Kwestię sprzęgania i rozprzęgania taboru kolejowego w pierwszej kolejności reguluje instrukcja o technice pracy manewrowej Ir-9(R-34), która dopuszcza ręczne sprzęganie taboru tylko wtedy, gdy tabor nie jest w ruchu, natomiast rozprzęganie taboru drążkiem jest możliwe również w ruchu, gdy tabor porusza się z jednostajną prędkością nie większą od 5 km/h, a dopiero w następnej kolejności przepisy BHP. Warto też przypomnieć, że jeszcze w latach siedemdziesiątych ówczesne przepisy R-1 dopuszczały możliwość ręcznego sprzęgania taboru w czasie ruchu, gdy tabor poruszał się z jednostajną prędkością nie większą od 3 km/h. Dotyczyło to tylko przypadku sprzęgania wagonów. Sprzęganie i rozprzęganie wagonów z lokomotywą zawsze było dozwolone tylko w czasie całkowitego zatrzymania obydwu sprzęganych pojazdów. Jedyny dopuszczal;ny ruch w czasie sprzęgania lokomotywy z taborem to tzw. dociśnięcie, gdy lokomotywa - na odpowiedni sygnał - naciska na sprzęgany tabor w celu dokładnego i tzw. krótkiego sprzęgnięcia, które jest stosowane w pociągach pasażerskich.
Odpowiedni przepis mówi nawet o sposobie wchodzenia pomiedzy zderzaki taboru, który nakazuje chwycić się odpowiedniego uchwytu pod zderzakiem na czołownicy pojazdu.