Relacja Linia kolejowa 257 Ostróda – Morąg i jej okolice

[Andrzej Harassek]

Ostatnio dość często bywam w okolicach Ostródy i Miłomłyna. Korzystając z okazji postanowiłem poszukać śladów nieczynnej i rozebranej już linii kolejowej z Ostródy do Morąga, w tym stacji Słonecznik, znanej z pięknego modelu Tomasza Stangla. Sam budynek stacji Słonecznik, niestety, kilka lat temu został rozebrany i nie ma po nim śladów, ale o tym trochę później.

Na początek dwa słowa o samej linii. Odcinek z Ostródy do Miłomłyna otwarto już w 1893 roku, jako fragment linii z Elbląga przez Myślice do Ostródy. Odgałęzienie z Miłomłyna do Morąga oddano do użytku 12 lat później, w roku 1909. Linii z Elbląga do Miłomłyna nie odbudowano już po II wojnie światowej i odcinek ten nie był eksploatowany przez PKP. Natomiast linia z Ostródy do Morąga była odbudowana i jako linia 257 była czynna do roku 1992. W 1993 roku zaraz za stacją Miłomłyn linia została przerwana w związku z budową obwodnicy drogowej Miłomłyna. Jednak odcinek z Ostródy pozostał przejezdny i jeszcze w 2003 roku powstała idea wznowienia ruchu pociągów. W maju 2003 odbył się nawet przejazd specjalny wagonem SN61-183 do Miłomłyna. Z planów odbudowy jednak nic nie wyszło i kilka lat później linia została rozebrana.

Ja odwiedziłem kilka ciekawszych, moim zdaniem, miejsc na linii, nie miałem jednak możliwości przejścia, czy przejazdu całej, liczącej ok. 31,5 km linii z Ostródy do samego Morąga. Od razu też, uprzedzając ewentualne pytania, informuję, że nie szukałem żadnych cech na szynach, zresztą szyn na odwiedzanych przeze mnie odcinkach, prawie nie ma.

Linia 257 odgałęzia się od torów stacji Ostróda koło nastawni Or1, odchodząc łukiem w prawo, w kierunku jeziora Drwęckiego. Zaraz za stacją zaczyna się pierwszy z ciekawych obiektów, kilkusetmetrowa grobla, usypana dla umożliwienia przejścia toru przez jezioro Drwęckie. Wzdłuż toru, od strony miasta, poniżej korony nasypu, urządzono ścieżkę spacerową. Wydaje się, że ścieżka ta wykonana została od razu podczas budowy, choć pewności nie mam. Na końcu grobli pozostawiono wąski przesmyk, umożliwiający ruch jednostek pływających między obiema częściami rozdzielonego teraz jeziora. Przesmyk ten jest też częścią szlaku wodnego Kanału Elbląskiego i umożliwia dopłynięcie do samej Ostródy. Nad przesmykiem zbudowano krótki most, składający się z dwóch krótkich, łukowych przęseł ceglanych i jednego, dłuższego stalowego.

Tak wygląda odchodzący od stacji tor, zakończony kozłem oporowym.

A tak to wygląda w kierunku szlaku:

Przejazd przez linię 257 na drodze dojazdowej do obiektów kolejowych. Dawna linia kolejowa przez groblę służy teraz jako dojazd do zabudowań po drugiej stronie jeziora Drwęckiego; w miejscu tym, zwanym Czarny Róg, znajduje się teraz Dom Turystyczny „Przylesie”. Groblą biegnie też ścieżka rowerowa.

Tędy biegł kiedyś tor linii 257:

Ścieżka spacerowa wzdłuż grobli:

Dochodzimy do mostu:

A tak wygląda most z dołu:

Na moście, po tej samej stronie toru, co ścieżka spacerowa, zbudowano kładkę dla pieszych, co zdaje się potwierdzać tezę o budowie ścieżki już podczas budowy grobli i toru. Dzisiaj stan kładki nie zachęca do spaceru:

Z mostu i ze ścieżki spacerowej rozciąga się piękny widok na jezioro Drwęckie i Ostródę, nad którą góruje niedawno oddany do użytku most w ciągu drogi S7 nad odnogą jeziora Pauzeńskiego, łączącą się kanałem z jeziorem Drwęckim.

