na betonowym koźle. Dla kapitana - tak, byłem tam, nie sprofanowałem bocznic, byłem w zasadzie wszędzie.

Niesamowite wrażenie robi na mnie ta bocznica. Szkoda, że pociągi nie dojeżdżają, lecz najprawdopodobniej elektrociepłownia odbiera co jakiś (bardzo rzadko) czas pociągi.

Idę torem do ciepłowni, w zasadzie cały czas biegnie on po łuku, z leciutkim wzniesieniem.

Po prawej hałdy żwiru lub pelletu. Tego dnia zakład chyba nie pracował, dopiero następnego dnia coś było słychać.

Dochodzę do końca.

Jak widać (albo nie widać), znajduje się tam plac ładunkowy, jednak nie ma żadnego układu torowego, toteż skład musi być wpychany na teren zakładu.

Wracam i ruszam dalej. Tutaj też plac ładunkowy, wszędzie wala się pellet.

Po torze do Trakiszek mija mnie luźna ST48-018 - tak więc Hańcza jest już na Litwie, gdyż między Trakiszkami i Suwałkami nie ma żadnej stacji pośredniej.

Kolejny tor. Ruszam popsutym trotuarem obok.

Jak się okazuje, prowadzi do małej lokomotywowni, w której najpewniej zamknięta jest 409Da/401Da.

Dalej tor nieprzejezdny już zupełnie. Nie idę nim dalej, po pierwsze nie mam zaufania do ludzi, którzy mogą się kręcić w tym rejonie - musiałbym zostawić gdzieś rower. Po drugie nie mam maczety.
CDN - a będzie ich dużo.

 

[grek]

Ruszam dalej. Ostatnie już odgałęzienie - do rozlewni gazów. Dalej tor biegnie już prosto do Suwałk.

Wykolejnica. Tor nieużywany od wielu lat.
Nieużywany tylko przez pociągi, wzdłuż niego prowadzi mocno wydeptany szlak.

Ścieżka odbiega od toru i prowadzi na przejazd na ulicy Raczkowskiej. Jadę więc, w zasadzie kończąc kolejową część tego dnia.

CDN.

 

[grek]

Następne dni postaram się ująć ładniejszym językiem, tak mi bardziej pasuje.
Imiona zmienione.
Suwałki, dzień drugi.
Postanowiłem wstać rano, aby zdążyć na ruszającego kilka minut po siódmej ,,Podlasiaka". Gdy wstałem, szron jeszcze pokrywał trawę ogrodu. Wsiadłem na rower. Słońce było już całkiem wysoko i zaczynało przyjemnie grzać, niebo całkiem bezchmurne.
Na stację dotarłem około pół godziny przed odjazdem IC. Na czele 111Db-001, tak jak w dniu poprzednim i w dniach następnych. Ludzie zbierali się powoli i wsiadali do środka pod czujnym okiem Straży Ochrony Kolei.

Miasto jeszcze nie się nie obudziło. Na bocznym torze stało kilka składów, między innymi skład cystern kontenerowych.

Na bocznicy PKP Energetyki, a raczej już PGE stała M62-1812, na żeberku po drugiej stronie BR232-09.

Po skończonym tankowaniu M62 ruszyła z mozołem pod nastawnię. Maszynista odebrał rozkaz od nastawniczego, kończącego niedługo zmianę.

Niedługo później została wyprawiona na Las Suwalski.

Niedługo później ruszył IC Podlasiak, ogłaszając wszem i wobec swoją obecność sygnałami dźwiękowymi. Ja z kolei wracam swoim wehikułem na dworzec.

Wchodzę do środka. Zrobiłem tam kilka zdjęć. Patrząc na poczekalnie, doskonale widać upadek węzła Suwalskiego.

Komunikat jest po prostu mistrzowski, a zarazem niezwykle smutny. Najbliższa kasa znajduje się w... Białymstoku, lub po prostu Białym, jak mówią tutejsi.

Dochodzi ósma, wracam do domu.

Wróciłem na drugi osobowy tego dnia - 11:23 wyrusza z Suwałk zwykle opóźniony i przekazuje opóźnienie IC Hańcza.
Pędnie, które swą radosną grą ożywiają rozjazdy i oznajmiały niedalekie przybycie pociągu.

W końcu przyjeżdża SA133-009. Na stacji pusto, tylko jakaś SM42 niemrawo manewruje po terenie eksploatacji.
Obok stał gość z aparatem, Adam mu na imię, w moim wieku, krótka rozmowa i ustalamy, że jedziemy do Lasu Suwalskiego.

