Łódzkie bocznice.

[Kpt. Nemo]

Powoli kończy się część, bocznicowa, na rzecz eksploracji, w ograniczonym zakresie oczywiście.
Jeszcze zbaczam na chwilę aby zrobić zdjęcia łącznika, bo jej przebieg jest znany i odpuszczamy sobie, na rzecz terenu parowozowni, byłej oczywiście.

Tu się nikt nie cackał, wszystko starannie wyprute.

Jeszcze jedno rozwidlenie na wprost do hali napraw, w lewo na tory obok budynków administracyjnych.

Znajdujemy kolejny kozioł oporowy tego samego typu, ten jest trochę ukryty.

Z obu stron kozła wystają fragmenty szyn, z tyłu przymocowany do podkładu stalowego, niestety żadnych cech, daleko zaawansowana korozja uniemożliwia odczytanie czegokolwiek, o ile coś jest.
Od tyłu.

Z przodu.

Po kilku metrach rów, ale po chwili okazuje się że to był kanał oczystkowy, a świadczy o tym będący w pobliżu fundament pod żuraw wodny.

Po kilku metrach kolejny kanał, tym razem pusty, jest tylko jedno pokrętło być może od jakiegoś zaworu.

W głębi płot za którym biegł tor lewego ramienia trójkąta nawrotnego.

Najczęściej spotykany w tej okolicy rodzaj pociągu.

Postument żurawia w zasieku węgłowym, kiedyś już go pokazywaliśmy.

Po hali napraw nawet śladu, budynki z zabitymi oknami powoli zapadają się w niebyt.

Lampa na murze kto zgadnie od czego.

 

[Arti2811]

Lampa od osobowego wagonu wąskotorowego?

 

[Kpt. Nemo]

Budynek wzbudzający takie emocje u Kolegi Wicy, rozwiązaliśmy jego zagadkę, przejrzeliśmy jego tajemnice niczym "tajemnicę szyfru Marabuta" a oto on z bliska.

Tabliczka inwentarzowa na futrynie, mimo upływu lat, drewno "zdrowe" i nie udało nam się jej zabezpieczyć.

Laleczki na ścianie.

I stara lampa w środku.

I to co określa jego przeznaczenie.

Północną część Janowa mamy zaliczoną, lepiej, gorzej, ale na własnych nogach.

Na zakończenie dzisiejszego odcinka, dwie fotki Piotrka z czasów gdy jeszcze coś w tym miejscu się działo, pierwsze z 2004 roku.

Drugie z 2007 roku po lewej stronie widać fragment hali napraw wagonów.

Jutro dalszy ciąg, południowej strony, bocznicy do zakładów energetycznych.

 

[Kpt. Nemo]

Lampa od osobowego wagonu wąskotorowego?

A tam skąd się wzięły.

 

[newermind]

Kilka ujęć ze schyłkowego okresu funkcjonowania Wagonowni Janów.
03. 05. 2004 r. Widok z górki rozrządowej ograniczały rosnące na niej drzewa, stąd zdjęcie obejmuje tylko część hali.

30. 06. 2004 r. Widok z poziomu torów na tabor przed halą.

03. 04. 2005 r. Niemal rok później, wyraźnie widać było nadchodzący koniec.
Na terenie było już niewiele wagonów przeznaczonych do naprawy.

To zaś, co jeszcze trafiało na teren, trafiało tylko w jednym celu.
24. 10. 2005 r. Odstawiony na tyłach hali dźwig kolejowy EDK1000, podczas destrukcji przy użyciu palników.

 

[Kpt. Nemo]

Zapraszam na dalszy ciąg wyprawy do świata którego już nie ma.

Przechodzimy na drugą stronę pozornie w miejscu nielegalnym, nie przypadkowo w tym miejscu, raz że jest tu kładka przez rów, na przejscie po której Piotr mnie namawiał, ale po ocenie jej solidności nie chciałem dokładać do wirusa w Chinach, trzęsienia ziemi lub tsunami, jak stary klasyk T34 sforsowałem rów klasyczną metodą.

W tym miejscu był przystanek Widzew Janów, jako wiata stał stary Unrowski wagon, jego widok od strony torów, zanim w górę zdjęcia znajdował się peron.

I od tyłu.

