-
Ten serwis używa "ciasteczek" (cookies). Korzystając z niego, wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. Learn more.
Przydatne i zbędne.
- Inicjator wątku Kpt. Nemo
- Data rozpoczęcia
A oto i moje wynalazki. 
Bardzo dawno temu wykonane przyrządy do produkcji tulejek prowadników maźnic. Przyrządy dają możliwość delikatnej regulacji długości tulejek poprzez podkładki dystansowe.
A to najprostsze przyrządy do produkcji dennic zbiorników pneumatycznych. Kulka i bieżnia łożyskowa.
Wycinaki maści wszelakiej i tłoczniki. Dziękuję za pomoc w ich wykonaniu @Paweł R
No i jeden z najstarszych przyrządów do składania resorów. Użyte na masową skalę przy produkcji SM48 dla Lotos Kolej. @Paweł R , pamiętasz?
Bardzo dawno temu wykonane przyrządy do produkcji tulejek prowadników maźnic. Przyrządy dają możliwość delikatnej regulacji długości tulejek poprzez podkładki dystansowe.
A to najprostsze przyrządy do produkcji dennic zbiorników pneumatycznych.
Kulka i bieżnia łożyskowa.
Wycinaki maści wszelakiej i tłoczniki. Dziękuję za pomoc w ich wykonaniu @Paweł R
No i jeden z najstarszych przyrządów do składania resorów.
Użyte na masową skalę przy produkcji SM48 dla Lotos Kolej. @Paweł R , pamiętasz?
Witajcie, jako że pracuję w najstarszej stalowni na świecie AnnaHütte mam nieograniczony dostęp do stali, a z racji wykonywanego zawodu technika elektryka mam sporo czasu by coś podziałać na warsztacie.
Poniżej kilka moich udogodnień.
Przyrząd do cięcia styropianu.
Maszynka do czyszczenia zestawów kołowych.
Automat do mieszania farb.
Uchwyty do malowania taboru.
Formy do produkcji wkładów węgla.
To cudo służy do wypychania gotowego wkładu węgla z formy.
Gilotyna do cięcia.
Uchwyt na aerograf oraz talerz obrotowy do malowania.
Rolki serwisowe.
Stacja do czyszczenia zestawów kołowych w lokomotywach.
Poniżej kilka moich udogodnień.
Przyrząd do cięcia styropianu.
Maszynka do czyszczenia zestawów kołowych.
Automat do mieszania farb.
Uchwyty do malowania taboru.
Formy do produkcji wkładów węgla.
To cudo służy do wypychania gotowego wkładu węgla z formy.
Gilotyna do cięcia.
Uchwyt na aerograf oraz talerz obrotowy do malowania.
Rolki serwisowe.
Stacja do czyszczenia zestawów kołowych w lokomotywach.
-
12
-
1
-
1
- Pokaż wszystkie
Lubię takie przyrządy służące do jednego celu, takie specjalizowane, czasami absurdalne wręcz bo można robić to bez nich, ale umysł się doskonali, i manualne zdolności rosną.
Robię takie w pracy, ale maleje na nie popyt ponieważ są drogie ich budowa jest czaso i pracochłonna, a motłoch i tak nie potrafi obsługiwać, więc napier...a młotkiem, tak się kastruje mentalnie, moi prezesi są w tym mistrzami.
Dlatego jak ktoś zabija nudę w pracy i buduje takie cacka to ja jestem cały w skowronkach.
Robię takie w pracy, ale maleje na nie popyt ponieważ są drogie ich budowa jest czaso i pracochłonna, a motłoch i tak nie potrafi obsługiwać, więc napier...a młotkiem, tak się kastruje mentalnie, moi prezesi są w tym mistrzami.
Dlatego jak ktoś zabija nudę w pracy
i buduje takie cacka to ja jestem cały w skowronkach.
Automat do mieszania farb jest "kul"
A co do uchwytów do malowania taboru, to zmajstrowałem sobie taki kręciołek do malowania.
Noga od mebla plus kawałek deseczki.
Nie jest taki "kul" jak produkt Tamiya, ale działa.
Zagadka, które biurko na drugim planie jest "warsztatem" w pracy, a które w domu
A co do uchwytów do malowania taboru, to zmajstrowałem sobie taki kręciołek do malowania.
