Relacja Opowieści dziwnej treści czyli Piotra i Pawła kolejowe peregrynacje

[Kpt. Nemo]

Już go widać z oddali.

Tor jest w płytkim wykopie, ale nie ma się gdzie usunąć, włażę na tenże i cykam fotkę.

A tak wjechał na stację.

Wysypali się ludziska i dawaj do kiosku, niespełna godzinę nic nie jedli i nie pili, krzyki, nawoływania, harmider, nigdy nie lubiłem tłumów, na starość się to pogłębia, cóż nie będę z tym walczył, a tu manewry, jednokomórkowcy na dwa metry od lokomotywy, ja mam zdjęcie, nie ja i tak bez końca, jeden szkodzi drugiemu, trzeci też nic nie widzi, radość z ponownego kursowania parowozu, nie do końca pełna może byc, ale bez gawiedzi nie ma w kasie miedzi.

Oblot składu.

Stanął sobie bidula w krzakach i czekał na swoja kolej, dziwny dźwięk wypuszczanej pary, nie wróżył dobrze, ale ja się przecież nie znam, za to nasłuchałem się opinii "fachowców".

Idę w swoją stronę czyli w stronę mostu, sprawdzam cechy, za stacja tylko Huta Katowice, żadnych niskich, drobnych szyn, na moście na odbojnicach brak cech.

Tu raczej w stronę turowa lub Zawady nic prędko nie pojedzie.

Nie czekamy na odjazd, jeszcze się zobaczymy dzisiejszego dnia, jedziemy do Kalinowa, stacja zarośnięta, z trudem można odszukać tory.

Dobrze widoczna krawędź peronowa, na dalszym planie przy dużym drzewie, stoi budynek, jak mniemam poczekalni, ale mogę się mylić.

Ukryty tor.

Jedyna jaką udało mi się dostrzec..

Widok w stronę Sypitek.

CDN.

 

[Harry Potter]

Co do tego modelu tramwaju konnego... Oryginał znajduje się w Sochaczewie, replika (jeżdżąca) na macierzystej linii tj. Linii Tramwaju Konnego Mrozy -Rudka w Mrozach ( Rudka to teraz część Mrozów, od niedawna miasta... Nawet były żarty, że tramwaj był pierwszy jak prawa miejskie).

Pozdrawiam,...

 

[Kpt. Nemo]

Padla klawiatura w laptoku Zabci, nie ma kreseczek i innych naszych znakow, prosze o cierpliwosc, dalszy ciag po powrocie.
Przepraszam.

 

[Kpt. Nemo]

Z pewnym opóźnieniem dalszy ciąg z deszczowej Łodzi.

Szukaliśmy stacji Maże, ale nie znaleźliśmy , droga rzekomo do niej prowadząca świeżo asfaltowana, szukałem śladów w terenie, albo pomyliliśmy drogę, albo jestem większą gapą niż mi się wydawało, jedziemy na koniec linii do stacji Turowo.
Trafiliśmy bez większych kłopotów, zresztą oglądałem zdjęcia tego budynku, tym razem byłem przygotowany.
Budynek stacyjny.

Toaleta.

Tu kiedyś był magazyn przytulony do budynku, pozostały po nim tylko fundamenty.

To podobno też był budynek o charakterze kolejowym.

W tym momencie mojej eksploracji wyszła z domu Pani w średnim wieku z córką już w wieku odpowiednim, wymieniliśmy uprzejmości, wytłumaczyłem co robię i po co, oprowadziła mnie, pogadaliśmy powspominaliśmy dawne czasy, dołączyła do nas Żabcia moja kochana, Pani nas zaprosiła na herbatę i ciasto, inny świat, inni ludzie, dziś po powrocie już tęsknię za tymi rejonami naszego kraju, poszliśmy przez gęstą trawę do miejsca gdzie jak wyjaśnia nasza przewodniczka "zawracał pociąg", mało miejsca na pętlę, no głupi pomysł, może trójkąt nawrotny, chyba nie, nieistotne, czasami sprawianie przyjemności innym jest cenniejsze od zdobywania rzetelnej wiedzy.
Dochodzimy do płotu innej posesji, tu pociąg zawracał.