Po lewej stronie widać fragment wagonowni Janów.
Na wewnętrznej ramie wagonu była tabliczka, Piotrek przymierzał się do jej prywatyzacji, ale nie jest to w przypadku amerykańskich wagonów takie łatwe.

Tu zaczynała się bocznica do zakładów energetycznych, zdjęcie z 2004 roku, jak wszystkie na których będą jeszcze tory, widok od strony Widzewa.

I w stronę Widzewa, na wprost tor który dochodził do stacji.

Tor do stacji biegł mniej więcej w śladzie tej drogi, ingerencja budowniczych nowego ładu w wygląd okolicy jest tak duża iż nie można ze stuprocentową pewnością określić właściwego jego położenia.

Zaczęliśmy w punkcie 1, w punkcie 2 tory się rozchodzą spróbujemy dotrzeć do punktu 3, tu spotykamy się z raczej rzadko spotykaną udzką bezinteresownością, stojąc na drodze oglądamy mapy i zdjęcia, od strony gospodarstwa jedynego w tym miejscu, idzie młody człowiek, na zdjęciu satelitarnym powyżej cyfry 4, obawialiśmy się jakiejś awantury, choć dziś mimo braku antydepresantów i tak byliśmy w świetnym humorze.
Po powitaniu zapytał czego szukamy, Piotrek długo i pokrętnie mu to tłumaczył, padły określenia "historycy kolei" "archeolodzy" ja jestem poważny aż strach choć w środku mnie skręca ze śmiechu, i Pan nam zaczyna opowiadać, jego opowieść i Piotrka wspomnienia sprawiają że cała wyprawa staje się przygodą, niesamowitym wydarzeniem, ach gdyby tak w każdym miejscu tak było, jak w wehikule czasu, znika współcześnosć jestesmy w latach dziewięćdziesiątych.


Tor zakręca, opodal tory pokonywały ciek wodny, i na tę intencję dawniejsi budowniczowie zbudowali przepust na trzy tory, kiedyś wyglądał tak, dziś już jest mało widoczny.

Dziś jest podobnie ale inaczej.

Starotorze widoczne i nie takie zarośnięte, zdążamy do kępy drzew w tym miejscu tor przecinał drogę.

 

[Kpt. Nemo]

Jeszcze na chwilę wróćmy do przepustu, to zdjęcie ze strony http://kolej.lodz.pl/ obok widoczne są jeszcze podkłady.

Trochę idziemy śladem torów, ale staje się to nie możliwe z powodu bardzo podmokłego terenu, schodzimy na drogę.

Widok z drogi na drzewa , tam biegł tor.

W głębi nieczynna kotłownia zakładów ? ciekawe co jest w środku i czy można wejść.
Stojąc na przejeździe widać gdzie biegł tor wyraźniej, widok w stronę początku bocznicy.

Dwa zdjęcia ze wspomnianej strony z łódzkim klimatami, ukazujące na tym przejeździe fragmenty torów.

Z tego miejsca ruszamy do punktu 5 i 6 czyli do bram przez które wchodziły na teren zakładu dwa tory.
Widok w stronę płotu i bram.

Pierwsza.

I druga.

Już na terenie zakładów jeden tor biegł prostopadle do pierwszej bramy, drugi natomiast wchodząc druga bramą, wzdłuż płotu, do budynku który widać po lewej stronie, z daleka wygląda że była tam rampa, nie podchodziliśmy bo kamery już zerkały na nas.
Rozstajemy się z naszym przewodnikiem, na odchodne oznajmia nam że to dobrze że ktoś próbuje uratować trochę historii, tylko czy ktoś się tym zainteresuje, te wątpliwości nurtują mnie za każdym razem jak siadam aby pisać o tych dziwnych wycieczkach w dawne czasy, cóż, nie wiem, może nie jest to całkiem bezcelowe.
Dochodzimy do punktu 4, tu pierwszy tor biegnąc wzdłuż płotu wchodził przez trzecią bramę do zakładu.
Choć zabrzmi to dziwnie tor biegł w wykopie na nasypie, dopóki możemy to staramy się iść śladem torów.

Czyżby zapory przeciw czołgowe.

Chiwla przerwy, muszę ogarnąć bajzel który zrobiłem w kuchni , Żabcia niebawem wraca .