Noga od mebla plus kawałek deseczki.
Nie jest taki "kul" jak produkt Tamiya, ale działa.
Zagadka, które biurko na drugim planie jest "warsztatem" w pracy, a które w domu
-
4
-
1
- Pokaż wszystkie
Z czasów gdy robiłem modele w wielkości 1 i ubzdurałem sobie żeby spoiny były przy lutowaniu szprych w kołach jednakowe.
Wykonałem wtedy gilotynę do cięcia drutu z cyny, żeby było uniwersalniej przewidziałem ją na dwie średnice 2 i 3 mm, ma zderzak mocoany do obsady noża, kilogramy cynowego drutu poszły pod nóż.
I z tego samego okresu radosnej twórczości, przyrządy do zaginania uchwytów, prostych i półokrągłych.
Kiedyś Kolega Romanov pokazywał podobne tylko z aluminium.
Wykonałem wtedy gilotynę do cięcia drutu z cyny, żeby było uniwersalniej przewidziałem ją na dwie średnice 2 i 3 mm, ma zderzak mocoany do obsady noża, kilogramy cynowego drutu poszły pod nóż.
I z tego samego okresu radosnej twórczości, przyrządy do zaginania uchwytów, prostych i półokrągłych.
Kiedyś Kolega Romanov pokazywał podobne tylko z aluminium.
-
6
-
2
- Pokaż wszystkie
@Paweł R Brakuje Ci chętnego i pilnego ucznia, z Twoją wiedzą/umiejętnościami i dużym zapleczem warsztatowym, powstawały by dzieła sztuki w modelarstwie.
Ja jestem cholerny nygus, się mi po prostu już nie chce, ale pracuję nad tym.
Nie wiem o jakim rodzaju ucznia mówisz.
Ale przypomina mi się jak mój prezes, gdy mu się ubzdurało w główce że się nie wyrabiam i potrzebny mi pomocnik/uczeń, bo miałem kiedyś na początku ucznia, a potem pomocnika, a potem najlepszego przyjaciela, brata drugiego prezesa, ale nie dlatego się przyjaźniliśm, tu sprawdza się teoria że w przypadku dwóch braci jeden to synek mamusi a drugi tatusia, Tomek był jak jego mam , ciepły, uczynny, wspaniały człowiek, dziewięć lat temu odszedł w wieku 42 lat, podświadomie mam zakoowane że nikt go nie zastąpi, nikt, a ja zrobię wszytsko zeby tak było, no może mój syn, ale on nie chce tu pracować, nawet go rozumiem, no ale do rzeczy, przytargał jakiegoś wypłosza ze wsi w której mieszka, no Daniel to, /daniel tamto, uzdolniony, grzeczny itp.itd. no ojej ojej, tyle że chłoptaś w wieku osiemnastu lat miał pięć klas podstawówki i był tępy jak nóż tokarski po skrawaniu "kwasówki", i się zaczęło, ja jestem trochę oschły i dość nieprzyjemny w pożyciu warsztatowym, ale się starałem, postanowiłem dać mu szansę, przecież wiecznie żyć nie będę, nie dałem rady, prezes zapisał go do szkoły, postanowił wyedukować ulubieńca, chwilami nawet podejrzewałem go no wiecie o co, młody chłopiec i taka miłość jak Pan Antoni do strzyżonego pod garnek, ale chyba nie.
Całe szczęście że sprawa się sama rozwiązała , po pierwszym dniu nauki chłopiec tak się zestresował opier....m Pani od geografii że rzucił to wszystko i tyle go widzieliśmy, uff, zakosił nowy strój i ślad po nim zaginął, do dziś jak wspominamy największe porażki personalne w firmie, prezes taktycznie się oddala.
Ale może kiedyś, choć chyba za mało mi zostało.
Nie wiem o jakim rodzaju ucznia mówisz.