Robię zdjęcia i wracamy licytując się kto jest starszy, Pani rocznik 80, dawał mi maksymalnie 48, jak usłyszała ile mam to się ździwiła, idziemy na drugą stronę domu, budynek zamieszkują cztery rodziny, płacą cholernie wysoki czynsz i nic nie mogą zrobić bo to zabytek, rozpadający się zabytek.

Tu była poczekalnia w tej przybudówce.

"Tu mieszka starsza Pani wejdziemy jej na chwilę do środka, ma jakąś komórkę" cóż sam bym chyba się nie odważył, ale skoro proszą.

Poczekalnia.

I niezwykle zaskakujące znalezisko i cenne jakże, rozkład jazdy, z 1994 roku, niesamowite.

W części zamieszkiwanej przez Panią drzwi i schody pamiętające jeszcze czasy niemieckie, schody w fatalnym stanie zeżarte przez korniki.

Kilka fotek pozostałych torów, zapadniętych w ziemię.

W stronę Sypitek.

 

[Kpt. Nemo]

Brukowana droga do stacji i płoty z szyn, wszystkie tak skorodowane że tylko można się domyślać że miały kiedyś cechy.

Wracamy do Ełku, w Kalinowie ładny kamienny kościół.

Ełk, kilka szyn wąskotorowych w płocie, skąd.

Na części normalnotorowej cud współczesnej techniki lokomotywa 111Db-001

A na "wąskiej" części dziwo.

Okazuje się że parowóz miał defekt i z trasy pociąg musiała ściągać "Lidka"

Potem go zabrała ze sobą.

Myśmy się zajęli szukaniem cech, wzbudzając powszechne zdumienie, dwoje ludzi staruch na kolanach i urodziwa panienka ze szczotką, potem ponad godzinna rozmowa z Panem z muzeum który pokazał gdzie jest mostek, kolejny zakręcony gość, kolekcjoner naftowych lamp ciśnieniowych.
Żegnamy się, zapraszam Pana do Łodzi do klubu, ponieważ często przyjeżdża na Moto Weteran Bazar obiecuje wstąpić.

Dwie fotki na pożegnanie i pędzimy dalej do stacji Zawada-Tworki.

Po drodze zatrzymujemy się obok Polomarketu, ponieważ tu skierował nas nasz miły rozmówca z Ełku, polecając wizytę i obejrzenie doskonale zachowanej HF-ki.

Prostki.

Po chwili na miejscu już byliśmy Zawada-Tworki

Budynek stacyjny.

 

[Kpt. Nemo]

Na ławeczce siedzi dwóch Panów jeden z bębnem jak w orkiestrze dętej, drugi "szczypior" popijają piwko, zagaduję, trafiłem na właściciela budynku, mimo iż miły jest to nie tak wylewny jak poprzednia Pani, cóż robię kilka fotek, zaczyna powoli kończyć się ten upalny dzień.

Budynek z drugiej strony i magazyn.

Ruina budynku ?

Koniec toru.

I wyjazd w stronę Ełku, w chaszcze.

Żadnych płotów słupków z szyn, pustka sterylna.

Wracamy, to był "mój dzień" jak to powiedziała Żabcia i jak tu nie kochać tej dziewczyny, po powrocie do miejscowości Posejnele gdzie mieszkaliśmy siadamy na werandzie i oglądamy zdjęcia popijając litewskie piwko, warto żyć.

Dziękuję za uwagę.
Niebawem dalszy ciąg kresowych opowieści.

