Budownictwo Peron

[LUKASZdiy]

Witam czy mogłbym prosic kolegów o wszelkie informacje dotyczace budowy peronów zarowno ziemnnych, jak i weszelakich innych za wszelkie materiały i okazana pomoc z góry dziekuje i pozdrawiam

 

[Paweł Piotr]

Na początek kilka informacji z przepisów kolejowych:

DZIENNIK USTAW Z 1998 R. NR 151 POZ. 987
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA TRANSPORTU I GOSPODARKI MORSKIEJ
z dnia 10 września 1998 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe i ich usytuowanie.
(Dz. U. z dnia 15 grudnia 1998 r.)

(całość dostępna na stronie: http://www.abc.com.pl/serwis/du/1998/0987.htm )


§ 45. 1. Na międzytorzu mogą znajdować się w szczególności: urządzenia odwadniające, obiekty sygnalizacyjne, urządzenia energetyczne i oświetleniowe, ścieżki dla pracowników lub drogi technologiczne, perony oraz inne urządzenia związane z czynnościami ruchowymi, handlowymi i technologicznymi stacji, z zastrzeżeniem, że nie kolidują one z wymaganiami skrajni budowli.
2. Minimalne rozstawy torów, pomiędzy którymi będą usytuowane perony, z zastrzeżeniem ust. 3, powinny wynosić:
1) 9,0 m - przy peronach dwukrawędziowych z dojściem od czoła i przy peronach bagażowych,
2) 10,7 m - przy peronach dwukrawędziowych z dojściem różnopoziomowym,
3) 6,0 m - przy peronach jednokrawędziowych (powiększone o grubość słupów ustawionych na tym międzytorzu).
3. W przypadku torów, po których jeżdżą pociągi z prędkością v > 140 km/h, minimalne rozstawy torów, pomiędzy którymi będą usytuowane perony, powinna wynosić:
1) 13,0 m - w miejscach, gdzie przewidywana jest budowa peronu dwukrawędziowego z zabudową (w szczególności: wejściami do tunelu lub na kładkę, dźwigami osobowo-towarowymi, kioskami, wiatami); w przypadku trudnych warunków terenowych szerokość tę można zmniejszyć do 12,0 m, po uzyskaniu zgody zarządu kolei,
2) 10,4 m - w miejscach, gdzie przewidywana jest budowa peronu dwukrawędziowego bez zabudowy,
3) 10,5 m - pod budowę peronu jednokrawędziowego z zabudową,
4) 9,7 m - pod budowę peronu jednokrawędziowego bez zabudowy.
4. Nieczynną krawędź peronu, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 3 i 4, powinno się zabezpieczyć od strony toru, po którym odbywa się ruch pociągów.

