-
Ten serwis używa "ciasteczek" (cookies). Korzystając z niego, wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. Learn more.
Kolej we Wrocławiu i okolicach
- Inicjator wątku ffox
- Data rozpoczęcia
Tutaj jest zdjęcie tego pociągu :
https://www.karpacz.pl/pociagiem-do-karpacza-nie-wszystko-stracone/article
Ps. Idealny temat na zestaw.
https://www.karpacz.pl/pociagiem-do-karpacza-nie-wszystko-stracone/article
Ps. Idealny temat na zestaw.
Tak ma to wyglądać.
To już oficjalna informacja która jest w rozkładzie.
https://kolejowyportal.pl/kolej-wra...par-pociagow-w-weekendy-i-kd-retro-na-trasie/
To już oficjalna informacja która jest w rozkładzie.
https://kolejowyportal.pl/kolej-wra...par-pociagow-w-weekendy-i-kd-retro-na-trasie/
"Przypadek", że 5 minut przeczytaniu powyższych postów dzisiaj FB wypluł taki post ze zdjęciem (pewnie tu już było)
Jelenia Góra i Karkonosze historycznie
OSTATNI POCIĄG Z KARPACZA DO JELENIEJ GÓRY. Na szczęście po 25 latach, dawna linia Kolejki Karkonoskiej, (Riesengebirgsbahn), na której zainaugurowano 15 maja 1882 roku, a z dniem 3 kwietnia 2000 roku Polskie Koleje Państwowe zawiesiły połączenia pasażerskie, ponownie zacznie funkcjonować.
Więcej o historii tej i innych linii kolejowych w okolicy Jeleniej Góry znajdziecie w książce pt. KATASTROFY I WYPADKI KOLEJOWE POD KARKONOSZAMI
(premiera w maju 2025 roku)
Autor zdjęcia: Jacek Potocki
Jelenia Góra i Karkonosze historycznie
OSTATNI POCIĄG Z KARPACZA DO JELENIEJ GÓRY. Na szczęście po 25 latach, dawna linia Kolejki Karkonoskiej, (Riesengebirgsbahn), na której zainaugurowano 15 maja 1882 roku, a z dniem 3 kwietnia 2000 roku Polskie Koleje Państwowe zawiesiły połączenia pasażerskie, ponownie zacznie funkcjonować.
Więcej o historii tej i innych linii kolejowych w okolicy Jeleniej Góry znajdziecie w książce pt. KATASTROFY I WYPADKI KOLEJOWE POD KARKONOSZAMI
(premiera w maju 2025 roku)
Autor zdjęcia: Jacek Potocki
Art. o otwarciu linii do Karpacza z rozkładem KD.
https://www.msn.com/pl-pl/wiadomosc...godz-znany-jest-już-rozkład-jazdy/ar-AA1ETdBL
https://www.msn.com/pl-pl/wiadomosc...godz-znany-jest-już-rozkład-jazdy/ar-AA1ETdBL
"Pociąg retro" 150 lat Kolei Śląskich Trasa Wrocław - Oława - Wrocław
i współczesnym przejazd z 17 maja 2025
"Historyczny pociąg z Wrocławia do Doliny Baryczy – zabytkowy skład i rowerowa wyprawa przez Milicz, Krośnice i Stawy Milickie"
https://legnica.naszemiasto.pl/hist...cz-krosnice-i-stawy-milickie/ar/c7p2-27595765
Ciekawe czy te wagony będą jeździć do Karpacza?
"Historyczny pociąg z Wrocławia do Doliny Baryczy – zabytkowy skład i rowerowa wyprawa przez Milicz, Krośnice i Stawy Milickie"
https://legnica.naszemiasto.pl/hist...cz-krosnice-i-stawy-milickie/ar/c7p2-27595765
Ciekawe czy te wagony będą jeździć do Karpacza?
Fajnie było przypomnieć sobie stare dzieje, szkoda tylko, że jakość techniczna tego filmu jest tak beznadziejna - i nie jest to tylko sprawa niskiej jakości ówczesnych metod rejestracji obrazów. Ale udało mi się rozpoznać trochę znajomych twarzy, w tym także swoją, a także kilku dość znanych do dziś w środowisku osób. Ale szczegółów nie będę zdradzał. 
Taki oto spacerek w pogodny kwietniowy wieczór.
