Tramwaje w Łodzi

[Kpt. Nemo]

@Paweł R - jeśli możesz, to uchwyć proszę 1881 i 1882 na Dąbrowie.

Przykro mi że musiałeś tak długo czekać, ale jak miałem aparat lub specjalnie wyłaziłem z domu, to przyjeżdżały normalne tramwaje, jak nie miałem cykacza to je widywałem.

Dziś na Kaliskiej 1882 jadący w stronę tzw. "miasta" pod nigdy nie używanym wiaduktem, który być może dostanie drugą szansę.

I ponad godzinę później na Dąbrowie.

Za nim stoi GT8 "Helsinki" a za nim drugi 1881, ale ponieważ miałem minutę do odjazdu, nie zdążyłem zrobić mu zdjecia.

Wpis połączony automatycznie: 6 Kwiecień 2018

Herbrand VNB-125

Taka ciekawostka.

http://www.kmst.mpk.lodz.pl/vnb.htm

 

[sluzbowo]

Paweł R - śliczne dzięki, w pas ukłony i Twoje zdrowie!

 

[michal.guminiak]

A co z pętlą na Radiostacji? Jest używana od czasu do czasu?

 

[Kpt. Nemo]

A co z pętlą na Radiostacji? Jest używana od czasu do czasu?

Sporadycznie w razie jakichś perturbacji, lub remontu, jak przy okazji modernizacji wiaduktów kolejowych, dawno tam nie zaglądałem.

 

[Kpt. Nemo]

W czasach komuny były różne paranoje, jak widać nic się nie zmienia, wręcz jest bardziej absurdalnie.

http://www.transport-publiczny.pl/wiadomosci/ozorkow-wyremontuje-krotki-fragment-toru-46-58233.html

http://www.transport-publiczny.pl/wiadomosci/ozorkow-kolejny-przejazd-tramwajowy-zasypany-58112.html

 

[Harry Potter]

...nic tylko się

Pozdrawiam,

 

[sluzbowo]

Lepiej już było. Teraz jest śmieszniej.

http://www.transport-publiczny.pl/w...atnych-tramwajow-raczej-nie-bedzie-58255.html

 

[Kpt. Nemo]

Dziś kilka słów i obrazów dedykowanych koledze Służbowo, i koledze Meggido, jako że z pierwszym o mało co bylibyśmy sąsiadami, a drugiego znam od lat.

Zawsze chciałem to zrobić, ale w pewnym wieku hamulce są silniejsze od marzeń, teraz kiedy pozbywam się balastu i przygotowuję do konwersji, gruntownej zmiany mogłem sobie na to pozwolić, Żabuś mnie podrzuciła na skrzyżowanie Dąbrowskiego i Lodowej i tu zaczyna się mój krótki spacer.
W czasach gdy moje rodzinne miasto było prawie milionowym, a przemysł miał się dobrze, między przemysłowymi a mieszkalnymi dzielnicami codziennie przemieszczały się gromady pracowników, wtedy podczas budowy wiaduktu na ulicy Dąbrowskiego nad torami łącznicy Łódź Chojny -Łódź Widzew, wymyślono sobie że tramwaj nie będzie miał krańcówki przy torach, ale pojedzie dalej aż na Widzew, osiedle Olechów jeszcze nie istniało, w projekcie uwzględniono miejsce na wydzielone torowisko, także w ciągu ulicy Dąbrowskiego w stronę Widzewa między jezdniami było przygotowane miejsce na tory.
Nie jestem w stanie podać kiedy był budowany wiadukt, ale myślę że pod koniec lat siedemdziesiątych, może trochę później.

Róg Lodowej i Dąbrowskiego, w lewo kierunek osiedle Dąbrowa, w prawo Widzew.

Widok w stronę Dąbrowy.

Widok w stronę Widzewa, w asfalcie doskonale zachowane szyny, niestety tylko w asfalcie.

