Szyneczki i ...

[Jarząbek]

chciałbym abyś ją pomierzył.

Już nie chcę.

Wystarczy ...

... wiem, wiem ... dobrze popatrzeć i nie trzeba ani mierzyć, ani ważyć ... wszystko widać.

Jest to po prostu szyna S33 produkcji francuskiej - wysokość -134 mm, szerokość stopki - 105 mm, szerokość główki - 58 mm. Ciężar 1 mb szyny - 33,47 kg.

wiem, że w takich warunkach to łatwiej o ... pół metra.

Lepiej się poświęcić temu zbożnemu celowi.

 

[Jarząbek]

Zaobserwowałem geograficzne prezentowanie poszczególnych producentów szyn. I tak Koledzy Marcin i Stanisław wstawiają zdjęcia głównie producentów niemieckich, wcześniej pruskich, natomiast Kol. Paweł głównie rosyjskich. Oczywiście, że nie ma w tym nic dziwnego biorąc pod uwagę ich miejsca zamieszkania - Pomorze i Warmia oraz Polska Centralna. Pojawiają się różne inne wytwórnie, ale naprawdę jest ich mało. Pomijam oczywiście wytwórnie polskie.
Czego brakuje? Jak widać mamy szyny z terenów zaborów pruskiego i rosyjskiego, nie ma lub prawie nie ma szyn z hut austriackich.
Trafiają się co jakiś czas pojedyncze szyny czeskie, ale ...
Może dlatego, że Koledzy z południa Polski nie fotografują i nie piszą?
Kilka dni temu Kol. Krzysztof wyraził zgodę na zamieszczenie fotografii. Spróbuję choć tą jedną, jedyną nadrabiać braki.
Szyna sfotografowana przez Krzysztofa w 2007 roku na stacji Lipie, na kolei starachowickiej.
Wyprodukowana w hucie Buchscheiden w austriackiej Karyntii w roku 1882, systemem Bessemera. Na innym forum widziałem też taką szynę sfotografowaną w Starachowicach.
Z całą pewnością szyny te zostały sprowadzone gdzieś z normalno czy też wąskotorowych szlaków dyr. krakowskiej czy lubelskiej.

 

[Kpt. Nemo]

Ileż jeszcze jest do odnalezienia, a jak mało czasu.

 

[newermind]

Ileż jeszcze jest do odnalezienia, a jak mało czasu.

Gdzieś, coś tną !? Palnikiem w sensie, że tak mało czasu !?

 

[Jarząbek]

Ileż jeszcze jest do odnalezienia, a jak mało czasu.

Ej, ej ... nie wyjeżdżaj mi tu z takim memento , ja przecież jestem od Ciebie dużo starszy, a nie biadolę.
Aby Cię pocieszyć przypomnę, że to Ty odnalazłeś jak do tej pory najciekawszą szynę, tylko szkoda, że nie drążyłeś (dosłownie i w przenośni) dalej tematu. Oczywiście chodzi mi o tą szynę bez stopki, odnalezioną przez Was na Kaliskiej.
Tak, że nie pogrążaj się w jesiennej chandrze (już niedługo zacznie dnia przybywać) do łapek saperkę i ... drąż temat.

 

[Jarząbek]

Aby Cię pocieszyć przesyłam na szczęście produkt Huty Batory, wchodzącej w skład Wspólnoty Interesów. Jak widzisz podkowy - przednia i tylna.

I w dalszym ciągu produkty Huty Piłsudski, tym razem podkładki szynowe. Zwracam uwagę na tą z lewej strony - uniwersalna po odpowiednim jak to wówczas określono ... dziurowaniu. Ciekawe produkty dziurowano, ale na rysunkach są już otwory.

I na zakończenie ... zobacz coś znalazł. Miałem to zamieścić znacznie później, ale widzę, że sytuacja jest ... niepokojąca..

C.D.N. ... mam nadzieję.

