LG - koleje litewskie

[Terebesz]

Krótki pobyt w Wilnie zaowocował serią zdjęć taboru kolei litewskich. Nie wiem, jak to wygląda na litewskiej prowincji, ale na stacji Wilno panuje wzorowy porządek, a tabor będący w ruchu jest w większości nowy lub zmodernizowany.

TEP 70 o niezidentyfikowanym numerze z pośpiesznym do Kowna. Na pierwszym planie połówka 2M62M 0567 z silnikiem Caterpillar (Gagariny z nowym silnikiem z Kołomny oznaczono jako 2M62K).

A gdzie druga połówka? Pewnie ktoś wypił...

CzME3M 6750. Jest to zmodernizowany "Czmielak" z silnikiem Caterpillar.

TEM TMH 028. Zmodernizowana TEM18.

Duma kolei LG, czyli sześcioosiowy eurorunner Siemensa DE20 009 (numeru drugiego nie zanotowałem). Zwykle jeżdżą parami przy tranzytowych pociągach towarowych.

Panorama starej hali wachlarzowej. Kiedyś stacjonowały tu takie serie jak Pd5, Oi1, Ok1, Ok22, Os24, OKe1, Ti4, Tp2, Tp3, Tp4, Tp104, Tr103, Tw1, TKi3, dziś hala służy tylko taborowi pomocniczemu - na wachlarzu TGK2M 6012 i wagony specjalistyczne do przewozu rozjazdów, na bocznym torze odstawiona TEP70BS.

Od lewej: pesowski 620M 014, DR1AM o nieznanym numerze (w głębi), bliżej nowiutki 630M 006 też z PESY i DE20 009 z RWR. Sześćset dwudziestki używane są m.in. w dość gęstym takcie na liczącej zaledwie 5 km trasie Wilno - Port Lotniczy.

Panorama stacji z rzędami odstawionych 2M62, w większości po modernizacji. Zapas długotrwały.

Również odstawiony stareńki Ganz serii D1. Gagarinami może jeszcze zainteresują się polscy prywaciarze, tego czekają już tylko żyletki...

 

[Andrzej Harassek]

A nie próbowali Kolegi aresztować? Bo ja dwa lata temu miałem na dworcu w Wilnie "przygodę" z tamtejszymi sokistami, gdy zrobiłem zdjęcie wystawionego tam jako pomnik parowozu L0236. Na szczęście udało mi się zachować zdjęcia, ale nerwowo trochę było. W budynku dworca na pierwszym piętrze jest też małe muzeum z ciekawymi eksponatami. Miłe panie z obsługi pozwoliły mi na zrobienie kilku fotek przez okno, ale niestety, takich ciekawostek, jak Kolega Terebesz nie trafiłem. Jeśli pozwolisz, to wstawię później parę fotek, jakie udało mi się wtedy zrobić.

 

[Terebesz]

Szczerze mówiąc, to snułem się po dworcu z aparatem i nikt mnie nie zaczepiał. Zdjęcia z wiaduktu robiłem "na bezczelnego" w obecności pary policjantów zażywających przerwy w pracy w radiowozie ukrytym w bocznej uliczce, nie zainteresowali się.
Parę lat temu koledzy wrzucili na TWB ogromną liczbę zdjęć pociągów tranzytowych na obwodnicy Wilna i nikt z nich nie skarżył się na żadne nieprzyjemności, więc nawet nie pomyslałem, że może to być problem. Wychodzi, że tradycyjnie miałem więcej szczęścia niż rozumu.
Serdecznie zapraszam Kolegów do załączania własnych zdjęć z Litwy.

 

[Andrzej Harassek]

Może ja miałem pecha i trafili się nadgorliwcy. W sumie po krótkiej rozmowie puścili mnie bez konsekwencji, tylko powiedzieli, żeby następnym razem poprosić wczesniej o zgodę, ale nawet nie wiem gdzie i kogo, ponieważ nie planowałem w najbliższej przyszłości ponownej wizyty w Wilnie. Na początek widok budynku dworca od ulicy i zdjęcie parowozu, od którego zaczęła się "afera":

I kilka zdjęć z okna muzeum:

 

[Andrzej Harassek]

Kolejne kilka fotek z dworca w Wilnie. Robione spod pachy, więc nie zawsze najlepsze ujęcia. Ciekawostka: widoczny na ostatnim zdjęciu piętrowy ezt produkcji czeskiej ma najwyraźniej sprzęg samoczynny Scharfenberga, a nie typowy dla taboru 1520 mm SA-3.

