Relacja Linia kolejowa 257 Ostróda – Morąg i jej okolice

[Andrzej Harassek]

Dziękuję koledze @KoVaL za ten link. Tego akurat nie znałem, może się przydać w przyszłości. Mam inne mapy Prus Wschodnich, w tym mapę sieci kolejowej z 1944 roku, ale o tym w kolejnym odcinku. Znam też inną, niemiecką stronę z mapami z tamtych czasów - tam oglądanie jest łatwiejsze - o tym też wspomnę później. Ta z Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu ma jedną wadę: nie da się jej obejrzeć w dużym zbliżeniu - można powiększyć tylko wybrany, mały fragment. Poza tym na tej mapie nie ma jeszcze linii z Miłomłyna do Morąga, mimo że w momencie wydania (1914) ta linia już od kilku lat funkcjonowała. Najwyraźniej opublikowano mapę sprzed kilku lat, już nie do końca aktualną.

 

[Kpt. Nemo]

Nieśmiało dodam iż ten kamień z datą budowy to tzw. zwornik lub jak mówią inni zwora, czyli element utrzymujący sklepienie w całości.

 

[KoVaL]

W takim razie podsyłam do map wojskowych... Różne miejscowości po niemiecku i polsku.
http://mapy.amzp.pl/tk25_list.cgi?show=all;sort=p

 

[Andrzej Harassek]

Wiosna się zrobiła, więc czas się ruszyć w teren. Ponieważ pogoda jest piękna, dopóki świeże liście całkiem nie zasłonią widoku postanowiłem wczoraj spróbować dotrzeć do jeszcze dwóch wiaduktów na dawnej linii między Miłomłynem a Morągiem. Pierwszy z nich jest zaznaczony nawet na współczesnych mapach. Znajduje się w lesie na południe od Tardy (w kierunku Miłomłyna) i dlatego nie widać go na zdjęciach satelitarnych. Byłem w tamtych stronach już parę razy, ale jakoś do tego ostatniego wiaduktu nie dotarłem. Na poniższej mapie zaznaczyłem to miejsce strzałką (2). Postanowiłem swój spacer zacząć w miejscu, gdzie leśna droga z Tardy do Wińca przecina linię kolejową wiaduktem nad dawnym torowiskiem (1). Ten wiadukt pokazałem już wcześniej, tu (fot. 5 i 6 w poście #5) i tu (fot. 13 i 14 w poście #31). Z kolei na północ od tego miejsca jest most nad strumieniem w miejscowości Tarda, który pokazałem tu (fot. od 7 do końca postu #38). Na mapie jest on zaznaczony podwójnym okręgiem.

Ruszam starym torowiskiem z punktu 1 i po przejściu kilkuset metrów zonk: wiaduktu nie ma:

Jestem nieco rozczarowany, spodziewałem się kamiennego wiaduktu łukowego, podobnego do innych na tej linii, ale tu było najwyraźniej zwykłe przęsło stalowe, które pewnie komuś "się przydało".

"Przydały się" też kamienne bloki z przyczółków - całość robi dziś dość smętne wrażenie.

Cóż, takie jest życie. Idę dalej. Po drodze znajduję jedyny, jaki widziałem na tej linii słupek hektometrowy. Być może zachowało się ich więcej, ale nie przeszedłem całej linii od Ostródy do Morąga, a tam, gdzie byłem, słupków nie widziałem.

A kawałek dalej coś ciekawego (3): wykop, w którym był tor, robi się szerszy, tak, jakby był tu kiedyś jakiś przystanek, czy bocznica. Problem w tym, że w żadnych, znanych mi źródłach ani na mapach nie ma wzmianki o tym, żeby cokolwiek tu było. Cóż, kolejna zagadka, którą być może kiedyś uda się wyjaśnić.

Dochodzę do przejazdu na leśnej drodze (4).

