-
Ten serwis używa "ciasteczek" (cookies). Korzystając z niego, wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. Learn more.
Szyneczki i ...
- Inicjator wątku Kpt. Nemo
- Data rozpoczęcia
Bardzo proszę ... 
Dawno temu znalezione podczas brodzenia po Świdrze pod mostem kolei karczewskiej.
Dawno temu znalezione podczas brodzenia po Świdrze pod mostem kolei karczewskiej.
-
2
-
1
- Pokaż wszystkie
Jasienica Mazowiecka. Przejazd kolejowy na LK nr 13 w ulicy Lipowej. Krzyże św. Andrzeja zawieszone na słupach z szyn. Na jednej powycinane fragmenty szyjki (kto to zrobił i dlaczego trudno powiedzieć ... może to robota jakiegoś miłośnika kolei sprzed lat?). Na drugiej szynie zauważyłem napis "BOCHUM". Początki linii sięgają XIX wieku, więc nie wykluczone, że szyny pochodzą z tej linii?
Szyny z Kościerzyny cz 1. Na początek szyny na których stoją eksponaty. Niektóre z nich umieszczone są na specjalnie przygotowanych do tego celu fragmentach toru, przez co prezentują się na nich lepiej, niż gdyby miały stać bezpośrednio na ziemi, inne stoją na torach stacyjnych, w wydzielonej na potrzeby Muzeum Kolejnictwa części stacji Kościerzyna. Na prezentowanych niżej zdjęciach, na małej fotografii w rogu, w czerwonej ramce zaznaczone są miejsca lokalizacji cechowania szyny przedstawionego na zdjęciu głównym.
Część 1 A. Eksponaty stojące na specjalnie przygotowanych fragmentach toru oraz w parowozowni:
Zdjęcie nr 1. TKb-2845 i szyna P.K.P. 22 S49 HP :Г 1951, miesiąc produkcji czerwiec.
Zdjęcia nr 2 i 3. SR61-001 i szyny KRÓL.HUTA 1928 M. :::, miesiąc produkcji grudzień (12 kropek), w tym na cechowaniu wyróżnionym białą farbą na którym jednak ktoś zapomniał o kropkach, oraz HP 70 XI S42 -->. Co ciekawe w Kościerzynie, na rampie do nawęglania parowozów, na torze nr 27, tuż przed rozjazdem nr 35, można zlokalizować szynę Huty Pokój także z 1970 r. ale z marca, cechowaną jeszcze według starszego schematu P.K.P. 22 1970 :I S42 HP (zdjęcie nr 3).
Zdjęcia nr 4 i 5. SP47-001 i szyny FH. 1928. i NP "S" HUTA "CZĘSTOCHOWA" 1928R. IV oraz z drugiej strony lokomotywy NP "S" HUTA "CZĘSTOCHOWA" 1928R. III, szyna identyczna do drugiej z wymienionych ale z marca, a nie kwietnia. Bez wątpienia szyny polskie z 1928 mogą pamiętać budowę "węglówki" i otwarcie parowozowni (1929). Popularna zwłaszcza jest, przedstawiona na zdjęciu nr 2., szyna Huty Królewskiej z 1928 r., w różnej konfiguracji miesiąca produkcji, spotykana jest na terenie Muzeum w kilku miejscach.
Zdjęcie nr 6. Tx-1123 i szyna CAMMELL SHEFFIELD TOUCHENED STEEL MO 1878 ГO, na specjalnie przygotowanym torze wąskotorowym, w tym fragment cechowania nie wyróżniony białą farbą. Producentem jest angielska huta z Sheffield, ciekawa jest tu także końcówka cechowania, ГO (tak jakby pisana cyrylicą ?). Może oznacza to np. rosyjski skrót god (rok), a szyna była wyprodukowana dla kolei wąskotorowej w zaborze rosyjskim. Nota bene nie jest to najstarszy rocznik szyny, zlokalizowany w Muzeum Kolejnictwa w Kościerzynie.
Zdjęcie nr 7. Ls40-5438 i szyna P.K.P. 22 S49 HP :Г 1949, miesiąc produkcji maj.
Zdjęcie nr 8. TKt48-179 i bardzo ciekawa szyna z 1892 r., prawdopodobnie rosyjska П П З. 92 VIII ГО (PPZ. 92 VIII GO). Ale może wzrok mnie myli. Cechowanie widoczne było tylko do połowy, potrzebny był „mały zabieg” aby je odsłonić, polegający na rozgarnięciu zasłaniającej ją ziemi i kamyków imitujących tłuczeń.
Zdjęcie nr 9. Obok wspomnianej wyżej TKt48-179 położona jest szyna P.K.P. 1-HB-S-I-1935., Huty Bankowej, miesiąc produkcji styczeń, prowadząca bezpośrednio do parowozowni (do stanowiska prawego), kiedyś na tej szynie stał (przynajmniej częściowo) parowóz Pu29-3.
Zdjęcia nr 10 i 11. Wnętrze parowozowni. Szyna ROECHLING 1916, a na niej wagony kryte, adoptowane do roli wagonu sanitarnego i gospodarczego, nieco dalej stoi Ol49-71 ale szyna raczej do niej nie sięga. Półmrok i zabrudzenie szyn grubą warstwą smarów nie sprzyjają zlokalizowaniu jakiegokolwiek oznaczenia na szynach. Tym niemniej udało się zauważyć dwa cechowania, na szynach leżących na obu stanowiskach parowozowni. Producentem szyn jest ROECHLING, jedna jest z rocznika 1916 (stanowisko lewe), druga prawdopodobnie z 1912 (być może także 1916), na tej ostatniej stoją przebywające w parowozowni (wg stanu na 24.08.2018) SM03-136 i TKt48-99, nieco dalej stoi ET21-367, ale szyna raczej do niej nie sięga.
Część 1 A. Eksponaty stojące na specjalnie przygotowanych fragmentach toru oraz w parowozowni:
Zdjęcie nr 1. TKb-2845 i szyna P.K.P. 22 S49 HP :Г 1951, miesiąc produkcji czerwiec.
Zdjęcia nr 2 i 3. SR61-001 i szyny KRÓL.HUTA 1928 M. :::, miesiąc produkcji grudzień (12 kropek), w tym na cechowaniu wyróżnionym białą farbą na którym jednak ktoś zapomniał o kropkach, oraz HP 70 XI S42 -->. Co ciekawe w Kościerzynie, na rampie do nawęglania parowozów, na torze nr 27, tuż przed rozjazdem nr 35, można zlokalizować szynę Huty Pokój także z 1970 r. ale z marca, cechowaną jeszcze według starszego schematu P.K.P. 22 1970 :I S42 HP (zdjęcie nr 3).
Zdjęcia nr 4 i 5. SP47-001 i szyny FH. 1928. i NP "S" HUTA "CZĘSTOCHOWA" 1928R. IV oraz z drugiej strony lokomotywy NP "S" HUTA "CZĘSTOCHOWA" 1928R. III, szyna identyczna do drugiej z wymienionych ale z marca, a nie kwietnia. Bez wątpienia szyny polskie z 1928 mogą pamiętać budowę "węglówki" i otwarcie parowozowni (1929). Popularna zwłaszcza jest, przedstawiona na zdjęciu nr 2., szyna Huty Królewskiej z 1928 r., w różnej konfiguracji miesiąca produkcji, spotykana jest na terenie Muzeum w kilku miejscach.
