-
Ten serwis używa "ciasteczek" (cookies). Korzystając z niego, wyrażasz zgodę na użycie plików cookies. Learn more.
Relacja Podróże małe i duże
- Inicjator wątku teigrekty2
- Data rozpoczęcia
@Kempol właśnie cały problem w tym, że tylko kolega @teigrekty2 opisuje swoje podróże i dokumentuje zdjęciami (Ameryka Północna). Nie masz pojęcia ileż ja bym dał, aby wejść w amerykańskie modele, ale sytuacja na razie nie pozwala. Za to wątki takie jak ten z przyjemnością się czyta i ogląda. W ostatniej relacji na maszynach BPRR pojawiają się identyczne loga "0 injuries" jak na eksploatowanych lokomotywach i wagonach Freightlinera w Polsce, co ciekawe nowy schemat malowania Class66 jest bardzo podobny do tych z BPRR. Jaki jest związek między tymi firmami?
Z pozdrowieniami.
Maciek "Magic"
Z pozdrowieniami.
Maciek "Magic"
BPRR należy do grupy Genesse&Wyoming, która skupia takie małe firemki lokalne.
https://www.gwrr.com
Większość przemalowuje swój tabor w barwy klubowe, można rozróżnić przez logo.
np. zestaw do jednego modelu:
jest BP -> BPRR właśnie -> https://railpictures.net/photo/656128/
i macierzysta GW -> http://s3.amazonaws.com/rrpa_photos/62519/GNWR 47.jpg
Kojarzyłem, że firma była też obecna w Australii, a jest: https://en.wikipedia.org/wiki/One_Rail_Australia
https://www.gwrr.com
Większość przemalowuje swój tabor w barwy klubowe, można rozróżnić przez logo.
np. zestaw do jednego modelu:
jest BP -> BPRR właśnie -> https://railpictures.net/photo/656128/
i macierzysta GW -> http://s3.amazonaws.com/rrpa_photos/62519/GNWR 47.jpg
Kojarzyłem, że firma była też obecna w Australii, a jest: https://en.wikipedia.org/wiki/One_Rail_Australia
OP
OP
Super Panowie że się podoba, daje motywacje do dalszego pisania. Część dalsza eskapady appallachowej nastąpi.
-
3
-
1
- Pokaż wszystkie
jest kilka osób które zbierają i budują w klimatach Ameryki Północnej. Może być nas więcej
OP
OP
Kiedy byłem w Stanach po raz pierwszy w roku 1986 i ponownie w 1987, właśnie tak pomalowane były lokomotywy Santa Fe. Co ciekawe, nadal można natrafić na pojedyńcze egzemplarze w tych barwach w stanach zachodnich. Jadąc przez Texas w tamtym roku widziałem GP30 jeszcze w tym schemacie, jednak na zdjęcie nie było jak się zatrzymać.
OP
OP
Ciąg dalszy spacerku po trójkącie w Ridgway;
Na innym końcu jest skład szyn i części rozjazdów, tu niestety śnieg znowu płatał figle ze światłem, ale kilka cech udało się cyknąć. Najpierw szyna ochronna rozjazdu:
Kwiecień 1926, Bethlehem Steel zapewne w Bethlehem, Pennsylvania, ale kompania miała też hutę koło Harrisburgha. Obecnie koło Harrisburgha, technicznie w mieście Highspire nadal walcuje się szyny, a kompleks należy do koncernu Arcelor Mittal.
Tu już było ciężko, szyny mają takie rowki że nic przy tym świetle nie było zobaczyć. Zrobiłem jednak kilka zdjęć tych mechanizmów zwrotnic, te także rodem z Bethlehem:
Dalej widok na północ, tor w prawo w stronę stacji;
Na następnym zdjęciu wprawne oko zobaczy szynę o wadze 125 funtów walcowaną w Ohio, huta Carnegie, rok 1940. Nazwa huty napewno skojarzy się z Andrew Carnegie, jednym z inspiratorów rewolucji przemysłowej w Stanach.