Dalej w kierunku Miłomłyna już nie idę, wracam okrężną drogą do samochodu, żeby podjechać w jeszcze jedno, intrygujące mnie miejsce. Między Tardą a Słonecznikiem jest jeszcze jeden kamienny mostek na strumykiem, o którym wiedziałem, ale do którego wcześniej nie dotarłem. Na mapie zaznaczyłem go podwójnym okręgiem.

Wiadukt widać z szosy, ale w lecie dojście jest utrudnione, bo trzeba iść przez uprawiane pole.

Wiadukt podobny do innych na tej linii.

Na zworniku widoczny rok budowy: 1907.

Ścieżka wzdłuż strumyka wygląda na rzadko używaną, prowadzi dziś w zasadzie znikąd donikąd, ale da się nią przejść. Jednak od i do szosy musiałem iść skrajem pola - na szczęście było sucho, więc nie było wielkiego problemu.

To tyle w kolejnej relacji z nieczynnej od 29 lat linii Ostróda - Morąg.

 

[ministerek]

Taka budowla z nieprzerwanym podtorzem to się nazywa przepust.

 

[Andrzej Harassek]

Zawsze się zastanawiałem jaka jest różnica między mostem (wiaduktem) a przepustem, ale ta definicja mnie nie przekonuje. Jak należy rozumieć "nieprzerwane podtorze"? Na mostach i wiaduktach betonowych (a nawet stalowych) często też jest podkład ziemny, a na nim podsypka - czy wtedy nie jest to most (wiadukt) tylko przepust? Może kolega @ministerek podać gdzie można znaleźć definicję przepustu?

 

[t_domagalski]

Przepust kojarzy mi się od zawsze z budowlą, umożliwiającą odprowadzanie ("przepuszczanie") wód opadowych na drugą stronę nasypu, zwykle zgodnie z kierunkiem spadku terenu. Przepusty wchodzą zwykle w skład większych systemów melioracyjno - odwadniających budowanych wzdłuż dróg lub linii kolejowych i zabezpieczających je przed podmyciem.
Co do konstrukcji przepustów, to tu wg mnie nie ma reguły. Może to być betonowa rura przecinająca korpus nasypu u podstawy. Ale na Dolnym Śląsku spotkałem też nieraz małe mostki blachownicowe (długie na 1-2 podkłady, że człowiekowi trudno było się pod nimi porzecisnąć), pełniące dokładnie te same funkcje.

Edit:
O przepustach i ich budowie w kontekście historycznym można poczytać tu: http://www.nbi.com.pl/assets/NBI-pdf/2008/4_19_2008/pdf/19_przepusty_tradycyjne_nbi.pdf

 

[Andrzej Harassek]

Ciekawy ten artykuł, do którego link podał wyżej kolega @t_domagalski. Wynika z niego jednoznacznie, że rozróżnienie między mostem czy wiaduktem a przepustem tylko na podstawie istnienia przerwanego lub nieprzerwanego podtorza (a co z drogami kołowymi?) jest jednak niejednoznaczne. Gdyby to kryterium zastosować, to wiele obiektów pokazanych w tym artykule należałoby nazwać małymi mostkami, a nie przepustami. Jak dotąd, jedynym kryterium, jakie widzę w różnych materiałach (wspomniany artykuł, ale także inne źródła, na jakie trafiłem) to wielkość obiektu - ale też nie jest to kryterium jednoznaczne, więc dla mnie sprawa wciąż jest otwarta.

