Tramwaje w Portugalii kojarzą się zwykle głównie, jeżeli nie wyłącznie, ze słynnymi tramwajami lizbońskimi. Faktycznie, tramwaje w stolicy Portugalii są niesamowite i warto im poświęcić trochę uwagi. Ale Portugalia i jej tramwaje to nie tylko Lizbona. W kilku kolejnych postach podzielę się z Wami swoimi "tramwajowymi" wrażeniami z podróży do tego pięknego kraju.
Zacznijmy jednak od tramwajów w Lizbonie. Temat jest dość dobrze znany hobbystom. W tym miejscu polecam bardzo ciekawy artykuł Marcina Stiasnego, zamieszczony w numerze 5/2010 „Świata kolei”. Tu podam garść podstawowych informacji i wrzucę parę swoich fotek. Siłą rzeczy będą one czasem podobne do zdjęć autora artykułu w czasopiśmie – każdy z nas starał się uchwycić najciekawsze i charakterystyczne motywy.
Sieć tramwajowa jest obecnie znacznie zredukowana w stosunku do okresu swojej świetności, ma obecnie łączną długość 48 km i obejmuje 5 linii: 12, 15, 18, 25 i 28. Tory mają szerokość 900 mm. Najsłynniejsza linia 28 przebiega z centrum miasta prze starą dzielnicę Alfama, leżącą na wzgórzu. Zresztą cała Lizbona jest położona na wzgórzach i tylko ścisłe śródmieście Baixa (Dolne Miasto) znajduje się na płaskim terenie nad brzegiem Tagu. Po objechaniu Alfamy, tramwaje linii 28 zjeżdżają znów do centrum i mijając w odległości ledwie kilkuset metrów swoją pętlę na placu Martim Moniz, jadą dalej na zachód. Tam znowu wspinają się wąskimi uliczkami, dojeżdżając do pętli Prazeres. W Alfamie linia 28 dzieli część trasy z linią 12. Jest to dość krótka linia okrężna, po której tramwaje kursują tylko w jednym kierunku, zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara. Inną, również ciekawą linią, jest linia 25. Zaczyna się ona na pętli Prazeres i jedzie w kierunku śródmieścia, jednak inną trasą, niż linia 28. Najmniej ciekawa jest linia 18, łącząca śródmieście z położonym na przedmieściu cmentarzem Ajuda.
Na większości linii tramwajowych kursują pojedyncze wagony, zbudowane jeszcze przed drugą wojną światową. W latach 1990-tych wagony zmodernizowano, zachowując jednak ich charakterystyczny wygląd i zasadnicze rozwiązania techniczne, łącznie z korbowym nastawnikiem w starym stylu. Tak przebudowane wagony określa się nazwą „Remodelado”. Jedyną linią, obsługiwaną nowoczesnym, niskopodłogowym taborem, jest linia 15, łącząca śródmieście z podmiejską dzielnicą Belém i jadąca dalej wzdłuż Tagu aż do Algés. Jest to najdłuższa linia w Lizbonie, ale także na niej czasami pojawiają się stare wozy.
Ciekawostką są podwójne odbieraki wozów Remodelado: wagony są wyposażone w odbierak rolkowy i połówkowy pantograf. Jest to spowodowane tym, że ze względu na bardzo wąskie przesmyki między budynkami, na części linii możliwe jest korzystanie wyłącznie z odbieraków rolkowych. Dotyczy to przede wszystkim dzielnicy Alfama.
Typowy lizboński tramwaj w nietypowym, reklamowym malowaniu.
Wozy linii 28 i 25 na pętli Prazeres. Na części linii 28 mogą być używane wyłącznie odbieraki rolkowe i wagony tej linii całą trasę pokonują w ten sposób.
Uliczki w Lizbonie są bardzo strome i bardzo wąskie. Częstym widokiem są więc sploty, odcinki jednotorowe i inne nietypowe rozwiązania.
Z placu Largo das Portas do Sol rozciąga się piękny widok na miasto i rzekę. Warto w tym miejscu zrobić sobie przerwę w podróży tramwajem 28. Na pierwszym planie wóz specjalnej linii turystycznej.
To samo miejsce wieczorem.
