• Szanowny Użytkowniku, serwisy w domenie modelarstwo.info wykorzystują pliki cookie by ułatwić korzystanie z naszych serwisów. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki.

Parowozy stojące jako pomniki.

dmkietrz

Nowy użytkownik
Reakcje
43 2 0
W pobliżu dworca Kędzierzyn-Koźle…

”Atrakcja Śródmieścia Kędzierzyna-Koźla jest pomnikiem upamiętniającym tutejszych kolejarzy i kolej, dzięki której na przełomie XIX i XX wieku nastąpił ogromny rozwój miasta. Linię kolejową Opole – Gliwice, na trasie której znalazła się stacja w Kędzierzynie, uruchomiono w 1845 roku. Rok później linia kolejowa połączyła Kędzierzyn z pobliskim Raciborzem, a w latach 1875–1876 - z Nysą. W 1915 roku w Kędzierzynie wybudowano nowy dworzec kolejowy, a w kolejnych latach także parowozownię - jedną z najnowocześniejszych w Europie. W ten sposób Kędzierzyn stał się miastem pracowników kolei i transportu wodnego, co znacznie przyśpieszyło jego rozwój. Parowóz, który dziś upamiętnia tamte czasy, jest zabytkową, wykonaną w 1943 roku ze stali i żeliwa lokomotywą. Ma prawie 23 metry długości i prawie 4,5 metra wysokości. Miał on moc 1070 koni mechanicznych i mógł jeździć z maksymalną prędkością 80 kilometrów na godzinę. Epoka pary w polskiej kolei definitywnie zakończyła się na początku lat 90-tych XX wieku. Dziś każdy istniejący jeszcze parowóz to dobro kultury. Kędzierzyńska lokomotywa - odnowiona, wypiaskowana, na nowo pomalowana, jest ostatnią zachowanym z serii TY - 2. Dziś jest świadkiem historii rozwoju Kędzierzyna i polskiego kolejnictwa.” (https://www.poznajhistorie.pl/monument/kk-lokomotywa)
 

Załączniki

hamulcowy

Znany użytkownik
Reakcje
1.154 26 1
W pobliżu dworca Kędzierzyn-Koźle…

”Atrakcja Śródmieścia Kędzierzyna-Koźla jest pomnikiem upamiętniającym tutejszych kolejarzy i kolej, dzięki której na przełomie XIX i XX wieku nastąpił ogromny rozwój miasta. Linię kolejową Opole – Gliwice, na trasie której znalazła się stacja w Kędzierzynie, uruchomiono w 1845 roku. Rok później linia kolejowa połączyła Kędzierzyn z pobliskim Raciborzem, a w latach 1875–1876 - z Nysą. W 1915 roku w Kędzierzynie wybudowano nowy dworzec kolejowy, a w kolejnych latach także parowozownię - jedną z najnowocześniejszych w Europie. W ten sposób Kędzierzyn stał się miastem pracowników kolei i transportu wodnego, co znacznie przyśpieszyło jego rozwój. Parowóz, który dziś upamiętnia tamte czasy, jest zabytkową, wykonaną w 1943 roku ze stali i żeliwa lokomotywą. Ma prawie 23 metry długości i prawie 4,5 metra wysokości. Miał on moc 1070 koni mechanicznych i mógł jeździć z maksymalną prędkością 80 kilometrów na godzinę. Epoka pary w polskiej kolei definitywnie zakończyła się na początku lat 90-tych XX wieku. Dziś każdy istniejący jeszcze parowóz to dobro kultury. Kędzierzyńska lokomotywa - odnowiona, wypiaskowana, na nowo pomalowana, jest ostatnią zachowanym z serii TY - 2. Dziś jest świadkiem historii rozwoju Kędzierzyna i polskiego kolejnictwa.” (https://www.poznajhistorie.pl/monument/kk-lokomotywa)
W latach osiemdziesiątych, na stacji Koźle-Port było "składowisko" kilkudziesięciu zakonserwowanych parowozów, jako rezerwa dla wojska. Nie znam ich dalszego losu. Może któreś z nich uchowały się i stoją w różnych miejscach w Polsce.
 