Ale przypomina mi się jak mój prezes, gdy mu się ubzdurało w główce że się nie wyrabiam i potrzebny mi pomocnik/uczeń, bo miałem kiedyś na początku ucznia, a potem pomocnika, a potem najlepszego przyjaciela, brata drugiego prezesa, ale nie dlatego się przyjaźniliśm, tu sprawdza się teoria że w przypadku dwóch braci jeden to synek mamusi a drugi tatusia, Tomek był jak jego mam , ciepły, uczynny, wspaniały człowiek, dziewięć lat temu odszedł w wieku 42 lat, podświadomie mam zakoowane że nikt go nie zastąpi, nikt, a ja zrobię wszytsko zeby tak było, no może mój syn, ale on nie chce tu pracować, nawet go rozumiem, no ale do rzeczy, przytargał jakiegoś wypłosza ze wsi w której mieszka, no Daniel to, /daniel tamto, uzdolniony, grzeczny itp.itd. no ojej ojej, tyle że chłoptaś w wieku osiemnastu lat miał pięć klas podstawówki i był tępy jak nóż tokarski po skrawaniu "kwasówki", i się zaczęło, ja jestem trochę oschły i dość nieprzyjemny w pożyciu warsztatowym, ale się starałem, postanowiłem dać mu szansę, przecież wiecznie żyć nie będę, nie dałem rady, prezes zapisał go do szkoły, postanowił wyedukować ulubieńca, chwilami nawet podejrzewałem go no wiecie o co, młody chłopiec i taka miłość jak Pan Antoni do strzyżonego pod garnek, ale chyba nie.
Całe szczęście że sprawa się sama rozwiązała , po pierwszym dniu nauki chłopiec tak się zestresował opier....m Pani od geografii że rzucił to wszystko i tyle go widzieliśmy, uff, zakosił nowy strój i ślad po nim zaginął, do dziś jak wspominamy największe porażki personalne w firmie, prezes taktycznie się oddala.
Ale może kiedyś, choć chyba za mało mi zostało.
Ostatnio modyfikowane przez moderatora:
-
1
-
2
- Pokaż wszystkie
Całą moja wiedzę przekazuję synowi, choć on się zajmuje zupełnie czymś innym, toczyć nauczyłem go gdy miał dziesięć lat, nie widzę jednak chętnych do nauki, jeśli się znajduje jest to zazwyczaj mitoman, jak chłopiec pracujący w zakładzie płatnerskim w którym pracowałem pięć lat, na pytanie kim jest z zawodu odpowiedział że narzędziowcem, to myślę pogadamy se, a guzik, wydusiłem wreszcie z niego co robił, otóż narzędzia, czyli nitował cęgi do gwoździ.
Przez dwanaście lat na PŁ się produkowałem, starczy.
Przez dwanaście lat na PŁ się produkowałem, starczy.
Niestety tak to wygląda, takie czasy. Internet wszechobecny prowadzi do zwariowania ludzkość i relacji między ludzkich. Pewnie jestem kilka dobrych lat młodszy od Ciebie Pawle, bo mój syn jest na tym porypanym świecie dopiero 19 lat i ciągotek kolejkowych zbyt wiele nie ma. Za to możemy na szczęście razem pograć na gitarach elektrycznych, pojechać w góry na narty, rower lub wspinaczki górskiej pouprawiać i to akurat udało mi się w nim zaszczepić. Co dalej będzie hmm czas pokaże. Boję się tylko co będzie z jego potomkami o ile takowi się pojawią.
Adam, tak to jest jak napisałeś, ale tak jak Ty ja go zaraziłem górami i wędrówkami, młody (27 lat ) ściga się amatorsko na rowerze wczym gdy nie był zmotoryzowany pomagaliśmy mu z żoną wożąc na zawody, jak był młody to parkour był na tapecie, wtedy jeszcze nie byłem tak ograniczony ruchowo razem ryzykowaliśmy zdrowie a nawet życie, potem fortyfikacje, ło matko piesze łażenie w poszukiwaniu bunkrów i po bunkrach, potem modelarstwo, zresztą do dziś tylko pancerne, wspieraliśmy go z siła całych, mentalnie i finansowo, teraz jest już"dorosły" mieszkają z jego dziewczyną, jakoś to leci, nic na siłę, może kolej go nie pociąga, ale jak spotka gdzieś szynę zagubioną w mieście, to jego koledzy już wiedzą co robić, o ile można.
Doszedłem do takiego momentu że nawet gdy jego pomysły wydają mi się głupie lub szalone i tak jestem po jego stronie, jest moim synem, byłem przy porodzie nikt nie wciśnie mi kitu że go podmienili.
Choć mam poczucie że mógłbym być lepszym ojcem.