Zdjęcie nr 6. Tx-1123 i szyna CAMMELL SHEFFIELD TOUCHENED STEEL MO 1878 ГO, na specjalnie przygotowanym torze wąskotorowym, w tym fragment cechowania nie wyróżniony białą farbą. Producentem jest angielska huta z Sheffield, ciekawa jest tu także końcówka cechowania, ГO (tak jakby pisana cyrylicą ?). Może oznacza to np. rosyjski skrót god (rok), a szyna była wyprodukowana dla kolei wąskotorowej w zaborze rosyjskim. Nota bene nie jest to najstarszy rocznik szyny, zlokalizowany w Muzeum Kolejnictwa w Kościerzynie.
Zdjęcie nr 7. Ls40-5438 i szyna P.K.P. 22 S49 HP :Г 1949, miesiąc produkcji maj.
Zdjęcie nr 8. TKt48-179 i bardzo ciekawa szyna z 1892 r., prawdopodobnie rosyjska П П З. 92 VIII ГО (PPZ. 92 VIII GO). Ale może wzrok mnie myli. Cechowanie widoczne było tylko do połowy, potrzebny był „mały zabieg” aby je odsłonić, polegający na rozgarnięciu zasłaniającej ją ziemi i kamyków imitujących tłuczeń
.
Zdjęcie nr 9. Obok wspomnianej wyżej TKt48-179 położona jest szyna P.K.P. 1-HB-S-I-1935., Huty Bankowej, miesiąc produkcji styczeń, prowadząca bezpośrednio do parowozowni (do stanowiska prawego), kiedyś na tej szynie stał (przynajmniej częściowo) parowóz Pu29-3.
Zdjęcia nr 10 i 11. Wnętrze parowozowni. Szyna ROECHLING 1916, a na niej wagony kryte, adoptowane do roli wagonu sanitarnego i gospodarczego, nieco dalej stoi Ol49-71 ale szyna raczej do niej nie sięga. Półmrok i zabrudzenie szyn grubą warstwą smarów nie sprzyjają zlokalizowaniu jakiegokolwiek oznaczenia na szynach. Tym niemniej udało się zauważyć dwa cechowania, na szynach leżących na obu stanowiskach parowozowni. Producentem szyn jest ROECHLING, jedna jest z rocznika 1916 (stanowisko lewe), druga prawdopodobnie z 1912 (być może także 1916), na tej ostatniej stoją przebywające w parowozowni (wg stanu na 24.08.2018) SM03-136 i TKt48-99, nieco dalej stoi ET21-367, ale szyna raczej do niej nie sięga.
-
2
-
4
-
1
- Pokaż wszystkie
Część 1 B. Eksponaty stojące na torach stacyjnych, wydzielonej na potrzeby Muzeum części stacji Kościerzyna.
Zdjęcia nr 1 i 2. Ty42-126 (parowóz ten rozpoczyna ciąg eksponatów stojących na torze nr 21, zdjęcia dwóch stron parowozu, od strony muzeum i od strony stacji) i szyny KRÓL.HUTA 1928 M. :: z miesiąca czerwca (6 kropek). Tak jak wspomniałem w poście wyżej, szyny te zapewne pochodzą z czasów budowy linii „węglowej” do portu w Gdyni.
Zdjęcie nr 3. T37175 (TE7175) od strony stacji i szyna P.K.P. 20 1949 # S. HUTA KOŚCIUSZKO, miesiąc produkcji prawdopodobnie sierpień.
Zdjęcie nr 4. SP45-139 widok od strony stacji i szyny P.K.P. 22 S. HP :□: 1946, miesiąc produkcji grudzień, oraz P.K.P. 20 1949 # S. HUTA KOŚCIUSZKO, miesiąc produkcji prawdopodobnie sierpień. Jest to dalszy ciąg szyny na której stoi zaprezentowany wyżej T37175.
Zdjęcie nr 5 i 6. Pt47-100 od strony muzeum i szyna P.K.P. 20 : 1936. S. HUTA.KRÓL. >>>---> prawdopodobnie z miesiąca czerwca (6 kropek za nr 20), na szynie tej stoi także SP45-139 (na zdjęciu znajduje się przed Pt47). Ciekawa szyna znajduje się także po drugiej stronie Pt47, bezpośrednio na przeciwko parowozu, na torze nr 19 (położonym przy ogrodzeniu muzeum), jest to szyna P.K.P. 3 R.1931 XI „S” HUTA „CZĘSTOCHOWA”.
Zdjęcie nr 7. SM41-43 i szyna HP 77 VIII S42 --> szyna ta bierze swój początek jeszcze przed SM41, jednak sięga aż do lokomotywy (pod samą lokomotywą oraz pod stojąca za nią SP30-006 trudno zlokalizować jakiekolwiek cechowania).
Zdjęcia nr 8 i 9. Stojąca za kanałem oczystkowym, na torze nr 25, Ty2-446 i szyna P.K.P. 22 S49 HP :Π: 1950, miesiąc produkcji sierpień. Szyna ta rozpoczyna się jeszcze za parowozem. Drugą szyną na której stoi Ty2 jest prawdopodobnie P.K.P. 22 S49 HP :□: 1954, miesiąc produkcji październik (zdjęcie nr 9), położona w parze z rocznikiem 1950, leżąca również za parowozem.
Zdjęcia nr 10 i 11. Ok1-112 i szyna HP 72 VI S49 --> biorąca swój początek również za parowozem. Interesującą szyną jest także położona tuż za nią HP 81 IV S42 <-- (zdjęcie nr 11), leżąca bezpośrednio za rozjazdem nr 32, będąca początkiem toru nr 57 (na którym stoi Ok1). Szyna ciekawa, bo niezwykle rzadko (z moich obserwacji, ale może się mylę) można spotkać szyny sygnowane cechą tej huty, a pochodzące z lat 1980-tych, w dodatku o profilu S42. Pod koniec lat 1970-tych Huta Pokój powoli rezygnowała już z produkcji szyn kolejowych (miało to związek m.in. z uruchomieniem Huty Katowice, m.in. już w 1975 wyłączono z użytkowania walcownie „Sendzimira”). Na przełomie lat 1970/80 wyraźnie przyspieszył proces zmiany profilu działalności huty. Z początkiem lat 1980-tych wygaszono kolejne wielkie piece, a w 1988 zlikwidowano stalownię, po 101 latach działalności (!), a Huta Pokój zajęła się przede wszystkim produkcją profili wytwarzanych „na zimno”, blachy grubej i kształtowników. Do chwili obecnej zaobserwowałem tylko dwie szyny tej huty z lat 1980-tych, w tym, tą w Kościerzynie, oraz drugą, S49 datowaną na 1984 VII (na odcinku Bukwałd – Cerkiewnik, linii nr 221). Prawdopodobnie szyny w HP były walcowane do chwili definitywnego zamknięcia stalowni w 1988, jednak wydaje mi się, że śmiało można stwierdzić, że szyny pochodzenia polskiego z lat 1980-tych, zdominowane są głównie przez produkty Huty Katowice [K] oraz w nieco mniejszym stopniu Huty Kościuszko (HK).
Zdjęcie nr 12. Stojący na torze nr 57 Ty45-139 i szyna S41 TRZYNIETZ 1943 SM.
Zdjęcie nr 13. TKh100-45 i dalszy ciąg szyny S41 TRZYNIETZ 1943 SM. Szyna pochodzenia wojennego, z okupowanej przez III Rzeszą Czechosłowacji, prawdopodobnie sięga o wiele dalej i na tego typu szynach stoją także kolejne dwa tendrzaki: „Ferrumka” TKh3140 i TKp100-04, jednak szyjki szyn na których stoją oba parowozy (podobnie jak te spod Oi2-29), pochłonięte są przez ziemię i tłuczeń, stąd trudno dostrzec na nich jakiekolwiek oznaczenia producenta.
