W tym zakresie dobrze spisuje się klej cyjanoakrylowy. Jego wadą jest szybkie schnięcie, pozostawiające mało czasu na ustawienie elementu, a tym samym dający mały margines błędu. Pewnym ułatwieniem jest cyjanoakryl w żelu. Zwiększa się margines czasowy, ale za cenę większej grubości kleju, który jeśli wyjdzie poza przyklejany element może przysporzyć dużo zabawy związanej z jego usunięciem. Zresztą przy nadmiarze kleju rzadkiego mamy ten sam problem. Ja stosuję cyjanoakryl do klejenia dużych elementów, gdy ich przyleganie do klejonej powierzchni nie jest idealne. Dozując stopniowo małe porcje kleju można dość dokładnie przykleić "odstający" element do podłoża. Klej ten stosuję również do klejenia elementów wymagających dużej wytrzymałości mechanicznej, lub gdy mogę "zalać" klejem przyklejany detal od niewidocznej strony. Do klejenia elementów wymagających dłuższego pozycjonowania, np. oznaczenia serii lokomotywy, na poniższym zdjęciu również do przyklejenia trawionych detali do drzwi, stosuję bezbarwny lakier błyszczący HUMBROL. Po właściwym wyschnięciu lakieru trzyma naprawdę mocno, myślę, że z siłą podobną do cyjanoakrylu. Zaletą lakieru jest, jak wspomniałem, możliwość dłuższego ustawiania elementu. Poza tym za pomocą pędzelka zamoczonego w rozcieńczalniku mogę usunąć lakier, którym zabrudziłem powierzchnię poza klejonym detalem. Wada tej metody - klejony detal, a właściwie jego położenie w czasie klejenia, nie może poddawać się wpływowi grawitacji. Innymi słowy np. oznaczeń literowych nie przykleisz w pionie do boku pudła bo "zjadą". Poza tym lakier ten dość długo wysycha pod przyklejaną blaszką. Krawędzie "łapią" w miarę szybko, ale osiągnięcie pełnej mechanicznej odporności należy liczyć w dniach i jest tym dłuższe im większa powierzchnia klejenia.
-
5
-
18
-
2
- Pokaż wszystkie
Tylko trzeba włożyć wcześniej puszkę w gorącą wodę na kilka minut i malować z dużej odległości. 