Ale fajnie jest tak sobie spacerować w pobliżu linii kolejowej. Albo się człowiek syci spokojem i ciszą, którą zakłóci tylko jeden przejeżdżający tędy w ciągu dnia pociąg zmierzający w kierunku tamtej, o tam hen za tym lasem położonej, malutkiej i przytulnej stacyjki, albo wręcz przeciwnie: jest ruch, jest żywioł, jest podmuch wiatru, czuć moc i drgania gruntu pod stopami, kiedy kilkanaście metrów obok pędzi stalowy wąż o wadze setek lub tysięcy ton.
A akurat tu jest duży ruch.
Niecała godzina spaceru, niespiesznie, od mostu na wrocławskiej Widawie do stacji Psie Pole. „Kierunek wschód, tam musi być jakaś cywilizacja”, jak powiedział Maks do Alberta w komedii „Seksmisja”. Po moście właśnie przejechał długi skład węglarek kierujący się ku oczekiwanej cywilizacji. Jakoś nie odpowiadała mi perspektywa ujęcia i nie zrobiłem pstryk. Ale to nic. Idziemy, a tu tarcza ostrzegawcza świeci zielenią. Oho, coś poleci w stronę Nadodrza. No i lecą beczki. 19h29.
Po północnej stronie szlaku stoją poniemieckie budynki (dawne osiedle dla pracowników fabryki Rheinmetall Borsig z lat 1940-1942) z dobudowanymi zdecydowanie nie-poniemieckimi garażami. Taki nasz rodzimy folklor przestrzeni publicznej czasem nie dającej spokojnie spać.
Znowu narastający szum. Czekając na kulminację kontemplujemy kule jemioły, celtyckiego symbolu płodności. W sumie dobrze z nim trafili, bo przecież jemioła to pasożyt, a jak to się mówi „kradzione tuczy”, więc rozplenia się to to rączo jak pleśń na wilgotnym chlebie.
Szum zmienia się w huk i pstryk! 19h32.
Na tle słupa sieci trakcyjnej widać „zygzaczek” wskaźnika W13. To urocze, że na szczęście nie zmieniono przepisów i ten wskaźnik wygląda tak samo jak w czasach, gdy przed mostami, wiaduktami i w innych miejscach narażonych na pożar stawiano romb W12 „zamknąć klapy popielnika”. Cóż robić, to se nevrati. A tuż na prawo od słupa zwykła skrzynka elektryczna w jakże uroczym kolorze turkusowym (kobiety może określą go inaczej, precyzyjniej).
Minęły 3 minuty. 19h35. Szszszszszsz! i na Oleśnicę leci icek. Nieogolony, co widać na zdjęciu.
Wieczór zapada jeszcze szybko o tej porze roku. Ma się wrażenie, że czas leci na łeb, na szyję. Już 6 minut przeleciało, już 19h41. Przejeżdża jakiś lokals, nie wiem czy do Trzebnicy, czy na wprost. Nie muszę tego wiedzieć, wystarczy mi to, że on tu jest.
Szuuuuuuuuuu! I już tylko był.
W tle zdjęcia widać wiadukt w ciągu ulicy Bora-Komorowskiego. W ramach dygresji z przyjemnością wytknę, iż moim zdaniem, podobnie jak to się tyczy Becka, nie powinno być w Polsce żadnej ulicy (ani innego obiektu) na jego cześć. Cześć, koniec dygresji. Kiedyś tego wiaduktu nie było, co widać na przykład na fotosach z filmu filmie „Rozstanie” z 1960 roku. Zresztą te fotosy to wartościowy dokument wyglądu stacji Psie Pole z tamtych czasów.
Tak wyglądają pozostałości dawnej przeprawy.
Tuż obok stoi nastawnia. No nieczynna, wiadomo. Wchodził sobie dyżurny ruchu na ten wykusz, patrzył w prawo, w lewo, prosto. I wcale nie widział nudy. Wręcz przeciwnie.
Nieopodal szynka w roli barierki odgradzającej lokalną drogę kołową od drogi szynowej. Przy kolejnej wizycie zrobię lepsze zdjęcie, ale może już teraz znawcy rozpoznają cechę.
19h53. Nadlatuje dająca po oczach mucha.