C.D.N.

 

[Andrzej Harassek]

Ruszamy z Ostródy w kierunku Morąga. „Ruszamy” to trochę za dużo powiedziane, jak już pisałem, nie przemierzyłem całej linii 257. Na odcinku do Miłomłyna nie ma chyba jakichś szczególnie interesujących miejsc, linia biegła po płaskim terenie, mniej więcej równolegle do drogi krajowej 7, obecnie będącej drogą ekspresową S7. Po drodze były dwa punkty eksploatacyjne, Kliniak, gdzie według Ogólnopolskiej Bazy Kolejowej, oprócz przystanku osobowego, była kiedyś mijanka oraz przystanek Piławki. Może kiedyś tam dotrę, ale na razie przeniosę się od razu do Miłomłyna. Była to największa stacja na linii 257, do 1945 roku była stacją węzłową, gdzie w lewo od linii 257 odchodziła linia przez Myślice do Elbląga. Budynki stacji w Miłomłynie zachowały się w niezłym stanie, w obu są chyba mieszkania, chociaż ten stary parterowy wygląda raczej na jakiś magazyn. Całkiem dobrze zachowały się napisy z nazwą stacji, jednak po torach i peronach nie pozostało już wiele śladów. Teren nie jest ogrodzony (siatka widoczna na niektórych zdjęciach, ogradza inną posiadłość, naprzeciwko stacji), ale jest to jednak czyjaś własność, a poza tym jest dość mocno zarośnięty i nie bardzo chciało mi się brodzić w wysokiej trawie, zwłaszcza, że nie miałem zbyt dużo czasu, a nie spodziewałem się rewelacyjnych znalezisk. A teraz kilka zdjęć.

Wygląd ogólny stacji od strony torów, widać nowszy, piętrowy budynek murowany i starszy, parterowy:

Najstarszy budynek stacji, mieszczący dawniej kasę i poczekalnię, połączony z magazynem przesyłek ekspresowych i rampą. Część magazynowa wygląda na nieużywaną. Od strony ulicy:

I od strony torów (ostatnie zdjęcie zrobione z posesji naprzeciwko):

Budynek murowany, obecnie mieszkalny. Nie mam pewności, ale wydaje mi się, że budynek ten został zbudowany później, niż ten parterowy, ale ciekawe, czy kasa z poczekalnią zostały tam przeniesione, czy pozostały w starym obiekcie. Jeżeli ktoś ma na ten temat informacje, będę wdzięczny za podzielenie się nimi z nami. Od strony torów:

I od ulicy:

Naprzeciw budynku stacyjnego, po drugiej stronie ulicy, stoi budynek mieszkalny, który robi wrażenie, iż jest częścią zabudowań kolejowych:

C.D.N.

 

[Andrzej Harassek]

Za stacją w Miłomłynie linia 257 odchodziła prawym łukiem w kierunku Słonecznika i Morąga. Kilkaset metrów dalej, po minięciu miejsca, w którym od 1993 roku przechodzi droga 7 (teraz S7), tor dochodził do jeziora Ilińsk (zwanego też Jelonek). I tu znowu ciekawostka: podobnie, jak w Ostródzie, budowniczowie linii postanowili usypać w poprzek jeziora groblę, którą poprowadzono tor. Tutaj przesmyk z mostem usytuowano na początku grobli, bliżej Miłomłyna. Sam most ma konstrukcję bardzo podobną do swojego brata w Ostródzie, ale nie ma na nim kładki dla pieszych. Most został niedawno wyremontowany, a cała grobla zamieniona w „trasę leczenia spacerowego” (!). Wzdłuż grobli ustawiono ławki i stojaki na rowery, a oświetlenie zapewniają baterie fotowoltaiczne.

Droga dojazdowa do mostu od strony Miłomłyna, obok urządzono parking, dalej droga jest zamknięta dla pojazdów drogowych.