A teraz żeby Kolegów nie zanudzić trochę bajdurzenia na temat, dziś ciąg dalszy "rewelacji" technologicznych.
Na wstępie pierdoły czyli przyrząd do lutowania kół szprychowych, tu oba są przeznaczone do tworzenia kół w wielkości 0, ale dawno temu gdy ręka i wzrok pewniejsze były zrobiłem zestaw kołowy do H0, zleceniodawca był zachwycony.
Pusty przyrząd, widać ślady kwasu i temperatury.
I kolejny czekający na szprychy i lutowanie.
Teraz coś dla maliczików lutowszczików.
Dawno temu w klubie rozmawiając że Sławkiem (Hajek) dowiedziałem się o specyficznych podkładkach do lutowania, generalnie Sławek jest moim idolem, i nie żartuję wcale, bo i nie ma powodu, chciałbym mieć choć połowę wiedzy którą on posiadł będąc latami modelarzem i choć oorbinę umiejętności, czyli jak się uczyć to tylko od najlepszych, będąc w okolicy sklepu z akcesoriami dla jubilerów na ul.Tramwajowej w naszym mieście, za jedyne 14 zł zakupiłem sobie takową.
Opowieść ta jest o takiej płytce.
https://alco.com.pl/plytka-do-lutowania-skamolex-150-x-200-mm,id6277.html
Po dotarciu do domu upuściłem i wzięła się rozpadła na dwie części, nic to myślę, przy najbliższej okazji sobie nabyłem drugą, ta pierwsza posłużyła do prób, pięknie się lutuje, wytrzymała choć z konsystencji i wyglądu przypomina płytę wiórową i to taką siermiężną komunistyczną zwaną paździerzem, sprawdziłem czy dobrze się wierci w niej, może nawet gwintuje, choć gwnt iluzorycznym jest, natomiast doskonale się frezuje na ploterze frezującym i tak powstała i ciągle jest wzbogacana o nowe seria przyrządów do lutowania, pokaże Wam dziś dwa, pierwszy do fragment przyrządu do lutowania podkładek do szyn, których używam do robienia rozjazdów.
Drugi natomiast powstał w celu zlutowania ram do koleb wąskotorowych w wielkości 0e, na pierwszym zdjęciu wyfrezowany cokół na który nakłada się dolną część ramy, potem z dwóch części zwinięty pasek o szerokości odpowiadającej wysokości ramy i na to górna część, topnik, kuleczki cynowe palnik i powstaje piękna czysta rama do koleb.
Przy jej konstrukcji popełniłem mały błąd, frezowany rowek był zbyt szczelnie dopasowany, musiałem ręcznie usunąć materiał na zewnątrz cokołu, aby podejść z topnikiem i spoiwem, a po skończeniu zdjęć przedmiot.
Tej poprzeczki w środku ramy podczas lutowania nie ma, tak to wygląda na przyrządzie.
Polecam kto nie zna, łatwo sobie zrobić jakiś przydaś, tym bardziej że są na forum Koledzy którzy frezują usługowo, a frezować ten materiał to sama przyjemność, choć trochę się kurzy, jednak naddatki są niewielkie i kurzu tez nie za dużo.
Jeszcze raz dziękuję Sławkowi za wszystkie cenne rady i pomoc której mi udzielił, to jeden z niewielu ludzi którzy pomagają bezinteresownie.
) ściga się amatorsko na rowerze wczym gdy nie był zmotoryzowany pomagaliśmy mu z żoną wożąc na zawody, jak był młody to parkour był na tapecie, wtedy jeszcze nie byłem tak ograniczony ruchowo razem ryzykowaliśmy zdrowie a nawet życie, potem fortyfikacje, ło matko piesze łażenie w poszukiwaniu bunkrów i po bunkrach, potem modelarstwo, zresztą do dziś tylko pancerne, wspieraliśmy go z siła całych, mentalnie i finansowo, teraz jest już"dorosły" mieszkają z jego dziewczyną, jakoś to leci, nic na siłę, może kolej go nie pociąga, ale jak spotka gdzieś szynę zagubioną w mieście, to jego koledzy już wiedzą co robić, o ile można.Doszedłem do takiego momentu że nawet gdy jego pomysły wydają mi się głupie lub szalone i tak jestem po jego stronie, jest moim synem, byłem przy porodzie nikt nie wciśnie mi kitu że go podmienili.