 

[Dobrzyn]

Jak zwykle - pięknie!
Gwoli ścisłości, miejscowość nosi nazwę Zawady-Tworki, w Turowie zaś był trójkąt. Dwa mosty nad rzeką Ełk, to efekt zbudowania nowego mostu i zostawienia starego, zabytkowego. Widać tam ponoć korektę przebiegu linii.

 

[Kpt. Nemo]

Czyli jednak Pani miała rację, zawracał pociąg.
Nie sprawdzałem jeszcze tego w książce, trudno się tak ogarnąć po przyjeździe.

 

[Misiek]

Paweł, jesteś tam jeszcze? żeś wreszcie się zdekonspirował z lokalizacja. Bym Cię nie ciągał, gdy zakładałem, żeś bardziej w stronę "Mazur".
To pytanko, swego czasu tam bywałem i pamiętam, że przez drogę Augustów-Sejny, ale chyba na odcinku miedzy Frąckami a Gibami, przechodziły tory kolejki wąskiej. Jest tam coś jeszcze czy przypadkom kolejne warstwy asfaltu już to zalały?
Geoportal kaputt więc ni jak sprawdzić mapy, ale z google maps. coś można wywnioskować z "zygzakowatych przecinek w lesie.

p.s. pozdrów Pana Samochodzika. Ta część z Templariuszami działa się w Posejnelach

 

[Kpt. Nemo]

Niestety na tym ani na żadnym z odcinków między Augustowem a Gibami, nie ma śladów torów przechodzących przez drogę, droga wygląda na dość nową, zauważyłbym gdyby były, między Frąckami a Gibami najczęściej można było spotkać patrol drogówki, ale wszyscy o tym wiedzieli i tylko Litwini wpadali im w rączki.
Niestety już mnie tam nie ma.

 

[Andrzej Harassek]

Geoportal kaputt więc ni jak sprawdzić mapy

Nic o tym nie wiem.
https://mapy.geoportal.gov.pl/imap/Imgp_2.html?gpmap=gp0

 

[Kpt. Nemo]

Upalna niedziela chwilę po przyjeździe, odhaczamy kolejny punkt na liście "atrakcji" linia kolejowa i kilka słów o niej.

http://www.psmkms.krakow.pl/index.php/kolej/linie-kolejowe/286-goldap-zytkiejmy

http://pozabiurem.pl/kolejowe-akwedukty-w-stanczykach/

https://goldap.org.pl/2014/04/jeszcze-o-linii-kolejowej-przebiegajacej-przez-zytkiejmy/

Dziś będzie tylko kilka słów i zdjęć o wiaduktach które każdy zna, a jeśli nie to może to go zachęci do odwiedzin.

Dojeżdżamy do punktu 1, miejscowość Kiepojcie, wiadukt drogowy.

Chmara ludzi, ale całe szczęście mimo iż nie ma żadnej epidemii , stronią od siebie i nawet mają maseczki.
Włażę na górę, widok w stronę Gołdapi, przez wiadukt i za nim.

W stronę Żytkiejm, wyjście z wiaduktu i widok.

Po nasypie w stronę wskazaną przez strzałkę( na mapce) docieramy do następnego podwójnego wiaduktu drogowo-rzecznego.

Zejście do rzeki.

Na górze.

Widok w stronę Gołdapi.

Robi się tłoczno, trzeba uciekać, na chwilkę po raz kolejny podjeżdżamy do Stańczyków.

 

[Misiek]

Wygląda na to że jednak Tesla wygrywa,

Nic o tym nie wiem.
https://mapy.geoportal.gov.pl/imap/Imgp_2.html?gpmap=gp0

Informacyjnie - jak chciałem Pawłowi zrobić wrzutę z mapy TOPO to akurat "u mnie" nie działał. Tak samo jak inny portal, który linkowałem w wątku kolekcjonerskim.

Teraz spóźniona mapa
W kółeczku rzeczony przejazd.