 

[Stanisław1972]

w jesiennej chandrze

Ale jesień ma jednak jedną, acz kolosalną zaletę . Oto spod grubej warstwy liści, powoju, krzaków i wszelkiej innej roślinności, latem skutecznie maskującej wygląd ale i blokującej dostęp do starych płotów, wyłaniają się szyny w zapomnianych ogrodzeniach... Dwa ciekawe przykłady z Dobrego Miasta:

Zdjęcie nr 1. Fragment południowo-zachodniego narożnika płotu posesji na ul. Łużyckiej. W narożniku tym, od strony ulicy, znajduje się 6 szyn normalnotorowych oraz stojąca pomiędzy nimi stara brama, prowadząca obecnie donikąd.

Zdjęcie nr 2 i 3. KRUPP 18.. i KRUPP 1883 VII
Wśród sześciu zachowanych szyn, dwie cechowane są nazwą KRUPP. Na jednej końcówka roku jest niewidoczna. Szyny te, to zapewne siostry, najstarszych leżących na torowisku stacji Dobre Miasto szyn, identycznie cechowanych, przedstawionych w poście #341 Dodam, że oficjalne otwarcie dobromiejskiego „okna na świat”, odcinka Olsztyn – Orneta, nastąpiło 1 listopada 1884.

Zdjęcie nr 4. HENRICHSHÜTTE 1871
W samym rogu powyższego ogrodzenia stoi natomiast szyna HENRICHSHÜTTE z roku 1871, tym samym jest to najstarsza (147 lat), dotychczas zlokalizowana, szyna w Dobrym Mieście, jednak nie będąca elementem torowiska. Na pozostałych trzech szynach nie dostrzegłem cechowania, ale może należy jeszcze poczekać, aż opadną wszystkie liście . Poniższe zdjęcie jest kompilacją dwóch fotografii, ponieważ cechowanie rozdzielone jest otworem i śrubą, jednak łatwo je odczytać.

Miejsce lokalizacji ogrodzenia jest oddalone o ponad 500 m. od stacji kolejowej, jednak ma ono zapewne swoje konotacje z koleją - stąd zapewne stare szyny kolejowe we fragmencie zachowanego do dziś, pierwotnego fragmentu ogrodzenia. Za widoczną bramą (ze zdjęcia nr 1), jest ok. 2 metrowe urwisko, powstałe po II w. św. lub jeszcze w 20-leciu międzywojennym (?) w trakcie równania terenu pod rozbudowę (i/lub odbudowę) widocznego na lewo, budynku mieszkalnego. Na mapie z 1914, na samym dole widocznej posesji, opadającej aż do zakola rzeki Łyny, zlokalizowany był komin i budynki, prawdopodobnie stacji pomp o napędzie parowym, zasilającej w wodę dobromiejską kolejową wieżę wodną. Obecnie w miejscu tym znajduje się ogród i działki należące do właścicieli wspomnianej posesji, a po budynkach i kominie nie ma już śladu. Lokalizacja przy zakolu rzeki nie była przypadkowa – stąd najbliżej było do wieży wodnej, leżącej na zachód, niemal w linii prostej od widocznej bramy. Reszta ogrodzenia omawianej posesji, składa się ze „współcześnie” wyglądających elementów (betonowe słupki i stalowe teowniki), choć terenu przy samej rzece jeszcze nie obejrzałem dokładnie (jest bardzo trudno dostępny).

Kolejny dobromiejski płot "uwolniony" spod zasłony liści składa się z ponad 20 szyn wąskotorowych. Jego początek zlokalizowany jest niedaleko dworca, przy ul. Zwycięstwa. Kiedyś oddzielał teren Zakładu Drzewnego (o którym wspominałem w postach #385 i #543) od parku miejskiego (obecnie to Park Przyjaciół Kultury), dziś stoi zapomniany, w dole skarpy, za garażami wybudowanymi na trenie "drzewnej", a od strony parku, za rowem melioracyjnym oraz po części stanowi fragment ogrodzenia prywatnej posesji, gdzie jest utrzymany w całkiem dobrym stanie.

Zdjęcie nr 5. Ogrodzenie z szyn wąskotorowych, na sporym odcinku "bezpańskie" i zniszczone, po części padło już łupem złomiarzy.

Zdjęcie nr 6. H 10 S10 - szyna wąskotorowa
Dużą niespodzianką było zlokalizowanie na jednej z szyn powyższego płotu cechowania, jak mnie wzrok nie myli jest to H 10 S10. Dodam może, że wewnątrzzakładowy system torów wąskotorowych Zakładu Drzewnego miał rozstaw szyn 580 mm.