Choć mam poczucie że mógłbym być lepszym ojcem.
A teraz żeby Kolegów nie zanudzić trochę bajdurzenia na temat, dziś ciąg dalszy "rewelacji"
technologicznych.Na wstępie pierdoły czyli przyrząd do lutowania kół szprychowych, tu oba są przeznaczone do tworzenia kół w wielkości 0, ale dawno temu gdy ręka i wzrok pewniejsze były zrobiłem zestaw kołowy do H0, zleceniodawca był zachwycony.
Pusty przyrząd, widać ślady kwasu i temperatury.
I kolejny czekający na szprychy i lutowanie.
Teraz coś dla maliczików lutowszczików.
Dawno temu w klubie rozmawiając że Sławkiem (Hajek) dowiedziałem się o specyficznych podkładkach do lutowania, generalnie Sławek jest moim idolem, i nie żartuję wcale, bo i nie ma powodu, chciałbym mieć choć połowę wiedzy którą on posiadł będąc latami modelarzem i choć oorbinę umiejętności, czyli jak się uczyć to tylko od najlepszych, będąc w okolicy sklepu z akcesoriami dla jubilerów na ul.Tramwajowej w naszym mieście, za jedyne 14 zł zakupiłem sobie takową.
Opowieść ta jest o takiej płytce.
https://alco.com.pl/plytka-do-lutowania-skamolex-150-x-200-mm,id6277.html
Po dotarciu do domu upuściłem
i wzięła się rozpadła na dwie części, nic to myślę, przy najbliższej okazji sobie nabyłem drugą, ta pierwsza posłużyła do prób, pięknie się lutuje, wytrzymała choć z konsystencji i wyglądu przypomina płytę wiórową i to taką siermiężną komunistyczną zwaną paździerzem, sprawdziłem czy dobrze się wierci w niej, może nawet gwintuje, choć gwnt iluzorycznym jest, natomiast doskonale się frezuje na ploterze frezującym i tak powstała i ciągle jest wzbogacana o nowe seria przyrządów do lutowania, pokaże Wam dziś dwa, pierwszy do fragment przyrządu do lutowania podkładek do szyn, których używam do robienia rozjazdów.
Drugi natomiast powstał w celu zlutowania ram do koleb wąskotorowych w wielkości 0e, na pierwszym zdjęciu wyfrezowany cokół na który nakłada się dolną część ramy, potem z dwóch części zwinięty pasek o szerokości odpowiadającej wysokości ramy i na to górna część, topnik, kuleczki cynowe palnik i powstaje piękna czysta rama do koleb.
Przy jej konstrukcji popełniłem mały błąd, frezowany rowek był zbyt szczelnie dopasowany, musiałem ręcznie usunąć materiał na zewnątrz cokołu, aby podejść z topnikiem i spoiwem, a po skończeniu zdjęć przedmiot.
Tej poprzeczki w środku ramy podczas lutowania nie ma, tak to wygląda na przyrządzie.
Polecam kto nie zna, łatwo sobie zrobić jakiś przydaś, tym bardziej że są na forum Koledzy którzy frezują usługowo, a frezować ten materiał to sama przyjemność, choć trochę się kurzy, jednak naddatki są niewielkie i kurzu tez nie za dużo.
Jeszcze raz dziękuję Sławkowi za wszystkie cenne rady i pomoc której mi udzielił, to jeden z niewielu ludzi którzy pomagają bezinteresownie.
-
1
-
2
-
3
- Pokaż wszystkie
Adam, tak to jest jak napisałeś, ale tak jak Ty ja go zaraziłem górami i wędrówkami, młody (27 lat ) ściga się amatorsko na rowerze wczym gdy nie był zmotoryzowany pomagaliśmy mu z żoną wożąc na zawody, jak był młody to parkour był na tapecie, wtedy jeszcze nie byłem tak ograniczony ruchowo razem ryzykowaliśmy zdrowie a nawet życie, potem fortyfikacje, ło matko piesze łażenie w poszukiwaniu bunkrów i po bunkrach, potem modelarstwo, zresztą do dziś tylko pancerne, wspieraliśmy go z siła całych, mentalnie i finansowo, teraz jest już"dorosły" mieszkają z jego dziewczyną, jakoś to leci, nic na siłę, może kolej go nie pociąga, ale jak spotka gdzieś szynę zagubioną w mieście, to jego koledzy już wiedzą co robić, o ile można.