Zdjęcie nr 14. Szyjki szyn położone na torach nr 59 (gdzie stoi m.in. Ty2-1401) i nr 61, są jeszcze bardziej ukryte pod warstwą ziemi i tłucznia, stąd trudno tu zlokalizować jakiekolwiek cechowanie. Tym niemniej, na szynie z toru nr 61, za Tw1-90, pomiędzy dźwigiem ŻK-1, a 3-osiowa platformą z pociągu narzędziowego, można dostrzec cechowanie P.K.P. 22 S49 HP :□: 1954, miesiąc produkcji grudzień.
Zdjęcia nr 1 i 2. Ty42-126 (parowóz ten rozpoczyna ciąg eksponatów stojących na torze nr 21, zdjęcia dwóch stron parowozu, od strony muzeum i od strony stacji) i szyny KRÓL.HUTA 1928 M. :: z miesiąca czerwca (6 kropek). Tak jak wspomniałem w poście wyżej, szyny te zapewne pochodzą z czasów budowy linii „węglowej” do portu w Gdyni.
Zdjęcie nr 3. T37175 (TE7175) od strony stacji i szyna P.K.P. 20 1949 # S. HUTA KOŚCIUSZKO, miesiąc produkcji prawdopodobnie sierpień.
Zdjęcie nr 4. SP45-139 widok od strony stacji i szyny P.K.P. 22 S. HP :□: 1946, miesiąc produkcji grudzień, oraz P.K.P. 20 1949 # S. HUTA KOŚCIUSZKO, miesiąc produkcji prawdopodobnie sierpień. Jest to dalszy ciąg szyny na której stoi zaprezentowany wyżej T37175.
Zdjęcie nr 5 i 6. Pt47-100 od strony muzeum i szyna P.K.P. 20 : 1936. S. HUTA.KRÓL. >>>---> prawdopodobnie z miesiąca czerwca (6 kropek za nr 20), na szynie tej stoi także SP45-139 (na zdjęciu znajduje się przed Pt47). Ciekawa szyna znajduje się także po drugiej stronie Pt47, bezpośrednio na przeciwko parowozu, na torze nr 19 (położonym przy ogrodzeniu muzeum), jest to szyna P.K.P. 3 R.1931 XI „S” HUTA „CZĘSTOCHOWA”.
Zdjęcie nr 7. SM41-43 i szyna HP 77 VIII S42 --> szyna ta bierze swój początek jeszcze przed SM41, jednak sięga aż do lokomotywy (pod samą lokomotywą oraz pod stojąca za nią SP30-006 trudno zlokalizować jakiekolwiek cechowania).
Zdjęcia nr 8 i 9. Stojąca za kanałem oczystkowym, na torze nr 25, Ty2-446 i szyna P.K.P. 22 S49 HP :Π: 1950, miesiąc produkcji sierpień. Szyna ta rozpoczyna się jeszcze za parowozem. Drugą szyną na której stoi Ty2 jest prawdopodobnie P.K.P. 22 S49 HP :□: 1954, miesiąc produkcji październik (zdjęcie nr 9), położona w parze z rocznikiem 1950, leżąca również za parowozem.
Zdjęcia nr 10 i 11. Ok1-112 i szyna HP 72 VI S49 --> biorąca swój początek również za parowozem. Interesującą szyną jest także położona tuż za nią HP 81 IV S42 <-- (zdjęcie nr 11), leżąca bezpośrednio za rozjazdem nr 32, będąca początkiem toru nr 57 (na którym stoi Ok1). Szyna ciekawa, bo niezwykle rzadko (z moich obserwacji, ale może się mylę) można spotkać szyny sygnowane cechą tej huty, a pochodzące z lat 1980-tych, w dodatku o profilu S42. Pod koniec lat 1970-tych Huta Pokój powoli rezygnowała już z produkcji szyn kolejowych (miało to związek m.in. z uruchomieniem Huty Katowice, m.in. już w 1975 wyłączono z użytkowania walcownie „Sendzimira”). Na przełomie lat 1970/80 wyraźnie przyspieszył proces zmiany profilu działalności huty. Z początkiem lat 1980-tych wygaszono kolejne wielkie piece, a w 1988 zlikwidowano stalownię, po 101 latach działalności (!), a Huta Pokój zajęła się przede wszystkim produkcją profili wytwarzanych „na zimno”, blachy grubej i kształtowników. Do chwili obecnej zaobserwowałem tylko dwie szyny tej huty z lat 1980-tych, w tym, tą w Kościerzynie, oraz drugą, S49 datowaną na 1984 VII (na odcinku Bukwałd – Cerkiewnik, linii nr 221). Prawdopodobnie szyny w HP były walcowane do chwili definitywnego zamknięcia stalowni w 1988, jednak wydaje mi się, że śmiało można stwierdzić, że szyny pochodzenia polskiego z lat 1980-tych, zdominowane są głównie przez produkty Huty Katowice [K] oraz w nieco mniejszym stopniu Huty Kościuszko (HK).
Zdjęcie nr 12. Stojący na torze nr 57 Ty45-139 i szyna S41 TRZYNIETZ 1943 SM.
Zdjęcie nr 13. TKh100-45 i dalszy ciąg szyny S41 TRZYNIETZ 1943 SM. Szyna pochodzenia wojennego, z okupowanej przez III Rzeszą Czechosłowacji, prawdopodobnie sięga o wiele dalej i na tego typu szynach stoją także kolejne dwa tendrzaki: „Ferrumka” TKh3140 i TKp100-04, jednak szyjki szyn na których stoją oba parowozy (podobnie jak te spod Oi2-29), pochłonięte są przez ziemię i tłuczeń, stąd trudno dostrzec na nich jakiekolwiek oznaczenia producenta.
Zdjęcie nr 14. Szyjki szyn położone na torach nr 59 (gdzie stoi m.in. Ty2-1401) i nr 61, są jeszcze bardziej ukryte pod warstwą ziemi i tłucznia, stąd trudno tu zlokalizować jakiekolwiek cechowanie. Tym niemniej, na szynie z toru nr 61, za Tw1-90, pomiędzy dźwigiem ŻK-1, a 3-osiowa platformą z pociągu narzędziowego, można dostrzec cechowanie P.K.P. 22 S49 HP :□: 1954, miesiąc produkcji grudzień.
-
2
-
4
-
1
- Pokaż wszystkie
Szyny z Kościerzyny cz. 2. Kozły, słupki i słupeczki.
Zdjęcia nr 1 i 2. Szyny stelaża kozła oporowego stanowiącego zakończenie toru nr 57 (zaprezentowanego na forum w temacie „kozły oporowe”)
Zdjęcie nr 1. G.H.H. 1891 6
Zdjęcie nr 2. AH 92
Bardzo ciekawa szyna. Skrót A.H. jest różnie interpretowany w źródłach niemieckich. Prawdopodobnie jest to produkt śląskiej huty „Königs und Laurahütte in Schlesien”, inaczej Huty Laura z Siemianowic (późniejsza Huta Jedność w Siemianowicach Śląskich, zlikwidowana w 2003) lub produkt Anna-Hütte Königsberg z Królewca, która nanosiła oznaczenia A.H. lub A.H.K. Można również spotkać informacje, że to produkt Aachener Hütten z Północnej Westfalii, jednak szyny tej huty były sygnowane skrótami AHV lub A.H.A.V. Trudno więc jednoznacznie zidentyfikować producenta.
