Szanowny Użytkowniku, serwisy w domenie modelarstwo.info wykorzystują pliki cookie by ułatwić korzystanie z naszych serwisów. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki.
Mamy ten sam model. Chodzi o przednią część ostoi z czołownicą, która jest wykonana z dość miękkiego plastiku i nakładana "na zatrzask" na metalową ramę.
Właśnie do tego trzeba przymocować reflektory. Ale spróbuję z klejem cyjanakrylowym, zwłaszcza typu cyjanopan E, o którym wspomniał kolega @KoVaL, może faktycznie nie będzie problemu.
Teraz sprawdziłem jaki to był klej. Obrazki w załączeniu.
Ja generalnie stosuje klej CA: CX80 bondicx01. I tu też można użyć tylko aktywatora i czystego kleju CA (niekoniecznie z tego zestawu). Napisalem czystego bo np. Kropelka to jest żel i nie polecam go do prac modelarskiech.
Dziękuję Kolegom za podpowiedzi, również przez pw, o różnych klejach. Jakiś muszę wybrać i będę próbował. A na razie postanowiłem nieco zmodyfikować reflektory: dolutowałem wąskie paski do podstawy tak, żeby weszły w fabryczne otwory w czołownicy. Teraz muszę te paski odpowiednio skrócić; jeden (wewnętrzny) będzie wygięty do środka, drugi musi zostać prosty, ale tak czy tak, zwiększy powierzchnię styku metalowego reflektora z plastikową czołownicą, co powinno pomóc w klejeniu. Zastanawiam się na zalaniu tego od środka dwuskładnikowym klejem epoksydowym, ale wtedy całość stanie się całkowicie nierozbieralna. A drugi dylemat to czy malować czołownicę oddzielnie, a reflektory pomalować i zmontować (łącznie w wklejeniem LED-ów), a potem wkleić je do czołownicy, czy może najpierw przymocować puste czasze reflektorów do czołownicy, a dopiero potem pomalować całość i na końcu zamontować LED-y, szybki i ramki w reflektorach.
Niestety, znowu nie można wstawiać zdjęć, więc na razie tylko suchy opis, bez ilustracji.
Andrzeju, jak to się dobrze składa, że zabrałeś się za przeróbkę tego modelu. Ponieważ mnie też to czeka - będę wiernym fanem i obserwatorem Twoich poczynań w tym temacie ... Tylko pisz/informuj rzetelnie o sukcesach i porażkach - będzie możliwość ich uniknięcia (oczywiście porażek) ...
Życzę Ci wytrwałości i końcowego sukcesu !!! (wbrew powszechnemu twierdzeniu, że "nic tak nie cieszy jak niepowodzenie/nieszczęście bliźniego" ...)
Można już wstawiać zdjęcia, więc kilka ilustracji do wczorajszego wpisu. Reflektory z dolutowanymi paskami, które wejdą w widoczne na czołownicy fabryczne otwory.
Tak to ma mniej więcej wyglądać:
I od spodu - na niewidocznej części tego plastikowego elementu próbowałem różnych klejów, na razie bez sukcesu.
Te dolutowane paski trzeba jeszcze oczywiście dociąć na właściwą długość i odpowiednio zagiąć, ale to trochę później.
Sukcesem będzie, jak uda mi się to wszystko zrobić. Porażek nie planuję , a o ew. nieudanych próbach oczywiście też napiszę, jeśli takie się zdarzą. Na razie mogę do nich zaliczyć próby przyklejenia do czołownicy kawałków blaszki. Ale mam nadzieję, że jakoś sobie z tym poradzę.