Doszedłem do takiego momentu że nawet gdy jego pomysły wydają mi się głupie lub szalone i tak jestem po jego stronie, jest moim synem, byłem przy porodzie nikt nie wciśnie mi kitu że go podmienili.
Choć mam poczucie że mógłbym być lepszym ojcem.
A teraz żeby Kolegów nie zanudzić trochę bajdurzenia na temat, dziś ciąg dalszy "rewelacji" technologicznych.
Na wstępie pierdoły czyli przyrząd do lutowania kół szprychowych, tu oba są przeznaczone do tworzenia kół w wielkości 0, ale dawno temu gdy ręka i wzrok pewniejsze były zrobiłem zestaw kołowy do H0, zleceniodawca był zachwycony.
Pusty przyrząd, widać ślady kwasu i temperatury.
Zobacz załącznik 769688
I kolejny czekający na szprychy i lutowanie.
Zobacz załącznik 769689
Teraz coś dla maliczików lutowszczików.
Dawno temu w klubie rozmawiając że Sławkiem (Hajek) dowiedziałem się o specyficznych podkładkach do lutowania, generalnie Sławek jest moim idolem, i nie żartuję wcale, bo i nie ma powodu, chciałbym mieć choć połowę wiedzy którą on posiadł będąc latami modelarzem i choć oorbinę umiejętności, czyli jak się uczyć to tylko od najlepszych, będąc w okolicy sklepu z akcesoriami dla jubilerów na ul.Tramwajowej w naszym mieście, za jedyne 14 zł zakupiłem sobie takową.
Opowieść ta jest o takiej płytce.
https://alco.com.pl/plytka-do-lutowania-skamolex-150-x-200-mm,id6277.html
Po dotarciu do domu upuściłem i wzięła się rozpadła na dwie części, nic to myślę, przy najbliższej okazji sobie nabyłem drugą, ta pierwsza posłużyła do prób, pięknie się lutuje, wytrzymała choć z konsystencji i wyglądu przypomina płytę wiórową i to taką siermiężną komunistyczną zwaną paździerzem, sprawdziłem czy dobrze się wierci w niej, może nawet gwintuje, choć gwnt iluzorycznym jest, natomiast doskonale się frezuje na ploterze frezującym i tak powstała i ciągle jest wzbogacana o nowe seria przyrządów do lutowania, pokaże Wam dziś dwa, pierwszy do fragment przyrządu do lutowania podkładek do szyn, których używam do robienia rozjazdów.
Zobacz załącznik 769693
Drugi natomiast powstał w celu zlutowania ram do koleb wąskotorowych w wielkości 0e, na pierwszym zdjęciu wyfrezowany cokół na który nakłada się dolną część ramy, potem z dwóch części zwinięty pasek o szerokości odpowiadającej wysokości ramy i na to górna część, topnik, kuleczki cynowe palnik i powstaje piękna czysta rama do koleb.
Przy jej konstrukcji popełniłem mały błąd, frezowany rowek był zbyt szczelnie dopasowany, musiałem ręcznie usunąć materiał na zewnątrz cokołu, aby podejść z topnikiem i spoiwem, a po skończeniu zdjęć przedmiot.
Zobacz załącznik 769687
Tej poprzeczki w środku ramy podczas lutowania nie ma, tak to wygląda na przyrządzie.
Zobacz załącznik 769686
Polecam kto nie zna, łatwo sobie zrobić jakiś przydaś, tym bardziej że są na forum Koledzy którzy frezują usługowo, a frezować ten materiał to sama przyjemność, choć trochę się kurzy, jednak naddatki są niewielkie i kurzu tez nie za dużo.
Jeszcze raz dziękuję Sławkowi za wszystkie cenne rady i pomoc której mi udzielił, to jeden z niewielu ludzi którzy pomagają bezinteresownie.