 

[Kpt. Nemo]

Ślady po oświetleniu czy łączności.

A po chwili już nie da rady iść śladem torów, niech mi ktoś powie, dlaczego zawsze na torach rośnie to dziadostwo, i to gęste i to kolczaste, nie mogłoby sobie rosnąć obok, sami zobaczcie.

Wychodzimy z "przekopu" zresztą już niedaleko do końca naszej wędrówki.
Widać już budynki.

Artefakt.

Doszliśmy do bramy, tak wygląda dziś, a tak wyglądał kiedyś, na zdjęciu z dawnych lat autorstwa Piotrka zwróćcie uwagę na to że tor wchodził do budynku, na współczesnym dostrzeżecie dobudówkę przed tym budynkiem.

Gęsta siatka, takiej nie lubię, za bramą jest tor, wykorzystywany chyba w procesie produkcyjnym, w remontach, na wózkach transformator jak mi się wydaje.

Ostatnie zdjęcie już przez płot.

Światło się kończy, idziemy na stację, po drodze Piotrek opowiada mi o tym o czym nie widziałem, robimy zdjęcie "ełki" Pan trąbi, powoli kończy się nasza wycieczka.

Spędziliśmy prawie cztery godziny w poszukiwaniu śladów minionej świetności Janowa i nie tylko, według moich obliczeń przeszliśmy osiem i pół kilometra, Piotrek po przyjściu na dworzec za osiem minut ma autobus, ja doganiam w ostatniej chwili pociąg do Ozorkowa przez Dąbrowę, sześć minut, pięć w tramwaju i jestem w domu.

Powiem tak, choć to w naszym ortodoksyjnym kraju różnie zrozumiane być może, kocham Cię Piter i serdeczne dzięki że zabrałeś mnie na bocznice Widzewa i Janowa, bez Ciebie nie udało by się.

Panowie i być może Panie, ruszcie się , to jeszcze jest nie czeka, za chwilę zniknie, nie tłumaczcie się nawałem zajęć, brakiem bocznic, tym że mieszkacie w mniejszych miastach, jaka piękną opowieść o bocznicach Sieradza zaprezentował nam Sebastian, można, ciekawa, pouczająca, zróbcie coś, podobnie niezwykle interesujące są opowieści Kolegów z ZKMK, poszło by się z nimi na tory, ale to tak daleko, ocalcie choć fragment tego czego za chwilę już nie będzie.

Odchodzą bocznice Łodzi w niebyt, zmienia się wszystko.

Dziękuję za uwagę.

Pozostały nam trzy bocznice na Żabieńcu, może namówię Piotra, ciężko będzie się tam dostać bo to teren EC3, się zobaczy, no i zieram materiały do ostatniej z Kaliskiej do Zakładów Poznańskiego i innych wzdłuż ul.Legionów, mapę już mam.

Ale co potem.

PS. Skandal w spotkanej po drodze Żabce nie sprzedawali alkoholu, ten rząd musi odejść.

 

[Kpt. Nemo]

Cipa jestem, zapomniałem o zdjęciach, na zakończenie, choć liczę że Piotrek coś tam jeszcze znajdzie, trzy zdjęcia ze strony http://kolej.lodz.pl/ trochę przekorne, ale kiedyś tak bywało, bocznice do energetyki jak to się zwykło mawiać.

 

[Kpt. Nemo]

A tu coś dla przyszłych eksploratorów, co prawda w Łodzi nie całkiem aktualne i bez położenia, ale zawsze coś, może z innego miasta ktoś się skusi.

https://www.plk-sa.pl/files/public/...in_2018_2019/PL/N_ZAL2.10A_20171207092025.pdf

 

[Kpt. Nemo]

Dziś kończymy cykl sobotnich spontanicznych odwiedzin bocznic na Żabieńcu, tradycyjnie po wspólnych zakupach, tych nielicznych chwil spędzonych razem, Żabcia pojechała gdzieś w świat a ja z wywieszonym jęzorem w ostatniej chwili wpadłem na Chojny na których luzem stała ET22-982.
Oczywiście traktuję jej obecność jako dobrą wróżbę.