Rysiek

Znany użytkownik
FREMO Polska
KSK Wrocław
Reakcje
2.911 37 1
na poczatku lat 90tych zostały złomowane wraz z Ty45-247 udającym pomnik przy lokomotywowni w Kędzierzynie Koźlu. Były to maszyny serii Ty45, Ty42 i Ty2.
 

kptkloss

Aktywny użytkownik
Reakcje
245 12 1
Ol49-8 w pierwszych dniach marca 1991 r., niedługo po ustawieniu na skwerze obok budynku dworca w Przeworsku. Jako jedna z ośmiu lokomotyw (nr 4-11) była wyposażona w podwójnie łamane wiatrownice. Przy okazji przeprowadzonej niedawno rewitalizacji dworca, nieco zaniedbany w ostatnich latach parowóz został odrestaurowany.
img476.jpg
 

kptkloss

Aktywny użytkownik
Reakcje
245 12 1
Nie będę się wyzłośliwiał nad tradycyjnie, jak na większości parowozów stojących jako pomniki, "dziwnym" odcieniem zielonego koloru (w oryginale było to malowanie oliwkowo-zielone, a nie o barwie trawiastej), natomiast zbiorniki powietrza były zawsze malowane na kolor czerwony. Trochę się dziwię miejscowym, starszym kolejarzom, którzy z pewnością pamiętają Ol49 lub nawet na nich pracowali, że nie zaprotestowali przeciwko zaprezentowanej malaturze. W sumie jednak dobrze się stało, ze lokomotywę odnowiono, bo jak pamiętam ją kilkanaście lat temu, to prezentowała się wtedy dość marnie...
 
Reakcje
3.742 32 0
Przeglądając dzisiaj temat, zauważyłem (jak czegoś nie przeoczyłem :niepewny:), że zaledwie w dwóch wpisach wspomniane było o parowozach Ty2-860 i Ol49-29, pomnikach stających w Jabłonowie Pomorskim i Starych Juchach. W dodatku, ten pierwszy nie był zaprezentowany na zdjęciu, a ten drugi, zobrazowany tylko jedną fotografią, sprzed kilku lat. Myślę, że warto uzupełnić temat, o serię zdjęć obydwu wspomnianych parowozów, tym bardziej, że oba, można zobaczyć z okien pociągów mijających stacje na których stoją (odcinek Korsze - Ełk, przy którym znajduje się stacja Stare Juchy, z powodu przebudowy i elektryfikacji jest obecnie nieczynny). Ty2-860 stoi nieco ukryty za drzewami, przez co, zwłaszcza latem, można go przeoczyć, ale Ol-ka, znajduje się tuż przy torach i zapewne wielu z członków forum modelarstwo.info, oglądało ją podróżując linią kolejową Olsztyn - Ełk, przez Kętrzyn, Korsze, Giżycko.

W części pierwszej wpisu, kilka zdjęć parowozu-pomnika Ty2-860 stojącego na stacji Jabłonowo Pomorskie.
Fotografie wykonane 25 lipca 2022 r.

Parowóz ustawiono w "Parku kolejowym", który znajduje się pomiędzy ul. Kolejową, a terenem stacji. Jest oddalony o ok. 120 m od dworca. W pobliżu jest zabytkowa wieża wodna. Poniżej link do widoku satelitarnego i lokalizacji parowozu-pomnika.
https://www.google.pl/maps/@53.3926233,19.1598716,235m/data=!3m1!1e3?entry=ttu

Fot. 1. Parowóz ładnie prezentuje się od strony ulicy. Od strony stacji, zwłaszcza latem, kiedy gałęzie drzew są pokryte "ścianą" liści, można go przeoczyć.

Ty2-860, Jabłonowo Pomorskie, 25.07.2022 (1).jpg


Fot. 2. W pobliżu parowozu znajduje się tablica pamiątkowa. Napis na kamieniu głosi:

"Z MYŚLĄ O PRZESZŁOŚCI I PATRZĄC W PRZYSZŁOŚĆ." / DLA UCZCZENIA WKŁADU KOLEJARZY W ROZWÓJ MIASTA / MIESZKAŃCY JABŁONOWA POMORSKIEGO W 50-TĄ ROCZNICĘ NADANIA PRAW MIEJSKICH / 23.11.2012

Na marginesie można dodać, że Jabłonowo uzyskało prawa miejskie 18 lipca 1962, tak więc data na tablicy odnosi się do otwarcia "Parku kolejowego".