Zdjęcia nr 3, 4 i 5. Szyny kozłów oporowych stojących na końcówce torów nr 59 i 61.
Zdjęcie nr 3. Widok ogólny na kozły oporowe – na pierwszym planie kozioł toru nr 59, w głębi kozioł toru nr 61.
Zdjęcie nr 4. Stelaż kozła toru nr 59, prawdopodobnie ...VIII 64 S49 (prawa noga, wewnętrzna strona, górna część), być może produkt radzieckiej huty Azowstal, która stosowała podobny, oszczędny wzór cechowania: A (od Azowstal) – miesiąc cyfrą rzymską – dwucyfrowa końcówka roku – profil (na zdjęciu „A” może być przesłonięte przez śrubę).
Zdjęcie nr 5. Stelaż kozła toru nr 61 (lewa noga, wewnętrzna strona, tuż przy ziemi) ....1968 S49 HP, bez wątpienia produkt Huty Pokój z 1968.
Zdjęcia nr 6 i 7. Szyny-słupki zabezpieczające otwarte wrota bramy parowozowni przed przemieszczaniem się. W otwory wykonane w szynie wkłada się hak przymocowany do wrót bramy. Takiego typu zastosowanie szyn jeszcze nie było przedstawione w temacie.
Zdjęcie nr 6. Zdjęcie ogóle. Lewa brama otwarta, widać hak prawych wrót umocowany w otworze słupka, prawa brama zamknięta, widać słupek od lewych wrót bramy.
Zdjęcie nr 7. Niestety cechowania zauważone na słupkach są niepełne i trudno je zidentyfikować oprócz roku ...1901 (na słupku od lewych wrót, lewej bramy) oraz jakiś fragmentów litery H i chyba roku 01 (1901 ?), na słupku od prawych wrót, prawej bramy.
Zdjęcie nr 8. Obok parowozu Ok1-112 można zauważyć wkopany w ziemię, mały fragment szyny, „robiący” za wskaźnik W17 (wskazujący granicę ukresu sąsiednich torów, do której można jeszcze tory zastawiać wagonami). Widoczne cechowanie na szynie to znany producent, huta HOESCH.
Zdjęcia nr 9, 10 i 11. Na trawniku, obok wyremontowanego budynku w którym znajduje się kasa biletowa, stoi tablica informacyjna. Prawdopodobnie postawiona w 2013 r. Niezwykle ciekawe są szyny wykorzystane do konstrukcji stelaża podtrzymującego tablicę. Są to najstarsze szyny jakie zlokalizowałem w Muzeum w Kościerzynie. Ciekawe skąd pochodzą. Kolej dotarła do Kościerzyny od strony Skarszew w 1885 r. Pierwszą otwartą linią była obecna linia nr 233, Pszczółki – Kościerzyna (oficjalne otwarcie odcinka do Kościerzyny: 1.11.1885). Tymczasem szyny pochodzą z lat 1870-tych. Może przywieziono je z sąsiedniego Gdańska, tam kolej dotarła już w 1867.
Zdjęcie nr 9. Widok ogólny tablicy.
Zdjęcie nr 10. BOCHUM 1874
Widoczne u góry nogi prawej tablicy, na zewnętrznej stronie szyny.
Zdjęcie nr 11. AH 73 8 (lub mniej prawdopodobne AH 72 8)
Cechowanie przykryte grubą warstwą farby, jednak w miarę czytelne, zlokalizowane na nodze lewej tablicy, od wewnątrz.
Zdjęcia nr 12, 13 i 14. Ciekawe szyny, ochraniające „wieńcem 4 słupków” latarnie oświetleniowe, stojące na placu ładunkowym zlokalizowanym na stacji Kościerzyna, na przeciwko Muzeum. Można na nich zlokalizować (na co najmniej 4 słupkach, przy różnych latarniach) cechowanie dwóch producentów z okresu Zarządu Kolei Pruskich oraz Kolei Rzeszy.
Zdjęcie nr 12. Widok "ochronnego wieńca szyn" otaczającego jedną z lamp oświetleniowych placu ładunkowym w Kościerzynie.
Zdjęcie nr 13. S33 ROECHLING 1944 (rok słabo widoczny, ale na końcu prawdopodobnie są dwie czwórki, obok siebie)
Zdjęcie nr 14. DILLINGEN. 1916
Dillinger Hüttenwerke z Kraju Saary, z miejscowości Dillingen (nie należy mylić tej huty z luksemburską hutą w Diddeleng, która sygnowała swoje produkty DÜDELINGEN).
Zdjęcia nr 1 i 2. Szyny stelaża kozła oporowego stanowiącego zakończenie toru nr 57 (zaprezentowanego na forum w temacie „kozły oporowe”)
Zdjęcie nr 1. G.H.H. 1891 6
Zdjęcie nr 2. AH 92
Bardzo ciekawa szyna. Skrót A.H. jest różnie interpretowany w źródłach niemieckich. Prawdopodobnie jest to produkt śląskiej huty „Königs und Laurahütte in Schlesien”, inaczej Huty Laura z Siemianowic (późniejsza Huta Jedność w Siemianowicach Śląskich, zlikwidowana w 2003) lub produkt Anna-Hütte Königsberg z Królewca, która nanosiła oznaczenia A.H. lub A.H.K. Można również spotkać informacje, że to produkt Aachener Hütten z Północnej Westfalii, jednak szyny tej huty były sygnowane skrótami AHV lub A.H.A.V. Trudno więc jednoznacznie zidentyfikować producenta.
Zdjęcia nr 3, 4 i 5. Szyny kozłów oporowych stojących na końcówce torów nr 59 i 61.
Zdjęcie nr 3. Widok ogólny na kozły oporowe – na pierwszym planie kozioł toru nr 59, w głębi kozioł toru nr 61.
Zdjęcie nr 4. Stelaż kozła toru nr 59, prawdopodobnie ...VIII 64 S49 (prawa noga, wewnętrzna strona, górna część), być może produkt radzieckiej huty Azowstal, która stosowała podobny, oszczędny wzór cechowania: A (od Azowstal) – miesiąc cyfrą rzymską – dwucyfrowa końcówka roku – profil (na zdjęciu „A” może być przesłonięte przez śrubę).
Zdjęcie nr 5. Stelaż kozła toru nr 61 (lewa noga, wewnętrzna strona, tuż przy ziemi) ....1968 S49 HP, bez wątpienia produkt Huty Pokój z 1968.
Zdjęcia nr 6 i 7. Szyny-słupki zabezpieczające otwarte wrota bramy parowozowni przed przemieszczaniem się. W otwory wykonane w szynie wkłada się hak przymocowany do wrót bramy. Takiego typu zastosowanie szyn jeszcze nie było przedstawione w temacie.
Zdjęcie nr 6. Zdjęcie ogóle. Lewa brama otwarta, widać hak prawych wrót umocowany w otworze słupka, prawa brama zamknięta, widać słupek od lewych wrót bramy.
Zdjęcie nr 7. Niestety cechowania zauważone na słupkach są niepełne i trudno je zidentyfikować oprócz roku ...1901 (na słupku od lewych wrót, lewej bramy) oraz jakiś fragmentów litery H i chyba roku 01 (1901 ?), na słupku od prawych wrót, prawej bramy.
Zdjęcie nr 8. Obok parowozu Ok1-112 można zauważyć wkopany w ziemię, mały fragment szyny, „robiący” za wskaźnik W17 (wskazujący granicę ukresu sąsiednich torów, do której można jeszcze tory zastawiać wagonami). Widoczne cechowanie na szynie to znany producent, huta HOESCH.