Adam uczy się w kolejówce w Białym. Z rejonu suwalskiego zna właściwie każdego nastawniczego, dyżurnego, rewidenta, konduktora, kierownika, niektórych maszynistów i wszystkich dwudziestu sześciu strażników kolejowych.
Jedziemy Utratą z zamiarem złapania SA133 już na szlaku. Nie pojawia się jednak, po chwili otrzymujemy informację, że dawno już wyprawiono go do Lasu Suwalskiego.

Po dwudziestu minutach docieramy do rzeczonej stacji. Jest to węzeł, z którego wybiega łącznica 517 do Papierni. Ponadto, ze stacji wyprowadzona jest bocznica do żwirowni, którą obecnie obsługuje Freightliner i mniej więcej codziennie przysyła skład z którąś z JT42M na czele. Stacja nie obsługuje ruchu pasażerskiego, istnieją jedynie liche pozostałości po peronach.

Na jednym z torów bocznych stoi BR285-130, Adam ze znudzeniem wyjaśnia, że najczęściej to właśnie ten egzemplarz odwiedza Suwalszczyznę.

Swoją drogą, Las Suwalski to jedna z tych stacji, które zawsze najbardziej mi się podobały - cichych, opatulonych przez lasy. Nie jest to jednak doskonały przykład sennej, starej stacji - takich znalazłem niedużo, a są to na przykład Wrzeście lub właśnie Papiernia - ale o tym w następnym, jutrzejszym wpisie.
CDN.

 

[grek]

C.D.

 

[grek]

Na dwóch torach stały dwa składy beczek, na innym skład FPL. Dowiadujemy się, że Hańcza jedzie aż piętnaście minut po planie, Adam dzwoni do naszego znajomego, rewidenta, aby mu to zaanonsować. Adam stwierdza, że pana Darka zna od dawna i mówi do niego ,,wujku". To drugie jednak okazało się nieprawdą.

Przy składzie FPL stała 66609, bez maszynisty. Następnego dnia wciągnęła rzeczony skład do żwirowni.

Jeszcze rzut oka na nastawnię. Rezygnujemy z jazdy na drugą głowicę i jedziemy do Papierni.

W międzyczasie oczywiście przejeżdża Hańcza, na czele 111Db-001.

Jest Papiernia. To ta stacja, te Topos, ta idylla, ta stacja, której szukam. Najbardziej prymitywna, jaką w zasadzie widziałem, w podobnym stopniu, jak Wrzeście. Semafory kształtowe, linia teletechniczna, sterowanie zwrotnic ręczne... Tego szukałem i znalazłem.

Stacja jest niesamowita, piękna. Nastawnicza siedzi na ganku i pali papierosa. Rozmawiamy z nią chwilę.
-Jak jest tu z ruchem? - właściwie znamy odpowiedź.
-A różnie - odpowiada z typowym suwalskim przeciąganiem - raz wyprawiamy cztery pociągi, raz nic. Przedwczoraj to nic żeśmy nie wyprawiły, ale smarowałyśmy cały dzień zwrotnice - dodaje z dumą.
-Miło jest pracować tutaj?
-A jakże - odpowiada z uśmiechem.
-A nie nudzi się przypadkiem? - dopytuje się Adam.
-No dziś święto, trzeba odpoczywać. Nie nudzi się, nie. Dziś pewnie nic nie będzie, w ogóle linia zamykana jest o jedenastej wieczorem. Może jutro coś przyjedzie po te węglarki na boku, może za tydzień... nie wiem.
Adam, który uczy się w kolejówce w Białym, zaczyna rozmawiać o innych dyżurnych i kolejarzach, wymieniając się z nastawniczą plotkami.
-A ten Kowalski to gbur, pytam kiedy jakiś towarowy, to wrzeszczy, że nie udziela informacji. A Wiśniewska to jakaś stara (...), chciała sokistów napuszczać na mnie, bo ja jestem podejrzany szpieg. Nie wie, że zna wszystkich funkcjonariuszy.
Tak, po jakichś dwudziestu minutach pogawędki żegnamy się z nastawniczą i ruszamy dalej, w stronę wykonawczej.

Idąc, rozmyślałem i zrozumiałem - ta stacja to Topos. Mañana - to jakoś określa tutejszych kolejarzy. Mili, otwarci ludzie, którzy otworzą okno i powiedzą, że teraz będzie na Trakiszki puszczany skład. Słabo się dogadują z Litwą i wyprawiają lokomotywę, a w Trakiszkach maszyniści się dowiadują, że nie ma podstawionego składu. Gawędzą ze sobą na nastawniach, śmiejąc się gromko i wyglądają, jakby ta praca ich cieszyła.