I jeszcze jedno: most a wiadukt. Jak wiadomo, most to przeprawa nad przeszkodą wodną, wiadukt to każda inna konstrukcja, nad doliną, jarem, nad terenem zabudowanym (konstrukcja zwana wtedy często estakadą). Ale jak zawsze są sytuacje niejednoznaczne: typowym przykładem jest szeroka dolina, nad którą przerzucono wiadukt/most o długości czasem nawet kilkuset metrów i więcej, a w tej dolinie płynie strumyk lub mała rzeczka - czy wtedy mówimy o wiadukcie czy o moście? Podobna sytuacja występuje w pokazanym przeze mnie wyżej przykładzie wiaduktu/mostu czy też przepustu. Szerokość w świetle wynosi kilka metrów, z czego większą część zajmuje droga, a strumyk jest całkiem z boku. A więc po pierwsze: czy jest to przepust, czy most/wiadukt? Jeżeli to drugie, to czy most (bo jest strumyk), czy wiadukt (bo większą cześć szerokości w świetle zajmuje droga? I z tymi pytaniami zostawiam na razie Czytelników, bo sam nie znam jednoznacznej na nie odpowiedzi.

 

[Arekmiz]

Ponieważ przez wiele lat wakacje spędzaliśmy w ośrodku Sokół nad jez. Drwęckim w Ostródzie, to doskonale znam szlak Ostróda - Miłomłyn. Tory jeszcze leżały, ale już nic nimi nie jeździło. Za to my często jeździliśmy rowerami robiąc taką pętelkę: Ostróda - most kolejowy nad przesmykiem - Miłomłyn - powrót ówczesną trasą DK7 (tak, wiem, samobójstwo w obliczu ruchu drogowego na tej trasie). Niestety z tamtego okresu mam tylko jedno zdjęcie kolejowe z Ostródy (za to pełno zachodów słońca nad jeziorem: http://arekmiz.pl/Ostroda.htm ):

Szlaku do Miłomłyna niestety nie fociłem, ale doskonale pamiętam semafor wjazdowy i uwaga - odnoszącą się do niego trzystawną tarczę ostrzegawczą, która stała niedaleko mostku nad przesmykiem.

 

[Andrzej Harassek]

semafor wjazdowy i uwaga - odnoszącą się do niego trzystawną tarczę ostrzegawczą

W zasadzie to nic nadzwyczajnego, że przed semaforem wjazdowym, który może podawać zarówno sygnał "wolna droga", jak i "wolna droga ze zmniejszoną prędkością" jest tarcza trzystawna. Jeżeli na szlaku obowiązuje prędkość sporo większa niż 40 km/h, a podejrzewam, że tak tam było, tarcza trzystawna jest w zasadzie konieczna.

A semafor drogowskazowy z tarczą przelotową koło nastawni w Ostródzie jak stał, tak stoi.

 

[Pantograf]

Niedługo zniknie... Są ostatnie chwile aby uwiecznić to co tam jeszcze jest. Po modernizacji będzie "kicha".

 

[Arekmiz]

Należy zauważyć że ta To odnosząca się do następnego semafora (czyli wyjazdowego w kierunku Iławy, widocznego tam w oddali i podającego Sr2) jest sprzężona z tym semaforem drogowskazowym. Ona się podaje tylko wtedy gdy drogowskazowy jest podany na Sr2 (jedno ramię), czyli wtedy gdy wyjazd z peronu jest na prosto torem głównym. Gdy wyjazd z peronu jest w prawo (widoczna zaraz zwrotnica), na tory boczne, to drogowskazowy podaje Sr3 i tarcza się nie podaje.

 

[Andrzej Harassek]

Tak jest zwykle z tarczami przelotowymi. Tarcza przelotowa przy semaforze wjazdowym też podaje sygnał Od 2 tylko wtedy, gdy semafor wjazdowy podaje sygnał Sr 2 (jedno ramię uniesione) i jednocześnie semafor wyjazdowy jest podany na wolną drogę. Gdy wjazd jest na bok i semafor wjazdowy podaje sygnał Sr 3 (dwa ramiona), tarcza przelotowa pozostaje w położeniu Od 1 niezależnie od stanu semafora wyjazdowego.