Zdjęcia nr 9, 10 i 11. Na trawniku, obok wyremontowanego budynku w którym znajduje się kasa biletowa, stoi tablica informacyjna. Prawdopodobnie postawiona w 2013 r. Niezwykle ciekawe są szyny wykorzystane do konstrukcji stelaża podtrzymującego tablicę. Są to najstarsze szyny jakie zlokalizowałem w Muzeum w Kościerzynie. Ciekawe skąd pochodzą. Kolej dotarła do Kościerzyny od strony Skarszew w 1885 r. Pierwszą otwartą linią była obecna linia nr 233, Pszczółki – Kościerzyna (oficjalne otwarcie odcinka do Kościerzyny: 1.11.1885). Tymczasem szyny pochodzą z lat 1870-tych. Może przywieziono je z sąsiedniego Gdańska, tam kolej dotarła już w 1867.
Zdjęcie nr 9. Widok ogólny tablicy.
Zdjęcie nr 10. BOCHUM 1874
Widoczne u góry nogi prawej tablicy, na zewnętrznej stronie szyny.
Zdjęcie nr 11. AH 73 8 (lub mniej prawdopodobne AH 72 8)
Cechowanie przykryte grubą warstwą farby, jednak w miarę czytelne, zlokalizowane na nodze lewej tablicy, od wewnątrz.
Zdjęcia nr 12, 13 i 14. Ciekawe szyny, ochraniające „wieńcem 4 słupków” latarnie oświetleniowe, stojące na placu ładunkowym zlokalizowanym na stacji Kościerzyna, na przeciwko Muzeum. Można na nich zlokalizować (na co najmniej 4 słupkach, przy różnych latarniach) cechowanie dwóch producentów z okresu Zarządu Kolei Pruskich oraz Kolei Rzeszy.
Zdjęcie nr 12. Widok "ochronnego wieńca szyn" otaczającego jedną z lamp oświetleniowych placu ładunkowym w Kościerzynie.
Zdjęcie nr 13. S33 ROECHLING 1944 (rok słabo widoczny, ale na końcu prawdopodobnie są dwie czwórki, obok siebie)
Zdjęcie nr 14. DILLINGEN. 1916
Dillinger Hüttenwerke z Kraju Saary, z miejscowości Dillingen (nie należy mylić tej huty z luksemburską hutą w Diddeleng, która sygnowała swoje produkty DÜDELINGEN).
-
3
-
1
- Pokaż wszystkie
Szyny z Kościerzyny cz. 3. Szyny tu i ówdzie. Wybrane przykłady szyn zlokalizowanych na stacji Kościerzyna, głównie na terenie Muzeum.
Zdjęcie nr 1. Brama północna (wjazdowa) Muzeum w Kościerzynie i przechodzący pod nią tor nr 19, będący swoistym „torem głównym” Muzeum. Od widocznego rozjazdu nr 43 odchodzi tor nr 53 (prawy tor przelotowy parowozowni). Tor prowadzący za bramę zbudowany jest z w miarę nowoczesnych szyn Huty Katowice z VIII 1986 r.
Zdjęcie nr 2. --> [K] 86 VIII S49 stacji Kościerzyna
Zdjęcie nr 3. Widok ogólny w stronę parowozowni. Od prawej widoczne są: tor nr 19 (okalający cały teren Muzeum, położony przy płocie), przechodzące przez parowozownię tory nr 53 i nr 55 oraz tor nr 61, biorący swój początek na widocznym rozjeździe nr 41. Widoczna jest również tablica informacyjna z nazwą stacji KOŚCIERZYNA-SKANSEN, stojąca na krótkim peronie.
Zdjęcie nr 4. Jedna z iglic rozjazdu nr 41. HP 77 I I49. Po II w. św. szyny-iglice produkowane w polskich hutach oznaczano tak jak zwykłe szyny, literą S (także z profilem szyny S42, S49), dopiero później pojawiło się oznaczenie Ig (np. Ig42, Ig49) oraz widoczne na zdjęciu samo I, w tym wypadku I49.
Zdjęcie nr 5. Brama południowa (wyjazdowa) Muzeum w Kościerzynie i przechodzący pod nią tor nr 19, tym razem zbudowany z szyn Huty Kościuszko z IX 1978 r.
Zdjęcie nr 6. H. K. 78 IX S49 ----> stacji Kościerzyna.
Zdjęcie nr 7. Ciekawa konstrukcja podkładów „strunobetonowo-stalowych”, występujących m.in. pod szynami ze zdjęcia wyżej.
Zdjęcie nr 8. Na terenie Muzeum, szyny stacyjne, oprócz znajdujących się gdzie nie gdzie szyn przedwojennych (Huty Królewskiej, Huty Częstochowa czy Huty Bankowej, przedstawionych w postach 408 i 409), zdominowane są przez szyny Huty Pokój (HP), głównie roczniki z lat 50-tych (w tym S42 i S49). Sporadycznie występują także szyny Huty Kościuszko (HK), oraz HP z innych lat (z lat 40, 60 i 70-tych czy wspomniana w poście 409 szyna z 1981). Poniżej zdjęcie-kompilacja trzech typowych przykładów szyn stacyjnych położonych na terenie Muzeum.
P.K.P. 22 S49 HP .I 1956. (miesiąc produkcji styczeń)
P.K.P. 22 S49 HP :I 1957. (miesiąc produkcji marzec)
P.K.P. 22 :□: 1968 S42 HP (miesiąc produkcji grudzień)
Zdjęcie nr 9. Przykład kolejnego „kolejowego” produktu Huty Pokój z lat 80-tych. Kierownica rozjazdu nr 32 położonego na terenie Muzeum. HP 81 Kn 49 (po II w. św. produkowane w polskich hutach kierownice rozjazdów mają w większości przypadków oznaczenie Kn lub Kr).
Zdjęcie nr 10. Rozjazd nr 33, jedyny stacyjny rozjazd krzyżowy podwójny zlokalizowany na terenie Muzeum (drugi rozjazd krzyżowy podwójny jest tylko eksponatem, odciętym od sieci). Obok biało-czerwony wskaźnik W-17, zbudowany z fragmentu szyny HOESCH, przedstawiony w poście 411.
Zdjęcie nr 11. Fragment rozjazdu nr 33 i ciekawy szczegół cechowania kierownicy położonej na krzyżownicy środkowej. Produkt Huty Kościuszko z 1953 r. oznaczony P.K.P. 20 Kr 53 S1.. Nie można oprzeć się wrażeniu, że cechowanie zostało przycięte w toku formowania. W tym wypadku kierownica została oznaczona skrótem Kr.
Zdjęcie nr 12. Nie używana od dawna rampa do nawęglania parowozów, zbudowana na charakterystycznej górce, zarosła już kilkumetrowymi drzewkami. Ciągle jednak leżą na niej szyny Huty Pokój i Huty Kościuszko z lat 1950-tych. Na zdjęciu tor nr 27a.
Zdjęcie nr 13. P.K.P. 22 S49 HP :Г 1957. (miesiąc produkcji kwiecień).
Przykład szyny z rampy do nawęglania parowozów, z toru widocznego na zdjęciu nr 12.