Zakład podkładów strunobetonowych, chyba Prefabet się nazywa, ma własną bocznicę.

Wykonawcza i wyjazd w kierunku Olecka.

Luźny wagon na żeberku.

Wracamy do Suwałk, akurat wjeżdżała BR232-09, która podejmowała kilka nieudanych prób podjęcia litewskiego składu. Z tego, co wiem, podjęła go dopiero wczoraj. Przez cały czas, jak byłem, dyżurni mówili, że ta Ludmiła będzie jechać do Trakiszek. Mówią - piętnasta. Potem, że jutro. Kolejnego dnia, że może pod wieczór, jeszcze kolejnego, że nie wiadomo, znowuż kolejnego, że mooooże pod wieczór...

Leniwie podstawia się na żeberko. Maszyniści wygaszają lokomotywę i odchodzą w nieznane.

Decydujemy, że powrotną Hańczę będziemy łapać na łuku tuż przy granicy Suwałk, we wsi Okuniowiec. Wybrałem ten kadr dlatego, że kiedyś widziałem podobne zdjęcie z SU45, właśnie, może ktoś je zna? No więc jest już piętnasta, szykujemy się do strzału, a tu informacja, że jest kwadrans po planie. Ale czekamy i się doczekujemy.

Wracamy na stację akurat na oblot. Lokomotywa podczepia się z drugiej strony, rewident wita się z nami, jak tylko nas zauważył i zszedł na tor, aby zrobić uproszczoną próbę hamulca. Adam, uczeń kolejówki zaczął od razu wytykać mu błędy i poinformował, że z zawodowych ma średnią 6.0. Darek go ucisza i mówi, że przy uproszczonej tak się robi i żeby milczał. Sprawdził hamulce i zamachał przepisowo do kierownika, po czym zaprosił nas na chwilę do kanciapy.

Weszliśmy, on siada i nalewa do kubka kawy, po czym zaczyna pić z błogim uśmiechem. Roztoczył wizję miłego wieczoru i znów zaczął się kłócić z Adamem.
-Mówisz, że masz sześć zero z zawodowego?
-Szczera prawda.
-A wzory znasz?
-Oczywiście. Dobra, dam wam może jakieś tablice.
-Dziękuję - odparł Adam.
Twarz rewidenta się wykrzywiła.
-Nie dla ciebie! Ty wystajesz potem z tym na centralnym i opylasz byle idiocie!
-Sprzedaję tylko powtórki.
-Jasne, zaraz napiszę do tej twojej szkoły, że odlewasz się w przedziale, wywalą cię na zbity pysk za takie... takie sprzedawanie!
-A ty rzuciłeś młotkiem rewidenckim!
-Ja mogę. Ale dobra, jesteś dobry chłopak - widać już było, że jest dość zmęczony - sprawdź mi skomunikowania do Zakopanego, na poniedziałek.
I tak siedzimy chwilę, kolejarz niezadowolony ogląda oferty przejazdów i wylewa swe żale o tym, jak to fatalnie robią, w międzyczasie dogryzając Adamowi.
-Fajnie było, chłopaki. Muszę teraz się podładować. Nie wyganiam was, ale wynocha! - krzyczy ze śmiechem - wynocha, kto was tu prosił!
-Właśnie, mieliśmy iść łapać jeszcze pociąg Rail Polonii na Raczkowskiej - mówię, wychodząc. W tym momencie na stację wtoczyła się 15D wraz z 6Dg, z długim składem na haku.
-Toście sobie połapali! Cześć, miło było was widzieć.
Mam zdjęcia manewrujących 15D i 6Dg, ale... nic tu chyba nie wniosą.
CDN.

 

[Szwed1978]

Zakład podkładów strunobetonowych, chyba Prefabet się nazywa, ma własną bocznicę.

To jest zakład TRAC TEC S.A. https://www.google.com/maps/place/T...3d54.0678523!4d22.9180421!10e5!16s/g/1tfghhrf

 

[grek]

O, dzięki! Proszę moderatora o zamianę Prefabetów na Track Teci.

 

[grek]

Dzień trzeci.
Miasto znów odsypia oglądanie Klanu do trzeciej w nocy, ja nie. IC Podlasiak szykuje się do odjazdu, zostaje jeszcze około pół godziny.

Jakaś pani nielegalnie jedzie po peronie i to w słuchawkach.