Na razie idę po chodniku jak każdy dobrze wychowany chłopiec.
Skrzyżowanie Dąbrowskiego- Wedmanowej , lewo Dąbrowa, prawo Widzew.

Widok od strony Widzewa znów dobrze zachowane szyny.

Po drugiej stronie ulicy zaczyna się wznosić teren i widać pozostałości betonowego koryta w którym miały biec szyny.

Idę teraz po wydzielonym torowisku, widok od strony wiaduktu.

Powoli zbliżam się do szczytu, miny kierowców mnie mijających bezcenne.

W korytach stalowe elementy zatopione w betonie, czyżby mieli zamiar spawać szyny do nich, ciekawe, żadnych otworów do mocowania.

Tak to wygląda z wiaduktu w stronę Widzewa, od początku wiaduktu tory rozdzielają się na dwie nitki.

Na górze miał być przystanek, oraz zejścia na krańcówkę i być może planowany przystanek osobowy Dąbrowa Przemysłowa.
Dziś jedynymi pasażerami są gołębie, jednego zejścia nie ma ,a drugie jest zablokowane, można na upartego zejść ale dalej droga się kończy.

Wyjazd z krańcówki i miejsce styku planowanych torów.

 

[Kpt. Nemo]

Tak to wygląda z góry.

Jeszcze jedno spojrzenie wstecz i pora zejść.

A w tym miejscu miałem dziwną przygodę, powolutku podjechał radiowóz, włączył światełka, myślę sobie będzie draka, Pan Policjant opuścił szybkę, spojrzał na mnie, kiwnął ręką, wyłączył światełka i pojechał w siną dal.
W tym momencie to ja miałem niesłychanie głupią minę.

Wróciłem na przystanek, aby sfotografować zejście z wiaduktu na galerię ciągnącą się w poprzek wiaduktu, z której dziś nie ma już zejścia, kiedyś było.

I to koniec.

A tu mama nadzieję iż widok nie tylko składów 1881 i 1882 jest miły Pawłowi (Służbowo) ale też następnych.

1883 jako tramwaj linii 14 wyjeżdża z krańcówki.

1884 także 14-tka czeka na swoją kolej.

A tu przyczajony pod wiaduktem, ukryty w cieniu "staroć" 1881 .

 

[sluzbowo]

Nie jestem w stanie podać kiedy był budowany wiadukt, ale myślę że pod koniec lat siedemdziesiątych, może trochę później.

O ile sobie przypominam, to oddano go do użytku w 1978. Chyba na 22 lipca.

W mrocznych latach '80 z paroma kumplami poprzerabialiśmy swoje składaki (ja miałem "Flaminga") na terenówki - grube opony, przerzutki, hamulce ręczne zamiast torpedo - i śmigaliśmy po wądołach. Ów wiadukt również był celem naszych eksploracji - oczywiście nieużywane tramwajowe części. W tamtych czasach głośno było o przedłużeniu torów na Widzew, zresztą z tych samych czasów pochodził pomysł wybudowania odnogi na os. Bugaj w Pabianicach. Tam też wybudowano kawałek torów - nieistniejący już skręt w relacji północ-wschód na skrzyżowaniu Nawrockiego i "Waltera"-Jankego.

źródło: http://www.transport-publiczny.pl/w...niec-linii-ktora-nigdy-nie-powstala-2959.html

A tu mama nadzieję iż widok nie tylko składów 1881 i 1882 jest miły Pawłowi (Służbowo) ale też następnych.

Niezmiernie jest mi ten widok miły i bardzo dziękuję za zdjęcia.

 

[Harry Potter]

Pawle, nie wiem czemu, ale co do tych płyt z korytami na szynę to nasuwa mi się skojarzenie z ówczesną wersją czegoś na kształt płyty węgierskiej... Ale to tylko skojarzenie...

Pozdrawiam,

 

[Dobrzyn]

To się chyba nazywa Płyta Łódzka. Mam rację?