Ty2-860, Jabłonowo Pomorskie, 25.07.2022 (2).jpg


Zdjęcia z uroczystego otwarcia "Parku kolejarza", odsłonięcia tablicy i oficjalnego przekazania parowozu mieszkańcom miasta, można obejrzeć w linku poniżej:
https://pomorska.pl/jablonowo-maszynisci-wlaczali-sygnaly-na-czesc-parowozu-zdjecia/ar/c3-7318977

Fot. 3 i 4. Ty2-860 "wygrzewająca" się w lipcowym słońcu.

Ty2-860, Jabłonowo Pomorskie, 25.07.2022 (3).jpg


Ty2-860, Jabłonowo Pomorskie, 25.07.2022 (4).jpg


Fot. 5. Przód parowozu. Po niemal 10 latach postoju...

Ty2-860, Jabłonowo Pomorskie, 25.07.2022 (5).jpg


Fot. 6. Na zakończenie, tył tendra 32D47-130 w refleksach świetlnych, od wyjątkowo mocno operującego tego dnia słońca...

Ty2-860, Jabłonowo Pomorskie, 25.07.2022 (6).jpg
 
Reakcje
3.742 32 0
W części drugiej wpisu, kilka zdjęć parowozu-pomnika Ol49-29 stojącego na stacji Stare Juchy.
Fotografie wykonane 23 października 2021 r.

Parowóz ustawiono na terenie trawiastym (tuż obok, jeszcze przedwojennego parku dworcowego), który znajduje się pomiędzy ul. Kolejową, a terenem stacji. Jest oddalony o ok. 90 m od dworca. Poniżej link do widoku satelitarnego i lokalizacji parowozu-pomnika.
https://www.google.pl/maps/@53.9248273,22.1691069,261m/data=!3m1!1e3?entry=ttu

W październiku tego roku minęło 26 lat od ustawienia parowozu na stacji (za pomocą dźwigu EDK 1000). Krótka relacja fotograficzna z tego wydarzenia, w linku poniżej:
https://www.starejuchy.pl/kolej/ol49-29/foto.html

Obecnie stacja Stare Juchy jest w przebudowie w związku z elektryfikacją odcinka Korsze - Ełk (przez Giżycko). Z dokumentacji zdjęciowej (z wiosny tego roku) wynika, że Ol-ka nie przeszkadza w modernizacji stacji, tym niemniej może ktoś wie, czy np. docelowo nie zostanie nieco przestawiona np. z powodu ustawiania elementów sieci trakcyjnej :niepewny:. Fotografia obrazująca przebudowę stacji w linku poniżej:
https://d-art.ppstatic.pl/kadry/k/r/d6/46/6409f83c2821e_o_large.jpg

Fot. 1. Ol49-29 od strony ul. Kolejowej.

Ol49-29, Stare Juchy, 23.10.2021 (1).jpg


Fot. 2. W jesiennej pogodzie i jesiennej nostalgii...

Ol49-29, Stare Juchy, 23.10.2021 (2).jpg


Fot. 3. Interesująca, indywidualna malatura.

Ol49-29, Stare Juchy, 23.10.2021 (3).jpg


Fot. 4. Widok od strony torów, z terenu przy końcu peronu. Jak widać (także na fot. nr 2) w 2021 r., w Starych Juchach były jeszcze pędnie. Dziś przeszły już do historii.

Ol49-29, Stare Juchy, 23.10.2021 (4).jpg


Fot. 5. Przód parowozu. W przeciwieństwie do prezentowanego we wpisie wyżej Ty2-860, lampy są mocno zdekompletowane.

Ol49-29, Stare Juchy, 23.10.2021 (5).jpg


Fot. 6. Tył tendra. Lampy w podobnym stanie, jak lampy przednie parowozu.