Ten poranek podobny do poprzedniego. M62-1663 stoi przy punkcie tankowania, niedaleko oczywiście BR232-09, znów nie podjęła składu, na zdjęciu jej nie ma, nudzi się już.

Z kolei przy placu ładunkowym tkwi duet 15D-064 i 6Dg-195.

Nastawniczy wychodzi, aby przekazać rozkaz, lokomotywa przestawia się za nastawnię. Przez chwilę ciszę zagłusza śpiew pędni.

W końcu lokomotywa rusza, aby podpiąć się do składu z kontenerami, który wyruszy jeszcze tego dnia.

Do odjazdu Podlasiaka zostaje już tylko kwadrans, wobec tego wsiadam na rower i udaję się na Raczkowską, aby zrobić zdjęcie na łuku. Ogółem, podanie semafora z i na stację jest uzależnione od przejazdu kolejowego, którym steruje dyżurny, bez przejazdu sygnału podać się nie da. W końcu słyszę huk pociągu, na łuku pojawia się znajoma już 111Db-001.

Na stacji M62-1663 czeka cierpliwie na swoją kolej.

Przyjechałem znów, na szynobus o jedenastej. Skład Rail Polonii był już podstawiony i gotowy do odjazdu, pogoda piękna, w niczym nie przypominająca oberwania chmury, które miało niedługo nastąpić. Miasto już się obudziło do życia.

Na żeberku nieodłączna BR232-09.

Dalej z kolei SM42-1234 pełna manewrowych, również czekająca na swoją kolej.

Po kilku minutach została wyprawiona luzem na Olecko, celem podjęcia w Papierni krótkiego składu węglarek.

Udaję się znowu na Raczkowską, celem złapania Regio. Zauważam jeszcze kolejową wersję Dusty Popylacza.

SA133-020, jak zwykle opóźniony wtacza się w końcu w stację.

Zaraz się rozkręci.
CDN.

 

[grek]

Dyżurny mówi, że niedługo wyprawiać będą skład Rail Polonii na Las, spieszę kolejny raz na Raczkowską. Mam być szczerym, to lubię ST48/15D, a to malowanie szczególnie przypadło mi do gustu. Skład przetoczył się przez ulicę i jedzie dalej, zostanie przetrzymany chwilę w Lesie Suwalskim.

Plan miałem taki: udać się na Las Suwalski, przejechać się bocznicą do zakładu górniczego i przy okazji obejrzeć południową głowicę stacji, złapać Hańczę i pojechać na Papiernię. Na zdjęciu łącznica 517 Las S. - Papiernia.

Czekam, i znajduję bardzo ciekawy artefakt: pozostałość po pędniach. Był to zapewne drut do semafora wjazdowego, lecz... no właśnie. Za daleko. Więc może tarcza ostrzegawcza? Bardziej prawdopodobne.

Wzięło mnie na klimaty, i tak czekam, Adam pisze, że Hańcza jest jakieś 20 minut po planie. Zaczyna padać.

Nagle słyszę huk pociągu od Papierni. Uradowany szykuję się do zrobienia zdjęcia. Wtedy zobaczyłem, że to przecież 1234 z Suwałk. I jedzie na Suwałki. Wściekły na opóźnioną Hańczę czekam dalej, pada już trochę mocniej.

W końcu nadjeżdża, rozchodzimy się w swoje strony - ja do Lasu Suwalskiego, ona do Suwałk.

Gdy tak jechałem wzdłuż równi stacyjnej, zacząłem się zastanawiać, co ja tu w ogóle robię.

Posterunek SKP, jak widać pada coraz mocniej. Próbuję jechać dalej. Deszcz się coraz bardziej wzmaga, cały jestem mokry, siodełko też. W pewnym momencie stwierdzam, że nie. Po prostu nie. Teraz trochę mi głupio. Jadę wściekły Utratą z powrotem na dworzec.

Akurat wjeżdżała M62-1812, robię skopane zdjęcie i chowam się do poczekalni. Tam pyta mnie pewna kobieta:
-Przepraszam, kiedy budzie następny pociag? - słychać dość dobrze, że jest z Ukrainy. Cierpliwie wyjaśniam, że za pół godziny IC Hańcza wróci z Litwy.
-Nu, bo ja nie rozumie. Moi mąż poszel sprawdzić, kiedy pociag, nikaga ni ma, tutej tyż.
-Można dyżurnego spytać, tam jest nastawnia - wskazuję ręką - tutaj nie ma nikogo od 13 lat.
-Od trinastu lat!
-Jeśli trzeba, mogę przetłumaczyć pani rozkład.
-Ni! Ja sie tu urodziła! Ja tolka taki akcent mam!
Miałem ochotę zapaść się pod ziemię.