Wjazd na most i groblę od strony Miłomłyna. Podobnie, jak w Ostródzie, ustawiono tu zakaz ruchu bez informacji, że nie dotyczy on rowerów. Jednak w Ostródzie przez groblę poprowadzono szlak rowerowy, a w Miłomłynie, wprawdzie nie ma oznakowanego szlaku, jednak stojaki dla rowerów na grobli wyraźnie sugerują, że rowerem przez most można przejeżdżać, co też zrobiliśmy.

Na moście zainstalowano po obu stronach barierki, wychodzące po kilka metrów poza most, zapewniając ochronę na przyczółkach, gdzie nasyp zwęża się do szerokości mostu. Na moście ułożono też nową nawierzchnię z desek, śladów szyn już nie ma.

Widok z mostu w stronę Miłomłyna:

Most z bliska i z jednego boku – żeby dobrze pokazać sam most, należałoby zrobić fotki z łódki, niestety, takiej możliwości nie miałem.

Widok z mostu na obie strony jeziora.

Widok z mostu na groblę i dawne torowisko w kierunku Słonecznika i Morąga.

C.D.N.

 

[Kpt. Nemo]

Panie Andrzeju super, tak powinna wyglądać rzetelna relacja z wyprawy eksploracyjnej.

 

[Andrzej Harassek]

Dziękuję za miłe słowa, cenne zwłaszcza spod pióra tak doświadczonego i wytrawnego eksploratora kolejowych ciekawostek - piszę to bez cienia kpiny czy złośliwości. Trudno moje wycieczki na dawną linię 257 nazwać eksploracją, po prostu byłem tam parę razy przy różnych okazjach i zrobiłem parę fotek, ot tyle... Dzisiaj czwarta i (na razie?) ostatnia część mojej relacji.

Po przekroczeniu jeziora Ilińsk koło Miłomłyna linia wchodzi w bardziej zróżnicowany teren. Zaraz za groblą na jeziorze zaczyna się wykop, którym tor biegł przez gęsty las w kierunku miejscowości Tarda i jeziora Bartężek, omijając koniec jeziora długim, lewym łukiem. Kilkaset metrów za nasadą grobli przez jezioro Ilińsk nad dawnym torowiskiem znajduje się wiadukt, którym przebiega leśna droga.

Ścieżka w wykopie, za groblą, nie jest już tak uporządkowana, a za wiaduktem praktycznie zanika.

Widok ze ścieżki, wspinającej się wzdłuż dawnego torowiska do wiaduktu, w stronę jeziora i Miłomłyna:

Takich wiaduktów jest na całej linii więcej, ja widziałem jeszcze jeden, bliżej Tardy, na drodze, łączącej Tardę z miejscowością Winiec. Tu droga pod wiaduktem jest w niezłym stanie. Niestety, byłem na rowerze i nie bardzo chciałem go zostawiać, by zejść do wykopu i zrobić zdjęcia wiaduktu z lepszej perspektywy.

Między wsią Tarda a jeziorem Bartężek tor wychodzi z lasu i przechodzi wysokim nasypem nad zagłębieniem terenu, po czym znowu na chwilę zagłębia się w lasy.

Jeden z wielu przejazdów kolejowych na leśnej drodze:

Dalej mija wieś Bartężek i najpierw skrajem lasu, a potem wśród pól, linią prostą biegnie do Słonecznika. Na zdjęciu, w połowie wysokości kadru, widać nasyp linii 257 w okolicy wsi Bartężek. Zdjęcie zrobione z drogi między Tardą a Słonecznikiem.

Już przed wizytą w Słoneczniku wiedziałem, że budynek stacyjny już nie istnieje, chciałem jednak zobaczyć miejsce, w którym stał. Niestety, cały teren wokół dawnej stacji, aż do drogi, biegnącej równolegle do toru, jest teraz w rękach prywatnych i dostępu tam nie ma. Już przy drodze, w odległości blisko 200 m od nieistniejących już torów, znajduje się tablica, informująca o tym, że jest to teren prywatny, na który wstęp jest zabroniony.