Andrzej spróbuj przykleić te reflektory na klej polimerowy. Ja używam go z powodzeniem np. do przyklejania blaszek foto trawionych do modeli wagonów i trzyma dobrze. Klej przy zakupie jest bardzo gęsty ale łatwo go rozpuścić do pożądanej konsystencji za pomocą spirytusu bądź denaturatu. Butelka w markecie budowlanym (0,5 l) to koszt ok 20 zł a starczy Ci do końca działalności modelarskiej Ja kupiłem klej firmy Dragon. Dodam jeszcze,że klej przyda się w domu do codziennych napraw dla przykładu wkleiłem za jego pomocą luźną/odpadającą płytkę ceramiczną przy schodach wejściowych do domu Zaletą tego kleju jest też to, że nie od razu "łapie" i można skorygować położenie klejonego elementu a po zaschnięciu nawet to co wyciekło po za obszar klejony można łatwo usunąć. Staje się taki "gumowaty" jak kiedyś butapren i łatwo to usunąć za pomocą np. czubka szpilki. Ja tak robię przy klejeniu tabliczek z serią i numerem na modelach parowozów.
Jak już wspomniałem w wątku o SM41 MTB, zakończyłem montaż mojego modelu, który wrócił z założonymi i podłączonymi reflektorami i głośnikiem. Mnie pozostało zamontowanie wszystkich pozostałych elementów, które producent przewidział do samodzielnego wykonania przez klienta. Przy okazji zrobiłem drobne poprawki i uzupełnienia. Samemu, poza reflektorami, trzeba zainstalować barierki, poręcze i stopnie, a także kilka innych drobiazgów. Zacząłem więc od dokładnego obejrzenia tego, co producent wrzucił do pudełka. Okazuje się, że większość elementów jest dostarczona z naddatkiem, co daje pewną rezerwę na wypadek uszkodzenia lub zgubienia czegoś. Bez zapasu są dostarczone tylko boczne barierki na pomost oraz fototrawione cięgna żaluzji, które montuje się na przedziale silnikowym - o tym za chwilę. Najbardziej "tajemniczy" zestaw detali (są takie dwa) to to:
Tu w zasadzie wszystko, poza wężami powietrznymi i hakiem, to elementy do innego modelu. Sprzęg ogrzewania elektrycznego, tajemniczy walec (na zdjęciu pionowo, pod sprzęgiem ogrzewania), trąbki, obok nich krzyż to chyba jakaś antena, pokrętło nastawnika lub hamulca ręcznego - tego wszystkiego w SM41 nie ma. No i wycieraczki - w zasadzie też nie do tego modelu, ale... skoro już są, to spróbujemy coś z tego zrobić. A po założeniu już wszystkich elementów, pozostało mi to:
Montaż dodatków zacząłem od kabiny maszynisty. Najpierw zamontowałem wycieraczki, których w zasadzie w tym modelu producent nie przewidział. Jednak w oryginale były: dwie na oknach tylnej ściany i z przodu po jednej na oknach wychodzących na pomost. I tu właśnie przydały się te "zbędne" wycieraczki. Nie są one zbyt filigranowe, ale i tak w najgrubszym miejscu mają ok. pół milimetra. Od spodu mają cieniutki trzpień, który powinno się włożyć w otwór w ramie okna lub w ściance obok. Niestety, te trzpienie są tak krótkie, że wycieraczka się na tym nie trzyma, jednak warto to wykorzystać choćby do pozycjonowania wycieraczek. Tak więc w pierwszej kolejności należało wywiercić otwory o średnicy 0,1 mm w odpowiednich miejscach. Na przedniej ścianie (jedna wycieraczka już przyklejona):
I tu istotna uwaga: z prawej strony, przy stałym oknie (po lewej stronie zdjęcia) otwór musi być tuż przy oknie, a nawet częściowo prawie w szybie, ponieważ sama krawędź ścianki wchodzi w wyżłobienie obudowy przedziału maszynowego. Wycieraczka musi być tak przyklejona, żeby nie przeszkadzała w zdejmowaniu i zakładaniu kabiny na obudowę maszynowni:
I ostateczny efekt:
I z tyłu:
Napisałem, że wycieraczki są przeznaczone do innego modelu, ponieważ 1) na kabinie nie ma przewidzianych fabrycznie miejsc do ich montowania i 2) są za długie. Żeby je wykorzystać do SM41 trzeba je odpowiednio skrócić. Zwracam uwagę na to, że są aż trzy długości: najkrótsza jest wycieraczka z przodu po lewej stronie (na drzwiach wychodzących na pomost), trochę dłuższa jest z przodu z prawej strony (gdzie nie ma drzwi), a najdłuższe wycieraczki trzeba zamontować na dużych oknach z tyłu - ale nawet te najdłuższe są krótsze od fabrycznych, więc wszystkie trzeba skrócić.