 

[michal.guminiak]

Paweł, jak zwykle poruszyłeś ciekawy i chyba zapomniany wątek projektu linii tramwajowej w Łodzi. Pamiętam zabudowane zwrotnice w torze tramwajowym przed wiaduktem kolei obwodowej na ul. Dąbrowskiego. Szyn na wiadukt i poza nim nigdy nie zamontowano. A propos przemysłu dziewiarskiego, czy tam niedaleko nie mieścił się przypadkiem "Dywilan", czyli słynna na cały świat (to nie żarty) fabryka dywanów?

 

[Kpt. Nemo]

Całkiem nie daleko a także już mniej słynne na cały świat Polanil i Bistona.

 

[Meggido]

Dziś kilka słów i obrazów dedykowanych koledze Służbowo, i koledze Meggido, jako że z pierwszym o mało co bylibyśmy sąsiadami, a drugiego znam od lat.

Zawsze chciałem to zrobić, ale w pewnym wieku hamulce są silniejsze od marzeń, teraz kiedy pozbywam się balastu i przygotowuję do konwersji, gruntownej zmiany mogłem sobie na to pozwolić, Żabuś mnie podrzuciła na skrzyżowanie Dąbrowskiego i Lodowej i tu zaczyna się mój krótki spacer.
W czasach gdy moje rodzinne miasto było prawie milionowym, a przemysł miał się dobrze, między przemysłowymi a mieszkalnymi dzielnicami codziennie przemieszczały się gromady pracowników, wtedy podczas budowy wiaduktu na ulicy Dąbrowskiego nad torami łącznicy Łódź Chojny -Łódź Widzew, wymyślono sobie że tramwaj nie będzie miał krańcówki przy torach, ale pojedzie dalej aż na Widzew, osiedle Olechów jeszcze nie istniało, w projekcie uwzględniono miejsce na wydzielone torowisko, także w ciągu ulicy Dąbrowskiego w stronę Widzewa między jezdniami było przygotowane miejsce na tory.
Nie jestem w stanie podać kiedy był budowany wiadukt, ale myślę że pod koniec lat siedemdziesiątych, może trochę później.

Róg Lodowej i Dąbrowskiego, w lewo kierunek osiedle Dąbrowa, w prawo Widzew.

Zobacz załącznik 568068

Widok w stronę Dąbrowy.

Zobacz załącznik 568069

Widok w stronę Widzewa, w asfalcie doskonale zachowane szyny, niestety tylko w asfalcie.

Zobacz załącznik 568070

Na razie idę po chodniku jak każdy dobrze wychowany chłopiec.
Skrzyżowanie Dąbrowskiego- Wedmanowej , lewo Dąbrowa, prawo Widzew.

Zobacz załącznik 568071

Widok od strony Widzewa znów dobrze zachowane szyny.

Zobacz załącznik 568072

Po drugiej stronie ulicy zaczyna się wznosić teren i widać pozostałości betonowego koryta w którym miały biec szyny.

Zobacz załącznik 568075

Zobacz załącznik 568073

Idę teraz po wydzielonym torowisku, widok od strony wiaduktu.

Zobacz załącznik 568074

Powoli zbliżam się do szczytu, miny kierowców mnie mijających bezcenne.

Zobacz załącznik 568076

Zobacz załącznik 568077

W korytach stalowe elementy zatopione w betonie, czyżby mieli zamiar spawać szyny do nich, ciekawe, żadnych otworów do mocowania.

Zobacz załącznik 568078

Tak to wygląda z wiaduktu w stronę Widzewa, od początku wiaduktu tory rozdzielają się na dwie nitki.

Zobacz załącznik 568079

Zobacz załącznik 568080

Na górze miał być przystanek, oraz zejścia na krańcówkę i być może planowany przystanek osobowy Dąbrowa Przemysłowa.
Dziś jedynymi pasażerami są gołębie, jednego zejścia nie ma ,a drugie jest zablokowane, można na upartego zejść ale dalej droga się kończy.