Tramwaje linii 12 i 15 na końcówce na centralnym placu Praça da Figueira. Tu zaczyna się krótka trasa okrężna 12 i najdłuższa linia do Algés.
Nowoczesne wozy linii 15 na Praça da Figueira.
Ciąg dalszy nastąpi...
Zacznijmy jednak od tramwajów w Lizbonie. Temat jest dość dobrze znany hobbystom. W tym miejscu polecam bardzo ciekawy artykuł Marcina Stiasnego, zamieszczony w numerze 5/2010 „Świata kolei”. Tu podam garść podstawowych informacji i wrzucę parę swoich fotek. Siłą rzeczy będą one czasem podobne do zdjęć autora artykułu w czasopiśmie – każdy z nas starał się uchwycić najciekawsze i charakterystyczne motywy.
Sieć tramwajowa jest obecnie znacznie zredukowana w stosunku do okresu swojej świetności, ma obecnie łączną długość 48 km i obejmuje 5 linii: 12, 15, 18, 25 i 28. Tory mają szerokość 900 mm. Najsłynniejsza linia 28 przebiega z centrum miasta prze starą dzielnicę Alfama, leżącą na wzgórzu. Zresztą cała Lizbona jest położona na wzgórzach i tylko ścisłe śródmieście Baixa (Dolne Miasto) znajduje się na płaskim terenie nad brzegiem Tagu. Po objechaniu Alfamy, tramwaje linii 28 zjeżdżają znów do centrum i mijając w odległości ledwie kilkuset metrów swoją pętlę na placu Martim Moniz, jadą dalej na zachód. Tam znowu wspinają się wąskimi uliczkami, dojeżdżając do pętli Prazeres. W Alfamie linia 28 dzieli część trasy z linią 12. Jest to dość krótka linia okrężna, po której tramwaje kursują tylko w jednym kierunku, zgodnie z kierunkiem ruchu wskazówek zegara. Inną, również ciekawą linią, jest linia 25. Zaczyna się ona na pętli Prazeres i jedzie w kierunku śródmieścia, jednak inną trasą, niż linia 28. Najmniej ciekawa jest linia 18, łącząca śródmieście z położonym na przedmieściu cmentarzem Ajuda.
Na większości linii tramwajowych kursują pojedyncze wagony, zbudowane jeszcze przed drugą wojną światową. W latach 1990-tych wagony zmodernizowano, zachowując jednak ich charakterystyczny wygląd i zasadnicze rozwiązania techniczne, łącznie z korbowym nastawnikiem w starym stylu. Tak przebudowane wagony określa się nazwą „Remodelado”. Jedyną linią, obsługiwaną nowoczesnym, niskopodłogowym taborem, jest linia 15, łącząca śródmieście z podmiejską dzielnicą Belém i jadąca dalej wzdłuż Tagu aż do Algés. Jest to najdłuższa linia w Lizbonie, ale także na niej czasami pojawiają się stare wozy.
Ciekawostką są podwójne odbieraki wozów Remodelado: wagony są wyposażone w odbierak rolkowy i połówkowy pantograf. Jest to spowodowane tym, że ze względu na bardzo wąskie przesmyki między budynkami, na części linii możliwe jest korzystanie wyłącznie z odbieraków rolkowych. Dotyczy to przede wszystkim dzielnicy Alfama.
Typowy lizboński tramwaj w nietypowym, reklamowym malowaniu.
Wozy linii 28 i 25 na pętli Prazeres. Na części linii 28 mogą być używane wyłącznie odbieraki rolkowe i wagony tej linii całą trasę pokonują w ten sposób.
Uliczki w Lizbonie są bardzo strome i bardzo wąskie. Częstym widokiem są więc sploty, odcinki jednotorowe i inne nietypowe rozwiązania.
Z placu Largo das Portas do Sol rozciąga się piękny widok na miasto i rzekę. Warto w tym miejscu zrobić sobie przerwę w podróży tramwajem 28. Na pierwszym planie wóz specjalnej linii turystycznej.
To samo miejsce wieczorem.
Tramwaje linii 12 i 15 na końcówce na centralnym placu Praça da Figueira. Tu zaczyna się krótka trasa okrężna 12 i najdłuższa linia do Algés.
Nowoczesne wozy linii 15 na Praça da Figueira.
Ciąg dalszy nastąpi...