Zdjęcie nr 7. Wymiary w/w szyny w mm.

 

[Jarząbek]

Tylko drobniutkie różnice w wymiarach ....

 

[Zbyszek]

@Jarząbek Jarząbku, pokaż jak była mocowana szyna w tej podkładce typu 6, chodzi mi o ten pojedynczy otwór. Jak wyglądała łapka pod wkręt.

 

[Jarząbek]

A proszę bardzo. Łapka wyglądała b. podobnie do tej z lewej strony:

A tu możemy zobaczyć jak wyglądało to mocowanie:

a także tu:

Na obu rysunkach przedstawiono sposób mocowania szyny do podkładu stalowego. W taki sam sposób mocowano szyny do podkładów drewnianych, tylko zamiast śruby mocującej stosowano typowy wkręt, chociaż ... nie zawsze. Jak widać na poniższych zdjęciach czasem wkręt a czasem ... hak.

 

[Stanisław1972]

Tylko drobniutkie różnice w wymiarach ....

Zgadza się. Dodam może, dla gości Forum nie orientujących się w temacie, że to pruska/niemiecka S10 (tak jak zresztą widać na cechowaniu), czyli inaczej typ 70/10, o wadze dokładnie 10,00 kg./m.

Symbol H 10 to zapewne końcówka roku 1910 i pierwsza litera nazwy producent. Tylko jakiego producenta ? Czy może "H" to ogólny skrót od np. Hütte ??

 

[RS11]

H jest w wykazie niemieckim nie opisana. W muzeum w Norymberdze jest szyna H 1895 jako nie rozpoznana.
To może być Hoesch AG, bo on miał w swoim logo samą literę H. Choć ja znam szynę gdzie widnieje pełna nazwa Hoesch 1921.

 

[Zbyszek]

Jarząbku, to co pokazałeś to mocowanie typu 8, nigdy nie widziałem takiej łapki do 6, domyślam się, że nie miała tego haczyka wchodzącego w prostokątny ''otwór''.
Te dwa ostanie zdjęcia to też typ 8, mam cztery takie podkładki i za nic nie mogłem zidentyfikować, myślałem, że to bawarski typ D2X, ale już wiem, że to ósemka. Na razie nie przewiduję dla nich koncepcji, ale kto wie?
Ostatnio udało mi się zdobyć ok. 40 kg. łapek, podkładek i wkrętów, które miały pójść na złom, po renowacji pokażę fotki, a część będzie miała wartość użytkową w mieszkaniu.

 

[Stanisław1972]

Dziś dorzucę małą kropelkę do wiedzy na temat szyn, ale myślę również, że do historii przedwojennego PKP.

Przeglądając zbiór fotografii dokumentujący stację Dobre Miasto, zwróciło moją uwagę zdjęcie, zrobione kilka tygodni temu, a właściwie mały jego fragment, gdzie na tzw. drugim planie, widoczny jest fragment cechowania szyny. Niby nic, jakoś wcześniej nie zwróciłem na to uwagi, sądząc, że jest tam początek cechowania szyny Huty Pokój, z numerem marki fabrycznej 22, jednak powiększając zdjęcie, odkryłem, że na szynie jest wyraźnie numer 72, a nie 22 [Takie numery nadawano przed wojną producentom wyrobów metalowych, wytwarzającym produkty na zamówienie PKP. Dzięki koledze Jarkowi - post #74 - wiemy m.in. że Ministerstwo Przemysłu i Handlu, a później Ministerstwo Komunikacji (od 1926) nadawało takie numery marek fabrycznych systematycznie, w miarę pojawiania się nowych producentów, a wg stanu na 5.10.1925 numeracja ta osiągnęła nr 31]. W dodatku szyna ta, nie była elementem jakiegoś rozjazdu, była to zwykła szyna (lewa), leżąca na torze nr 6 za rozjazdem nr 5 na stacji Dobre Miasto.

Zdjęcie nr 1. Numer fabryczny 72 odkryty na jednym ze zdjęć stacji Dobre Miasto, które wykonałem kilka tygodni temu.