To jest to miejsce
https://goo.gl/maps/868LUijkkXcbkSea6

 

[Kpt. Nemo]

W Stańczykach dopiero jest tłok, to już prawdziwa "komercha" tłumy, lody sękacze z fabryki w Suwałkach niewiele mające wspólnego z prawdziwymi, no może poza wyglądem, tandeta plastikowa, wszystko to co ma zwabić dzieci, a wiadomo, dobry polski rodzic dziecku nie odmówi, kupujemy bilety, wchodzimy robimy kilka fotek i dajemy "dyla", mimo upływu lat , budowle robią wrażenie zwłaszcza z dołu, dziś dziesięć lat trwały by przetargi i odwołania, następne dwadzieścia budowa, przed zakończeniem, trzeba by już remontować, a kto wie może i nie ukończyli by budowy.

Zaraz obok wiaduktów w stronę Żytkiejm mały, niski, drogowy.

Zmykamy już piętnasta, a przed nami jeszcze poszukiwania "zabytkowej" stacji Pobłędzie, ale o tym za kilka chwil.

 

[Kpt. Nemo]

Mamy taki fajny poradnik turystyczny, pomagał nam wielokrotnie z tym że jego czas już mija ponieważ wydany został w 2010 roku, ale jest już nowy sobie go kupimy.
Ta opowieść jest bardzo mało kolejowa, choć nierozerwalnie łączy się z poszukiwaniem stacji Pobłędzie, ale kolega z dwoma C tu nie zagląda, ten drugi od miar i wag też raczej nie, może nie dostanę reprymendy za pitolenie bez ładu i składu, całe szczęście Żaba Monika została w samochodzie podobnie jak i miniaturka naszego pieska Zuli, bo dopiero by się gromy zwaliły na mą siwą głowę.

Zabrzmi to górnolotnie, ale ta krotka opowieść jest o zwątpieniu, wytrwałości, zawodności współczesnej techniki i swobodnej interpretacji rzeczywistości przez twórców map.

Tak się jedzie i patrzy.

Cud techniki GPS, i dupa nie dał rady, na początku skierował nas do miejscowości Wobały, teraz to wiem bo sobie sprawdziłem na googlach, wtedy nie wiedziałem, skończył się asfalt, skończyła się droga szutrowa, leśny dukt, a przecież "Margolcia" terenowym samochodem nie jest i raczej nie będzie, choć musi taki zastąpić, po kilkuset metrach wybojów wjechaliśmy w strefę śmierci, wydaje mi się iż był to niegdyś PGR, dziś opuszczony a jedynymi żywymi istotami są krowy.

Mapka na której widać zabudowania wspomnianego PGR-u.

Ja uwielbiam takie klimaty, dlatego jeśli mogę uwieczniam je z uporem maniaka.

Pojechaliśmy dalej, ale dalej droga się nagle skończyła, musieliśmy wrócić, na rozdrożu cyknąłem jeszcze trzy fotki.

 

[Kpt. Nemo]

Zupełnie nie wiem dlaczego się wrzucają same te miniaturki.

Wróciliśmy na drogę, i znów GPS wywiódł nas na manowce, przejechaliśmy przez jakiś wiadukt, dam głowę że kolejowy, bo na dole był tor, tak mi się wydaje, ale nie pamiętam jaka to była miejscowość, muszę chyba wozić ze sobą notatnik.

Widok z wiaduktu w jedną i drugą stronę.

Dalej znów polnymi drogami, na mapce widać naszą drogę która pozornie skończyła się w punkcie A przy wieży widokowej.

Wieża i landszafty widoczne z niej.

Znudzeni i zmęczeni postanawiamy porzucić poszukiwania, ruszamy aby po kilkuset metrach zobaczyć zarośniętą rampę, może to pragnienie odszukania tej stacji, ale byłem pewny że to rampa.