 

[Andrzej Harassek]

W kolejnych dwóch odcinkach pragnę przedstawić dwa nieopisane jeszcze przystanki na linii Ostróda - Morąg, a konkretnie na szlaku Miłomłyn - Morąg. W ostatnich latach funkcjonowania linii Słonecznik nie pełnił już roli stacji, był to tylko przystanek osobowy z torami ładunkowymi, tak że z punktu widzenia ruchu kolejowego szlakiem między sąsiednimi stacjami był cały odcinek od Miłomłyna do Morąga. Oprócz omówionego już wcześniej Słonecznika znajdowały się tam jeszcze dwa przystanki osobowe: Tarda i Morąg Kudypy.

Już przed wojną Tarda, nosząca wówczas nazwę Tharden, była znaną miejscowością wczasową, z licznymi ośrodkami wypoczynkowymi, pensjonatami i hotelikami. Być może nie wszyscy wiedzą, że w Tardzie do wojny stał piękny budynek dworcowy, praktycznie identyczny, jak ten znany nam w Słoneczniku. Jedyną różnicą w Tardzie był brak wystającej w stronę torów przybudówki z pomieszczeniem dyżurnego ruchu, ponieważ także wtedy był to jedynie przystanek osobowy z ładownią, a nie w pełni funkcjonalna stacja. Jednak duży ruch pasażerski uzasadniał istnienie budynku dworcowego, a także funkcjonującej w sąsiadującym z nim pawilonie dużej restauracji. Budynek dworca w Tardzie uległ spaleniu podczas wojny, ale szczegóły dotyczące czasu i przyczyny pożaru nie są mi znane. Sporo starych zdjęć z Tardy i z całych dawnych Prus Wschodnich, można znaleźć na stronie https://www.bildarchiv-ostpreussen.de/ Ze względu na ochronę praw autorskich i praw do reprodukcji nie będę tu wstawiał zdjęć, które sobie z tej strony ściągnąłem. Tu podam jedynie linki do kilku fotografii dworca w Tardzie. Widok od strony torów, widok od strony drogi i zdjęcie z 1965 roku, na którym widać wskaźnik W 4, istniejący do dziś budynek, a po prawej stronie kadru pozostałości po rampie ładunkowej. Zniszczony w czasie wojny piękny dworzec stał między rampą, a istniejącym budynkiem, mniej więcej tam, gdzie widać trawnik z dużym krzewem na środku.

Po wojnie do celów obsługi podróżnych adaptowano pomocniczy budynek, jaki znajdował się obok dworca. Budynek ten istnieje do dziś, ktoś tam mieszka, ale sam budynek jest, oględnie mówiąc, trochę zaniedbany. Tak wyglądał na jesieni zeszłego roku - widok od podjazdu:

I od strony toru - podświetlona tablica z nazwą przystanku wisiała na ścianie jeszcze w październiku - ciekawe, czy podświetlenie działa?

A tak wyglądają malownicze okolice Tardy - nic dziwnego, że cieszyła się dużą popularnością wśród wczasowiczów. Tak jest chyba i dziś, nad jeziorem jest duży ośrodek wypoczynkowy, ale miejscowość nie bardzo sprawia wrażenia modnego wczasowiska.

 

[Andrzej Harassek]

Ostatnim przystankiem, który chcę tu przedstawić jest Morąg Kudypy. Z nieznanych mi powodów nazwa przystanku jeszcze za czasów Prus Wschodnich związana była z nazwą Morąga, choć sama wieś, o ile wiem, nigdy nie znajdowała się w granicach miasta. Od przystanku Morąg Kudypy do Morąga jest w prostej linii prawie 5 kilometrów, a wzdłuż linii kolejowej, do stacji Morąg jest niecałe 5,5 km. Do 1945 roku przystanek nosił nazwę Mohrungen-Stadtwald (co można przetłumaczyć na Morąg Las Miejski). Na przystanku był niewielki budynek stacyjny, przy którym był mały magazyn. Jednak budynek stał dość daleko od toru i nie sądzę, żeby była tam jakaś rampa. Przypuszczam, że magazyn był wykorzystywany przez służby kolejowe i nie służył do celów handlowych.