Zdjęcie nr 14. Stojące obok Muzeum, na terenie stacji, w stanie kompletnej ruiny, jakby nie patrzeć zabytkowe pojazdy trakcyjne, ustawione są na torze nr 27 prowadzącym na górkę rampy, oraz torze nr 29 (w tym parowozy Ty2/Ty42). Na zdjęciu poniżej przykład szyny zlokalizowanej na torze nr 29 przed kompletnie ogołoconym już parowozem Ty2-1301.
P.K.P. 20 1949 # S. HUTA KOŚCIUSZKO (miesiąc produkcji sierpień lub wrzesień).
Zdjęcia nr 15 i 16. Ciekawostka stacji i Muzeum. Zagubiona szyna Huty Królewskiej z 1928 r. Ucięty kikut toru wystaje niemal spod nasypu rampy do nawęglania parowozów, obok kanału oczystkowego i stojącego za nim Ty2-446. Tor prowadził prawdopodobnie od rozjazdu, którego pozostałości są widoczne tuż obok bramy południowej (wyjazdowej) Muzeum, widocznej na zdjęciu nr 5 (widać tam relikty podkładów rozjazdu). Zarówno rozjazdu jak i toru prowadzącego od niego, nie ma już na współczesnych schematach stacji. Jest to pozostałość pierwotnego układu torów, a sam tor prowadził zapewne do miejsca składowania węgla.
Zdjęcie nr 15. Widok ogólny na relikt toru wystający spod nasypu.
Zdjęcie nr 16. cechowanie jednej z szyn zagubionego kikuta toru, wystającego spod nasypu rampy do nawęglania parowozów.
KRÓL.HUTA 1928 M
Opisy numeracji torów i rozjazdów według strony semaforek.kolej.org.pl
https://semaforek.kolej.org.pl/wiki/index.php/Ko%C5%9Bcierzyna
Zdjęcie nr 1. Brama północna (wjazdowa) Muzeum w Kościerzynie i przechodzący pod nią tor nr 19, będący swoistym „torem głównym” Muzeum. Od widocznego rozjazdu nr 43 odchodzi tor nr 53 (prawy tor przelotowy parowozowni). Tor prowadzący za bramę zbudowany jest z w miarę nowoczesnych szyn Huty Katowice z VIII 1986 r.
Zdjęcie nr 2. --> [K] 86 VIII S49 stacji Kościerzyna
Zdjęcie nr 3. Widok ogólny w stronę parowozowni. Od prawej widoczne są: tor nr 19 (okalający cały teren Muzeum, położony przy płocie), przechodzące przez parowozownię tory nr 53 i nr 55 oraz tor nr 61, biorący swój początek na widocznym rozjeździe nr 41. Widoczna jest również tablica informacyjna z nazwą stacji KOŚCIERZYNA-SKANSEN, stojąca na krótkim peronie.
Zdjęcie nr 4. Jedna z iglic rozjazdu nr 41. HP 77 I I49. Po II w. św. szyny-iglice produkowane w polskich hutach oznaczano tak jak zwykłe szyny, literą S (także z profilem szyny S42, S49), dopiero później pojawiło się oznaczenie Ig (np. Ig42, Ig49) oraz widoczne na zdjęciu samo I, w tym wypadku I49.
Zdjęcie nr 5. Brama południowa (wyjazdowa) Muzeum w Kościerzynie i przechodzący pod nią tor nr 19, tym razem zbudowany z szyn Huty Kościuszko z IX 1978 r.
Zdjęcie nr 6. H. K. 78 IX S49 ----> stacji Kościerzyna.
Zdjęcie nr 7. Ciekawa konstrukcja podkładów „strunobetonowo-stalowych”,
występujących m.in. pod szynami ze zdjęcia wyżej.
Zdjęcie nr 8. Na terenie Muzeum, szyny stacyjne, oprócz znajdujących się gdzie nie gdzie szyn przedwojennych (Huty Królewskiej, Huty Częstochowa czy Huty Bankowej, przedstawionych w postach 408 i 409), zdominowane są przez szyny Huty Pokój (HP), głównie roczniki z lat 50-tych (w tym S42 i S49). Sporadycznie występują także szyny Huty Kościuszko (HK), oraz HP z innych lat (z lat 40, 60 i 70-tych czy wspomniana w poście 409 szyna z 1981). Poniżej zdjęcie-kompilacja trzech typowych przykładów szyn stacyjnych położonych na terenie Muzeum.
P.K.P. 22 S49 HP .I 1956. (miesiąc produkcji styczeń)
P.K.P. 22 S49 HP :I 1957. (miesiąc produkcji marzec)
P.K.P. 22 :□: 1968 S42 HP (miesiąc produkcji grudzień)
Zdjęcie nr 9. Przykład kolejnego „kolejowego” produktu Huty Pokój z lat 80-tych. Kierownica rozjazdu nr 32 położonego na terenie Muzeum. HP 81 Kn 49 (po II w. św. produkowane w polskich hutach kierownice rozjazdów mają w większości przypadków oznaczenie Kn lub Kr).
Zdjęcie nr 10. Rozjazd nr 33, jedyny stacyjny rozjazd krzyżowy podwójny zlokalizowany na terenie Muzeum (drugi rozjazd krzyżowy podwójny jest tylko eksponatem, odciętym od sieci). Obok biało-czerwony wskaźnik W-17, zbudowany z fragmentu szyny HOESCH, przedstawiony w poście 411.
Zdjęcie nr 11. Fragment rozjazdu nr 33 i ciekawy szczegół cechowania kierownicy położonej na krzyżownicy środkowej. Produkt Huty Kościuszko z 1953 r. oznaczony P.K.P. 20 Kr 53 S1.. Nie można oprzeć się wrażeniu, że cechowanie zostało przycięte w toku formowania. W tym wypadku kierownica została oznaczona skrótem Kr.
Zdjęcie nr 12. Nie używana od dawna rampa do nawęglania parowozów, zbudowana na charakterystycznej górce, zarosła już kilkumetrowymi drzewkami. Ciągle jednak leżą na niej szyny Huty Pokój i Huty Kościuszko z lat 1950-tych. Na zdjęciu tor nr 27a.
Zdjęcie nr 13. P.K.P. 22 S49 HP :Г 1957. (miesiąc produkcji kwiecień).
Przykład szyny z rampy do nawęglania parowozów, z toru widocznego na zdjęciu nr 12.
Zdjęcie nr 14. Stojące obok Muzeum, na terenie stacji, w stanie kompletnej ruiny, jakby nie patrzeć zabytkowe pojazdy trakcyjne, ustawione są na torze nr 27 prowadzącym na górkę rampy, oraz torze nr 29 (w tym parowozy Ty2/Ty42). Na zdjęciu poniżej przykład szyny zlokalizowanej na torze nr 29 przed kompletnie ogołoconym już parowozem Ty2-1301.
P.K.P. 20 1949 # S. HUTA KOŚCIUSZKO (miesiąc produkcji sierpień lub wrzesień).
Zdjęcia nr 15 i 16. Ciekawostka stacji i Muzeum. Zagubiona szyna Huty Królewskiej z 1928 r. Ucięty kikut toru wystaje niemal spod nasypu rampy do nawęglania parowozów, obok kanału oczystkowego i stojącego za nim Ty2-446. Tor prowadził prawdopodobnie od rozjazdu, którego pozostałości są widoczne tuż obok bramy południowej (wyjazdowej) Muzeum, widocznej na zdjęciu nr 5 (widać tam relikty podkładów rozjazdu). Zarówno rozjazdu jak i toru prowadzącego od niego, nie ma już na współczesnych schematach stacji. Jest to pozostałość pierwotnego układu torów, a sam tor prowadził zapewne do miejsca składowania węgla.