Niestety dziś się to nie do końca sprawdziło, choć nie ma co narzekać, celem są trzy pozostałe nie sprawdzone bocznice.
Tradycyjnie mapa i zdjęcie.

Na zdjęciach satelitarnych widać wyraźnie możliwość wejścia na teren na którym były bocznice A i B z punktu X na ul.Zbąszyńskiej, w realu nie było to możliwe, wszystkie bramy zamknięte, a otwarte strzeżone, jakiekolwiek pytanie o tory, wywołuje mam wrażenie alergię lub ataki paniki.
Bocznica A prowadziła do Sp."Samopomoc Chłopska" następnie do "Łódzkiego Przedsiębiorstwa Remontow Budowlanego, i dochodziła do ul.Brukowej łącząc się podobno z torami bocznicy wchodzącej od głównej linii Kaliska -Kutno tworząc tzw."Tor Awaryjny".

Tablica którą zastałem na miejscu rozwiała moje złudzenia.

Ile się dało wychyliłem się za płot i cyknąłem fotkę.

Po przeciwnej stronie koparka ładuje pieczołowicie węgiel na taśmociąg aby łodzianie mieli ciepło w domach i w komfortowych warunkach mogli biadolić nad zanieczyszczeniem powietrza w rodzinnym mieście.

To najprawdopodobniej były bramy wjazdowe.

A to budynek który bocznica "B" mijała z drugiej strony.

I tyle w temacie tych dwóch bocznic udało mi się zobaczyć, porażka, ale z drugiej strony trudno wymagać komitetu powitalnego i delegacji dziewczynek z podstawówki z kwiatami, masz ci los wielki eksplorator nas nawiedził ojojoj., nic z tego idę na ulicę Pojezierską od której odchodzi trzecia bocznica, być może tu coś znajdę.
Dochodzę i zamykają przejazd, SM42-2177 Rail Polska wpycha skład węglarek na teren elektrociepłowni EC3.

Tor C obok ulicy budka dróżnika, do której podążam, i po kilku minutach rozmowy, dostaję pozwolenie (Pan obiecał że nie wezwie policjo strażników, itp.) na wejście na teren bocznicy, oraz informacje o tym iż czasami wjeżdżają na nią pociągi z wyrobami stalowymi.
Tu się zaczyna wspomniana bocznica dawniej do Fabryki Maszyn i Urządzeń Przemysłu Spożywczego "Faspoma" dziś do Centrostalu ? jak głosi napis na hali, ale po kolei.

Widok z ul.Pojezierskiej druga stronę.

Kilkadziesiąt metrów, może sto, nie więcej.

Widok za bramą, po prawej kozioł oporowy, po lewej tor wchodzący do hali.

I jeszcze jedno z boku słupka od bramy.

 

[Kpt. Nemo]

Jeszcze jedno "ciasne" zdjęcie.

Wracam, słyszę sygnał na przejeździe, wraca "stonka " z Rail Polska.

Na tej bocznicy szyny są tego samego producenta i z tego samego roku Huta Pokój 1966.

I znów zamykają się rogatki tym razem SM42-2050 bez górnego reflektora.

Wracam na ulice Brukową nr 24 dawna siedziba Centrostalu, niestety nie udaje mi się wejść, Pan ciec jest nieprzejednany, nie trafiają żadne argumenty, i prośba o możliwość porozmawiania z kimś kto rządzi tym terenem, nic.

Widok z góry na teren, w jednej z poprzednich relacji doszliśmy do bramy Centrostalu.

Zdjęcia robię z ulicy, a także z opuszczonej posesji sąsiadującej z Centrostalem.
Z ulicy, olbrzymi betonowy kozioł oporowy przy ul.Brukowej.

Krzyż św.Andrzeja i zwrotnik.

Wejście na opuszczona posesję i znalezisko na niej.

Nie pamiętam abym słyszał kiedyś o tym basenie, ale to nie moje rejony, tu wpadł mi pomysł na nowy cykl eksploracyjny, oczywiście nie na tym forum, "Łódź opuszczona" lub jakoś tak.
Teren dość duży dojście do płotu Centrostalu kłopotliwe, jak zwykle przyroda wygrywa, ale nie żałuję włożonego trudu, płot dziurawy ułatwia robienie zdjęć.
Jeszcze jeden zwrotnik, kozioł oporowy i napis który mnie urzekł swoją wymową.