Budynek przystanku Morąg Kudypy istniej do dziś, ale jest bardzo mocno przebudowany i w niewielkim stopniu przypomina dawny wygląd. Dość długo szukałem zdjęć budynku sprzed przebudowy. Jedno takie zdjęcie, wykonane w 1993 roku, znalazł na Facebooku kolega @Magic, któremu w tym miejscu bardzo dziękuję za pomoc w gromadzeniu materiałów do tej opowieści. Z pomocą przyszedł mi też Tomek Stangel, który niedawno odgrzebał swoje stare zdjęcia i mi je udostępnił. Podczas zbierania materiałów do opracowania modelu stacji Słonecznik Tomek parę razy odwiedzał dawną linię Ostróda - Morąg, zawitał również do Kudyp. Dzięki jego uprzejmości mogę tu zamieścić kilka zdjęć budynku przystanku Morąg Kudypy, zrobionych przez niego w 1998 roku. Ja byłem tam w październiku ubiegłego roku, kiedy remont połączony z całkowitą przebudową budynku był już ukończony. Gdybym nie wiedział, że jest to dawny przystanek kolejowy, trudno byłoby mi się domyślić pierwotnego przeznaczenia budynku. Cały teren dawnego przystanku jest teraz ogrodzony i dojście do budynku jest dość utrudnione. Z tego powodu nie udało mi się zrobić zdjęć ze wszystkich stron.

Tak wyglądało dojście do dawnego budynku przystanku Morąg Kudypy w 1998 roku:

A tak to miejsce wyglądało w październiku 2021. Po prawej stronie zdjęcia dawna równia stacyjna, obecnie zagrodzona i niedostępna dla osób postronnych.

Kilka zdjęć Tomka z 1998 roku, zrobionych z miejsc, do których ja dojść nie mogłem. Główna część budynku od strony toru:

Część magazynowa od strony toru:

Widok obecnie, ale pod innym kątem:

Tak wygląda równia stacyjna zza płotu, z pewnej odległości:

I budynek od strony szczytowej:

Budynek od strony dawnego podjazdu:

I dzisiaj:

I to już praktycznie wszystkie ciekawsze miejsca i obiekty na linii Ostróda - Morąg. Jeżeli odwiedzę jeszcze jakieś inne miejsce na tej linii, warte pokazania tutaj, to z pewnością się z Wami podzielę wrażeniami, ale w zasadzie najważniejsze miejsca już pokazałem.

 

[Andrzej Harassek]

Małe post scriptum, powiedziałbym "kartograficzne": w poszukiwaniu informacji o omawianej tu linii i jej posterunkach przejrzałem parę dostępnych w sieci i w literaturze map kolejowych. Szukałem zwłaszcza śladów posterunku Kliniak (Klynaksee), o którym informacje w różnych źródłach nie są spójne, żeby nie powiedzieć, ze są czasem sprzeczne. Na mapie przeglądowej sieci kolejowej DR z roku 1944, rejon Olsztyn (Allenstein) w skali 1:300 000, jaka jest dostępna tu, Kliniaka nie ma w ogóle, a Piławki (Pillauken) są zaznaczone jako przystanek osobowy (Haltepunkt). Dokładniejsza i bardziej wiarygodna wydaje mi się mapa okręgu królewieckiego DR (Reichsbahndirektionsbezirk Königsberg), również z 1944 roku, zamieszczona w znanej książce Hansa-Wolfganga Scharfa "Eisenbahnen zwischen Oder und Weichsel" wydanej wiele lat temu przez Eisenbahn-Kurier. Na mapie tej Piławki są oznaczone jako mijanka (Kreuzungsstelle), a Kliniak, wprawdzie jest zaznaczony (kilometr 73,05 linii Elbląg - Myślice - Miłomłyn - Ostróda - Olsztynek), ale użyty symbol nie jest opisany w legendzie mapy i nie umiem go zinterpretować. Pozwoliłem sobie nanieść na wycinku tej mapy polskie nazwy i zamieścić go tu. Warto zwrócić uwagę na fakt, że znana nam z czasów PKP linia 257 Ostróda - Morąg, na DR składała się z odcinka Miłomłyn - Ostróda linii Elbląg - Olsztynek oraz z dochodzącej w Miłomłynie linii z Morąga (która w Miłomłynie kończyła się). Niżej wspomniany wycinek mapy okręgu królewieckiego DR oraz legenda do tej mapy z objaśnieniami symboli:

Z mapy wynika moim zdaniem jednoznacznie, że na linii między Ostródą a Morągiem były (kolejno) Kliniak (Klynaksee, o nieznanym charakterze), mijanka Piławki - Pillauken, stacja 3. klasy Miłomłyn - Liebemühl, przystanek osobowy z odgałęzieniem (prawdopodobnie z ładownią - Haltestelle) Tarda - Tharden (See), stacja 4. klasy Słonecznik - Sonnenborn (Ostpr.) i przystanek osobowy (Haltepunkt) Morąg Kudypy - Mohrungen-Stadtwald.

Po 1945 roku i przejęciu linii przez PKP nigdy już nie odbudowano linii z Elbląga przez Myślice do Miłomłyna, a kilometraż pozostałego w eksploatacji odcinka zmieniono zgodnie z zasadami, obowiązującymi na PKP, zaczynając od Ostródy (kilometr 0,00 linii Ostróda - Morąg). Według znanych mi informacji Kliniak został albo od razu, albo niedługo po wojnie zamknięty i zlikwidowany. Według Ogólnopolskiej Bazy Kolejowej Kliniak, leżący na km. 2,88, został zamknięty w 1947 roku, a zlikwidowany rok później. Wszystkie pozostałe punkty eksploatacyjne funkcjonowały do zamknięcia linii w 1993 roku (w 1992 roku wstrzymano ruch pasażerski), przy czym stacja w Miłomłynie do 1945 roku była stacja węzłową. Słonecznik był stacją, ale w ostatnim okresie działania linii pełnił już tylko funkcję przystanku osobowego (stacja technicznie zamknięta) - nie potrafię powiedzieć, jak długo przed wstrzymaniem ruchu trwał taki stan. Niżej fragment mapy schematycznej Północnej DOKP z drugiej połowy lat 70. XX wieku, z której wynika, że na linii funkcjonowały wówczas dwie stacje, Miłomłyn i Słonecznik oraz 3 przystanki osobowe, Piławki, Tarda i Morąg Kudypy. Na mapie nie są zaznaczone bocznice szlakowe ani ładownie przy przystankach osobowych, więc na podstawie tej mapy nie da się stwierdzić, czy takowe istniały na omawianej linii. Nie udało mi się, jak dotąd, ustalić, czy na linii istniały jeszcze jakieś inne, nie wymienione wyżej ładownie, funkcjonujące na zasadach bocznicy szlakowej.

Ostatnią mapą, jaka chcę Wam pokazać, jest naniesiony czerwoną linią na podkład mapy topograficznej z Geoportalu (geoportal.gov.pl) orientacyjny przebieg linii 257 wraz z zaznaczonymi na niebiesko miejscami, które odwiedziłem i z których zdjęcia pokazałem w tym wątku. Czerwoną przerywaną linią zaznaczyłem odejście linii z Miłomłyna w kierunku Myślic i dalej, do Elbląga.

I to by było w zasadzie wszystko na temat linii 257 Ostróda - Morąg. Jeżeli uda mi się jeszcze czegoś dowiedzieć, albo odwiedzić kolejne miejsca na tej linii, z pewnością się z Wami tym podzielę. A może powrócę kiedyś z relacjami z odkrywania śladów innych, dawno nieczynnych, czy nieistniejących już linii kolejowych w tej okolicy? Tak więc dalszy ciąg być może nastąpi. A tymczasem wszystkim Czytelnikom życzę spokojnych i wesołych Świąt Wielkanocnych.