§ 98. 1. Obiekty do obsługi osób mogą być usytuowane na stacjach i przystankach osobowych.
2. Perony stanowiące budowle przeznaczone do wsiadania i wysiadania osób oraz załadunku i wyładunku przesyłek bagażowych i pocztowych powinny być usytuowane równolegle do osi torów, w odległości określonej wymogami skrajni.
3. W zależności od potrzeb technologicznych pracy stacji przy projektowaniu peronów i przystanków osobowych powinno się ustalić:
1) liczbę peronów oraz liczbę krawędzi peronowych,
2) odpowiednie usytuowanie peronów, wynikające z położenia peronów względem torów,
3) sposób dojścia do peronów,
4) możliwość obsługi osób niepełnosprawnych,
5) możliwości obsługi bagażowej,
6) długość i szerokość peronów.
4. Perony lokalizuje się wyłącznie przy torach głównych zasadniczych i dodatkowych. Perony nie powinny być lokalizowane przy torach o pochyleniach większych niż 6‰, a na przystankach osobowych - o pochyleniach większych niż 10‰.
5. Usytuowanie peronu pomiędzy torami wymaga zachowania minimalnych rozstawów torów określonych w § 45.
6. Perony, w miarę możliwości, powinny być usytuowane wzdłuż torów na odcinkach prostych; w trudnych warunkach terenowych dopuszcza się usytuowanie peronów w łuku o promieniu większym lub równym 300 m, pod warunkiem zainstalowania urządzeń umożliwiających obsłudze pojazdu trakcyjnego obserwację całego składu pociągu od strony peronu.
7. Odległość krawędzi peronu od osi toru powinna być zgodna z wymogami skrajni i wynosić 1,725 m, przy czym dla peronu w łuku odległość tę należy zwiększyć zgodnie z wymogami skrajni budowli określonymi w Polskich Normach.
8. Wysokość peronu powinna wynosić 0,55 m nad główkę szyny, z tym że możliwe jest, za zgodą zarządu kolei, budowanie peronów o wysokości 0,76 m na liniach kolejowych, na których prowadzony jest ruch podmiejski. Wysokość wydzielonych peronów bagażowych wynosi 0,30 m.
9. Długość peronu, w zależności od długości pociągów zatrzymujących się przy peronie, powinna wynosić:
1) 400 m - dla pociągów 16-wagonowych,
2) 300 m - dla pociągów 12-wagonowych,
3) 200 m - dla pociągów 8-wagonowych.
10. Przy ustalaniu szerokości peronu powinno się uwzględniać: pas bezpieczeństwa, pas powierzchni zabudowanej oraz pas powierzchni użytkowej.
11. Pas bezpieczeństwa, na którym nie wolno przebywać podróżnym podczas wjazdu, przejazdu bez zatrzymania oraz odjazdu pojazdów kolejowych, mierzony jest od krawędzi peronu. Pas ten powinien być trwa i wyraźnie oznaczony.
12. Szerokość pasa bezpieczeństwa powieinna wynosić nie mniej niż:
1) 0,75 m - na peronach, gdzie zatrzymują się wszystkie pojazdy kolejowe lub prędkość pojazdu bez zatrzymania jest mniejsza niż 40 km/h,
2) 1,00 m - na peronach usytuowanych przy liniach kolejowych, po których możliwe są przejazdy pojazdów kolejowych bez zatrzymania z prędkością 40 km/h Ł v < 140 km/h,
3) 1,50 m - na peronh usytuowanych przy liniach ko blejowych, po których możliwe są przejazdy pojazdów kolejowych bez zatrzymania z prędkością v ł 140 km/h.
13. Pas powierzchni zabudowanej peronu powinien być przeznaczony na usytuowanie obiektów przeznaczonych dla podróżnych, w szczególności poczekalni, wind, wejść do tunelu lub na kładkę, punktów handlowych.
14. Pas powierzchni użytkowej peronu jest przeznaczony dla podróżnych oczekujących na pojazd kolejowy.
15. Szerokość pasa powierzchni użytkowej peronu wynika z długości pojazdów kolejowych oraz maksymalnej liczby pasażerów przebywających jednocześnie na peronie, przy założeniu, że pasażer z bagażem zajmuje 0,50 m2, a bez bagażu - 0,33 m2 powierzchni peronu; jeżeli na pasie powierzchni użytkowej przewiduje się zabudowę, umieszczenie ławek lub innych urządzeń, należy odpowiednio zwiększyć szerokość peronu.
16. Najmniejsza szerokość pasa powierzchni użytkowej wzdłuż całego peronu nie może wynosić mniej niż 2 m, licząc od wewnętrznej krawędzi pasa bezpieczeństwa w kierunku do osi peronu lub do zewnętrznych krawędzi budowli znajdujących się na peronie.
17. Na stacjach osobowych prowadzących odprawę bagażu przy ustalaniu szerokości peronu powinno się uwzględnić możliwość swobodnego dojazdu i poruszania się wózków bagażowych poprzez zastosowanie pochylni na końcu peronu lub dźwigów bagażowych.
18. Nawierzchnia peronów powinna być szorstka również w warunkach zawilgocenia, ułożona ze spadkiem poprzecznym 1-3%; wartość spadku na pasie bezpieczeństwa nie powinna przekroczyć 1%.
19. Do obliczeń wytrzymałościowych nawierzchni peronu powinno się przyjmować obciążenia:
1) ciągłe, tłumem ludzi - o wartości 0,5 Mg/m2,
2) wózków bagażowych, według projektowanych obciążeń rzeczywistych.
20. Na stacjach i przystankach osobowych powinno się budować w miarę możliwości wiaty zabezpieczające osoby przebywające na peronie przed opadami atmosferycznymi, w dostosowaniu do istniejących lub przewidywanych lokalizacji przejść dla pieszych, stanowiących dojście do peronu lub poczekalni peronowych, przy czym:
1) szerokość wiaty powinna uwzględniać wymagania skrajni budowli,
2) architektura wiat powinna być dostosowana do otoczenia i charakteru budynku dworca oraz obiektów usytuowanych na peronie,
3) odprowadzenie wód opadowych z wiaty do przewodów kanalizacyjnych lub rowów odwadniających powinno odbywać się za pomocą rur spustowych,
4) wiata nie może zasłaniać widoczności sygnałów i wskaźników kolejowych,
5) wiata stalowa na liniach zelektryfikowanych powinna być zabezpieczona przed korozją elektrolityczną.
21. Na stacjach i przystankach osobowych, na których znajdują się perony niskie o wysokości 0,30 m naprzeciwległe, w celu uniemożliwienia przechodzenia przez tory w miejscach do tego nie przystosowanych, powinno się na międzytorzu założyć na długości peronów siatki (bariery) ochronne o wysokości co najmniej 0,90 m, jeżeli nie będą kolidowały z wymogami skrajni budowli.