Ponieważ "odkrycie to" bardzo mnie zaciekawiło, jeszcze wczoraj udałem się na stację i zrobiłem zdjęcie owej "tajemniczej" szyny, uwzględniając całość cechowania. Zachmurzenie i panujący lekki półmrok (było już po godz. 15.00) nie pozwoliły na dobrej jakości zdjęcie, ale pozwoliły zidentyfikować producenta szyny. Charakterystyczny herb miasta Trzyniec, rzucał się od razu w oczy (!).

Zdjęcie nr 2. Wyraźny herb miasta Trzyńca, pomiędzy "S" i miesiącem produkcji (trzy kropki przy pionowej kresce czyli marzec).

Dziś jak na zawołanie pogoda wyraźnie się poprawiła , wyszło słońce, przez co mogłem zrobić o wiele wyraźniejsze zdjęcie. Na pierwszym jeszcze jakieś źdźbła traw weszły w kadr, ale na drugim szyna prezentuje się już w całej okazałości.

Zdjęcia nr 3 i 4. P.K.P. (72) S. Δ :I 1939

Piękna, według mnie, szyna z polskiego Trzyńca. Wyprodukowana na zamówienie PKP, ze wszystkimi wymaganymi przedwojenną normą cechami: nazwa przewoźnika (P.K.P.), numer fabryczny (72 w kole), typ szyny (S) czyli średnia, logo producenta - co ciekawe nie z liter, tylko symbol, będący w herbie miasta Trzyniec, miesiąc produkcji (marzec - według klucza, jak w szynach HP), oraz rok produkcji (1939).

W takim razie, co z szyną cechowaną TRZYNIEC 1939 SM z postu #610 ? sfotografowaną przez Pawła Wojtczuka w Treblince. Według mnie albo to szyna eksportowa, na zamówienie DR, albo szyna cechowana, wprawdzie polską nazwą Trzyniec, ale już po zajęciu Trzyńca przez Niemców, we wrześniu 1939. Być może Niemcy zanim zmienili jeszcze w 1939 r. sposób cechowania na TRZYNIETZ, początkowo cechowali nazwę miasta z końcówką C, a nie TZ. Poniżej kompilacja cechowań szyn oznaczonych 1939 SM z Trzyńca z 1939. Wyraźnie widać identyczną czcionkę, i schemat cechowania, co może sugerować, że jest to już "cechowanie niemieckie". U góry oczywiście cechowanie dla PKP.

Tak więc nie wiem, czy "dobry duch szyn" czuwał nade mną, czy to takie dziwne zrządzenie losu, że szyny o których ostatnio myślałem (polskie szyny z Trzyńca) nie są już taką tajemnicą jak jeszcze dwa tygodnie temu. Co ciekawe, dzięki tej szynie, wiemy także, że numeracja fabryczna wyrobów dla PKP osiągnęła przed wojną numer 72 (wg. stanu na październik 1938 - wojska polskie wkroczyły na Zaolzie 02.10.1938). Inna ciekawostka, to taka, że Czechosłowackie/Czeskie szyny z Trzyńca, cechowane logiem z herbem miasta (tylko, że w kole), od 1964 do chwili obecnej, powielają nijako pomysł polski, bo to Polacy umieścili herb miasta na szynach produkowanych na zamówienie PKP już przed II w. św.

Ileż jeszcze jest do odnalezienia, a jak mało czasu.

Jedna, mała zagadka rozwiązana (cechowanie szyn z polskiego Trzyńca dla PKP) , a czasu mało, bo modernizacja stacji Dobre Miasto, zapowiedziana przez PKP PLK w lutym tego roku, wymiecie zapewne tą szynę i wszystkie inne [szyny mają być wymienione na całej linii nr 221 Gutkowo - Braniewo, z kompleksową modernizacją (przebudową) stacji i przystanków (w tym mają się pojawić dwa nowe przystanki)]. Także czasu coraz mniej....