Kilka lakonicznych informacji o stacji której szukaliśmy.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pobłędzie_(stacja_kolejowa)

https://www.bazakolejowa.pl/index.php?dzial=stacje&id=1465&okno=galeria&photoid=16512

Jest, widok od strony brukowanego podjazdu.

I od strony drogi, ale kiepski bo zarośla gęstymi są.

Ślady po zlikwidowanym torowisku.

Jakiś fundament/postument, czyżby od dźwigu do nawęglania, może ułatwiający przeładunek.

Wszystko zobaczone, wracamy, po drodze mijamy kolejny wiadukt, tym razem droga nad drogą, na trasie z Skajzgir do Maciejowięt.

Dalej tylko sielskie widoczki, i żegnające nas krowy.

Prawie trzy godziny, czy warto, no pewnie jakże by inaczej.
Pędzimy łamiąc niektóre z przepisów, Pani Alicja nasza gospodyni czeka z obiadem, dziś kartacze, nie wypada się spóźnić.

Ostatnia cześć mojego przynudzania będzie o stacjach które odwiedziliśmy podczas naszych wakacji na Suwalszczyźnie.

 

[Kpt. Nemo]

Ostatnia część, stacje, dworce, przystanki, ruiny.

Knyszyn, od podjazdu i od strony peronów.

Po jednej stronie stacji jeszcze stoją sprawne semafory kształtowe.

Jakby co jeszcze wiszą.

To wolno w końcu czy nie.

Mały mostek tuż przed lub za stacją.

Augustów, smutna stacja, bezludna opuszczona, okna zasłonięte patriotycznymi zdjęciami, szczytny cel, ale moim zdaniem szpecą bryłę budynku.

Jedno ze zdjęć z kolejowym motywem, jestem pewny że szyna leżąca na stosie po lewej na dole za otworami mocującymi ma cechę.

Wieża ciśnień, miałem nadzieję na szyny w płocie lub coś podobnego, nie ma tam nic, wszystko wyprute, remont ulicy.

Za to nie rozczarowała mnie rampa pięknie obwiedziona szynami.

Na końcu rampy, warsztat, gril, spotkanie zielonoświątkowców, czort wie, no i wagon prawie jak pancerny.

Od strony podjazdu płot "jednoimienny" słupki z szyn produkcji Krupp z 1916 roku, dużo niższe od normalnych.

CDN.

 

[Magic]

Jak zawsze relacje czyta się z przyjemnością, a zdjęcia bardzo ciekawe. Czy przypadkiem ta drabinka na dach Budynku stacyjnego Knyszyn nie jest zrobiona podobnie jak w Morągu z filigranowych szyn?
Z pozdrowieniami.
Maciek "Magic"

 

[Kpt. Nemo]

Niestety nie w górnej części jest o kątownik, dolna to dość solidny płaskownik.

 

[Andrzej Harassek]

Teraz spóźniona mapa

Z ciekawości spytam, z jakiego portalu jest ta mapa? Na portalu, do którego ja podałem link, mapa wygląda inaczej.

Zupełnie nie wiem dlaczego się wrzucają same te miniaturki.

Niektóre fotki były dwa razy załadowane na forum. Przy każdym zdjęciu na liście (w trakcie tworzenia wpisu) jest opcja "wstaw" i do wyboru: "Miniaturka" lub "Pełny obraz". Jeżeli powtórzone na liście zdjęcie nie zostanie wybrane jako "Miniaturka" lub jako "Pełny obraz", to system sam wrzuca te fotki na końcu posta w formie miniaturki z danymi zdjęcia (nazwa i wielkość pliku).

A relacja jak zwykle świetna. W Stańczykach byłem ze dwadzieścia lat temu, gdy miejsce to było jeszcze ogólnie dostępne, nie było żadnych turystycznych "atrakcji", ani tłumów ludzi. Ale pozostałych obiektów na tej linii niestety nie odwiedziłem, czego teraz żałuję. Może jeszcze kiedyś trafi się okazja.