To niestety wszystko, co udało mi się zobaczyć w pobliżu miejsca, w którym stał niegdyś piękny budynek stacji Słonecznik. Bliżej nie udało mi się dotrzeć, więc nie wiem, jak dziś wygląda miejsce dawnej stacji.

Już po powrocie do domu dowiedziałem się, że publiczny dojazd do stacji znajdował się w innym miejscu, niż to, w którym ja próbowałem się tam dostać. Jednak z informacji, jakie uzyskałem, wynika, że także ta droga jest teraz zamknięta i ogrodzona, więc szansa na dotarcie do miejsca, gdzie stał budynek, wydaje się niewielka. Mam nadzieję, że uda mi się w niedługim czasie ponownie zajrzeć do Słonecznika, więc może mimo wszystko będę miał szansę spróbować jeszcze raz.

Na poniższym zrzucie ze strony Geoportal 2 (http://mapy.geoportal.gov.pl/imap/Imgp_2.html?gpmap=gp0) zaznaczyłem elipsą miejsce, gdzie stał budynek stacji, a strzałką z cyfrą 1 miejsce i kierunek robienia zdjęć. Strzałka z cyfrą 2 oznacza dawny dojazd do stacji, którego nie sprawdziłem.

 

[Kpt. Nemo]

Aż by się chciało tam pojechać.
Tyle jest ciekawych zakątków w Polsce, życia nie starczy żeby je zobaczyć.

 

[Andrzej Harassek]

A tak wyglądał budynek stacyjny w Słoneczniku - tu w modelu wielkości 0 Tomka Stangla:

 

[KoVaL]

Andrzeju tak wyglądał w epoce drugiej . Jako Sonnenborn.

 

[Andrzej Harassek]

Ale sam budynek wyglądał tak samo do końca, poza innymi napisami, no i oczywiście, stanem technicznym . Tu jest kilka zdjęć oryginału, zrobionych przez Tomka krótko przed rozebraniem budynku:
https://www.bazakolejowa.pl/index.php?dzial=stacje&id=9745&okno=galeria&photoid=51306

 

[KoVaL]

Barbarzyństwo .... i komu to przeszkadzało....

 

[Kpt. Nemo]

Na starym zdjęciu dostrzegam szynę jako wykończenie rampy, ale to już historia.

 

[Andrzej Harassek]

Małe post scriptum do opowieści o linii Ostróda - Morąg (poprzednia strona tematu), a zwłaszcza do opisu stacji Słonecznik. Napisałem wtedy:

Już po powrocie do domu dowiedziałem się, że publiczny dojazd do stacji znajdował się w innym miejscu, niż to, w którym ja próbowałem się tam dostać. Jednak z informacji, jakie uzyskałem, wynika, że także ta droga jest teraz zamknięta i ogrodzona, więc szansa na dotarcie do miejsca, gdzie stał budynek, wydaje się niewielka.

Podczas mojej kolejnej wizyty w tamtych stronach postanowiłem sprawdzić te informacje. Okazuje się, że droga niegdyś prowadząca do stacji nie jest zamknięta, ale pojęcie "droga" należy dziś traktować bardzo umownie. Dojazd do stacji odchodził od drogi przechodzącej wiaduktem nad południowym końcem stacji. Na zdjęciu z portalu Geoportal 2 numerkami zaznaczyłem miejsca wykonania zdjęć.

Tak to wygląda teraz, zdjęcie nr 1 zostało zrobione z drogi, dojazd do stacji prowadził między widocznymi na środku drzewami:

Idziemy w stronę stacji:

Widok w tył, w stronę drogi:

Kupka gruzu, jedyna, jaką widziałem, być może pozostałość po jednym z obiektów stacji, zdjęcie zrobione w miejscu zaznaczonym numerem 4:

A tak dziś wygląda równia stacyjna - zdjęcie nr 5:

Obejrzałem sobie także wiadukt nad dawną linią. W prawą stronę stacja Słonecznik i dalej szlak w kierunku Morąga, a lewo szlak do Miłomłyna o Ostródy.