To są drobiazgi dla innych nic nie znaczące, zwrotnik, też coś, ale mnie jako zdeklarowanego minimalistę cieszy wszystko,
Dawniej doszliśmy do miejsca oznaczonego na mapie literą W dziś po drugiej stronie hali.

Stojak na płozy hamulcowe.

 

[Kpt. Nemo]

Dla mnie najważniejsze dzisiejsze odkrycie, 409Da-373 i 409Da-442 cieszę się jak nie wiem co.

Wracam na ulice Brukową, próbuję w każdej bramie, albo nic nie ma bo jest już po "nowemu" albo "Verboten" i wypad, pod numerem 16-tym, nikogo i ślady jak mi się wydaje po torach.

Stare zdjęcie satelitarne.

I to mogła być bocznica do Centrali Handlu "Ceramika".

Jak pisałem nic poza tym nie udało mi się sprawdzić, trudno, może kiepsko szukałem, mam jeszcze zdjęcia z Centrazłomu z Brukowej 28 ale muszę je odnaleźć bo robiłem je w zeszłym roku.
Wracam, z daleka widzę odjeżdżający autobus ŁKA, bo na intencję remontu, kilka kursów jest realizowanych komunikacją zastępczą, nie ma się co spieszyć, idę na Żabieniec w okolice nastawni, a tam sami starzy znajomi z poprzednich wizyt.

207E "Edgar"

SM42-1294

I nawet "byczek" z Chojen podjechał obejrzeć bocznice.

Pociąg za półtorej godziny, jadę tramwajem, podróż do domu z przesiadką i dojściem zajęła mi 59 minut, hm.

Dziękuję za uwagę, pozostał nam jeszcze jedna a w zasadzie dwie ale obok siebie bocznice odchodzące od Kaliskiej, wybierzemy się z Piotrekim tam niebawem, mapa jest, chęci są , trzeba tylko znaleźć czas, z tą ostanią bocznicą wiąże się ciekawa historia poszukiwań, ale o tym już w ostatnim odcinku o łódzkich bocznicach.

 

[Kpt. Nemo]

Aneks do wczorajszej relacji, ul.Brukowa 28 w dawnej relacji doszedłem do bramy od strony torów.
Zdjęcie terenu bocznicy która dawniej należała Łódzkiego Zjednoczenia "Elektromontaż" dziś to Centrazłom i w momencie robienia zdjęć które Wam pokażę firma zajmująca się utylizacją odpadów drewnianych dla firm produkujących płyty meblowe, już jej nie ma w tej lokalizacji.

Brama od strony torów.

Reszta zdjęć 08.08.2018

Kozioł oporowy.

Wagony podczas załadunku złomu.

W tle charakterystyczny słupek z białej cegły

I na zakończenie strażnik złomowiska, sympatyczna psina upaprana rdzą, na początku szczekał a potem było myzianie po brzuszku.

Dziś sprawdziłem, aby Wam pokazać prawie nic, przeszedłem 6,5 kilometra tak mniej więcej, żaden dla mnie dystans, ale zawsze to miły spacer.
Basen który pokazałem należał do Towarzystwa Sportowego "Budowlani" podobnie jak i cały teren.

 

[Kpt. Nemo]

Dwadzieścia trzy strony, w sumie niewiele, myślałem że jest ich więcej, trudno się zebrać, wiadomo czasy dwóch papieży i zarazy jak w średniowieczu, ale trzeba to skończyć skoro się zaczęło, i to jak najprędzej bo może się nie uda, później.
Ostatnia bocznica a w zasadzie kilka , po których już chyba nie ma śladu, chyba bo jeszcze nie byłem w terenie, miałem ją sobie odpuścić, potraktować wirtualnie, mapka bla bla i do widzenia, ale zadano mnie i Piotrkowi pytanie, a ponieważ pytał nie byle kto, a mianowicie Kolega Jarząbek, trzeba był wziąć d..ę w troki i odpowiedzieć.

Na początku było zdjęcie które już tu na forum się pojawiło i to dość niedawno, ale nie pamiętam w jakim wątku, zresztą to nie ma znaczenia.