 

[darekgd]

Może w Kliniaku następował jakiś podział, kolory linii są jakby różne, albo nałożenie symbolu przystanku i mijanki

 

[Andrzej Harassek]

Ja prawdę mówiąc, nie bardzo widzę różnicę koloru. Mapa jest czarno-biała, trzeba też uwzględnić stan oryginału, z jakiego robiono reprodukcję w książce. W Kliniaku nie widzę też symbolu mijanki (spłaszczony krzyż obok toru) ani przystanku (pusty kwadrat), jest natomiast kreska poprzecznie do toru, a takiego symbolu nie ma w legendzie. Informację w "atlasie kolejowym" o zdemontowanych semaforach kształtowych znam, ale nie wiem, na jakiej podstawie wysunięto takie wnioski. Zastanawiam się też, jaki miałby być sens robienia mijanki tak blisko stacji w Ostródzie - Kliniak był w odległości niecałego półtora kilometra od semafora wjazdowego do Ostródy, który stał tuż przy moście nad przesmykiem jeziora Drwęckiego, czyli niecałe półtora kilometra od osi stacji (kilometr 0 linii do Morąga, a Kliniak był na kilometrze ok. 2,9). Według kilometrażu niemieckiego Kliniak był na km 73,05, Ostróda na km 75,93).

 

[subsens]

Nie wiem, dlaczego na mapie z 1944 nie zaznaczono Piławek, ściśle: nie umieszczono symbolu czynnego do końca przystanku pomiędzy Miłomłynem a Kliniakiem. Sądzę też, że za poprzedniego zarządu na mijance w Kliniaku nie urządzono przystanku innego, niż służbowy. Klinaksee 73.05 odnosi się do symbolu 'spłaszczonego krzyża', natomiast krecha na 74.1 to granica odpowiedzialności urzędów eksploatacji (Betriebsamt) Allenstein 1 i 2 oraz prawdopodobnie granica pomiędzy odcinkami drogowymi (Bahnmeisterbezirk) z siedzibami zawiadowców (Bahnmeisterei) w Ostródzie i Miłomłynie. Ciekawe, jak ta granica miała się do kilometra mostu.

 

[Andrzej Harassek]

Klinaksee 73.05 odnosi się do symbolu 'spłaszczonego krzyża', natomiast krecha na 74.1 to granica odpowiedzialności urzędów eksploatacji (Betriebsamt) Allenstein 1 i 2 oraz prawdopodobnie granica pomiędzy odcinkami drogowymi (Bahnmeisterbezirk) z siedzibami zawiadowców (Bahnmeisterei) w Ostródzie i Miłomłynie. Ciekawe, jak ta granica miała się do kilometra mostu.

Ciekawa teza, ale może faktycznie tak było. Ja zasugerowałem się lokalizacją symbolu mijanki (spłaszczony krzyż) - Piławki były właśnie mniej więcej na środku odcinka między Ostródą a Miłomłynem, a Kliniak był blisko Ostródy i ta poprzeczna kreska mi pasowała. Ale może to po prostu niedokładność rysunku. Pozostaje jednak wtedy pytanie, dlaczego nie zaznaczono symbolu Piławek, a tylko jego nazwę i kilometraż?
A na oznaczenie km 74,1 jakoś nie zwróciłem uwagi. To miejsce znajduje się w odległości 1830 m od osi stacji w Ostródzie (km 75,93). Zakładając, że oś stacji jest mniej więcej w tym samym miejscu (środek budynku stacyjnego), to według pomiaru zna mapie Google most jest w odległości ok. 1400 m od osi stacji, czyli most znajdował się w granicach odcinka drogowego w Ostródzie. Ale to bardzo zgrubne szacunki.