Wychodzę, aby uwiecznić manewry M62.

Niedługo potem przyjechała M62-1663 z innym składem i również wykonała oblot.

Jadę na Parowozową, aby złapać wracającą Hańczę. Staje się cud. Przestaje padać.

Wracam na stację. M62-1663 czeka ze składem na wyjazd.

Lecz zanim to nastąpi, odjechać musi 111Db-001.

Słyszę dźwięk pędni, gdy przestają śpiewać oglądam drogę przebiegu; pociąg zostanie wyprawiony na Litwę. Zadowolony jadę na łuk koło ciepłowni.

No i nie, gdy mnie nie było, przestawili zwrotnice i puścili na Biały.
Zły dzień.
CDN.

 

[grek]

Suwałki, dzień czwarty. Przy depie ST44-1262 oczekuje na zatrudnienie.

Na żeberku stoi M62-1812, która pracuje dla LTG Cargo Polska i pracuje głównie w tym rejonie, toteż spotkanie jej nie jest żadną wyjątkową rzeczą.

Dowiaduję się, że Adam też będzie na stacji, jedzie szynobusem o 11:23 do Białego. Oczywiście szynobus się spóźnił, toteż udaliśmy się na nastawnię. Chwilę wcześniej z Trakiszek przyjechał obchodowy na swoim rowerze. Dyżurny informuje nas, że żadnego pociągu towarowego nie będzie do zmroku, następny będzie kiedy my dawno już będziemy spali, a on będzie siedział schlany.

Żegnam się więc z Adamem, mówi że być może wpadnie kiedyś do Poznania. Udaję się na Raczkowską. Jako że studenci wracają do miast, regio został wzmocniony dodatkowym szynobusem: SA133-011 i 010.

Udaję się na ulicę, która jest przecznicą Utraty, aby tam złapać skład.

Plan był prosty: zobaczyć, co się dzieje na Lesie Suwalskim i odskoczyć potem do Papierni. Gdy zmierzałem do Lasu, od Suwałk usłyszałem Rp1. Okazało się, że dyżurny kłamał i wyprawił luźną 1262 na Papiernię. Ponoć złapać pociąg na Papierni bez informacji to prawdziwe szczęście łysego.
Jestem więc łysy.

Podchodzę do nastawniczego i pytam, co się będzie teraz działo. On ze spokojem streszcza mi cały przebieg manewrów, po czym odchodzi z kluczami.

Lokomotywa podjechała najpierw na żeberko, aby zabrać ten luźny wagon załadowany już podkładami z Track Tecu.

Po kilku akrobacjach podstawiła się na tor piąty.

Krótka rozmowa uśmiechniętego ustawiacza i poważnego dyżurnego. Człowiek z Cargo przekazuje rozkaz maszyniście.

Ruszają w stronę Lasu, mijając wskaźnik granicy przetaczania wagonów.

I ostatnie już zdjęcie manewrującego pociągu.

O szesnastej mamy wyjechać z Suwałk, dochodzi czternasta. Ze smutkiem opuszczam moje Topos.

Oczywiście jeszcze wrócę tu nieraz.

 

[grek]

Dziś przez moje miasto - Poznań - przejeżdżał turkol ,,Włókniarz", Poznań Gł. - Łódź Widzew po linii 272. Jadę, stwierdziłem, że zdjęcie zrobię na Starołęce. Spakowałem aparat i mój innowacyjny statyw do telefonu (o którym mowa będzie za chwilę). Problem był taki, że na świątecznym rozkładzie jazdy rano nie ma prawie żadnych tramwajów, więc zdecydowałem się pojechać pociągiem.
Wszedłem, w środku siedzi jakieś 15 osób z aparatami. Kilku znam. Podajemy sobie dłonie, pytam znajomego, gdzie będzie robił. Odparł, że w Kórniku, decyduję się wysiąść razem z nim. Oprócz mnie i Kuby wysiada jeszcze Szymon, inni ludzie wysiedli na Krzesinach i Starołęce, reszta jedzie jeszcze dalej.
Do przejazdu jeszcze dużo czasu, oglądamy przystanek. Kórnik jest położony 5 kilometrów od Kórnika - a dojazd z przystanku do miasteczka praktycznie żaden.