I pytanie " Nie wiecie przypadkiem czy ten budynek istniej i jaką pełnił rolę oraz gdzie był" no na początku nie wiedzieliśmy, zastanawialiśmy się długo, bo mógł być wszędzie, Kaliska? nie tam nie, Fabryczna? tam też nie, gdzieś w mieście w jakiejś fabryce, może ale gdzie.
Poszliśmy tropem przebiegu jego służby, okazuje się że w roku 1953 został skreślony z inwentarza PKP i sprzedany Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska w Łodzi.

http://www.polskieparowozy.pl/index2.php?desc=on&par=tkb100-10

Stąd już tylko krok do "epokowego" odkrycia, ja wiem że to pierdoła i żadne osiągnięcie, ale mnie poszukiwanie sprawiło przyjemność, a chyba o to chodzi w tym zwariowanym świecie, aby przez chwilę oderwać się od rzeczywistości i przenieść w inny świat.
Jest instytucja, jest i adres.

http://www.krs-online.com.pl/gminna-spoldzielnia-samopomoc-chlopska-krs-55618.html

Ul.Legionów 97 dawniej Obrońców Stalingradu, dawniej Konstantynowska, i zupełnie dawno Konstantiner Strasse, szukamy na Google Earth.
Jest.

Kilka minut zerkania w poszukiwaniu jakże charakterystycznego budynku, ale czy jeszcze istnieje, oczywiście że tak i nie jeden.

Widok od strony ulicy.

I od zaplecza.

Nie ma okien, ale pewnie zostały zamurowane, trzeba tylko ustalić gdzie biegł tor, na podstawie mapy i zdjęć optuję że na "zapleczu", ale jak wspominałem trzeba iść w teren.
I tak z tematu który chciałem zepchnąć stał się tematem wartym uwagi.

Rosyjski plan Łodzi pokazuje dwa odgałęzienia od stacji Łódź Kaliska, już chyba to pokazywałem, ale nie zaszkodzi jeszcze raz.

Górne na wysokości ul. Srebrzyńskiej do Poltexu czyli zakładów im Marchlewskiego.
Dla żądnych wiedzy.

https://lodz.wyborcza.pl/lodz/1,447...-od-imperium-poznanskiego-do-manufaktury.html

https://pl.wikipedia.org/wiki/Fabryka_Izraela_Poznańskiego_w_Łodzi

Dolne zaś do różnych magazynów i przedsiębiorstw, niestety nie mam wiedzy na temat ich działalności poza GSSCH, ta odnoga się zajmiemy bardziej szczegółowo, ta druga istniej tylko na przejeździe przez ul.Srebrzyńską o ile już nie wydłubali torów.
Się zobaczy, chciałbym zrobić to w tym tygodniu, dzień już trochę dłuższy, z ludźmi nie musimy przebywać, witaj się ani całować, a może za chwilę już nic nie być.

Zdjęcie satelitarne z nałożonym przebiegiem torów wspomnianych bocznic, są niewielkie różnice, ale damy sobie radę.

To tyle część poetycka, teraz niebawem nastąpi część artystyczna.

 

[Adam 69]

Były rzeczywiście 2 odgałęzienia.Jedno na terenie obecnej Macrocash i przebiegał do obecnej Manufaktury przez ul.Kasprzaka , Jerzego i Cmentarną i Ogrodową a druga przed obecną ul.Naftową .Stoi tam jeszcze dawny posterunek dla dróżnika.Bocznica ta obsługiwała min.CPN własnie na Naftowej. Pamiętam jak czynna była lokomotywownia na Kaliskim i często przejezdzały lokomotywy z wagonami na bocznice głownie w nocy

 

[Kpt. Nemo]

W którym miejscu, znaczy jest ten dawny posterunek, bo te rejony to dla mnie Terra Incognita.

 

[newermind]

https://www.google.com/maps/@51.770...jw_RYs3ZhszgzgbRw!2e0!7i13312!8i6656?hl=pl-PL
Jutro to obczaisz dokładnie!

 

[Kpt. Nemo]

Płot jest, hm.Się zobaczy.

 

[Adam 69]

Nie ma płotu jest tam rozebrali go i mozna przejsc wzdłuż budynków w stronę Kasprzaka o ile pamietam jadąc tramwajem 2 tygodnie temu