To już dawny peron stacji Psie Pole. Zlikwidowany, nieużywany w tym miejscu. Ale maszt z megafonami nadal stoi. Szkoda, że na coraz większej liczbie stacji komunikaty czyta automat. To nieludzkie traktowanie ludzi-pasażerów. Takie z automatu. To jak całowanie się przez szybę. Pytanie tylko, czy tych pasażerów to w ogóle obchodzi, interesuje? Pewnie… kompletnie nie. A kiedyś – a czas tak leci, że trudno mi to teraz na jego osi to umiejscowić, ale szacuję, że jakieś 10 lat temu – jedna z pań czytających komunikaty na stacji Warszawa Centralna miała taki piękny głos. Nie tylko tembr głosu, ale zwłaszcza intonację końca wypowiadanego zdania. Ten głos był taką emanacją absolutnej kobiecości. Był taki, mówiąc wprost, pociągający. Nie dowiemy się tego, czy po wprowadzeniu syntezatora o aksamitnej wymowie typu Ein-Zwei-Drei, ta pani nadal pracowała głosem u innego pracodawcy.
No a mucha dokonała całkowitego przeobrażenia w EZT i na chwilę wylądowała przy peronie. Jak robiłem jej zdjęcie ledwie minutę po, drugim torem z hukiem popędziły beczki z lub po paliwo. Obecnie już nie wiadomo, w którą stronę co wiozą i dla kogo.
Kolory na zdjęciu ładne, ale nieładne. To nie nasza flaga.
A o czym w ogóle jest to króciutkie opowiadanie?
No cóż, o pierdołach. Bo jest to tylko kropla magii kolei.
Albo aż.
Aktualność zdjęć: 04/2025.
Ale fajnie jest tak sobie spacerować w pobliżu linii kolejowej. Albo się człowiek syci spokojem i ciszą, którą zakłóci tylko jeden przejeżdżający tędy w ciągu dnia pociąg zmierzający w kierunku tamtej, o tam hen za tym lasem położonej, malutkiej i przytulnej stacyjki, albo wręcz przeciwnie: jest ruch, jest żywioł, jest podmuch wiatru, czuć moc i drgania gruntu pod stopami, kiedy kilkanaście metrów obok pędzi stalowy wąż o wadze setek lub tysięcy ton.
A akurat tu jest duży ruch.
Niecała godzina spaceru, niespiesznie, od mostu na wrocławskiej Widawie do stacji Psie Pole. „Kierunek wschód, tam musi być jakaś cywilizacja”, jak powiedział Maks do Alberta w komedii „Seksmisja”. Po moście właśnie przejechał długi skład węglarek kierujący się ku oczekiwanej cywilizacji. Jakoś nie odpowiadała mi perspektywa ujęcia i nie zrobiłem pstryk. Ale to nic. Idziemy, a tu tarcza ostrzegawcza świeci zielenią. Oho, coś poleci w stronę Nadodrza. No i lecą beczki. 19h29.
Po północnej stronie szlaku stoją poniemieckie budynki (dawne osiedle dla pracowników fabryki Rheinmetall Borsig z lat 1940-1942) z dobudowanymi zdecydowanie nie-poniemieckimi garażami. Taki nasz rodzimy folklor przestrzeni publicznej czasem nie dającej spokojnie spać.
Znowu narastający szum. Czekając na kulminację kontemplujemy kule jemioły, celtyckiego symbolu płodności. W sumie dobrze z nim trafili, bo przecież jemioła to pasożyt, a jak to się mówi „kradzione tuczy”, więc rozplenia się to to rączo jak pleśń na wilgotnym chlebie.
Szum zmienia się w huk i pstryk! 19h32.
Na tle słupa sieci trakcyjnej widać „zygzaczek” wskaźnika W13. To urocze, że na szczęście nie zmieniono przepisów i ten wskaźnik wygląda tak samo jak w czasach, gdy przed mostami, wiaduktami i w innych miejscach narażonych na pożar stawiano romb W12 „zamknąć klapy popielnika”. Cóż robić, to se nevrati. A tuż na prawo od słupa zwykła skrzynka elektryczna w jakże uroczym kolorze turkusowym (kobiety może określą go inaczej, precyzyjniej).
Minęły 3 minuty. 19h35. Szszszszszsz! i na Oleśnicę leci icek. Nieogolony, co widać na zdjęciu.
Wieczór zapada jeszcze szybko o tej porze roku. Ma się wrażenie, że czas leci na łeb, na szyję. Już 6 minut przeleciało, już 19h41. Przejeżdża jakiś lokals, nie wiem czy do Trzebnicy, czy na wprost. Nie muszę tego wiedzieć, wystarczy mi to, że on tu jest.