 

[newermind]

Niebywałe studia szynowe Stanisława, Jarząbka, Pawła i wielu innych, sprawiają, że tacy śmiertelnicy zwykli - z natury niemrawi, jak ja - odkrywają piękno historii w prostocie!
Celowo napisałem o prostocie, gdyż większość uznaje ten temat za niszowy i trochę "odjechany"!
Jednak sposób opracowania zagadnienia sprawia, że będzie to kiedyś gotowy projekt, na pracę doktorską, z dziedziny historii metalurgii na ziemiach polskich!!
Podziwiam, kibicuję i proszę o więcej!!
Pozdrawiam z wielkim szacunkiem za wiedzę i wytrwałość!!

 

[Jarząbek]

opisany ciągle nie rozpoznanym symbolem FL 16 A, identycznym jak przedstawiony w poście #568 łubek KRUPPa z 1941.

Sam skrót FL znany jest mi od dość dawna, oznacza po prostu łubek tylko po niemiecku - Flaschlasche. Natomiast kłopot sprawiało mi dalsze określenie, czyli 16 A.
O ile np. łubki FL 7, FL10, FL14, FL18, FL20, FL30, FL33 są przeznaczone do łączenia szyn - odpowiednio S7, S10, S14, S18, S20,S30, S33 to patrząc na to jakie szyny zostały połączone łubkiem FL16 A widzimy, że coś nie pasuje. Byłby to łącznik dla szyn o wadze pomiędzy 14 a 18 kg/m, czyli jakieś maleństwo wąskotorowe, a więc to nie to.
Łubkiem FL16 A połączono szyny nawet S49, czyli szyny z grupy ciężkich. Trudność mi sprawia to, że obecnie na kolejach niem. nie stosuje się łubków FL16 A, stąd nie znam ich dokładnych parametrów.
Stosuje się się natomiast łubki FL14 A właśnie do łączenia szyn S49-S54. Najprawdopodobniej dzisiejszy niemiecki łubek FL14 A jest jakąś lżejszą wersją poszukiwanego łubka FL16 A. Może z czasem dokładnie to wyjaśnię. Na dzień dzisiejszy muszę swoją starą łepetynę wziąć w łubki, gdyż od dłuższego czasu ... łamię sobie głowę ...

H jest w wykazie niemieckim nie opisana.

W tym wykazie jest niewymienionych wielu producentów i nie ma co się temu dziwić, gdyż jest tworzony przez takich samych hobbystów-amatorów jak i my.

To może być Hoesch AG, bo on miał w swoim logo samą literę H. Choć ja znam szynę gdzie widnieje pełna nazwa Hoesch 1921.

Tak się składa, że wystarczy przejrzeć dokładnie Forum aby znaleźć kilka zdjęć szyn prod. Hoesch z pełną nazwą, zamieszczonych przez Kolegów Marcina, Pawła i Stanisława.
A moim skromnym zdaniem nie należy rozpatrywać znaczenia litery H jako inicjału konkretnego producenta, bądż słowa Hütte. Uważam, że jest to określenie któregoś z parametrów szyny, którego dziś mi tylko jeden przychodzi do głowy, ale nie mam nic a nic na potwierdzenie.
Na przedwojennym PKP wyliczano też taki wskaźnik B/H, czyli stosunek B - szerokości stopki do H - wysokości szyny. Ale widząc efekty pomiarów szyny wykonanych przez Kol. Stasia, widzę, że to nie to.

że będzie to kiedyś gotowy projekt, na pracę doktorską,

Projekt? ... toż to prawie gotowiec. W każdym bądż razie bardzo łatwy do napisania i jednocześnie bardzo trudny ... do obronienia.
I jeszcze jedno bardzo łatwy ... do czego ... domyślcie się ...

 

[newermind]

Projekt? ... toż to prawie gotowiec. W każdym bądż razie bardzo łatwy do napisania i jednocześnie bardzo trudny ... do obronienia.
I jeszcze jedno bardzo łatwy ... do czego ... domyślcie się ...

Miałem ostatnio przyjemność odpowiedzieć na pytanie skonfudowanych jegomości, którzy na widok fotografujących szyny, pytali: Po co?
Pan wie, proszę Pana! Praca doktorska... Te sprawy.
Tak sobie właśnie pomyślałem, że chyba bym się obronił!!
Ludzie piszcie Prace Doktorskie! Tylko wcześniej ruszcie dup#^ka w teren!!