Ostatni widok na pięknie odrestaurowaną stację i jedziemy dalej na południe, nadal drogą US219. Nastepny stop zaraz za miastem Brockway gdzie równolegle do drogi idzie chyba znowu byłe Baltimore and Ohio, a nad torami i drogą stalowy wiadukt kolejowy. Tu już musiał bym przewertować mapy kojejowe która kolej była czyja. W całej północno zachodniej części Pennsylvanii; New York Central, Baltimore and Ohio jak i Pennsylvania Railroad prowadziły walkę o biznes. To moim zdaniem wykończyło większość kompanii kolejowych. Są miejsca gdzie w dolinach rzeki idą szyny po obu stronach. W miastach takich jak Pittsburgh tory nawet trzech kompanii szły tą samą doliną rzeki. Dla miłośników kolei to oczywiście raj na ziemi, ale finansowo to ogromne sumy pieniędzy wydane na mosty, przepusty i wszystkie inne obiekty inżynieryjne aby nie zawadzać innej kompanii która już tam była. Tak naprawdę w XIX wieku dochodziło do walki pomiędzy takimi kompaniami i zarabiali na tym prawnicy niezłe pieniądze.
Przed wjazdem do miasta DuBois jest kompleks sklepów i restauracji urządzony w wagonach. Zatrzymałem się tylko na kilka minut ponieważ chciałem jeszcze zaliczyć Horseshoe Curve za nim zrobi się ciemno. Wagon obserwacyjny z drewnianą budową:
Elgin, Joliet and Eastern, czyli z okolic Chicago.
Na koniec stopu całkiem dobrze wyglądający brankard kotka Chessie (Czesi) i jedziemy na zakręt w stronę Altoony.
Do zobaczenia na następnej wycieczce.
Na innym końcu jest skład szyn i części rozjazdów, tu niestety śnieg znowu płatał figle ze światłem, ale kilka cech udało się cyknąć. Najpierw szyna ochronna rozjazdu:
Kwiecień 1926, Bethlehem Steel zapewne w Bethlehem, Pennsylvania, ale kompania miała też hutę koło Harrisburgha. Obecnie koło Harrisburgha, technicznie w mieście Highspire nadal walcuje się szyny, a kompleks należy do koncernu Arcelor Mittal.
Tu już było ciężko, szyny mają takie rowki że nic przy tym świetle nie było zobaczyć. Zrobiłem jednak kilka zdjęć tych mechanizmów zwrotnic, te także rodem z Bethlehem:
Dalej widok na północ, tor w prawo w stronę stacji;
Na następnym zdjęciu wprawne oko zobaczy szynę o wadze 125 funtów walcowaną w Ohio, huta Carnegie, rok 1940. Nazwa huty napewno skojarzy się z Andrew Carnegie, jednym z inspiratorów rewolucji przemysłowej w Stanach.
Ostatni widok na pięknie odrestaurowaną stację i jedziemy dalej na południe, nadal drogą US219. Nastepny stop zaraz za miastem Brockway gdzie równolegle do drogi idzie chyba znowu byłe Baltimore and Ohio, a nad torami i drogą stalowy wiadukt kolejowy. Tu już musiał bym przewertować mapy kojejowe która kolej była czyja. W całej północno zachodniej części Pennsylvanii; New York Central, Baltimore and Ohio jak i Pennsylvania Railroad prowadziły walkę o biznes. To moim zdaniem wykończyło większość kompanii kolejowych. Są miejsca gdzie w dolinach rzeki idą szyny po obu stronach. W miastach takich jak Pittsburgh tory nawet trzech kompanii szły tą samą doliną rzeki. Dla miłośników kolei to oczywiście raj na ziemi, ale finansowo to ogromne sumy pieniędzy wydane na mosty, przepusty i wszystkie inne obiekty inżynieryjne aby nie zawadzać innej kompanii która już tam była. Tak naprawdę w XIX wieku dochodziło do walki pomiędzy takimi kompaniami i zarabiali na tym prawnicy niezłe pieniądze.
Przed wjazdem do miasta DuBois jest kompleks sklepów i restauracji urządzony w wagonach. Zatrzymałem się tylko na kilka minut ponieważ chciałem jeszcze zaliczyć Horseshoe Curve za nim zrobi się ciemno. Wagon obserwacyjny z drewnianą budową:
Elgin, Joliet and Eastern, czyli z okolic Chicago.