Widok z wiaduktu na stację i szlak w kierunku Morąga:

I w kierunku Miłomłyna i Ostródy:

A sam wiadukt wygląda tak:

I to już w zasadzie wszystko z linii Ostróda - Morąg. Zachowało się jeszcze kilka wiaduktów, do których nie dotarłem, może jeszcze kiedyś tam trafię, to zrobię parę fotek.

 

[Szwed1978]

Nawiązując do postu kolegi Andrzeja Harasska nr #2 dorzucę kilka zdjęć z Miłomłyna 7 maja 2020 r.

Bardzo podobne drzwi są na stacji Luzino.

Dworcowa umywalka zachowana w całości

Widok ponury i przygnębiający tam już niestety pociągi nie pojadą.

 

[Andrzej Harassek]

Widzę, że od zeszłego roku ubyło zielska, wydaje mi się też, że wyburzono parterowe baraki mieszkalne naprzeciwko dworca. Coś tam chyba będzie się działo, zobaczymy w lecie.

 

[Andrzej Harassek]

Doszedłem do wniosku, że temat linii 257 Ostróda – Morąg zasługuje już na osobny wątek, postanowiłem więc zgromadzić wszystkie dotyczące jej wpisy w nowym temacie.

Ostatnio znowu wybrałem się w okolice tej linii. Tym razem z grupą przyjaciół przejechaliśmy rowerami odcinek z Ostródy do Miłomłyna. Dzięki temu mogę dziś uzupełnić relację rozpoczętą opisem wyjścia linii z Ostródy. Wykorzystałem przy tym parę zdjęć zrobionych w Miłomłynie przy innej okazji. Jak już pisałem, linia wychodzi ze stacji Ostróda po usypanej sztucznie grobli przez jezioro Drwęckie. Groblę i most na jej końcu już opisałem wcześniej, teraz zajmiemy się dalszym szlakiem w kierunku Miłomłyna. Prawie cały ten odcinek biegnie w lesie i jest teraz oznaczony jako szlak rowerowy. Ślady toru i infrastruktury kolejowej są już praktycznie niewidoczne, wszystko pokryła bujna zieleń. Nie udało mi się też zidentyfikować miejsc dawnej mijanki (o ile w ogóle była) i przystanku Kliniak ani przystanku Piławki. Wszystko tak zarosło, że nie dostrzegłem żadnych śladów, nawet równi stacyjnej, nie mówiąc o peronach czy zabudowaniach.

Tak wygląd szlak rowerowy śladem dawnej linii kolejowej:

Jedyne miejsce, poza mostem na końcu grobli w Ostródzie, gdzie zachował się kawałek toru, to jeden z przejazdów:

Na całym odcinku dojrzałem tylko raz wśród drzew pozostałości przyczółków wiaduktu drogowego nad torem.

Jedynym obiektem, którego bardziej widoczne resztki dotrwały do dziś, to przed samym Miłomłynem wiadukt nad lokalną drogą łączącą Miłomłyn przez Liwę i Zalewo z miejscowością Niziny, leżącą na drodze krajowej 16, przy linii kolejowej biegnącej z Iławy przez Ostródę do Olsztyna.

Droga rozbiła tam ostry zygzak, przechodząc pod kątem prostym pod torem. Obecnie drogę wyprostowano, rozbierając fragment nasypu kolejowego. Na zdjęciu satelitarnym, zapożyczonym z portalu geoportal.gov.pl zaznaczyłem przybliżony przebieg drogi pod wiaduktem.

Tak wyglądają resztki przęsła z poziomu toru. Za drogą widać dalszy fragment nasypu kolejowego w kierunku Miłomłyna, który nie jest już udostępniony jako ścieżka rowerowa.

Szlak rowerowy do samego Miłomłyna jest wyznaczony wspomnianą drogą lokalną, którą dojeżdżamy w pobliże dawnej stacji w Miłomłynie. To, co z niej zostało, opisałem już wcześniej, a uzupełnił to kolega @Szwed1978. Do miasteczka linia kolejowa wchodziła wykopem, przecinając pod wiaduktem dawną drogę krajową nr 7 W-wa – Gdańsk. Tak wygląda to miejsce dzisiaj – widok w kierunku Gdańska i centrum miasteczka Miłomłyn. Po lewej stronie widać kładkę dla pieszych nad torem, wybudowaną równolegle do drogi, a także wylot wspomnianej wyżej drogi lokalnej w kierunku Liwy. Drogą tą szlak rowerowy dochodzi do Miłomłyna.