Szuuuuuuuuuu! I już tylko był.
W tle zdjęcia widać wiadukt w ciągu ulicy Bora-Komorowskiego. W ramach dygresji z przyjemnością wytknę, iż moim zdaniem, podobnie jak to się tyczy Becka, nie powinno być w Polsce żadnej ulicy (ani innego obiektu) na jego cześć. Cześć, koniec dygresji. Kiedyś tego wiaduktu nie było, co widać na przykład na fotosach z filmu filmie „Rozstanie” z 1960 roku. Zresztą te fotosy to wartościowy dokument wyglądu stacji Psie Pole z tamtych czasów.
Tak wyglądają pozostałości dawnej przeprawy.
Tuż obok stoi nastawnia. No nieczynna, wiadomo. Wchodził sobie dyżurny ruchu na ten wykusz, patrzył w prawo, w lewo, prosto. I wcale nie widział nudy. Wręcz przeciwnie.
Nieopodal szynka w roli barierki odgradzającej lokalną drogę kołową od drogi szynowej. Przy kolejnej wizycie zrobię lepsze zdjęcie, ale może już teraz znawcy rozpoznają cechę.
19h53. Nadlatuje dająca po oczach mucha.
To już dawny peron stacji Psie Pole. Zlikwidowany, nieużywany w tym miejscu. Ale maszt z megafonami nadal stoi. Szkoda, że na coraz większej liczbie stacji komunikaty czyta automat. To nieludzkie traktowanie ludzi-pasażerów. Takie z automatu. To jak całowanie się przez szybę. Pytanie tylko, czy tych pasażerów to w ogóle obchodzi, interesuje? Pewnie… kompletnie nie. A kiedyś – a czas tak leci, że trudno mi to teraz na jego osi to umiejscowić, ale szacuję, że jakieś 10 lat temu – jedna z pań czytających komunikaty na stacji Warszawa Centralna miała taki piękny głos. Nie tylko tembr głosu, ale zwłaszcza intonację końca wypowiadanego zdania. Ten głos był taką emanacją absolutnej kobiecości. Był taki, mówiąc wprost, pociągający. Nie dowiemy się tego, czy po wprowadzeniu syntezatora o aksamitnej wymowie typu Ein-Zwei-Drei, ta pani nadal pracowała głosem u innego pracodawcy.
No a mucha dokonała całkowitego przeobrażenia w EZT i na chwilę wylądowała przy peronie. Jak robiłem jej zdjęcie ledwie minutę po, drugim torem z hukiem popędziły beczki z lub po paliwo. Obecnie już nie wiadomo, w którą stronę co wiozą i dla kogo.
Kolory na zdjęciu ładne, ale nieładne. To nie nasza flaga.
A o czym w ogóle jest to króciutkie opowiadanie?
No cóż, o pierdołach. Bo jest to tylko kropla magii kolei.
Albo aż.
Aktualność zdjęć: 04/2025.
-
5
-
2
- Pokaż wszystkie
Pociąg testowy w Karpaczu czyli SA139 plus SA139.
https://karpacz.polska-org.pl/11659078,foto.html
https://karpacz.polska-org.pl/11659078,foto.html
Pociąg retro do Karpacza
https://polska-org.pl/11692649,foto.html?idEntity=520277
Pociąg do Karpacza już w trasie!
https://polska-org.pl/11692649,foto.html?idEntity=520277
Pociąg do Karpacza już w trasie!
| Autor wątku | Podobne wątki | Forum | Odpowiedzi | Data |
|---|---|---|---|---|
| Muzeum Kolejnictwa we Wrocławiu | Koleje w Polsce | 39 | ||
| Kolej monitorowana | Koleje w Polsce | 9 | ||
| Autostrada na torach - kolej regionalna w GOP | Koleje w Polsce | 14 | ||
| Skansen Kolejki Wąskotorowej w Rudach Raciborskich | Koleje w Polsce | 3 | ||
| Przygoda z koleją | Koleje w Polsce | 1 |
Podobne wątki
-
-
-
Autostrada na torach - kolej regionalna w GOP
- Rozpoczęte przez Patryk.K
- Odpowiedzi: 14
-
Skansen Kolejki Wąskotorowej w Rudach Raciborskich
- Rozpoczęte przez Marcin L
- Odpowiedzi: 3
-