Ol49-29, Stare Juchy, 23.10.2021 (6).jpg


Fot. 7 i 8. Szczegóły budowy parowozu.

Ol49-29, Stare Juchy, 23.10.2021 (7).jpg


Ol49-29, Stare Juchy, 23.10.2021 (8).jpg


Fot 9. Szczegóły budowy tendra 25D49 (bez nr inwentarzowego), w tym wózków. Widok od strony torów.

Ol49-29, Stare Juchy, 23.10.2021 (9).jpg


Fot. 10. Wnętrze budki parowozu. Po prawej, dla uwidocznienia większej ilości szczegółów, fotografia wykonana z lampą błyskową.

Ol49-29, Stare Juchy, 23.10.2021 (10).jpg


Fot. 11, 12 i 13. Na zakończenie trzy zdjęcia (dwa to kompilacja 4 fotografii).
- Płoza hamulcowa blokująca parowóz.
- Cechy hutnicze szyn kawałka toru na którym ustawiono Ol49-29. Ogółem parowóz stoi na torze ułożonym z kilku szyn, połączonych łubkami Huty Kościuszko bądź spawami. Wszystkie szyny noszą cechy: A VIII 73 S49 [Azowstal (ZSRR), sierpień 1973 r., typ szyny S49] oraz A VII 73 S49 [Azowstal (ZSRR), lipiec 1973 r., typ szyny S49], różnią się więc tylko miesiącem produkcji.
- Podkłady na których ułożono szyny i ustawiono parowóz są w większości cechowane symbolami G 71 typu INBK-4B [produkcji wytwórni podkładów strunobetonowych w Goczałkowie (G), z 1971 r.] i Bg 71 typu INBK-4A [produkcji wytwórni podkładów strunobetonowych w Bogumiłowicach (Bg), z 1971 r.].

Ol49-29, Stare Juchy, 23.10.2021 (11).jpg


Ol49-29, Stare Juchy, 23.10.2021 (12).jpg


Ol49-29, Stare Juchy, 23.10.2021 (13).jpg
 
Ostatnio edytowane:

Speedway

Znany użytkownik
Reakcje
9.881 23 0
27.12.2021r. Łódź Olechów. Pt47-1. Zdjęcia tej lokomotywy wielokrotnie gościły na naszym forum. Jednak, jeśli mnie pamięć nie myli, zdjęcia wykonanego w nocy i w dodatku w zimowej szacie, jeszcze nie było.
2.JPG
 
Reakcje
3.742 32 0
27.12.2021r. Łódź Olechów. Pt47-1. Zdjęcia tej lokomotywy wielokrotnie gościły na naszym forum. Jednak, jeśli mnie pamięć nie myli, zdjęcia wykonanego w nocy i w dodatku w zimowej szacie, jeszcze nie było.
Moją uwagę zwróciło m.in. ciekawe zabezpieczenie przed stoczeniem się Pt47 z odcinka toru na którym została ustawiona. Jak widać, na końcówce obu szyn przyspawano niewielkie fragmenty szyn lżejszego profilu, rozmyślnie przycięte z jednej strony pod kątem (od strony parowozu), na jednym z nich widać także otwory na śruby łupkowe. Ciekawostka.

pomnik Pt47-1 - tor - szczegół.jpg
 

Speedway

Znany użytkownik
Reakcje
9.881 23 0
widać także otwory na śruby łupkowe. Ciekawostka.
Specjalnie dla kolegi Stanisława1972 ujęcie z bliższej odległości. Po powiększeniu zdjęcia widać fragment wyrazu "Alber". Być może, nazwy huty. Kojarzy mi się z nazwą niemiecką. A warto przypomnieć, że stację Łódź Olechów wybudowali w czasie II wojny światowej Niemcy. Niestety,
w większości siłami robotników przymusowych.
2.JPG


W bonusie, parę dodatkowych fotek w topniejącej szacie zimowej. 22.01.2024r
3.JPG 4.JPG 5.JPG
 
Reakcje
3.742 32 0
Specjalnie dla kolegi Stanisława1972 ujęcie z bliższej odległości. Po powiększeniu zdjęcia widać fragment wyrazu "Alber". Być może, nazwy huty. Kojarzy mi się z nazwą niemiecką. A warto przypomnieć, że stację Łódź Olechów wybudowali w czasie II wojny światowej Niemcy. Niestety, w większości siłami robotników przymusowych.
Dziękuję bardzo. Po widocznym fragmencie można rozpoznać cechę König-Albert W.

