Łódzkie bocznice.

[Kpt. Nemo]

Przegapiłem, faktycznie jest wzmianka. Swoją drogą budynek robi ogromne wrażenie

Mnie się kojarzy niewiadomo dlaczego z podziemną baza ubootów.

 

[Kpt. Nemo]

Najwyższa pora aby temat z martwych powstał, dziś dwa drobiazgi, uzupełnienie tematu z pierwszej strony na temat bocznicy do EC3.
Otóż nie ma już śladu po bocznicy, teren elektrociepłowni wraz budynkami został zakupiony przez prywatnego przedsiębiorcę, wszystko zostanie zburzone a na tym miejscu powstanie.... ? może osiedle, może market, choć ten drugi traci sens w czasach gdy zamykany jest dla wiernych na niedzielę.

Dziś pójdziemy od bramy EC2 na terenie której trwa intensywna rozbiórka torów, przejazd w jezdni pozostanie jeszcze pewnie długo, ul.Wieniawskiego jest mało strategiczną aby coś zmieniać.

Przejazd.

Za bramą na terenie EC2

W poprzedniej relacji tu stały silosy i urządzenia zasypowe.

Idę w stronę nastawni Łódź Kaliska Towarowa, robiąc zdjęcia w stronę EC2

Okolice nastawni, tor prawy do Prefabetu, (oczywiście nieistniejącego) lewy do punktu załadowczego pyłów z EC2.

Druga para torów bliżej nastawni, oba do EC2.

Ciągle gotowe.

Jeden z torów mija nastawnię, wtedy nie poświęciłem mu dostatecznej uwagi, cóż człowiek ewoluuje.

Po drugiej stronie kończy się przed ulicą Wróblewskiego.

Szykowne zabezpieczenie toru.

Po drugiej stronie ciągnie się dalej.

Początkowo myślałem że prowadzi do punktu skupu złomu który jest na styku ulicy i toru, ale przypomniałem sobie że dalej była kiedyś waga wagonowa, co prawda nie mam cyfrowych jej zdjęć, ale jak odkopię papierowe to ją pokażę, dziś poszedłem tylko kawałek aby się upewnić że tor nie znika.

Znalazłem tez kilka szyn w okolicy nastawni, możecie je zobaczyć tu: http://forum.modelarstwo.info/threads/szyneczki-i.37551/page-11

 

[Wojtek`61]

EC3 istnieje i ma się dobrze, a znajduje się na ul.Pojezierskiej. Na ul.Wróblewskiego była EC2, to tak dla ścisłości

 

[Kpt. Nemo]

Postanowiłem wydzielić fragment relacji z naszej wyp

EC3 istnieje i ma się dobrze, a znajduje się na ul.Pojezierskiej. Na ul.Wróblewskiego była EC2, to tak dla ścisłości

Już poprawiłem.
To nie pretensja, ale do zwracania uwagi to tlumy, do pomocy to nie koniecznie, ale dziękuję za czujnosć, skąd mi się ta trójka wzięła, może wczoraj przesadziłem z trunkami, a nie to dzisiejsze słońce.

Wpis połączony automatycznie: 8 Kwiecień 2018

Postanowiłem wydzielić cześć relacji z wyprawy na Kaliską, jako relację z bocznicy do zakładów Marchlewskiego, oczywiście to początek, odnalezienie dalszego ciągu nie będzie proste, same zakłady już nie istnieją, jest tam teraz tzw "Manufaktura" targowisko próżności i rozpusty, źródeł mamy niewiele, w zasadzie będziemy bazować na starych planach miasta, ale od czegoś trzeba zacząć.

Odrobina historii dla ciekawych.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Fabryka_Izraela_Poznańskiego_w_Łodzi

Mała mapka niestety bez zaznaczonego przebiegu torów, tą mam w pracy.

Górny róg po prawej dwa rzędy kropeczek ginące w zieloności to właśnie ta bocznica biegnąca od ulicy Drewnowskiej, po prawej na dole odbijające w prawo, to tor mijający zasiek węglowy na Kaliskiej zmierzajacy w stronę Al.Włókniarzy.

