Wagony do przewozu soli, wyprodukowane przez PFW Wrocław w roku 1949, były wagonami odkrytymi, wywodzącymi się konstrukcyjnie z wagonów węglarek typu 28W (3W)/29W (4W).
Miały taką samą konstrukcję podwozia, ten sam rozstaw osi i podobną konstrukcję nadwozia, przy czym ze względu na rodzaj przewożonego ładunku, zastosowano w nich stałe ściany czołowe i drzwi drewniane (bardziej odporne na korozję), przypominające drzwi stosowane w węglarkach typu 2Ommu, również produkcji PFW, z roku 1946.
W odróżnieniu od wagonów węglarek typu 28W/29W budowanych dla PKP, wagony dla Holandii były wyposażone w hamulec ręczny postojowy, uruchamiany za pomocą koła z poziomu terenu oraz w przewód główny hamulca zespolonego.