Producentem szyny były więc zakłady König-Albert Werk (filia bawarskiej huty Maximilianshütte), wybudowane na terenie należącym ówcześnie do gminy Lichtentanne (obecnie jest to część miasta Zwickau, dzielnica Maxhütte). Zakłady nazwane zostały na cześć króla Saksonii Alberta von Sachsen (Albert I Wettyn, 1828-1902). Decyzję o budowie podjęto w 1895. Produkcję szyn kolejowych uruchomiono na przełomie wieków. Najstarsze znane mi szyny z tą cechą to rocznik 1899, choć nie można wykluczyć, że pierwsze partie wyprodukowano już w 1898. König-Albert W. to jedna z "ładniejszych" cech w swojej formie. Stalownia tomasowska zakładu korzystała z surówki dostarczanej z sąsiedniej Turyngii, z Maxhütte Unterwellenborn (cecha na szynach tej huty to M.H.U., ale produkcję szyn kolejowych uruchomiono w niej dopiero w latach 30-tych XX w.). Zakłady w Unterwellenborn również były filią spółki Eisenwerk-Gesellschaft Maximilianshütte, ktorej macierzyste zakłady (jedne ze starszych w Niemczech, szyny produkowano w nich już w latach 50-tych XIX w.) zostały wybudowane w okolicy miejscowości Rosenberg (od 1934 Sulzbach-Rosenberg), ok. 30 km. na wschód od Norymbergi, w Górnym Palatynacie, w ówczesnym Księstwie Bawarii (szyny Maximilianshütte były cechowane MH. i MH, ze wspólną, środkową kreseczką dla M i H). Niestety po 1918 r. filia w Saksonii, czyli zakłady König-Albert Werk, borykała się z problemami finansowymi i brakiem zamówień, które nasiliły się po włączeniu Saksońskich Kolei Państwowych do Deutsche Reichsbahn. Już wyprodukowane szyny, sprzedawano często w roku następnym lub nawet po kilku latach, co wymuszało przecechowywanie szyn, nowymi rocznikami. W 1930 zakład ostatecznie zamknięto. W połowie lat 20-tych zaprzestano na szynach cechować nazwę König-Albert W., zastępujac ją cechą M.H.Z. („Z” z kreseczką po środku).

Na widocznym fragmencie szyny nie ma rocznika, z powyższych informacji można jednak założyć, że szyna mogła być wyprodukowana, góra w latach 20-tych XX w. Jeżeli szyna trafiła na stację Łódź Olechów w trakcie II w. św., to już wówczas musiała być szyną staroużyteczną. Oczywiście zakładając, że wycinając fragment szyny, stanowiący swoiste zabezpieczenie przed stoczeniem się z toru Pt47-1, wykorzystano "miejscowy" materiał. Niestety zapewne nigdy nie dowiemy się, kiedy szyna z cechą König-Albert W. trafiła do Olechowa, może dopiero po 1945, ani gdzie pierwotnie leżała - może na jakiejś linii kolejowej w Saksonii. a może pochodziła z dostaw realizowanych dla KPEV (tu pomocny byłby np. pomiar podstawowych parametrów szyny, wówczas być może udałoby się rozpoznać jej typ (oceniając po profilu widocznym na zdjęciach, może to być np. saksoński typ V ? pruski typ 6 lub typ 8 ?). Niestety ocena wzrokowa to swoista zabawa :LOL:, dużo zależy od tego (a czego nie wiemy), czy Pt47-1 stoi na szynach typu S49 czy S60/UIC60 (choć oceniając ich profil, wygladają na ciężkie "sześćdziesiątki" ;)).

Cecha na szynie König Albert W. Łódź Olechów. Pomnik Pt47-1.jpg
 

Podobne wątki