Zaczynamy od końca, jesteśmy przy zasieku węglowym, w lewo ledwo widoczny odchodzi tor do zakładów, ale zanim do nich dotrze chwilę potrwa.

Widok od zasieku w stronę ulicy Drewnowskiej.

Dalej tor jest bardzo zarośnięty, chwilami zasypany, ale są wyraźne ślady dawnej świetności.

Dobrze widoczny jest tor na terenie punktu skupu złomu.

Za skupem nie znaleźliśmy śladów toru, niedaleko musiał gdzieś odchodzić od toru głównego.

Dwa prawie takie same zdjęcia Piotrka z czasów gdy w jezdni Al.Włókniarzy były jeszcze tory.
Rok 2005.

Widać gdzie wchodził w zabudowania, których nie ma, ale to tez wskazówka.
CDN.

 

[Kpt. Nemo]

Tak sobie myślę że jeśli do tej pory nikogo nie zmotywowałem do wyjścia z domu i szukania w terenie śladów kolei w jego rodzinnym mieście, to tym bardziej nie zainteresują go bocznice łódzkie, dlatego i ten wątek idzie do odstrzału.
Szczególne podziękowania za pomoc w podjęciu trudnych decyzji, kieruję pod adresem łodzian których kilku jest na forum, a którzy mimo posiadanych wiadomości nie pomogli, strzeżcie swojej wiedzy aby nikt Wam jej nie ukradł.

 

[Kpt. Nemo]

Tak sobie myślę że mimo porażki w krzewieniu poszukiwań śladów histori jakiejkolwiek i gdziekolwiek, kilku ludzi czytało moje wypociny i dla nich warto to kontynuować.
Tym bardziej że mój serdeczny druh od podróży i alkoholizacji, został całkowicie uwięziony przez małżonkę, która robi wszystko aby go odciągnąć od kolegów, łącznie z prokurowaniem burzy która zalewa domek teściowej, dobrze choć że łańcuch ma na tyle długi że może z miski pochłeptać wody, muszę znów w teren udawać się sam, co nie jest takie proste zważając na moje dolegliwości i lenistwo.
Mało tego ostatnio w tym dziele odnoszę same porażki, dzisiejsze kilka słów i zdjęć będzie dowodem jednej z nich.

Dziś będzie jak zwykle nudno i nie na temat, bo pójdziemy sobie bocznica do elewatora w Rogowie.

Łódź Widzew 9.54 pociąg ŁKA bilet w cenie 7zł. jedziemy, odcinamy się od współpasażerów słuchając muzyki, zasypiamy ale budzi nas oburzona Pani konduktor, Rogów wysiadam i tradycyjnie idę sobie do kasy po powrotny bilet do Łodzi, w cenie a jakże 8.20 zł, oraz w celu pogadania z Panią w kasie jak mam to w zwyczaju, następnie udaję się do centrum handlowego w celu nabycia napoju aby w porę zapobiec odwodnieniu.
Wychodzę ze sklepu i zderzam się z czymś czego nie zauważyłem, do torów jakieś dwieście metrów, może więcej,hm.

Wchodzę na tory w miejscu gdzie od torów stacyjnych odchodzi rozgałęzienie zmieniające się w bocznice na stację Rogów Wąskotorowy Towarowy, bo prawej i do elewatora po lewej.

Tory na prawo w górę od cyfry osiem.
Początek bocznicy i w kierunku elewatora.

Wspomniane rozejście torów.

Idziemy prawą odnogą, tory zarośnięte, ale kompletne, na podkładach drewnianych i betonowych, mimo krzaków marsz przebiega bezboleśnie.

Jakaś stera podkładów, być może z torowiska które szło równolegle do toru po którym idę, wydaje mi się że były to tory odstawcze z czasów świetności kolei w Rogowie, na moje oko były tam trzy, nie można dziś tego sprawdzić ponieważ wszystko albo zniknęło albo jest skutecznie zasypane.

Idziemy dalej.

Dochodzę do miejsca w którym zawsze podczas rekreacyjnych wizyt w Rogowie spędzam czas, kilometr 96, 750.

W tym miejscu jest rozjazd lub dwa, które łączyły tory "odstawcze" w jeden bocznicowy.

Dalej już biednie pojedynczy tor.