Regio, EN57ALc-2207 na czele.
Rozstawiam mój statyw. Stwierdziłem, że czasem oprócz zdjęć zrobię dodatkowo nagranie telefonem. Nie mam jednak statywu, więc wziąłem takie duże lego i zbudowałem małą wieżyczkę. Wygląda to idiotycznie, a brzmi jeszcze gorzej, ale pełni swoją rolę. Obciążam podstawę tłuczniem.

Przejeżdża jakiś IC, ED160-002. Jedzie szlakową, statyw się trzyma.

Mamy info, Włókniarz ruszył z Krzesin. Zamyka się przejazd, przejeżdża SM42 z dwoma bykami na haku. I co? Zdmuchnęło mi po prostu statyw. SU46 już na horyzoncie, w panice zbieram części i buduję od nowa. Zdążyłem.

Następny pociąg o 11, jest dopiero 9. Podejmujemy decyzję o ruszeniu do Gądek na piechotę. Słońce mocno wali po plecach.

Posilamy się w Żabce i dochodzimy.

Na żeberku stacji stoi sobie 189 003. Lubię te stare TRAXXY, z ryflowanym pudłem.

I ołtarz, dziś Boże Ciało.

Skp, Szymon mówi, że obsługuje też przejazd, czego ja nie zweryfikuję.

Idziemy wzdłuż toru. Mija nas 182 094.

W Gądkach jest terminal kontenerowy, na którym pracuje m.in. SM42-003. Ładna jest.

Zajeżdża regio do Łodzi. My jeszcze czekamy.

Przyjeżdża nasz, AL-1083 z ryflami. Chłopaki jadą jeszcze na Franowo, ja wracam do domu.
Tak, to tyle.

 

[grek]

Pozdrawiam was z Suwałk, jutro ostatni dzień działań. Do relacji jeszcze długo, nie mam możliwości za bardzo tutaj operować zdjęciami. Taki mały zwiastun:
ST44-1268 w Papierni, znowu szczęście łysego.

ST48-033 na szlaku Trakiszki - Suwałki.

SM42 DLA w Suwałkach.

SON - Szersze Opisy Nastąpią.

 

[grek]

Zacznę może od pielgrzymki do Lizbony, która trwała bez mała dwa i pół tygodnia, i chociaż nie do końca wierzyłem, że mi się to uda, wykorzystałem czas nieco kolejowo i porobiłem trochę zdjęć - wszystkie z deseczki i w większości robione w pośpiechu. Na zdjęciu wypełniony pociąg miejski już w samej Lizbonie, która niezbyt ogarnęła transport zbiorowy, a przynajmniej tak mi się wydaje. Jeśli jestem w błędzie, to mnie wyprowadźcie.

Stacja Lisboa Orient, robi niezwykłe wrażenie nocą.

I w dzień, kiedy wiele pielgrzymek szło na plac, położony przy autostradzie, która na ten czas była zamknięta.

Tak pozakolejowo, plac. Przypominał trochę pustynię, wszystko od razu się uwaliło kurzem, a mój tandetny biały kapelusz, co sprawiłem sobie w Fatimie nigdy nie odzyskał swojego koloru. Widać też jedno z kilku drzew w naszym sektorze. Obok bajorko, powstałe od wody z kranu. Obsługa musiała budować tamy.
Trzeba przyznać, że większość pielgrzymów to straszni niechluje - racje żywnościowe z pakietów zostawili w kupach, w których szabrowali potem Polacy, szukając czegoś dobrego do jedzenia.

Lizbona, Santa Apolonia. Jedna z najczęstszych serii EZT w okolicy.

Plus chyba jedyna seria lokomotyw, jaka się w Lizbonie w ogóle pojawia.

Legendarne żółte tramwaje.

Wieczór. 5614 przy peronie.

Dogadałem się z tamtejszymi i zobaczyłem to i owo.

CDN.

 

[grek]

Jednostka 2246, na następnym 2252.

Barcelona, kolej miejska na przedmieściach - w drodze do zwiedzania miasta.

Ogólnie kolejka jeździ bardzo często, stawiałbym w takcie pięciominutowym.

Takie tablice, bardzo przypadły mi do gustu.

Jedzie kolejny.

Mają też bardzo ładne mapki z żaróweczkami.

Obejrzeliśmy Sagradę Familię, a potem podzieliliśmy się na grupki po kilka osób i ruszyliśmy samopas po mieście. Udało mi się namówić kompanów do obejrzenia dworca Estacio de Franca.

Nie będę się wymądrzał na temat tych pociągów, nic o nich nie wiem. Próbowałem znaleźć informacje na temat ich systemu numerycznego - nic. Może Wy coś wiecie.