Widok w odwrotnym kierunku:

Wykop w kierunku stacji jest obecnie zasypany.

Widok z wiaduktu drogowego na kładkę i szlak w kierunku Ostródy:

Przed samą stacją tor przecinał w poziomie inną drogę. W chodniku do dziś zachował się fragment toru. Między przejazdem a dawną stacją kolejową powstała stacja benzynowa.

I to na razie wszystko z dawnej linii 257. Ciąg dalszy nastąpi, gdy uda mi się jeszcze dotrzeć w inne miejsca linii Ostróda – Morąg, a może również jej dawnego odgałęzienia z Miłomłyna do Myślic.

 

[Bolutek]

Niestety - początek lat 90. - okres kiedy masowo zaczęto "wycinać" linie kolejowe o lokalnym znaczeniu. I tu fakt - była Północna DOKP w szczególnie jej "olsztyńska" część zapisała się niechlubnie w temacie. Zawieszanie ruchu pasażerskiego, potem towarowego, a potem fizyczna likwidacja linii...

 

[Mateusz B]

Andrzeju, gratuluję wycieczek po tych pięknych terenach z bogatą ale też trudną historią. Wybacz zaśmiecanie wątku, ale wtrącę jeszcze trzy miejsca w okolicy, związane z tym co nam tutaj prezentujesz.

Jeśli chodzi o wspomniane groble, to w okolicy znajduje się jeszcze trzecia. Na szlaku wodnym Kanału Elbląskiego jest grobla z mostem poprowadzona po łuku w poprzek jeziora Sambród, na linii kolejowej z Miłomłynu do wspomnianej stacji węzłowej Myślice (dawniej 5 kierunkowej!). Niestety ta linia również została rozebrana w 1945 roku. Nawet udało mi się wszystkie trzy przepłynąć jachtem, ale niestety nie zrobiłem zdjęć

W Miłomłynie na linii do Myślic, tuż obok trasy S7, jest jeszcze zachowany most o podobnej konstrukcji. Jedynie nienajładniejsze zdjęcie jakie u siebie znalazłem to most schowany pod mostem:

Wspominałeś tez o miejscowości Zalewo, na linii kolejowej Miłomłyn-Myślice. Sama miejscowość mocno podupadła i sprawa przygnębiające wrażenie. Natomiast przy ulicy Jesionowej (o dwóch rodzajach nawierzchni obok siebie - piękny bruk i kocie łby!) znajdują się zachowane zabudowania dawnej stacji, w tym wieża wodna z 1905 roku z odkrytym zbiornikiem wodnym, z powodu zniszczenia drewnianej obudowy. Zdjęcie zapożyczone z Google Maps:

 

[Andrzej Harassek]

Dziękuję za miłe słowa. Okolice Miłomłyna zwiedzam do jakiegoś czasu dość regularnie, ale jeszcze wszystkiego nie widziałem. Linia z Miłomłyna do Elbląga przez Myślice z pewnością znajdzie się w zakresie moich zainteresowań. Kilka ciekawych miejsc już na niej widziałem, ale na razie mam za mało zdjęć, żeby zaczynać ten temat. Ale jako "okolice" linii 257 na pewno ta linia znajdzie swoje miejsce w tym wątku, choć pewnie dopiero w przyszłym roku. O tym "ukrytym" pod S7 moście nad Kanałem Elbląskim nie wiedziałem, jakoś tam nie dotarłem, ale nadrobię to przy najbliższej okazji.