§ 99. 1. Perony powinny być połączone z budynkiem dworca lub przystanków osobowych specjalnymi wyraźnie oznaczonymi przejściami; w zależności od natężenia ruchu może być wykonanych od jednego do trzech przejść równoległych.
2. Usytuowanie połączeń dworca z peronami powinno zapewniać jak najkrótszą drogę przejścia. Powinno się dążyć do rozdzielenia potoków pasażerów przyjeżdżających od wyjeżdżających, a przejścia dla pasażerów wychodzących z peronów powinny umożliwiać wyjście z pominięciem budynku dworca.
...............................................................................................................
Minimalna szerokość peronów pasażerskich powinna wynosić:
- 2,8 m dla peronu niskiego, usytuowanego na międzytorzu;
- 4 m dla peronu zewnętrznego;
- 8 m dla peronu zewnętrznego przed budynkiem dworca;
- 5,8 do 7,8 m dla peronów niskich dwukrawędziowych;
- 5,55 do 7,55 dla peronów wysokich dwukrawędziowych.

Odległość krawędzi peronu od osi toru wynosi 1600 mm dla peronów niskich i 1725 mm dla peronów wysokich.

Mieczysław Batko, Drogi kolejowe, WKiŁ Warszawa 1986
................................................................................................................
Należy zwrócić uwagę, że w modelarstwie kolejowym nie da się sztywno stosować wszystkich wymiarów, podawanych w przepisach (instrukcjach) kolejowych i przeliczonych do odpowiedniej skali modelarskiej z powodu niezachowania skalowości samych modeli (nie wszystkie detale modeli posiadają zachowaną restrykcyjnie skalę modelarską), dlatego też koniecznie należy się zapoznać również z normami modelarskimi, dostępnymi w sieci oraz na modelarskich forach kolejowych.

Pozdrawiam

 

[LUKASZdiy]

dziekuje za zainteresowanie
Jednak, chodzilo by mi bardziej o wszelakie wskazówki dotyczace budowy takowego peronu jak na zdjeciach, materiały i wszelkie wskazówki

 

[marekw111]

Cha cha cha grube linie natym peronie a już myślałem że swój sp....łem ,Pawel Piotr mial rację że jest w granicy normy