Ponieważ wydaje się nieuniknione, że niedługo modele będziemy wytwarzać sobie sami (druk 3D i pochodne) lub będziemy je odtwarzać w rzeczywistości wirtualnej (w sensie z wyświetlaczmi, nie po spożyciu), chciłabym zasięgnąć porady co wydaje się najlepszym środowiskiem do tego celu.
Kryteria jakie na razie widzę to:
1. tworzenie modeli 3D z możliwością wymiarowania
2. możliwość wykorzystania bloków i bibliotek części
3. możliwość warstwowania (do druku), eksportu CNC (dla technik bardziej tradycyjnych) i edycji 2D (fototrawienie, cięcie - old schóól)
4. Możliwości renderingu, w tym zdolności mapowania tekstur, tworzenie krajobrazów, animacje itp
5. Zdolności importu/eksportu do innych formatów
Środowiska, które na razie znam:
1. Programy do wspomagania projektowania 3D (Inventor, SolidWorks, Rhino)
2. Programy do tworzenia grafiki 3D (3DMax, Maya, Blender)
3. Symulatory bazujące na grach (Trainz, Railway Simulator)
Czy ktoś mający doświadczenie w tej kwestii może podpowiedzieć na jakie cechy patrzeć, jakie programy/zestawy programów brać pod uwagę oraz co daje najlepszy stosunek efektu do ceny w przypadku wykorzystania do tworzenia miniatur, a co do wytworów całkowicie wirtualnych. W tym przypadku celem byłby fotorealizm, stąd symulatory wykorzystujące pudełka obklejone zdjęciami jako modele 3D raczej mnie nie rajcują.
Z mojego rozeznania wygląda na przykład, że programy do grafiki 3D kuleją pod względem dokładnego wymiarowania (obiekty tworzy się z wolnej ręki i skaluje do smaku), ale oferują duże możliwości renderowania i animacji scen (komu wirtualna dioramka?). Z tego powodu czuję, że CAD jako baza, a potem eksport do CG do dalszej obróbki daje najwięcej możliwości, ale wymaga więcej nauki i oczywiście eksport musi być możliwy (stąd jest to jedno z kryteriów).
Czy (a jeśli tak, to gdzie) szukać bibliotek elementów europejskiego (najlepiej polskiego) taboru kolejowego, czy też nawet kompletnych pojazdów?
Czy możliwe jest uzyskanie (uproszczonych) rysunków od producentów taboru (Pesa, Newag)?
Kryteria jakie na razie widzę to:
1. tworzenie modeli 3D z możliwością wymiarowania
2. możliwość wykorzystania bloków i bibliotek części
3. możliwość warstwowania (do druku), eksportu CNC (dla technik bardziej tradycyjnych) i edycji 2D (fototrawienie, cięcie - old schóól)
4. Możliwości renderingu, w tym zdolności mapowania tekstur, tworzenie krajobrazów, animacje itp
5. Zdolności importu/eksportu do innych formatów
Środowiska, które na razie znam:
1. Programy do wspomagania projektowania 3D (Inventor, SolidWorks, Rhino)
2. Programy do tworzenia grafiki 3D (3DMax, Maya, Blender)
3. Symulatory bazujące na grach (Trainz, Railway Simulator)
Czy ktoś mający doświadczenie w tej kwestii może podpowiedzieć na jakie cechy patrzeć, jakie programy/zestawy programów brać pod uwagę oraz co daje najlepszy stosunek efektu do ceny w przypadku wykorzystania do tworzenia miniatur, a co do wytworów całkowicie wirtualnych. W tym przypadku celem byłby fotorealizm, stąd symulatory wykorzystujące pudełka obklejone zdjęciami jako modele 3D raczej mnie nie rajcują.
Z mojego rozeznania wygląda na przykład, że programy do grafiki 3D kuleją pod względem dokładnego wymiarowania (obiekty tworzy się z wolnej ręki i skaluje do smaku), ale oferują duże możliwości renderowania i animacji scen (komu wirtualna dioramka?). Z tego powodu czuję, że CAD jako baza, a potem eksport do CG do dalszej obróbki daje najwięcej możliwości, ale wymaga więcej nauki i oczywiście eksport musi być możliwy (stąd jest to jedno z kryteriów).
Czy (a jeśli tak, to gdzie) szukać bibliotek elementów europejskiego (najlepiej polskiego) taboru kolejowego, czy też nawet kompletnych pojazdów?
Czy możliwe jest uzyskanie (uproszczonych) rysunków od producentów taboru (Pesa, Newag)?
). Jednak ten sposób najbardziej mi odpowiada gdyż pozwala na odtworzenie całej mechaniki pojazdu. Inventor daje umożliwia eksport wprost do plików dxf, które są akceptowane przez programy na wykrawarkach laserowych oraz przez Corela do wykonania klisz pod detale fototrawione. Tworzenie detali jako jeden element pod druk też nie stanowi problemu. Pozostaje operacja eksportu do plików akceptowalnych przez drukarki.