Zdjęcie nr 15. Widok ogólny na relikt toru wystający spod nasypu.
Zdjęcie nr 16. cechowanie jednej z szyn zagubionego kikuta toru, wystającego spod nasypu rampy do nawęglania parowozów.
KRÓL.HUTA 1928 M
Opisy numeracji torów i rozjazdów według strony semaforek.kolej.org.pl
https://semaforek.kolej.org.pl/wiki/index.php/Ko%C5%9Bcierzyna
Szyny z Kościerzyny cz. 4. Zabytkowe rozjazdy - ekspozycja w plenerze. CZY KTOŚ O NICH PAMIĘTA ?
Nieco na uboczu, niemal na końcu północnej części Muzeum, na prawo od bramy wjazdowej, na niepozornym trawniku, gdzie kiedyś tryskała woda z pobliskiej fontanny, której brzegi inkrustowane są kolorowymi szkiełkami, ułożonymi w formie ozdobnych rysunków, w tym parowozu i napisu PKP, leżą sobie w trawie, dwa zabytkowe rozjazdy, zbudowane z historycznych elementów, w tym wielu mających ponad 100 lat. Na historycznych mapach Google, rozjazdy te widnieją już w 2012 r., ale nie wiem dokładnie kiedy zostały ułożone na terenie Skansenu i czy wykorzystano w nich szyny pochodzące tylko z terenu stacji Kościerzyna. Może ktoś coś wie na ten temat. Może rozjazdy kiedyś służyły jakimś uczniom technikum kolejowego ?. Rozjazdy - krzyżowy podwójny oraz zwyczajny, prawy - nie są opisane żadną tablicą, nie prowadzi do nich żadna wydeptana ścieżka ani nie widać w pobliżu żadnej tabliczki informującej o istnieniu na terenie Muzeum tak ciekawego eksponatu. Bo bez wątpienia jest to eksponat, swoista ekspozycja w plenerze, celowo ułożona przez pracowników PKP lub Muzeum. Elementy rozjazdu są niezwykle ciekawe z punktu historii kolei, nie tylko dla człowieka "polującego" na interesujące szyny, myślę, że obejrzeć je powinien każdy zwiedzający, z powodu nagromadzenia w tym jednym miejscu, tylu historycznych szyn, iglic, łubków czy kierownic rozjazdów. Aż szkoda (co trudno zrozumieć, bo według mnie jest to niezwykle ciekawy element Muzeum), że eksponat ten (owe dwa rozjazdy) nie jest opisany, czy nawet nie ma w jego pobliżu żadnej informacji, przynajmniej ja takiej nie zauważyłem. Gdyby nie to, że zwiedzając Muzeum zwracałem uwagę na położone na jego terenie szyny, nie dostrzegł bym położonych w trawie rozjazdów. Oglądając jednak "porozpruwany" TKt48-179 od razu rzuciły mi się one w oczy. Skierowałem więc tam kroki... i spędziłem przy nich ponad 2 godziny. Nie wiem czy zlokalizowałem wszystkie szyny, ale zabawa w szukanie cechowań była niezwykle ekscytująca. Patrząc na producentów i roczniki naniesione na szyny, przypominałem sobie wydarzenia historyczne jakie miały wówczas miejsce na świecie. Myślę, że pracownicy Muzeum powinni w jakiś sposób opisać te rozjazdy, mogą przy tym wykorzystać sporządzony przeze mnie (już w domu) schemat rozjazdów. Nie widzę przeciwwskazań . Myślę również, że warto by było np. doprowadzić któryś z rozjazdów do stanu technicznego, umożliwiającego gościom Muzeum przestawienie iglic, wystarczyłoby zamontować sprawne zwrotniki i inne elementy, a iglice ustawić tak, aby nie docisnęły nogi jakiegoś zabłąkanego dziecka (choć nie wiem czy jednak nie stwarzało by to jakiegoś niebezpieczeństwa ) i stworzyć dodatkową atrakcję dla zwiedzających - możliwość osobistego, ręcznego przestawienia zwrotnicy w warunkach niemal rzeczywistych. Ale wracając do szyn, na poniższych zdjęciach prezentuję większość elementów zabytkowych, historycznych rozjazdów, nie wszystkie, bo jest ich zbyt wiele, ale na pewno te, które powinny zainteresować zwiedzających Muzeum, do przyjrzenia się temu konkretnemu "zapomnianemu eksponatowi".
Zdjęcie nr 1. Widok ogólny na położone w trawie dwa zabytkowe rozjazdy.
Zdjęcie nr 2. kompilacja 4 fotografii prezentujących: U góry rozjazd krzyżowy podwójny, u dołu rozjazd zwyczajny prawy, widok od strony Muzeum (po lewej) oraz od strony płotu, w kierunku Muzeum (po po prawej).
Zdjęcie nr 3. Rysunek schematyczny poszczególnych elementów rozjazdu.
Zdjęcie nr 4, 5 i 6. Różne elementy rozjazdu - w tym iglice, kierownice, łubki i inne. Lokalizacja - patrz na schemat zamieszczony wyżej.
Zdjęcia nr 7 - 16. Szyny. Nazwy i roczniki widoczne na zdjęciach. Lokalizacja - patrz na schemat zamieszczony wyżej.
Nieco na uboczu, niemal na końcu północnej części Muzeum, na prawo od bramy wjazdowej, na niepozornym trawniku, gdzie kiedyś tryskała woda z pobliskiej fontanny, której brzegi inkrustowane są kolorowymi szkiełkami, ułożonymi w formie ozdobnych rysunków, w tym parowozu i napisu PKP, leżą sobie w trawie, dwa zabytkowe rozjazdy, zbudowane z historycznych elementów, w tym wielu mających ponad 100 lat. Na historycznych mapach Google, rozjazdy te widnieją już w 2012 r., ale nie wiem dokładnie kiedy zostały ułożone na terenie Skansenu i czy wykorzystano w nich szyny pochodzące tylko z terenu stacji Kościerzyna. Może ktoś coś wie na ten temat. Może rozjazdy kiedyś służyły jakimś uczniom technikum kolejowego ?. Rozjazdy - krzyżowy podwójny oraz zwyczajny, prawy - nie są opisane żadną tablicą, nie prowadzi do nich żadna wydeptana ścieżka ani nie widać w pobliżu żadnej tabliczki informującej o istnieniu na terenie Muzeum tak ciekawego eksponatu. Bo bez wątpienia jest to eksponat, swoista ekspozycja w plenerze, celowo ułożona przez pracowników PKP lub Muzeum. Elementy rozjazdu są niezwykle ciekawe z punktu historii kolei, nie tylko dla człowieka "polującego" na interesujące szyny, myślę, że obejrzeć je powinien każdy zwiedzający, z powodu nagromadzenia w tym jednym miejscu, tylu historycznych szyn, iglic, łubków czy kierownic rozjazdów. Aż szkoda (co trudno zrozumieć, bo według mnie jest to niezwykle ciekawy element Muzeum), że eksponat ten (owe dwa rozjazdy) nie jest opisany, czy nawet nie ma w jego pobliżu żadnej informacji, przynajmniej ja takiej nie zauważyłem. Gdyby nie to, że zwiedzając Muzeum zwracałem uwagę na położone na jego terenie szyny, nie dostrzegł bym położonych w trawie rozjazdów. Oglądając jednak "porozpruwany" TKt48-179 od razu rzuciły mi się one w oczy. Skierowałem więc tam kroki... i spędziłem przy nich ponad 2 godziny
. Nie wiem czy zlokalizowałem wszystkie szyny, ale zabawa w szukanie cechowań była niezwykle ekscytująca. Patrząc na producentów i roczniki naniesione na szyny, przypominałem sobie wydarzenia historyczne jakie miały wówczas miejsce na świecie. Myślę, że pracownicy Muzeum powinni w jakiś sposób opisać te rozjazdy, mogą przy tym wykorzystać sporządzony przeze mnie (już w domu) schemat rozjazdów. Nie widzę przeciwwskazań . Myślę również, że warto by było np. doprowadzić któryś z rozjazdów do stanu technicznego, umożliwiającego gościom Muzeum przestawienie iglic, wystarczyłoby zamontować sprawne zwrotniki i inne elementy, a iglice ustawić tak, aby nie docisnęły nogi jakiegoś zabłąkanego dziecka (choć nie wiem czy jednak nie stwarzało by to jakiegoś niebezpieczeństwa ) i stworzyć dodatkową atrakcję dla zwiedzających - możliwość osobistego, ręcznego przestawienia zwrotnicy w warunkach niemal rzeczywistych. Ale wracając do szyn, na poniższych zdjęciach prezentuję większość elementów zabytkowych, historycznych rozjazdów, nie wszystkie, bo jest ich zbyt wiele, ale na pewno te, które powinny zainteresować zwiedzających Muzeum, do przyjrzenia się temu konkretnemu "zapomnianemu eksponatowi".Zdjęcie nr 1. Widok ogólny na położone w trawie dwa zabytkowe rozjazdy.