Zobacz załącznik 568081

Zobacz załącznik 568082

Wyjazd z krańcówki i miejsce styku planowanych torów.

Zobacz załącznik 568083

Dziękuję Ci za relację bo od lat już zastanawiałem się jak szyny miałyby być stabilizowane w tych korytach. Uważałem za oczywiste, że są one tylko z betonu bez jakichkolwiek wstawek, a tu taka niespodzianka.
Jeszcze do niedawna, a konkretnie do remontu torowiska na Dąbrowskiego, przy skrzyżowaniu z Gojawiczyńskiej właśnie, w asfalcie były zatopione krzyżownice rozjazdu, który miał kierować tramwaje zjeżdżające z wiaduktu.

 

[michal.guminiak]

Jeśli mnie pamięć nie myli, to szyny w takich korytach ułożone były odcinkami na trasie W-Z m. in. od ul. Przędzalnianej do ul. Kopcińskiego, po remoncie przeprowadzonym w drugiej połowie lat 80. Podobnie część torów w ul. Narutowicza, od przystanku przy Teatrze Wielkim do wjazdu na wydzielone torowisko przy Parku Moniuszki (remont w roku 1987) ułożono na tych płytach. Jeśli dobrze pamiętam odcinek szyny mocowany był do tego fundamentu na dwa łączniki kotwowe z klasycznym, kolejowym przytwierdzeniem śrubowym. Tramwaje jeździły po tym jak po betonie.
Inną technologią stosowaną w Łodzi, było utwardzenie gruntu kruszywem zmieszanym z tzw. chudym betonem cementowym. Na to wylewano beton bitumicznym. Szyny łączono ze sobą zespórkami, najczęściej prętami fi20 lub fi25, a trasowanie wykonywano przez nawiercanie podłoża i osadzenie stopki szyny między dwoma rzędami palików stalowych. Czasem dla wypoziomowania podkładano pod stopkę klocki płaskie drewniane. Na koniec przestrzeń między szynami wykładano płytami żelbetowymi (starsze rozwiązanie) lub zasypywano drobnym kruszywem w kolorze ceglastym (nowsze rozwiązanie). Tak wykonstruowano m. in. łuk na Retkini przy ul. Retkińkiej. Po mniej więcej pół roku eksploatacji tramwaje rozbiły ten łuk i zamieniły go łamańca.

 

[garou]

Szkoda trochę...
(Do piątku tramwaj zdążył pokonać dwa miliony kilometrów. To pięć razy więcej, niż wynosi odległość Ziemi od Księżyca)

źródło: TVN24.pl

"-Kompletnie zalany został silnik, rozrusznik i przetwornice. Nawet po wysuszeniu tych części trudno spodziewać się, żeby skład nadawał się do eksploatacji - opowiada Marcin Ziękowski, kierownik serwisu MPK Łódź. Sprawdzili - tramwaju nie opłaca się naprawiać"

 

[Alan LDZ]

Bo cofnąć nie można było...

 

[Kpt. Nemo]

Bo cofnąć nie można było...

Ja bym zadał inne pytanie, po co wjeżdżał, ta woda nie znalazła się tam w ciągu pięciu sekund.

 

[sluzbowo]

Bo cofnąć nie można było...

Jakbyś zgadł. Nie można było. Takie przepisy. Co innego, jakby miał pulpit manewrowy w II wagonie, ale nie miał. Poza tym czasu też nie miał.

Ja bym zadał inne pytanie, po co wjeżdżał, ta woda nie znalazła się tam w ciągu pięciu sekund.

Pawełku, MPK opublikowało nagranie z kabiny feralnego tramwaju, na którym widać z jaką prędkością woda wlewała się pod wiadukt. 5 sekund to nie było, ale niewiele więcej - czasu wystarczyło mu akurat na to, żeby otworzyć drzwi, wygonić pasażerów i samemu dać nogę. W międzyczasie odłączył jeszcze zasilanie.