Zwrotnice numeruje się zgodnie z rosnącym kilometrowaniem. Oznaczenie semaforów wskazuje, że kilometrowanie rośnie z lewej do prawej strony. Wyobraź sobie pionową linię, prostopadłą do osi toru głównego zasadniczego nr 1 (czerwona na rysunku), która przesuwa się z lewej do prawej strony po układzie torowym makiety (nie planu schematycznego!). Jak napotka na miejsce zabudowy napędu zwrotnicowego, zapisujemy kolejny numer zwrotnicy. Jeżeli zdarzy się, że w tym samym położeniu linia ta napotyka na dwa (lub więcej) różne napędy zwrotnicowe, nadajemy im kolejne numery poczynając od góry schematu.
Na takiej małej stacji nie stawia się osobnych sygnalizatorów manewrowych, bo jest to nieuzasadnione przepisami, rachunkiem ekonomicznym i optymalnymi wymiarami nastawnicy. Tory boczne 3a oraz 11/13 będą zabezpieczone wykolejnicami Wk1 i Wk4 (numeracja uwzględnia zapas projektowy).
Uwzględniając zatem wcześniejsze uwagi Andrzeja oraz moje, schemat będzie się przedstawiał, jak na załączonym rysunku.
(Tor boczny 3a równie dobrze może nazywać się 5, tor boczny 11 równie dobrze może nazywać się 3b… - to jest w gestii projektanta..)