) ściga się amatorsko na rowerze wczym gdy nie był zmotoryzowany pomagaliśmy mu z żoną wożąc na zawody, jak był młody to parkour był na tapecie, wtedy jeszcze nie byłem tak ograniczony ruchowo razem ryzykowaliśmy zdrowie a nawet życie, potem fortyfikacje, ło matko piesze łażenie w poszukiwaniu bunkrów i po bunkrach, potem modelarstwo, zresztą do dziś tylko pancerne, wspieraliśmy go z siła całych, mentalnie i finansowo, teraz jest już"dorosły" mieszkają z jego dziewczyną, jakoś to leci, nic na siłę, może kolej go nie pociąga, ale jak spotka gdzieś szynę zagubioną w mieście, to jego koledzy już wiedzą co robić, o ile można.Doszedłem do takiego momentu że nawet gdy jego pomysły wydają mi się głupie lub szalone i tak jestem po jego stronie, jest moim synem, byłem przy porodzie nikt nie wciśnie mi kitu że go podmienili.
Choć mam poczucie że mógłbym być lepszym ojcem.
A teraz żeby Kolegów nie zanudzić trochę bajdurzenia na temat, dziś ciąg dalszy "rewelacji"
technologicznych.Na wstępie pierdoły czyli przyrząd do lutowania kół szprychowych, tu oba są przeznaczone do tworzenia kół w wielkości 0, ale dawno temu gdy ręka i wzrok pewniejsze były zrobiłem zestaw kołowy do H0, zleceniodawca był zachwycony.
Pusty przyrząd, widać ślady kwasu i temperatury.
Zobacz załącznik 769688
I kolejny czekający na szprychy i lutowanie.
Zobacz załącznik 769689
Teraz coś dla maliczików lutowszczików.
Dawno temu w klubie rozmawiając że Sławkiem (Hajek) dowiedziałem się o specyficznych podkładkach do lutowania, generalnie Sławek jest moim idolem, i nie żartuję wcale, bo i nie ma powodu, chciałbym mieć choć połowę wiedzy którą on posiadł będąc latami modelarzem i choć oorbinę umiejętności, czyli jak się uczyć to tylko od najlepszych, będąc w okolicy sklepu z akcesoriami dla jubilerów na ul.Tramwajowej w naszym mieście, za jedyne 14 zł zakupiłem sobie takową.
Opowieść ta jest o takiej płytce.
https://alco.com.pl/plytka-do-lutowania-skamolex-150-x-200-mm,id6277.html
Po dotarciu do domu upuściłem
i wzięła się rozpadła na dwie części, nic to myślę, przy najbliższej okazji sobie nabyłem drugą, ta pierwsza posłużyła do prób, pięknie się lutuje, wytrzymała choć z konsystencji i wyglądu przypomina płytę wiórową i to taką siermiężną komunistyczną zwaną paździerzem, sprawdziłem czy dobrze się wierci w niej, może nawet gwintuje, choć gwnt iluzorycznym jest, natomiast doskonale się frezuje na ploterze frezującym i tak powstała i ciągle jest wzbogacana o nowe seria przyrządów do lutowania, pokaże Wam dziś dwa, pierwszy do fragment przyrządu do lutowania podkładek do szyn, których używam do robienia rozjazdów.Zobacz załącznik 769693
Drugi natomiast powstał w celu zlutowania ram do koleb wąskotorowych w wielkości 0e, na pierwszym zdjęciu wyfrezowany cokół na który nakłada się dolną część ramy, potem z dwóch części zwinięty pasek o szerokości odpowiadającej wysokości ramy i na to górna część, topnik, kuleczki cynowe palnik i powstaje piękna czysta rama do koleb.
Przy jej konstrukcji popełniłem mały błąd, frezowany rowek był zbyt szczelnie dopasowany, musiałem ręcznie usunąć materiał na zewnątrz cokołu, aby podejść z topnikiem i spoiwem, a po skończeniu zdjęć przedmiot.
Zobacz załącznik 769687
Tej poprzeczki w środku ramy podczas lutowania nie ma, tak to wygląda na przyrządzie.
Zobacz załącznik 769686
Polecam kto nie zna, łatwo sobie zrobić jakiś przydaś, tym bardziej że są na forum Koledzy którzy frezują usługowo, a frezować ten materiał to sama przyjemność, choć trochę się kurzy, jednak naddatki są niewielkie i kurzu tez nie za dużo.
Jeszcze raz dziękuję Sławkowi za wszystkie cenne rady i pomoc której mi udzielił, to jeden z niewielu ludzi którzy pomagają bezinteresownie.