Dochodzimy do kępy drzew, w której kiedyś biegł tor, dziś sforsowanie tych chaszczy jest bez użycia napalmu, bomb paliwowych jest dla takiego okruszka jak ja niemożliwe.

Z tego miejsca wychodził tor.

 

[Kpt. Nemo]

Tak to siedem lat temu wyglądało z góry, dół zdjecia mniej więcej po środku, widać przejazd przez jezdnię.

Dziś wygląda tak.

Po kilkunastu metrach spaceru po szynach, całkiem współczesnych, napotykam kozioł, oporowy z szyn rosyjskich, nic szczególnego były już prezentowane na forum wielokrotnie.

Za kozłem już nie ma szyn, starotorze wygląda nieźle.

Semafor, wjazdowy i pozostałości podkładów.

Kończy się dobra droga, krzaki tak wysokie jak ja, nie dałem rady przejść mimo iż ważę 102 kg i rozpędzony stanowię niezły taran.
Musiałem iść gorą po jakiejś hałdzie czegoś nieokreślonego.

Widać strażnicę przejazdową a raczej jej ruiny, oraz ślady po wyrwanych podkładach.

Strażnica z innej strony i ślady po usuniętym skrzyżowaniu torów normalnego i wąskiego.

Tak okolice tego skrzyżowania i bocznica na terenie elewatora wyglądały kiedyś i całkiem niedawno.

 

[Kpt. Nemo]

Tu kilka słów o przyczynach mojej porażki, skontaktowałem się z obecnym właścicielem elewatora Panem W, długo wyjaśniałem o co mi chodzi, ale nie zgodził się na moje tam wejście, tłumacząc że nie mam książeczki zdrowia i mógłby się Sanepid do niego przyczepić, przyjmuję to wyjaśnienie, aczkolwiek zżera mnie ciekawość czy kierowcy wjeżdżający na teren wspomnianego mają takowe książeczki.
Nie mogę i już, nie pierwsza to odmowa w ostatnim czasie, musi Wam wystarczyć zdjęcie satelitarne.

Po lewej stronie budynku według zdjęcia musiał być brama wjazdowa.

Chciałem do niej dojść wzdłuż płotu, niestety wszędzie zastałem przeszkody tego typu, nie do sforsowania, może jesienią kto wie.

Wyjście bocznicy na tor zakończony kozłem widac na zdjeciu satelitarnym jako w miarę dostępne, idę na drugą stronę elewatora, mijam po drodze wejście z czasów komuny, kilka lat temu w portierni mieścił się bar z pysznym żurkiem i możłiwością picia wódeczki za parawanem, oczywiście swoje w wypożyczonych kieliszkach, zamknęli.

Za płotem reklama kolejki wąskotorowej, trochę dziwna ze względu na użyty tabor.

Wyjście bocznicy też ogrodzone i zarośnięte, nic nie widać, pech.

Niespecjalnie uradowany wracam idą po wąskich torach aby uniknąć rozjechania przez wszystkich dżygitów mających w dupie gościa idącego poboczem.
Szyna z Huty Pokój 1955, i coś dla zwolenników symetrii i poprawności wąskotorowej.

Pod koniec mojej męczarni spotykam chłopaków z rogowa na krzakobraniu jak mniemam po dźwięku piły spalinowej, nie podchodzę żeby nie zagonili do roboty.

Wracam na moje ulubione miejsce, mam mnóstwo czasu posiedzę, odpocznę, za chwilę pokażę Wam w skrócie co przyjechało.

 

[Kpt. Nemo]

Zjadłem sobie śniadanko a raczej obiadek i czekałem na pociągi, było kilkanaście, pokaże tylko te ciekawsze moim zdaniem, bo flirtów Dartów i ŁKA to już się napatrzyliście i w zasadzie to nic ciekawego.

Na początek ET41-130

Byczek ET22-1122 wypłowiały że hej, niech no ktoś tak pomaluje model.

I tenże się krzyżował z drugim ET22-753.

Jedyny warty uwagi osobowy EP07-1031

Znów ET41-170

I ostatni dziś z triady, ET41-087

Gdy się przedzierałem przez krzaczory uciekły mi trzy towary,no ale nie można mieć wszystkiego.

