Kępno płot z metalowych podkładów.
Bardzo racjonalne wykorzystanie starych, stalowych podkładów kolejowych
. Przypuszczam, że ten płot "przeżyje" jeszcze nie jeden współcześnie postawiony
.
Na początek szyna z Huty Pokój z 1952 roku.
Bo to jest prawdopodobnie szyna wąskotorowa (oceniając po wyglądzie). Sposób cechowania szyn wąskotorowych jako tako nie objęty był taką normą, jak szyn normalnotorowych, stąd brak napisu P.K.P. i miesiąca produkcji. Wiele szyn wąskotorowych nie nosi śladów jakiegokolwiek cechowania – stąd bardzo ciekawe trafienie Kolega zaliczył. Może – tak jak piszesz – szyna ta pochodzi z rozebranej już, przebiegającej nieopodal Kolei Jabłonowskiej. Widoczny, według mojej oceny, „bardzo lekki” profil szyny i te o wiele mniejsze cyfry i litery w cechowaniu wypukłym (od standardowych, stosowanych w szynach normalnotorowych) niewiele nam jednak powiedzą, dlatego przydałoby się poznać wymiary szyny – stąd prośba do Kolegi, jeżeli to możliwe, o zmierzenie jej podstawowych parametrów. Znając wysokość szyny – od dolnej krawędzi stopki do górnej krawędzi główki (choć główka widać jest już po części starta), szerokość stopki oraz szerokość główki, można byłoby pokusić się o określenie profilu szyny, choćby poprzez wyliczenie jej przybliżonej wagi w kg/mb.
Ale już na dużo młodszej z tej samej stacji nie ma napisu PKP.
Bo w 1970 roku (mniej więcej w połowie roku) zmieniły się normy, a co za tym idzie sposób cechowania szyn. Według nowych przepisów (uwidocznionych od 1970 w cechowaniu szyn różnych producentów, w tym z krajów ówczesnego RWPG, a dostosowanych do ówczesnych norm europejskich) na szynach produkowanych w Polsce zaprzestano nanoszenia symbolu nazwy przewoźnika (P.K.P.) i nr fabrycznego producenta - pamiętającego jeszcze czasy przedwojenne. Charakterystyczny „klucz” miesiąca produkcji (wato dodać, że polskie huty miały swoje własne, indywidualne „klucze” sposobu cechowania miesiąca) zastąpiono cechowaniem miesiąca produkcji w postaci cyfry rzymskiej (I - XII), a symbol roku produkcji ograniczono do dwucyfrowej końcówki roku. Nowością (od 1970) był obowiązek cechowania kierunku walcowania szyny, w postaci charakterystycznej strzałki. Na szynach HP i HK (przedwojennej Huty Królewskiej) był to swoisty powrót do znanych z lat 30-tych strzałek – tak charakterystycznych dla ówczesnych szyn wspomnianych hut, ale także np. Huty Częstochowa, na szynach której, w latach 30-tych, strzałka przyjęła największy rozmiar....
Poniżej zdjęcia szyn, niestety bez cech, ale JEDYNYCH jakie udało mi się zlokalizować w
Lidzbarku Warmińskim. Smutny i przygnębiający widok, kiedyś 5-kierunkowego węzła kolejowego, który można obecnie "podziwiać", potęguje brak jakichkolwiek szyn na równi stacyjnej i szlakach wychodzących ze stacji - szyny wymiotło dosłownie do zera (!). Jednak koło dworca można zlokalizować - co najmniej w dwóch miejscach - fragmenty starych szyn, wkopane w ziemię jako słupki.
Zdjęcie nr 1. Na wschodniej ścianie dworca (od strony postoju taksówek), na samym rogu budynku, od strony peronów, zachował się fragment starej szyny, pochylony w stronę ściany, wręcz zatopiony w jej elewacji. Patrząc na profil główki szyny, prawdopodobnie pochodzi ona z przełomu XIX/XX w., a być może pamięta czasy budowy dworca. Trudno stwierdzić czy to pozostałość po starym ogrodzeniu i jaką kiedyś funkcję mógł spełniać ten kawałek szyny. Na pierwszy rzut oka, "podpiera" on ścianę budynku.
Zdjęcie nr 2. Mniej więcej na przeciwko niewielkiego budynku pochodzenia kolejowego z tabliczką KUŹNIA D2 (na zachód od dworca), po drugiej stronie ulicy Kolejowej, można dostrzec relikty szyn użyte jako elementy konstrukcyjne betonowej ścianki, będącej obecnie "zatoczką/boksem" dla kubłów na śmieci. Nie licząc krótkiego fragmentu szyny "zatopionego" w róg ściany dworca (przedstawionego wyżej), są to jedyne relikty szyn jakie można znaleźć w okolicach stacji. Niestety na szynach nie można dostrzec żadnego cechowania pozwalającego na określenie producenta bądź roku produkcji, jednak ich profil wskazuje, że mogą one pochodzić z lat 50/60 XIX w. i lat 70/90 XIX w. (charakterystyczny dla Vignolesów z tych lat profil, na rysunkach poglądowych zamieszczonych obok zdjęcia szyny).
3
1
1