 

[Jarząbek]

Smutne to, że coraz więcej tych doktorów wokół nas, a efekt zgoła odmienny od oczekiwanego. Pacjent zamiast stawać na nogi ... stygnie.

 

[Jarząbek]

O ile w przypadkach łubków niemieckich trzeba troszeczkę ... połubkować , to na tym prawie współczesnym, polskim widać wszystko jak na dłoni:

PS. Czy ktoś może mi wyjaśnić dlaczego poziome zdjęcie system ustawia mi pionowo i aby wyglądało tak jak chcę muszę przed wstawieniem obrócić go w prawo?

 

[Stanisław1972]

Wyraźny herb miasta Trzyńca

Oczywiście doprecyzowując, jest to historyczny herb/logo huty w Trzyńcu, wpisany w herb miasta, którego głównym motywem jest złoty orzeł Piastów cieszyńskich, czyli bez korony, na błękitnym tle. To tak gwoli sprostowania, bo mój wpis mógłby sugerować, że sam symbol trzynieckiej huty jest herbem miasta .

Celowo napisałem o prostocie, gdyż większość uznaje ten temat za niszowy i trochę "odjechany"!

...ale na pewno niezwykle ciekawy. Myślę, że wszyscy Miłośnicy Kolei, prędzej czy później zgłębiają temat infrastruktury torowej. Jednych zainteresuje on bardziej, inni przechodzą nad nim do porządku dziennego, czyli wracają do lokomotyw, wagonów, sygnalizacji, stacji itp. Mnie nie ukrywam "wciągnął" i zainteresował na dłużej. Nie ukrywam, że wynikają z tego niekiedy zabawne sytuacje, np. będąc w Gutkowie spotkałem grupkę nastolatków fotografującą z palcu ładunkowego, jeszcze stojące na tej stacji semafory kształtowe. Ja tymczasem podeszłem do starego, betonowego boksu, w którego ziejących pustką otworach drzwiowych, wmontowane są cztery poniemieckie szyny. Zrobiłem każdej z nich zdjęcie i spacerkiem pomaszerowałem dalej. Miny owych młodzieńców były bezcenne , oczywiście same semafory kształtowe stacji Gutkowo mam utrwalone na zdjęciach już dawno...

A skoro jesteśmy przy łubkach, nie wiem, czy zauważyliście, że numer fabryczny 20, przypisany Hucie Królewskiej --> Hucie Kościuszko, pomimo, że według zmienionej w 1970 r. normy cechowania szyn, zniknął w II połowie roku 1970 z samych szyn, to zachował się na łubkach do co najmniej roku 1990. Poniżej przykłady łubek Huty Kościuszko, ale tym razem 6-otworowych, wiszących, Ł49 i Ł49W, z roku 1990 (z "20" i jeszcze bez "W"), 1993 (już bez "20" i z "W"), z 2008 (z przestawioną sekwencją cechowania) i z 2012 (gdzie widać już samodzielne litery HK, nie połączone, jak we wcześniejszych przykładach - w roku tym, 2012 Huta Kościuszko upadła i postawiona została w stan likwidacji).

Zdjęcie nr 1. Łubki HK 20 90 Ł49, HK 93 Ł 49W, Ł 49W HK 08 oraz Ł 49W HK 12

Łubki HK z lat 2008 i 2012 zamieściłem nie przypadkowo. Poniżej zdjęcia łubek wiszących, 6-otworowych, Ł49W też z roku 2008 i 2012 ale kompletnie nie znanych mi producentów. Może komuś coś przyjdzie do głowy, bo trochę poszperałem w necie i jakoś nie umiem przypisać skrótów widocznych na poniższych łubkach (EN oraz WB), do konkretnych producentów . Dodam może, że z tego co zaobserwowałem, tak oznaczone łubki, opatrzone są rocznikami dopiero z lat 2000-nych.

Zdjęcie nr 2. Ł49W-EN-08

Zdjęcie nr 3. Ł49W-WB-12

Na koniec lokalizacja wykonanych zdjęć. Wszystkie powyższe przykłady 6-otworowych łubek wiszących Ł49 pochodzą z linii nr 221 Gutkowo - Braniewo, a konkretnie z odcinka Bukwałd - Lubomino.