Do następnego razu.

 

[Harry Potter]

Cóż Pawle, szkoda, że z elewatorem się nie udało. Sam wczoraj przez przypadek dowiedziałem się, że miał być parowóz w Warszawie i przeżyłem z jednej strony zawód bo zdefektował w Legionowie ( awaria panewki osiowej) a z drugiej napatoczył się znajomy i chyba nawiedzę go w robocie z młodym ( może ta awaria to nie przypadek???)- może w Hogwarcie będzie coś wartego opisu?? Pożyję, zobaczę...

Pozdrawiam i do kolejnej relacji...,

ps. Przepraszam za zaśmiecenie wątku nadmiernymi wywodami...

 

[Kpt. Nemo]

Ponieważ nijak nie mogę się zebrać do łażenia po łódzkich bocznicach, a zawsze podczas podróży do Rogowa mijając Gałkówek widziałem odchodzącą od szlaku bocznicę do jednostki wojskowej 1933, chciałem ją zobaczyć , ale jakoś się nigdy nie składało , aż w pewną ciepłą wrześniową sobotę pokonałem lenistwo i pojechałem do Gałkówka, Pietrek był na wywczasach ze z małżowiną, przyszło mi samotnie eksplorować dzikie gałkówczańskie ostępy.

Zdjęcie satelitarne pokazujące stację i drogę do rozwidlenia, oraz drugie już samej bocznicy kończącej się w jednostce, gdybym umiał zaznaczyłbym Wam, miejsce wykonania poszczególnych zdjęć na mapach, ale nie potrafię i musicie się wysilić.

Wysiadam sobie na stacji, i już pociąg na czele EU 07-043.

Przechodzę przez przejazd w chwili gdy zamykają się zapory, w ostatniej chwili robię zdjęcie debila, bo inaczej nazwać tego nie można, pociągi które nie zatrzymują się na tej stacji, pomykają zdrowo na tym odcinku.

Idę sobie ulicą jak mogłaby być inna.

Kolejny towar, to miejsce coraz bardziej mi się podoba, nawet bardziej niż Rogów, jedzie E6ACT-008.

Nie wchodzę na razie na tor bocznicy, aby sympatyczną Panią z dyżurki nie przyprawiać o zawrót głowy głowy, idę obok do rozwidlenia.

Schodzę na tor, biegnący obok płotu okalającego chyba osiedle wojskowe, przynajmniej kiedyś takie było.
Mijam semafor , tor skręca, drżę z podniecenia.

Zza zakrętu.
Jak to było Panowie modelarzowie, podsypka maksymalnie do górnej krawędzi podkładu, hm, chyba się tu nie znają na modelowaniu.

Pięknie jest w lesie o tej porze roku, a tor raczej trochę nieużywanym jest, cechy na szynach też żadnego wodotrysku.

Byli dywersanci ?

Na początku bocznicy podkłady drewniane, teraz betonowe.

 

[Kpt. Nemo]

Dałem radę przez to przejść, jestem dzielniejszy niż myślałem.

I ta sobie idę , monotonny krajobraz ale mus to mus.

Widać o oddali przejazd przez drogę.

I on sam, w stronę jednostki i w powrotną.

Za przejazdem już jednostka, na pierwszym zdjęciu widać drogę z zakazem wjazdu po prawej stronie to droga do jednostki.

Myślę sobie bo zdarza mi się i nawet lubię, podejdę i cyknę fotkę przez bramę, ale wypada na mnie strażnik Gałkówka wzrost 160 cm w porywach, a dwa razy taki w poziomie jak ja i drze mordę że verboten, ostatnio stosuję taką metodę że się nie odzywam, to jeszcze bardziej wkurza takich typków, japa mu się nie zamyka i rusza w moją stronę, wyjąłem nóż który tego dnia zabrałem ze sobą, choć to wolę pokojowe rozwiązania, jaka cisza, gość oddala się i już za bramą dowiaduję się kim była moja mama, kim jestem ja i co mnie czeka w przyszłości, hm zawsze ciekawie się czegoś nowego dowiedzieć, gdzie te czasy gdy jednostek pilnowali prawdziwi żołnierze i jedyne co mogłem usłyszeć to szczęk zamka i hasło "gleba ****a gleba" i to rozumiem.