Zdjęcie nr 2. kompilacja 4 fotografii prezentujących: U góry rozjazd krzyżowy podwójny, u dołu rozjazd zwyczajny prawy, widok od strony Muzeum (po lewej) oraz od strony płotu, w kierunku Muzeum (po po prawej).
Zdjęcie nr 3. Rysunek schematyczny poszczególnych elementów rozjazdu.
Zdjęcie nr 4, 5 i 6. Różne elementy rozjazdu - w tym iglice, kierownice, łubki i inne. Lokalizacja - patrz na schemat zamieszczony wyżej.
Zdjęcia nr 7 - 16. Szyny. Nazwy i roczniki widoczne na zdjęciach. Lokalizacja - patrz na schemat zamieszczony wyżej.
-
2
-
5
- Pokaż wszystkie
Tylko czy w 1892 r (szyna jest cechowana A.H. 92) nazwa Alvenslebenhütte jeszcze funkcjonowała? Można założyć, że Alvenslebenhütte istniało do 1971, później była to Königshütte. W 1869 ze względu na słabą kondycję finansową, Alvenslebenhütte wraz z kopalniami została sprzedana hrabiemu Hugo von Donersmarkowi, z którego inicjatywy, w 1871 utworzono spółkę akcyjną „Zjednoczone Huty Królewska i Laura” (wspomniane przeze mnie „Königs und Laurahütte in Schlesien"). Choć z drugiej strony w Kościerzynie jest też szyna A.H. 73 (72) (stelaż tablicy informacyjnej), wydaje się, że cechowana w identyczny sposób (charakterystyczny rok pisany dwucyfrową końcówką). , a i nazwa Königshütte pojawia się na szynach nieco później, tak gdzieś od połowy lat 1890-tych XIX w. Tak więc A.H., w tym wypadku, jak najbardziej może oznaczać Alvenslebenhütte.
Myślę że trafione w 10 !!! Wystarczyło odwrócić zdjęcie, jak zwykle kolega nie zawodny. Faktycznie może pasować, ja nawet widzę tam A i Б ....a propos wstawiania zdjęć, u mnie był ten problem od czwartku do soboty, ciągle jakiś "error" i "try later", stąd taki natłok zdjęć zamieszczonych w niedzielę, bo pierwszą partię chciałem na spokojnie zamieścić już w czwartek, ale się nie dało....
Poniżej szyna-stary słupek, wystająca z nasypu tłucznia, nieopodal Dobrego Miasta (po lewej stronie linii nr 221. Gutkowo - Braniewo, w kilometrażu 24.3 (według słupka hektometrowego). Oznaczenie 10/12 to zapewne miesiąc produkcji (październik), ale co może oznaczać 1/7 ? dzień tygodnia ? (pierwszy czyli poniedziałek) czy 17 październik ? no i czemu najpierw jest 73-74, a na końcu 74 (czyli tradycyjna końcówka roku 1874), co w takim razie oznaczają 73-74 (jakieś lata zatwierdzonego planu produkcji ?). Muszę przyznać, że zaintrygowała mnie ta szyna, bo nasuwa się jeszcze jedno pytanie, skąd taka szyna obok Dobrego Miasta, na linii zbudowanej w latach 1882-84 ? Może z okolic Olsztyna, tam kolej dotarła w 1872, a może jest to jedna z oryginalnych szyn samej stacji Olsztyn, wykorzystana później na lokalnej linii (lub dobromiejskiej bocznicy), w trakcie wymiany w Olsztynie szyn na nowsze, lub z większym prawdopodobieństwem, jej fragment trafił bezpośrednio na nasyp, już jako słupek. Na te pytanie zapewne nie uzyska się już odpowiedzi.
Poniżej KRUPP. 73-74 G10/12_ 1/7 74.
... i d... znowu "A server error occurred. Please try again later" czy ktoś wie co się dzieje z serwerem ?
, a i nazwa Königshütte pojawia się na szynach nieco później, tak gdzieś od połowy lat 1890-tych XIX w. Tak więc A.H., w tym wypadku, jak najbardziej może oznaczać Alvenslebenhütte.Myślę że trafione w 10 !!! Wystarczyło odwrócić zdjęcie
, jak zwykle kolega nie zawodny. Faktycznie może pasować, ja nawet widzę tam A i Б ....a propos wstawiania zdjęć, u mnie był ten problem od czwartku do soboty, ciągle jakiś "error" i "try later", stąd taki natłok zdjęć zamieszczonych w niedzielę, bo pierwszą partię chciałem na spokojnie zamieścić już w czwartek, ale się nie dało.... Poniżej szyna-stary słupek, wystająca z nasypu tłucznia, nieopodal Dobrego Miasta (po lewej stronie linii nr 221. Gutkowo - Braniewo, w kilometrażu 24.3 (według słupka hektometrowego). Oznaczenie 10/12 to zapewne miesiąc produkcji (październik), ale co może oznaczać 1/7 ? dzień tygodnia ? (pierwszy czyli poniedziałek) czy 17 październik ? no i czemu najpierw jest 73-74, a na końcu 74 (czyli tradycyjna końcówka roku 1874), co w takim razie oznaczają 73-74 (jakieś lata zatwierdzonego planu produkcji ?). Muszę przyznać, że zaintrygowała mnie ta szyna, bo nasuwa się jeszcze jedno pytanie, skąd taka szyna obok Dobrego Miasta, na linii zbudowanej w latach 1882-84 ? Może z okolic Olsztyna, tam kolej dotarła w 1872, a może jest to jedna z oryginalnych szyn samej stacji Olsztyn, wykorzystana później na lokalnej linii (lub dobromiejskiej bocznicy), w trakcie wymiany w Olsztynie szyn na nowsze, lub z większym prawdopodobieństwem, jej fragment trafił bezpośrednio na nasyp, już jako słupek. Na te pytanie zapewne nie uzyska się już odpowiedzi.
Poniżej KRUPP. 73-74 G10/12_ 1/7 74.
... i d... znowu "A server error occurred. Please try again later" czy ktoś wie co się dzieje z serwerem ?