Po przyklejeniu wycieraczek zamontowałem poręcze na kabinie, po trzy na każdym boku: dwie po obu stronach drzwi i trzecia na rogu przy tylnym pomoście. Poręcze wchodzą na wylot w otwory w kabinie, więc można od środka dać tam kropelkę kleju, ale niestety, górne końce są już na wysokości okien i trzeba bardzo uważać, żeby nie pobrudzić przy tym szybek - ja sobie na górze odpuściłem i klej szpilką naniosłem od zewnątrz. Ostatnim elementem, montowanym na kabinie, są trąbki syren - należy użyć dwóch (z trzech) srebrno-szarych podwójnych trąbek, a nie pojedynczych czarnych z zestawu pokazanego na fotce wyżej. Trąbki montuje się na wcisk, ale trzeba bardzo uważać, bo łatwo się deformują. Na fotce jeszcze nie odcięte gałązki z formy.
Tak przygotowana kabina maszynisty czeka na umieszczenie na podwoziu.
Teraz trzeba zabrać się za montaż stopni. DO założenia są cztery zestawy stopni, na czterech rogach lokomotywy oraz dwa zestawy stopni po drzwiami kabiny. Po odcięciu od "drzewka" na tylnej stronie drabinek zostają takie dziwne walce:
Wydaje mi się, że jest to pozostałość po formie wtryskowej i w swoich te walce poodcinałem, ponieważ obawiałem się, że mogą przeszkadzać w obrocie wózka na ciasnym łuku. Następnie zamaskowałem ślady czarną farbą, chociaż w modelu i tak tego praktycznie nie widać. W podwoziu są przygotowane miejsca na te stopnie, ale niestety, nie ustalają one stopni w konkretnym położeniu, Trzeba je najpierw "na sucho" włożyć na swoje miejsce, żeby sprawdzić, jak wszystko pasuje do siebie, a dopiero potem stopnie przykleić. Zwłaszcza stopnie na rogach niezbyt dokładnie pasują do swoich gniazd. Należy też pamiętać o tym, że drabinki nie są pionowe. Narożne mają kształt trapezowy i tylna krawędź powinna być pionowa, a przednia (od zewnątrz) lekko skośna. Drabinkę ze stopniami do kabiny należy przykleić w pozycji lekko odchylonej na zewnątrz. U mnie wyszło to tak sobie, ale ogólnie nie jest tragicznie:
Jeszcze przed przyklejeniem stopni warto włożyć na swoje miejsce zgarniacze. Wchodzą one w gniazda w ramie wózka i trzymają się tam pewnie bez użycia kleju. Trzeba tylko przy wkładaniu lekko ścisnąć zgarniacz z dwóch stron, jak pokazałem na zdjęciu niżej:
Po zamontowaniu tego wszystkiego przyszedł czas na założenie obu części obudowy na podwozie. Najpierw zakładamy osłonę przedziału maszynowego, a potem kabinę maszynisty. Żeby ułatwić w przyszłości ew. zdejmowanie kabiny, minimalnie spiłowałem ostre rogi zatrzasków kabiny, łączących ją z obudową przedziału maszynowego. Bez tego zdejmowanie kabiny jest dość trudne, w zasadzie najlepiej byłoby odchylić od dołu boczne ścianki kabiny, ale jest to dość trudne, bo nie ma do tego za bardzo dostępu.