To tyle z ŚDMów. Sorry za tak krótką relację, ale jakoś trudno napisać coś więcej, bez szerszego opisu całego wyjazdu.
Nadchodzi czas na opisanie wypadu na Ostbahn, paradę w Wolsztynie, kilka dni w Suwałkach, średnio udany wyjazd po planowe składy z Pt47 i Średzki Zlot Parowozów.
CDN.

 

[grek]

Słyszałem wiele o składach wagonowych na Ostbahnie i tamtejszych problemach taborowych, i dla SU42 z jednym wagonem pojechałem do Krzyża. Plan był następujący: z Krzyża pociągiem do Starego Kurowa, potem pociągiem do Nowego Drezdenka i na piechotę do Starych Bielic, następnie Wildą do Poznania. W międzyczasie skład wagonowy miałem złapać cztery razy. Przyjechałem jakimś ickiem, na czas wakacji prowadzonym przez EU46.

Wysiadłem i porobiłem kilka zdjęć, spotkałem też innego gościa z aparatem. Pogadaliśmy chwilę, powiedział, że większość pociągów po prostu nie jeździ, jest tylko ZKA i to nie zawsze.

Nastawnia.

Kręciłem się tu i tam, SA108.

W budynku dworca w zasadzie nie ma nic oprócz poczekalni, kasa też jest. Na oknach pozostałości dawnej świetności.

W rządku SU42 i SM42. Dwie najbardziej znane 42 PR na jednym zdjęciu, SM42-523 i SU42-506.

SU42-522.

Adolfik, EL-16, który wciągnął SU42-513 na halę; przechodziła wtedy rewizyjną.

Wstawiony przelot, ustawiam się do zdjęcia, EU07-476 Orionu z drugą, której numerku nie chce mi się szukać.

Jeden z bohaterów tego jakże tragicznego dramatu, SA139-032, w zasadzie jeden z trzech pojazdów obsługujących pociągi PR na zachodnim odcinku Ostbahnu tego dnia.

006, z którego wylały się tłumy. To do niego wsiadam i jadę.

Wypluty zostałem w Starym Kurowie. Taką stację od razu pokochałem. Na zdjęciu nastawnia dysponująca. Pukam i pytam:
-Ten o 23 to będzie jechać?
-Hmm, nie wiem jeszcze, powiem, jak się dowiem. Ale chyba tak.
Podziękowałem. Dyżurna zamknęła przejazd. Na horyzoncie zjawiła się mała drezyna. Zatrzymała się na chwileczkę, aby jeden z załogantów mógł sprawdzić coś przy sprzęgu. Potem dyżurna życzyła im miłego weekendu i wstawiła Sr2.

Taki twór tamtejszej społeczności.

 

[grek]

Widok w kierunku Krzyża.

Stary wskaźnik W4.

Zbliża się czas przejazdu składu wagonowego, szukam miejsca godnego zdjęcia.

Poszedłem więc po rampie...

I dalej, aż do semafora wjazdowego, kadr jednak był dość średni.

W końcu, korzystając z dobrodziejstw wrphoto.eu, obrałem kadr dosyć oklepany, jednak przyjemny. Akurat tego dnia zamiast bohuna na regio jechał wagon 174A (bohun jechał następnego dnia do Wolsztyna), co było przyczyną dalszych komplikacji.

Ruszyłem na drugą stronę wypróbować motywu z kościołem.

Stary tor do rampy.

Zaczęło się wypogadzać.

Wykonawcza.

Doszedłem do wjazdowego od strony Górek. Sr2 - coś będzie.

CDN, następne zdjęcia nie chcą się dodać. Błąd serwera.

 

[grek]

Od Górek nadjechała drezyna, tymczasem zbliżał się czas, kiedy SU42 powinna być z powrotem.

Minęły mnie Bory Tucholskie, z SU4210-005 na czele.

Niedługo potem SA139-032 do Kostrzyna. SU42 powinna już być.

Minęły dwie godziny, to, że SU42 nie przyjedzie, było już pewne, chociaż nie miałem żadnej potwierdzonej informacji.

Wsiadłem więc w SA139-006, żeby wysiąść w Nowym Drezdenku.

Plan pójścia do Starych Bielic się nie powiódł, przez oczekiwanie na SU nie miałem czasu. Podobno SU42 nie obsługiwała ogrzewania 174A, nie wydaje mi się prawdą. Może się mylę.
I oto ono. Nowe Drezdenko.

Wykonawcza.