Oddalam się powoli, coby se nie pomyślał że się wystraszyłem, spotykam słupek i tu pytanie czy są te słupki związane w jakiś sposób z łącznością bo nie pierwszy raz taki spotykam z taką literą.

Kolejna szyna o rok starsza i szlak powrotny.

Tor widziany z "drogi" tajemnicza budowla, oraz dwa obiekty inżynieryjne.

Dochodzę do zakrętu.

 

[Kpt. Nemo]

Idę wzdłuż torów, trochę się tor podmył, spotykam wykolejnicę, w zasadzie nic dziwnego na bocznicy.

Droga wyłożona na pewnym odcinku betonowymi płytami z dawnych lat.

Widok z przejazdu na żeberko ochronne kończące się kozłem oporowym.

Zdjecia z tej cześci podróży wykonane zostały tydzień później, tamtej soboty bolała mnie tak noga że ledwo lazłem.
Po kilkunastu metrach druga wykolejnica.

I koniec żeberka z kozłem.

Widok zza kozła w stronę stacji.

I cecha na szynie kozła której nie mogę odczytać, chyba na prawdę pogarsza mi sie spojrzenie na świat.

I to prawie koniec, pozostaję na stacji jeszcze przez trzy godziny, trochę drzemiąc na ławce, trochę odpowiadając na pytania miejscowych dzieciaków, które kładkę nad torami traktują jako miejsce do zabawy, tradycyjne pytanie do gazety Pan robi zdjęcia, jedna smarkula miała smarkfon, więc powiedziałem jej coby sobie zerknęła po co robię fotki, jak pokazała bąblom stronę naszego forum, dopiero się zdziwiło towarzystwo.
Jak się trochę ogarnę wrzucę trochę zdjęć pociągów które mnie odwiedziły.

 

[Jarząbek]

spotykam słupek i tu pytanie czy są te słupki związane w jakiś sposób z łącznością bo nie pierwszy raz taki spotykam z taką literą.

Oznaczenie dalekosiężnej linii kablowej.

 

[Jarząbek]

I cecha na szynie kozła której nie mogę odczytać, chyba na prawdę pogarsza mi sie spojrzenie na świat.

L.H.S. - Laura Hütte-Siemianowitz

 

[Paweł.W-wa]

Oddalam się powoli, coby se nie pomyślał że się wystraszyłem, spotykam słupek i tu pytanie czy są te słupki związane w jakiś sposób z łącznością bo nie pierwszy raz taki spotykam z taką literą.

Z bardzo dużym prawdopodobieństwem graniczącym niemalże z pewnością - tak. Fakt faktem, że kształt literki jest dość "archaiczny" - pewnie słupek jest niewiele młodszy od węgla kamiennego Ale skoro jest i faktycznie wyznacza położenie kabla teletechnicznego oraz, po fotkach wnioskując, że tor jest w dalszym ciągu używany - to ten kabel jest sprawny. W latach 90-tych takiego kształtu słupków kablowych już nie stosowano - były takie zwyczajne - ot, kwadratowe w przekroju, płaskie, bez "daszka". Przynajmniej "we wojsku"

 

[michal.guminiak]

Piękny klimat bocznicowy. Czy zostało jeszcze coś z bocznicy do fabryki domów, ogałęziającej się ze stacji Lublinek? Jeszcze jedną bocznicą w węźle łódzkim, która zapadła mi w pamięci było odgałęzienie odchodzące tuż za Zgierzem od linii do Łowicza (jadąc do Łowicza, bocznica odgałęziała się w lewo od toru szlakowego).

 

[Kpt. Nemo]

Obiecane pociągi.

EN57-1160

ET22 1034-5331

ET22-1125

Ekspres "Opocznianin" SA 153-020,tu śmieszna dygresja, czekałem na ten pociąg, ale nie spojrzałem dokładnie na jaki peron przyjedzie, a on zrobił mnie w konia i przyjechał na "niewłaściwy" nie dałem rady pokonać kładki, zaczekałem na następny.