Na szlaku wodnym Kanału Elbląskiego jest grobla z mostem poprowadzona po łuku w poprzek jeziora Sambród, na linii kolejowej z Miłomłynu do wspomnianej stacji węzłowej Myślice

Tu chyba jest mała nieścisłość: jezioro Sambród leży koło Małdyt i wspomniany most z groblą leżą na linii Malbork - Myślice - Małdyty, zamkniętej nie tak dawno. Sam miałem przyjemność tę linię przejechać parę razy, w tym raz pociągiem specjalnym z parowozem. A skoro już o tej linii, to niedaleko od Małdyt znajduje się słynny budynek dworcowy na przystanku (dawniej stacji) Budwity. Oczywiście byłem i fotografowałem ten budynek, ale Kolega @Paweł R już wcześniej pięknie opisał i pokazał ten obiekt, więc ja nie będę już tego powtarzał.

 

[Andrzej Harassek]

W Miłomłynie na linii do Myślic, tuż obok trasy S7, jest jeszcze zachowany most o podobnej konstrukcji. Jedynie nienajładniejsze zdjęcie jakie u siebie znalazłem to most schowany pod mostem:

O tym "ukrytym" pod S7 moście nad Kanałem Elbląskim nie wiedziałem, jakoś tam nie dotarłem, ale nadrobię to przy najbliższej okazji.

No i okazja była dzisiaj. Most jest rzeczywiście dość skutecznie ukryty, w miejscu, do którego trudno dotrzeć, a sam most dziś już nie prowadzi donikąd. Ja, dzięki informacji kolegi @Mateusz B, wiedząc już o jego istnieniu, przyjrzałem się dokładniej mapie Google'a i zdjęciom satelitarnym, a potem jeszcze na Geoportalu, gdzie zdjęcie satelitarne jest znacznie lepsze i ruszyłem w teren. Most jest zachowany w niezłym stanie i jest wkomponowany w strukturę mostu drogi ekspresowej S7 nad Kanałem Elbląskim. Niestety, warunki do zrobienia dobrego zdjęcia są bardzo trudne, ponieważ brzeg kanału jest mocno zarośnięty drzewami i trzcinami i nie da się dojść do miejsca, z którego widać byłoby cały most. Najlepsze zdjęcia dałoby się zrobić z łodzi, ale ja niestety, takiej możliwości nie miałem. Niżej to, co udało mi się zdziałać, ale efekty są dalekie od oczekiwanych. Najlepsze zdjęcie, jakie widziałem, znalazłem właśnie w mapach Google'a, a zrobione było, moim zdaniem, właśnie z wody. Fotografia pochodzi sprzed dwóch lat, z listopada 2018; brzeg wydaje się mniej zarośnięty, poza tym nie było jeszcze ekranów dźwiękochronnych wzdłuż S7.

A tak wyglądają rezultaty moich prób.
Starotorze prowadzące do mostu od strony MIłomłyna i sam most:

Za mostem stary nasyp został rozebrany, a w jego miejscu powstała droga S7. Sam most został przystosowany do roli kładki dla pieszych, ale nowa nawierzchnia wymaga małego remontu - może dlatego, że właściwie ścieżka przez most nie prowadzi do żadnego konkretnego celu, za mostem są schody do podstawy nasypu i dalej nie ma już nic - widać to na zdjęciach satelitarnych.

Ale dumna tablica informacyjna jest na miejscu:

Ja oczywiście zszedłem na dół i wlazłem pod most. Spod trasy S7 widać stary most kolejowy w całej okazałości:

Próby znalezienia dojścia do brzegu kanału, tak, żeby zobaczyć cały most, niestety, spełzły na niczym. Objechawszy spory kawał terenu dojechałem w pobliże kanału i po przejściu kilkuset metrów znalazłem miejsce, z którego widać dużą część mostu, ale jednak nie cały. Lepszego miejsca nie udało mi się znaleźć.

Można te zdjęcia potraktować jako wstęp do relacji z szukania śladów linii z Miłomłyna przez Myślice do Elbląga. Mam nadzieję, że uda mi się jeszcze parę ciekawszych, zachowanych obiektów tej linii odnaleźć i tu pokazać, ale myślę, że to dopiero w przyszłym roku - choć nigdy nic nie wiadomo...

 

[Kpt. Nemo]

Piękny most, po takim dniu jak dzisiejszy, taki widok to miód na moje serce, dziękuję Andrzeju, czekamy na dalszy ciąg.