Po założeniu obudowy na podwozie należy zamontować czołowe i boczne barierki na pomostach. Nóżki barierek wchodzą dość ciasno w otwory na krawędzi pomostu i nie ma potrzeby ich klejenia. Oczywiście przyklejenie spowodowałoby, że barierki trzymałyby się lepiej, ale stanowiłyby też duże utrudnienie w razie konieczności zdjęcia obudowy z podwozia. Barierki są wykonane z dość sprężystego tworzywa i nie zawsze chcą się trzymać dokładnie tam, gdzie powinny, zwłaszcza koniec wchodzący w otwór w bocznej ściance kabiny ma tendencję do wyskakiwania, co widać na zdjęciu niżej. Jednak przyklejenie do kabiny uniemożliwiłoby zdjęcie kabiny. Można ew. próbować dogiąć te końcówki do środka, może jeszcze spróbuję to kiedyś poprawić.
Ostatnimi elementami, jakie trzeba założyć na obudowę maszynowni, są dwa fototrawione cięgna, biegnące od kabiny aż do żaluzji na bocznych ścianach obok wentylatora. Te cięgna również dość ciasno wchodzą w przygotowane do tego otwory, ale dobrze jest zwrócić uwagę na jedną rzecz: końce cięgien teoretycznie powinny wejść w otwory w przedniej ściance kabiny. Jednak spowodowałoby to trudności przy ew. zdejmowaniu kabiny, dlatego ja minimalnie skróciłem te końcówki, o mniej niż jeden milimetr, żeby wchodziły dosłownie na ułamek milimetra do otworu w kabinie. W razie potrzeby, wykorzystując sprężystość cięgna, da się te końcówki wyjąć z otworów w ścianie kabiny. Widać te cięgna najlepiej na zdjęciu wyżej, gdzie pokazałem przyklejoną już wycieraczkę na przednim oknie kabiny.
Na koniec jeszcze jedna drobna korekta, na którą zwrócił mi uwagę kolega @Jacek765: otóż w kratce, osłaniającej wentylator, należy usunąć zbędne proste płaskowniki, tworzące ośmiokąt pomiędzy dwoma okręgami. W naszych SM41 tego nie było, nie wiem, jak w wersjach lokomotywy dla innych krajów. Tak było przed zmianą:
Gotowa kratka powinna wyglądać tak, jak fotce niżej:
Na ostatnim zdjęciu widać też zbędne w wersji PKP otwory do montażu reflektorów: na pomoście i na górze obudowy przedziału maszynowego. Przynajmniej na razie nie myślałem o próbie ich zamaskowania, póki co, nie mam pomysłu, jak można byłoby to zrobić. Oczywiście zawszw chodzi w grę zaszpachlowanie i pomalowanie całości od nowa, ale na to nie bardzo mam ochotę.
Kilka zdjęć gotowego modelu zamieściłem w wątku o modelu SM40/41 MTB, tu jeszcze jedno "dzienne":
I kilka "nocnych":
Zdjęcia troche przekłamują. Białe światła w reflektorach w rzeczywistości nie świecą niestety tak jasno, tak że nie da się zrobić świateł "długich" i "krótkich", bo nawet przy pełnej jasności są dość słabe. Jest to w zasadzie jedyne, co mogę zarzucić - nie wiem, czy jest to kwestia samych LED-ów, czy sposobu ich umieszczenia w reflektorach. Jednak w lokomotywie w zasadzie manewrowej jakoś bardzo mi to nie przeszkadza. Poza tym efekt przeróbki związanej z montażem reflektorów jest na prawdę bardzo dobry. Z kolei oświetlenie kabiny jest zdecydowanie za mocne, ale to nie jest problemem, już poprawiłem to w ustawieniach dekodera. Teraz pozostaje mi dobrać z biblioteki ESU jakiś dźwięk diesla, jaki byłby w miarę zbliżony do oryginalnego dźwięku SM41. Na razie gra fabryczny, przykładowy diesel, jaki ESU wgrywa do wszystkich dekoderów sprzedawanych jako puste, do samodzielnego wgrania dźwięku. Potem przyjdzie czas na ostateczne mapowanie funkcji i gotowe.