 

[Terebesz]

Rosyjskie Velaro ma pod klapą adapter, do którego można założyć zarówno Scharfenberga jak i SA-3. Estońska i białoruska odmiana Flirta, Desiro Rus i litewski Elefant mają na stałe sprzęg Scharfenberga ze sterowaniem wielokrotnym i awaryjnie zakładanym na niego adapterem SA-3.
Jeśli chodzi o nowoczesne ezt-y, to koleje rosyjskie eksploatują HRCS2 produkcji Hyundai-Rotem, też ze sprzęgiem Scharfenberga. Łotewski RVR nadal produkuje tradycyjne ezt-y ze sprzęgami SA-3, ale krążą pogłoski o przejęciu tej firmy przez Bombardiera i szykujących się dużych zmianach.

 

[Andrzej Harassek]

Jak tak się zastanowić, to jest w tym jakiś sens. Z jednej strony zastosowanie we wszystkich pojazdach sprzęgów SA-3 ułatwia działanie w sytuacjach awaryjnych (ściąganie uszkodzonej jednostki), ale z drugiej strony sprzęgi Scharfenberga zapewniają połączenie przewodów powietrznych i elektrycznych, co jest istotne przy zmianie zestawienia składów (łączenie i rozłączanie zespołów) w codziennej eksploatacji. A np. ezt Elefant (czy Elephant?) w normalnej eksploatacji nie są łączone z innymi typami pojazdów, więc problem kompatybilności może wystąpić tylko w sytuacjach awaryjnych.

A na zakończenie mojej relacji z Wilna kilka zdjęć z małego muzeum kolei, zlokalizowanego na pierwszym piętrze budynku dworcowego. Oprócz ciekawych eksponatów jest tam trochę historycznych fotografii, w tym nawet polska przedwojenna pocztówka.

 

[Terebesz]

Teraz dla odmiany trochę starożytności wileńskich, wygrzebanych z litewskojęzycznego netu.
Dworzec został zbudowany wraz z Koleją Warszawsko-Petersburską i można powiedzieć, że był bliźniakiem Dworca Petersburskiego w Warszawie (na drugim zdjęciu dla szybkiego porównania). W niezmienionym kształcie przetrwał do roku 1944, kiedy został poważnie uszkodzony na skutek eksplozji niemieckiego pociągu z amunicją. Siła wybuchu była tak wielka, że w całym śródmieściu powypadały szyby z okien. Obecny dworzec powstał w roku 1950 na murach obwodowych starego, rozbudowano tylko środkowy ryzalit i dodano socrealistyczną dekorację.

Pierwszy i drugi peron posiadały pierwotnie wiaty, podobnie zresztą było na ówczesnych dworcach warszawskich. Pozbawione jakichkolwiek zadaszeń perony w kręgu "kultury szerkotorowej" to już produkt porewolucyjny.

Następne zdjęcie to już rok 1938 i reaktywacja połączenia kolejowego Kowno - Wilno. Do tego roku Polska i Litwa nie utrzymywały stosunków dyplomatycznych a przejścia graniczne były "zamknięte na kłódkę". Poniżej stacja graniczna Zawiasy z oryginalnym taborem. Trzeci obrazek przedstawia prestiżowy pociąg ekspresowy (a może specjalny) prowadzony szt-em produkcji węgierskiej, rok 1959.

W okolicy Wilna interesujący jest opuszczony, ale dobrze zachowany tunel w Ponarach, tu pokazuję go jeszcze w czasach, kiedy jeździły nim pociągi. Obiekt ten powstał bardziej ze względów strategicznych - podobnie jak tunel w miejscowości Tunel na pn. od Krakowa - niż z jakichkolwiek innych przyczyn. Koleje sowieckie wykonały po wojnie obejście niewielkiego wzgórza, pod którym tunel przebiegał a tory w tunelu zdemontowano. Zdaje się, że można do niego wejść, ale nie byłem tam.

Jeszcze parę staroci. Oryginalne podpisy wszystko tłumaczą.