TEM2-075

E 483 253

ET22-648

I na zakończenie budynek stacyjny, pamiętam czasy gdy wyglądał lepiej, ale nie ma co grymasić, jest otwarty, nie zniszczony, są dwie toalety w których jak się sika bez ruchu dłużej to gaśnie światło, a jak zaczyna padać deszcz, dzieciaki mają się gdzie schować.

 

[Kpt. Nemo]

Tym razem będzie na temat, Żabcia mnie pogoniła bo jej się kręciłem w kuchni, to se poszedłem na tory, a konkretnie na nieistniejąca bocznice do zakładów Jotes, znanych także jako "Strzelczyk" w dawnych czasach czołowego producenta szlifierek.

Tak to wyglądało w roku bodajże 2009, już wtedy nie było torów, ale świetnie wiać ślad po nich, przez tory przechodzi rurociąg i tam odchodziła od szlaku, a właściwie od bocznicy do EC IV.
To taki biały ślad na zdjęciu wchodzący w róg zabudowań fabrycznych.

Zaczynam od kozła oporowego żeberka ochronnego bocznicy do EC IV, cech na szynach nie stwierdzono.

I do przodu, wchodzimy na właściwą bocznicę, po kilkudziesięciu metrach widać ślady odejścia do "Jotesu".

Tu też musiało być żeberko ochronne, ale zachowało się tylko kilka podkładów.

Zbaczam, ale sobie nie pohasam zbytni, te przeklęte krzaki w każdej porze roku uniemożliwiają penetrację bocznic, czy to wiosną, latem czy słotną jesienią, nie do przejścia idę jak mi pozwalają zarośla, w oddali widać charakterystyczny pomarańczowy (brrrr) budynek tego co pozostało po fabryce szlifierek.

Gdzieś tu jest nasyp, a od już ledwo widocznego rurociągu przyszedłem.

Wreszcie docieram do bramy wjazdowej.

Idę wzdłuż płotu, aby wejść na teren fabryczny, jak większość pofabrycznych zabudowań w Łodzi stanowi przystań dla różnego rodzaju firm, dobre i to.
Nikogo, żywego ducha, docieram do bramy wjazdowej od strony fabryki.

Tędy biegł tory, jak się okazuje przynajmniej dwa, więc już na terenie musiał być rozjazd, a może przed bramą.

Są ślady po torach w drodze, jedyne zresztą, lewy wchodzi do hali, ale czy tak było, czy była tu ta hala fabryczna, prawy biegł obok wspomnianej, niestety dalej nie ma śladu po torach, reszta terenu ogrodzona, nawet nie próbowałem przełazić przez płot.

I to wszystko co mogłem zobaczyć, szkoda że tak mało jest materiałów, i tak niewielu już pamięta czasy świetności łódzkich kombinatów.
Wychodzę z tego przygnębiającego miejsca, kilkaset metrów dalej nie związany z koleją, a może jednak związany, trzeba będzie poszperać trochę, budynek szkoły z 1912 roku z oryginalnym napisem.

Zimno jak diabli, idę jednak dalej na bocznice do EC IV, opisane dawniej w tym dziale, trzeba się przejść.

DCN.

 

[Speedway]

Łódź. 02.02.2019r. Patrząc od strony ul.Przędzalnianej, możemy dostrzec "zrewitalizowany", około 100-metrowy fragment bocznicy prowadzący do dawnych zakładów Scheiblera. Słowo "zrewitalizowano" napisałem w cudzysłowie, bowiem autorowi projektu chodziło raczej o stworzenie jakiejś ścieżki dydaktyczno-wypoczynkowej, z zaznaczeniem, że dawniej biegły tędy tory. Pojawiła się nawet tablica "Księży Młyn" przypominająca napisy stacyjne.
Ogólny misz-masz. Ale cieszmy się tym co jest. W nocy, uroku dodają lampy rozwieszone nad torowiskiem. A dodatkową zaletą skąpego oświetlenia jest to, że po zmroku nie widać napisów szpecących pobliskie mury, stosów butelek po piwie wypitym w czasie nocnych imprez, śmieci, czy nie zdartych jeszcze od nowości folii przykrywających ławki. Postarano się nawet o to, by drewniane podkłady emanowały zapachem "prawdziwej kolei".