Ogólnie, według jednego z użytkowników wrphoto.eu, kształty na tej stacji są już wycięte, a w ich miejscu semafory świetlne. Tak więc zupełnie nieświadomie uchwyciłem ostatnie chwile funkcjonowania starych urządzeń SRK na tej stacji.

ZKA - widok powszechny w tych stronach.

Lampiarnia. Scena z takim pomieszczeniem była w filmie ,,Podróż na Wschód", z Armią w rolach głównych.

Dysponująca i sklepik, swoją drogą dziwny; najpierw wchodzi się do pomieszczenia, w którym strasznie jedzie alkoholem, tam na skrzynkach po piwie siedzi pięciu gości, otoczonych butelkami. Od nich dowiedzieć się można, że trzeba ostro zakręcić, żeby dotrzeć do sklepu.

006. Znowu.

Padało, ale wyszło słońce. SU4210 z Borami z powrotem.

Twórczość miejscowych.

Przyjeżdża Wilda. Żegnam się z Ostbahnem.

Następnego dnia pojechałem do Wolsztyna.
CDN.

 

[grek]

Niedawno było ,,Stare Kurowo Strikes Back", ale o tym później.
Nadeszła pora na Wolsztyn.
Wziąłem ze sobą mojego przyjaciela, do którego kilka lat temu przylgnęło przezwisko ,,Baden" - i tak zwać go będę. Plan był następujący: o stosownej godzinie skoczyć do Szreniawy, aby złapać specjalnego z Polregio, potem specjalnego od Wolsztyna. No więc wsiadamy w pociąg z rana, wzmacniany na dwa szynobusy.

Rampa. Podczas modernizacji tor skrócono, tak że jest tylko żeberkiem.

Szreniawę wybrałem dlatego, że rano słońce nie będzie tam nad torem - linia zakręca mniej więcej na południe. Idziemy, zahaczając o żabkę.

Specjal z Polregio, na czele 501, skład powodem moich zmartwień dnia poprzedniego.

Kwadrans później jedzie ,,Cegielski", na czele miała być Pt47, niestety albo stety czeska 555. Skład tylko nie pasuje, ale cóż.

Razem z nami zdjęcia robili tacy ludzie, szlakiem żelaznym wracają do domu.

Wracamy na stację i czekamy spokojnie na szynobusa.

Wzmocniony był ten skład bardziej poranny, oczywiście nikt nie wpadł na to, że tym późniejszym ludzie pojadą, no więc był całkowicie zawalony. SA132-008. Siadamy przy kabinie maszynisty z tyłu - miejsc nie ma. Obok dzieciaki latające po tej części szt, jeszcze półtorej godziny...

Po jakimś czasie tlenu na składzie było coraz mniej, toteż gdy wypluci zostaliśmy na stacji docelowej. Wiele ludzi narzeka na to po modernizacji jest do niczego. Szkoda starego Wolsztyna, ale trzeba przyznać że jest wygodnie i funkcjonalnie.

Dwa bohuny ze składu.

Od strony Zbąszynka zajechał specjalny z Freightlinera, E6ACTd-106 na czele.
-Jak do tej parady jeszcze tyle czasu, to ja idę spać.
-Spoko, to idziemy do parku.
-Dobra, ale gdzieś głębiej, żeby nikt swojej wiedzy z edb nie próbował na mnie.
Więc poszliśmy do parku, on dał nura kilkadziesiąt metrów w krzaki i uderzył w kimono.

cdn.

 

[grek]

SA132-008 manewruje, aby odstawić się na boczny tor.

Obok kiosk 1231.

ST44-1206 przestawia, jak się okazuje, żeby manewrować z sonderzugiem, co ma przyjechać niedługo.

SU42-501 stała na bocznym, przy masie kiosków. Drożyzna taka że ja nie mogę, oranżadka ze szklanej butelki za 6 złotych na miejscu.
W Suwałkach koło dworca w monopolowym piję taką za 1,50 (na miejscu).

Pyk pyk, przestawić się gdzieś indziej.

Tu to jak nad morzem wygląda. Jutro jednak nie będzie tutaj nic...

Na stację wjeżdża na pełnej pecie Tubize ze składem.

A z tyłu Energie.

I Pt47-65, wreszcie wśród żywych....

Przyjechał sonderzug z Cottbus, spaceruję wzdłuż niego.

Skład, o którym marzą wszyscy z tiktoka, co mają ,,mk" w nazwie.

Zaraz będzie parada, idę do parczku obudzić Badena, który dwie godziny leżał zmorzony snem sprawiedliwego.
cdn.