I tutaj się Kolego mylisz. E18 zostały skonstruowane do prędkości maksymalnej 150km/h i posiadały moc godzinową 3040 kW i ciągłą 2840 kW. Natomiast dalsze prace rozwojowe tej konstrukcji poszły w kierunku zwiększenia prędkości konstrukcyjnej do 180 km/h do czego było potrzebne zwiększenie mocy. Tak powstały 4 lokomotywy prototypowe serii E19. Lokomotywy E19 01 i 02 wykonała firma AEG w roku 1939 o mocy godzinowej 4000 kW i ciągłej 3720 kW. Lokomotywy E19 11 i 12 zostały zbudowane w roku 1940-tym przez firmy Henschel i SSW o mocy godzinowej 4080 kW i ciągłej 3460 kW. Lokomotywy E19 01 i 02 miały 4 silniki trakcyjne po jednym na oś natomiast E19 11 i 12 miały 8 silników trakcyjnych po 2 na oś jak w serii E17. Wszystkie lokomotywy serii E19 miały predkość konstrukcyjną 180 km/h, której w zasadzie w warunkach normalnej eksploatacji nie wykorzystywano a nawet w latach późniejszych na DB prędkość maksymalną zmniejszono do 140 km/h.
Natomiast innym ciekawym epizodem w historii lokomotyw E18 jest fakt że lokomotywy E18 19 , 31 i 40 należące po WWII do DR poprzez zmianę przełozenia przekładni głównych dostosowano do prędkości 180 km/h. Główną motywacją do tej konwersji nie była chęć zwiększenia prędkości pociągów ekspresowych na kolejach DR gdzie maksymalną prędkość pociągów ustalono na 120 km/h , tylko zaistniała potrzeba posiadania szybkich lokomotyw do jazd próbnych z wagonami pasażerskimi o prędkości konstrukcyjnej 160 km/h. Przemysł wagonowy DDR był wtedy największym producentem wagonów pasażerskich w tej części Europy. Do czasu przebudowy E18 najszybszą lokomotywą DR nadającą się do tych jazd próbnych był parowóz 18 201.