Na koniec stopu całkiem dobrze wyglądający brankard kotka Chessie (Czesi) i jedziemy na zakręt w stronę Altoony.
Ostatnio modyfikowane przez moderatora:
-
2
-
2
- Pokaż wszystkie
Mi wyszło, że obie były Erie RR, ale nie do końca?
Na zachód od mostu jest rozjazd na wiadukt a bardziej na południe schodzą się dwie nitki.
Tam chyba historia sięga przejęć wcześniejszych niż Erie - na takiej sprytniej mapce mam część zaznaczoną jako "opuszczone" ale jeszcze przez Erie.
Czyli podkupili konkurencję i wycięli nadwyżkową linię. Historia zna takie przypadki.
W google maps widać zarysy tej opuszczonej równolegle do obecnie istniejącej.
Na mapie z 1920 jest Pennsylvania RR biegnąca południkowo (ta opuszczona) i Erie równoleżnikowo.
A ta co jest to "Pittsburghh&Shawmut RR", co ciekawe - istnieje nadal
https://en.wikipedia.org/wiki/Pittsburg_and_Shawmut_Railroad
edit, poprawka.
Mapa z 1966 pokazuje południkową Baltimore&Ohio oraz Pennsylvania RR.
Pittsburgh&Shawmut górą, wiaduktem do stacji /interchange z Erie-Lackawanna (za "rzeką" Little Toby Creek) , w google można wypatrzeć. Tamta część po Erie, została też wycięta
Na zachód od mostu jest rozjazd na wiadukt a bardziej na południe schodzą się dwie nitki.
Tam chyba historia sięga przejęć wcześniejszych niż Erie - na takiej sprytniej mapce mam część zaznaczoną jako "opuszczone" ale jeszcze przez Erie.
Czyli podkupili konkurencję i wycięli nadwyżkową linię. Historia zna takie przypadki.
W google maps widać zarysy tej opuszczonej równolegle do obecnie istniejącej.
Na mapie z 1920 jest Pennsylvania RR biegnąca południkowo (ta opuszczona) i Erie równoleżnikowo.
A ta co jest to "Pittsburghh&Shawmut RR", co ciekawe - istnieje nadal
https://en.wikipedia.org/wiki/Pittsburg_and_Shawmut_Railroad
edit, poprawka.
Mapa z 1966 pokazuje południkową Baltimore&Ohio oraz Pennsylvania RR.
Pittsburgh&Shawmut górą, wiaduktem do stacji /interchange z Erie-Lackawanna (za "rzeką" Little Toby Creek) , w google można wypatrzeć. Tamta część po Erie, została też wycięta
Ostatnio edytowane:
OP
OP
OP
OP
Dzisiaj poniedziałek, ale że nastała ogromna śnieżyca, wszystkie miejsca gdzie mógł bym dojechać pozamykane. Za tem taka maleńka podróż w okolicy na śnieżno kolejowe klimaty. Po jakiego grzyba siedzieć w ciepłym domu przy gorącej czekoladzie, kiedy można trochę pożyć. Najpierw stacyjka w Wernersville podczas oczekiwania na pociąg.
Tory to Norfolk Southern, była linia główna Reading RR.
Nic nie było a przypomniałem sobie że potrzeba znaczków, wychodzę z poczty i słyszę pociąg na przejeździe, ku@#$%!. Ale nic podjechałem do młyna nieopodal, po kilku minutach;
Jak widać stoją jeszcze w tym miejscu słupy telefoniczne z minionej epoki.
Tory to Norfolk Southern, była linia główna Reading RR.
Nic nie było a przypomniałem sobie że potrzeba znaczków, wychodzę z poczty i słyszę pociąg na przejeździe, ku@#$%!. Ale nic podjechałem do młyna nieopodal, po kilku minutach;
Jak widać stoją jeszcze w tym miejscu słupy telefoniczne z minionej epoki.
Podobne wątki
-
Relacja Podróże wokół komina i nie tylko- Rozpoczęte przez KrotVikinG
- Odpowiedzi: 50
-
Amtrak. Podróże małe i duże- Rozpoczęte przez Magic
- Odpowiedzi: 124
-
Relacja Moje podróże koleją wąsko i normalnotorową- Rozpoczęte przez michal.guminiak
- Odpowiedzi: 45