Wzorem rozwiązań zastosowanych na taborze stosowanym głównie w kopalniach węgla brunatnego powstało kilka sztuk 3E, które posiadały pewne różnice względem PKP, co pozwalało w oryginalnej dokumentacji konstrukcyjnej natrafić na rysunki serii 5E właśnie sputników kolei piaskowej.
Trochę zawiłe to długie zdanie. Faktem jest, że część lokomotyw, według systematyki Pafawagu będących typem 3E, na PKP stanowiących serię ET21, zbudowanych dla Przedsiębiorstwa Materiałów Podsadzkowych Przemysłu Węglowego (PMP–PW), było wyposażonych w dodatkowe, boczne pantografy. Ale warto dodać, że takie pantografy miało też dziewięć 6-osiowych lokomotyw, zbudowanych wcześniej dla PMP-PW w Pafawagu na podstawie licencji brytyjskiej. Lokomotywy te były przez producenta oznaczone jako typ 2E - systematyka Pafawagu początkowo była prosta: E oznacza lokomotywę elektryczną, a liczby od 1 do 4 kolejne typy: 1E - EP02, 2E - 6-osiowa lokomotywa dla PMP-PW, 3E - ET21 i jej pochodne dla przemysłu (kolejne odmiany oznaczane były liczbą i literą po kresce ułamkowej: 3E/1, 3E/1M) i 4E - EU07. Od lokomotyw ET22 i EP08 wprowadzono nieco bardziej złożone oznaczenia typu z 3-cyfrową liczbą. A wracając do typu 5E, doczytałem się, że tak miała być oznaczona specjalna wersja 3E (ET21) dla przemysłu, różniąca się od zwykłej wersji dla PKP, jednak do uruchomienia jej produkcji nie doszło.